Δεν εχω κατι να γραψω...

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Πιστεύω κι εγώ πως σε μια μεγάλη πόλη μπορεί κανείς να νιώθει πιο ελεύθερος. Είναι θέμα ανωνυμίας, νοοτροπίας, περισσότερων επιλογών. Βεβαίως και εκεί εξαρτάται πού ζεις και με ποιους συναναστρέφεσαι. Υπάρχουν περιοχές και γειτονιές, που δεν διαφέρουν από επαρχιακές πόλεις και χωριά στη νοοτροπία των κατοίκων, το κουτσομπολιό κλπ. Αλλά, σίγουρα έχεις τη δυνατότητα περισσότερων επιλογών.

---

λεμε πολλοι "οπου κι αν πας, ο εαυτος σου θα σε ακολουθει", το γνωστο... μιλωντας για τα θεματα που μας ταλαιπωρουν και δεν εχουν σχεση με το μερος που μενουμε.
αρχιζω να αναθεωρω.
μπορει να ισχυει αν μιλαμε για μετακινησεις μεταξυ μεγαλων πολεων, αλλα η ελληνικη επαρχια ειναι μια αλλη ιστορια... ζουν ο ενας πανω στον αλλο, γνωριζουν τα παντα, συζητουν τα παντα.
το συνειδητοποιησα προσφτα που χρειαστηκε να ειμαι εναν μηνα σχεδον για δουλεια στην επαρχια.
μεσα σε λιγες μερες ηξεραν αγνωστοι ανθρωποι ποια ειμαι γιατι ειμαι εκει, τι κανω, σε ποιο ξενοδοχειο μενω, τα παντα...και μου τα ελεγαν κιολας με καθε καλη διαθεση, αλλα εγω συνηθισμενη να κινουμαι ησυχα, φρικαριζα.
μου ελεγαν πχ, "α τι ωραια, σας βλεπουμε που δουλευετε εκει κι εκει τοσες μερες, μπραβο μπραβο"
η πηγαινα για φαγητο και μου ελεγαν. "ξερουμε, δεν ειστε απο δω, σε ποιο ξενοδοχειο μενετε?" ειλικρινα ,αν και ειμαι απο τους ανθρωπους που δεν τους ενδιαφερει ιδιαιτερα η κοινωνικη πεπατημενη, δεν τολμησα να πω στον φιλο μου να ρθει να μεινει μερικες μερες γιατι δεν ειχα την διαθεση να σχολιαζουν τι κανω και δεν κανω μιας και ολοι ηξεραν που δουλευω, για ποια δουλεια πηγα εκει κλπ. και τι δεν κανω. (αφηστε που θα με ρωτουσαν με την γνωστη τους "καλοπροαιρετη" διαθεση ) ποιος ειναι ο ωραιος νεος που ειναι μαζι μου..
πολυ ενοχλητικη αισθηση
σκεφτομουν ποση πιεση θα νοιωθει καποιος που ζει μονιμα εκει και δεν εχει διαθεση να κανει τον οικογενειαρχη , η γενικοτερα οποιοσδηποτε θα μπορουσε να διαφερει απο το συνολο...

Ακουλουθειται η γνωστη μεθοδος "μπαινακης βγαινακης". Κι εγω σε μικρο μερος μεγαλωσα και μενω τωρα, και ναι μπορει να ξερει ολη η γειτονια τα παντα για μενα, αλλα δε με νοιαζει καθολου και δεν αλλαζω τη ζωη μου για αυτους, μη σου πω οτι το διασκεδαζω κιολας, και το προτιμω αυτο απο οταν εμενα στην Αθηνα που μπορει να ξεμενα απο αυγα και να ντρεπομουν να χτυπησω στη γειτονισσα. ή να ηθελα να παω βολτα στη φυση και να εκανα 3 ωρες δρομο. Εδω κανω 2 λεπτα με το αυτοκινητο για την παραλια, και εντος εικοσαλεπτου εχω επιλογη για αλλες 7-8 παραλιες και εικοσι λεπτα για το βουνο, μια ωρα για το χιονοδρομικο, και παει λεγοντας. Δεν με πειραζει που δεν εχουμε σινεμα μουλτιπλεξ και τζαζ μπαρ, αμα μου λειψουν αυτα παω Αθηνα 2 ωρες δρομο. Οπως εχει μεγαλωσει κανεις εκπαιδευεται να ζει με αυτες τις καταστασεις και διαφοροποιειται η αντιληψη του για τα θετικα και αρνητικα.

Κάποτε το όνειρο μου ήταν να μείνω επαρχία, όχι σε χωριο στο μέρος που έχω το εξοχικό μου.
Δυστυχώς η ζωή μου τα έφερε έτσι που τώρα ούτε τα σαββατοκύριακα δεν μπορώ μερικές φορές να πάω.
Παντού οι ίδιοι άνθρωποι είμαστε, θα υπάρχει ο καλός και ο κακός γείτονας, ο περίεργος, ο σπα@##ης. Θυμάμαι πριν χρόνια τσακωνόμουν με τον φίλο μου και σε μια φάση πάνω στο χαμό, ακούω τη γειτόνισα μισό στρέμμα πιο πέρα να λέει: "το φαγε πια το παιδί". Τη συνέχεια δεν σας τη λέω γιατί είναι σόκιν.
Τα ίδια και χειρότερα όμως έχω στην Αθήνα, όπου με ξέρουν από μικρό παιδί και όλο και κάτι θα ακούσεις από το γείτονα/σα. Δεν νομίζω πως αλλάζουν νοοτροπία στην πόλη και θεωρώ πως το απρόσωπο μπορείς να το βρεις μόνο αν ζεις στο καραλκέντρο της Αθήνας ή σε ένα πολύ πηγμένο προάστειο.
Για να τοποθετηθώ και επί του θέματος, (αν και τα έχω πει κατ΄ιδίαν με τον κηπ), θα έλεγα πως είναι ένα δύσκολο διάστημα αυτό που περνάει και ελπίζω σύντομα να γίνει κάτι που θα τον κάνει ευτυχισμένο, ακόμη και σε αυτή τη ρημαδούπολη που δεν την καταπίνει με τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

λεμε πολλοι "οπου κι αν πας, ο εαυτος σου θα σε ακολουθει", το γνωστο... μιλωντας για τα θεματα που μας ταλαιπωρουν και δεν εχουν σχεση με το μερος που μενουμε.
αρχιζω να αναθεωρω.
μπορει να ισχυει αν μιλαμε για μετακινησεις μεταξυ μεγαλων πολεων, αλλα η ελληνικη επαρχια ειναι μια αλλη ιστορια... ζουν ο ενας πανω στον αλλο, γνωριζουν τα παντα, συζητουν τα παντα.
το συνειδητοποιησα προσφτα που χρειαστηκε να ειμαι εναν μηνα σχεδον για δουλεια στην επαρχια.
μεσα σε λιγες μερες ηξεραν αγνωστοι ανθρωποι ποια ειμαι γιατι ειμαι εκει, τι κανω, σε ποιο ξενοδοχειο μενω, τα παντα...και μου τα ελεγαν κιολας με καθε καλη διαθεση, αλλα εγω συνηθισμενη να κινουμαι ησυχα, φρικαριζα.
μου ελεγαν πχ, "α τι ωραια, σας βλεπουμε που δουλευετε εκει κι εκει τοσες μερες, μπραβο μπραβο"
η πηγαινα για φαγητο και μου ελεγαν. "ξερουμε, δεν ειστε απο δω, σε ποιο ξενοδοχειο μενετε?" ειλικρινα ,αν και ειμαι απο τους ανθρωπους που δεν τους ενδιαφερει ιδιαιτερα η κοινωνικη πεπατημενη, δεν τολμησα να πω στον φιλο μου να ρθει να μεινει μερικες μερες γιατι δεν ειχα την διαθεση να σχολιαζουν τι κανω και δεν κανω μιας και ολοι ηξεραν που δουλευω, για ποια δουλεια πηγα εκει κλπ. και τι δεν κανω. (αφηστε που θα με ρωτουσαν με την γνωστη τους "καλοπροαιρετη" διαθεση ) ποιος ειναι ο ωραιος νεος που ειναι μαζι μου..
πολυ ενοχλητικη αισθηση
σκεφτομουν ποση πιεση θα νοιωθει καποιος που ζει μονιμα εκει και δεν εχει διαθεση να κανει τον οικογενειαρχη , η γενικοτερα οποιοσδηποτε θα μπορουσε να διαφερει απο το συνολο...

---

Αυτό ακριβώς εννοώ κι εγώ. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που περιγράφεις και είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποφύγεις ζώντας σ' ένα μικρό μέρος. Προσωπικά, το βρίσκω κουραστικό, πέρα απ' όλα τ' άλλα, να πρέπει να χαιρετάω και να ανταλάσσω κουβέντες με τον κάθε άσχετο. Πόσο μάλλον, να δίνω αναφορά για το τι κάνω. Αν λοιπόν είσαι τέτοιος άνθρωπος, νομίζω ότι είναι πολύ καταπιεστικό να ζεις σ' έναν τόπο, που αυτό σου επιβάλεται.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

....Οπως εχει μεγαλωσει κανεις εκπαιδευεται να ζει με αυτες τις καταστασεις και διαφοροποιειται η αντιληψη του για τα θετικα και αρνητικα.

---

εχεις δικιο καρυ
σιγουρα καποιος μεγαλωμενος σε τετοιες συνθηκες ειναι πολυ καλυτερα προσαρμοσμενος απο καποιον που θα το αντιμετωπισει ξαφνικα.
μην ξεχνας και το παλουκι του ελεφαντα ομως....

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Αυτό ακριβώς εννοώ κι εγώ. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που περιγράφεις και είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποφύγεις ζώντας σ' ένα μικρό μέρος. Προσωπικά, το βρίσκω κουραστικό, πέρα απ' όλα τ' άλλα, να πρέπει να χαιρετάω και να ανταλάσσω κουβέντες με τον κάθε άσχετο. Πόσο μάλλον, να δίνω αναφορά για το τι κάνω. Αν λοιπόν είσαι τέτοιος άνθρωπος, νομίζω ότι είναι πολύ καταπιεστικό να ζεις σ' έναν τόπο, που αυτό σου επιβάλεται.

---

Noμιζω οτι επειδη δεν εχετε μεγαλωσει σε μικρη πολη λετε αλλα ανταλλων, δεν εξηγειται αλλιως. Γιατι μου επιβαλλεται να χαιρεταω να ανταλλασω κουβεντες η να δινω αναφορα; Αμα δεν εχω ορεξη δεν μιλαω ουτε στον εναν και μοναδικο γειτονα απο τους ποσους εχω που μπορει να πω κατι παραπανω απο καλημερα, και ειναι μια χαρα ανθρωπος, οχι γιαγια με το τσεμπερι που κοιταει πισω απο τις κουρτινες. και σε δυο αλλους ισως πω μια απλα μια καλημερα αν εχω ορεξη και αν πεσουμε μουρη με μουρη. Οσο για αναφορα δεν το συζηταω. Ουτε στο σοι μου δε δινω αναφορα, ουτε στη μανα μου πια, θα δινω στους συμπολιτες μου; Αν με βλεπουνε εξω και σχολιαζουν τι κανω, παλι δε με νοιαζει καθολου, εγω νιωθω καλα, και ουτε εχω κατσει να ακουσω κατι τετοιο αν λεγεται στη γειτονια, ποσως με ενδιαφερει, δεν ασχολουμαι με κουτσομπολια, ουτε τα ακουω ουτε για μενα ουτε για αλλους. Ειναι λιγο στερεοτυπα αυτα και πρεπει να σε νοιαζουν για να κατσεις να ασχοληθεις. Εγω δοξα τω θεω ποτε δεν εχω νιωσει να πνιγομαι απο την πολη που μενω, ουτε απο το χωριο μου που επισκεπτομαι πολυ συχνα.

Το παλουκι του ελεφαντα που κολλαει θελεις να μου εξηγησεις για να σου απαντησω; Γιατι εγω νομιζω οτι παλουκια εχουν κι αυτοι που ζουν σε ρετιρε στο μανχαταν κι αυτοι που ζουν σε καλυβα στα κατω κουμασιανά.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Το παλουκι του ελεφαντα που κολλαει θελεις να μου εξηγησεις για να σου απαντησω; Γιατι εγω νομιζω οτι παλουκια εχουν κι αυτοι που ζουν σε ρετιρε στο μανχαταν κι αυτοι που ζουν σε καλυβα στα κατω κουμασιανά.

---

συμφωνω, κι αυτοι εχουν.
στην συγκεκριμενη περιπτωση ομως κολλαει, στο "μπαινακης-βγαινακης" που ειπες...
σιγουρα σε μια τετοια κοινωνια, δεν την βγαζεις καθαρη αν δεν φροντισεις ειτε να ταυτιστεις ειτε να υποκρινεσαι. ΠΟΛΥ ομως...
ποσοι ειναι διατεθιμενοι να σηκωσουν την παντιερα της επαναστασης και να τους στραβοκοιταει ολο το χωριο? ορεξη εχουν....

Ειτε να το διασκεδαζεις βρε αδερφε :P Μπορει να ειμαι λιγο εξαιρεση δεν ξερω, ή πολυ αδιαφορη, ή να ειναι ολα θεμα τυχης, αλλα εδω δεν εχω ενοχληθει απο κατι τετοιο, ενα περιστατικο εχω, και αυτο ειναι στην αθηνα, οταν σπουδαζα και εμενα σε διαμερισμα σε 5 οροφη πολυκατοικια στο κεντρο, οπου ο σπιτονοικοκυρης μου, ηταν και 89 χρονων θεος σχωρεστον, αλλα κοσμοπολιτης συνταξιουχος διπλωματης, οταν καποια φορα με ειχε δει να βγαινω με τον τοτε φιλο μου απο την πολυκατοικια, πηρε τηλ τη μανα μου αμεσως και της το ειπε! Α μην θυμηθω και τον διπλανο μου τον αποστρατο ταξιαρχο Θεοχαρη, που μου χτυπαγε την πορτα καθε φορα που τολμουσα να κανω κατι στην κουζινα μεταξυ 3 με 5 το απογευμα που κοιμοταν, γιατι οταν επλενα λεει τα πιατα, αυτος ο εκκωφαντικος θορυβος εβγαινε λεει απο το κλειστο παραθυρο της κουζινας μου, περναγε στον φωταγωγο, απο εκει εμπαινε μεσα απο το κλειστο παραθυρο του μπανιου του, μπουκαρε μες στο μπανιο, μετα περναγε την κλειστη πορτα του μπανιου του, εφτανε στην κρεβατοκαμαρα του, και του τραβαγε τα σεντονια! εεεε συγνωμη, τον ξυπνουσε ηθελα να πω!!! Εχουν και τα στραβα τους οι πολυκατοικιες!!

...για να μη σου πω κάρι, πως εκεί στη γειτονιά στο εξοχικό μιλούσα μια μέρα με έναν γείτονα και μου λέει: "εσύ είσαι καλή κοπέλα, δεν μπορεί να πει κανεις κουβέντα. Τόσα χρόνια μόνο ο "ταδε" μπαίνει σπίτι σου".
Και σκέφτομαι....τώρα που είμαι ελεύθερη και ωραία, δεν θα μπορούν να μπαινοβγαίνουν άντρες σπίτι μου?
Θα έχω το άγχος μη με κουβεντιάζει ο γείτονας, ή θα έρχεται ο καθένας κρυφά, λες και είμαι 15 χρονών και κρύβομαι από τη μαμά μου?
Μπορεί φυσικά να τους έχω γραμμένους, αλλά από μόνο του αυτό δημιουργεί μια άσχημη διάθεση...:)

Ειπαμε ειναι και λιγο θεμα τυχης τι γειτονες εχεις! Εγω ειμαι και αντικοινωνικη με την εννοια οτι δεν χαριεντιζομαι με τους γειτονες και αμα εχω ορεξη λεω γεια, περαιτερω γιοκ! Αλλα ισως ειναι (το σκεφτηκα τωρα με αυτο που ειπες), οτι μαλλον τους εχω σοκαρει λιγακι και τους εχω δειξει ποσο γραμμενους τους εχω, που θεωρουν οτι δεν τους παιρνει να πουνε τπτ! Για να καταλαβεις, φετος το καλοκαιρι ετυχε μια μερα να φιλοξενησω ταυτοχρονα τρεις φιλους μου αντρες, και διασκεδαζα σκεπτομενη τι θα λενε οι γειτονες, να βλεπουν 3 νταγλαραδες και 3 μηχανες εξω απο το σπιτι! Μαλλον τους εχω στειλει αδιαβαστους τελικα :p

κηπ..σε νιωθω,ειναι ζορικο να νιωθεις τους αλλους σαν ορνια..
Δεν θυμαμαι ποιος το ειπε αλλα και εμενα στην Αθηνα με ξερουν ολοι στη γειτονια..θυμαμαι μια πολυ νεα γυναικα στην απεναντι πολυκατοικια,που μου εκμυστηρευτηκε οτι κλεινει τα φωτα του σπιτιου της και παρατηρει μαζι με την φιλη της τα απεναντι διαμερισματα..η ιδια επιασε μια μερα τον πατερα μου και του μαρτυρησε πως με ειδε σε παρκο με ενα μαντραχαλα..εφαγα το ξυλο της αρκουδας εξαιτιας της..
στο χωριο οταν πηγαιναμε διακοπες,μας σχολιαζαν για ολαααα,απιστευτο κουτσομπολιο..
Εδω που μενω τωρα αν και ειναι η γειτονια του αντρα μου,δεν εχω παρε δωσε με κανενα..μια καλημερα και πολυ τους ειναι..σε πληροφορω οτι δεν μου καιγεται καρφι τι συμβαινει στα σπιτια τους και σε καθε κουτσομπολιστικη κουβεντα που μου εχουν ανοιξει ,τους εχω πει οτι ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΑ..
Πιστευα οτι θα με αντιπαθησουν οτι θα επρεπε να τους ακουσω ,ελα ομως που δεν με ενοχλησαν και δεν εχουν πει τιποτα για μενα,αυτο που προσπαθω να σου πω ειναι BE YOURSELF..κανε αυτο που θελεις...βρες την λυση που σου κανει!
Κι οταν κανεις αυτο που εσενα σου αρεσει και δεν σκεφτεσαι τους αλλους ,τοτε θα εισαι ησυχος..

Με εχουν φτασει στα προθυρα της αυτοκτονιας , δεν σκεφτομαι τους αλλους σαν ορνια αλλα με εφτασαν στα προθυρα της αυτοκτονιας. Δεν με ενδιαφερει τι σκεφτονται. Δεν νομιζω να συνερθω συντομα.

Δεν μπορω να εργαστω και οσο δεν αποροφω το μυαλο μου ολο και πιο δυσκολα.

Αισθανομαι κουρασμενος...θα ηθελα Φωτεινη να σου πω ευχαριστω για την συμμετοχη σου αλλα με υποτιμας αν θεωρεις οτι εγω βλεπω τους αλλους ανθρωπους σαν ορνια. Ισως θα επρεπε να τους δω ετσι και εκει ειναι που πεφτω σε σφαλμα.

Δεν ξερω αισθανομαι τοσο κουρασμενος... με φοβιζει το μελλον. Βλεπω τον εαυτο μου και εχει γερασει απιστευτα και καθε μερα γερναω 10. Τουλαχιστον να βρω την δυναμη να παρω τα ποδια μου και να ζησω ελευθερος , να μπορεσω να ζησω.

Κουραστηκα...ειμαι κουρασμενος.