ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ!!!

Όσο κι αν φαίνεται εύκολο και βολικό, είναι από τα μεγαλύτερα λάθη και σχεδόν πάντα εις βάρος μας να έχουμε εργοδότες τους γονείς μας. Είναι εξίσου κακό, αν όχι χειρότερο, με το να συνεχίζουμε να ζούμε μαζί τους σε μεγάλη ηλικία. Με αυτό τον τρόπο τους δίνουμε το δικαίωμα να μας έχουν εφ' όρου ζωής κάτω από τον έλεγχό τους. Και για κάποιο λόγο, οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν να το παρατείνουν αυτό όσο περισσότερο μπορούν.
Από μια ηλικία και μετά, ο μόνος τρόπος που μπορούν να το πετυχαίνουν είναι τα χρήματα.
Προσωπικά, δεν θυμάμαι παρόμοια περίπτωση που να έχει πέσει στην αντίληψή μου και να διαφέρει πολύ από τη δική σου. Ακόμη κι αν οι γονείς είναι κατά τ' άλλα μια χαρά άνθρωποι, όταν αποκτούν και αυτή την εξουσία πάνω μας, γίνονται οι χειρότεροι σατράπηδες.
Θα σου έλεγα να φύγεις χωρίς καμιά τύψη, αν θέλεις καταρχήν να σώσεις την αυτοεκτίμησή σου και να ανακαλύψεις τι πραγματικά αξίζεις.
Είναι πολύ πιο πιθανό να ακούσεις επαίνους από ξένους εργοδότες, παρά από τους ίδιους σου τους γονείς.

Fleris,

θα σου ελεγα κι εγω να φυγεις, οπως σου ειπαν και αλλα μελη. Ειναι πολυ δυσκολο ο μπαμπας σου να αλλαξει σταση, δλδ να αρχισει να σε ακουει, ποσο μαλλον να σου συμπεριφερεται διαφορετικα. Μηπως περιμενεις να γινει κατι τετοιο ή ελπιζεις πώς θα δει ολα οσα εχεις κανει κ να σου ζητησει συγγνωμη. Μπορει να συμβει κι αυτο ομως οι πιθανοτητες ειναι πραγματικα ελαχιστες. Οποτε το θεμα ειναι τι θα κανεις εσυ.

Μενεις μονη σου ή μαζι με τους γονεις σου?

Fleris,

αν δεν ηταν ο μπαμπας σου πως θα λειτουργουσες σε μια τετοια κατασταση;

kokoa, αν δεν ηταν ο μπαμπάς μου θα τα είχα βροντήξει και θα είχα φύγει απ΄την πρώτη στιγμή που απλά θα ανέβαζε τον τόνο της φωνής του, δεν θα ανεχόμουν απο κάποιον άγνωστο να με προσβάλει.

Δυστυχώς δεν μπορώ να κόψω επαφή με τους δικούς μου και να φύγω απο την δουλειά δίχως συνέπειες γιατί μένω ακριβώς απο κάτω και θα αντιμετωπισω περισσότερη γκρίνια και πίεση. Χώρια οτι είναι πολύ δύσκολο αυτή την εποχή να βρεις δουλειά, το έχω ψάξει πολύ κάθε φορά που θυμώνω. Ξέρω πως σε αλλαγή συμπεριφοράς του πατέρα μου δεν μπορώ να ελπίζω, ελπίζω όμως και προσπαθώ να αναισθητοποιηθώ εγώ. Μερικές φορές είμαι σε καλό δρόμο.

Οι συνέπειες είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι δυστυχώς.. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι σου πόσα μπορείς να ανεχτείς και πόσο είσαι διατεθειμένη να ρισκάρεις.. Μακάρι να μπορεσεις να αναισθητοποιηθείς και εάν τα καταφέρεις στείλε μου τη "συνταγή" γιατί τη χρειάζομαι.. :p

Fleris καλημερα,

ειχα μια αναλογη εμπειρια στο παρελθον ( μικροτερης διαρκειας και αφορουσε φιλη - που πριν συνεργαστουμε ειχαμε μια θαυμασια σχεση - κι οχι τον μπαμπα μου , ομως την βιωσα πολυ εντονα ) . Με πετυχε σε μια περιοδο μεγαλης ψυχολογικης πιεσης κι ετσι δεν αντεξα πανω απο εξι μηνες και εφυγα παρα το οτι ηταν καλοπληρωμενη και με μεγαλο πρεστιζ δουλεια . Θυμαμαι που της ελεγα οτι " εισαι ενα αλλαζονικο και ανοητο καθαρμα " και απο μεσα μου την ευγνωμωνουσα που χαρις σ αυτην εξασφαλιζα τα προς το ζειν . Πολλες φορες κατα την διαρκεια της εκει παραμονης μου εφτασα στα ορια μου , αμφιβαλλοντας μερικες φορες ακομα και για τα αυτονοητα.

Νομιζω οτι το μεγαλυτερο φρενο στην περιπτωση σου ειναι το οτι εισαι πολυ κοντα στην οικογενεια σου ( σπιτι - δουλεια ) , με αποτελεσμα να μην μπορεις να διαχωρισεις , συναισθηματικα , την υπαρξη σου απο εκεινη . Αισθανεσαι αιχμαλωτη την ζωη σου στα χερια ανθρωπων που αγαπας κι αυτο το κανει δυσκολο γιατι πως να " πολεμησεις " αυτους που αγαπας ...

Δεν ειναι ομως ακριβως ετσι ... Χρειαζεσαι μια πιο ξεκαθαρη εικονα των ατελειων που εχει η ζωη σου . Οπως ο γλυπτης κανει ενα βημα πισω απο το γλυπτο του για να δει που πρεπει να λαξευσει , ετσι και συ πρεπει να δημιουργησεις τον χωρο που θα σου επιτρεψει να δεις απο " εξω " την ζωη σου . Πως ;

Με μικρα βηματακια γιατι μια κατσταση που διαμορφωνεται επι σειρα ετων δεν ειναι δυνατον ν αλλαξει μεσα σε μικρο χρονικο διαστημα. Ακομα κι αν τα τιναζες ολα στον αερα δεν θ αλλαζε ουσιαστικα τιποτε. Ισως ν αναρωτιεσαι πως μπορει να λειτουργησουν τα μικρα βηματακια... Σκεψου οτι ενας μικρος βραχος ειναι ικανος ν αλλαξει την ροη ενος ολοκληρου ποταμου.

Αρχισε με την επαγγελματικη σχεση διαχωριζοντας την απ ττην προσωπικη. Ας μην το κανει ο μπαμπας σου. Καντο εσυ για σενα πρωτα απ ολα και προοδευτικα θα το δεχτει κι αυτος. Οι επαγγελματικες σχεσεις ειναι πιο ευκολες απ τις προσωπικες γιατι εχουν την δυνατοτητα να γινουν ξεκαθαρες. Ζητησε ξεκαθαρες αρμοδιοτητες στην εργασια σου κι αν καποιες ειναι ασαφεις ή επιδεχονται ερμηνειας, ζητα διευκρινησεις ή απορριψε αυτες που δεν ειναι δυνατον να ειναι ξεκαθαρες. Ακομα κι αν αυτο σημαινει υποβιβασμο και μειωση μισθου.

Αποδεχομενη το οτι τι αλλο να σου ψαλλει, προσπαθησε να διατηρησεις την ηρεμια σου 1 φορα στις 10 που θα σου επιτιθεται. Δεν ειναι ευκολο για κανεναν μας αυτο διοτι δεν εχουμε μαθει στον εαυτο μας τι σημαινει ηρεμια. Ή για να ακριβολογω του εχουμε μαθει τοσες διαφορετικες εκδοχες της,που παθαινουμε σαν τον υπερφορτωμενο με αρχεια ηλεκτρονικο υπολογιστη: αργουμε να μπουμε στην κατασταση ( αρχειο ) που θελουμε.Οποτε αν σου ειναι δυσκολο προσπαθησε αυτην την μια φορα να αλλαξεις αντιδραση. Το ποια θα θα ειναι αυτη ειναι δικο σου θεμα. Απλα σκεψου και φερσου πονηρα στον εαυτο σου. Γιατι εκει ειναι ολο το θεμα σου.

Αυτη ειναι η γνωμη μου:)

"κοπηκε" το μνμ...σοορυ βρε fleris αλλα δεν εχω κουραγιο να το ξαναγραψω τωρα:(

μου το έκοψες πάνω στο καλύτερο, χαχαχα δεν πειράζει οταν βρεις το κουράγιο θα ήθελα να δω και παρακάτω :)

τα καταφερα!!!!ουφ και ειχα απογοητευτει που θα πηγαινε τζαμπα ο κοπος...Δοξα στον θεο που επιστατει τα φορουμ του διαδικτυου:)

Σ'ευχαριστώ για τον κόπο σου άξιζε. Σήμερα που είναι κυριακή και ξύπνησα ήρεμα όσα λες μου φαίνονται πολύ λογικά και εφικτά θα προσπαθήσω όμως να δω απο αύριο την ώρα της πίεσης αν θα καταφέρω να λειτουργήσω έτσι. ένα τεστ θα δείξει.
Είμαι αποφασισμένη όμως αυτή τη φορά κάτι θα κάνω και οτι βγει καλό ή κακό, το χρωστάω σε μένα.

Ακριβώς τα ίδια τραβάω κι εγώ στη δική μου δουλειά αλλά ο εργοδότης μου δεν είναι ο πατέρας μου αλλά ένας ξένος. Ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο. Ξέρω ότι παρακαλάω να πεθάνω γιατί δεν μου αρέσει η ζωή μου, κάθε μέρα είμαι με ταχυκαρδία από το άγχος κάθε μέρα με μελαγχολία και με νεύρα. Ξυπνάω το πρωί και λέω ''Χριστέ μου, που πάω'' Πάλι φωνές πάλι διαταγές πάλι προσβολές πάλι υπερωρίες πάλι να τραβάω δουλειά 2 και 3 υπαλλήλων μαζί. Μια κόλαση ένας καθημερινός εφιάλτης να κολυμπάω κάθε μέρα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα να τα καταφέρνω και το μπράβο όχι μόνο να μην το ακούω αλλά ούτε καν να το βλέπω έστω και στο ύφος της φωνής του έστω στην όψη του προσωπου του. (Η μούρη του πάντα είναι ξινησμένη λες και μυρίζει σκατά)
κι εγώ νιώθω εγκλωβισμένη, γιατί ψάχνω για δουλειά και δουλειά δεν βρίσκω με την ανεργία που υπάρχει. Στέλνω παντού βιογραφικά και δεν γίνεται τίποτα. Και το χειρότερο είναι ότι μένω μόνη μου και δεν μπορώ να πω ότι σταματάω και στο διάβολο όλα...
Θέλω κι εγώ να αναισθητοποιηθώ. Να μην με αγγίζει τίποτα. Να φωνάζει να ουρλιάζει κι εγώ να σκέφτομαι τι θα κάνω το βράδυ... Δεν ξέρω ακόμα το πως αλλά θα το καταφέρω! Πέρυσι πέρασα ένα φρικτό χειμώνα μες τη κατάθλιψη, δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι, όλο έκλαιγα, γκρίνιαζα, έκανα όλους μου τους φίλους πέρα γιατί δεν ήθελα και δεν είχα όρεξη να βγω και να μιλήσω. Στην τελική τι κατάλαβα? Τίποτα. Για μια κωλόδουλειά πέρασε ένας χρόνος έτσι χάλια.
Μην πέρνεις τίποτα προσωπικά απ όσα σου λέει αφού ξέρεις ότι εκείνος έχει το πρόβλημα και όχι εσύ. Με το που φεύγεις απο τη δουλειά ξέχνα τα όλα και συνέχισε τη ζωή σου με όρεξη. Και να λες πάντα στον εαυτό σου ''Δεν με αγγίζει τίποτα, το πρόβλημα το έχει ο πατέρας μου και όχι εγώ''. Είσαι μικρή και δεν αξίζει να περνουν τα χρόνια χωρίς να τα ζεις!!!

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Καλημέρα!!! Φυσικά και δεν είσαι η μόνη και δεν είσαι και τρελλή!!! Αυτός έχει το πρόβλημα κοριτσάκι μου όχι εσύ.... όπως είπε και η remedy θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο και δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος με τίποτα.... όταν δεν κάνεις κάτι σου λέει ότι δεν παίρνεις πρωτοβουλίες κι όταν παίρνεις κατακρίνει κάθε σου κίνηση... αν αυτό δεν είναι παράνοια τότε τι είναι... κι ένα παράδειγμα για την δική μου μάνα: από 7 χρονών παιδάκι περίπου μ' έπρηζε σχεδόν κάθε μέρα... να διαβάσεις να σπουδάσεις να μπεις στο δημόσιο... με λίγα λόγια μου είχε κάνει κανονική πλήση εγκεφάλου ότι αν δεν είμαι στο δημόσιο δεν είμαι τίποτα σαν άνθρωπος... πριν λίγα χρόνια κατάφερα να κάνω μια σύμβαση στο δημόσιο... μετά από πάρα πολλές προσπάθειες και με τα χίλια ζόρια... η σύμβαση ήταν σε κάποιο νησί.. κι έρχονται με την αδερφή μου διακοπές για τρεις μέρες και 'κει που ήμασταν στη παραλία γυρνάει και μου λέει: εγώ τώρα λέω να πας στον ιδιωτικό τομέα να δουλέψεις... είπατε τίποτα;;;

---

θεε μου... ποσο σε καταλαβαινω... ποσο !! η τρελα προσωποποιημενη ...!
βασικα ακουγεται αστειο αλλα δεν ειναι ....παντως για να νιωσεις λιγο καλυτερα η δικια μου ειναι ακομα χειροτερη ... !