αυτοκτονια ! και μετα τι?

αυτο που λες Lou το εχω διαβασει και ειναι οντως πολυ ανατριχιαστικο! και ειναι οτι πιο κοντινο στην αποψη μου για το πως μπορει να ειναι το μετα την αυτοκτονια ,δλδη οτι παγιωνεσαι με τα αισθηματα της τελευταιας σου ανασας! ειναι τρομακτικο και ειναι ισως ο μονος λογος που με εκανε να κολοσω και να τραβηχτω λιγο πριν! οσο για τον 6 οροφο που λες , εδω ο ζαχοπουλος το τσιρακι του καραμαν αλη εζησε ! απο τον 7οροφο επεσε ! παροτι ηταν και χοντρος!
Εμαθα απο αθληατρο -ορθοπεδικο-οτι αμα καποιος που ηταν αθλητης για πολλα χρονια βρεθει σε ατυχημα η πεσει απο καπου οι μυες του λογο της αδρεναλυνης παθαινουν κατι σαν κραμπα σφηγκουν και τσιτονουν απο μονοι τους ,αυτο φτιαχνει μια μικρη ασπιδα για τα ζωτικα οργανα του σωματος και κατα καποιο ελαχιστο βεβαια τροπο τα προστατευει ,βεβαια ομως δεν κανει το ιδιο με τον εγκεφαλο και την σπονδυλικη στηλη απεναντιας εκει κανει το αντιθετο -μην περιμενετε να το εξηγισω οπως μου το πε δεν το 'χω ¨) Ρ' .το θεμα ειναι οτι ειμαι τοσο καντεμης που μπορει να μεινω αναπηρος και απο τον 7 οροφο¨) ξανα λεω βεβαια οτι δεν αναφερομαι σε εμενα ! δεν θελω να αυτοκτονησω , μια ξαδερφη μου με εχει φαει μωρε και ρωτω για να ξερω τι θα της πω! για αυτο μην μου φερετε καμια χωροφυλακη με ζουρλομσνδια ¨) ετσι παιδες?
Τωρα οσο για την μεταθανατο μοιρα της μαυρης ψυχης ενος αυτοχειρα κανεις δεν ξερει 100% τι θα παθει!
Η επισημη επιστιμονικη γνωμη ειναι αυτη που λεει ο Πετραν , πως η ψυχη ειναι οι ενεργειες που κανει το μυαλο και οι εντολες που δεινει βαση της μνημης των οσων εχει περασει ως τωρα ο ανθρωπος. σιγουρα δεν το πα οπως ενας γιατρος ¨) φοβομουν τον ορκο στον ιπποκρατη ¨) Ρ'.
Συμπερασμα ολων ως τωρα ειναι οτι ουτε να αυτοκτονησει ηρεμα και χωρις αγχος δεν μπορει πλεον κανενας σε αυτο τον κοσμο ¨)

Απορια βλακος: μα τι θεμα ανοιξατε πια???

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Απορια βλακος: μα τι θεμα ανοιξατε πια???

---

Ψυχολογικα θεματα δεν εχει αυτο το φορουμ, θεματα περι της αβυσσου της ψυχης μας δεν μιλαμε? ε ! ετσι και εδω σε αυτο το θεμα γραφω κατι που τιρανα το μυαλο μου . μια απορια για το τι θα φερει η επομενη μιας αυτοκτονιας. που το παραλογο λοιπον? ελαφακι μου? αφου σχεδον οι μισοι εδω μεσα εχουμε ψυχολογικες διαταραχες, εσυ δεν εχεις ςλαφακι?

Εχω αλλα σκιαζομαι λιγο απο το θεμα οφειλω να πω. :)

Λογικη η σκια που πεφτει πανο σου με τετοιο θεμα¨) και καλη απαντηση οτι σου ειναι καπως αδιαφορο ,γιατι δειχνει οτι εισαι ανθρωπος με ευχαριστα αισθηματα που θες να μιλας να ασχολισαι με χαρουμενα πραματα καλοκαιριατικα και οχι με αυτοκτονιες και μαλιστα την επομενη ημερα αυτονων! φαντασου δεν παζαρευουμε ουτε καν το αν θα γινει ,χεχεχε εχουμε παει στο επομενο σταδιο !¨)
για πες μας κατι ευχαριστο και με κλοκαιρινη διαθεση¨)

γιώργο, όταν πεθάνω λίγο με νοιάζει τί θα συμβεί.

αυτό που θα ήθελα μόνο είναι να μν με θάψουν, αλλά να με κάψουν.
( ελπίζω να μν είναι πιο ακριβά απο μια ταφή...)

όσο για το αν υπάρχει διαφορά στην αυτοκτονία σε σχέση με το φυσκό θάνατο, την ίδια απάντηση θα δώσω.
πέθανα κ δν θα ασχοληθώ με το τί θα γίνει μετά.
διαφορά καμία.

Το ζήτημα είναι ότι δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι ούτε αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον αλλά και ούτε αν δεν υπάρχει. Οπότε η αβεβαιότητα αυτή μας οδηγεί, τον καθένα ανάλογα με το τι πιστεύει, στις θρησκείες και στην υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που υποτίθεται προετοιμάζει για την μετα θάνατο ζωή, αφού οι θρησκείες έχουν ως βασικό άξονα τους τη μετα θάνατο ζωή. Στη θρησκεία βέβαια οδηγεί και η ελπίδα και η πίστη για άνωθεν βοήθεια εκεί που εξαντλούνται οι δικές μας δυνάμεις. Η αβεβαιότητα όμως αυτή τονώνει την ελπίδα, ότι δεν μπορεί όλα να τελειώνουν εδώ, ότι υπάρχει και κάτι άλλο κάπου αλλού καλήτερο απ αυτό που βιώνουμε στη ζωή.

Και η ελπίδα αυτή αποτελεί αντίδοτο στην κατάθλιψη, ιδίως όταν πρόκειται για απώλεια αγαπημένων προσώπων, αυξάνει τον αλτρουισμό ή πράξεις βοήθειας και αγάπης, ή μπορεί να δημιουργεί τύψεις στην αδικία και στο έγκλημα, ένεκα του φόβου μετά θανατον δικαίωσης ή τιμωρίας, ανάλογα. Και έτσι δεν είναι και τελείως ανεξέλεγκτα τα πράγματα, αφού στον μέσο άνθρωπο ο φόβος για τα μετα θάνατον καθοδηγεί (έστω και ελάχιστα) την σκέψη και τις πράξεις του.

Και από εκεί και πέρα ο ανθρώπινος νους έχει δημιουργήσει δοξασίες για το τι υπάρχει μετα, που πάμε και πως είμαστε, κάποιοι πλουτίζουν και άλλοι δοξάζονται πάνω σε αυτές.

Quote:

---

Originally Posted by arktos

γιώργο, όταν πεθάνω λίγο με νοιάζει τί θα συμβεί.

αυτό που θα ήθελα μόνο είναι να μν με θάψουν, αλλά να με κάψουν.
( ελπίζω να μν είναι πιο ακριβά απο μια ταφή...)

όσο για το αν υπάρχει διαφορά στην αυτοκτονία σε σχέση με το φυσκό θάνατο, την ίδια απάντηση θα δώσω.
πέθανα κ δν θα ασχοληθώ με το τί θα γίνει μετά.
διαφορά καμία.

---

φιλε μου , δικια σου ειναι η ζωη και οτι θεσ την κανεις! θα σου προτεινα να εξαντλησεις ολες τις ελπιδες ολες τις προσπαθειες να αλλαξουν τα πραματα! και τοτες αμα δεν βρεις φως κανε οτι θες ! γιατι δεν λεει να φυγεις με το απωθυμενο αυτο.
Θα επρεπε φιλε να το ψαξεις πρωτα ,εδω για παπουτσια παμε και κανουμε ερυνα αγορας! ποσο μαλον για την ιδια μας την ζωη!δεν πρεπει να ει8σαι συγουρος οτι δεν θα μαρτυρισεις μεχρι το τελος ?οτι δεν θα ειναι ενας αργος και βασανιστικος τροπος? η φαντασου νσ μην πετυχει!! να μηνεις αναπηρος! τι ξεφτιλα και τι πονος θα ειναι?
Δεν απορεις τι υπαρχει μετα? περνουμε μια μεγαλη αποφαση ! ειναι η μεγαλυτερη πραξη αυτοδιαθεσης ! δεν λεει να ειναι επιπολαια!
οσο για την καυση συμφωνω και πολυ!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το ζήτημα είναι ότι δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι ούτε αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον αλλά και ούτε αν δεν υπάρχει. Οπότε η αβεβαιότητα αυτή μας οδηγεί, τον καθένα ανάλογα με το τι πιστεύει, στις θρησκείες και στην υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που υποτίθεται προετοιμάζει για την μετα θάνατο ζωή, αφού οι θρησκείες έχουν ως βασικό άξονα τους τη μετα θάνατο ζωή. Στη θρησκεία βέβαια οδηγεί και η ελπίδα και η πίστη για άνωθεν βοήθεια εκεί που εξαντλούνται οι δικές μας δυνάμεις. Η αβεβαιότητα όμως αυτή τονώνει την ελπίδα, ότι δεν μπορεί όλα να τελειώνουν εδώ, ότι υπάρχει και κάτι άλλο κάπου αλλού καλήτερο απ αυτό που βιώνουμε στη ζωή.

Και η ελπίδα αυτή αποτελεί αντίδοτο στην κατάθλιψη, ιδίως όταν πρόκειται για απώλεια αγαπημένων προσώπων, αυξάνει τον αλτρουισμό ή πράξεις βοήθειας και αγάπης, ή μπορεί να δημιουργεί τύψεις στην αδικία και στο έγκλημα, ένεκα του φόβου μετά θανατον δικαίωσης ή τιμωρίας, ανάλογα. Και έτσι δεν είναι και τελείως ανεξέλεγκτα τα πράγματα, αφού στον μέσο άνθρωπο ο φόβος για τα μετα θάνατον καθοδηγεί (έστω και ελάχιστα) την σκέψη και τις πράξεις του.

Και από εκεί και πέρα ο ανθρώπινος νους έχει δημιουργήσει δοξασίες για το τι υπάρχει μετα, που πάμε και πως είμαστε, κάποιοι πλουτίζουν και άλλοι δοξάζονται πάνω σε αυτές.

---

πολυ ωραιο το κειμενο σου φιλε ιωαννη!

http://youtu.be/L7xPRPEpQFw



http://youtu.be/E2ITU_3WCn8

εχθες τα εβλεπα πιστευω οτι κολλανε με το θεμα

Συμφωνώ με τον Ιωάννη αλλά ξεκαθαρίζω οτί εγώ πιστεύω στην μετεμψύχωση και όχι στην μετανσάρκωση δλδ οτί μπορεί να πάρεις άλλη μορφή εκτός από την ανθρώπινη και αυτό για τους δικούς μου λόγους. Έχω ψαχτεί πολύ με τα μεταφυσικά και έχω καταλήξει εκεί οχι όμως γιατι φοβάμαι τον θάνατο ούτε για να καλμάρω τον εαυτό μου από διάφορες φοβίες. Να σας κάνω μια ερώτηση? Υπάρχει κανένας λόγος που ζούμε για μια φορά? και γιατί να ζούμε μια φορα? Θα μπορούσε να υπήρχε το απόλυτο κενο...Το σύμπαν είναι ένα σύστημα ενεργειών..και εμείς είμαστε ενέργεια που είναι η ψυχή μας. Σε τι οφελεί να ζούμε μόνο μια φορά? Επίσης τι σχέση έχει το μυαλό μας με την ψυχή μας? Το μυαλό μας και το σώμα μας αποτελείται από κύτταρα..η ψυχή μας είναι ενέργεια-δεν έχει κύτταρα. Οπότε γτ να χάνουμε την ψυχή μας αν υστερούμε νοητικά?

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Συμφωνώ με τον Ιωάννη αλλά ξεκαθαρίζω οτί εγώ πιστεύω στην μετεμψύχωση και όχι στην μετανσάρκωση δλδ οτί μπορεί να πάρεις άλλη μορφή εκτός από την ανθρώπινη και αυτό για τους δικούς μου λόγους. Έχω ψαχτεί πολύ με τα μεταφυσικά και έχω καταλήξει εκεί οχι όμως γιατι φοβάμαι τον θάνατο ούτε για να καλμάρω τον εαυτό μου από διάφορες φοβίες. Να σας κάνω μια ερώτηση? Υπάρχει κανένας λόγος που ζούμε για μια φορά? και γιατί να ζούμε μια φορα? Θα μπορούσε να υπήρχε το απόλυτο κενο...Το σύμπαν είναι ένα σύστημα ενεργειών..και εμείς είμαστε ενέργεια που είναι η ψυχή μας. Σε τι οφελεί να ζούμε μόνο μια φορά? Επίσης τι σχέση έχει το μυαλό μας με την ψυχή μας? Το μυαλό μας και το σώμα μας αποτελείται από κύτταρα..η ψυχή μας είναι ενέργεια-δεν έχει κύτταρα. Οπότε γτ να χάνουμε την ψυχή μας αν υστερούμε νοητικά?

---

Δηλαδή τι είναι η ψυχή? Αν δεν μιλάμε για τις αισθήσεις μας, τα συναισθήματα και την σκέψη μας τότε τι μένει? Δεν καταλαβαίνω? Τι σημαίνει ότι η ψυχή "είναι ενέργεια"? Τι είδους ενέργεια? Σαν την ηλεκτρομαγνητική? Την κινητική? Έτσι λέγαν παλιά τον 18ο/19ο αιώνα και για την "ζωή". Ότι η ζωή είναι κάποιου είδους "αιθέρα" (άγνωστης ενέργειας) που διαχέεται και κινεί το σώμα ("elan vitan"). Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως ένα σώμα μπορεί να έχει "ζωή", "θερμότητα", "κίνηση" αν δεν υπάρχει κάποιου είδους "ζωικής ενέργειας" μέσα του (μια άποψη που προέρχεται από κάποιους αρχαίους φιλοσόφους). Πολλοί διανοούμενοι της εποχής βάζαν φατράχια μέσα σε μπουκάλια με καπνό και διάφορα στοιχεία με την ελπίδα να "φωτογραφήσουν" την ζωική ενέργεια/θερμότητα/τάση-για-ζωή που φεύγει όταν το βατράχι ψοφάει και πολλά παρόμοια.


Τελικά τον 20 αιώνα οι επιστήμονες ανακαλύψαν τον "μεταβολισμό".¨Ότι δηλαδή άπειρες μοριακές ενώσεις απελευθερώνουν την απαιτούμενη ενέργεια που χρειάζονται οι ιστοί. Αυτό εμείς το λέμε "ζωή". Δεν είναι λοιπόν κάτι ξεχωριστό η "ζωή" από το σώμα, αλλά αναδύεται από έπειρες μοριακές ενώσεις του σώματος. Όταν παύουν να διασπώνται οι απειράριθμες μοριακές ενώσεις και οι διάφορες μεταβολικές οδοί παύει να υπάρχει και η "ζωή". Επειδή η "ζωή" δεν είναι τίποτα άλλο από κάτι που αναδύεται από την συνολική λειτουργία μικρών πραγμάτων. Έτσι είναι και η ψυχή. Αναδύεται από δισεκατομμύρια νευρώνες που επικοινωνούν μεταξύ τους με πολύπλοκους τρόπους. Δεν είναι κάτι ξεχωριστό από αυτό. Απλά οι άνθρωποι έχουν την τάση να είναι "δυιστές", δηλαδή να βλέπουν "ξεχωριστές ουσίες" και "ενέργειες" να βρίσκονται μέσα σε οντότητες που έχουν την δική τους βούληση. Σε ακραία μορφή το βλέπουμε στα παιδιά, όταν χτυπάνε ένα τραπέζι σαν να το "μαλώνουνε" επειδή νομίζουν ότι είναι "ζωντανό". Η όταν βλέπουνε/-με παντού "μορφές" και "οντότητες" στην φύση/στα σύννεφα/στα δάση. Στις ψυχώσεις αυτός ο μηχανισμός υπερ-λειτουργεί και το άτομο με ψύχωση βλέπει την βούληση παντού γύρω του να κατευθύνεται με κακόβουλο τρόπο προς τον ίδιο (όλοι γύρω του τον κοιτάνε, του προβάλουνε τις σκέψεις τους/ενέργειες τους/οι σκέψεις του είναι σαν ξένα άτομα μέσα στο κεφάλι του/ όλα έχουν σημασία και συνδέονται μεταξύ τους κλπ.).



Με βάση το "δυσιστικό ένστικτο" δημιουργήθηκαν οι πρώτες "ανιμιστικές" θρησκείες. Με την οργάνωση της κοινωνίας, την ανάπτυξη της γνώσης και της φιλοσοφίας, ήρθαν και πιο πολύπλοκα θρηκευτικά συστήματα όπως αυτό της περσίας, της ινδίας και τελικά του ιουδασιμού/χριστιανισμού/μουσουλμανισμού (καθώς και άλλα πιο "φιλοσοφικά" μετά από αυτά όπως ο βουδισμός). Η "δυιστική" τάση να βλέπει ο άνθρωπος "αόρατες ενέργειες" είναι ένα ένστικτο που πιθανότατα κληρονομεί ο άνθρωπος και καταστέλεται (όχι τόσο επιτυχημένα) όσο μεγαλώνει.

κ αφου λετε για ενεργιες.....ειδατε τα βιντεακια που κατεβασα?δειτε τα.......κ επειτα ας βγαλουμε καποια συμπερασματα...

Ο καθένας πιστεύει αυτό που πιστεύει. Πολλοί μπορούμε να επιχειρηματολογήσουμε τα πιστεύω μας σε άλλους κάνουν και σε άλλους όχι...

πετραν, δεν εγραψα οτι δεν εξηγειται το συναισθημα! το συναισθημα εξηγειται σε βιολογικο επιπεδο κ ψυχολογικο=συναισθηματικο επιπεδο. υπαρχει κ ενα τριτο επιπεδο ομως, το πνευματικο (το spiritual). δεν ξερω τι περιλαμβανει αυτο. λεω ομως οτι εχω ακουσει καποιους, που κανουν διαχωρισμο αυτων των επιπεδων κ θα υπαρχει καποιος λογος φανταζομαι για να το κανουν αυτο. κ δεν ειναι απαραιτητα βλακες κ αδιαβαστοι. τεσπα, αν καταφερω να βρω εναν συγκεκριμενο παπα που εχω στο μυαλο μου ειναι το πρωτο πραγμα που θα τον ρωταγα να μου απαντησει. ειναι ενας που εχει 2 διδακτορικα σε MIT κ Harvard, κ τον ειχε παρει η NASA, κ αρνηθηκε την καριερα στη NASA για να παει να κανει μοναχος στο αγιον ορος. ειναι πανεξυπνος κ αυτο φαινεται κ απο βιβλια του που εχω διαβασει. θα τον ρωτησω αν καταφερω να τον βρω να δω τι εχει να πει περι του θεματος.

επισης τα ανθρωπινα επιπεδα δεν νομιζω να ειναι διαχωρισιμα. ουτε εγω πιστευω σε θεωριες τυπου πλατωνα. ο ανθρωπος ειναι ενιαια οντοτητα. τωρα το τι γινεται μετα θανατον, δεν ξερω, κ πώς διαχωριζονται, αν διαχωριζονται.