Quote:
Originally posted by liberchild
Μιλούσαμε με ένα τύπο εδώ και κάμποσο καιρό από το ιντερνετ. Η κουβέντα που κάναμε ήταν φιλική - τρυφερή χωρίς ίχνος σεξουαλικού υπονοούμενου. Εκτιμώντας αυτά, και από το γεγονός οτι είμασταν και γείτονες, του ζητώ να πάμε για καφέ φιλικά για να τον γνωρίσω και από κοντά, εξηγώντας παράλληλα οτι δεν γουστάρω τα καμάκια.
Οντως η μπύρα που ήπιαμε αντί του καφέ τελικώς ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, με καλή κουβέντα, αρκετή πλάκα, κουτσομπολιό, και όλα αυτά που λέγονται ανάμεσα σε καλά φιλαράκια. Ο τύπος κοντά στην ηλικία μου, με καλό μυαλό, προοδευτικές ιδέες, και όλα αυτά που θα με έκαναν να είμαι ανοιχτή σε μια τέτοια παρέα.
Ιχνος καμακίου δεν έπαιξε, πράγμα που με προδιέθεσε θετικά απέναντί του, χωρίζουμε, καληνυχτιζόμαστε και λέμε εις το επανιδείν.
Την αμέσως επόμενη μέρα, μου εκμηστυρεύεται οτι έχει εντυπωσιαστεί από μένα, σα γυναίκα και σαν άνθρωπος, οτι θα μπορούσε αν δεν είχα σχέση να με ερωτευτεί, οτι του έχω καρφωθεί στο μυαλό, και ό,τι άλλη μπαρούφα συνήθως λένε οι άντρες για να συγκινήσουν.
Επειδή είμαι και λίγο χύμα στις εξηγήσεις μου, του λέω να κόψουμε κάθε επαφή, και ότι δυστυχώς θυσιάζει τη φιλία μας αυτή, που πήγε να αρχίσει ομαλά.
Ενα ακόμα πεινασμένο καμάκι .... τι να πεις ?
εδιτ.
Ο τύπος έκοψε λάσπη όταν μιλώντας μαζί μου από το μσν, βάζω στην κουβέντα και τη σχέση μου η οποία ήταν ενήμερη εξ αρχής περί του τί έπαιζε και οπου καλύτερα να μασάει παρά να μιλάει.
Οταν μιλούσαμε και οι τρεις, το στυλάκι του τύπου άλλαξε, έγινε
αμυντικό, και γενικώς τα μάσαγε. Δεν είχε καν το θάρρος να παραδεχτεί οτι έκανε καμάκι τη στιγμή που ήταν ενήμερος οτι η σχέση μου γνωρίζει τα πάντα για μένα ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Τώρα πλέον, δεν μου μιλάει, καν, ούτε καλημέρα ούτε καλησπέρα. Αυτό ήταν όλο?
Πρός άντρες: γιατί ρε παιδιά έτσι? ή πήδημα, ή τίποτα?