Originally Posted by
Ξωτικό
ειναι ενα μικρο μνημοσυνο...για καθε σου ονειρο
καθε ελπιδα
καθε πιστη...
κι οσα περισσοτερα απο κεινα χαρισες σε αυτον
τοσο πιο επωδυηος ο θανατος.
Να να θυμασαι...ο Θεος τις καλες ψυχες τις δοκιμαζει
μα μετα τις δικαιωνει
ακομα κι αν παρει χρονια
ακομα κι αν παρει πολλες μικρες ζωες εδω
κι αλλους τοσους θανατους.
και ναι, καθε ξεριζωμος γεμιζει την ψυχη σταγονες αιμα
να κανεις μακροβουτια τις ωρες της μοναξιας.
Μοναξιας απο εκεινον;
οχι...οχι τοσο...
της μοναξιας του να μπορεις να ελπιζεις
της μοναξιας να μπορεις με το νου να ταξιδευεις σε μερη ευλογημενα...
της μοναξιας του να ελπιζεις σε μια ζωη οπου η ψυχη σου θα εχει ενα σπιτι...
χωρις πατριδα,, χωρις γη, χωρις το σπιτι σου περιφερεται εκεινη...
ποια εκεινη;;;
η σκια. η ρημαδα η σκια που εκει εκει η γαμημενη να σου θυμιζει πως καποτε στη θεση αυτου του σκιερου
υπηρχε φως.
μα φως υπαρχει...Οπου υπαρχει αληθινη αγαπη. σε οτι. Σε οποιον. Σε οπου.
δωσε ηλιαχτισα στη σκια σου και θα σου χαρισει ηλιο ολοκληρο.
Και τοτε ελα να με βρεις, να μου θυμισεις τα χαμενα μου.
