δυστυχως δεν υπαρχει αυτη η δυνατοτητα...Quote:
Originally Posted by Blue9791
Printable View
δυστυχως δεν υπαρχει αυτη η δυνατοτητα...Quote:
Originally Posted by Blue9791
την Κυριακη θα 'ρθει σπιτι μου μια φιλη μου να πιουμε μπυριτσες!!!!!!
ειμαι πολυ χαρουμενη!!!
και για την παρεα και για τις μπυριτσες!!!
:) :) :) :)
σας εχω νεα απο το μετωπο!!!
τελικα η βραδυα με την φιλη μου κυλησε πολυ ομορφα.
τα ειπαμε, τα ηπιαμε και ξεφυγα εστω για λιγες ωρες απο την βαρετη καθημερινοτητα μου.
σημερα ηρθε και η ψυχολογος μου και τελικα συμφωνησε να ερχεται ανα δεκαπενθημερο σπιτι μου.
οταν με ρωτησε τι περιμενω απο την ψυχοθεραπεια της απαντησα...να με βοηθησει να ανεβει το πεσμενο μου ηθικο, να με βοηθησει να καταλαβω τι πραγματικα θελω απο τη ζωη και να το διεκδικησω!!!
τελικα πρεπει να το παρω αποφαση.
η μητερα μου δεν προκειται να αλλαξει με την καμια ομως!
προχθες που πηγαμε οικογενειακως στον γιατρο μου (εκεινος το ειχε ζητησει), της ειπε οτι το να μου μιλαει απαξιωτικα δεν με βοηθαει αλλα αντιθετα με ριχνει περισσοτερο.
η απαντηση της ηταν "εσεις αν την ειχατε παιδι σας πως θα της φεροσασταν?"
ο γιατρος της απαντησε "αν ηταν παιδι μου το μονο βεβαιο ειναι οτι δεν θα της φερομουν οπως εσεις"
και συνεχιζει η μητερα μου "γιατι δεν παει να δουλεψει?"
ο γιατρος της απαντησε "αν εσεις ησασταν αναπηρη σε καροτσακι και σας λεγανε σηκω πανω θα μπορουσατε να σηκωθειτε?"
οταν γυρισαμε σπιτι πεταξε και την ατακα "ο γιατρος αυτος δεν σε ξερει καλα.σε εχει δει μονο 15 φορες κ δεν ειναι και ψυχοθεραπευτης" και ετσι τα βολεψε μια χαρα με την συνειδηση της...
Τυπικη αντιδραση.
Καλο θα ηταν να δεχτεις οτι δεν προκειται να αλλαξει η μητερα σου και δεν την κατηγορει κανεις γι'αυτο (οπως μαθει κανεις).
Το σκοπιμο ειναι να προσαρμοστεις εσυ. Χωρις εκεινη.
Καποια στιγμη σταματαμε να ζηταμε την αποδοχη των γονιων μας.
Μπορει η στιγμη αυτη να αργει και τοτε οι πληγες να ειναι ηδη μεγαλες αλλα ειναι και η στιγμη που ελευθερωνεσαι.
Ξερω τι σου λεω.
Και κατι αλλο. Μην μπεις στο τριπακι να κατηγορησεις κανεναν απο τους γονεις σου για οσα εσυ εισαι ή δεν εγινες ή οσα σου συμβαινου ή δεν ξερω και εγω τι.
Κι αυτο στο προγραμμα ειναι φυσικα αλλα ειναι αδιεξοδο.
Βρες καπου μεσα σου την δυναμη να τους αποδεχτεις και ας μην κανουν το ιδιο.
Και κυριως βρες τη δυναμη να εισαι εσυ ατοφια και ακεραιη χωρις εκεινους.
Μην με παρεξηγησεις, δεν εννοω να τους βγαλεις απο τη ζωη σου.
Εννοω να υπαρχεις ως εσυ και οχι ως εσυ με ή χωρις την αποδοχη τους.
Γεια σου fragile. Σε πολλα απ οσα λες βλεπω και τον δικο μου εαυτο. Πχ σε λεοφορειο εχω να μπω κατι χρονια. δεν την παλευω με τπτ.. Επισης σπουδαζω σ αλλη πολη και σε κτελ δεν διαννοουμαι να μπω. Γι αυτο και καθε φορα με πηγαινουν οι δικοι μου γτ παρολο που οδηγαω εχω ενα θεμα..φοβαμαι λογω των πανικων να πηγαινω μονη μου. και ειναι πολυ σπαστικο στη σχολη να σε περνανε για μαμουχαλο επειδη ειναι η μαμα κι ο μπαμπας μαζι..τρατζικ. και που να ξεραν οτι δεν ειμαι μαμουχαλο την τυχη μου την ξελογιαστρα απλως εχω πανικς.!! (ο καθενας με τον πονο του).. τεσπα στο θεμα μας τωρα.. Διαβασα οσα ειπες για τη θεραπευτρια σου... Εγω δεν ξερω αλλα δεν μου αρεσαν.Δεν νομιζω οτι σ αυτο το ψυχρο στυλ θα μπορουσα να λειτουργησω η να ανοιχτω. Με τη δικια μου ψυχολογο νιωθω σαν να ειναι δικος μου ανθρωπος κι αυτο με βοηθαει πολυ. Και δεν πληρωνω και φραγκο γτ ειναι σε κεντρο ψυχικης υγειας! Αυτα τα τυπου συμβολαια κλπ εγω τα θεωρω μπαρουφες... και δεν θα μ αρεσαν και καθολου.. Εγω οταν συζηταω με τη μαρια (ψυχολογος) κατι που πρεπει να κανω και το αποφευγω οπως ο διαολος το λιβανι απλως μου λεει να το συμφωνησουμε μεταξυ μας οτι θα το κανω για να ναι πιο επισημο. Ουτε βαζω τιτλους σ αυτο ουτε τπτ.. Anyway επισης νομιζω οτι το κανεις τις συνεδριες σπιτι δεν νομιζω οτι σε βοηθαει σε κατι. Ναι μεν εισαι ηρεμη αλλα δεν κανεις το βημα παρακατω για να μπορεσεις να ξεπερασεις το ασχημο αισθημα του πανικου οταν εισαι στο γραφειο της. Βολευεσαι με λιγα λογια. Γι αυτο και αυτη σου μιλησε αποτομα γτ θελει να σε αναγκασει να κανεις εσυ βηματα. Παρολα αυτα το να μη σηκωνει το τηλεφωνο οταν την χρειαζεσαι αν το εκανε επιτηδες το θεωρω τελειως αντιεπαγγελματικο και αντιδεοντολογικο.. Εμενα η δικια μου καθε μα καθε φορα μου υπενθυμιζει οτι οποτε πιεστω μπορω να την παρω τηλεφωνο να μιλησουμε. Βεβαια δεν το εχω κανει ποτε μονο οταν ειναι να μιλησουμε για ραντεβου. αλλα αυτο και μονο μου προσφερει μια σιγουρια..
επισης παρατηρησα αλλη μια ομοιοτητα στα λεγομενα σου με την περιπτωση μου. συγκεκριμενα ειπες οτι οταν εχεις ραντεβου πχ παρασκευη στις 12 αγχωνεσαι.. Ετσι νιωθω κι εγω για καθε τι προκαθορισμενο..Λεγεται αγχος προσμονης.. Κι εγω οταν εχω να κανω πραγματα την επομενη μερα αγχωνομαι υπερβολικα!!! τα σκεφτομαι το βραδυ συχνα πυκνα..ασε!!Γι αυτο και πλεον δεν κανονιζω τπτ απ την προηγουμενη μερα ολα τελευταια στιγμη..κατι που εκνευριζει απιστευτα πολλες φορες τους φιλους μου!! :p Επισης και οταν πηγαινω κι εγω στο κ..ψ.υ οταν εχω ραντεβου παω αγχωμενη. Ειδικα αμα καθηστερησει να με δεχτει και περιμενω κανα 20λεπτο στην αιθουσα αναμονηςςςς ο πανικος μου κανει ''τσααααααα''... Αλλα με καποιες ασκησεις η με κουβεντα με ηρεμει... και μετα ολα οκ!!! φευγω μ ενα βαρος λιγοτερο.
Τωρα οσον αφορα το ποτο νταξει ξερεις κι απο μονη σου οτι κανεις λαθος. Το ποτο δεν ειναι λυση. ακομα και τους πανικους να αντιμετωπισεις μετα θα χεις ν αντιμετωπισεις τον αλκοολισμο.. Και ενταξει απ τον πανικο στην ουσια φοβασαι μην παθεις τπτ αλλα δεν παθαινεις στον αλκοολισμο ομως μπορει να παθεις πολυ σοβαρες βλαβες.. Κανε την υπερβαση και κοψτο. Η εφημερη ηρεμια που σου προσφερει τωρα θα σε κανει πολυ χειροτερο στο μελλον!!
τελος οσον αφορα τους γονεις σου πολλες φορες οι γονεις δεν καταλαβαινουν... μην προσπαθεις να τους κανεις να καταλαβουν.καποιος που δε βιωνει το προβλημα πολυ απλα δεν καταλαβαινει!!!! ο,τι και να του πεις... Εμενα παλι οι γονεις μου με καταλαβαινουν και με στηριζουν αλλα εχουμε αλλα θεματα..δεν μ αρεσει ο τροπος που αντιμετωπιζουν τη ζωη τους κλπ..anyway καθε σπιτι και καημος..μη νομιζεις οτι εισαι η μονη !! ουφφφ πολλα ζητηματα ρε παιδακι μου..ολοκληρη εκθεση μ εκανες και εγραψα :D
μπλου οντως οποιος εχει καταφερει τα παραπανω που λες, εχει κανει ενα τεραστιο βημα προς τον δρομο της αυτονομιας και κατ' επεκτασην της ολοκληρωσης του ως προσωπικοτητα.Quote:
Originally Posted by Blue9791
ενω ομως καταλαβαινω την αναγκαιοτητα να κανω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αυτο το βημα, κατι με παει πισω...
λιγο το οτι δεν εχουν επουλωθει τα τεραστια τραυματα που υπεστην απο τους γονεις μου τοσο στην παιδικη-εφηβικη οσο και στην ενηλικο ζωη μου (που κακα τα ψεματα δεν επουλωνονται ποτε και μας ακολουθουν μεχρι να πεθανουμε)....
λιγο το οτι ειμαι απολυτα εξαρτημενη οικονομικα απο εκεινους....
λιγο το οτι δεν εχω κοινωνικη ζωη οποτε μοιραια κανουμε καθημερινα συζητησεις τις οποιες επιδιωκω πολλες φορες εγω για να μην σκασω (καπου πρεπει να μιλησω...)
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΠΑΝΕ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΤΟ ΝΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗΘΩ (εστω και μερικως...εστω να αυτονομηθω για αρχη ψυχολογικα και οχι οικονομικα)
νανσυ μου θα σταθω στο θεμα της ψυχολογου.
δεν ειναι οτι δεν την νιωθω κοντα μου.
αντιθετα εχουμε πολυ μεγαλη οικειοτητα και της λεω ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
μου εμπνεει μεγαλη εμπιστοσυνη και γενικοτερα την παω πολυ ως ψυχολογο.
ωστοσο εχουμε ενα θεματακι με τα τηλεφωνα.
επειδη μου εχει δωσει το κινητο της περυσι την ταραζα στα μηνυματα και στα τηλεφωνα.
για αρκετους μηνες ανταποκρινοταν και απαντουσε με μεγαλη προθυμια.
συζητουσαμε πολυ ωρα στο τηλ για οτι με βασανιζε.
εδω και καποιο διαστημα ομως δεν απανταει πλεον συχνα στα μηνυματα μου ουτε στις κλισεις μου.
πιστευω πως αυτο οφειλεται αφενος στο οτι παντευτηκε πολυ προσφατα και ειχε πολλα τρεχαματα και αφετερου στο οτι μαλλον θελει να μου βαλει καποιο οριο για να μην της τηλεφωνω καθε τρεις κ λιγο οπως περυσι.
απλα μου τη σπαει πολυ το οτι μου το εκοψε μαχαιρι το τηλ.
οκ δεν ειμαστε κολητες αλλα πλεον δεν της τηλεφωνω συχνα αλλα μονο οταν ειναι απολυτη αναγκη και παλι δεν απανταει.
σημερα για παραδειγμα που ημουν χαλια της εστειλα τρια μηνυματα και με εγραψε κανονικα.
στο τελος τσαντιστηκα και της εστειλα το εξης μηνυμα:" το να τηλεφωνει ο ασθενης στον θεραπευτη του δεν ειναι μερος της ψυχοθεραπευτικης διαδικασιας? "
απαντηση δεν πηρα για αλλη μια φορα...
Κι ομως δεν ειναι μερος της ψυχοθερπαευτικης διαδικασιας.Quote:
Originally Posted by fragile
Οι σοβαροι θεραπευτες σε βαζουν σε δοκιμασιες. Και παρατηρουν και διορθωνουν ή εν πασει περιπτωσει καθοδηγουν.
Αν εκανες υποστηρικτικη θεραπεια (την οποια κανουν οι ψυχιατροι γι'αυτο και δινουν φαρμακα, για υποστηριξη) τοτε θα ηταν μαλακια της να μην σου απαντησει.
Ο ψυχοθεραπευτης κανει αλλη δουλεια. Οφειλει να ειναι απομακρος και ψυχρος για να μπορει να βλεπει την κατασταση αντικειμενικα.
Δεν θα σου χαϊδεψει τ'αυτια. Θα σε θεσει αντιμετωπη με τους φοβους σου.
Η γνωμη μου ειναι οτι καλα το χειριζεται.
Πρεπει να βασιστεις σε σενα και να μην χτισεις μια σχεση εξαρτησης μαζι της.
Ενδεχομενως αυτο να επρεπε να σου το εξηγησει οχι δλδ δεν κανει υποστηρικτικη θεραπεια για να μην εχεις λανθασμενη εντυπωση και εν πασει περιπτωσει να μην συνεχισεις αν δεν σε καλυπτει αυτου του ειδους η θεραπεια που κατα τη γνωμη μου ειναι και η καλυτερη.
δεν συμφωνω μπλου.Quote:
Originally Posted by Blue9791
οι ψυχαναλυτες πχ που ειχα στο παρελθον γιατι μου εδιναν την δυνατοτητα να τους τηλεφωνω?
ψυχαναλυση καναμε, οχι υποστηρικτικου τυπου θεραπεια.
και περσι γιατι μου εδωσε το δικαιωμα να της τηλεφωνω με την συχνοτητα που θα τηλεφωνουσα σε μια φιλη μου?
ειναι της σχολης γκεσταλντ.
δεν το χω ψαξει να σου πω την αληθεια αλλα υπαρχει στην γκεσταλντ καποιος "απαγορευτικος νομος" που να αποκλειει την δυνατοτητα στον ασθενη να επικοινωνει τηλεφωνικα με τον θεραπευτη του οταν ο ασθενης ειναι χαλια?
τελος παντων....επειδη ειμαι πολυ ζορισμενη, αυριο θα της στειλω μηνυμα να κλεισουμε ραντεβου το συντομοτερο δυνατον.
ειμαι πολυ πιεσμενη!
την εχω απολυτη αναγκη!!!
παιδια ειλικρινα δεν αντεχω αλλο.
η οικογενεια μου θα με στειλει με μαθηματικη ακριβεια στο τρελοκομειο.
πρωι-πρωι ανακοινωσα στην μανα μου οτι αρχιζω διαιτα και αρχισε παλι να λεει τις γνωστες της μλκιες του στυλ "μπα δεν προκειται να αδυνατησεις γιατι δεν το χεις παρει αποφαση"
και στο καπακι μου πεταει τη φραση "οταν αρρωστησω ποιος θα με τρεχει στα νοσοκομεια?"
ποιος μου τα πε αυτα τα λογια?
ποιος μου διελυσε την ψυχη?
ποιος με εκανε να νιωθω φοβο σε πολλαπλασιο βαθμο απο οτι ενιωθα πριν?
Η ΙΔΙΑ ΜΟΥ Η ΜΑΝΑ
η μανα μου που χθες πηγα και την χαιδεψα τρυφερα λεγοντας της "δεν ισχυουν ολα οσα ειπε ο ψυχιατρος.ησουν καλη μανουλα"
και αυτα δεν τα ειπα για να το παιξω καλη αλλα γιατι τα ενιωθα.
συμμεριστηκα τις ενοχες της και ειπα να την απαλυνω λιγο απο αυτες.
εκεινη γιατι δεν με συμμεριζεται?
γιατι με φορτωνει επιπλεον αγχη αφου ξερει οτι ειμαι το αγχος προσωποποιημενο?
αν δεν ειχα την αγοραφοβια θα ελλειπα απο το σπιτι απο το πρωι ως το βραδυ.
αλλα τωρα δεν μπορω.
δυστυχως...
και να προσθεσω οτι ο πατερας μου ειναι μεν δοτικος αλλα ειναι τραγικα απαισιοδοξος.
ολα μαυρα τα βλεπει.
η αδερφη με ψυχωση αλλα ευτυχως σε πολυ καλη κατασταση.
αλλα δεν παυει να εχει το προβλημα, γεγονος που σημαινει οτι τωρα που ηρθαν τα γεραματα των γονιων πρεπει εγω να τραβηξω κουπι με τις ελαχιστες δυναμεις που μπορω να αντλησω...
απο την αλλη παλι σκεφτομαι οτι μπορει να με τσιτωνουν αλλα αμα τους χασω θα χασω τη γη κατω απο τα ποδια μου.
ε πειτε μου τωρα ειλικρινα τρελαινεσαι ή δεν τρελαινεσαι?
το ξερω οτι πρεπει να φανω βραχος αλλα ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.
ειμαι 38 ετων και κανω ζωη 90-νταρας.
(οι 80-νταρες τουλαχιστον πανε καμια εκδρομη με τα καπη)
κλειδαμπαρωμενη μεσα σε ενα σπιτι που αλλοτε φανταζει στα ματια μου σαν καταφυγιο και αλλοτε σαν κολαση.
Τη δικη σου ζωη καλη μου ποτε θα τη ζησεις;
Η αγοραφοβια θεραπευεται. Ολα θεραπευονται.
Ολα γινονται και ξεγινονται.
Μονο εμεις δεν εχουμε δευτερη ευκαιρια. Και ο χρονος δεν γυριζει πισω.
Αφου κουραστηκες, ασε ολα τα υπολοιπα, βρες δυναμη να στηριξεις τον εαυτο σου και να αρχισεις να ζεις.
πως θα θεραπευτει βρε μπλου μου η αγοραφοβια οταν συντηρειται απο αυτες τις δυσμενεις κ τρομερα αγχογονες συνθηκες ζωης?
εδω στο φορουμ σχεδον ολοι που εχουν αγοραφοβια εχουν ενα στηριγμα γερο...ειτε αυτο λεγεται γονεις ειτε δεσμος ειτε φιλια.
εγω το μοναδικο στηριγμα που εχω ειναι η ψυχολογος μου η οποια με αγνοει συστηματικα αυτες τις μερες.
fragile κοριτσακι μου κ όμως μπορεις!!!!!!!Θέλει να ενεργοποιήσεις δύο λέξεις το θελω κ το μπορώ
σε ευχαριστω Ηλιαννα. :)
μου δινουν κουραγιο τα λογια ολων σας εδω μεσα!
fragile πέρασα κ εγώ από αυτό το καμίνι σε κάποια ευάλωτη στιγμή της ζωής μου,ετσι να ξέρεις ότι σου μιλάω εκ πείρας μέσα από τον δικό μου δρόμο κ τις δικές μου εικόνες.Χωρίς δεκανίκι (μάνα-αδελφό-φίλο-ψυχίατρο)μπόρεσα κ ξερίζωσα μια για πάντα αυτό το αγκάθι.Η πίστη μέσα σου πρέπει να αρχίσει να δρα το βήμα σου είναι να εκτεθείς κ να ξαναεκτεθείς στη φοβία σου,το να στρουθοκαμηλίζουμε δηλώνει απόσυρση από τη ζωή..μη το δεχτείς,αντέδρασε..
Ηλιαννα μου σε ευχαριστω θερμα για το μηνυμα σου.
με χαροποιησε ιδιαιτερα!
οχι φυσικα το γεγονος οτι περασες και συ αυτη την κολαση, αλλα το οτι βγηκες απο αυτην και μαλιστα χωρις να εχεις στηριγματα.
θα ηθελες να μου πεις πως καταφερες και το ξεπερασες και ποσο κρατησε?
ρωταω γιατι εμενα με βασανιζει σχεδον ενα χρονο και κοντευω να φρικαρω :confused:
ΣΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΠΜ
Από όσα έχεις πει στο forum πιστεύω ότι η οικογένεια σου και οι γονείς σου ενδιαφέρονται για σένα και θέλουν να σε στηρίξουν και να σε βοηθήσουν όσο μπορούν. Όταν βέβαια εσύ πολλές φορές έχεις αμφιβολίες για τον εαυτό πως περιμένεις εκείνοι να μην έχουν και αυτοί; Κατά την γνώμη είναι πολύ πιθανό να βάζεις με το μυαλό σου τις αμφιβολίες που έχεις εσύ για εσένα να προέρχονται από τους άλλους.
Για αυτό όσο μπορείς σκέψου θετικά. Υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για σένα (οικογένεια, φίλοι) και όταν σε βλέπουν απογοητευμένοι στεναχωριούνται και αυτοί. Δεν είναι ότι δεν πιστεύουν σε εσένα, μην το σκέφτεσαι αυτό.
Είπες πριν ότι θέλεις να αρχίσεις δίαιτα και ότι αισθάνεσαι ότι οι άλλοι αμφιβάλλουν ότι θα τα καταφέρεις. Είσαι σίγουρη ότι οι άλλοι αμφιβάλλουν ή μήπως εσύ αμφιβάλεις και βλέπεις αυτές τις αμφιβολίες να καθρεφτίζονται στους άλλους; Αν πιστεύεις ότι κάνοντας δίαιτα ή γενικά βελτιώνοντας την εικόνα του εαυτού σου και του σώματος σου (σε λογικά πλαίσια φυσικά) θα σε βοηθήσει να έχεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να αποκτήσεις νέες φιλίες και σχέσεις να το κάνεις! Και γιατί να σταματήσεις εκεί; Πήγαινε σε κάποιο γυμναστήριο, θα σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα, θα βελτιώσει την εμφάνιση σου και θα σε βοηθήσει να κάνεις νέες φιλίες και γνωριμίες. Σκέφτομαι και εγώ να αρχίσω γυμναστήριο! :p
Μη απογοητεύεσαι λοιπόν, σκέψου θετικά και εκμεταλλεύσου το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για σένα και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις και όλα θα γίνουν καλύτερα. :D
twwphone ηταν πολυ εμψυχωτικο το μηνυμα σου και σε ευχαριστω πολυ.Quote:
Originally Posted by twwphone
οντως το μονο βεβαιο ειναι οτι οι γονεις μου δεν ειναι αδιαφοροι για μενα.
ωστοσο...αυτες τις μερες εκτος απο το αγχος εκανε την "επισκεψη" της και η καταθλιψη.
δεν εχω ορεξη για τιποτα.
σερνομαι ολη μερα.
τα ματια μου φαινονται κουρασμενα μετα απο 12-ωρο υπνο!
παιρνω αντικαταθλιπτικα αλλα κ παλι ειμαι πεσμενη.
πολυ πεσμενη...
Απ' ότι έχω καταλάβει όμως έχεις κάποιες καλές φίλες.
Πάρε ένα τηλέφωνο, πηγαίνετε για ένα καφέ η απλά βγείτε έξω να μιλήσετε, να περπατήσετε.
Να κάθεσαι στο σπίτι μερικές φορές φαίνεται σαν λύση όταν νιώθεις πεσμένη αλλά στο τέλος έχεις πολύ χρόνο και σκέφτεσαι πολλά πράγματα που σε ρίχνουν περισσότερο. Το ξέρω γιατί και εγώ το κάνω αυτό. Κάνε κάτι να βγεις από την ρουτίνα, να πάρεις το μυαλό σου από αυτά που σε ρίχνουν. Έχει τόσο ωραίες ημέρες ακόμα και με την ζέστη. :)
Και μην βλέπεις τηλεόραση, μας ρίχνει όλους!!! :p
βασικα φιλες δεν εχω πολλες.
λιγες ειχα και με τις περισσοτερες απο αυτες δεν ξεκοψαμε λογω καποιου καυγα αλλα επειδη ειμαστε σε τελειως διαφορετικη φαση.
με μια φιλη μου μονο εκπεμπουμε στο ιδιο μηκος κυμματος αλλα δεν την βλεπω συχνα λογω αποστασης.
εχεις δικιο οτι το να μενει κανεις σπιτι τον οδηγει σε βαθυτερη καταθλιψη, αλλα δυστυχως αυτο (το να μενω δλδ σπιτι) ειναι ενα απο τα παρελκομενα της αγοραφοβιας.
ενα μπανιο τολμησα να κανω φετος και επαθα πανικο στην επιστροφη.
απο τοτε οποτε θελω να παω θαλασσα συνειρμικα μου ερχεται στο νου ο πανικος αυτος και το αποφευγω.
το ξερω οτι θελει προσπαθεια και να πηγαινω κοντρα στους φοβους μου, απλα δυσκολευομαι πολυ.
ισως πρεπει να προσπαθησω περισσοτερο...
δεν ξερω...
υ.γ. τηλεοραση δεν βλεπω καθολου.
ειδικα τις ειδησεις τις αποφευγω οπως ο διαολος το λιβανι για ευνοητους λογους :p
ξαναφερνω το τοπικ στην επικαιροτητα γιατι τα νευρα μου δεν ειναι καθολου καλα.
το θεμα αφορα την ψυχολογο μου.
ειχαμε κλεισει για διακοπες τελη ιουλιου κ ειχαμε συμφωνησει να την παρω τηλ αν δεν αισθανθω καλα κατα την διαρκεια του αυγουστου.
γενικα δεν ημουν καλα αλλα ειδικα τρεις φορες που ειχα φτασει στα ορια μου της εστειλα μηνυμα και εκεινη και τις τρεις φορες με εγραψε κανονικα!!!
οκ ειναι σε διακοπες αλλα ενα τηλεφωνημα η εστω ενα μηνυμα νομιζω οτι ηταν στα πλαισια των δυνατοτητων της.
και των υποχρεωσεων της επισης...
εχω νευρα!!!
πολλα νευρα!!!
οταν της σκαω το 50-νταρι ειναι καλα?
Φυσικά δεν είμαι ειδικός, και πολλές φορές δεν μπορώ να συμβουλέψω ούτε τον εαυτό μου, αλλά πιστεύω όταν κάτι σε προβληματίζει το καλύτερο είναι να μιλήσεις με τους δικούς σου ανθρώπους, οικογένεια και φίλους. Ακόμα και αν δεν μπορέσεις να βρεις απάντηση για αυτό που σε απασχολεί θα αισθανθείς καλύτερα, θα φύγει ένα βάρος από πάνω σου και θα μπορέσεις να πάρεις την σκέψη σου από αυτό που σε προβληματίζει και να δεις τα πράγματα πιο καθαρά. :)
Επίσης προσπάθησε να μη νευριάζεις.
Με τα νεύρα δεν θα αισθανθείς καλύτερα και δεν θα βλέπεις τα πράγματα καθαρά.
Συμφωνώ ότι έπρεπε να σου απαντήσει αφού έτσι είχατε συμφωνήσει αλλά μπορεί να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα και να μην μπόρεσε να σου μιλήσει. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά για τους άλλους ανθρώπους και να μην νευριάζω μαζί τους. Θέλω πάντα να ακούω και την δική τους άποψη και προσπαθώ να μπω στην θέση τους. Όταν γυρίσει μπορείς να συναντηθείς μαζί της και να σου εξηγήσει γιατί δεν σου απάντησε. Μετά αφού ακούσεις την δική της άποψη μπορείς να αποφασίσεις τι θα κάνεις.
Μπορεί αυτά που λέω να μην είναι σωστά και δεν χρειάζεται να συμφωνήσεις μαζί μου. Κανένας δεν έχει όλες τις απαντήσεις και όλες τις σωστές λύσεις. Για αυτό και νομίζω το πιο σημαντικό είναι να μιλάμε με τους ανθρώπους, να μην στηριζόμαστε μόνο σε έναν άνθρωπο, να ακούμε όλες τις απόψεις και να μην κρατάμε μέσα μας όσα μας προβληματίζουν. Έτσι καταφέρνουμε να βρούμε λύσεις στα προβλήματα μας και να αισθανθούμε καλύτερα που είναι και το πιο σημαντικό! :)
Φρατζιλ πέρασα κ εγώ φάση έντονου άγχους μιλάμε για πολύ άγχος αμα με δεις τώρα θα πεις ότι αυτός δεν αγχώνεται με τίποτα ξέρεις πως πέρασε προσπάθεια κ υπομονή τίποτα άλλο το άγχος για να φύγει θέλει έκθεση το ξέρουν κ οι πέτρες αυτό παίξε με τα φάρμακα γτ κ αυτα κάνουν μαλακίες κ ΠΡΟΣΠΆΘΗΣΕ βαλε ένα στόχο κ έσκυψε το κεφάλι κ δώστου
twwphone οντως το πρωτο θεμα που θα συζητηθει-και πρεπει να συζητηθει-στο ραντεβου του Σεπτεμβρη θα ειναι αυτο για να ακουσω και την δικη της πλευρα.
elis με αφορμη αυτο που λες δλδ την σταδιακη εκθεση ως τροπο αντιμετωπιση της αγοραφοβιας, θα ηθελα να σας εκθεσω αλλον ενα προβληματισμο μου.
εχω βρει μια ομαδα αυτοβοηθειας η οποια ειναι δυστυχως μακρυα μου η οποια ξεκιναει οκτωβρη.
θελω πολυ να παω ομως επειδη λογω της αγοραφοβιας μετακινουμαι με ταξι θα μου φευγουν στην καλυτερη 20-25 ευρω πηγαινε-ελα.
ευτυχως ειναι καθε 15 μερες οποτε τουλαχιστον δεν θα εχω αυτο το εξοδο σε εβδομαδιαια βαση.
δυνοτοτητα να με πηγαινοφερνουν οι γονεις μου δεν υπαρχει ουτε δυνατοτητα να μου δινουν παραπανω λεφτα απο αυτα που μου δινουν τωρα.
εν ολιγοις αν παω στην ομαδα θα στριμωχτω αρκετα οικονομικα.
πιστευετε οτι αξιζει τον κοπο ή μαλλον τα εξοδα ?
αν και για να ειμαι ειλικρινης και το οικονομικο να μην ηταν στη μεση, παλι θα με αγχωνε η ιδεα οτι θα βρισκομαι τοσο μακρια απο το σπιτι μου μην τυχον και με πιασει πανικος εκει...
fragile, αφού λείπει η ψυχολόγος σου
υπάρχουν λίγα αξιόλογα βιβλία αυτοβοήθειας
που μπορείς να βρεις τρόπους αντιμετώπισης
της αγοραφοβίας και των εμμονών.
Προσωπικά ποτέ δεν είχα την οικονομική πολυτέλεια
να πληρώνω συνεδρίες με ψυχολόγο
και δεν είμαι και καθόλου σίγουρη ότι θα με ωφελούσαν
στο παραμικρό.
Το διάβασμα με βοηθάει πολύ.
Το βιβλίο που θα πρότεινα
το βρήκα όχι πολύ αλλά, αρκετά, χρήσιμο.
Δεν έχει άμεσα σχέση με την αυτοεκτίμηση
-και καμία σχέση με αμερικάνικο best seller-
αλλά περισσότερο είναι βιβλίο αυτοβοήθειας
για να ξεπεράσεις υπέρμετρες έμμονες φοβίες και άγχος.
Το Νικήστε Τις Φοβίες
του Isaak M.Marks
εκδόσεις ΜΕΔΟΥΣΑ.
Σ' ένα χρήσιμο κεφάλαιο περιγράφει
επαγγελματικές τεχνικές θεραπείας ξεπεράσματος των φοβιών
(εκθετική θεραπεία για αγοραφοβικούς,
Απευαισθητοποίηση,
Κατακλυσμική έκθεση,
Παραδοξολογία ή γελοιοποίηση του συμπτώματος κ.λπ.)
και εκείνο το κεφάλαιο αφορά
και την απόκτηση εμπιστοσύνης στον εαυτό σου.
Τζοαν σε ευχαριστω πολυ για το βιβλιο που μου προτεινες.
ωστοσο πιστευω πως τα βιβλια δεν μπορουν να υποκαταστησουν την ψυχοθεραπεια σε καμια περιπτωση.
Συμφωνω, απλα λειτουργουν επικουρικα.Quote:
Originally Posted by fragile
καλημερα fragile. θα ηθελα να σε ρωτησω κατι σχετικα με αυτο που γραφεις οτι βρηκες μια ομαδα αυτοβοηθειας . Επειδη ψαχνω και εγω για κατι τετοιο . Μηπως μπορεις να μου πεις κατι πεισσοτερο. που μπορω να βρω και εγω κατι σχετικο . ποσα χρηματα χρειαζονται. Αν δεν μπορεις να μου πεις λεπτομερειες απο εδω . Στειλε μου μηνυμα Ευχαριστω πολυ .