Μόλις γύρισα και μπήκα στο φόρουμ να δω αν απάντησες.Quote:
Originally Posted by katatonia
Ευτυχώς που είσαι κότα... :)
Ό,τι θέλεις εδώ είμαστε.
Printable View
Μόλις γύρισα και μπήκα στο φόρουμ να δω αν απάντησες.Quote:
Originally Posted by katatonia
Ευτυχώς που είσαι κότα... :)
Ό,τι θέλεις εδώ είμαστε.
υπαρχει κ το 1018 για τετοιες περιπτωσεις.
το θεμα ειναι βεβαια εσυ αυτη τη στιγμη να ανακουφιστεις κ να ξεκινησεις μια θεραπεια να βρεις λυση στο προβλημα σου.
το αν ταλαιπωρουνται ή δεν ταλαιπωρουνται κ αλλοι δεν ξερω σε τι θα ανακουφισει καποιον που ειναι στα μαυρα του τα χαλια αυτη τη στιγμη. οπως κ το αν θα πληγωσει ή οχι αλλους. θελω να πω ενας ανθρωπος που ειναι σε ψυχολογικη κατασταση να θεσει τερμα στη ζωη του, δεν σκεφτεται τους αλλους. εδω δεν μπορει να αγαπησει ουτε ελαχιστα τον εαυτο του, θα σκεφτει τους αλλους? ή αλλες φορες ακριβως επειδη τους σκεφτεται, γι αυτο αυτοκτονουν καποιοι, για να μην ειναι βαρος στους δικους τους. ας μην φορτωνουμε καποιον με περιττες ενοχες.
katatonia ανακουφίστηκα που είδα να απαντάς και να ξέρεις πως καθόλου κότα δεν είσαι, το αντίθετο μάλιστα.
Θέλει μαγκιά για να σταθείς στα πόδια σου και να αντιμετωπίσεις τους δαιμονές σου. Η αυτοχειρία είναι η εύκολη λύση ενώ για δες εσύ είσαι ακόμα εδώ και το παλεύεις! Αν κοιτάξω λίγο πίσω χαίρομαι πολύ που κάποτε γλύτωσα την τελευταία στιγμή γιατί τώρα νιώθω περήφανη που κατάφερα να βγω απ'το σκοτάδι στο φως. Θέλει δύναμη και είμαι σίγουρη πως την έχεις. Να είσαι περήφανος με τον εαυτό σου και να μην επιτρέψεις σε τίποτα να σε βάλει κάτω. Πάλεψε το!
Δεν μπορεί να αγαπήσει επειδή υποφέρει η γιατί πιθανόν να μην του επιτρέπει προς το παρόν η ασθένεια του τέτοια συναισθήματα , αλλά μπορεί να νοιαστεί σίγουρα . Πιθανόν το πρόβλημα πάλι να πηγάζει απο άλλους ανθρώπους που τον οδήγησαν εκεί , αλλά αυτός είναι ένας λόγος ακόμα παραπάνω για να μην τα παρατήσει . Η αυτοχειρία είναι παραίτηση σε όλες τις περιπτώσεις , δεν εσωκλείει τίποτα το ηρωικό μέσα , τίποτα το ποιητικό , οσο και να θέλουν να της δώσουν κάποιοι διαφορετικές διαστάσεις . Πολλοί υποφέρουμε και πολλοί τρώμε τις ''σαρκες'' μας , ούτε οι πρώτοι είμαστε ούτε οι τελευταίοι . Δεν υπάρχει καμμιά γραπτή υπόσχεση οτι η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα , κάποιοι βιώνουν ψυχολογικά (ποιο τυχεροί γιατί εχει και ανατροπές) , κάποιοι άλλοι ανίατες ασθένειες που τους λιώνουν τα κορμία στην κυριολεξία , κάποιοι άλλοι απέκτησαν μόνιμες αναπηρίες που θα τους συνοδεύουν για πάντα , άλλοι παλεύουν για να επιβιώσουν καθημερινά .Quote:
Originally Posted by Lou!
Μπορούμε τουλάχιστον στο πέρασμα μας να κάνουμε οτι μπορούμε για να μην σκορπίσουμε παραπάνω δυστυχία απο όση ήδη υπάρχει . Είναι κάτι σαν χρέος μας , για να μπορούμε να λεγόμαστε ανθρώποι , άσχετα με το τι αντιμετωπίζουμε και τον βαθμό δυσκολία του , και αναλογικά με την δυσκολία που κλήθηκε ο καθένας μας ζήσει , και το πως ανταπεξήλθε σε αυτήν φαίνεται και πόσο διατεθειμένος είναι να κάνει υπερβάσεις , και με τον εαυτο του , και με τους γυρω του . Αλλίως η υπαρξή μας καταλήγει εις μάτην .
katatonia πώς είναι η αποψινή βραδιά?
Το ποτό δεν είναι λύση.. αν θυμάμαι καλά έχεις κοινωνική φοβία, κάτι δηλαδή αντιμετωπίσιμο.. το ξέρεις καλά αυτό σαν φοιτητής ψυχολογίας.
Κάνε τις σωστές κινήσεις και αν δεν νιώθεις άνετα να μιλήσεις στον κύκλο σου (οικογένεια-φίλους) μίλα σε μας. Δύο κουβέντες πάντα βοηθάνε για να χαλαρώνουμε. Μην "κλείνεσαι".
Πως να ειμαι οπως καθε βραδυ σκατα.οι σκεψεις, οι πραξεις και γενικοτερα η ζωη μου γυριζει γυρω απο ενα κεντρο.δε μπορω να ξεφυγω και το χειροτερο ειναι οτι τωρα που την πατησα δε θελω να ξεφυγω απο αυτο.Ειναι οτι καλυτερο και οτι χειροτερο εχει συμβει στη ζωη μου. Δεν ελπιζω σε θαυματα, δεν εχω καταθλιψη ουτε ειμαι αλκοολικος..απλα εχω βρει την τελειοτητα και δεν μπορω να την εχω.Βρηκα το νοημα της ζωης μου και δε μπορω να φτασω σε αυτο.Η το ενα η το αλλο ειναι..η το χεις και εισαι ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος στη γη η οχι και απλα ολα ειναι μαυρα. Και επειδη τα πραγματα μονο χειροτερα θα γινουν, δε θελω να τα αντιμετωπισω..δεν υπαρχει εναλλακτικη λυση και ουτε την θελω. Δεν μπορω να μπω σε λεπτομερειεςQuote:
Originally Posted by iberis
Καταλαβαίνεις όμως ότι αυτές οι σκέψεις τείνουν να γίνουν εμμονικές (αν δεν έχουν γίνει).Quote:
Originally Posted by katatonia
Η ζωή δεν είναι ένα πράγμα ή ένας άνθρωπος. Είναι όλα.. υγεία, δουλειά, σπουδές, ενδιαφέροντα, οικογένεια, φίλοι, σχέσεις, έρωτας ...
Δεν υπάρχει τελειότητα, είναι ουτοπική σκέψη.. ίσως σκέφτεσαι ότι αν είχες αυτό που ήθελες να ήσουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Έχεις σκεφτεί όμως ότι η σκέψη αυτή ίσως σου έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα προβλήματα και σε έχει κάνει να νιώθεις δυστυχισμένος? Ότι δηλαδή έχεις εγκλωβιστεί μέσα σε αυτό που πιστεύεις ότι μόνο αυτό μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο? Δεν θα ήθελες δηλαδή μία εναλλακτική που θα σου προσέφερε ψυχική ισορροπία και θα σου έδινε την δυνατότητα να δημιουργήσεις, να αγαπήσεις, να αγαπηθείς, να προοδεύσεις σαν άνθρωπος, να προσφέρεις και γενικά να ζήσεις πολλές στιγμές ευτυχίας? Την ζωή μία φορά τη ζούμε... είσαι πολύ νέος για να στερήσεις από τον εαυτό σου την ευκαιρία να ανακαλύψει τις δυνατότητές του.
Και κάτι άλλο...
Λες ότι δεν έχεις κατάθλιψη. Βλέπω όμως έναν άνθρωπο που αδυνατεί να βάλει στόχους και οι σκέψεις του να είναι μαύρες.. Γιατρός δεν είμαι και άλλωστε θα ήταν χαζό εκ μέρους μου να σου κάνω διάγνωση.
Ας πούμε λοιπόν ότι η x-Μαρία περνάει κατάθλιψη και τα βλέπει όλα μαύρα. Πως λοιπόν η Μαρία σε μία τέτοια κατάσταση μπορεί να σκεφτεί θετικά για την ζωή της? Δεν πρέπει να δεχθεί την κατάλληλη βοήθεια που προσφέρει η επιστήμη για να μπορέσει να σκεφτεί καθαρά? (αν ήμασταν σε δικαστήριο θα μου έκανε ένσταση ο αντίδικος:Ρ) Σαν φοιτητής ψυχολογίας, ξέρεις προφανώς ότι η κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα συνεχόμενων αρνητικών σκέψεων (+άλλων παραγόντων που ευνοούν την κατάθλιψη).
Θα σου πω και μία πραγματική ιστόρια.. για μία γυναίκα που την χώρισε ο άντρας που αγαπούσε πολύ και την άφησε μόνη της με το παιδί τους. Όταν συνέβη αυτό, η γυναίκα ήθελε να αυτοκτονήσει και δεν σκεφτόταν ούτε καν το παιδί της, δεν ήθελε ούτε να το δει. Ένα χρόνο μετά -αφού βοηθήθηκε, ηρέμησε και κατάφερε να συνέλθει- απορούσε για την τότε αντίδρασή της.
Πόσες κότες υπάρχουν σ' αυτό το φόρουμ; :D Εγώ ακόμα δεν κατάλαβα το πρόβλημα του φίλου μας. Αν θέλεις σε παρακαλώ μίλα μας για να σε βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Είσαι ψυχολόγος; Σ' έχει βοηθήσει καθόλου η ιδιότητα σου ν' αντεπεξέρχεσαι σε κάποια προβλήματα;Quote:
Originally Posted by iberis
οh lala, ξερεις ποσες φορες τα εχω ακουσει αυτα??????????????????? 8 ολοκληρα χρονια παρηγορουσα τον κολλητο να ξεπερασει την πρωτη του αγαπη και μοναδικη, που ηταν οτι καλυτερο και το ειχε χασει, μεχρι που προπερσι βρηκε την ιδανικη γυναικα, και τον παρηγορουσαμε αλλον εναν χρονο, επειδη δε μπορουσε να εχει ο,τι καλυτερο, αυτη που ειχε αγαπησει πιο πολυ, κτλ κτλ κτλ, μεχρι που αποφασισε περσι οτι αρκετα χρονια εχασε κλαιγοντας για κατι, και τωρα ειναι σε μια πολυ ωραια σχεση.Quote:
Originally Posted by katatonia
Φίλε κατατονία, από τα γραφόμενα σου το μοναδικό συμπέρασμα είναι ότι η τελειότητα που έχεις βρει είναι η τέλεια σκατοκατάσταση που βρίσκεται ο εγκέφαλός σου. Όπως όταν κάποιος είναι τύφλα στο μεθύσι δεν μπορεί να σκεφτεί νηφάλια, έτσι και όταν κάποιος βουτάει στο βούρκο των σκατών που λέγεται κατάθλιψη (στη δική σου περίπτωση με εμμονές), δεν μπορείς να δεις φως. Η πρότασή μου και ´αν θες την ακούς:
1) Τράβα σ ´ ένα φαρμακείο και χτύπα αντικαταθλιπτικά σε πρώτη φάση για να ρθεις λίγο στα ίσα σου
2) Όταν αρχίσουν να ψιλολειτουργούν τράβα σ ´ ένα γυμναστήριο και ακολούθησε μόνο τα ομαδικά μαθήματα χωρίς να ρωτάς γιατί.
3) Να την πέφτεις για ύπνο νωρίς και να την παλεύεις ακόμα και ´αν δε σε πιάνει.
Κάντα αυτά για κανά δίμηνο και τα ξαναλέμε.
Οι σκέψεις είναι απλά προϊόν μιας χημείας. Άλλαξε τη χημεία, θ ´ αλλάξουν οι σκέψεις. Μπορεί να μη βρεις την τελειότητα αλλά ούτε ο Θεός είναι τέλειος. Αλλιώς δε θα μας έφτιαχνε έτσι ευαίσθητους και ευάλωτους.
Υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις.
Ξεκίνα με αυτά τα τρία.
ΤΩΡΑ!!!!
Άντε μπράβο.
Μιλάω εκ πείρας και όχι υποθετικά.
δεν υπάρχει τελειότητα!!! είμαστε άνθρωποι και αυτό απο μόνο του σημαίνει εξέλιξη. Για μένα η λέξη "τέλειο" είναι θλιβερή, σημαίνει στασιμότητα και τέλος.Quote:
Originally Posted by katatonia
Φίλε εγώ μια κουβέντα θα σου πω μόνο, και προς όποιον άλλο περνάνε τέτοιες σκέψεις, ως παιδί πατέρα που αυτοκτόνησε στα 10 μου χρόνια, δεν υπάρχει πιο εγωιστικό πράγμα από αυτό. Καταδικάζεις την στενή σου οικογένεια να υποφέρουν για όλη τους την ζωή και να κουβαλάνε αβάσταχτο πόνο και δυστυχία μέσα τους.
ειναι καλυτερα να καταδικασω τη δικη μου τη ζωη? ο μονος λογος που δεν εχω φουνταρει ακομα ειναι η μητερα μου(και επειδη θελει κοτσια) αλλα τωρα τελευταια εχουμε αποστασιοποιηθει εντελως..ουτε αυτη μπορει να καταλαβει.Βεβαια δε ξερει λογικο ειναι..Αλλα το ολο σκηνικο με εχει κανει να μου λεει καποιος "καλημερα" και να του απανταω με "παναγιες"..πολλα νευρα σε σημειο που τσακωνομαι καθε μερα ακομα και οταν οδηγω. Κοντευω να σκασω και μονο που το σκεφτομαι. Δεν ξερω γιατι να πρωτοστεναχωρηθω, που δεν μπορω να δωσω ενα τελος η για την ολη κατασταση. Το να λεω για την κατασταση μου ειναι σα να μιλαω σε τοιχο αφου δεν υπαρχει λυση.Δοκιμασα τα παντα και πριν 5 μερες απλα πηρα την επιβεβαιωση που μου λεει "μην ελπιζεις".Τεσπα δεν εχει νοημα, το μονο σιγουρο ειναι οτι δε παιζει να αντεξω αυτη την κατασταση για πολυQuote:
Originally Posted by ζάφυ
Το τελειο το φτιαχνουμε εμεις.. μην κολας σε πραγματα και καταστασεις. Μενεις πισω χωρις λογο και νοημα. Νοημα θα αποκτησεις αν μπεις δυναμικα στο παιχνιδι της ζωης ;)