Νιώθει άραγε κανένας άλλος όπως εγώ;

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Πάρε εσύ την πρωτοβουλία να του μιλήσεις αφού νοιώθεις τόσο άσχημα. Και πάντα να χεις στο νου όταν εξηγάς σε κάποιο κάτι που σε στενοχωρεί να είσαι ειλικρινής αλλά και σαφής, να εκθέτεις το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις ώστε να γίνεσαι κατανοητή μ αυτά που θες να πεις ώστε ο άλλος να σε καταλάβει, να σχηματίσει τη σωστή εικόνα γι αυτό που θες να πεις. Σίγουρα δε θα σε καταλάβει αν μιλάς με μισόλογα. Και άμα το κάνεις αυτό και δεις ότι ο άλλος δε νοιάζεται ή έχει άλλα στο νου του μην επιμένεις να ασχολείσαι μαζί του, πας παρακάτω. Κι αν νοιώθεις βάρος για κάτι που είπες με τον τρόπο αυτό να πάρεις την πρωτοβουλία και να πας να μιλήσεις στον άνθρωπο. Βρες ανθρώπους που μπορούν να σε καταλάβουν και να σου μιλήσουν όμορφα, όπως πιο πάνω η Χριστίνα!
Και ποτε μην παίρνεις κατάκαρδα κάτι, αφού είναι μόνο λόγια και τιποτα περισσότερο, με λόγια μπορούν να διορθωθούν και να ξαναχτιστεί η επικοινωνία με πιο στερεη βάση αυτή τη φορά.

---

Του έστειλα και σήμερα μήνυμα, πριν λίγο μάλιστα στο οποίο του έκανα παράπονα αυτή τη φορά...έκανα αυτό που είπες πριν το διαβάσω, να του μιλήσω εγώ δηλαδή...δεν άντεξα άλλο...και μέσα σ' όλα του είπα ότι αν δεν μου απαντήσει ούτε αύριο δεν θα με ξανακούσει εκτός απροόπτου...για να μην παρεξηγηθώ να διευκρινίσω (όπως το διευκρίνισα και σ' εκείνον) ότι αυτό δεν είναι εκβιασμός αλλά ότι εγώ δεν αντέχω άλλο να περιμένω μέσα στο άγχος και στην αγωνία για μια απάντηση από την οποία θα καταλάβω αν μπορούμε ή όχι να λύσουμε τελικά τα προβλήματα μας...δεν μπορώ άλλο πια πραγματικά κι αν είναι να συνεχίσω να περνάω αυτή την αγωνία περιμένοντας πότε θα δεήσει να μου στείλει έστω και 2 γραμμές απαντώντας έστω στα βασικά ερωτήματα που με καίνε προτιμώ να το αφήσω ώστε να μην περιμένω πια, να μην αγωνιώ πια...με καταλαβαίνεις; Πες μου και τη γνώμη σου αν θέλεις σχετικά με τις ενέργειες μου...εγώ πάντως το κάνω αυτό για να προστατέψω τον εαυτό μου γιατί φοβάμαι...η ψυχική μου ισορροπία κρέμεται από μια κλωστή και δεν αντέχω αβεβαιότητα και στεναχώρια...θέλω να προστατεύσω την ψυχολογία μου...δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταρρεύσω και να πέσω σε κατάθλιψη...

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Καλησπερα κυκνε μου! :) σου στελνω ενα χαμογελο αλλα μακαρι να το εβλεπες live για να παρεις την θετικη ενεργεια του ;)

Λοιπον κυκνε μου ξεκιναω,
Οποια σχεση και να ειχατε δεν παυει να μιλαμε για ανθρωπινη σχεση. Ο καθενας αντιδρα με τον τροπο του. Ο φιλος σου θεωρω οτι απλα αντιδρα και θελει χρονο, σκεψου οτι ισως νιωθει εκεινος πρωτα αδικημενος οποτε ασε του χρονο. Το οτι δεν εχει απαντησει ισως να ειναι σημαδι οτι το σκεφτεται ή οτι δεν ασχολειται αλλο. Δεν θα σου πω ψεμματα οτι υπαρχουν και οι δυο περιπτωσεις οπου εχω συναντησει και στα λεω. Ισως εσυ μπορεις να καταλαβεις καλυτερα και να κρινεις την κατασταση αμα τον ξερεις καλα. Σιγουρα ειναι αδικια να μην σου δωσει ευκαιρια.. και γενικως ειναι πολυ ασχημο να μην δινουμαι ευκαιριες στους ανθρωπους και να τους απορριπτουμαι ετσι απλα, αν συμβαινει αυτο τοτε δεν φταις εσυ ουτε κανενας αλλος οπου το περνα αλλα αυτος που απορριπτει εχει προβληματα μεσα του με τον εαυτο του. Δεν μας κανουν τετοιοι ανθρωποι.. Αν μας απορριπτουν εμεις θα πρεπει να τους απορριπτουμε 10.000 φορες!!! Ολοι μας αξιζουμε μια ευκαιρια..

Να μην νιωθεις ασχημα για τπτ εφοσον του εξηγησες και ζητησες συγνωμη, δεν νομιζω να εχεις αναγκη απο ανθρωπους που να μην σε καταλαβαινουν αυτο να εχεις στο μυαλο σου και να προχωρας μπροστα.. Καπως ετσι τα σκεφτομαι τα πραγματα. Ειναι θεμα σκεπτικου και οπτικη γωνιας και ειναι αρκετα δυνατο να αλλαξεις την οπτικη σου γτ το καταφερα εγω οποτε μπορει ο καθενας :) Να εχεις στο μυαλο σου οτι αξιζεις! Να εισαι σωστη και αν εισαι και οι αλλοι δεν ειναι τοτε θα πρεπει και παλι να χαιρεσαι γιατι δεν θα το κανεις για τους αλλους αλλα για σενα, Συνηθως μας πληγωνει οταν κανουμε πραγματα για αλλους και δεν τα δεχονται ενω στην ουσια θα πρεπει να κανουμε πραγματα απο εμας γαι εμας. πχ επιλεγω να ειμαι σωστη γιατι αυτο με κανει να νιωθω καλα με τον εαυτο μου και με γαληνευει. Δεν θα ειμαι σωστη για να φερω ανθρωπους κοντα μου. Αν καποιος δεν το δεχτει τοτε προβλημα του γτ δεν το εκανα για εκεινον. Σαφως θα στεναχωρηθω αλλα επειδη ξερω οτι αξιζω και τι και επειδη εχω σεβασμο προς εμενα δεν επιτρεπω απο κανεναν να με στεναχωρει. Μπορει να εφταιξα αλλα αν το αναγνωρισω και το αποκαλυψω και δεν με δεχτουν τοτε κυκνε μου εχει προβλημα να συγχωρησει. Τετοιους ανθρωπους δεν τους θελω και δεν θα τους κανω την χαρη να στεναχωρηθω και ουτε να αναρωτηθω με τα ΓΙΑΤΙ.

Σταματα λοιπον να νιωθεις ενοχες, να μαθεις να αναγνωριζεις τα καλα και τα κακα σου, να μαθεις τι αξιζεις και να ΣΕΒΕΣΑΙ τον ευατο σου..αυτα ειναι τα κλειδια που θα σε κανουν να βαλει τα ορια σου στην στεναχωρια! Καποτε ημουν βουτηγμενη στην θλιψη, την καταθλιψη και δεν μπορουσα να αντιμετωπισω τπτ γι αυτο θελω να δινω δυναμη στους ανθρωπους που θελουν βοηθεια και να προσπαθησω να την ανακαλυψουν..

Αν δεν καταλαβες και παλι ειμαι εδω κυκνε μου :*

---

Κατάλαβα απλά επειδή είμαι πολύ κουρασμένη θα ξαναδιαβάσω κι αύριο την απάντηση σου με καθαρό μυαλό...αν θες κάνε έναν κόπο σε παρακαλώ να δεις τι απάντησα στον Γιάννη σχετικά με το τι έκανα σήμερα για να μην το ξαναγράφω...σ' ευχαριστώ! Τώρα μπορώ να σχολιάσω την τελευταία παράγραφο σχετικά με τις ενοχές...αγγίζεις πολύ ευαίσθητη χορδή τώρα...νιώθω αρκετά εύκολα ενοχές και βασανίζομαι και τα βάζω με τον εαυτό μου πολλές φορές...και δυστυχώς στο περιβάλλον μου έχουν φροντίσει μερικοί άνθρωποι να μου τις καλλιεργήσουν και κάποιες έχουν μπει βαθιά μες την ψυχή μου...και το να νιώθω ενοχή είναι από τα χειρότερα συναισθήματα για μένα...κι εγώ νιώθω ότι δεν έχω τη δύναμη να αντιμετωπίσω τίποτα τώρα...θα ήθελα να βρω ένα καταφύγιο, ένα μέρος και κάποιον που να νιώθω ασφαλής...το χρειάζομαι τόσο πολύ...αλλά δεν το έχω και φοβάμαι πολύ...αν τυχόν μπορείς να δώσεις λίγη έστω δύναμη και σ' εμένα θα ήταν πολύ πολύτιμο αυτό...φοβάμαι μόνη μου...
Πάντως γι' αυτό που λες για το συγγνώμη του το είπα έτσι ακριβώς πριν "εγώ σου ζήτησα συγγνώμη κι είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Εσύ είσαι;"

Quote:

---

Originally Posted by kyknos25

μπηκα κ λεω ουπς ποτε ανοιξα ποστ:P

---

Χα χα χα χα χα! Γεια σου συνονόματε/η (δεν ξέρω τι είσαι) :p

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Του έστειλα και σήμερα μήνυμα, πριν λίγο μάλιστα στο οποίο του έκανα παράπονα αυτή τη φορά...έκανα αυτό που είπες πριν το διαβάσω, να του μιλήσω εγώ δηλαδή...δεν άντεξα άλλο...και μέσα σ' όλα του είπα ότι αν δεν μου απαντήσει ούτε αύριο δεν θα με ξανακούσει εκτός απροόπτου...για να μην παρεξηγηθώ να διευκρινίσω (όπως το διευκρίνισα και σ' εκείνον) ότι αυτό δεν είναι εκβιασμός αλλά ότι εγώ δεν αντέχω άλλο να περιμένω μέσα στο άγχος και στην αγωνία για μια απάντηση από την οποία θα καταλάβω αν μπορούμε ή όχι να λύσουμε τελικά τα προβλήματα μας...δεν μπορώ άλλο πια πραγματικά κι αν είναι να συνεχίσω να περνάω αυτή την αγωνία περιμένοντας πότε θα δεήσει να μου στείλει έστω και 2 γραμμές απαντώντας έστω στα βασικά ερωτήματα που με καίνε προτιμώ να το αφήσω ώστε να μην περιμένω πια, να μην αγωνιώ πια...με καταλαβαίνεις; Πες μου και τη γνώμη σου αν θέλεις σχετικά με τις ενέργειες μου...εγώ πάντως το κάνω αυτό για να προστατέψω τον εαυτό μου γιατί φοβάμαι...η ψυχική μου ισορροπία κρέμεται από μια κλωστή και δεν αντέχω αβεβαιότητα και στεναχώρια...θέλω να προστατεύσω την ψυχολογία μου...δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταρρεύσω και να πέσω σε κατάθλιψη...

---

Μπραβο σου! :) νομιζω οτι εκανες το σωστο για τον λογο αυτον που εκανα εντονα τα γραμματα.. Ο καθενας εχει τις ανοχες του και τα ορια του και εσυ εβαλες τα ορια σου μολις τωρα!!! Μπραβο σου κυκνε μου... και σιγα σιγα θα καταφερεις και το "ακατορθωτο" για σενα, να μην επηρρεαζεται τοσο πολυ η ψυχολογια σου ωστε να σε μπλοκαρει και να μην μπορεις να λειτουργησεις στη ζωη σου, στην δουλεια σου... στο οτιδηποτε!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Κατάλαβα απλά επειδή είμαι πολύ κουρασμένη θα ξαναδιαβάσω κι αύριο την απάντηση σου με καθαρό μυαλό...αν θες κάνε έναν κόπο σε παρακαλώ να δεις τι απάντησα στον Γιάννη σχετικά με το τι έκανα σήμερα για να μην το ξαναγράφω...σ' ευχαριστώ! Τώρα μπορώ να σχολιάσω την τελευταία παράγραφο σχετικά με τις ενοχές...αγγίζεις πολύ ευαίσθητη χορδή τώρα...νιώθω αρκετά εύκολα ενοχές και βασανίζομαι και τα βάζω με τον εαυτό μου πολλές φορές...και δυστυχώς στο περιβάλλον μου έχουν φροντίσει μερικοί άνθρωποι να μου τις καλλιεργήσουν και κάποιες έχουν μπει βαθιά μες την ψυχή μου...και το να νιώθω ενοχή είναι από τα χειρότερα συναισθήματα για μένα...κι εγώ νιώθω ότι δεν έχω τη δύναμη να αντιμετωπίσω τίποτα τώρα...θα ήθελα να βρω ένα καταφύγιο, ένα μέρος και κάποιον που να νιώθω ασφαλής...το χρειάζομαι τόσο πολύ...αλλά δεν το έχω και φοβάμαι πολύ...αν τυχόν μπορείς να δώσεις λίγη έστω δύναμη και σ' εμένα θα ήταν πολύ πολύτιμο αυτό...φοβάμαι μόνη μου...
Πάντως γι' αυτό που λες για το συγγνώμη του το είπα έτσι ακριβώς πριν "εγώ σου ζήτησα συγγνώμη κι είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Εσύ είσαι;"

---

Σε καταλαβαινω απολυτα γιατι και εμενα ολοι γυρω μου απο παιδι μου δημιουργουσαν συνεχεια ενοχες.. ειναι ενα απο τα χειροτερα συναισθηματα. Δεν σε αφηνει να ζησεις και να κανεις σωστες επιλογες και παντα κανεις τον καλο στους αλλους και ετσι χανεις τον εαυτο σου και γινεσαι ευθραυστη. Αυτο ομως πρεπει να σταματησει επιτελους μικρε κυκνε μου.. Ετσι εκανα και εγω, επρεπε να το κανω για μενα! Εδω θα ειμαι για το οτιδηποτε χωρις φοβο και κριση! :)

Καλημερα δεν σου ειπα.. Καλη σου μερα κυκνε μου! :) ευχομαι να εισαι καλυτερα! Εδειξες δυναμη με αυτο που εκανες..

Κύκνος, είσαι πολύ αυθεντικός σ αυτά που λες, δυστυχώς τα βιώνεις, τραυματισμένος άνθρωπος χωρίς να έχεις βλάψει. Κι όμως με το παραμικρό που πιστεύεις ότι έκανες κάποιο να νοιώσει άσχημα ή άβολα να μην νοιωθεις καλά και επιμένεις να ζητάς συγνώμη εκεί που για μεγαλύτερα άλλοι σε έβλαπταν και μετά προσπερνούσαν.
Είναι οι ενοχές που σε γέμισαν από παιδική ηλικία, όπως συνέβηκε και με άλλους εδώ, σε ηλικία που είναι κανείς απλά δέκτης σ αυτά που του φυτεύουν στο κεφάλι, χωρίς ικανότητα αντίδρασης και κριτικής, απλά τα θεωρεί δεδομένα και η συμπεριφορά του μετέπειτα καθορίζεται από αυτά. Και αποτέλεσμα αυτών η υπερευαισθησία και η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο και να κρατάς τις δυνάμεις που σου δωσε ο Θεός σε αδράνεια, επειδή θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο να δημιουργήσει. Και άμα σε ρωτήσω τι σου κόστισε όλο αυτό, θα θέλεις ώρες να μου παραθέσεις τα όσα δεν έκανες, της ευκαιρίες που έχασες στη ζωή σου επειδή σε έμαθαν να θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο. Και τώρα θέλεις να ξεφύγεις όχι μόνο από τις ενοχές αλλά και από το χώρο που ζεις ή κινείσαι όπου βλέπεις γύρω σου όλους αυτούς που σε πότισαν με τις ενοχές ανέμελους κι ευτυχισμένους.

Τουλάχιστο θα σου σύστηνα στο εξής να μην ανέχεσαι, να μάθεις να αντιδράς στις μειωτικές συμπεριφορές, με εξάσκηση. Τόλμα να κάνεις πράγματα που θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο να τα κάνεις ώστε να βλέπεις την πεποίθηση σου αυτή να διαψεύδεται. Μ αυτό τον τρόπο αποκτάς παραπάνω θάρρος και αρχίζει να τονώνεται η αυτοεκτίμηση σου. Θα το δεις άμα το κάνεις όπως σου λέω. Μάθε από την άλλη να δοκιμάζεις τις ενοχές, να κάνεις τα αντίθετα δλδ από αυτά που σου επιβάλλουν ώστε να βιώνεις τη διάψευση τους. Μάθε επίσης να μην παίρνεις τοις μετρητοίς την αρνητική κριτική των αλλων, να βαζεις απ το ένα και να βγαζεις απ το άλλο. Βρες επίσης διεξόδους, τρόπους μέσα από τις πραγματικές σου δυνάμεις και δυνατότητες ώστε να απομακρυνθείς από ανθρώπους που σε πληγώνουν ή τονωνουν το αρνητικό σου αίσθημα. Είμαστε και μεις εδώ για ένα καλό λόγο οποτε θες.

Πολυ σωστος εισαι Γιαννη!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Σε καταλαβαινω απολυτα γιατι και εμενα ολοι γυρω μου απο παιδι μου δημιουργουσαν συνεχεια ενοχες.. ειναι ενα απο τα χειροτερα συναισθηματα. Δεν σε αφηνει να ζησεις και να κανεις σωστες επιλογες και παντα κανεις τον καλο στους αλλους και ετσι χανεις τον εαυτο σου και γινεσαι ευθραυστη. Αυτο ομως πρεπει να σταματησει επιτελους μικρε κυκνε μου.. Ετσι εκανα και εγω, επρεπε να το κανω για μενα! Εδω θα ειμαι για το οτιδηποτε χωρις φοβο και κριση! :)

Καλημερα δεν σου ειπα.. Καλη σου μερα κυκνε μου! :) ευχομαι να εισαι καλυτερα! Εδειξες δυναμη με αυτο που εκανες..

---

Καλησπέρα Χριστίνα! :) Από εκείνη την άποψη είμαι έτσι κι έτσι...έστειλε μία απάντηση που είπε ότι θα μου απαντήσει σε όσα ρωτάω έως σε καμιά δεκαριά μέρες αλλά μου εξήγησε ότι τόσο καιρό δεν απαντούσε γιατί επειδή λέει είχα γράψει πολλά θέλει χρόνο να τα σκεφτεί και να τα επεξεργαστεί κι ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να απαντήσει σε 5 λεπτά (γιατί του παραπονέθηκα ότι δεν διέθετε έστω πέντε λεπτά να στείλει απάντηση). Δεν ξέρω αν αυτό που είπε είναι θετικό ή όχι...εσύ τί λες; Πάντως επειδή έχω διαπιστώσει ότι έχει αρκετό χρόνο free κάποιες φορές αλλά εμένα δεν μου μιλάει καν έχω αρχίσει να πιστεύω ότι το κάνει επίτηδες για να με στεναχωρεί επειδή έχει θυμώσει για ότι είπα...και του το είπα χθες αυτό. Απάντηση δεν έχω πάρει αλλά δεν εκπλήσσομαι...πάντως έχω αρχίσει να θυμώνω...γιατί του έχω πει ότι στεναχωριέμαι που δεν λέει τίποτα κι ενώ το γνωρίζει συνεχίζει να το κάνει...έχω κάπου άδικο;

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Κύκνος, είσαι πολύ αυθεντικός σ αυτά που λες, δυστυχώς τα βιώνεις, τραυματισμένος άνθρωπος χωρίς να έχεις βλάψει. Κι όμως με το παραμικρό που πιστεύεις ότι έκανες κάποιο να νοιώσει άσχημα ή άβολα να μην νοιωθεις καλά και επιμένεις να ζητάς συγνώμη εκεί που για μεγαλύτερα άλλοι σε έβλαπταν και μετά προσπερνούσαν.
Είναι οι ενοχές που σε γέμισαν από παιδική ηλικία, όπως συνέβηκε και με άλλους εδώ, σε ηλικία που είναι κανείς απλά δέκτης σ αυτά που του φυτεύουν στο κεφάλι, χωρίς ικανότητα αντίδρασης και κριτικής, απλά τα θεωρεί δεδομένα και η συμπεριφορά του μετέπειτα καθορίζεται από αυτά. Και αποτέλεσμα αυτών η υπερευαισθησία και η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο και να κρατάς τις δυνάμεις που σου δωσε ο Θεός σε αδράνεια, επειδή θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο να δημιουργήσει. Και άμα σε ρωτήσω τι σου κόστισε όλο αυτό, θα θέλεις ώρες να μου παραθέσεις τα όσα δεν έκανες, της ευκαιρίες που έχασες στη ζωή σου επειδή σε έμαθαν να θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο. Και τώρα θέλεις να ξεφύγεις όχι μόνο από τις ενοχές αλλά και από το χώρο που ζεις ή κινείσαι όπου βλέπεις γύρω σου όλους αυτούς που σε πότισαν με τις ενοχές ανέμελους κι ευτυχισμένους.

Τουλάχιστο θα σου σύστηνα στο εξής να μην ανέχεσαι, να μάθεις να αντιδράς στις μειωτικές συμπεριφορές, με εξάσκηση. Τόλμα να κάνεις πράγματα που θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο να τα κάνεις ώστε να βλέπεις την πεποίθηση σου αυτή να διαψεύδεται. Μ αυτό τον τρόπο αποκτάς παραπάνω θάρρος και αρχίζει να τονώνεται η αυτοεκτίμηση σου. Θα το δεις άμα το κάνεις όπως σου λέω. Μάθε από την άλλη να δοκιμάζεις τις ενοχές, να κάνεις τα αντίθετα δλδ από αυτά που σου επιβάλλουν ώστε να βιώνεις τη διάψευση τους. Μάθε επίσης να μην παίρνεις τοις μετρητοίς την αρνητική κριτική των αλλων, να βαζεις απ το ένα και να βγαζεις απ το άλλο. Βρες επίσης διεξόδους, τρόπους μέσα από τις πραγματικές σου δυνάμεις και δυνατότητες ώστε να απομακρυνθείς από ανθρώπους που σε πληγώνουν ή τονωνουν το αρνητικό σου αίσθημα. Είμαστε και μεις εδώ για ένα καλό λόγο οποτε θες.

---

Καταρχήν, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτή σου τη φράση...δεν φαντάζεσαι πόσο χρειάζομαι να ακούσω λόγια που θα μου τονώσουν λίγο την αυτοπεποίθηση...και την πίστη στον εαυτό μου...αυτή η κατάσταση με έχει κάνει να νιώθω πως είμαι κακιά :( Προσπαθώ να αντιδράω όσο γίνεται αλλά κάθε φασαρία ακόμα και μικρή με ταράζει πολύ και διαταράσσει την ήδη εύθραυστη ηρεμία μου που μετά δεν επανέρχεται εύκολα...τώρα ας πούμε, νιώθω δύσπνοια κι έχω ταχυκαρδία και είναι σαν να τρέμω μέσα μου...και σαν να νιώθω λίγο φόβο...
Πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσα ίσως να βρω αυτές τις διεξόδους; Έχεις να μου προτείνεις κανένα παράδειγμα; Πάντως μερικές φορές (κι αυτή την περίοδο) νιώθω την ανάγκη να φύγω μακριά, πολύ μακριά...κάπου που θα νιώθω απολύτως ελεύθερη και θα βρω γαλήνη...και δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ εδώ...

Έχεις ανάγκη από ανθρώπους τους οποίους να νοιώθεις πραγματικά δίπλα σου. Αυτό σε τονώνει, εκτοξεύει τη διάθεση σου και ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση, το έχεις μεγάλη έλλειψη αυτό το αίσθημα, δυστυχώς οι κλειστοί και ντροπαλοί άνθρωποι δεν ξανοίγονται, δεν προσεγγίζουν εύκολα τους άλλους για να δημιουργήσουν φιλίες, δεν χαρακτηρίζονται για κοινωνικές δεξιότητες και έτσι έχουν λίγους φίλους, άρα λίγους δίπλα τους και με αυτό τον τρόπο δημιουργείται η έλλειψη και η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Δεν ξέρω αν τα λέω σωστά, διόρθωσε με.......

Μίλησες για κακία, δε διακρίνω πουθενα να σαι κακιά μέσα απ αυτά που γράφεις, ίσως έχεις κάποια υπερευαισθησία. θες να φύγεις μακριά, πολύ μακριά......αντέχεις τη μοναξιά για να το κάνεις αυτό?

Άλματα στη ζωή, για τετοιους χαρακτήρες δε γίνονται εύκολα, αλλά μπορούν να γίνουν πολλά μικρά μικρά βηματα σταδιακά τα οποία αλλαζουν τη ζωή του ανθρώπου. Να κάνεις πολλή παρέα με άτομα των οποίων η παρέα σε γεμίζει, που νοιώθεις χαρά και ανεβαίνει η διάθεση σου άμα είσαι μαζί τους, είτε στο σπίτι, είτε συγγενείς είτε φίλοι. Κι αν έχεις αποκοπεί από τετοια άτομα προσπάθησε να ξαναδημιουργήσεις σύνδεση. Ψάξε επίσης σε κοινωνικούς χώρους όπου συχνάζεις, κοίταξε προσεκτικά αυτούς που είναι γύρω σου, κάποιοι θα σε γεμίζουν και θα χουν πολλά κοινά με σενα, πλησίασε τους, κουβέντιασε μαζί τους και δες αν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παρεα. Γιατί η αυτοπεποίθηση και η διάθεση ανεβαίνουν και όταν απλά είσαι με ανθρώπους που σε γεμίζουν χωρίς καν να συζητάς τα προβλήματα σου μαζί τους. Βρες επίσης χόμπι που σε γεμίζουν, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Κάπως έτσι να ξεκινήσεις. Όλα αυτά να τα βάλεις σαν στόχους και οι πράξεις σου να κινούνται προς την κατεύθυνση τους. Επίσης προσπάθησε να μειώσεις την ένταση και τη συχνότητα των σκέψεων που σου προκαλούν αρνητικά συναισθήματα, μην αναμοχλεύεις στη μνήμη περιστατικά που σου δημιουργούν αυτά τα αισθήματα, κάνε πράγματα που σε βοηθούν να ξεφύγεις από τη σκέψη, ώστε με τον καιρό οι σκέψεις αυτές να μειωθούν.
Κρύβεις ένα ωραίο άνθρωπο μέσα σου, μην αφήνεις όλα αυτά να τον κρατούν στην αφάνεια και να τον καταστρέφουν.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Έχεις ανάγκη από ανθρώπους τους οποίους να νοιώθεις πραγματικά δίπλα σου. Αυτό σε τονώνει, εκτοξεύει τη διάθεση σου και ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση, το έχεις μεγάλη έλλειψη αυτό το αίσθημα, δυστυχώς οι κλειστοί και ντροπαλοί άνθρωποι δεν ξανοίγονται, δεν προσεγγίζουν εύκολα τους άλλους για να δημιουργήσουν φιλίες, δεν χαρακτηρίζονται για κοινωνικές δεξιότητες και έτσι έχουν λίγους φίλους, άρα λίγους δίπλα τους και με αυτό τον τρόπο δημιουργείται η έλλειψη και η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Δεν ξέρω αν τα λέω σωστά, διόρθωσε με.......

Μίλησες για κακία, δε διακρίνω πουθενα να σαι κακιά μέσα απ αυτά που γράφεις, ίσως έχεις κάποια υπερευαισθησία. θες να φύγεις μακριά, πολύ μακριά......αντέχεις τη μοναξιά για να το κάνεις αυτό?

Άλματα στη ζωή, για τετοιους χαρακτήρες δε γίνονται εύκολα, αλλά μπορούν να γίνουν πολλά μικρά μικρά βηματα σταδιακά τα οποία αλλαζουν τη ζωή του ανθρώπου. Να κάνεις πολλή παρέα με άτομα των οποίων η παρέα σε γεμίζει, που νοιώθεις χαρά και ανεβαίνει η διάθεση σου άμα είσαι μαζί τους, είτε στο σπίτι, είτε συγγενείς είτε φίλοι. Κι αν έχεις αποκοπεί από τετοια άτομα προσπάθησε να ξαναδημιουργήσεις σύνδεση. Ψάξε επίσης σε κοινωνικούς χώρους όπου συχνάζεις, κοίταξε προσεκτικά αυτούς που είναι γύρω σου, κάποιοι θα σε γεμίζουν και θα χουν πολλά κοινά με σενα, πλησίασε τους, κουβέντιασε μαζί τους και δες αν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παρεα. Γιατί η αυτοπεποίθηση και η διάθεση ανεβαίνουν και όταν απλά είσαι με ανθρώπους που σε γεμίζουν χωρίς καν να συζητάς τα προβλήματα σου μαζί τους. Βρες επίσης χόμπι που σε γεμίζουν, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Κάπως έτσι να ξεκινήσεις. Όλα αυτά να τα βάλεις σαν στόχους και οι πράξεις σου να κινούνται προς την κατεύθυνση τους. Επίσης προσπάθησε να μειώσεις την ένταση και τη συχνότητα των σκέψεων που σου προκαλούν αρνητικά συναισθήματα, μην αναμοχλεύεις στη μνήμη περιστατικά που σου δημιουργούν αυτά τα αισθήματα, κάνε πράγματα που σε βοηθούν να ξεφύγεις από τη σκέψη, ώστε με τον καιρό οι σκέψεις αυτές να μειωθούν.
Κρύβεις ένα ωραίο άνθρωπο μέσα σου, μην αφήνεις όλα αυτά να τον κρατούν στην αφάνεια και να τον καταστρέφουν.

---

Ναι, όντως δεν έχω πολλούς φίλους γιατί όντως δεν ανοίγομαι εύκολα και δεν εμπιστεύομαι εύκολα...και επειδή έτσι είναι ο χαρακτήρας μου αλλά κι επειδή έχω πληγωθεί και προδωθεί...αν και την εμπιστοσύνη μου στον κόσμο την έχασα στα 17 μου μετά από κάτι που συνέβη και με άλλαξε πάρα πολύ...
Όσο για την κακία, πιστεύω ότι δεν την έχω μέσα μου, δεν έχω θελήσει ποτέ να κάνω κακό σε κανέναν εκτός κι αν είναι για να αμυνθώ αλλά η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση που αναφέρω είπα μερικά άσχημα πράγματα...όχι βρισιές, αλλά άσχημα λόγια...όσο για τη φυγή, όχι, δεν αντέχω τη μοναξιά αλλά κι εδώ νιώθω να πνίγομαι, νιώθω παγιδευμένη και δεν ξέρω τι να κάνω...
Το να κάνω παρέες μου είναι κομματάκι δύσκολο λόγω του ότι είμαι κλειστή και ντροπαλή, προσπαθώ όμως...και κάτι ψιλοκαταφέρνω...και για τα χόμπυ επίσης...όμως δεν μπορώ να μην αναμοχλεύω περιστατικά που μου δημιουργούν άσχημα συναισθήματα γιατί υπάρχει κάτι που με έχει σημαδέψει τρομερά κι όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να το ξεχάσω....αυτό μου ρήμαξε τη ζωή τελικά...

ποσες φορες εχω νιωσει σαν εσενα να ξερες...

Quote:

---

Originally Posted by sunset

ποσες φορες εχω νιωσει σαν εσενα να ξερες...

---

Αν έχεις νιώσει όπως εγώ και μάλιστα τόσες φορές, πες μου κάτι...περιέγραψε μου αυτά που ένιωθες και ότι άλλο νομίζεις ότι θέλεις να πεις...νομίζω ότι θα με βοηθήσει...δεν ξέρω, δεν συνέρχομαι, δεν νιώθω καθόλου καλύτερα τις ώρες που είμαι μόνη...μόνο στη δουλειά ξεχνιέμαι λίγο αλλά η υπόλοιπη μέρα είναι κόλαση με μικρά διαλείμματα μόνο...δεν αντέχω άλλο!

Νιωθω διαφορετικη,κλειστος χαρακτηρας.αλλοτε ππλυ δυναμικη αλλοτε φοβισμενη,να μην με καταλαβαινουνε ποτε,καμια φορα ειμαι αισιοδοξη αλλα αυτες τις μερες ειμαι χωμα ψυχολογικα,αλλαξα τοπο συνηθειες μερη δεν μαρεσει εδω μου λειπει η ηρεμια μου...πολλα..

μην στεναχωριεσαι εχω περασει και εγω φαση και ακομα περναω αλλα δεν ειναι απο τις κρισεις πανικου αυτο,οτι αμα δεν κανω kick boxing θα με πιασουν τρελα νευρα!!μερικοι θα νομιζουν οτι ειμαι καμια παλαβη γιατι αντε να πεις οτι αμα εισαι οκ και σε προκαλεσει κανεις και δεν σε πιασιε καμια κριση πανικου με το χερι που εχεις κανει θα του σπασεις τα δοντια αλλα τεσπα ειναι πολλα τωρα...!!δεν εχω κανει κακο απλα τα λεω αυτα γιαιτ δνε εχω τυψεις και αν συμβαινει κατι παρομοιο και σε σενα να το σκεφτεις διαφπρετικα!
δηλ αυτο μου ελειπε να εωχ τυψεις για ολα αρκετα εχω να μου την δινουν.