Originally Posted by
MrsCasablancas
κοιταζομαι 1 ωρα η και παραπανω την ημερα στον καθρεφτη,οταν σκεφτομαι καποια που δεν χωνευω μετα νομιζω πως μοιαζω σε αυτη,δεν ξερω καν πως ειμαι,αν εβλεπα την φυσιογνωμια μου σε καποια αλλη δεν θα με αναγνωριζα,στις φωτογραφιες βγαινω σα τερας,ακομα και απο καθρεφτη σε καθρεφτη νομιζω πως φαινομαι διαφορετικη,εκαψα τα μαλλια μου επειδη προσπαθουσα να τα ξανθυνω μονη μου απο μικρη,επειδη με ταραζε η ιδεα να εχω σκουρα μαλλια,οταν εβλεπα μαυρη ριζα ηθελα να αυτοκτονησω,το τελευταιο χρονο φοβαμαι και γω οτι ειμαι λεσβια,ενω ξερω οτι ειμαι μια ασεξουαλικη που εχει ερωτευτει αγορια.το γεγονος οτι δεν ειμαι μπιμπο (και ουτε θελω να ειμαι)με κανει να νοιωθω 'απ'εξω',μου ειναι πολυ δυσκολο να μιλησω με θηλυκια γιατι νοιωθω πανασχημη και αρρενωπη μπροστα της και συνεχεια κανω βασανιστηρια στο μυαλο μου υποβαλλοντας τον σε τεστ π.χ. δεν μπορω να δω τηλεοραση που να δειχνει μια ωραια(και μονο ωραιες δειχνει..τηλεοραση ειναι)και σκεφτομαι'για κοιτα την,πες μου τι νοιωθεις ε?ε?αν ησουν μπροστα της θα μπορουσες να της μιλησεις?θα γινοσασταν φιλες?γιατι οχι?ε?πες μου?' κατι σα ναζιστικες μεθοδοι..καθε μερα γινεται αυτο ολη μερα,ακομα και οτι ειμαι παιδοφιλη(δεν μπορω ουτε να τα γραψω,με σιχαινομαι),νομιζω πως αν κοιταζω παιδακι,το κοιταζω 'περιεργα' η αυτο σκεφτοντε οι γονεις τους.α και ολη αυτη η καταπιεση γιατι εχω κοινωνικη φοβια και ιδεοψυχαναγκασμους και επειδη εχω 0 φιλους,πρεπει να παρω μπροστα γιατι δεν αντεχω αλλο την μοναξια.