Ωραια τοτε ας πουμε οτι διαισθητικα καταλαβαινομαστε. Η προτροπη μου ήταν να συνεχίσετε με την φλου τις ποιητικές καταθέσεις σας, αν θυμάσαι.
Printable View
Ωραια τοτε ας πουμε οτι διαισθητικα καταλαβαινομαστε. Η προτροπη μου ήταν να συνεχίσετε με την φλου τις ποιητικές καταθέσεις σας, αν θυμάσαι.
Το μπαλάκι είναι στο γήπεδό της.Quote:
Originally Posted by Frini
ΑΚούς φλουδίτσα?...:)
μπαααα την έκανε μάλλον.
Αλλωστε η έμπνευση δεν έχει συνεχόμενη ροη, έτσι δεν είναι?
Only the sweet sadness of my lonelyness ......
Από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ'όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»
We live our lives now, in the shadow of tomorrow,
And this world seems lost
We live our lives now, inside us there's a burning hope,
So We reach for love,
And why, we try so hard to touch the sky
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down, Hold my hand
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down,
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down, Never Again
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down,
It's not unlogical to feel something deep inside,
pretend not to know,
It's not unlogical to be dwelling on it every night,
and don't let it show,
And why, we try so hard to reach the sky ?
You know I dream of, a world without the pain,
I dream of, a world that's not insane, A single,
Little thing can change it all, it all
You know I dream of, you and I so close,
I dream but, you cannot realize, it's so painfull
you know I'll always wait for you, but we can't stop on falling,
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down, Hold my hand
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down (Down, Down, Down...)
Stoooop Stoooop
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down, Hold my hand
Stop Falling, Stop Falling, Stop Falling Down.
ΑΓΑΠΗΣ ΟΥΣΙΑ
Αναζητούσε την ουσία στα ουσιαστικά
Τα επίθετα είναι κοστούμι που στενεύει, έλεγε
Οταν χαρακτηρίζω, αποδομώ
Οταν αποδέχομαι, κατανοώ
Η ζωή είναι ουσιαστικό...
Κι εκείνος επέλεξε να την κάνει τραγούδι.
Ενα τραγούδι χωρίς επίθετα.
Γιατί όποιο επίθετο κι αν βάλεις δίπλα στην αγάπη,
την κάνεις κομμάτια...
Γιατι μου θυμίζει Δημουλά αυτά?
Φρύνη, το εμπνεύστηκα από το τραγούδι "τα λόγια κομμάτια" από τους Εκείνος κι Εκείνος (αν θυμάσαι...:))Quote:
Originally Posted by Frini
Η Κική Δημουλά είναι υπέροχη!...
Για μας που ξεχναμε να μεγαλωνουμε...
Τασος Λειβαδιτης, Χρονοδιάγραμμα
Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για
το μέλλον μου. Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι. Αλλά εγώ
ούτε τους πρόσεχα, ακούγοντας ένα πουλί έξω στο δέντρο.
Ίσως γι’ αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ: ήταν τόσο
αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.
θυμάμαι nick φυσικά. Πάντως έτσι όπως το μετέφερες ειναι πολυ όμορφο...και φυσικά δεν θα διαφωνήσω στο ελαχιστο για την Δημουλά, ειναι υπέροχη.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΒΑΘΕΙΑ
Πόσο όμορφη είσαι!Σε είδα να παίζεις στα δέντρα σε είδα να τρέχεις στο φως κ σκέφτηκα πόσο όμορφη είσαι!
Σαγαπώ τόσο πολύ..αν η αγάπη μου για σένα ήταν χελιδόνι θα έφτανε πάνω απο το γαλάζιο του ουρανού..
πάνω από τα αστέρια θα πετούσε στο σύμπαν που είναι απειρο..ατελείωτο..αστείρευ το.Αγάπη της καρδιάς μου,τι να σου χαρίσω?ενα φιλί ?μια αγκαλιά?δε φτάνουν ομορφιά μου για τη χαρά που μου δίνεις.θα σου χαρίσω τη ζωή μου θα τη βαλω στα δυο μικρα σου χεράκια κ πέτα μαζί της..ως εκει που τα μάτια σου θα λάμψουν απο ευτυχία....σαγαπω
Μονος με τις σκεψεις μου τραγουδαω , σιγουρα καποιες στιγμες αμφιβαλλω μηπως με κυριευει η σιωπη, αραγε θα ερθει αποψε η αυγη?
Μεσα στο χαος αναρωτιεμαι αν θα ερθει η αυγη !! θα ερθει αποψε για να πνιξει την σιωπη... Μεσα στο χαος αναρωτιεμαι για τα λογια που ειχα πει!!!
Ειναι αληθεια καπου αλλου ειχα χαθει!!!
Τωρα που αλλαξα τις συνηθειες μου , εβαλα σε ταξη το μυαλο μου .... Δε με κυριευει το ΕΓΩ μου και εβαλα πλωρη για το γυρισμο μου
Μεσα στις λυπες αναρωτιεμαι τοσα χρονια πως ειχα βρεθει , να κοντοστεκομαι και βημα να μη κανω για μπροστα??? Μεσα στο χαος αφησα πισω καθε λαθος που ειχα δει και προς το φως ειπα να ζησω την ζωη!!!!
«Ας αφήσουμε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν καθαρά ότι κάθε φορά που απειλούν ή ταπεινώνουν ή πληγώνουν κάποιον χωρίς λόγο ή καταδυναστεύουν ή απορρίπτουν ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, γίνονται δυνάμεις για τη δημιουργία ψυχοπαθολογίας, έστω κι αν πρόκειται για μικρές δυνάμεις. Ας αναγνωρίσουν επίσης ότι κάθε άνθρωπος που είναι καλοσυνάτος, βοηθητικός, ψυχολογικά δημοκρατικός, στοργικός και ζεστός είναι μια ψυχοθεραπευτική δύναμη, έστω και μικρή».
Ωραίο!!! Πολύ Ωραίο!!!Quote:
Originally Posted by ΗΛΙΑΝΝΑ
Μαρίκα, το κείμενο που παρέθεσες μου θύμισε τα λόγια του Καζαντζάκη: «Εγώ θα σώσω τον κόσμο, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω». Σκέψου πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ο καθένας μας σκεφτόταν έτσι...Quote:
Originally Posted by marika
Μάθε, ότι συνεχίστηκε ο γύρος του κυπέλλου με το κρασί της Αγάπης.
Στην αρχή αυτή η Αγάπη έμοιαζε εύκολη
αλλά τώρα έχει γίνει πολύ δύσκολη.
Σε παρακαλώ γίνε καλή και δείξε μου το μονοπάτι
από όπου το πραγματικό σου φως Αγαπημένη
θα είναι ορατό γιατί δεν υπάρχει θεραπεία
για τον πόνο της Αγάπης,
εκτός κι αν σε συναντήσω και πιω αυτό το Κρασί.
Μοιάζει με παιχνίδι στην αρχή αυτή η Αγάπη
αλλά είναι γεμάτη κινδύνους
το βάδισμα σ’ αυτό το μονοπάτι
δεν είναι έργο συνηθισμένου ανθρώπου
κι ο πόνος αυτής της Αγάπης
σβήνει μόνο με την έκσταση της Αγάπης.
Αγαπημένη μην κρύβεσαι ούτε για μια στιγμή
η ζωή και το σώμα μου έχουν πληγωθεί με τη συνάντηση σου
και μετά με το χωρισμό, πότε θα έχω μια ματιά σου;
Είδα και χάρηκα ολόκληρο τον κόσμο αλλά κανείς δεν είναι σαν κι εσένα.
Ακουμπώ το κεφάλι μου στην πόρτα σου.
Πότε θα σε συναντήσω;
Αγαπημένη, κάνε το δυνατό για να σε συναντήσω
δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα όταν έχω διαπεραστεί από την Αγάπη αυτή.
Όλοι στην ουσία μας έχουμε το όραμα της Αλήθειας.
Εμείς κι εσείς,
κάποτε θα συναντηθούμε
κάποτε θα ανταμώσουμε,
κάποτε θα γιορτάσουμε
αυτή τη συνάντηση
και ίσως σκεφτούμε ή σκεφτείτε:
Aυτόν τον άνθρωπο
«έτυχε» να τον συναντήσω
και τον ρώτησα
ποιος είσαι, από που έρχεσαι;
Εκείνος στη σύντομη στιγμή
της συναντήσεώς μας
μου απάντησε
ότι εκ της Αλήθειας κατήλθε
για να καταστεί ερευνητής των
ουρανίων με τα σπουδής και παρρησίας.
Και πάλι τον ρώτησα
"ποιος είσαι αδελφέ μου"
εσύ που σκορπίζεις το φως της ψυχής σου
στα πέτρινα χρόνια που βιώνουμε;
Εκείνος μου απάντησε:
Έλαβα τις Ουσίες Του
και εντός του πλανήτη σας
"απελευθερώνομαι"
σκορπίζοντας τις πνοές μου
στ’ αδέλφια που συνάντησα
Απελευθερώνομαι γιατί σας απελευθερώνω.
_________________
Νήψης συνειδώς την ανάγκη δως μοι, Κύριε
ίνα ίδωντος των λόγων σου σωτήριο αληθές
οδηγήσω με εις γαλήνιας αγκάλης σου
τη λύτρωση.
Χριστέ Ιησού, μυριάκης υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου,
την μετάνοιαν, αλλ' εψευσάμην ο άθλιος' όθεν Ιησού μου βοώ σοι'
Την αναίσθητον μένουσαν ψυχήν μου φώτισον Χριστέ,
ο των Πατέρων Θεός.
Καθυποκύψας Ιησού, ταις αλόγοις ηδοναίς άλογος ώφθην,
και τοις κτήνεσιν όντως ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας
Σώτερ αφωμοίωμαι' όθεν Ιησού με, της αλογίας ρύσαι.
Ο χορός των παθών
Τα πάθη αγγίζουν επικίνδυνα τα γήινα πεδία,
τα συλλαμβάνουν και τα αφαρπάζουν.
Ο χορός τους στοχεύει να σαγηνέψει την ανθρώπινη οντότητα
που παρακολουθεί με ιδιαίτερη επιμονή.
Αυτά τα αναφλεγόμενα πάθη διχοτομούν τις αξίες της ζωής
και υποβιβάζουν τον άνθρωπο σε χαμηλότερα επίπεδα.
"Αφήστε αυτόν τον χορό, των παθών που σας παρασύρει στον Αχέροντα".
Αυτοπαρατηρήστε τον εαυτό σας.
Γίνετε αυτο γνώστες και η ψυχή σας θα γίνει "αυτόφωτη".
_________________
Λαμβάνετε μηνύματα
κι έχετε ασφαλώς ουσίες αμετάβλητες.
Αν και το αμετάβλητο αυτό δεν παύει να έχει
στοιχεία μεταβλητού και σχετικού, αφού
"όλα τα αμετάβλητα θα ολοκληρώσουν
κύκλους ευ-μεταβλητότητας".
Για να καταστούν όλοι κατά την ουσία τους όντα αγάπης,
Απελευθερωμένοι από τις γήινες εξαρτήσεις τους.
Τα πάντα ρει και στον ρουν του συμπαντικού γίγνεσθαι
θα εισέλθουν οι όντες και ζώντες
με απόλυτη δικαιοσύνη.
Σήμερα δίκασες τον εαυτό σου
τον καταδίκασες
στην εσχάτη των ποινών.
Είχες πιστέψει πως σε αδίκησαν
και τώρα μόλις διέγνωσες το ρόλο σου,
την αδικία που διέπραξες στον εαυτό σου,
με τα ασήμαντα έργα σου
και τις παλινδρομήσεις
που εμπόδιζαν το τρένο να φτάσει σε σταθμό,
αφού σταματούσε στα μέσα της διαδρομής
ή λίγο έξω απ’ το σταθμό.
Πότε θα πεις; Άραγε εαυτέ μου συμβιώσαμε ποτέ συντροφικά;
Ή απλώς συμβιβαστήκαμε από ανάγκη "ζωικής συμπόρευσης"
Και εκεί στη διαδρομή του συμβιβασμού
παρόντος χρόνου
δηλώναμε την απουσία μας..
αλήθεια η ψέμα η ανάσα μου..χάθηκα μεσα στον κόσμο..τραγουδώ ,δακρύζω απο πονο κ ευτυχία..κανω βήματα στο μυαλό μου κ βρίσκω πληγές
μία ερωτηση θα ήθελα να κανω ..ΓΙΑΤΙ?μη μου σκουπίσετε τα δακρυα για μια στιγμή ...δεν ειμαι μονο για μια στιγμή....κοιταξτε με!!!! ..μα τι λεω ...ας βαδίσω το δρομο μου αυτο μοναχικά προσεχοντας την πιο μεγαλη μου πληγή ....αν μπορουσατε να δειτε τι εκαναν τα νυχια της αδιαφορίας σας....ευτυχώς ακουω το γελιο μου ...ευτυχώς γεύομαι μια μυστηριακή δύναμη...ευτυχώς που προσπαθώ να συνχωρέσω συνεχεια κ συνέχεια κ συνέχεια και........συνέχεια
Ο δικός μου Θεός είναι ελεύθερος…
δεν χρωστάει και δεν του χρωστάνε.
Με τα χρώματα ανακατεύεται…
και στο μαύρο ίριδες σκορπάει.
Μαστορεύει στου σύμπαντος τα κρυφά…
Μελωδίες απόκρυφες τραγουδάει.
Με σκουντάει φιλικά μέσα στο όνειρο…
«κοίτα εδώ… σου αρέσει;» ρωτάει.
Ο δικός μου Θεός σε βιβλία δεν χώρεσε... Εκπροσώπους και δούλους δεν όρισε... Στην ψυχή έχει αφήσει το νήμα...
Εν τω φωτί και τω ονείρω
Κάποτε πεθύμησα να αγγίξω τον ήλιο
και να τον κάνω δικό μου
γιατί πολύ αγάπησα την αρμονία της ψυχής του.
Δεν τον άγγιξα.
Κάποτε πάσχισα να γνωρίσω τον ήλιο,
γιατί τον αγάπησα.
Δεν τον γνώρισα,
μα πάσχισα να τον αποκτήσω,
γιατί τον αγάπησα.
Δεν τον απόκτησα,
μα ελπίζω να πάω εκεί,
γιατί τον αγάπησα.
Κάποτε μου μίλησε ο ήλιος
κι ήρθε κοντά μου
σε απόσταση αναπνοής
χάθηκα στην ανάσα της αγκαλιάς του
προσπαθούσα να είμαι ένα μ' εκείνον.
Είπα πως ο ήλιος ξέφυγε
από τις υποχρεώσεις του ουρανού
κι ήρθε σε μένα
ερωτικός απέραντος.
Απέραντη η αγκαλιά του
με συνεπήρε
και χάθηκα στα σχήματα της ουσίας του.
Τον γνώρισα τον ήλιο τώρα
και τον αγάπησα
ήταν ο πρώτος κι ο τελευταίος εραστής
ενός ανθρώπου
που ερωτεύεται ήλιους.
Στοιχοι απο το τραγουδι των TXC μη φοβασαι .... Χρονια οδηγος μου αυτο το τραγουδι
για όλα τα χρόνια που παραμένω σταθερός
σε ότι επιλέγω σ’ ότι πιστεύω
χωρίς να ξεφεύγω
ποτέ δεν ντράπηκα για `κείνο που `θελα να γίνω
ξέρω να κρίνω
και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω
πάντοτε μέσα μου είχα ένα δίλημμα που μ’ έκαιγε
μα πάντα ακολουθούσα τη φωνή εκείνη που έλεγε
"Ποτέ μη λυπάσαι γι’ αυτό που διάλεξες να `σαι
δε χρωστάς σε κανένα γι’ αυτό κανένα μη φοβάσαι
Οταν ο εγωισμος σου σε εχει παραφουσκωσει , οταν πλεον ενα δωματιο δεν ειναι αρκετο για να χωρεσει την αυτου μεγαλειοτητα που εχεις δημιουργησει με την παροδο των χρονων και ολο αυτο το φορτιο που εβαλες επανω στον εαυτο σου να τα κουβαλας μεσα σου και εκεινα τα ποδια σου που αμα ειχαν στομα θα σε εβριζαν προ πολου .... Τοσα χρονια δουλευουν ασταματητα για να σε κρατανε στο. υψος σου για να μπορεις να βλεπεις απο ψηλα τον υπολοιπο κοσμο . Εφτασε λοιπον ο καιρος φιλε μου να παρεις ενα μαθημα ταπεινοφροσυνης ,πρεπει η φουσκα αυτη που εχεις μεσα στο κεφαλι σου να ξεφουσκωσει και να αραξεις στα κυβικα σου .... Η αληθεια ειναι παντοτε αληθεια και σιγουρα ποναει αλλα μικρε , γιατι μικρος εισαι ακομα το σωστο ειναι οτι παραδεχεσαι τα λαθη σου και αυτο ειναι που μετραει . Στα λεω αυτα γιατι εγω σε ζω , εγω ζω την καθημερινη σου λυπη και επειδη δε μπορω να σου τα εκφρασω κοιταζοντας τον εαυτο μου στο καθρεφτι.....
Ξερω σε ενοχλησε ,ξερω σε πληγωσε ,ξερω ακριβως πως νιωθεις γιατι το νιωθω και εγω ..... Οπως ειπε και καποιος που θα μπορουσα να τον πω αδερφο , αυτα ειναι μαθηματα ζωης , δε περιμενει κανενας να σε πει οτι ειχες αδικο η να παραδεχτεις το λαθος σου ... Αυτο που περιμενουν ολοι ειναι να προχωρισεις για αλλη μια φορα ....
ελα λοιπον μαζεψε τα κομματια του εαυτου σου και κανε περα τον εγωισμο σου... Ο δρομος θα ανοιξει για λλη μια φορα μπροστα σου .... Δε ξερεις εαν θα ειναι ισιος η θα εχει εμποδια αλλα σιγουρα εχεις ακομα δρομο μπροστα σου.... Μην γινεσαι πηλινος γιγαντας , ολοι τα εχουμε περασει αυτα....
Οταν ο εγωισμος σου σε εχει παραφουσκωσει , οταν πλεον ενα δωματιο δεν ειναι αρκετο για να χωρεσει την αυτου μεγαλειοτητα που εχεις δημιουργησει με την παροδο των χρονων και ολο αυτο το φορτιο που εβαλες επανω στον εαυτο σου να τα κουβαλας μεσα σου και εκεινα τα ποδια σου που αμα ειχαν στομα θα σε εβριζαν προ πολου .... Τοσα χρονια δουλευουν ασταματητα για να σε κρατανε στο. υψος σου για να μπορεις να βλεπεις απο ψηλα τον υπολοιπο κοσμο . Εφτασε λοιπον ο καιρος φιλε μου να παρεις ενα μαθημα ταπεινοφροσυνης ,πρεπει η φουσκα αυτη που εχεις μεσα στο κεφαλι σου να ξεφουσκωσει και να αραξεις στα κυβικα σου .... Η αληθεια ειναι παντοτε αληθεια και σιγουρα ποναει αλλα μικρε , γιατι μικρος εισαι ακομα το σωστο ειναι οτι παραδεχεσαι τα λαθη σου και αυτο ειναι που μετραει . Στα λεω αυτα γιατι εγω σε ζω , εγω ζω την καθημερινη σου λυπη και επειδη δε μπορω να σου τα εκφρασω κοιταζοντας τον εαυτο μου στο καθρεφτι.....
Ξερω σε ενοχλησε ,ξερω σε πληγωσε ,ξερω ακριβως πως νιωθεις γιατι το νιωθω και εγω ..... Οπως ειπε και καποιος που θα μπορουσα να τον πω αδερφο , αυτα ειναι μαθηματα ζωης , δε περιμενει κανενας να σε πει οτι ειχες αδικο η να παραδεχτεις το λαθος σου ... Αυτο που περιμενουν ολοι ειναι να προχωρισεις για αλλη μια φορα ....
ελα λοιπον μαζεψε τα κομματια του εαυτου σου και κανε περα τον εγωισμο σου... Ο δρομος θα ανοιξει για λλη μια φορα μπροστα σου .... Δε ξερεις εαν θα ειναι ισιος η θα εχει εμποδια αλλα σιγουρα εχεις ακομα δρομο μπροστα σου.... Μην γινεσαι πηλινος γιγαντας , ολοι τα εχουμε περασει αυτα....
Κανενας βεβαια δε θα ξερει που θα σε βγαλει αλλα εσυ πανω απο ιλα θα ξερεις για το που βαδιζεις .... Ελα απο ολους εσυ ξερεις καλυτερα γιατι το εχεις
.
Aντιλαμβάνεσαι πως δεν υπήρξες ποτέ παρόν
ένα ανύπαρκτο παρόν
στα σχήματα των γεγονότων της παρουσίας σου.
Η ανύπαρκτη εμφάνισή σου στο παρόν
ήταν ντυμένη με τα παρελθόντα,
τα παρελθόντα της μαγευτικής δύσης.
Αυτά τα παρελθόντα
τ’ αγάπησες ασφυκτικά
γιατί καθόρισαν την ανυπαρξία σου
στα παρόντα.
Αυτά τα παρελθόντα πασχίζεις να γνωρίσεις
με πόθο και πάθος
και αφού τα συναντήσεις
να ρωτήσεις
γιατί σου αφαίρεσαν το παρόν.
Καμια φορα ενα ξεσπασμα ισως ειναι ο μονος τροπος για να χαλαρωσεις απο τον ολο φορτο που σε ταλαιπωρει..... Νιωθω παναλαφρος.....
συμφωνω μαζι σου Αντετ Και οσο πιο πολυ "διαρκεια" εχει το ξεσπασμα τοσο πιο, αναλαφρος αισθανεσαι :)Quote:
Originally Posted by undetermined
Αντετ ,καλη χρονια ,και χαλαρη για ολους μας :)
Ειναι οντως αληθεια σοφτ , ισως απλα ειναι ειναι και αντιδραση του εαυτου μας για να αποβαλλει το βαρος .... Το χρειαζομουν αυτο ,νιωθω ετσι ακριβως πριν να μου γινουν ολα αυτα .... Σε ευχαριστω ,καλη χρονια επισης .... Οτι επιθυμεις ευχομαι να σου ερθει με το νεο ετος και να εχεις πανω απο ολα την υγεια σουQuote:
Originally Posted by soft
Iστορία του τέταρτου ταξιδιού
του Σεβάχ του Θαλασσινού
"...Μάθετε, ω αδέρφια μου,
πως κάμποσο καιρό μετά το γυρισμό μου από το τρίτο μου ταξίδι,
ενώ μέσα στα γλέντια και στα ξεφαντώματα με τους φίλους μου και τις παλλακίδες μου,
λησμονούσα όλους τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες που υπέφερα στα ταξίδια μου
κι ούτε τα συλλογιζόμουνα καθόλου,
ξαφνικά, μια μέρα, ήρθαν και μου κάνανε βίζιτα μερικοί πραματευτάδες,
που κάθισαν και μου μίλησαν για ταξίδια και για εμπόριο σε ξένες χώρες,
ώσπου ο παλιός κακός άνθρωπος μέσα μου ξύπνησε πάλι
και λαχτάρησε να πάει μαζί τους
ν' απολαύσει άλλη μια φορά τη θέα ξένων μερών
και τη συναναστροφή διάφορων φυλών της ανθρωπότητας,
μα πιο πολύ τη χαρά του εμπορίου και του κέρδους.
Αποφάσισα λοιπόν να ταξιδέψω μαζί τους,
κι αφού αγόρασα όλα τα αναγκαία για ένα μακρινό ταξίδι
και μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων μεγάλης αξίας,
μεγαλύτερης από κάθε άλλη φορά,
τα μετέφερα από τη Βαγδάτη στη Βασσόρα,
όπου μαζί με τους εμπόρους μισθώσαμε ένα καράβι,
κι αναχωρήσαμε με την πεποίθησή μας και τις ελπίδες μας στον πανάγαθο Θεό.
Ταξιδέψαμε μ' ευνοϊκό άνεμο και γελαστό ουρανό από θάλασσα σε θάλασσα,
κι από στεριά σε στεριά, ώσπου μια μέρα, σηκώθηκε ενάντιος καιρός,
κι ο καπετάνιος έριξε τις άγκυρες κι έκανε το πλοίο να σταματήσει
από το φόβο μη βουλιάξουμε καταμεσής στον ωκεανό..."
από τη σειρά ανατολίτικων παραμυθιών
"Χίλιες και μία νύχτες"
από το παραμύθι
Σεβάχ ο Θαλασσινός
.
Αυτά τα κλειδιά σας περιμένουν αφύλακτα κατά την έξοδό σας από τη γήινη περιπλάνηση.
Είναι ανάγκη όμως να τα εντοπίσετε, να εντοπίσετε τη θέση τους γιατί τότε μόνο θα γίνουν δικά σας.
Είναι τα κλειδιά της πίστης, της αγάπης και της σοφίας και έχουν σχήμα ασφάλειας και ακρίβειας.
Απλά σας προσφέρετε η δυνατότητα να αντιληφθείτε ότι θα εργασθείτε για σας
με Κεφαλή όλων μας τον Κύριο της Αγάπης.
Για σένα άνθρωπε,
Έφτιαξα ουρανούς και
Τους επίλεκτους και επιλεγμένους
Αιθερικούς κόσμους,
Για να στεγάσεις τα όνειρά σου
Με φως,
Όμοιο με εκείνο της αύρας σου.
Στέγασε τα όνειρά σου
Στους κόσμους
Που ακούνε τη μουσική των Αγγέλων,
Που ακούνε τις συμπαντικές φωνές,
Που ακούνε τη μελωδία της αγάπης
Και συνεννοούνται με τους λευκούς
Ανέμους.
Για σένα, άνθρωπε,
Αναζήτησα τους ουράνιους αρχιτέκτονες,
Αυτούς που κτίζουν
Λευκόχρυσα όνειρα.
Αυτοί θα κτίσουν τα όνειρά σου
Σε επιλεγμένους χώρους
Και θα τα στολίσουν με την αύρα σου
Για να ποτίζονται με φως
Και ευαισθησία.
Ξέρω την αύρα σου.
Είναι χρυσόλευκη και λευκόχρυση.
Η αύρα σου σε πρόδωσε σε μένα,
Αφού οίδα
Ό,τι δεν οίδες.
Kοιτάω τριγύρω..ολα ομορφα ..κοιταω παραεξω ..ολα καλά...κοιτάω μεσα μου ..νιωθω καλα...περα απο την ύλη ενα πνευματικο λουλουδι..η ψυχή μου αιωρείται χωρίς φόβο..δύναμη στα μάτια που βλέπουν την ασχήμια ..στο στομα που θελει να ξεστομίσει παραπονα ...ενώνω τα χερια μου κ κλεινω τα μάτια μου κ σίγουρα νιωθω ενα χαδι..αυτο μου αρκεί για να γεμίσει η ζωή μου με κήπους ...κ θελω να μοιραστώ αυτους τους κήπους...κ εχω κατι όμορφους ανθρώπους που θα τους λαχταρίσουν κ κάποιους που θα τους γνωρίσουν λέγοντας κάτι για δηθεν αγάπη ....αδιαφορία.... διαφορετικοι ανθρωποι..ας είναι...οι ευκαιρίες ταξιδεύουν γρήγορα...κ η ζωή επίσης...παω να τρεξω στους κήπους μου ..την πορτα την αφησα ανοιχτή...(για δυο ανθρώπους που με ειδαν παιδι)
Σαν μια ταινια περνανε ολα μπροστα απο τα ματια μου , αναμνησεις ,λυπες στιγμες που εζησα ... Περιθωριακος οπως παντα να μη με βλεπουν , σαν την ομιχλη να περναω και να μην αφηνω πουθενα στιγμα ... Μια πορεια με φως τις σκεψεις μου , μια πορεια διχως προορισμο .... Θυμαμαι σαν εχθες που περπατουσα και σκεφτομουν το τι θα με ξημερωσει το αυριο και ομως περασαν 10 χρονια απο εκεινη την στιγμη , καθως περνουσα τις πυλες της κολασεως , μια κολαση που την εζησα μεχρι το τελευταιο πορο του δερματος μου .... Ολα φαινοντε τοσο μακρινα αλλα και τοσο κοντινα .... Μια μικρη πικρια που την νιωθω στα χειλη μου καθε φορα που το μυαλο μου φερνει αυτες τις σκεψεις στην επιφανεια ... Ποσο μικρος νιωθεις και ποσο μεγαλος θα μπορουσες να εισαι???? Ερωτηματα ταλανιζουν τον εαυτο σου συνεχως και μια αναθεματισμενη τρελα σε κυριευει οποτε σκεφτεσαι αυτες τις μερες .... Εχω την αναγκη να εκφραζομαι καθε φορα που ζωντανευουν στην μνημη μου αυτες οι παγερες στιγμες ..... Εμειναν πισω εκει στις κρυες νυχτες του χειμωνα μεσα σε ενα καμαρακι με ενα μικρο ραδιοφωνο να καλμαρει τον εαυτο μου .... Ζεις !!! το νιωθεις και θα συνεχισεις να το νιωθεις ............ Ενα μικρο καψιμο για να σου υπενθυμιζει το ποιος ησουν , το ποιος εισαι και το ποιος θα συνεχιζεις να εισαι
Δε χρειαζονται πολλα για να εισαι ευτυχισμένος ... Ενα χαμογελο αρκει
Ειναι στιγμες που αναρωτιεμαι εαν εχασα την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους η απλα επαψψα να εμπιστευομαι τον εαυτο μου? Αλλες φορες παλι προβληματιζομαι συνεχως για πραγματα μη ουσιωδη.... Ολα μου φανταζουν αδιεξοδο αλλα ολα κρατανε πολυ λιγο, ενα κλασμα δευτερολεπτου ισως?η φυση του ανθρωπου ειναι να προβληματιζεται , αυτο ηταν που τον εφτασε και εδω που βρισκεται τωρα... Δεν υπαρχουν προβληματα διχως λυση..... Ακομα και εαν υπαρχουν τα προσπερναμε... Ο δρομος ειναι μπροστα
I will return victorious
Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί..... Ζίγκμουντ Φρόυντ
http://tokleidi.wordpress.com/