Originally Posted by
Κύκνος
Τώρα ξέρω ότι θα με πούνε πάλι ψεύτρα που δεν έφυγα αλλά δεν ξέρω τι να κάνω για να ηρεμήσω και κοιτάω και αλλού και περιμένω κι ένα e mail και τα ελέγχω γι' αυτό δεν έφυγα από τον υπολογιστή...ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να απολογούμαι αλλά το κάνω για να μην με κατηγορήσουν πάλι...φτάνει...κι εσένα σου απαντάω γιατί μου μιλάς καλά...πες μου αν θες στο τέλος αν θα δεις διαφορά από τις άλλες μου απαντήσεις ειλικρινά...εντάξει; Χαρούμενη νιώθω πολύ λίγες στιγμές και για λίγο...ξέρεις πότε χαμογέλασα σήμερα νιώθοντας πραγματική ευτυχία; Κι ας με πείτε πάλι μελοδραματική, είναι αλήθεια. Όταν μια συνάδελφος θεολόγος μου είπε ότι διαβάζουν και τους αυτόχειρες...και μου το επιβεβαίωσε κι ένας παπάς...και χάρηκα...γιατί αν πεθάνω θέλω την ευλογία του Θεού...το καλοκαίρι αυτοκτόνησε μια κοπέλα στο χωριό μου και τη θάψανε στο πι και φι για να το καλύψουν. Μόνο το καλό όνομα της οικογένειας τους τους ενδιέφερε. Ούτε στην εκκλησία δεν την πήγαν. Δεν θέλω αν πεθάνω να με κάνουν κι εμένα έτσι...θέλω να με πάνε στην εκκλησία, θέλω να με διαβάσουν κι εκεί και πριν με θάψουν...έχω ζητήσει βοήθεια αλλά έχω απογοητευτεί πολύ...η γιατρός που είχα χρόνια ολόκληρα μου είπε ότι ίσως η μόνη λύση να είναι να αυτοκτονήσω κι εγώ ξέρω πως άντεξα εκείνη τη νύχτα να μη το κάνω...γιατί προσπαθούσα να συγκρατηθώ και να τηρήσω μια υπόσχεση που είχα δώσει...τότε τα κατάφερα...αλλά πραγματικά ήταν μια νύχτα κόλαση...κι ας μην με πιστεύετε...στο σπίτι υπάρχουν μαχαίρια, ξυραφάκια, διάφορα...τα βλέπω κάθε μέρα και τα μαχαίρια τα χρησιμοποιώ για την κουζίνα. Πώς να μην μπω στον πειρασμό; Η μόνη λύση είναι να πάρω παιδικά όπως είχε πει κάποτε η Ρέμεντυ, αυτό οφείλω να της το αναγνωρίσω ότι μου το πρόσφερε σαν βοήθεια. Απλά ξεχάστηκα...το παθαίνω μερικές φορές...και ναι, είμαι άχρηστη και με μισώ γι' αυτό! Έχω προσπαθήσει με πολλούς τρόπους να πεθάνω. Χάπια...κοψίματα...την τελευταία φορά έβαλα όλη μου τη δύναμη κι όσο πόνο άντεξα και μετά ξάπλωσα κι ήμουν σίγουρη ότι θα πεθάνω. Κι ούτε γράμμα ούτε τίποτα δεν άφησα. Μόνο ένα μήνυμα "αντίο" έστειλα σε κάποιον που αγαπάω πολύ κι είναι μακριά μου...και πριν με πάρει ο ύπνος σκεφτόμουν τον αδελφό μου και πως θα ένιωθε αν το πρωί εγώ είχα πεθάνει κι ένιωθα τύψεις αλλά δεν είχα κουράγιο να σηκωθώ και να του γράφω γράμμα...αλήθεια...τώρα όμως θέλω να το κάνω...να του ζητήσω συγγνώμη...να μην του ρημάξω τη ζωή, να μην νιώσει τύψεις για το θάνατο μου αν τελικά εγώ δεν αντέξω...το ξέρει ότι προσπάθησα μόνο μια φορά γιατί κατά λάθος είδε τα χανζαπλαστ κι ας φορούσα μακρυμάνικο...και ενώ στην αρχή είπα ψέματα ότι κάηκα εκείνος ρωτούσε λεπτομέρειες κι έσπασα. Αλλά ξέρει μόνο αυτή τη φορά. Εγώ κόβομαι χρόνια αλλά δεν του έχω πει...κι όσο πάει κλιμακώνεται αυτό...γιατρό δεν έχω τώρα, προσπαθώ να βρω κάποιον καλό...είδα κάποιους αλλά μου προκλήθηκαν προβλήματα από την αγωγή που μου δώσανε...δε θέλω να πω πολλά γιατί ντρέπομαι...αλλά πρέπει να κάνω μαγνητική εγκεφάλου...εξέταση την οποία την έτρεμα από πάντα και φοβάμαι, θα πεθάνω εκεί μέσα! Φοβάμαι πολύ, δεν θέλω να με κλείσουν εκεί...
Μου λες να μοιραστώ αυτά που νιώθω μαζί σας...εντάξει αλλά μη με ειρωνευτείτε πάλι, πονάει, σας παρακαλώ...εγώ υποφέρω από κάποια γεγονότα από τότε που ήμουνα 15 χρονών και δεν μπορώ να τα ξεπεράσω όσο κι αν προσπάθησα και δεν αντέχω άλλο...μου έχουν καταστρέψει τη ζωή...και δεν το λέω καθόλου υπερβολικά....μου το έχει πει και κάποιος άνθρωπος που με γνωρίζει καλύτερα απ' όλους..."εσύ με ξέρεις πιο πολύ απ' όλους στη ζωή μου"...το ξέρεις το τραγούδι; Δεν ξέρω αν ξέχασα να απαντήσω σε κάτι απ' αυτά που μου λες...αν ναι, θύμισε το μου...θα φτιάξω κι ένα καφέ να συνέλθω λίγο...αν όμως αρχίσουν πάλι να με ειρωνεύονται μπορούμε σε παρακαλώ αν ακόμα θέλεις να μιλήσουμε ιδιαιτέρως; Όπως και να έχει, σ' ευχαριστώ που μου μίλησες τόσο ήρεμα...αυτό είχα ανάγκη κι όχι κριτική κι επιθετικότητα...