Quote:
Originally posted by weird
Ζηλευεις και παθιαζεσαι γιατι φοβασαι μην βρεθει κατι καλυτερο απο εσενα.
Ζηλεύεις και παθιάζεσαι, γιατί φοβάσαι ότι δεν είσαι αρκετός και άρα θα προτιμήσει κάτι καλύτερο απο εσένα.
Περιμενεις να ζηλευει και ο αλλος σαν εσενα γιατι ετσι καταλαμβαινεις πως σε αγαπα..
Περιμένεις να ζηλεύει κι ο άλλος σαν εσένα, για να μην νιώθεις μειονεκτικά. Περιμένεις να ζηλεύει, γιατί δεν έχεις άλλο τρόπο να αγαπάς. Για σένα αγάπη = ζήλεια( ετσι την βιώνεις την αγάπη, με πολλή ζήλεια, καταλαβαίνεις πόσο αγαπάς, απο το πόσο ζηλεύεις). Οτιδήποτε που δεν το εμπεριέχει αυτό απο τον άλλο, θα το θεωρήσεις εσφαλμένα ως μη αγάπη.
Οχι...δεν ειναι ακριβως ετσι.Δεν εννοουσα οτι πρεπει να ζηλεψει ο αλλος για να νιωσω οτι με αγαπα.Ειναι σαν ενας γενικος ορος και οχι κατι συγκεκριμενο.Καταλαμβαινω την αγαπη που περνω απο πολλα πραγματα..νιωθω τα συναισθηματα,αντιλαμβαομα� � τις πραξεις..Δεν ειμαι τοσο πεζος οσο ηθελα να δειξω.Εννοουσα οτι περιμενεις ενα περιπου να παρεις οσα θα δωσεις..αλλα και παλι δεν παει ετσι και το ξερω.
Ζητας,θες και αλλα μα η ουσια ειναι οτι προσπαθεις να ικανοποιησεις το εγω σου αφου εσυ ο ιδιος δεν εισαι ικανοποιημενος με σενα.
Ζητάς κι άλλα, γιατί αντί να στραφείς προς τα μέσα για να δεις τι μπορείς να κάνεις για να καλύψεις το κενό σου, στρέφεσαι προς τα έξω, προς τον άλλο, και εγωιστικά, ζητάς απο εκείνον να σου καλύψει το δικό σου κενό.
Φοβασαι στην ιδεα μηπως και σε απαρνηθουν γιαυτο τους απαρνιεσαι πρωτος.
Αρα φοβάσαι να κάτσεις και να το ζήσεις ολοκληρωτικά. Προτιμάς τη φυγή, απο το να ζήσεις την απόρριψη ( που οι φόβοι σου σου υπαγοτεύουν οτι θα υπάρξει οπωσδήποτε).
Δεν προτιμω την φυγη στις σχεσεις μου.Ποτε δεν αφησα τον ανθρωπο που λατρεψα για τις δικες μου ανασφαλειες.Τις πολεμω,αγωνιζομαι να ανταπεξελθω στις εμμονες μου και στους φοβους μου χωρις να ψαχνω την φυγη.Μενω και το παλευω γιατι ο ανθρωπος που ειναι μαζι μου δεν φταιει σε κατι..
Δειχνεις δυνατος για να μην δουν την αδυναμια σου.Μιλας για τον εαυτο σου για να προσπαθησεις να καλυψεις τα κενα σου.
Δείχνεις κάτι άλλο απο αυτό που είσαι, κι άρα, δεν επικοινωνείς πραγματικά. Μιλάς για σένα, προσπαθώντας να ικανοποιήσεις την έντονη ανάγκη σου, και έτσι, πόσος χώρος μένει για να ακούσεις τον άλλο?
Οι ανθρωποι που εχω στην ζωη μου μπορω να σου πω οτι μιλανε περισσοτερο παρα εγω..Εχω εντονη αναγκη επικοινωνιας αλλα εχω μαθει να ακουω και τον αλλον γιατι πολλες φορες μεσα στα δικους τους λογια ειδα να ξαναγεννιεται ο εαυτο μου και ειδα να ανανεωνονται και αυτοι.Αφηνω χωρο στους αλλους και οταν χρειαστω να τους μιλησω θα το κανω.Ενα πραγμα που με κανει να νιωθω ομορφα ειναι οτι η επικοινωνια μου με τους γυρω μου ειναι σε πολυ καλο σταδιο και μαθαινω καθημερινως να προσπαθω να ακουω τον αλλον...
Προτιμώ ο άλλος να δει αυτό που είμαι
ακόμα κι αν του φανώ ασχημόπαπο ή αδύναμη ή κτλ,
παρά να στηρίξω τη σχέση μου σε μια ψευδή εικόνα....
Δεν εχω στηριξει ποτε μια σχεση μου σε κατι ψευτικο.Δεν μπορω τα ψευτικα.Δινομαι ολοκληρωματικα γιατι ακριβως ειναι ολα αληθινα αυτα που νιωθω.Ολοι με βλεπουν αυτο που ειμαι και με αγαπανε γιαυτο που ειμαι.Εγω διαστρελβωνω πολλες φορες τα πραγματα.Ομως δεν ειναι ετσι..
Αυτό που είσαι, δεν συμβαδίζει με την εικόνα σου( του γυναικείου κορμιού)....
Μην αφήνεις την αναντιστοιχία αυτή να εξαπλώνεται κι άλλο και να καταδυναστεύει τη ζωή σου.
Δειχνω δυνατος κι ας κρυβω μεσα μου μια αδυναμια..ποτε ομως δεν προσποιουμαι για κατι...Και θελει δυναμη να μην δειχνεις ευαλωτος και σε τσακισουν