Quote:
Originally posted by eirineta
Νομίζω ότι όταν οι άλλοι έχουν απαιτήσεις (παράλογες) από μένα και δεν μπορώ να τις ικανοποιήσω, δεν χρειάζεται να τσακίζω (και όχι πληγώνω -> σωστή η παρατήρηση διαφοράς νοήματος!) απλά να φεύγω.
μου αρεσεις μικρο που εχεις μια πολυ χαριτωμενη αφελεια....
αυτο το απλα να φευγω ειναι ολα τα λεφτα!
γιατι ποτε δεν ειναι απλο να φυγεις....
το πιο απλο ειναι παγιδευτεις σε μια σχεση.
:P
Όχι να ξεφεύγω τον πόνο, το ζόρι, κάθε τι που δεν είναι εύπεπτο...Όχι να φεύγω με την πρώτη ευκαιρία...Όχι να μην κάνω συμβιβασμούς εκεί που μπορώ και θέλω...απλά να φεύγω όταν τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή για μένα και καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί μου θέλει να με υποβιβάσει, να με κάνει κακό αντίγραφό του (ναι, γίνεται, το ξέρω), να μου ρίξει ακόμη πιο χαμηλά την αυτοπεποίθηση..
με τα χρονια θα μαθεις οτι ο ανθρωπος σαν ον την βρισκει να ειναι μαζοχας. Ετσι απλα στο λεω και μπακαλιστικα.
Στην τελική δεν έχω κανένα ιδιαίτερο κόλλημα να το παίξω σωτήρας και να \"δώσω ένα μαθηματάκι\" σ\' αυτούς που δε μου φέρονται καλά. δεν θέλω να μπαίνω σε διαδικασία διαμάχης μ\' αυτούς που δεν αξίζει.
δεν μιλησα για σωτηρες ουτε για διαμαχες.
Μιλησα αυστηρα και μονο σε οτι εχει να κανει με εσενα και την προστασια του εαυτου σου.
Ετσι οπως πας για να μαθεις θες να φας τα μουτρα σου πρωτα,
ειναι και αυτος ενας τροπος....
Γιατί λοιπόν να μην αφήσω να πάρει ο καθένας το δρόμο του?
Είναι όντως θέμα επιβίωσης?
γιατι παντα εχουμε μια αεναη αναγκη να βρουμε κοινους δρομους με ανθρωπους που φαντασιωνομαστε.
.............Ποιά είναι τα καλά μου λόγια?
αυτα,
αλλά με τον όγκο και τη συνοχή των σκέψεών σου...