διαφωνω σε πολλα σημεια,
θα επιχειρηματολογησω εκτενως αργοτερα μολις παω σπιτι.
Printable View
διαφωνω σε πολλα σημεια,
θα επιχειρηματολογησω εκτενως αργοτερα μολις παω σπιτι.
Παπάς και κουμπάρος ή και Δήμαρχος αν θέλετε! Νυφικό ή όχι νυφικό, δαχτυλίδι ή απλά μία απόφαση ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ!! Όταν είσαι μέσα σε μία σχέση 10 χρόνια με ή χωρίς γάμο, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα και φευγεις με την ίδια δυσκολία! Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά που καταφευγεις στα δικαστήρια έτσι κι αλλιώς για την κηδεμονία... Δηλαδή τι εννοείτε? Πως ο σεβασμός προν τον άλλον έχει σημασία με το αν φοράμε βέρα ή όχι? Αν θες να φύγεις φευγεις έτσι κι αλλιώς! Αν θες πάλι να δεσμέυτείς πάλι έτσι κι αλλιώς το κάνεις! Μια τελετή δεν κάνει τη διαφορά! Πάλι μέσα σε ένα σπίτι θα ζούμε μαζί, πάλι τις ίδιες υποχρεώσεις θα έχουμε! Εκτός πια αν επιλέξουμε μία μακροχρόνια σχέση που ο καθένας θα μένει στο σπιτάκι του... Γούστα είναι αυτα!Quote:
Originally posted by krino
[
διαβαζοντας ποστς, βλεπω οτι επιμενεται οτι για να ζησεις αρμονικα με τον συντροφο σου πρεπει να πας με παπα και με κουμπαρο....
:D
Quote:
Originally posted by Aphelia
krino, δε πιστεύω ότι για να ζήσεις αρμονικά με το σύντροφό σου πρέπει να πας με παπά και με κουμπάρο. Δεν έχει καμία σχέση η ποιότητα της σχέσης με το αν παντρευτείς ή όχι. Και τώρα είμαι μια χαρά με το σύντροφό μου και μια χαρά ήμουν με τους εκάστοτε συντρόφους μου. Το θέμα είναι τι θέλω κάθε φορά από μία σχέση. Και αυτό επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Αν αυτό που θέλω είναι να είμαι απλά με τον άλλο, να νιώθω όμως και αρκετά ανεξάρτητη και ελεύθερη ώστε να φύγω ανά πάσα στιγμή τότε μια χαρά αρμονία θα έχω σε μια τέτοια σχέση.
ουτε και εγω το πιστευω, το πιστευουν αλλοι για αυτο το αναφερω.
Για το μέλλον όμως θέλω κάποια στιγμή να κάνω οικογένεια, με τις δεσμεύσεις που έχει μια οικογένεια, με τα συναισθήματα, την καθημερινότητα, την ευθύνη, τα συναισθήματα που σου προκαλεί μια οικογένεια.
επειδη ειμαι λιγο ασχετος μπορεις να το προσδιορισεις λιγο αυτο???
δηλαδη ποιες ειναι οι δεσμευσεις, τα συναισθηματα, η καθημερινοτητα και οι ευθυνες που εχειμια οικογενοια και δεν μπορω να τα κανω η να τα νιωσω με την συντροφο μου.
Αμα κατι εχω χασει, δεν βαριεσαι, να παντρευτω στο φιναλε.
Εάν αυτό γίνει με παπά και με κουμπάρο δε με απασχολεί κιόλας. Τα εθιμοτυπικά υπάρχουν όμως για κάποιο λόγο. Οριοθετούν χρονικά σημεία, προετοιμάζουν ψυχολογικά. Εάν μπορούσα να έχω μία δήλωση συγχρόνως και από τους δύο (γιατί πρέπει να το ξέρεις, η αβεβαιότητα για το πως το βλέπει ο άλλος το θέμα δε προσφέρεται για επένδυση ψυχολογική) γνωρίζοντας ότι προέβησαν σε αυτή τη δήλωση μετά από ενδελεχή σκέψη, γνωρίζοντας τις πλήρεις συνέπειες και τις δεσμεύσεις που συνεπάγεται τότε δε θα με πείραζε καθόλου και να μη γίνει γάμος. Δεν είναι το εθιμοτυπικό του γάμου το ουσιαστικό.
αυτη η προταση με μπερδευει σε σχεση με την πιο παραπανω.
Τι εννοείς να νιώθεις καταπίεση μέσα στο γάμο και να θέλεις να φύγεις; Γιατί αν εννοείς να είμαι μέσα σε έναν γάμο στον οποίο ο σύζυγός μου δε θα με σέβεται, υπάρχει περίπτωση να υποστώ κακοποίηση, κλπ, τότε φυσικά δεν εννοώ αυτό. Αν όμως εννοείς ότι εκεί που πήραμε ένα μονοπάτι της ζωής μας μας τη δώσει κάποια στιγμή και θέλουμε να το αλλάξουμε γιατί δε μας ικανοποιεί πια σύμφωνα με τα καινούρια θέλω μας τότε είναι αυτό ακριβώς που θέλω να αποφύγω. Όχι μόνο για τον άλλο αλλά και για μένα. Θέλω την ψυχολογική δέσμευση. Ξέρω τι χρειάζεται το μυαλό μου για να έχω αυτό που θέλω.
ολα τα εννοω και ολα τα νομιζω.
Ολα οσα τουλαχιστον συμβαινουν στις ελληνικες οικογενοιες που βλεπουμε γυρω μας.
Και οταν δεσμευεσαι με ενα ανθρωπο, ειναι ντε φακτο οτι δεν ξερεις τι σου ξημερωνει.
Αν ηξεραν καποια ζευγαρια οτι θα χωρισουν δεν θα παντρευοντουσαν κιολας.
Χωρισμενα ζευγαρια που εχω ρητησει,
- μα καλα αφου ηταν ετσι γιατι τον παντρευτηκες,
απαντανε ολοι μα ολοι οτι δεν ηταν ετσι πριν το γαμο αλλα εγιναν μετα.
Εσυ μπορει να περιμενεις σεβασμο αλλα αυτο δεν ειναι απαραιτητο οτι θα τον εχεις.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που συνειδητοποιείς ότι αυτά θα θέλεις και σε 50 χρόνια. Αυτά θα ψάξω σε ένα σύντροφο όταν αποφασίσω να παντρευτώ. Αν τα βρω σε κάποιον έχει καλώς,
πως θα τα βρεις??
και μαλλον καλυτερα πως θα τα εξασφαλισεις??
πως μπορεις να βεβαιωθεις οτι αυτο τον τυπο που γνωρισε ςκαι δειχνει οτι σε σεβεται τωρα - σημερα η αυριο θα σε σεβαστει οντως πχ και του χρονου???
αν όχι τότε τι να κάνουμε, δε πειράζει, μπορώ να είμαι και μόνη μου.
αυτο τον μαζοχισμο δεν το καταλαβαινω.
Τι εννοεις να εισαι μονη σου??
Καλογρια θα γιεις δηλαδη???
Η αν εισαι σε μια κανονικη σχεση τοτε εισαι μονη σου??
Θα προτιμήσω να μείνω μόνη μου από το να γνωρίζω εξαρχής ότι δε θα είμαι ευτυχισμένη μαζί του σε 20-30 χρόνια.
δεν εχω γνωρισει κανενα μα κανενα ζευγαρι που να παντρευτηκε και μετα να χωρισε και να γνωριζε εξαρχης οτι δεν θα ειναι ευτυχισμενοι μετα απο οχι 20-30 χρονια αλλα την επομενη χρονια.
Οταν παντρευοντουσαν ηταν και οι δυο μεσα στα μελια....
Το να είμαι εκείνη τη στιγμή ευτυχισμένη δε συνεπάγεται ότι θα είμαι και στη συνέχεια. Εγώ ξέρω τι μονοπάτι θέλω να πάρω, θα βρω κάποιον που να θέλει το ίδιο.
το προβλημα ειναι οτι οσο και να ψαχνεις δεν θα βρεις τιποτα.
Οχι οτι δεν υπαρχει αλλα γιατι οι σχεσεις δοκιμαζονται στο χρονο μεσα και δυστθχως δεν υπαρχουν τεστ μελλοντολογιας.
Όσον αφορά τις ευθύνες που ανέφερες, φυσικά δεν αναφέρομαι σε τέτοιου είδους ευθύνες. Θεωρείς ότι οι ευθύνες μέσα σε ένα γάμο καλύπτονται από αυτό που περιέγραψες; Η ευθύνη που έχουν οι γονείς σου καλύπτεται από αυτά;
Δεν σε καταλαβαινω,
τι ευθυνες εχουν οι γονεις μου, για μενα??
και τι δουλεια εχουν οι γονεις μου με μενα και την ζωη μου???
Ανέφερα ένα παράδειγμα για μια μητέρα που θα εγκαταλείψει τα παιδιά της και αντέδρασες λέγοντας ότι θα είναι ανεύθυνη τότε. Ακριβώς. Η συναισθηματική αντίδραση που σου προκαλεί το παράδειγμα είναι αυτό ακριβώς που θέλω να δείξω για το τι υποτίθεται ότι πρέπει να σημαίνει γάμος και οικογένεια και δέσμευση αυτής.
δηλαδη εγω αν κανω ενα παιδι και ειμαι σε μια σχεση και το διαλυσω με την συμβια μου θα τοπαρατησω και θα φυγω??
περιεργη η αποψη σου....
Θέλεις μία μητέρα που να νιώθει ανά πάσα στιγμή ότι μπορεί να φύγει;
αρα λοιπον εχουμε μια μητερα που ενιοτε καθεται αλυσοδεμενη γιατι την παντρευτηκα ετσι??
Δεν λες και κατι καινουριο, οι μισες ελληνικες οικογενοιες ειναι καπως ετσι.
Απλα αυτο το σεναριο ζωης δεν μου ταιριαζει.
Δε θέλω ούτε εγώ λοιπόν να νιώθω ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να φύγω. Η δέσμευση που θα κάνω με τα παιδιά μου, θέλω να υπάρχει και με το σύντροφό μου όταν θα αποφασίσω ότι από δω και πέρα αυτός θα είναι η οικογένειά μου.
η δεσμευση που θελω να εχω με την συντροφο μου ειναι η αυτοδεσμευση που εχει ο καθενας μας καταρχην στον εαυτο του και στην συνεχεια με την συντροφο μου και εκει τελος.
Αρνουμε κατηγορηματικα να συμπεριλαβω την θρησκεια η την πολιτεια στο να μου καθοριζει στο πως θα ειμαι με την συντροφο μου. Η πολιτεια μου βαζει χερι καθημερινα με οσους τροπους μπορει, με υποχρεωσαν να βαφτιστω χωρις να με ρωτησουν (οι κοινωνικες πιεσεις βλεπεις) θελουν να με υποχρεωσουν να παντρευτω επισης και ενδεχωμενα να θελουν να με θαψουν....
Για το πρωτο και το τριτο το ξεπερνω, το δευτερο ομως που στην ουσια ειναι ολη μου η ζωη προτιμω να το ρυθμιζω επ ακριβως οπως θελω εγω και σε αυτο δεν σηκωνω κουβεντα.
Και αυτο που θελω ειναι να αφηνω εξω τους παντες οσων αφορα τα προσωπικα μου.
Το αν εγω ειμαι με μια γυναικα 20 χρονια αυτο ειναι προσωπικο μου θεμα και δεν αφορα απολυτως κανενα. Δεν ειναι κοινωνικο γεγονος, δεν εχει να κανει με την πολιτεια και μενω σε αυτο.
Όπως λαμβάνεις την ευθύνη της απόφασής σου να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί έτσι μπορείς να αναλάβεις και την ευθύνη της απόφασής σου να συμπλέξεις τη ζωή σου με έναν άλλο άνθρωπο.
αντε να συμπλεω δεν λεω οχι.
Απλα δεν συμπλεω με τους συνηθης κοινωνικους ορους.
Σκέψου τι σκέψεις θα σου προκαλούσε μία μητέρα που έλεγε \"μα την απόφαση για να κάνω παιδί την πήρα πριν 5 χρόνια, τότε ήταν άλλα τα δεδομένα, τώρα θέλω να κάνω άλλα πράγματα στη ζωή μου\".
εκκατομυρια παντρεμενες γυναικες σε ολο το πλανητη λενε ακριβως παρομοιες ατακες.
Σε πληροφορω επισης οτι αμα κανω παιδι με τους δικους μου ορους η συντροφος μου δεν θα φυγει ποτε απο κοντα μου.
Πολυ απλα δεν θα ειναι κοντα μου γιατι την βαραινει καποιο συμβολαιο, αλλα γιατι την (και με) εμπνεω και εκει τελεια.
Δεν είναι η μοναξιά των ανθρώπων που κρατάει τις οικογένειες ενωμένες. Γιατί αν ήταν μόνο αυτό τότε αν βρίσκανε έναν άλλο άτομο που να τους καλύπτει τη μοναξιά θα μπορούσαν εύκολα να αντικαταστήσουν κάποιον.
ευκολα??
προφανως δεν εχεις δει ποση μοναξια υπαρχει γυρω μας...
ποσος κοσμος παραμενει μονος του και δεν κανει σχεσεις γιατι φοβαται, γιατι εχει ψυχολογικα προβληματα, γιατι κομπλεξ κατωτεροτητας γιατι... γιατι....
Μακαρι οι σχεσεις να ηταν ενα τοσο απλα πραγμα και να λεγαμε φυγε εσυ - ελα εσυ.
Quote:
Originally posted by nama
Παπάς και κουμπάρος ή και Δήμαρχος αν θέλετε! Νυφικό ή όχι νυφικό, δαχτυλίδι ή απλά μία απόφαση ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ!! Όταν είσαι μέσα σε μία σχέση 10 χρόνια με ή χωρίς γάμο, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα και φευγεις με την ίδια δυσκολία! Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά που καταφευγεις στα δικαστήρια έτσι κι αλλιώς για την κηδεμονία... Δηλαδή τι εννοείτε? Πως ο σεβασμός προν τον άλλον έχει σημασία με το αν φοράμε βέρα ή όχι? Αν θες να φύγεις φευγεις έτσι κι αλλιώς! Αν θες πάλι να δεσμέυτείς πάλι έτσι κι αλλιώς το κάνεις! Μια τελετή δεν κάνει τη διαφορά! Πάλι μέσα σε ένα σπίτι θα ζούμε μαζί, πάλι τις ίδιες υποχρεώσεις θα έχουμε! Εκτός πια αν επιλέξουμε μία μακροχρόνια σχέση που ο καθένας θα μένει στο σπιτάκι του... Γούστα είναι αυτα!Quote:
Originally posted by krino
[
διαβαζοντας ποστς, βλεπω οτι επιμενεται οτι για να ζησεις αρμονικα με τον συντροφο σου πρεπει να πας με παπα και με κουμπαρο....
:D
Νομιζω οτι λεμε τα ιδια πραγματα,
η τουλαχιστον ετσι μου φανηκε.
krino οι ανθρωποι συνήθιζαν πάντα να κάνουν τελετουργίες και να χρησιμοποιούν σύμβολα ! Το μυαλό μας λειτουργεί χρησιμοποιώντας σύμβολα , αλλά αν εσύ δεν θέλεις να τα χρησιμοποιήσεις , καλώς !!! Εξάλλου αν πρόσεξες και τα μηνύματα των άλλων, δεν δίνουν τόσο σημασία στην τελετουργία ή στο σύμβολο, αλλά στην ΟΥΣΙΑ του πράγματος ! Και η ουσία του πράγματος είναι η ΣΧΕΣΗ πάνω στην οποια θα δημιουργηθεί μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ !
Επιπλέον, αν ζείς στην Αθήνα, και η κοινωνία δεν πολυενδιαφέρεται για την δική σου προσωπική επιλογή !
Τώρα η γυναίκα , η οποια τεκνοποιεί, έχει κάποιους φόβους, όπως :
1. μπαίνει σε έναν πρωτόγνωρο ρόλο, με σημαντικές ψυχοσωματικές αλλαγές πάνω της το οποίο αρχικά φοβίζει και έπειτα την αλλάζει και αλλάζει και τις προτεραιότητες της.
2. αλλάζει το σώμα της και σημάδια μένουν μετα απο την εγκυμοσύνη πολλές φορές με αποτέλεσμα να φοβάται οτι δεν θα είναι το ίδιο επιθυμητή
3. δεν μπορεί να εργαστεί όσο πριν γιατί έχει και άλλες φροντίδες και σε συνδυασμό με το οτι πρέπει να θρέψει και το παιδί της, δημιουργεί μια ανασφάλεια
4. σε περίπτωση χωρισμού , οπου συνήθως παίρνει και την επιμέλεια του παιδιού, φοβάται οτι δεν θα βρεί άλλον συντροφο, γιατί
α. η καινούργια τροπή που έχει πάρει η ζωή της θα φοβίσει κάποιον μελλοντικό σύντροφο
β. βάζει προτεραιότητα το παιδί της και ανησυχεί για το πως θα δεχτεί το παιδί την εισβολή ενός νέου άντρα στην ζωή της
γ. έχει πιθανόν χαλάσει το σώμα της και πιθανόν η οικονομική της δυνατότητα και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου να μην της επιτρέπουν να περιποιείται όπως πρίν τον εαυτό της
Ολα τα παραπάνω την φοβίζουν και μια κάποια δέσμευση του στύλ \'\' Είμαστε μαζί ! Θα βοηθήσω ! Ακόμα και οταν ασχημήνεις , δεν θα φύγω ! Θα σηκώσω και εγώ το οικονομικό βάρος ! Θα είμαι δίπλα σου και θα μου αρέσεις και θα σε αγαπάω ! \'\' την βοηθάνε !
Δεν λέω οτι αυτές οι αλλαγές δεν επιρεάζουν καθόλου τον άντρα, αλλά δεν νομίζω οτι είναι στον ίδιο βαθμό ! Ξέρω άντρες krino, που οταν η γυναίκα τους γέννησε και απέκτησε την ευθύνη του παιδιού, αντι να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους, έκαναν τα εξής απαράδεκτα :
1. έχοντας δεδομένο οτι η γυναίκα τους δεν μπορεί να βγεί , βγαίνουν με φίλους και την αφήνουν μόνη, χωρίς να υπάρχει συνεννόηση και χωρίς να συμβαίνει και το ανάποδο (αντρας σπίτι -γυναίκα έξω)
2. την κατηγορούν για τα κιλά που πήρε , ενω αυτοί πάνε γυμναστήριο και διατηρούνται .
3. μετά το χωρισμό , παρατάνε την δουλειά τους για να μην πληρώσουν διατροφή
κ.α.
Για να μην βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα τα παραπάνω είναι παραδείγματα απο παντρεμένα ζευγάρια !!
Που σημαίνει οτι Η ΟΥΣΙΑ του πράγματος δεν είναι η τελετουργια του γάμου, αλλά αυτό που αντιπροσωπεύει.
Και αυτό που αντιπροσωπεύει περιλαμβάνει ευθύνες ( αλλά οχι μόνο) .
Και οι ευθύνες υπάρχουν γιατί κυρίως υπάρχει παιδί, αλλά και γιατί υπάρχει μια γυναίκα που θέλει και αυτή στήριξη στην κοινή σας απόφαση να το κάνετε !
Βέβαια η σχέση είναι η βάση του γάμου ! Αλλά η σχέση αυτή αλλάζει με το παιδι και οταν ο άντρας συνήθως αντιστεκεται σε αυτή την αλλαγή, υπάρχουν προβλήματα !
Εν κατακλείδι, ούτε ο παπάς ούτε ο κουμπάρος ούτε ο δήμαρχος ούτε κανένας άλλος κάνει την διαφορά , αν δεν την κάνεις εσύ μέσα σου ! Και η διαφορά είναι , ένας καινούργιος ΡΟΛΟΣ που έχει και αυτός τις απαιτήσεις του !
Αν τον θές αυτόν τον ρόλο, δεν είναι ανάγκη να πάς στην εκκλησία, αλλά σίγουρα πρέπει να το συζητήσεις με τον συντροφό σου και να το συναποφασίσετε, γιατί (αν και δεν το έχω ακόμα αποτολμήσει) ξέρω οτι είναι ένας δύσκολος ρόλος και έχει και αυτός δουλειά !
Μας παραπαρουσίασα φοβισμένες στο μήνυμα ! Ισως και να το παράκανα λίγο ! Αλλα πιστεύω οτι υπάρχουν τέτοιες , ασυνείδητες πολλές φορές φοβίες !
Να προσθέσω επίσης, οτι και φυσικά δεν μπορείς να ξέρεις , εκ των προτέρων , με σιγουριά τι καταλήξη θα έχει η απόφαση σου να κάνεις οικογένεια με κάποιον !
Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν έχεις επιλογή ! Προσπαθείς να βρείς κάτι που νομίζεις οτι σου ταιριάζει, αλλά βέβαια μόνο ο χρόνος θα δείξει !
Η ωριμότητα που έχεις, η αποφασιστηκότητα να τα καταφέρεις και η καλή διάθεση που προκύπτει απο την καλή σχέση που έχεις με τον συντροφό σου , βοηθάει !!!
Και αν είναι χωρισμός να έρθει , ας έρθει ! Τι να κάνουμε ?
Ακόμα και γάμο να κάνεις , έχεις το δικαίωμα να χωρίσεις krino, λίγο δυσκολότερα (αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί θα πάρεις ενδεχομένως και την απόφαση να παντρευτείς δυσκολότερα !)
Ομως επαναλαμβάνω, γιατί για μένα είναι σημαντικό
ΓΑΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΟΥΤΕ Η ΒΕΡΑ !!
Γάμος για εμένα είναι η απόφαση να μπούμε σε έναν άλλο ρόλο και να φτιάξουμε οικογένεια !
Και πρέπει ο ρόλος αυτός να αντιμετωπίζεται με ωριμότητα !!
Κι εγω επισης πιστευω οτι η αποφαση να εισαι με εναν ανθρωπο ή και να ζησεις με εναν ανθρωπο στο ιδιο σπιτι, το αν τον θελεις αν τον σεβεσαι κλπ ουδεμια σχεση εχουν με το οποιο γραπτο συμβολαιο. Απο εκει και περα δεν ειμαι υπερ ή κατά του γάμου γενικώς, απλα νομιζω οτι αν το αποφασισει κανεις χρειαζεται να σκεφτει με βαση ποια κριτηρια το αποφασισε (αν ας πουμε υπερισχυει ο ρομαντισμος της αρχης ή τα κοινωνικα πρεπει τοτε οι πιθανοτητες για καταπιεση και δυστυχια στο οχι και τοσο μακρινο μελλον αυξανονται) και κατα ποσον ειναι συναισθηματικα ωριμος και οικονομικα ανεξαρτητος.
Γιατι οσο κι αν ειμαστε ικανοποιημενοι με μια σχεση στο παρον, δεν υπαρχουν οι απολυτες εγγυησεις οτι τα πραγματα δεν θα αλλαξουν ποτε, γιατι εμπλεκεται και ενας αλλος ανθρωπος περα απο τον εαυτο μας 9αν υποθεσουμε οτι για τον εαυτο μας τουλαχιστον ειμαστε σιγουροι!...) καθως και αλλοι παραγοντες που δεν μπορουμε να ελεγξουμε. Οσο και να επιλεξαμε να μην ζησουμε μονοι δεν ειναι σιγουρο οτι δεν θα βρεθουμε μονοι (οχι απαραιτητα μετα απο διαζυγιο) και γι\' αυτο ειναι καλο να ειμαστε θωρακισμενοι. Μερικες φορες βεβαια δεν ξερω σε τι το παρακανουμε: στις αμυνες ή στους συμβιβασμους...
Όπως και ναχει να πω οτι εχω την εμπειρια ενος διαζυγιου που πηρε χρονια να εκδοθει. Αυτο ομως ουδολως εμποδισε την αποφαση μου να μην ειμαι με αυτον τον ανθρωπο (η οποια υλοποιηθηκε αμεσως) ή τις οποιες αλλες σχεσεις δημιουργηθηκαν (ναι νομικως δεν μπορουσα να ξαναπαντρευτω αλλα το θεωρησα ανευ ουσιας).
Και καποια στιγμη βρηκα καποιον που με εμπνεει και τον εμπνεω, για αυτο που ειναι και αυτο που ειμαι, θεωρησα οτι μου αρεσει η συγκατοικηση μαζι του (η οποια δεν μου αρεσει γενικως αλλα μονο ειδικως, αλλιως καλα περνω και μονη στο σπιτι). Τελικα...χαχα....παντρευτηκα� �ε, γιατι θεωρησαμε ανωφελο το στρες των κοινωνικων και οικογενειακων πιεσεων, τη στιγμη που για εμας το χαρτι δεν αλλαζει κατι. Αν αλλαξει κατι δεν βλεπω πως ακριβως με κρατα \'αλυσοδεμενη\' ο γαμος.
Να προσθεσω επισης οτι δεν θεωρω το γαμο προοιμιο της αποκτησης παιδιων. Αυτο ειναι μια εντελως διαφορετικη υποθεση και αποφαση και καλο ειναι τα βιολογικα και κοινωνικα ρολογια να μην ειναι τα μονα που καθοριζουν τη ζωη μας.
Είμαι περίπου 30 και σκέφτομαι έτσι. Αν ήμουν 60 και ανύπαντρη, τότε μάλλον ο γάμος θα ήταν \'\'παρέα στα γεράματα\'\'
Επίσης δεν θεωρώ οτι σκοπός του ανθρώπου είναι να κάνει οικογένεια !
Αν δεν θέλει, να μην κάνει !
Αν θέλεις όμως να κάνεις (καλή ώρα εγώ) και είσαι γυναίκα, νιώθεις μια πίεση απο το γεγονός οτι όσο το αφήνεις, οι πιθανότητες υγιούς εγκυμοσύνης είναι εις βάρος σου !!!
Απο την άλλη, αυτή τη στιγμή έχω τόσα πράγματα να κάνω για μένα, που δεν μου αφήνουν ελεύθερο χρόνο και το να κάνω τώρα παιδί θα σήμαινε οτι θα πρέπει τουλάχιστον να αναβάλλω κάποια όνειρά μου !
Γενικά συμφωνώ μαζί σου και πράγματι μπορείς να ορίσεις τον γάμο με διαφορετικούς τρόπους. Απλά ο ορισμός που δίνω εγώ σήμερα για μένα (και μόνο εμένα) είναι οικογένεια ! Ισως βέβαια να μην μπορέσω να αποκτήσω παιδιά ή και να αναθεωρήσω την επιθυμία μου να αποκτήσω παιδιά και να αναθεωρήσω τον ορισμό του γάμου για εμένα ! Ολα πιθανά !Quote:
Originally posted by pennyva
Να προσθεσω επισης οτι δεν θεωρω το γαμο προοιμιο της αποκτησης παιδιων. Αυτο ειναι μια εντελως διαφορετικη υποθεση και αποφαση και καλο ειναι τα βιολογικα και κοινωνικα ρολογια να μην ειναι τα μονα που καθοριζουν τη ζωη μας.
Τα κοινωνικά ρολόγια καλό είναι να τα αγνοούμε (όσο μας το επιτρέπουν ) αλλά αν θέλουμε να κάνουμε κάποια στιγμή παιδιά, ο παράγοντας ηλικία θα παίξει ρόλο ! Πως να τον αγνοήσεις ?
krino, μάλλον έχουμε μπερδέψει και οι δύο στο που διαφωνούμε. Εσύ φαίνεται να αναφέρεσαι στο εθιμοτυπικό μέρος του γάμου, αν έγινε τελετή. Εγώ αναφέρομαι στην απόφαση δύο ατόμων να είναι οικογένεια (με ή χωρίς παιδιά).
Φυσικά αυτή η απόφαση μπορεί να παρθεί και να υλοποιηθεί χωρίς καμία τελετή. Οι τελετουργίες βέβαια έχουν κάποια σημασία για αυτό και υπάρχουν. Τι σχέση έχει το κράτος; Οι τελετουργίες υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια ενώ δεν υπήρχε κανένα κράτος τότε. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που αποφάσισαν ότι θα πρέπει να υπάρχουν νόμοι, κανόνες, παροχές, ευνοϊκή μεταχείριση κλπ για τους παντρεμένους γιατί είναι επιταγή της κοινωνίας όχι ενός απρόσωπου κράτους με αυτόφωτο εγκέφαλο που αποφασίζει και διατάζει.
Προσωπικά καταλαβαίνω την ανάγκη για τη γνωστοποίηση του είδους της σχέσης προς το κοινωνικό σύνολο. Θέλουν να ξέρουν πως να φερθούν, τι να περιμένουν, τι είδους αντιμετώπιση να επιδείξουν. Π.χ. θα είναι διαφορετικά για τους γονείς μου να τους φέρω κάποιον στο σπίτι που έχω απλά μία σχέση και διαφορετικά να ξέρουν ότι τον παντρεύτηκα. Γιατί όταν θα ξέρουν ότι πια είναι μέρος της οικογένειας, θα προσπαθήσουν να τον γνωρίσουν καλύτερα, θα επενδύσουν και αυτοί συναισθηματικά. Αν είναι αβέβαιοι για το μέλλον της σχέσης και σκέφτονται ότι μπορεί σε 3 μήνες να έχω άλλη σχέση, τότε θα είναι πιο κουμπωμένοι.
Όταν ανέφερα ότι μπορώ να είμαι μόνη μου, εννοούσα ότι θα μπορώ να κάνω σχέσεις αλλά να μη τις θεωρώ οικογένειά μου. Έχει διαφορά να πιστεύεις ότι θα είσαι με τον άλλο για πάντα και διαφορετικό να περιμένεις ότι κάποια στιγμή θα χωρίσεις. Ίσως έχει να κάνει με το χαρακτήρα μου γιατί μέχρι στιγμής βάζω όρια στις σχέσεις μου.
Και ίσως είμαι υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό μου, επειδή μέχρι στιγμής δεν είχα προβλήματα μέσα στις σχέσεις μου και αν υπήρχαν τα λύσαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ίσως γιατί οι σύντροφοί μου γνωρίζουν ότι αν δε μου φέρονται όπως πρέπει εγώ θα φύγω. Ίσως γιατί η αίσθηση που υπάρχει μέσα στις σχέσεις μου μέχρι στιγμής είναι ότι αν χωρίσουμε θα γίνει από την πλευρά μου. Για μένα εννοείται ο σεβασμός και άλλα στάνταρ μέσα σε μία απλή σχέση, δε τα περιμένω μόνο από το σύζυγό μου.
Λες ότι η γυναίκα που θα φέρει τα παιδιά σου θα την έχεις διαλέξει έτσι ώστε να την εμπνέεις και να μη φύγει. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ ότι θα γίνει με το σύζυγό μου, ποια η διαφορά;
Επειδή εσύ νιώθεις ασφυκτικά τις κοινωνικές επιταγές και τις βλέπεις από αυτή την οπτική γωνία δε σημαίνει ότι και οι άλλοι τις βλέπουν έτσι.
Οι ερωτήσεις που έκανα για τα παιδιά θέλω να καταδείξουν πως βλέπω τη δέσμευση της οικογένειας. Θέλω η ισχύ της δέσμευσης που υπάρχει απέναντι στα παιδιά μου να την έχω και με το σύζυγό μου.
Κλειώ, εξαρτάται όπως λες από το τι θεωρεί ο καθένας μας γάμο και βέβαια οικογένεια.
Για εμένα (και μόνο εμένα σαφώς!) ο γάμος δεν διαφοροποιείται από την καλή σχέση (και πάλι \'καλή\' σύμφωνα με το δικό μου ορισμό). Ή τουλάχιστον δεν είναι καλό να διαφοροποιείται, επί της ουσίας πάντα: δεν αποκτά ούτε ο σύντροφος ούτε εγώ δικαιώματα και υποχρεώσεις που δεν τα είχε και πριν. Δεν βλέπω γιατί να πω (ή γιατί να μου πει) \'ααα, τώρα παντρευτήκαμε είναι αλλιώς\'.
Όσο για το παιδί, επειδή εγώ προσωπικά το βλέπω σαν πιθανότητα μόνο μέσα σε μια καλή σχέση, επέλεξα να αγνοήσω τον παράγοντα ηλικία. Αν λοιπόν δεν προκύψει παιδί μέσα στα χρονικά όρια που θέτει το βιολογικό ρολόι, δεν θα το θεωρήσω και καταστροφή.
Από την άλλη, κατανοώ ότι για τους ανθρώπους που το παιδί είναι προτεραιότητα ή βασικός στόχος στη ζωή τους, οφείλουν να λάβουν υπόψη και τον παράγοντα ηλικία.
pennyva
συμφωνω σε πολλά σημεια μαζι σου...
προσωπικα δεν βλεπω το λογο που επιμενουν καποιοι υπερ της σχεσης μεσα στο γαμο ή εξω απο αυτόν.Λες κ ο γαμος οδηγει καπου μια σχεση, με το ζευγάρι αμετοχο σ οτι του συμβαινει...
Γάμος ή οχι, ανθρωποι ισορροπημενοι με υγιεις σχεσεις υπάρχουν ειτε παντρεμενοι ειτε όχι. Αλλιως: τα ράσα δεν κανουν τον παπα....ο γαμος δεν αποδεικνυει απο μονος του το ποσο ουσιαστικη ειναι η σχέση, και η σχεση χωρις το πλαισιο του γάμου, δεν αποδεικνυει αν \"αναπνεει\" και πόσο η σχεση αυτη....
να προσθέσω οτι το πλαισιο, είτε γαμου είτε σχεσης, το ορίζουν 2. δεν ερχεται ετοιμοπαράδοτο με ταμπελακι \"γαμος\" \"σχεση\"! βεβαια οι ταμπελες ειναι μια βολικη λυση πολλες φορες....
Quote:
Originally posted by Aphelia
krino, μάλλον έχουμε μπερδέψει και οι δύο στο που διαφωνούμε. Εσύ φαίνεται να αναφέρεσαι στο εθιμοτυπικό μέρος του γάμου, αν έγινε τελετή.
Λαθος...
αν και ειμαι αθεος, σιγα το θεμα.
Σε τετοια καραγκιοζιλικια εγω γινομαι πιο καραγκιοζης.
Ενας συνειδητα αθεος, δεν εχει προβλημα ουτε να μπει σε εκκλησιες, ουτε να ακουει παπαδες ουτε τιποτα.
Για ενα αθεο ολα αυτα ειναι ενα θεατρο, μια τελετη θρησκευομενων που αν θες απλα την σεβεσαι οπως θα σεβοσουνα μια τελετη ινδιανων που θα κανανε με το μαγο τους.
Η ολη μου κριτικη στεκεται αυστηρα στο πως μεθοδευει η πολιτεια τις σχεσεις των ανθρωπων και κατ επεκταση πως μια μεριδα ανθρωπων (η πλειοψηφια) εκμεταλευεται αυτα τα νομοθετηματα για να νουθετει η να κρατασει \"ζωντανες\" αυτες τις σχεσεις του.
Ο κυριος τροπος ειναι ενα κοινωνικο συμβολαιο μεταξυ δυο ανθρωπων που σημερα ονομαζεται γαμος, εγγαμος βιος οπως θες πες τον.
Επανω σε αυτα το νομοθετημα, επενδυονται συναισθηματα, λειτουργουν κοινωνικες πιεσεις, εφευρισκονται πλαστα ενστικτα και οτι αλλο μπορεις να φανταστεις για να κραταει τους ανθρωπους αλυσοδεμενους.
Σε ολα αυτα επιστρατευονται οι παπαδες, (θεος συνεζευξε - ανθρωπος μη χωριζετο), ο στενος κοινωνικος περιγυρος, η κοινωνικη απομονωση, ο στιγματισμος ιδιως στην επαρχια και γενικα οτι αλλο μπορει να επιστρατευτει για να μπορεσει να σε φερει στον \"ισιο δρομο\"......
Εγώ αναφέρομαι στην απόφαση δύο ατόμων να είναι οικογένεια (με ή χωρίς παιδιά).
Φυσικά αυτή η απόφαση μπορεί να παρθεί και να υλοποιηθεί χωρίς καμία τελετή.
μπερδευομαι τωρα...
εγω με την συντροφο μου που απλα συμφωνησαμε οτι μας αρεσει να ειμαστε μαζι, ειμαστε οικογενοια η οχι??
και ναι δεν καναμε καμια τελετη για αυτο, ενα σουβλακι ειχαμε φαει και αυτο ηταν ολο.
Οι τελετουργίες βέβαια έχουν κάποια σημασία για αυτό και υπάρχουν.
ναι σε αυτο συμφωνω. Υπαρχει απο αρχαιοτατων χρονων αλλωστε.
Τι σχέση έχει το κράτος;
αυτο και αν εχει.
Οι τελετουργίες υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια ενώ δεν υπήρχε κανένα κράτος τότε. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που αποφάσισαν ότι θα πρέπει να υπάρχουν νόμοι, κανόνες, παροχές, ευνοϊκή μεταχείριση κλπ για τους παντρεμένους γιατί είναι επιταγή της κοινωνίας όχι ενός απρόσωπου κράτους με αυτόφωτο εγκέφαλο που αποφασίζει και διατάζει.
δεν αντιλεγω οτι το αποφασισαν ανθρωποι.
Αυτο που σκεπτομαι ειναι το γιατι το αποφασισαν και οι τροποι που βρηκαν.
Οι κοινωνιες ξερεις αιωνα με τον αιωνα αλλαζουν και αν πολυ παλια μπορουσες να χωρισεις ευκολα σημερα δεν ειναι ετσι.
Προσωπικά καταλαβαίνω την ανάγκη για τη γνωστοποίηση του είδους της σχέσης προς το κοινωνικό σύνολο. Θέλουν να ξέρουν πως να φερθούν, τι να περιμένουν, τι είδους αντιμετώπιση να επιδείξουν. Π.χ. θα είναι διαφορετικά για τους γονείς μου να τους φέρω κάποιον στο σπίτι που έχω απλά μία σχέση και διαφορετικά να ξέρουν ότι τον παντρεύτηκα.
Οταν οι γονεις μου θα με βλεπουν με την ιδια γυναικα 10 χρονια η και 20 ας της φερθουν οπως νομιζουν οι ιδιοι.
Δεν μου αρεσει να φορτιζω εγω τους αλλους για το πως θα νιωθουν.
Ο καθε ανθρωπος ειναι μια ξεχωριστη προσωπικοτητα.
Δεν θα ηθελα ποτε κανεις να συμπαθησει την συντροφο μου επειδη συμπαθει εμενα η ειναι η νομιμη γυναικα μου.
Προτιμω να την συμπαθουν για αυτο που ειναι η ιδια.
Γιατί όταν θα ξέρουν ότι πια είναι μέρος της οικογένειας, θα προσπαθήσουν να τον γνωρίσουν καλύτερα, θα επενδύσουν και αυτοί συναισθηματικά. Αν είναι αβέβαιοι για το μέλλον της σχέσης και σκέφτονται ότι μπορεί σε 3 μήνες να έχω άλλη σχέση, τότε θα είναι πιο κουμπωμένοι.
μεγαλο λαθος, τον ανθρωπο το γνωριζεις για αυτο που ειναι ο ιδιος και δεν κρινω οτι θα πρεπει να παιρνει αλλη \"λαμψη\" επειδη παιρνει ενα τιτλο διπλα σου.
Μια γνωστη μου στο χωριο μου παντρευτηκε ενα παιδι απο αλλη πολη, αρκετα μακρια. Ο ανθρωπος εμεινε εκει φτιαξανε σπιτι και ζουσανε αρκετα χρονια. Ολα αυτα τα χρονια ο Κωστας ηταν το αγαπημενο παιδι ολων. Ξαφνικα μετα απο δεκα και πλεον χρονια γαμου αποφασισαν να χωρισουν. (ο λογος ηταν οτι δεν μπορουσαν να κανουν παιδια) Χωρισαν ομαλα χωρις φωνες και ιστοριες. Ξαφνικα ο Κωστας εγινε ο προικοθηρας (μιας και ειχε φτιαξει περιουσια στο χωριο της κοπελας), αυτος που ηρθε να κονομησει φραγκα κλπ κλπ....
Τετοιο φθονο δεν ειχα ξαναδει και να γυρναει απο την μια στιγμη στην αλλη.
Τον τυπο τον αγαπουσαν οσο ηταν ο γαμπρος της κοπελας....
Οταν τελειωσε το σεναριο εγινε ο χειροτερος ολων!!!
Οποια υποκρισια η οποια βεβαια στην ελληνικη επαρχια περισευει.
Φυσικα σε πληροφορω οτι ειμαι ο μονος που αμα τον βρω θα του μιλησω χωρις προβλημα. Εγω το τυπο τον γουσταρα γιατι ηταν οκ παιδι...
Σκασιλα μου τεραστια και δεκα εργοστασια ποια παντρευτηκε και τι εκανε.
Όταν ανέφερα ότι μπορώ να είμαι μόνη μου, εννοούσα ότι θα μπορώ να κάνω σχέσεις αλλά να μη τις θεωρώ οικογένειά μου.
αμα υποθεσουμε οτι κανεις μια σχεση και μενεις οπως εισαι για τα επομενα 20 χρονια χωρις να παντρευτεις,
αυτη την σχεση τι την θεωρεις??
Έχει διαφορά να πιστεύεις ότι θα είσαι με τον άλλο για πάντα και διαφορετικό να περιμένεις ότι κάποια στιγμή θα χωρίσεις.
ο γαμος σου εξασφαλιζει οτι θα εισαι για παντα???
Ίσως έχει να κάνει με το χαρακτήρα μου γιατί μέχρι στιγμής βάζω όρια στις σχέσεις μου.
Και ίσως είμαι υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό μου, επειδή μέχρι στιγμής δεν είχα προβλήματα μέσα στις σχέσεις μου και αν υπήρχαν τα λύσαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ίσως γιατί οι σύντροφοί μου γνωρίζουν ότι αν δε μου φέρονται όπως πρέπει εγώ θα φύγω. Ίσως γιατί η αίσθηση που υπάρχει μέσα στις σχέσεις μου μέχρι στιγμής είναι ότι αν χωρίσουμε θα γίνει από την πλευρά μου. Για μένα εννοείται ο σεβασμός και άλλα στάνταρ μέσα σε μία απλή σχέση, δε τα περιμένω μόνο από το σύζυγό μου.
Λες ότι η γυναίκα που θα φέρει τα παιδιά σου θα την έχεις διαλέξει έτσι ώστε να την εμπνέεις και να μη φύγει. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ ότι θα γίνει με το σύζυγό μου, ποια η διαφορά;
οτι εγω δεν την δεσμευω με κανενα τροπο. Η μονη της δεσμευση που εχει ειναι απεναντι στον εαυτο της και οτι η ιδια εχει κανει την επιλογη της να μεινει κοντα μου.
Δεν εχει να δωσει λογο πουθενα για αυτο, ουτε καν σε εμενα. Ουτε να παει σε δικαστηριο να χωρισει, ουτε να το πει στη μανα της, ουτε στους φιλους της, πουθενα αλλου περα του εαυτου της.
Επειδή εσύ νιώθεις ασφυκτικά τις κοινωνικές επιταγές και τις βλέπεις από αυτή την οπτική γωνία δε σημαίνει ότι και οι άλλοι τις βλέπουν έτσι.
αυτο ποτε καταλαβες οτι ειπα κατι τετοιο.
Παρακαλω πολυ μην μου φορτωνεις σεναρια που δεν μου αντιστοιχουν.
Οταν γραφω, αναφερομαι στις σκεψεις μου και σε κανεναν αλλο.
Το τι κανουν οι αλλοι ειναι δικο τους ζητημα και δεν με αφορα ουτε στο χιλιοστο.
Οι ερωτήσεις που έκανα για τα παιδιά θέλω να καταδείξουν πως βλέπω τη δέσμευση της οικογένειας. Θέλω η ισχύ της δέσμευσης που υπάρχει απέναντι στα παιδιά μου να την έχω και με το σύζυγό μου.
Ειναι νοημον ανθρωπος, και οταν ακουω απο τα χειλη μιας γυναικας να μου λεει οτι θελει να ειναι μαζι μου να ειναι η πιο ισχυρη δεσμευση που θα επιζητουσα ποτε μου, αρκει να βγαινει απο την καρδια της.
Βρε κορίτσια γιατί τέτοιος νταλκάς να παντρευτείτε? και γιατί τόσο ξόδεμα σα νάναι επένδυση?
δεν ξέρετε τι καλά είστε έτσι.
Quote:
Originally posted by Kleiw
Εν κατακλείδι, ούτε ο παπάς ούτε ο κουμπάρος ούτε ο δήμαρχος ούτε κανένας άλλος κάνει την διαφορά , αν δεν την κάνεις εσύ μέσα σου ! Και η διαφορά είναι , ένας καινούργιος ΡΟΛΟΣ που έχει και αυτός τις απαιτήσεις του !
Αν τον θές αυτόν τον ρόλο, δεν είναι ανάγκη να πάς στην εκκλησία, αλλά σίγουρα πρέπει να το συζητήσεις με τον συντροφό σου και να το συναποφασίσετε, γιατί (αν και δεν το έχω ακόμα αποτολμήσει) ξέρω οτι είναι ένας δύσκολος ρόλος και έχει και αυτός δουλειά !
στεκομαι σε αυτο γιατι νομιζω τα υπολοιπα τα εχω απαντησει,
Δεν διαφωνω με οσα γραφεις, απλα για μενα το να μην θελω να παντρευτω εχει και μια ηθικου τυπου αρνηση.
Σε πληροφορω και να παντρευτω δεν δεχομαι να αλλαξει κατι στη ζωη μου.
Απλα σκεφτομαι αφου δεν προκειται να αλλαξει κατι, ποιος ο λογος να παντρευτω??
Οσο για την συντροφο μου, δεν θα ηταν μαζι μου αν ειχε προοπτικη να βρει γαμπρο. απλως επαιξε και εχασε....
Φυσικα ξερω πολυ καλα οτι ειμαι αισχρη μειοψηφια και οτι αμα θελει να παντρευτει αντρες προθυμοι υπαρχουν μπολικοι.
Απλα δεν με νοιαζει τι κανουν οι αλλοι, με νοιαζει τι κανω εγω και πως ειμαι ενταξει με τον εαυτο μου.
Ολες οι σχεσεις εχουν δουλεια και θελουν καθημερινη ενασχοληση, σε πολλα επιπεδα.
Αλλα ετσι ειναι αν θες να παρεις, πρεπει να δωσεις και μαλιστα χωρις να μετρας τι δινεις και τι παιρνεις....
Quote:
Originally posted by Sofia
ο γαμος δεν αποδεικνυει απο μονος του το ποσο ουσιαστικη ειναι η σχέση, και η σχεση χωρις το πλαισιο του γάμου, δεν αποδεικνυει αν \"αναπνεει\" και πόσο η σχεση αυτη....
τι μας λες...
τοσο απλη ειναι η εξισωση??
γαμος και σχεση ειναι μια η αλλη??
Αμα ειναι ετσι τοτε να μην παντρευται κανεις να γλυτωνουμε και τα εξοδα...
αμ δεν ειναι ετσι λαθος στα ειπανε.
krino, δε κατάλαβα γιατί εξανίστασαι σε αυτό που έγραψα ότι νιώθεις ασφυκτικά τις κοινωνικές επιταγές. Τι κατάλαβες εσύ ότι σου είπα;
Και ναι για μένα υπάρχει διαφορά ακόμα και αν είμαι μετά από 20 χρόνια μαζί με κάποιον αν τον θεωρώ οικογένειά μου ή όχι. Αν μέσα μου υπάρχει το σκεπτικό ότι αύριο μπορώ να φύγω έτσι εύκολα αν το θελήσω όσα χρόνια και να περάσουν για μένα θα είναι το ίδιο. Είναι θέμα απόφασης, πρέπει να την έχω πάρει κάποια στιγμή, τη χρειάζομαι ψυχολογικά.
(άσχετο, αλλά την τελευταία εβδομάδα που κατάλαβα ότι είσαι άντρας άρχισα να αναρωτιέμαι αν το όνομά σου είναι από το κρίνο ή από το κρίνω).
Quote:
Originally posted by Aphelia
krino, δε κατάλαβα γιατί εξανίστασαι σε αυτό που έγραψα ότι νιώθεις ασφυκτικά τις κοινωνικές επιταγές. Τι κατάλαβες εσύ ότι σου είπα;
Νομιζω οτι λαθος ειχα δωσει να καταλαβεις ορισμενα πραγματα, ελπιζω και με το τελευταιο μυνημα να ξακαθαρισα στις αντιρησεις μου.
Και ναι για μένα υπάρχει διαφορά ακόμα και αν είμαι μετά από 20 χρόνια μαζί με κάποιον αν τον θεωρώ οικογένειά μου ή όχι. Αν μέσα μου υπάρχει το σκεπτικό ότι αύριο μπορώ να φύγω έτσι εύκολα αν το θελήσω όσα χρόνια και να περάσουν για μένα θα είναι το ίδιο. Είναι θέμα απόφασης, πρέπει να την έχω πάρει κάποια στιγμή, τη χρειάζομαι ψυχολογικά.
οκ δεκτη η ενσταση σου, μονο που εγω λειτουργω διαφορετικα.
Δεν χρειαζομαι καμια ψυχολογικη στηριξη για να νιωσω ασφαλεια στις σχεσεις μου.
(άσχετο, αλλά την τελευταία εβδομάδα που κατάλαβα ότι είσαι άντρας άρχισα να αναρωτιέμαι αν το όνομά σου είναι από το κρίνο ή από το κρίνω).
μου το εχουν ξαναπει αυτο αλλα γινεσαι αδικη,
στις συζητησεις που κανω κυριως δε, ο μονος που κανω κριτικη ειναι ο εαυτος μου και μεχρι εκει. (σε αυτο εξαιρειται μονο η σοφια)
καλημερα παρολα αυτα....
:)
Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by Kleiw
Εν κατακλείδι, ούτε ο παπάς ούτε ο κουμπάρος ούτε ο δήμαρχος ούτε κανένας άλλος κάνει την διαφορά , αν δεν την κάνεις εσύ μέσα σου ! Και η διαφορά είναι , ένας καινούργιος ΡΟΛΟΣ που έχει και αυτός τις απαιτήσεις του !
Αν τον θές αυτόν τον ρόλο, δεν είναι ανάγκη να πάς στην εκκλησία, αλλά σίγουρα πρέπει να το συζητήσεις με τον συντροφό σου και να το συναποφασίσετε, γιατί (αν και δεν το έχω ακόμα αποτολμήσει) ξέρω οτι είναι ένας δύσκολος ρόλος και έχει και αυτός δουλειά !
στεκομαι σε αυτο γιατι νομιζω τα υπολοιπα τα εχω απαντησει,
Εγω πάντως δεν νιώθω το ίδιο ! Προσωπικά διαφοροποιώ την σχέση χωρίς παιδιά και με παιδιά ! Στην σχέση χωρίς παιδιά συμφωνώ μαζί σου ! Στη σχέση με παιδιά, πιστεύω οτι πρέπει να υπάρχει κάποια δέσμευση και απο τους δύο και κάποια συνειδητοποίηση για έναν καινούργιο ρόλο ! Και είναι ρόλος που έχει ευθύνες και αλλαγές ! Απο αυτά που λες δεν καταλαβαίνω ποσο συμφωνείς σε αυτά !
Δεν διαφωνω με οσα γραφεις, απλα για μενα το να μην θελω να παντρευτω εχει και μια ηθικου τυπου αρνηση.
Σε πληροφορω και να παντρευτω δεν δεχομαι να αλλαξει κατι στη ζωη μου.
Απλα σκεφτομαι αφου δεν προκειται να αλλαξει κατι, ποιος ο λογος να παντρευτω??
Επαναλαμβάνω αν είναι να κάνεις παιδιά, πρέπει να αλλάξουν πολλά ! Θα πρέπει να αναλάβεις ευθύνες απέναντι στο παιδί και να στηρίξεις την συντροφό σου ψυχολογικά, οικονομικά και σεξουαλικά (ακόμα και αν το σώμα της δεν είναι τέλειο πια). Οι αλλαγές αυτές πρέπει να γίνουν για να διατηρηθεί η σχέση και να είναι όλοι \'\'καλά\'\' μεσα σε αυτή την νεα κατάσταση ! Δεν είναι βέβαια ανάγκη να υπάρξει γάμος (εκκλησία, δημαρχείο) (Σε αυτό συμφωνούμε.Στα υπόλοιπα?)
Οσο για την συντροφο μου, δεν θα ηταν μαζι μου αν ειχε προοπτικη να βρει γαμπρο. απλως επαιξε και εχασε....
Δεν κατάλαβες τι είπα ! Δεν μένει μαζί σου γιατί είναι \'\'ασχημότερη\'\' και με \'\'περισσότερες ευθύνες\'\', αλλά την βοηθάει να νιώθει καλύτερα, οτι παρόλες τις αλλάγές που θα έρθουν με τον καινούργιο της ρόλο, θα είσαι κοντά της ! Τέτοια δέσμευση υπάρχει απο μέρους σου ? (ανέφερα παραδείγματα αντρών που δεν πήραν την ευθύνη του δικού τους ρόλου) Η γυναίκα, επειδή γεννάει, μπαίνει πιο ευκολα στο ρόλο του γονιου και της δέσμευσης που αυτός χρειάζεται ! Για την στάση του άντρα δημιουργείται περισσότερη ανησυχία (χωρίς βέβαια όλα αυτά να είναι χωρίς εξαιρέσεις)
Φυσικα ξερω πολυ καλα οτι ειμαι αισχρη μειοψηφια και οτι αμα θελει να παντρευτει αντρες προθυμοι υπαρχουν μπολικοι.
Απλα δεν με νοιαζει τι κανουν οι αλλοι, με νοιαζει τι κανω εγω και πως ειμαι ενταξει με τον εαυτο μου.
Το δικό μου ερώτημα παραμένει : Είσαι ενάντια της τελετουργίας μόνο ? \'Η είσαι ενάντια των αλλαγών και των ευθυνών που συνεπάγεται η οικογένεια ?
Ολες οι σχεσεις εχουν δουλεια και θελουν καθημερινη ενασχοληση, σε πολλα επιπεδα.
Αλλα ετσι ειναι αν θες να παρεις, πρεπει να δωσεις και μαλιστα χωρις να μετρας τι δινεις και τι παιρνεις....
Σε αυτό με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη ! Αλλά είναι αρκετά θεωρητικό !
Quote:
Originally posted by Kleiw
στεκομαι σε αυτο γιατι νομιζω τα υπολοιπα τα εχω απαντησει,
Εγω πάντως δεν νιώθω το ίδιο ! Προσωπικά διαφοροποιώ την σχέση χωρίς παιδιά και με παιδιά ! Στην σχέση χωρίς παιδιά συμφωνώ μαζί σου ! Στη σχέση με παιδιά, πιστεύω οτι πρέπει να υπάρχει κάποια δέσμευση και απο τους δύο και κάποια συνειδητοποίηση για έναν καινούργιο ρόλο ! Και είναι ρόλος που έχει ευθύνες και αλλαγές ! Απο αυτά που λες δεν καταλαβαίνω ποσο συμφωνείς σε αυτά !
η μονη δεσμευση που μπορω να δωσω ειναι η εκφραση της αγαπης μου και πως αυτη εκλαμβανεται απο τον αλλον.
Περαν τουτου μηδεν.
Για να γινω πιο σαφης, δεν ειμαι ευθυνοφοβος, ουτε ανευθυνος ουτε κατι παρομοιο. Αντιθετα θα ελεγα....
Απλα οτιδηποτε εχει να κανει περα απο το τι συζηταω με την συντροφο μου και οτιδηποτε αλλο συμφωνουμε μαζι, ειναι περαν των αρχων μου. Και τις αρχες μου, ειναι κατι που δεν διαπραγματευομαι με κανενα για κανενα λογο.
Επαναλαμβάνω αν είναι να κάνεις παιδιά, πρέπει να αλλάξουν πολλά ! Θα πρέπει να αναλάβεις ευθύνες απέναντι στο παιδί και να στηρίξεις την συντροφό σου ψυχολογικά, οικονομικά και σεξουαλικά (ακόμα και αν το σώμα της δεν είναι τέλειο πια). Οι αλλαγές αυτές πρέπει να γίνουν για να διατηρηθεί η σχέση και να είναι όλοι \'\'καλά\'\' μεσα σε αυτή την νεα κατάσταση ! Δεν είναι βέβαια ανάγκη να υπάρξει γάμος (εκκλησία, δημαρχείο) (Σε αυτό συμφωνούμε.Στα υπόλοιπα?)
δεν εχω αντιρηση να στηριξω οτι προκυπτει απο μια σχεση μου, ακομα περισσοτερο αν ειναι να εχουμε και ενα παιδι το οποια φυσικα θα ειναι και κοινη μας αποφαση.
Δεν με απασχολησαν ποτε τα τελεια σωματα, επενδυω στις σχεσεις μου στα \"τελεια μυαλα\" τα οποια αν θες δεν φθειρονται ουτε ασχημαινουν στο χρονο. Αντιθετα θα ελεγα οτι γινονται ολο και ομορφοτερα μιας και με το χρονο ωριμαζουμε.
Για να στο κανω πιο λιανα,
μια γυναικα που φοβαται οτι θα την εγκαταλειψω γιατι δεν θα σταθω υπευθυνος, η γιατι θα την απορριψω γιατι εχει ασχημηνει η αλλες φοβιες, πολυ απλα δεν με εχει καταλαβει καθολου και αρα δεν κανει για μενα ουτε εγω για αυτην.
Εχω μαθει στη ζωη μου οτι ο λογος σου πρεπει να εχει βαρυτητα και υπευθυνοτητα και μαλιστα αρκετα πιο ισχυρο απο ενα συμφωνητικο γαμου.
Εχω μαθει να ειμαι αληθινος, να μην κρυβω τιποτα στις συντροφους μου και εκεινες να κανουν τις επιλογες τους.
Εγω ειμαι αυτο που ειμαι λοιπον, δεν κρυβομαι απο κανενα, και σε οποια αρεσω. Δεν απαιτω απο καμια να ξετρελαθει μαζι μου, ουτε να αλλαξει κατι που εμενα δεν μου κανει, θελω να βρισκω την ιδια ακριβως σταση απο τις συντροφους μου.
Οσο για την συντροφο μου, δεν θα ηταν μαζι μου αν ειχε προοπτικη να βρει γαμπρο. απλως επαιξε και εχασε....
Δεν κατάλαβες τι είπα ! Δεν μένει μαζί σου γιατί είναι \'\'ασχημότερη\'\' και με \'\'περισσότερες ευθύνες\'\', αλλά την βοηθάει να νιώθει καλύτερα, οτι παρόλες τις αλλάγές που θα έρθουν με τον καινούργιο της ρόλο, θα είσαι κοντά της ! Τέτοια δέσμευση υπάρχει απο μέρους σου ? (ανέφερα παραδείγματα αντρών που δεν πήραν την ευθύνη του δικού τους ρόλου) Η γυναίκα, επειδή γεννάει, μπαίνει πιο ευκολα στο ρόλο του γονιου και της δέσμευσης που αυτός χρειάζεται ! Για την στάση του άντρα δημιουργείται περισσότερη ανησυχία (χωρίς βέβαια όλα αυτά να είναι χωρίς εξαιρέσεις)
Οσοι με γνωριζουν προσπαθω να ειμαι οσο πιο διαφανος μπορω, να μην κρυβω τιποτα, αντιθετα να αποκαλυπτω τα παντα!
Οταν λοιπον αποφασισουμε απο κοινου οτι μας αρεσει που ειμαστε μαζι, η δικη μου σταση ειναι οτι εγω τουλαχιστον ουτε παιζει να αλλαξει κατι απο μεριας μου αλλα αντιθετα θα ειμαι μαζι της ακομα και μεχρινα μας θαψουν. (σημ. σχημα λογο αυτο, δεν θελω να με θαψουν γιατι μετα θα με φανε τα σκουληκια, προτιμω να καω...)
Συνηθως το ζητουμενο ειναι αν οι γυναικες ξερουν τι ζητανε...
Το δικό μου ερώτημα παραμένει : Είσαι ενάντια της τελετουργίας μόνο ? \'Η είσαι ενάντια των αλλαγών και των ευθυνών που συνεπάγεται η οικογένεια ?
Δεν ξερω γιατι υπαρχει ακομα αναπαντητο ερωτημα.
ΔΕΝ θελω να μπλεκω κανενα τριτο στο πως δομω τις σχεσεις μου, ειναι τοσο απλο!
Ουτε πεθερους, ουτε εκκλησιες, ουτε δημαρχεια ουτε κανενα!
Ξαναλεω οτι οι ευθυνες δεν με τρομαζουν αντιθετα πιθανουν να μου δωσουν νεα ενδιαφεροντα.
Σε αυτό με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη ! Αλλά είναι αρκετά θεωρητικό !
ενταξει απο εδω μεσα, μονο θεωρητικα μπορουμε να μιλαμε και βασει των εμπειριων μας ο καθενας....
Απο τις απαντήσεις σου στο τελευταίο μήνυμα καταλαβαίνω οτι δεν διαφωνούμε ! ;)
Απλα μερικές φορές, κρύβεται πίσω απο την επανάσταση κατά του γάμου, εγωκεντρισμός, ανευθυνότητα και ευθυνοφοβία !
Επίσης το οτι εσυ δεν ενδιαφέρεσαι για τέλειο σώμα, αυτό δεν είναι κανόνας ! Ισως να είναι και εξαίρεση ! Δεν έχω τόση μεγάλη εμπειρία για να πω με σιγουριά, αλλά απο οτι λένε \'\'η εικόνα\'\' παίζει σημαντικό ρόλο στην λειτουργια της γεννετήσιας φύσης του άντρα.
Καλή σου μέρα !
Krino, μου φαίνεται ότι έχεις την τάση να λαμβάνεις τα πράγματα από την αρνητική πλευρά.
Π.χ1. ακόμα δε κατάλαβα γιατί διαφώνησες τόσο έντονα με τη φράση που έγραψα, αφού και τα υπόλοιπα που είπες συμφωνούν με αυτή.
Π.χ2. μου καταλόγισες ότι γίνομαι άδικη με την ερώτηση που σου έκανα ενώ πραγματικά μου γεννήθηκε η απορία στην πρώτη σελίδα αυτού του θέματος όταν κατάλαβα με σιγουριά ότι είσαι άντρας. Γιατί κάποιος μπέρδεψε το φύλο σου και σκέφτηκα μα φυσικό είναι με τέτοιο όνομα λουλουδιού, λες μπας να μην εννοούσε το λουλούδι. Είχα σκάσει να το ρωτήσω νωρίτερα αλλά σκεφτόμουνα ότι θα το παρεξηγήσεις. Στο τελευταίο σχόλιο δεν άντεξα αλλά ταίριαζε και σαν αστείο. Γι\' αυτό το έβαλα σε παρένθεση και είπα ότι είναι άσχετο, αν ήθελα να σε κατηγορήσω ότι κατακρίνεις θα το έβαζα ευθέως. Εξάλλου το ρήμα κρίνω δεν έχει αρνητικό φορτίο, τουλάχιστον για μένα συμβαίνει το αντίθετο.
Quote:
Originally posted by Kleiw
Απο τις απαντήσεις σου στο τελευταίο μήνυμα καταλαβαίνω οτι δεν διαφωνούμε ! ;)
χαιρομαι για αυτο... :cool:
Απλα μερικές φορές, κρύβεται πίσω απο την επανάσταση κατά του γάμου, εγωκεντρισμός, ανευθυνότητα και ευθυνοφοβία !
δεν εχεις αδικο, και το εχω δει αρκετες φορες να συμβαινει αυτο.
Απλα πιστευω οτι οι καθαρες και τιμιες εξηγησεις ειναι το παν στις σχεσεις. Και με αυτες πορευομαι.
Επίσης το οτι εσυ δεν ενδιαφέρεσαι για τέλειο σώμα, αυτό δεν είναι κανόνας ! Ισως να είναι και εξαίρεση !
οκ... παιζει αυτο που λες, αλλα μην το κανεις και κανονα....
Δεν έχω τόση μεγάλη εμπειρία για να πω με σιγουριά, αλλά απο οτι λένε \'\'η εικόνα\'\' παίζει σημαντικό ρόλο στην λειτουργια της γεννετήσιας φύσης του άντρα.
καλως η οχι ναι παιζει σημαντικο ρολο...
και για μενα αν θες.
Απλα ενα ωραιο κορμι δεν μου δινει την σιγουρια και την ασφαλεια που θελω σε καποια πραγματα.
Εχω υπαρξει με αντικειμενικα ωραιες γυναικες και μου εχουν βγαλει το λαδι.
Πλεον εχω μια αποστροφη σε αυτο που λεμε \"ωραιες γυναικες\" και προτιμω απλα τις νορμαλ η και ασχημες αρκει να μην εχουν κομπλεξ με αυτο.
Και αυτο το λεω γιατι δεν αντεχω πλεον να κανω το ψυχολογο στις σχεσεις μου.
Γυναικα η οποια πονταρει στο οτι εχει ωραιο κορμι και τελος λογω των οσων εχω τραβηξει, απαξιω και να της πω καλημερα.
Καλή σου μέρα !
επισης !!!~~~!!!
Quote:
Originally posted by Aphelia
Krino, μου φαίνεται ότι έχεις την τάση να λαμβάνεις τα πράγματα από την αρνητική πλευρά.
χμμ θελω να ελπιζω οχι....
:)
Π.χ1. ακόμα δε κατάλαβα γιατί διαφώνησες τόσο έντονα με τη φράση που έγραψα, αφού και τα υπόλοιπα που είπες συμφωνούν με αυτή.
ε καλα μην το παιρνεις στραβα, φορουμ ειναι, κατι μπορει να ειπωθει λαθος η να κατανοηθει λαθος.
Π.χ2. μου καταλόγισες ότι γίνομαι άδικη με την ερώτηση που σου έκανα ενώ πραγματικά μου γεννήθηκε η απορία στην πρώτη σελίδα αυτού του θέματος όταν κατάλαβα με σιγουριά ότι είσαι άντρας.
δεν εκρυψα το φυλο μου ουτε τι πιστευω,
δεν θα ειχα προβλημα να με ρωτησεις οτιδηποτε - οποτεδηποτε.
Γιατί κάποιος μπέρδεψε το φύλο σου και σκέφτηκα μα φυσικό είναι με τέτοιο όνομα λουλουδιού, λες μπας να μην εννοούσε το λουλούδι.
ε τι να κανω τωρα??
να το γυρισω σε \"κακτος που τσιμπαει\" για να ειναι πιο πιασαρικο???
η το οικοδομος θα ηταν πιο οκ??
(πλακα κανω μην παρεξηγηθεις...)
Είχα σκάσει να το ρωτήσω νωρίτερα αλλά σκεφτόμουνα ότι θα το παρεξηγήσεις.
ακου.... ακου....
καλε εσκασε η κοπελα και εφταιγα εγω....
παρεξηγει οποιος εχει τα ρουχα του η ειναι μυγιαγκικτος....
Σε καλες προθεσεις, δεν παρεξηγω τιποτα.
(εδω εχω φτασει και δεν παρεξηγω και σε κακες, οποτε....)
Στο τελευταίο σχόλιο δεν άντεξα αλλά ταίριαζε και σαν αστείο.
νομιζω ειμαστε μια παρεα, αρα τα αστεια και τα πειραγματα ειναι μεσα - αρκει να ειναι με σεβασμο και αξιοπρεπεις.
Αλλιως να παμε σε φορουμ πλεξιματος και οικοκυρικων.
Γι\' αυτό το έβαλα σε παρένθεση και είπα ότι είναι άσχετο, αν ήθελα να σε κατηγορήσω ότι κατακρίνεις θα το έβαζα ευθέως.
ναι οκ.... απλα επειδη μου το εχουν ξαναπει .... καταλαβαινεις.
Λαθος μου που σου χρεωσα κατι που δεν παιζει.
Εξάλλου το ρήμα κρίνω δεν έχει αρνητικό φορτίο, τουλάχιστον για μένα συμβαίνει το αντίθετο.
γενικα κρινω και σχολιαζω οτιδηποτε λενε οι γυρω μου (οχι τους ιδιους αλλα τις αποψεις τους) αρκετοι ειναι αυτοι που ενοχλουνται.
Πιστευω οτι αμα δεν μειωνεις το συνομιλητη σου, δεν υπαρχει προβλημα.
καλημερα και με λιακαδα πλεον....
(σου χρεωνω ομως οτι ενω εγραφα ειχε πιασει βροχη και ειχα απλωμενα ρουχα απο χθες, και εγιναν να μην σου πω πως..... :P )
Εγω δεν έχω αποστροφή προς τους \'\'ωραίους άντρες\'\', αλλά προς τους άντρες που η εικόνα τους φωνάζει \'\'Είμαι ωραίος !!!!!!!!!\'\'. (ίσως να το έχεις παρατηρήσει και στις γυναίκες)
Οπως και προς τους αντρες που έχουν την εικόνα \'\'Είμαι μάγκας!!!\'\',\'\'Είμαι άντρας!!!\'\',\'\'Τα ξέρω όλα!!\'\' κ.λ.π.
οκ κλειω εχεις δικαιο....
μην το γυρισουμε απο την αναποδη...
παρολα αυτα δινω προτεραιοτητα στο μυαλο και μετα στην εμφανιση.
Ελπιζω αυτο να ξεκαθαριζει πως βλεπω τους ανθρωπους.
Φυσικα και μου αρεσουν οι ωραιες γυναικες!
;)
ok ;)
...γιατί ρε παιδιά η εικόνα που φωνάζει είναι κακή??
αρκεί να μη φωνάζει μόνο αυτό..:P
μου προκαλει αηδια η εικονα που φωναζει: οτι κ αν δειχνει.κι αυτο δειχνει πολλα!
...τώρα Σοφία αυτό, για να σοβαρευτούμε, είναι ενδιαφέρον..για μένα, ε?
διότι, εάν βρείς άνθρωπο να φωνάζει η εικόνα του τα ίδια και κατόπιν γνωριμίας μαζί του, τότε θα είναι φτωχός πλην τίμιος:D
και δε μου λες? ότι ότι και αν δείχνει σου προκαλεί αηδία? όλοι δεν δείχνουμε κάτι? και ναι πολλά δείχνει αλλά τα δείχνει με επιτυχία?
τι χρώμα περσόνα φοράτε σήμερα?
δεν ξέρω αν κατάλαβες τί ειπα, οποτε γραφω τι εννοω πιο αναλυτικά:
αν καποιος \"φωναζει\" με τον τροπο του-ο καθενας- \"ειμαι ομορφος\", \"είμαι έξυπνος\", \"ειμαι προοδευτικος\", \"ειμαι καλος\" κλπ...μου προκαλει αηδία. γιατί?γιατι αφου εισαι τοσο σιγουρος οτι εισαι ολα αυτα, τί το φωνάζεις? οποιος ειναι, θα το δει.
αυτο!
...καμμιά φορά κρίνουμε βάσει των δικών μας ελλειμάτων, ε?΄
Δεν σου έχει τύχει ποτέ να σου πούνε τελικά τώρα που σε γνωρίζουμε δεν είχαμε δίκιο για αυτό που νομίζαμε για σένα?
αυτο που λεω δεν αφορα μια πρωτη εντυπωση.αντιθετα.αφορα μια συμπεριφορα.
...δηλαδή αν ένας άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του πετυχημένο δεν πρέπει να συμπεριφέρεται ως τέτοιος?
Και ποιός μου λέει εμένα ότι αυτός που με απορρίπτει δεν το κάνει γιατί δεν μπορεί να αντέξει τη δική του \'μη επιτυχία\'.
Αν είμαι καλλιεργημένη και μιλάω σωστά ελληνικά θα φταίω που ο άλλος δεν το κάνει? τότε θα έχω μία τέτοια εικόνα προς τα έξω?
(για χάρη της κουβέντας το συνεχίζω. δεν είναι οτι δεν έγινες αντιληπτή.το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον:P)
πιστεύω πως οτι χάρισμα εχουμε ή θεωρουμε οτι εχουμε δεν ειναι αναγκη να το διαφημιζουμε.αλλωστε πρωτα εμας ικανοποιει, αν ειναι να ικανοποιησει κ καποιους αλλους εχει καλως.
π.χ. μιλαω καλα ελληνικα, το κανω για μενα ή για τους αλλους?για εκπληρωση προσωπικου στόχου, για αναγκη δική μου? ή μηπως εχω αναγκη να εντυπωσιασω κ μεσω αυτου τους αλλους? αναλογα με τις αναγκες μου πορευεται κ η συμπεριφορά μου. οι αλλοι θα με κρινουν ο καθενας με την δικη του προσωπικοτητα, τί βλεπει κ τί εχει αναγκη να δει. τον καθε αλλο δεν μπορω να τον ορισω...ευτυχως:)
Οταν φωνάζει (ή αν θες κραυγάζει) : \'\'Είμαι ωραίος ! Το ξέρω ! Το ξέρω, οτι το βλέπουν όλοι ! Υπερέχω ! Εχω κατακτήσεις κ.λ.π.\'\'
Εχει κολλήσει στην εικόνα του και το κόλλημα αυτό δημιουργεί προβλήματα ! (κατα τη γνώμη μου)
Μου αρέσουν οι ωραίοι άντρες που είναι απλοί, με αμεσότητα, ζεστό - φιλικό βλέμμα και δείχνουν πιο πολύπλοκοι και πιο ισορροπημένοι !
Ταιριάζει καλύτερα και στον δικό μου χαρακτήρα!
Οσο για τα παραδείγματα που φέρατε : Αν μιλάω καλά ελληνικά , δεν θα το κρύψω, αλλά δεν υπάρχει λόγος να κομπάζω για αυτό.
Αν είμαι επιτυχημένος , δεν θα προσπαθήσω να το κρύψω αλλά πάλι δεν βλέπω το λόγο γιατί να το κραυγάζει η εικόνα μου!
Οτι και να είσαι, είσαι απλά ενας άνθρωπος ! Και σαν απλός άνθρωπος πρέπει να φέρεσαι ! Δεν είσαι ανώτερος ούτε κατώτερος απο κανέναν !
...σοφία: βεβαίως βάσει της δικής μας προσωπικότητας τον αποδεχόμαστε ή όχι. Οι προσωπικές μας ανάγκες όμως δεν υπαγορεύονται από εμάς μόνο. Είναι και θέμα αλληλεπίδρασης ε?
..κλειώ:ο κύριος που περιέγραψες παραπάνω είναι δυστυχώς ο μέσος όρος των ωραίων αντρών που καθόλου πρόβλημα δεν μου δημιουργούν αφού τους προσπερνάω και καθόλου δεν με απασχολούν.
Εγώ μαζί σου είμαι για τη δεύτερη ωραία,άμεση και ιντριγκαριστικά πολύπλοκη κατηγορία. ΚΑΙ ισορροπημένη μάλιστα!
Τελευταία έχω αναθεωρήσει όμως πάρα πολύ - προέχει το μυαλό. Φαντάζομαι θα συμφωνεις?:)
Συμφωνώ εν μέρη ! Το να είσαι στην ίδια φάση, είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό !!!!!!!!