Η αδιαφορία που επιλέγεις ως λύση στο τέλος το μόνο που θα κάνει θα είναι να διαβρώσει την δική σου ψυχή. Πίστεψέ με υπήρξα εκεί που είσαι εσύ τώρα και γνωρίζω από πρώτο χέρι πως είναι. Υπάρχει τρόπος να του πεις αυτά που θέλεις χωρίς να χρειαστεί να υψώσεις έστω και στο ελάχιστο τον τόνο φωνής σου και χωρίς να αισθανθεί ότι του ασκείς κριτική. Θέλεις να σου τον πω;
gramle, συγγνωμη δεν θυμαμαι...δεν εχω παρακολουθήσει το τί γραφεις...εχεις σκεφτει το ενδεχομενο να χωρίσετε? Σε ρωτάω γιατί μόνο απο το τελευταιο thread σου δεν φαινεται ιχνος τρυφερότητας..μονο γι αυτο....
ναι τασ, θελω πολυ γιατι ειμαι εντελως στα χαμενα μου.
Σοφια το μονο που σκεφτομαι αυτο ειναι αλλά κολλωνω λογω του παιδιου. Οντως δεν υπαρχει ιχνος τρυφεροτητας
αχ βρε gramle....δεν βλεπεις οτι μακροπροθεσμα πιθανοτατα θα του κανεις μεγαλύτερο κακο? το παιδι δεν ειναι ηλιθιο....θα καταλαβει, αν δεν καταλαβαινει ήδη, την ψυχροτητα που επικρατει μεσα στο σπιτι σας
εκτος αν πιστευεις οτι η κατάσταση με τον αντρα σου ειναι αναστρεψιμη ή οτι υπαρχουν περιθώρια βελτιωσης της σχεσης σας.....
Οκ. Ο τρόπος που θα σου προτείνω να ξέρεις δεν είναι εμπνευσμένος από μένα. Τον διάβασα σε κάποιο βιβλίο ψυχολόγου (αν δεν με απατά η μνήμη μου ήταν του Gray) και χρησιμοποιώντας τον είδα πολύ καλά αποτελέσματα. Λέγεται η μέθοδος σάντουϊτς και λειτουργεί ως εξής.
Ξεκινάμε την συζήτηση τονίζοντας κάτι θετικό που θεωρούμε (ειλικρινά) ότι έχει ο άλλος. Με αυτόν τον τρόπο τον τονώνουμε ψυχολογικά και τον καθησυχάζουμε για το τι θα επακολουθήσει κάνοντάς τον να αισθανθεί άνετα. Συνεχίζοντας την κουβέντα εκφράζουμε τα παράπονά μας όμως πάντα μιλώντας στο πρώτο ενικό πρόσωπο (δλδ εγώ) και όχι χρησιμοποιώντας το εσύ για να μην τον κάνουμε να νιώσει ότι απειλήται και βρεθεί σε αμυντική-επιθετική θέση. Τέλος τελειώνουμε αυτό που θέλουμε να πούμε ξανά τονίζοντας κάτι θετικό που θεωρούμε (ειλικρινά) ότι έχει ο άλλος. Η όλη διαδικασία δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τα 15 λεπτά. Κάτι σαν συνταγή μαγειρικής θυμίζει όμως πίστεψέ με αν το δουλέψεις θα δεις πολύ καλά αποτελέσματα.
Με παράδειγμα τώρα.
Σκέλος πρώτο: Χ.. πρώτα από όλα θα ήθελα να σου πω ότι προχθές που πήρες τον μικρό βόλτα στις κούνιες δίνοντάς μου την δυνατότητα να κάνω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου που είχα καιρό να κάνω το εκτίμησα αφάνταστα.
Αν και κουρασμένος προσφέρθηκες να με βοηθήσεις και πραγματικά με έκανες να νιώσω πολύ όμορφα.
Σκέλος δεύτερο: Βέβαια το χθεσινοβραδινό γεγονός του μαλώματος του μικρού για μία αφορμή που εκ των υστέρων δεν ήταν και τόσο σημαντική ομολογώ πως με έκανε να αισθανθώ άσχημα και μου χάλασε την προηγούμενη καλή μου διάθεση με αποτέλεσμα να το μεταφέρω αυτό γενικότερα. Ξέρεις όταν γίνονται τέτοια γεγονότα με στεναχωρούν πολύ και με κάνουν να αισθάνομαι (περιγραφή το πως αισθάνομαι εγώ πάντα χρησιμοποιώντας το πρώτο ενικό πρόσωπο και όχι λέγοντας εσύ όπως π.χ. εσύ με έκανες να αισθανθώ άσχημα με αυτό που έκανες, είπες κλπ. Ετσι του δίνω να καταλάβει ότι αυτό που έγινε με ενόχλησε, πλήγωσε κλπ χωρίς όμως να του ασκήσω κριτική και να τον κάνω να αρχίσει να αμύνεται).
Σκέλος τρίτο: Πάντως θα ήθελα τελειώνοντας αυτή μας την κουβέντα (για να του δώσεις να καταλάβει ότι το θέμα λήγει εδώ μετά από την συγκεκριμένη κουβέντα ανάμεσά σας) να ξέρεις ότι πιστεύω ότι είσαι πολύ καλός πατέρας γενικότερα και ότι πραγματικά θέλεις το καλύτερο τόσο για το παιδί μας όσο και για μας. Οπως και να έχει θα ήθελα να ξέρεις ότι είσαι πολύ σημαντικός για μένα, σ΄αγαπώ (ή ότι τέλος πάντως σου έρθει και αισθάνεσαι να πεις αρκεί να είναι κάτι θετικό και φυσικά να το πιστεύεις).
Είναι κάτι που πιστεύεις ότι μπορείς να ακολουθήσεις gramle; Ταιριάζει στην δική σου ψυχοσύνθεση;
φυσικα και την καταλαβαινει, δεν ειναι ηλιθιο οπως λες, και γι\' αυτο και αγωνια μηπως και χωρισουν οι γονεις του. Αν υπηεχε δυνατοτητα να κατσω στην αθηνα μετα τον χωρισμο θα ηταν πιο ευκολο γι αυτο γιατι θα εβλεπε τον μπαμπα του οποτε ηθελε. Αλλα αν χωρισω δεν καθομαι εδω ουτε μια μερα. Για πολλους λογους. Οικονομικους κατ\' αρχας. Εδω δεν εχω σπιτι και σε λιγο καιρο δεν θα εχω και δουλεια, με απολυουνε. Δεν εχω φιλους, ενα παιδικο παρτυ να κανω, δεν εχω ποιον να καλεσω, ολοι οι φιλοι μας με παιδια ειναι φιλοι του αντρα μου. Εγω ειμαι ξεκρεμαστη εδω.
Και η επαρχια απο την οποια καταγομαι ειναι πολυ μακρυα. Αυτο συνεπαγεται οτι θα βλεπει τον μπαμπα του σπανια και με πολυ ταλαιπωρια στο πηγαινε ελα.
Σ\' ευχαριστω ρε τασ, τι να πω.... Εχω τοσο πολυ αναγκη απο συμβουλες.
Το εχω κανει σε ενα βαθμο αυτο στο παρελθον αλλα στο τελος τα σκατωσα παλι. Με πνιγει το δικιο και η αναγκη που εχω να νιωσω λιγο ευτυχισμενη μεσα στο γαμο μου που με την παραμικρη αφορμη ξεσπαθωνω και τα χαλαω ολα.
Περιθωρια βελτιωσης στη σχεση μας Σοφια μου δεν υπαρχουν αν και θα το ηθελα πολυ. Ο ανθρωπος δεν αλλαζει. Πως στα 40 του να γινει ενας τρυφερος αλλά συναμα δυνατος (δεν εννοω μυικη δυναμη φυσικα!) αντρας οπως θα τον ηθελα εγω?
Γεία σου gramle και λοιποί συνδιαβάστες και συνγραφείς. Με αφορμή αυτό
θα ήθελα να σου πώ ότι διαφωνώ κάθετα με τον keepQuote:
Originally posted by gramle
........ Το βραδυ ηταν ολα τελεια. Ολοι μου εδειναν συγχαρητηρια εκτος απ\' αυτον. Το μονο που ειχε να πει ηταν πως δεν εκανα και κατι σπουδαιο! Τα παιδακια φεραν κατι δωρακια στον γιο μας και αυτος ειπε στο παιδι \"οι καλυτεροι φιλοι σου σου εφεραν φτηνοδωρα\" που τυχαινει οι μαμαδες τους να ειναι φιλες μου. Ηθελε να μου πει εμενα μεσω του παιδιου \"ωραιες φιλες εχεις\". Ετσι ομως τι μυνημα ειναι αυτο που περναει στο παιδι? Οτι οι καλοι φιλοι φερνουν μονο ακριβα δωρα? οτι ετσι κρινονται οι φιλιες? το μονο που του ειπα ηταν \"δεν περιμενα τιποτα καλυτερο απο σενα\" Δεν απαντησε...
Όσο και με τον TassQuote:
Originally posted by keep_walking
Εγω θα το μετεφραζα αλλιως...οτι ισως να θελει να περασει το μυνημα μην βασιζεσαι και πολυ στις φιλιες σαν να θελει να εχει την αποκλειστικοτητα καπως....οχι οτι συμφωνω.
Μία τέτοια κουβέντα, ιδίως αν είναι η μοναδική που είχε να σου πεί, έχει μόνο ένα σκοπό. Να σου την σπάσει. Να σε νευριάσει. Να μη σε αφήσει να χαρείς.Quote:
Originally posted by Tass
Συνηθισμένο τρόπος για να σε κάνει να αντιδράσεις έστω και αρνητικά σε κάτι που σου λέει. Εχει την αίσθηση ότι τον εγνοείς και τον έχεις γραμμένο και θέλει έστω και έτσι να τραβήξει την προσοχή σου. Λάθος του βέβαια αλλά έτσι είναι ο πληγωμένος εγωϊσμός. Ωρες-ώρες μας κάνει να φερόμαστε λες και είμαστε ακόμα σε νηπιακό στάδιο. Στην ουσία πίσω από την προσβολή του προσπαθούσε να σου τραβήξει το ενδιαφέρον στο προσωπό του, να ασχοληθείς και μαζί του. Ακούγεται περίεργο αλλά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και ιδιαιτέρως ενός άντρα που αισθάνεται ότι τον έχουν γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι..
Και ναι δίκιο έχεις . Και στο γιό σου κάνει κακό που το άκουσε. Δεν το σκέφτηκε? ΚΑΚΩΣ. Το μυαλό γιαυτό το έχουμε.
εγώ γλυκεια μου πιστεύω οτι οι ανθρωποι αλλαζουν μονο εφοσον το θελουν να αλλαξουν...αλλα αν δεν χαμπαριαζει, τότε αλλαζει....δυστυχως...
κι εγω ετσι πιστευω ex hus. Φερεται σαν μωρο. Οταν με επαινει καποιος κανει σαν να ζηλευει γιατι δεν επαινουν κι αυτον. Τοσο δυσκολο ειναι να πεις μια καλη κουβεντα για την γυναικα σου?Μια καλη κουβεντα ειναι μονο, ουτε να φαει θελει ουτε να πιει!
Για ποσο να αλλαξει ρε Σοφια? οταν καταλαβα οτι με κερατωνε μου εδινε αιωνιες υποσχεσεις οτι θα αφιερωσει την υπολοιπη ζωη του να με ξανακερδισει πισω! μεγαλα λογια...
Για λιγο καιρο το προσπαθησε, αλλα μετα εγινε και παλι ο κρυοκολος που ηταν παντα
Για ποιό λόγο πιστεύεις ότι ένας άνθρωπος που σε ερωτεύτηκε και τον ερωτεύτηκες, που κάνατε ένα παιδί μαζί, που περάσατε τόσα χρόνια ο ένας δίπλα στον άλλον, έκανε αυτή την μεταστροφή και ξεκίνησε πόλεμο εναντίον σου; Ποιός μπορεί να είναι ο σκοπός του; Να σου κάνει εσένα προσωπικά κακό ή να βγάλει προς τα έξω με όποιον τρόπο μπορεί τα δικά του θέματα και τον δικό του εγωϊσμό; Εσύ που τον ξέρεις καλύτερα από όλους θα πρέπει να έχεις μία απάντηση πάνω σε αυτό.
Για να συνεχίσω και να μπορέσω να σου εκφέρω πάντως κάποια γνώμη που να απαντά στο βασικό σου ερώτημα θα ήθελα βρε συ gramle κάποια πράγματα να τα ξεκαθαρίσεις.
(επαναλαμβάνω ότι είμαι αυτός που λιγότερο θα πρέπει να δίνεις σημασία στο τι λέω μιας και πολλά από αυτά που γράφεις τα παίρνω και τα μεταφράζω στην προσωπική μου ζωή και μετά σου γράφω. Πάντως εγώ πιστεύω ότι ίσως να σε βοηθάω και γιαυτό σου γράφω. ΑΑ και μόλις σήμερα κατάλαβα ότι πριν 10 μέρες απάντησα προσωπικά σε κάτι που υποθετικά ρωτούσες τον άντρα σου)
Λοιπόν,,,,,,,,
Ξανά στα δεδομένα.
Θέλεις να χωρίσεις. Σωστά? Πραγματικά από αύριο θα ήσουν χαρούμενη αν δεν είχες τον άντρα σου στη ζωή σου παρά μόνο υπήρχε στη ζωή του παιδιού σου?
Ε τότε τι σε νοιάζει τι θα σου πεί ΕΣΕΝΑ?
Τι σε νοιάζει και θές να του εξηγήσεις πως νιώθεις?
==========================================
Θεωρείς ότι αδιαφορείς και έτσι θα περάσει η ζωή σου. Αδιαφορώντας για τον άλλον που είναι μαζί σου όμως η δική σου ζωή καταστρέφεται. Δεν ολοκληρώνεται. Σωστά?
Ε και νομίζεις ότι αυτό μπορείς να το κάνεις για το υπόλοιπο της ζωή σου? (χώρια που δεν μπορείς να αδιαφορείς. Ανθρωπος είσαι και ξεσπάς. Και νιώθεις μετά άσχημα γιατί ξεσπάς.)
==========================================
Νομίζεις ότι για το καλό του παιδιού πρέπει να είστε μαζί. Και για το καλό του παιδιού δεν προχωράς σε ένα διαζύγιο. Γιατί ο πατέρας του δεν θα είναι μαζί του. Σωστά? (πάντως το γεγονός είναι ότι μετά από ένα διαζύγιο ο άντρας είναι μαζί με το παιδί του (αν το θέλει) κάθε δεύτερο Σαβατοκύριακο και σε κάποιες γιορτές. Είτε μένει στο διπλανό διαμέρισμα είτε στην άκρη της γής)
Σίγουρα δεν υπάρχει κάτι που να σε δένει αισθηματικά με αυτόν τον άνθρωπο? Σίγουρα αν έβλεπες ότι αυτός κάτι αλλάζει εσύ δεν θα μπορούσες να είσαι καλίτερα ή ακόμα και ευτυχισμένη?
Σου εύχομαι να είσαι καλά και να καταφέρνεις να ξεπερνάς τα δύσκολα. (Δεύτερο EDIT με τρόπο όμως που πραγματικά να ξεπερνιούνται και όχι να ξεχνιούνται)
ΥΓ (κατόπιν ΕΔΙΤ) Από τον άντρα σου τι ζητάς? Του το έχεις ξεκαθαρίσει τι θέλεις από αυτόν? Τι πρέπει ΑΥΡΙΟ (σήμερα, χτες) να κάνει? Του έχεις ζητήσει ΜΟΝΟ αυτό (που θές)? Ή (για όποιο λόγο δικό σου) του έχεις ζητήσει και το ανάποδο εντελώς?
gramle, φοβαμαι ειλικρινα απο τα οσα διαβάζω να γραφεις πως φταις κι εσυ: φταις γιατι καθεσαι και αφηνεις τον εαυτο σου να μαραζώνει σε μια σχεση, που οπως λες εχει πεθανει...Σιγουρα εχει κανει λαθη ο σύζυγος σου, αλλα το λάθος που κανεις εσυ ειναι να υπομενεις μια κατάσταση που ειναι ψυχοφθορα....τόσο για σενα, οσο και για το παιδι σου (ισως και γι αυτο πολυ περισσοτερο)...
Αντικειμενικες δυσκολιες στο να χωρισεις σιγουρα θα υπαρχουν....χρήματα, δουλεια, αποσταση απο τον πατέρα του..Αλλα υπάρχουν και λύσεις.Το παιδι θα κανει νεους φιλους..αλοιμονο, αν επρεπε να παρετε μια μεταθεση τί θα εκανε? Θα προσαρμοζοταν σε ενα νεο περιβαλλον.Αλλα αν μεινεις στη σχεση βλεπεις τα πραγματα να εξελλισονται καλύτερα? και αν ναι, για ποιον?
Ειναι καλύτερα να βλεπει το παιδι σου λιγοτερο συχνα τον πατέρα του, παρά να βιωνει καθημερινα ενα κλιμα αρνητικο, τεταμενο και δυσαρεστο...
και κατι ακομα: αν ηταν κρυοκωλος παντα γιατι τον παντρευτηκες?
καταρχας να ξεκαθαρισω κατι πολυ σημαντικο τασ, ποτε δεν τον ερωτευτηκα. Τον παντρευτηκα κατω απο μια μικρη πιεση των γονιων μου καθοτι ειμαι απο επαρχια, ειμασταν πολλα χρονια μαζι, εν τω μεταξυ δεν ηρθε στη ζωη μου κατι καλυτερο, εγινα 27 χρονων και χωρις να το πολυσκεφτω τον παντρεφτηκα. Απο συνηθεια που ειμασταν μαζι πολλα χρονια, θα γινει καλος πατερας σκεφτηκα και γενικα ειναι ενας ανθρωπος που δεν με καταπιεζει στα θελω μου οπως το να βγω με φιλες μου, να ντυθω οπως θελω, να κινουμαι γενικα οπως θελω χωρις να εχω τον φοβο. Αυτο ηταν για μενα το νουμερο 1 τοτε γιατι η καταπιεση και ο φοβος ειναι κατι που δεν το μπορω. Οποτε, το ξαναλεω, χωρις να το πολυσκεφτω το εκανα. Βλακεια μου, το ξερω. Ο γαμος ειναι πολυ σοβαρο πραγμα, ειναι μια ζωη με εναν ανθρωπο. Αλλα τοτε δεν το ειδα ετσι.
Αυτό μόνο εγώ το διαβάζω τώρα για πρώτη φορά ή έχει ξαναγρατεί πιο πριν και δε το πρόσεξα? (δηλώνω ότι δεν το ήξερα.....)Quote:
Originally posted by gramle
Για ποσο να αλλαξει ρε Σοφια? οταν καταλαβα οτι με κερατωνε μου εδινε αιωνιες υποσχεσεις οτι θα αφιερωσει την υπολοιπη ζωη του να με ξανακερδισει πισω! μεγαλα λογια...
Για λιγο καιρο το προσπαθησε, αλλα μετα εγινε και παλι ο κρυοκολος που ηταν παντα
Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό στοιχείο πάντως ......
Quote:
Originally posted by ex_hus
Λοιπόν,,,,,,,,
Ξανά στα δεδομένα.
Θέλεις να χωρίσεις. Σωστά? Πραγματικά από αύριο θα ήσουν χαρούμενη αν δεν είχες τον άντρα σου στη ζωή σου παρά μόνο υπήρχε στη ζωή του παιδιού σου?
Ε τότε τι σε νοιάζει τι θα σου πεί ΕΣΕΝΑ?
Τι σε νοιάζει και θές να του εξηγήσεις πως νιώθεις?
Θελω να εχω ενα αλλοθι ετσι ωστε αν κατι παει στραβα να μην πουνε οι αλλοι οτιπαρατησα τον αντρα μου γιατι ετσι μου καπνισε!
==========================================
Θεωρείς ότι αδιαφορείς και έτσι θα περάσει η ζωή σου. Αδιαφορώντας για τον άλλον που είναι μαζί σου όμως η δική σου ζωή καταστρέφεται. Δεν ολοκληρώνεται. Σωστά?
Ε και νομίζεις ότι αυτό μπορείς να το κάνεις για το υπόλοιπο της ζωή σου? (χώρια που δεν μπορείς να αδιαφορείς. Ανθρωπος είσαι και ξεσπάς. Και νιώθεις μετά άσχημα γιατί ξεσπάς.)
Νομιζα οτι μπορουσα αλλά βλεπω οτι τελικα δεν μπορω. Ασφυκτυω
==========================================
Νομίζεις ότι για το καλό του παιδιού πρέπει να είστε μαζί. Και για το καλό του παιδιού δεν προχωράς σε ένα διαζύγιο. Γιατί ο πατέρας του δεν θα είναι μαζί του. Σωστά? (πάντως το γεγονός είναι ότι μετά από ένα διαζύγιο ο άντρας είναι μαζί με το παιδί του (αν το θέλει) κάθε δεύτερο Σαβατοκύριακο και σε κάποιες γιορτές. Είτε μένει στο διπλανό διαμέρισμα είτε στην άκρη της γής)
Πρεπει να εχεις και οικονομικη ανεση για να διαθεσεις 400 ευρω σε εισητηρια το μηνα κατι που αυτος δεν εχει.
Σίγουρα δεν υπάρχει κάτι που να σε δένει αισθηματικά με αυτόν τον άνθρωπο? Σίγουρα αν έβλεπες ότι αυτός κάτι αλλάζει εσύ δεν θα μπορούσες να είσαι καλίτερα ή ακόμα και ευτυχισμένη?
Δεν τον αγαπω καθολου. Παρακαλαω να βρει καποια αλλη και να με παρατησει στην ησυχια μου, να εχει ομως αυτος την ευθυνη του χωρισμου. Να μην στεναχωρεθει το αγγελουδι μου απο μια δικη μου αποφαση, δεν θα το αντεξω
Σου εύχομαι να είσαι καλά και να καταφέρνεις να ξεπερνάς τα δύσκολα.
ΥΓ (κατόπιν ΕΔΙΤ) Από τον άντρα σου τι ζητάς? Του το έχεις ξεκαθαρίσει τι θέλεις από αυτόν? Τι πρέπει ΑΥΡΙΟ (σήμερα, χτες) να κάνει? Του έχεις ζητήσει ΜΟΝΟ αυτό (που θές)? Ή (για όποιο λόγο δικό σου) του έχεις ζητήσει και το ανάποδο εντελώς? Του τα εχω πει ολα αυτα που λεω και σε σας, ακριβως οπως τα λεω και εδω, χωρις κομψοτητες δηλαδη
ex-hus, δεν ξερω αν το προσεξες αλλα εχω βαλει σχολια πιο πανω στο μυνημα σου, απλα επρεπε να τα βαλω σε bold για να ξεχωριζουν
Σοφια, σιγουρα εγω φταιω πανω απ\' ολα. Προ παντων γιατι τον παντρευτηκα. Πραγματικα, το σκεφτομαι και τρελλαινομαι πως εκανα εγωκατι τετοιο. Αφου ηταν μαθηματικα βεβαιο οτι θα αποτυχαινε ενας τετοιος γαμος. Πως το εκανα?
νομιζω οτι το προβλημα gramle και να με συγχωρήσεις αν στο πω λιγο ακομψα ειναι οτι εχεις ενα προβλημα με τις ευθύνες....εννοω την αναληψη ευθυνων
Τί εννοω: γράφεις \"\"\"\"\"\"Θελω να εχω ενα αλλοθι ετσι ωστε αν κατι παει στραβα να μην πουνε οι αλλοι οτιπαρατησα τον αντρα μου γιατι ετσι μου καπνισε!\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"
και \"Δεν τον αγαπω καθολου. Παρακαλαω να βρει καποια αλλη και να με παρατησει στην ησυχια μου, να εχει ομως αυτος την ευθυνη του χωρισμου. Να μην στεναχωρεθει το αγγελουδι μου απο μια δικη μου αποφαση, δεν θα το αντεξω\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\"\" \"\"
Να σου θυμίζω ομως οτι εχεις μια σημαντικη ευθύνη, θες δεν θες: να μεγαλώσεις ενα παιδι σε ενα ισορροπημενο (αν μη τι αλλο) περιβάλλον....με το να αποφεύγεις να αναλαβεις ευθύνη, σκεπτομενη με το ΤΙ θα πουν αλλοι, (ή μήπως εσυ??) καταστρέφεις ουσιαστικα τη ζωή σου και την ανεμελια του παιδιου σου (που θα πρεπε να εχει)....
Οσο για το τί ΘΑ πει το παιδι σου στο μελλον,αφησε το καλύτερα στην ακρη...ΣΗΜΕΡΑ νομιζεις οτι του εξασφαλιζεις ηρεμία? ΚΑΙ ΕΣΥ, δεν εισαι υπευθυνη γι αυτο? Και κατι ακομα, το θέμα ειναι αν θα στεναχωρεθει το παιδι σου ή αν θα στεναχωρεθεί απο σένα? Το γενικα δεν μπορεις να το ορισεις δυστυχως...την στεναχώρια που μπορει να του προκληθει απο σενα, μπορεις....κανε κατι λοιπον για να ελαχιστοποιησεις τη στεναχωρια αυτη...
Φίλη Gramle (μα καλά που το βρήκες αυτό το id????......xaaaa.... δε μπορώ να σε φανταστώ ως gramle. Όλα εκείνα τα gremlins.χαααααα....... μου έρχονται. Ελπίζω να γέλασες και εσύ)
Θα στο πώ έτσι όπως το βλέπω εγώ.
Ο άντρας σου δεν έχει κανένα λόγο (ούτε καν το παιδί του δεν σκέφτεται) για να κάνει κάτι. Εσύ έχεις δύο πολύ σημαντικούς και εξίσου σημαντικούς λόγους, (ΕΣΕΝΑ και το παιδί σου), ακόμα ακόμα αν το θές έχεις και τρίτο λόγο (τον άντρα σου). .
Να σε πώ κάτι ρε συ τώρα που με ήρθε?
Δε πας στους γονείς σου στην επαρχία που έλεγες τώρα για το καλοκαίρι? Μόνη με το παιδί σου? ΚΑι εξήγα στους γονείς σου τα πάντα (δεν χρειάζονται αυτοί αιτιολογίες ούτε και αποδείξεις. Μόνο να σε δούνε χάλια θα σε στηρίξουν. Και στο κάτω κάτω η απιστία είναι ένας σημαντικός λόγος. ) Και κανόνισε να μην έρθει με τίποτα μαζί σας.
Δεν ξέρω αν το έχεις σκεφτεί. Τι λες?
στη μανα μου το ειπα (ο πατερας μου εχει πεθανει) για την απιστια μετα απο πολυ καιρο βεβαια και της εχω πει οτι δεν ειμαι καλα αλλα αυτη μου ειπε οτι ειναι αντρας και δεν θα σημαινε τιποτα γι\' αυτον. Η μανα μου ειναι εντελως κατα του διαζυγιου ιδιως οταν υπαρχουν παιδια. Μαλλον αυτη μου εχει μεταδοσει ολο αυτο το φορτιο τοσα χρονια την θυμαμαι να λεει. Οταν κανεις παιδι ξεχνας οτι υπαρχεις, ζεις μονο για την ευτυχια του. Ο μονος λογος διαζυγιου για την μανα μου ειναι οι ακραιες καταστασεις, οπως να σε χτυπαει ο αντρας σου, να πινει κλπ.
Σοφια, το τι θα μου πει στο μελλον δεν με απασχολει τωρα γιατι θα ειναι μεγαλος και θα μπορω να συννενοηθω μαζι του. Με απασχολει πως θα τον αντιμετωπισω τωρα αν χωρισω. Δεν ειναι σε θεση να καταλαβει, ειναι πολυ μικρος. Θα πληγωθει πολυ.
οσο για τις ευθυνες εχει δικιο. φοβαμαι να επωμισθω τετοια ευθυνη. Ειμαι πολυ φοβισμενη. Ισως φταιει και το γεγονος οτι ο μικρος μας παρουσιασε ψυχολογικο προβλημα και για 3 μηνες δεν ετρωγε τιποτα στερεο γιατι ενιωθε οτι θα πνιγει. Περασα μεγαλο γολγοθα ολο εκεινο το διαστημα και τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να ξαναπαρουσιασει κατι παρομοιο.
Μάλιστα, τώρα κάπου φτάνουμε. Το ότι η μάνα σου σε μεγάλωσε με αυτές τις αντιλήψεις σίγουρα έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στην μετέπειτα πορεία σου στον δικό σου γάμο και στις σχέσεις σου με το αντίθετο φύλο γενικότερα. Το ότι δεν ήσουν ερωτευμένη με τον άντρα σου δεν το είχα ομολογώ καταλάβει, αντιθέτως μέσα από όσα έγραφες είχα αντιληφθεί ότι σε πονάει πολύ η αδιαφορία του και ότι υποφέρεις με αυτή την κατάσταση λόγω συναισθημάτων από μεριάς σου που δεν έχουν ανταπόκριση. Σίγουρα το ότι έκανες έναν γάμο από συμβιβασμό δεν ήταν και ο καλύτερος οιωνός για το μέλλον αυτής της ένωσης. Εν γνώση σου μπήκες στον χορό γνωρίζοντας επίσης ότι το χρονικό διάστημα που θα ήθελες να χορέψεις ήταν προδιαγεγραμμένο. Συνεπώς εκείνο που σε κρατάει δέσμια σε αυτόν τον γάμο δεν είναι το θέλω αλλά το πρέπει. Σωστά;
Εσύ gramle τι θέλεις από την ζωή σου; Πως την έχεις ονειρευτεί; Σου είναι εύκολο να κάνεις εδώ μία λίστα με εκείνα που σου έρχονται πρώτα στο νου;
ναι, τασ το πρεπει και μονο αυτο. Οταν τον παντρευτηκα παλεψαπολυ για να πετυχει, να τον ερωτευτω. Ημουν πολυ διαχυτικη, ζεστη μαζι του. Αυτος δεν μου εχει πει ποτε ουτε μια φορα οτι μ\' αγαπα, ενα ερωτικο λογο, τιποτα. Ετσι ειναι το στυλ του. Δεν λεει τετοια, μου λεγε. (τωρα στην αλλη πως τα ειπε αυτο ειναι αλλο καπελο!). Απο το παιδι και μετα κουραστηκα να του δινω στοργη και να μην παιρνω τιποτα, οποτε αφιερωθηκα στο παιδι. Να φανταστεις οταν γεννησα δεν μου εδωσε ουτε ενα φιλι, ουτε ενα γλυκο λογο. Ουτε ενα λουλουδακι, τιποτα. Σαν να ημουν αορατη. Σαν να ειχε βαλει μια μηχανη να του γεννησει ενα παιδι....
Απο κει ηρθε η κατρακηλα και σε μενα. Επαψα να προσπαθω και εδωσα ολη μου την αγαπη και την στοργη στο παιδι, μονο σ\'αυτο.
Πως θα ηθελα εγω τη ζωη μου....
Να ερωτευτω, να κανω κι αλλο παιδι αλλα ενα παιδι που θα ειναι απο εναν δυνατο ερωτα. Να εχω την οικογενεια μου και τον αντρα μου που θα ειναι διπλα μου να με φροντιζει, να με αγαπα, να με νιωθει.
Να ειμαστε συμμαχοι στη ζωη και οχι αντιπαλοι. Να επικοινωνουμε, να βαζουμε τα παιδια για υπνο οχι για να καρφωθουμε σε μια τηλεοραση να περασεικι αυτο το βραδυ αλλά για να μεινουμε λιγο μονοι μας, να πιουμε ενα ποτο και να τα πουμε. Να με χαιδεψει, οχι απαραιτητα για να κανουμε ερωτα αλλα για να μου δειξει οτι ειναι διπλα μου...
Ο αντρας μου με χαιδευει και με φιλαει μονο οταν του σηκωνεται και θελει καπου να τον βαλει (σορυ για την εκφραση αλλά ειναι ετσι ακριβως)
βρε gramle διαβαζω αυτα που γράφεις και στεναχωριεμαι....ειναι τοσο δυνατο αυτο το \"πρεπει\" που το αφηνεις να σε δεσει σε μια ζωή που δεν σου αρεσει καθόλου? που απεχθανεσαι?
Δεν υπάρχει \"πρεπει\" να νιωθω καλα?
ΝΑ το συνεχίσω εγώ?
Στη μάνα σου λοιπόν ψέμματα δεν θα πείς. Σε χτυπάει. Ψυχολογικά μεν αλλά σε χτυπάει. Αν θες η μάνα σου δεν θα το καταλάβει αυτό το ψυχολογικά οπότε μη της το πείς. Πες ότι σε χτυπάει. Και φυσικά θα το αρνηθεί (ο άντρας σου) αν τον ρωτήσει (η μάνα σου) αλλά και αυτός πες το (εσύ) στη μάνα σου ότι θα γίνει (δηλαδή ότι θα το αρνηθεί).
Και στο κάτω κάτω αν θες δές το και έτσι. Ότι και να γίνει μόνο καλό θα φέρει. Θα δείς πως είσαι εσύ. Θα δείς πως είναι το παιδί. Θα δείς τι θα κάνει ο άντρας σου.
Τι λές?
EDIT: Εννοείται ο άντρας σου θα ενημερωθεί για το τι σχεδιάζεις να κάνεις (να πας στη μάνα σου για το καλοκαίρι χωρίς αυτός να έχει κανένα δικαίωμα επικοινωνίας μαζί σας)
Ειναι οι καταβολες που εχουμε απομικρα παιδια. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου η μανα μου ελεγε, \"απο την ημερα μου μενεις εγκυος παυουν οι προσωπικες χαρες τις ζωης, αφιερωνεσαι στο παιδι σου\".
Οταν ημουν πολυ μικρη, λιγο μεγαλυτερη απο τον γιο μου, γυρω στα 9, ειχα ακουσει την μανα μου να μιλαει πονηρα στο τηλεφωνο με καποιον. Τρεμω τωρα που το λεω αυτο. Δεν το εχω ξαναπει ποτε σε κανεναν. Πληγωθηκα πολυ τοτε. Ειχε γκομενο. Θυμαμαι την συνομιλια τους ακομα και τωρα. Καθε λεξη. Προσπαθησα να το αποβαλλω απο το μυαλο μου, να προσπαθω απο τοτε να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν ακουσα καλα. Αλλά με κυνηγαει ακομα...
Καθόλου σόρρυ, λες και μεις δεν έχουμε περάσει τα ίδια...
Θέλεις λοιπόν να ερωτευθείς.
Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει είτε να απαγάγουν τον τωρινό σου σύντροφο εξωγήινοι και να στον δώσουν πίσω μεταλλαγμένο είτε να τον αλλάξεις. Ετσι απλά. Εκτός βέβαια και αν γίνει κάποια κοσμοϊστορική αλλαγή που θα τον κάνει να δει το φως το αληθινό, κάτι που γίνεται κάθε 1000 χρόνια περίπου και μοιάζει μάλλον χλωμό.
Θέλεις να κάνεις ένα δεύτερο παιδί.
Σίγουρα ούτε να το σκέφτεσαι με τον τωρινό σύντροφο. Τα παιδιά δεν ενώνουν αλλά αντιθέτως συνήθως χωρίζουν ιδιαίτερα όταν οι βάσεις της σχέσης δεν είναι δυνατές. Ηλικιακά ακόμα έχεις χρόνο αλλά δεν είναι και τόσο απεριόριστος όσο φάνταζε όταν ήσουν 27χρονών. Οτι είναι να κάνεις πρέπει να το κάνεις τώρα κοντά.
Θέλεις στοργή, αποδοχή, τρυφερότητα, κατανόηση, έρωτα, αγάπη, σεβασμό, δέσιμο, συντροφικότητα.
Τα έχεις στον γάμο σου; Η ερώτηση είναι ρητορική. Υπάρχει περίπτωση να τα βρεις σε αυτόν με κάποιον τρόπο; Το επιθυμείς; Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα τις έχεις εσύ και μόνο εσύ. Θέλεις να αναλώσεις και άλλον από τον πολύτιμό χρόνο σου σε αυτή την γη κάνοντας τα ίδια πράγματα που σε έφεραν σε αυτό το αδιέξοδο ή είσαι διατεθιμένη να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό μήπως και δεις αποτελέσματα, έτσι για αλλαγή;
Ολοι μας φοβόμαστε να αλλάξουμε. Ολοι μας φοβόμαστε τις συνέπειες. Ολοι μας φοβόμαστε την ανασφάλεια του τι θα μας φέρει το αύριο όταν δεν θα έχουμε ένα δεκανίκι ουσιαστικά να μας στηρίζει αλλά θα πρέπει να σταθούμε στα δικά μας πόδια, με τις δικές μας δυνάμεις. Σε κανένα μας δεν ήταν εύκολο να το πράξουμε. Κλάψαμε, μεθύσαμε, βρίσαμε, μετανιώσαμε, μετανιώσαμε που μετανιώσαμε και στο τέλος προχωρήσαμε παρακάτω.
Στην ουσία δεν είναι ο άντρας σου εκείνος με τον οποίο πρέπει να προσπαθήσεις να τα βρεις για να έχεις μία καλύτερη ποιότητα ζωής αλλά ο ίδιος σου ο εαυτός.
Είσαι σίγουρη ότι καταβάθος το θέλεις αυτό; Και αν ναι, τι είναι επί της ουσίας εκείνο που σε εμποδίζει; Ο φόβος του τι θα ξημερώσει αύριο; Γιατί μήπως στην τωρινή κατάσταση που ζεις ξέρεις από σήμερα πως θα είναι το αύριο; Η μήπως απλά επιλέγεις να το πιστέψεις γιατί αυτό σε πονάει λιγότερο;
χααααααααα.......Να είσαι καλά ρε Tass, με έκανες και γέλασα.......χααααααQuote:
Originally posted by Tass
Θέλεις λοιπόν να ερωτευθείς.
Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει είτε να απαγάγουν τον τωρινό σου σύντροφο εξωγήινοι και να στον δώσουν πίσω μεταλλαγμένο είτε να τον αλλάξεις. Ετσι απλά. Εκτός βέβαια και αν γίνει κάποια κοσμοϊστορική αλλαγή που θα τον κάνει να δει το φως το αληθινό, κάτι που γίνεται κάθε 1000 χρόνια περίπου και μοιάζει μάλλον χλωμό.
Ωραία το έθεσες πάντως...
Αυτο ακριβως φοβαμαι, οτι δεν εχω πολυ χρονο μπροστα μου. Αν ειχα βρει κατι αλλο θα με βοηθουσε, θα μου εδινε δυναμη να προχωρησω. Αλλά νιωθω οτι δεν θα το ζησω ποτε. Νιωθω μεγαλη, χωρις πολλα περιθωρια ακομα.
Ο κόσμος και τα γεγονότα που βιώνουμε χρωματίζονται ανάλογα με την διάθεσή μας. Αν εσύ τα βλέπεις όλα σκοτεινά και μουντά, έτσι θα είναι. Αν εσύ τα βλέπεις αισιόδοξα και φωτεινά και πάλι δίκιο θα έχεις. Εχεις σκεφτεί μήπως ότι υπάρχει περίπτωση να σε έχει φλερτάρει κάποιος που να σε κολάκευε το ενδιαφέρον του και λόγω της ψυχολογίας σου να μην έχεις πάρει χαμπάρι; Δεν σου λέω με αυτό να πας και να φορέσεις κέρατο στον άντρα σου. Τουναντίον. Η αντεκδίκηση ποτέ δεν υπήρξε λύση ίσα-ίσα μόνο προβλήματα μπορεί να φέρει. Ομως είσαι ακόμα πολύ νέα για να αισθάνεσαι ότι έχεις κλείσει τον κύκλο σου και να παραιτηθείς από όλα όσα έχει η ζωή ακόμα απλόχερα να σου προσφέρει. Είσαι 35 όχι 85. Συνειδητοποίησέ το επιτέλους!
Ex, το γέλιο μας χαρίζει ζωή. Μακάρι να είχαμε περισσότερο από το ρημάδι.....
Υποστηρίζει κανείς (ή εν το προκείμενω καμία) ότι στα 35 ένας άνθρωπος (άρρεν ή θήλυ) έχει (ή έστω έχει αρχίσει)σιτέψει ? ΠΟΛΥ ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΣ ΑΑΑΑΑΑΝΝΝΝΝ το πιστεύει.
Ερωτευτηκα ρε τασ, ερωτευτηκα πολυ αλλά εφαγαχλαπατσα κι απο κει. Ημουν πολυ ευαλωτη και τα εδωσα ολα. Τα παντα. Ημουν χαρουμενη. Νομιζα πως ηταν η αρχη του τελους της μιζερης ζωης μου, αλλά εκανα λαθος. Επεσα σε λαθος ανθρωπο. Το μονο που εκανε ηταν να με φλομωσει στο ψεμα. Κρατησε 2 μηνες. Πριν 10 μηνες περιπου.... Ηταν οι καλυτερες μερες της ζωης μου. Αυτο με κατακερακωσε. Ηταν το τελειωτικο χτυπημα. Τον ερωτευτηκα πολυ. Ηταν αυτο που ηθελα. Αυτος ομως το μονο που ηθελε, οπως αποδειχτηκε ηταν να γ.... μια παντρεμενη γιατι του ανεβαζε το κασε!
Τεσπα, τι να πρωτο πω?
Δεν λεω οτι εχω σιτεψει ρε Hus αλλά μια 35αρα με ενα παιδι δεν ειναι και το πιο ευκολο πραγμα να βρει συντροφο. Μονο και μονο απο το αγχος της να βρει γρηγορα θα πεσει με τα μουτρα και θα φαει παλι πατατια!
Μου κανει εντυπωση ομως που κανεις δεν σχολιασε το τηλεφωνημα, που κρυφακουσα την μανα μου ναμιλαει με καποιον. Δεν το ειδατε ή ειναι αναξιο λογου?