πως ειναι η ζωη ενος αρρωστου?

δηλαδή αν δεν κατανοήσεις βαθιά μέσα σου κ δεν πειστείς ότι ΟΛΑ αυτά είναι της αρρώστιας κ αρχίζεις κ ρίχνεις ευθύνες

σε φάρμακά
σε ανθρώπους
σε καταστάσεις
σε συνήθειες
σε γονείς
σε φίλους
σε εραστές
κτλ

δεν θα φτάσεις ποτέ το maximum που θα μπορούσες (όσον αφορά την βελτίωση)

Δηλαδή εμένα ο φίλος μου έχει καταλάβει ότι το μυαλό του κολλάει κ όταν κάνει άσχημές σκέψεις, ή νιώθει ότι κάποιος δεν του συμπερίφέρεται καλά έρχεται κ με ρωτάει..
" εσύ το βλέπεις έτσι ή μόνο εγώ". κ όταν είναι κάτι τελείως λάθος του λέω "άγάπη μου δεν είναι έτσι, μάλλον κάπου μπερδεύτηκες" κ γυρίζει πλέον σίγουρος "για να το λες έτσι θα είναι.. κάπου πάλι θα μπερδεύτηκα, θα το σκεφτώ αύριο".
Ενώ οι περισσότεροι θα λέγανε " ασε μας μωρέ, κ τι ξέρεις εσύ, κ εγώ μόνο ξέρω, κ με κοίταξε περίεργα, κ πας να με βγάλεις τρελό κτλ".

κ ο φίλος μου έτσι έκανε κ έμενε συνέχεια στάσιμος γιατι κατηγορούσε τα πάντα εκτός από αυτόν που φταίει κατά 90%.
Την αρρώστια.
όταν άρχισε να ρίχνει εκεί τις ευθύνες, ΄κ έλεγε τώρα δεν σκέφτομαι σωστά, θα προσπαθήσω ξανά αύριο είδε τρομερή αλλαγή, κ τσιτονόταν κ πολύ λιγότερο, κ άρχισε να εμπιστεύεται πολύ περισσότερο, κ δεχόταν την βοήθεια των άλλων πολύ περισσότερο.

αχ τι άσχημη αρρώστια.. δεν ξέρω τι να πώ παρά μόνο προσπάθεια κ προσπάθεια κ προσπάθεια.

madlylove δεν χρειαζεται να ζητας συγνωμη για τις αποψεις σου, αντιθετως μου αρεσει που ενδιαφερεσαι και που τα γραφεις με λεπτομερειες.
λοιπον ,το οτι ο φιλος σου περασε τους 2 χειροτερους μηνες της ζωης του εχεις σκεφτει στο οτι ο οργανισμος του ειχε συνηθισει με τα φαρμακα και οταν τα κοψε δεν μπορουσε να ανταπεξελθει?δηλ. μηπως εαν δεν ειχε παρει τα φαρμακα εξαρχης δεν θα ειχε περασει αυτο το λουκι.εξ αλλου εχω διαβασει στο ιντερνετ πως οι αρρωστοι στις φτωχες χωρες που δεν παιρνουν φαρμακα τα πανε καλυτερα στη ζωη τους απο τους αντιστοιχους που παιρνουν χαπια στις πλουσιες χωρες+ οτι αμα παρεις φαρμακα και τα κοψεις τοτε η ασθενεια επανερχεται πολυ πιο δυνατη απο οτι πριν παρεις τα φαρμακα.
εν ολιγοις πιστευω πως η κοινωνια μας τα δινει βεβαια και για να μας ανακουφισει αλλα κυριως για να μην εχει προβληματα αυτη.π.χ. ποιος θα θελει να βρισκεται στον ιδιο χωρο με καποιον που τα εχει χαμενα. δεν λεω κι εγω δε θα θελα...αλλα αναρωτιεμαι δεν μπορουν να βρουν μια καλυτερη λυση απο αυτην ?

πραγματι κι εγω πριν 2 μηνες περιπου οταν επαιρνα το κυριο αντιψυχωσικο και το εκοψα σχεδον cold turkey , ελληνικως μαχαιρι, ειχα κατι αυπνιες...με ειχαν τρελανει...επαιρνα ενα αγχολυτικο για να κοιμηθω αλλα ή θα με επιανε για λιγες ωρες ή δεν θα με επιανε καθολου, ασε που ηθελα κι μεγαλη δοση για να με πιασει εστω κι λιγο...την τριτη εβδομαδα ειχα εξουθενωθει ,δεν μπορουσα να σηκωσω ενα βαρακι, κι με επιασε ανορεξια, δεν μπορουσα να φαω με τιποτα..το καλο βεβαια ειναι οτι εχασα λιγο βαρος,..κατι ειναι κι αυτο.

οχι οταν δεν επαιρνα χαπια ημουν πιο λειτουργικος.μπορουσα να διαβασω, να κανω παρεα, να γελασω, να δω μια ταινια. δεν λεω δεν ειχα μια φυσιολογικη ζωη, ενδεχομενως να υπεφερα κιολας...

ο φιλος-ψυχιατρος σου τα λεει αυτα για να μην κοψει τα φαρμακα. ενδεχομενως να εχει κι δικιο..εγω θα το ανακαλυψω αυτο τον καιρο...

ειχε βαλει καποιος ενα θεμα παλια με τιτλο, θελω να ζησω την ψυχωση μου, ενδεχομενως ισως να το θελω κι εγω αυτο..
ισως ο δικος μας κοσμος που φτιαχνουμε με την ψυχωση να ειναι καλυτερος γι εμας...ισως να ειναι ενας προστατευτικος μανδυας που μας προφυλασσει απο τα δυσκολα της ζωης...
ισως βεβαια να ειναι ενας κοσμος που μας βασανιζει ακομα πιο πολυ...ποιος ξερει

Κοιταξτε η αληθεια ειναι οτι η αρωστια δεν παλευεται χωρις φαρμακα σχεδον σε ολες τις περιπτωσεις. Στις φτωχες χωρες πρεπει να επιζησουν και παλευουν για ενα πιατο φαι και ισως δεν εχουν την πολυτελεια να σκεφτονται διαφροα και αυτο μαλλον βοηθαει.
Ειναι αυτο που ειπα εγω με την προσπαθεια και αυτο που ειπε ο Πετραν τρωγοντας ερχεται η ορεξη. Επισης στις φτωχες χωρες που η επιβιωση ειναι δυσκολη εισαι αλλο ενα παραγωγικο μελος της κοινωνιας , δεν εισαι καποιος στιγματισμενος γιατι σε χρειαζονται και οι αλλοι.
Και φυσικα δεν εχουν την επιλογη ,εχουν μονοδρομο μπροστα τους.

Τεσπα , θα δωσουμε τον αγωνα , αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ο αγωνας πρεπει να ειναι εγω με χαπια ή εγω χωρις χαπια , μπορει ο αγωνας να ειναι αλλος και απλως να επιλεξουμε τον καταλληλο στοιβο. Και ο στοιβος μαλλον ειναι το να καταφερουμε να εχουμε
μια αξιοπρεπη ζωη με αυτη την ασθενεια και να παλευουμε καθε μερα οπως και ο υπολοιπος κοσμος...εμεις φυσικα παραπανω απο τους υπολοιπους.

Με λιγα λογια δεν πρεπει να γινει αυτοσκοπος μας το "κοβω τα χαπια" και παλευω ισως με το απαλευτο , αλλα να προσπαθησουμε σε αλλο στοιβο μαχης , πιο "ρεαλιστικο" μπορεις να πεις.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Με λιγα λογια δεν πρεπει να γινει αυτοσκοπος μας το "κοβω τα χαπια" και παλευω ισως με το απαλευτο , αλλα να προσπαθησουμε σε αλλο στοιβο μαχης , πιο "ρεαλιστικο" μπορεις να πεις.

---

τι εννοεις με το πιο ρεαλιστικο?
μηπως εννοεις να αποδεχτω οτι θα παιρνω αυτα τα χαπια μια ζωη κι θα ειμαι ετσι μια ζωη?
αμα ειναι ετσι οπως ειχε πει κι ο mihalis σε δικο του θεμα, καλυτερα να φουνταρω.

Quote:

---

Originally Posted by alexandros2985

τι εννοεις με το πιο ρεαλιστικο?
μηπως εννοεις να αποδεχτω οτι θα παιρνω αυτα τα χαπια μια ζωη κι θα ειμαι ετσι μια ζωη?
αμα ειναι ετσι οπως ειχε πει κι ο mihalis σε δικο του θεμα, καλυτερα να φουνταρω.

---

Δεν θα σου υποδειξω τι θα κανεις , δικια σου ειναι η ζωη. Εγω ειμαι με χαπια και ειμαι ευτυχισμενος παντως ειδικα σημερα που εχω κεφια. Εσυ δοκιμασε να τα κοψεις , μπορει και να μπορεις , αλλα εαν δεις οτι χωρις τα χαπια εσαι νωθρος , στενοχωρημενος , κανεις τρελλες σκεψεις , σκεφτεσαι την αυτοκτονια , δεν μπορεις να παρεις τα ποδια σου , αδρανης και δεν ξερω τι αλλο...μαλλον πρεπει να επανεξετασεις. Γιατι εαν ηταν αυτη η ασθενεια "της πλακας" δεν θα ειχε νοημα να μιλαμε ε? Ενημερωσου οσο περισσοτερο μπορεις για το τι αντιμετωπιζεις με βιβλια κλπ.

Αλέξανδρε σου έυχομαι ότι καλύτερο με όποιον τρόπο κ αν διάλέξεις.

Εφόσον έχεις ήδη κόψει τα χάποια θα σε συμβούλευα να το πεις σε κάποιον που εμπιστεύεσαι, κ δώσε έναν όρκο στον εαυτό σου ότι΄αν αυτός ο ανθρωπος σου πει " αλεξ δεν εισαι καλα, δεν βγάζεις νόημα" να τον πιστέψεις, ασχετα αν το μυαλό σου σου λέει άλλα κ να ξαναπάς στον γιατρό σου.
Μην περάσεις μόνιμα στην άλλη πλευρά.. είναι πολύ μοναχική..

κοίτα, κ ο γιατρός του είπε ότι έφτασε σε τόσο΄άσχημα σημεία γιατί τα έκοψε μαχαίρι κ ο εγκέφαλος δεν προλαβαίνει να προσαρμοστεί.

απλά να ξέρεις ότι απο αυτούς που δεν παίρνουν φάρμακα ή τα κόβουν συνέχεια ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει κανονική ζωή. (μόνο αυτοί που η αρρώστια είναι σε ελαφριά μορφή ή περάσανε ένα μεμονωμένο επεισόδειο).
οι χρόνιοι ασθενείς δεν είναι καλά χωρις φάρμακο.

κ να σου πω κάτι, που ευχομαι να μην μου συμβει, αλλά το έχω πει στον φίλο μου.
όταν παραπάνω έλεγα

"Δηλαδή εμένα ο φίλος μου έχει καταλάβει ότι το μυαλό του κολλάει κ όταν κάνει άσχημές σκέψεις, ή νιώθει ότι κάποιος δεν του συμπερίφέρεται καλά έρχεται κ με ρωτάει..
" εσύ το βλέπεις έτσι ή μόνο εγώ". κ όταν είναι κάτι τελείως λάθος του λέω "άγάπη μου δεν είναι έτσι, μάλλον κάπου μπερδεύτηκες" κ γυρίζει πλέον σίγουρος "για να το λες έτσι θα είναι.. κάπου πάλι θα μπερδεύτηκα, θα το σκεφτώ αύριο".
Ενώ οι περισσότεροι θα λέγανε " ασε μας μωρέ, κ τι ξέρεις εσύ, κ εγώ μόνο ξέρω, κ με κοίταξε περίεργα, κ πας να με βγάλεις τρελό κτλ". "

Όσο και να τον αγαπάω, αν ήτανε στην δεύτερη περίπτωση ούτε φίλους θα είχε, ούτε εμένα. Γιατί δεν θα μπορούσαμε ποτέ να συνενοηθούμε. εγώ έχω τα λογικά μου ενώ αυτός χωρίς τα φαρμακα δεν τα έχει, κ όσο ασχημο κ να ακούγεται αυτό είναι δυστυχως η αλήθεια κ ειναι δεδομένο κ για τους δυο μας.
το ότι παίρνει φάρμακα, κ έχει 95% τα λογικά του, κ το 5% που θα ξεφύγει πάλι δεν το εμπιστεύεται (δηλαδή όταν κάτι του φαίνεται άσχημο κατευθείαν το ρωτάει γιατί ξέρει ότι η αρρώστια παίζει παιχνίδια στο μυάλό του) είναι που κρατάει αυτόν λογικό, κ εμένα κ αυτην την σχέση.

Μην αφήνεις την αρρώστια να σε βγάζει από την ζωή. μείνε στα φάρμακά σου κ μείνε απο αυτήν την πλευρά.

madlylove πραγματι κι εγω αυτο σκεφτομαι να κανω, δηλ να λεω σε καποιον οτι αυτο μου φαινεται περιεργο για να δω αμα εχω αδικο.
ο φιλος σου ευτυχως εχει εσενα γι αυτο το πραγμα.

keep θελω να σου πω ότι σε θαυμάζω πάρα πολύ κ για τις απόψεις σου κ για το πως το παλεύεις κ για την λογική σου που φυσικά είναι αποτέλεσμα της προσπαθειάς σου.

Μου θυμίζει πάαααρα πολύ τον φίλο μου κ έχεις αυτό που θαυμάζω περισσότερο.
Είστε κ οι δύο πληγωμένοι κ έχετε βασανιστεί πολύ αλλά το έχετε παλέψει με όλες σας τις δυνάμεις, έχετε αποδεκτεί ότι αυτή είναι μια αρρώστια που θα υπάρχει για πάντα στην ζωή σας κ έχετε μάθει να την κουμαντάρετε πολύ καλά.
Γι'αυτό κ επι το πλείστον είστε καλά κ αρκετά λειτουργικοί κ έχετε πολές καλές μέρες. Εντάξει έχετε κ δύσκολες, αλλά αυτό συμβαίνει σε όλους μας.

Είστε πολύ δυνατοί κ μια γυναίκα θα αισθάνετε πάντα ασφάλεια δίπλα σας, γιατί παρά τις δυσκολίες βρίσκετε τρόπο να επιβίώνετε, κ πολύ καλύτερα απο πολλούς.

Να ξέρεις ότι είμαι εδώ όπως είμαι κ στον φίλο μου.

Ευχαριστω:)

να το κάνεις Αλέξανδρε κ σε παρακαλώ όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί καμιά φορά μερικές μέρες κάνουν την διαφορά.
Δηλαδή μπορεί σε 5 μέρες να έχουν ήδη αρχίσει οι άσχημες σκέψεις, να μην νιώθεις να εμπιστευτείς κανέναν, κ τελικά να μην το πεις.

Σε παρακαλώ πες το σήμερα κίόλας σε κάποιον που ξέρεις ότι σε αγαπάει κ ότι αν σου πει δεν είσαι καλά θα το κάνει μόνο από αγάπη.

Μη νομίζεις ότι ήμουν πάντα στην ζωή του φίλου μου..
έχει ένα κολλητό που τα λέει όλα, και αυτός τον έχει βοηθήσει πάρα πολύ.
Εμένα μπορεί να μην με πιστέψει πάντα, αλλά τον φιλό του αυτόν ΠΑΝΤΑ!!! δηλαδή αν πει κάτι είναι νόμος, ότι κ αι να του΄λεει το μυαλό του αυτός ακούει το φιλαράκι του (ευτυχώς!!!)

αλλη ερωτηση.
ξερει κανεις αν πολλα κ διαφορα χαπια αντιψυχωσικων αμα τα παρεις μονομιας μπορει να σε στειλουν γενικως ή να σε στειλουν στο νοσοκομειο ?

Ναι βεβαια αμα παρεις πολλα μαζι οι υποδοχεις ντοπαμινης του εγκεφαλου σου καταστρεφονται κ.λ.π. και μπορει να εχεις πολυ ασχημες συνεπειες.

Quote:

---

Originally Posted by alexandros2985

αλλη ερωτηση.
ξερει κανεις αν πολλα κ διαφορα χαπια αντιψυχωσικων αμα τα παρεις μονομιας μπορει να σε στειλουν γενικως ή να σε στειλουν στο νοσοκομειο ?

---

Μπραβο Πετραν παντα γραφεις κατι καλο και κατατοπιστικο.

Εγω τωρα παιρνω Risperdal Quicklet (το καινουργιο) ενω παλια επαιρνα Risperdal κανονικο. Τωρα νοιωθω πολυ καλυτερα σχετικα με πριν και πολυ πιο "νορμαλ".

Θα το πιστεψεις οτι πριν ειχα πολυ περισσοτερη ενεργεια κ.λ.π. τεχνητη ομως γιατι μου την κανανε τα φαρμακα.

Παρατηρησα οτι τωρα με το Quicklet σκεφτομαι πολυ πιο φυσιολογικα , οπως ημουν παλια χωρις τα φαρμακα, κατι που το παλιο Risperdal το ειχε αλλαξει.
Με αυτο επισης γελουσα πολυ και μου αλλαζε ριζικα το χαρακτηρα ενω τωρα ειμαι σχεδον οπως παλια χωρις τα φαρμακα αλλα οχι τοσο ντροπαλος.

Σημειωτεον οτι εγω πηρα φαρμακα απο νωρις , χωρις να εχω ψευδαισθησεις και νομιζω οτι τα φαρμακα με κανανε χειροτερα.
Αμα σε καταπιεζουν αντι να σε βοηθανε τα φαρμακα, ειναι φυσικο να σαλταρεις.

Quote:

---

Originally Posted by PETRAN

Αυτό είναι αλήθεια, η ντοπαμίνη σχετίζεται με την ευχαρίστηση και την ενέργεια. Με το να την ρίχνεις στα τάρταρα λες bye bye pleasure lol. Αλλά αυτό συνέβαινε με τα "πρώτης γεννιάς" αντιψυχωσικά που ρίχναν την ντοπαμίνη υπο του μηδενός (και φυσικά ήταν σουπερ αποτελεσματικά στην ψύχωση, φέρναν και την "πιο σκληρή περίπτωση" back to earth, έστω και για κάποια διαστήματα). Το θέμα είναι ότι ναι μεν ερχόσουν back to earth αλλά ταυτόχρονα ένιωθες και σαν νεκρός μάλλον. Θυμάμαι έναν ψυχίατρο που τα δοκίμασε μόνος του την δεκαετία του 70 και έγραψε τις εμπειρίες του σε ένα paper μετά. Ανέφερε ότι άρχισε χωρίς λόγο να κλαίει και πέρασε χάλια φάση λολ. Βέβαια αυτά δεν υπάρχουν στα καινούργιας γεννιάς αντιpsych. αφού πολλά από αυτά επηρεάζουν θετικά και την σεροτονίνη (που σχετίζεται με την διάθεση) και σταθεροποιούν την ντοπαμίνη σε μεσαία επίπεδα (και όχι σε χαμηλά όπως τα παλιά).


Τελικά είναι επίσης αλήθεια ότι πολλά από τα "αρνητικά" συμπτώματα που στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν από τα φάρμακα (και που όντως ίσως ήταν-εν μέρη τουλάχιστον), τελικά είναι και από την ίδια την ασθένεια δυστυχώς. Αλλά αυτό τείνει να βελτιώνεται με την σωστή φαρμακευτική αγωγή, ζωή, εργασία η/και κάποιο πρόγραμμα επανένταξης/αποκατάστασης. Γενικά ένα νορμαλ περιβάλλον με ερεθίσματα (χωρίς να παραγίνεται το θέμα) και διάφορες δημιουργικές ασχολίες είναι σημαντικό στο να επανέρθει κάποιος κοντά στα προ-to-breakdown επίπεδα.

---

Quote:

---

Originally Posted by alexandros2985

petran οταν παραπανω εγραψες πως με τα πρωτης γενιας αντιψυχωσικα ελεγες bye bye pleasure εννοουσες bye bye μονιμα for the rest of yor life ή bye bye για εκεινη την περιοδο?
και αν μπορεις εξηγησε μου γιατι οποιαδηποτε δραστηριοτητα ,διαβασμα,γυμναστικη ακομα και ταινιες, ειναι δυσκολα με αυτα τα χαπια?
και γιατι δινουνε αυτα τα χαπια που σου δημιουργουνε τοσα πολλα προβληματα που ενδεχομενως τα οφελη να ειναι κατα πολυ λιγοτερα απο τα κοστη?
και γιατι τα δινουνε γενικως αν το ατομο δεν θελει να τα παρει αλλα δεν δημιουργει κανενα προβλημα σε κανεναν? ποιος ειναι ο ορισμος της ασθενειας στην ιατρικη? αυτα τα χαπια δεν δημιουργουν ασθενειες?
και τι θα παθω, εσωτερικα μου εννοω , τωρα που τα εκοψα?κι απο ποτε περιπου?
σε αυτα τα ερωτηματα που εχω θεσει,εκτος και απο τον petran οποιος αλλος εχει γνωμη ας την πει.

---

ελπιζω να ακουστω κ ο petran ή οποιος αλλος γνωριζει να απαντησει.
κ σορι που επαναλαμβανω το ιδιο μηνυμα