Quote:
Originally posted by kassi_21
Εγώ έχω τζιρτζιλιστεί.Ακούω πλέον σχιζοφρενή και φτιάχνομαι..Λολ...
Παιδιά ανέκαθεν το μυστήριο ήταν πηγή έλξης γαι τον άνθρωπο.Γιατί όχι και η Σχιζοφρένεια;;;(Όταν ελέγχεται βέβαια).Δημιουργούνται ιδιάιτερα δυναμικά που εμένα με γοητεύουν.......Εκεί που βαριέσαι σου πετάει ένα μου μιλάνε τα πνεύματα και χαίρεσαι....
Βασικά,έχοντας υπόψη μία διήγηση δεν είναι ό,τι καλύτερο να συμβιώνεις με έναν σχιζοφρενή....
Τότε,την δεκαετία του\'80 οι γονείς μου είχαν ενοικιαστές με παιδί σχιζοφρενή.Τον Βασιλάκη.Όλα καλά κι όλα ωραία.Έλεγε και έκανε τα δικά του.Μέχρι και την κότα του εκπαίδευε για να τη στείλει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.Αλλά όταν ακούς ότι έβαζε κάτω τους γονείς του και πήγαινε να τους πνίξει εκεί σου κόβεται η χαρά κι η γοητεία........
Σαφώς να πω πως καλό είναι να μην υπάρχουν διακρίσεις.........Η ερώτησή μου είναι.\"Ένα άτομο που ζει στον κόσμο του πόσο ανάγκη έχει την ανθρώπινη επαφή αφού δεν την αντιλαμβάνεται;Πόσο μπορεί να μοιραστεί μαζί σου συναισθήματα;;;\"
Χαχα, λες να τον ήξερα; Γιατί μου θύμησε ένα σκηνικό στην πρώτη Δημοτικού. Ήταν η πρώτη φορά που είπα κάτι και γέλασε όλη η τάξη και εγώ ένιωθα πολύ περήφανη. Βέβαια μια βλακεία ήτανε που τώρα δε καταλαβαίνω που είναι αστείο (ίσως να μη το θυμάμαι και καλά) αλλά θα σας πω το περιστατικό.