Originally Posted by
elen d
Λυπαμαι πολυ για οτι σου συνεβει, σε καταλαβαινω απολυτα και ισως σε ζηλευω, πεθανε και μενα ο πατερας μου ξαφνικα 11 μηνες πριν, αλλα δεν ξερω αν ειμαι σε θεση να σου πω το οτιδηποτε, παρολαυτα θα στο πω ισως σε ανακουφισει εστω και λιγο. ειμαι 30 και στα 8 πεθανε η μητερα μου σε τροχαιο, μεγαλωσα μονο με τον πατερα μου, το θανατο της μητερας μου δεν τον ενοιωσα οπως τωρα με τον πατερα μου γιατι ειχα εκεινον, εχασα ομως πολυτιμο χρονο γιατι ποτε δεν τον πλησιασα αρκετα, φοβομουν πως αν καταλαβει τον πονο μου δεν θα το αντεξει γιατι πονουσε εκεινος,κλεινομουν στον ευατο μου, παρολαυτα ομως η φροντιδα που του προφερα μου εδινε δυναμη να ζησω χωρις τη μαμα μου. Αλλα δεν μπορω να σου πω οτι δεν εχω μετανοιωσει το χρονο που αφησα να περασει μεσα απο τα χερια μου το χρονο που εχανα μεσ στον πονο μου αντι να ποναω μαζι του αγκαλια. Αγκαλιασε την αδελφη σου τη μαμα σου, δεν βοηθας ετσι μονο εκεινες αλλα και εσενα.
Καλη δυναμη και κουραγιο. η οικογενεια ειναι δυναμη, μη το ξεχασεις αυτο.
Συγνωμη αν με αυτα που σου ειπα σε ενοχλησαν.ενοχληθηκες
