μια ασχημη μερα, δεν σημαινει μια ασχημη ζωη...
Printable View
μια ασχημη μερα, δεν σημαινει μια ασχημη ζωη...
οσες κι αν χτιζουν φυλακες
κι αν ο κλοιος στενευει
ο νους μας θα ναι αληταριο
που ολο θα δραπετευει
απο τα λαθη μας, πεταμε τις τυψεις και κραταμε τα διδαγματα!
(εγω κανω το ακριβως αντιθετο:p)
επισης αυτο το θρεντ ξεκινησε απο ποιηση και τελικα γραφω και αποφθεγματα.
μαλλον θα πρεπει να αλλαξει ο τιτλος απο "bipolar poetry" σε "bipolar poetry and quotes"
"πλουσιος δεν ειναι αυτος που εχει ο,τι θελει, αλλα αυτος που θελει ο,τι εχει"
η ζωη, ειναι ενας αεναος αγωνας για ολους !
παντα υπαρχει κατι, για το οποιο πρεπει να ειμαστε ευγνωμονες στους δικους μας ανθρωπους αλλα και στο Θεο!
!!! συμφωνω απολυτα!!! + για ο,τι δεν αποκτησαμε..συνεβη επειδη δεν τα θελησαμε αρκετα....πςςςςςςςςς!! σε ελιωσα ε??Quote:
Originally Posted by dreamless
χμ....εχει ενα ποιντ αυτο το ρητο, αλλα πιστευω πως δεν ισχυει 100%Quote:
Originally Posted by BOOM
για πες ...για πες..τι πιστευεις?
oτι δεν μπορουμε να καταφερουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ μονο με τη δυναμη της θελησης μας.
σε ορισμενα θεματα ομως ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΗΤΩΝ ΜΑΣ εχει εφαρμογη το οτι "ο,τι δεν συνεβη, ειναι οτι δεν ποθησαμε αρκετα"
δεν ξερω..εγω παντα ηθελα κ θελω να πιστευω οτι ο.τι εγω θελω γινεται..βασικα αυτο μου εχει μαθει η ζωη μου μεχρι σημερα...Quote:
Originally Posted by dreamless
αρκει να μην εμπλεκονται και αλλοι που διαφωνουν:p αλιμονο αν γινοταν οτι θελουμε αν αφορα και αλλους που διαφωνουν... εκει παει αλλου η δουλεια (παραλογοοο):rolleyes:Quote:
Originally Posted by BOOM
εγώ για παράδειγμα, σας ορκίζομαι, λόγω τιμής, πόθησα αρκετά, πάρα πολύ να μου κάτσει το τζόκερ... εγώ και μερικά εκατομμύρια κόσμος ακόμα... αλλά μπα...
από την άλλη θεωρώ όχι μόνο ότι δεν αρκεί η θέληση μας για να πραγματοποιηθεί κάτι, αλλά ότι δεν θα ήταν και σωστό να αρκεί... με τόσους που επιθυμούν "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" δεν θα είχε μείνει κατσίκα για κατσίκα...
Πολύ σωστό! Γιατί πολλοί που πιπιλίζουν αυτό το ρητό, κάτι τέτοια ονειρεύονται!Quote:
Originally Posted by Remedy
Επίσης, καλό είναι να μην είναι ανεδαφικές οι προσδοκίες μας και να είμαστε ευέλικτοι.
Αυτός που δεν βλέπει καλά και έχει αχρωματοψία δεν μπορεί να γίνει πιλότος.
Ούτε αυτός που είναι 1,50 να γίνει τσολιάς! (όνειρο κι αυτό, πού το σκέφτηκα; :p Θυμάμαι κάτι φίλους ψηλούς που τους παίρναν φαντάρους και τρέμαν μην τους στείλουν για τσολιάδες!)
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ ΑΥΤΗΝ!
Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΛΕΟΣ.
ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ, ΕΚΕΙΝΗ ΣΕ ΘΩΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ.
Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
εγω μεχρι τωρα συμπερανα οτι το μονο πραγμα που δε μου διχνει κανενα ελεος ειναι ο εαυτος μου κ οχι οι αλλοι.
και γω το ιδιο.
λες και με μισω ενα πραγμα ωρες-ωρες.
εχω χιλια κουσουρια πανω μου.
παλιοτερα νομιζα οτι ευτυχισμενες ειναι μονο οι καρακουκλαρες και οι πετυχημενες επαγγελματικα.
στα 40 μου πλεον αν με ρωτουσες αν μπορουσα να αλλαξω κατι πανω μου τι θα ηταν αυτο, θα σου απαντουσα να με αγαπαω περισσοτερο....
Όμορφη η νύχτα που έρχεται
κι ο κόσμος γύρω μου
έτοιμος μου μοιάζει για γιορτή
μα δε συμμετέχω από παιδί.
Γίνομαι κομμάτια χίλια δυο
σε γλέντι αν βρεθώ
θλίψη μου σερβίρει, με μεθάει
είμαι γυαλί, ραγίζω και με σπάει
της σκέψης μου το χάος με απορροφά.
Μόνη μου θα μείνω
τόσα χρόνια τώρα πια το έχω μάθει
τόπος κανείς δε με χωρά.
Μόνη μου θα σβήνω
και το κέφι όλων γύρω θα ανάβει
ώσπου να πάρω εγώ φωτιά.
Όμορφη η νύχτα που έρχεται
ακόμα κι η βροχή
όλα έχουν νόημα, μα από `δώ
πάντα λείπεις, νόημα πώς να βρω.
Δίκοπο μαχαίρι η ομορφιά
στα μάτια μου μπροστά
βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω
θέλω κι εγώ επάνω της να γείρω
γιατί είμαι μέσα μου άνω κάτω πια.
Μόνη μου θα μείνω.
Μάτια μου, εδώ στο τέλος μην έρχεσαι
γίνομαι στάχτη και να μη με δεις
Μάτια μου, εδώ στο τέλος μην έρχεσαι
αφού δε λιώνεις, ίσως να καείς.
Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή,
απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου `δωσες
αξίζουν μια ζωή
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
καθομαι μονη και ξαναδιαβαζω
το γραμμα σου
τα νευρα με τυλιγουν
σα φιδια που εκτοξευουν γαλαζιες φλογες
εγω συγκλονισμενη διαλυομαι σσε κομματια
γατες και σκυλοι ερχονται για να με φανε
ετσι τελειωνει ο κοσμος παντα
με μαυρο βελο και πενθος
ντυθηκα και γω ετσι περσυ
για να πενθησω την απουσια σου
εσυ βεβαια δεν εισαι νεκρος
μαλλον για αθανατο σε κοβω
ετσι μια μερα τα μαζεψες και εφυγες
παντα ησουν δειλος ενωπιον ευθυνων
αφησες πισω σου ενα φθηνο γραμμα
που θα κοστισε δε θα κοστισε
πεντε λεπτα απο τη ζωη σου
βλεπω εξω τα αστερια
θυμαμαι μου ελεγες οτι θα
τα επισκεπτουμε μαζι καποτε
παντα ησουν καλος στα λογια
το αφεντικο σου ηταν καταευχαριτημενο
με το ποιον σου
αλλα εσυ μονο γι'αυτο νοιαζοσουν
δεν μαθαινω πια νεα σου
ειναι οδυνηρο για μενα γιατι
δε σβηνουν ευκολα τοσα χρονια
τωρα οπου κοιταζω παντου λασπες
σταχτες και βρωμα
ολα τα σαπια κτιρια αναδυουν
τη δικια τους γλυκια δυσωδια
οι ανθρωποι απο καιρο αψυχοι
τριγυρναμε στους δρομους
ειναι λες και χαθηκε η ζωη
απο τοτε που εφυγες
με πιανουν λυγμοι και σειομαι ολοκληρη
ετσι τελειωνει ο κοσμος παντα
με μαυρο βελο και πενθος...
εσωτερικη σηψη
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΕΣΒΗΣΕ...
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΥΠΗΡΞΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΟΤΕ...
ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΤΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΟΥ ΕΣΚΙΖΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ,ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ Η ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΜΟΥ...
θα μπορουσε να ισχυει κ για μενα αυτο αλλα.. δε θα το ελεγα οτι ειναι μασκα αλλα μια τεχνικη για να λεω δυσαρεστα πραγματα που να μιαζουν ευχαριστα για να μπορει ο αλλος να τα ακουσει
εγω δεν μπορω να προσποιηθω αλεξQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
οταν ειμαι σε καταθλιψη δεν μπορω και δεν θελω να το κρυψω απο τους δικους μου ανθρωπους (οικογενεια-φιλοι)
αυτη η ειλικρινια μου εχει στηχισει αρκετες απωλιες, αλλα καλυτερα ετσι
οποιος δεν μπορει να με καταλαβει και να σταθει διπλα μου στα δυσκολα, το κουβαδακι του και σε αλλη παραλια...!!!
δεν μπορω να προσποιηθω
ισως επιδη δε το χρειαστηκες εγω επιδη βρισκομουν συνεχεια αναμεσα σε πολυ συνθετους χαρακτηρες αν δεν εκανα καπια πραγματα να μιαζουν αστεια δε θα με ακουγανQuote:
εγω δεν μπορω να προσποιηθω αλεξ
τι ειπε ο ανθρωπος....
https://www.youtube.com/watch?v=HepYc7aJETw
εγω προσπαθω να μην το δειχνω σε ασχετους (πχ γειτονες)
οχι οτι το καταφερνω παντα...
Είναι κορμιά που μένουνε
για πάντα σταυρωμένα
κι άλλα που απομένουνε
εξόριστα στη γη.
Είναι κορμιά που ανθίζουνε
στον ύπνο τους κρυμμένα
κι εκείνα που ραγίζουνε
στου Άδη το φιλί.
Εφτά ζωές το σώμα σου
το γύρεψα στα ξένα
το πόθησα, το λάτρεψα
το άπιαστο φιλί
Εφτά ζωές το σώμα σου
ταξίδευε σε μένα
στα όνειρα το γιάτρευα
το ‘χανα στη ζωή.
Είναι κορμιά που αλλάζουνε
τις νύχτες διχασμένα
Είναι κορμιά που μοιάζουνε
δωμάτια κλειστά
Είναι κορμιά που ζύγωσαν
το τέλος γιατρεμένα
είναι κορμιά που ρίζωσαν
και κάρπισαν βουβά.
Δυο ψυχές
Χαμένες στ΄ανοιχτά
Τόση θάλασσα και ποιος θα την ξοδέψει
Δυο ψυχές
Τα ταξίδια που αφήσαμε στη μέση
Ποιο ζευγάρι θα τα κάνει τελικά;
Δυο ψυχές
Στην πόλη ναυαγοί
Ο καθένας θα `χει τα προσωπικά του
Δυο ψυχές
Κι αν βρισκόμαστε τυχαία κάπου-κάπου
Θα ξεχνάμε πως μας δένει μια πληγή
Τι γίνεσαι, τι γίνεται
Έχεις αλλάξει
Τι γίνεσαι, τα νέα σου
Πως πάει η δουλειά
Χαθήκαμε, βρεθήκαμε
Όλα εντάξει
Μπορούμε να τα λέμε τυπικά
Δυο ψυχές
Που είχαν ενωθεί
Και μοιράστηκαν για λίγο ένα σώμα
Δυο ψυχές
Δυο ψυχές που θ αγαπιόντουσαν ακόμα
Μα σε λάθος ώρα είχανε βρεθεί
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ χχχχχχχχχ.
Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι
κάνε το μπαλκόνι σου νησί
ό, τι θέλει ο άνθρωπος καρδιά μου το μπορεί
Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι
κάνε τη Δευτέρα Κυριακή
όλα τ’αδιέξοδα σε βγάζουν στη ζωή
τόσο καπνό που πίνω μέσα μου
άμα τον είχα ταξιδέψει,
θα `χα γυρίσει όλη τη γη
από τη νύχτα ως την αυγή
παρά που λες πως μ’ αγαπάς
να `χα πιστέψει.
Γιατί τώρα είναι σπάνιο
να ξοφλήσω το δάνειο
που `χα πάρει απ’ το χθες
για να ελπίζω
σ’ έναν αγώνα τιτάνιο
σαν υπερωκεάνιο
μες την ομίχλη στεριά να σφυρίζω.
Quote:
Originally Posted by dreamless
,,,,Παναγιά μου εσύ του Νοτιά
της καρδιάς μου η γη ξενιτιά
της καρδιάς μου η γη
μια βαθιά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά.
Τόσο καπνό που είδαν τα μάτια μου
άμα τα βλέφαρα είχα κλείσει
ίσως και να `χα ονειρευτεί
πως σαν την έρημο καυτή
είν’ η ψευτιά που λόγια αγάπης
πάει να χτίσει.
dreamless πως εισαι?καλυτερα?
ελαφρως μπουμ μου
εσυ?
@γιωργο exactly!!!
ωραια..σιγα σιγα θα βγιες απο το τουνελ...
ετσι ελπιζω και γω :)Quote:
Originally Posted by BOOM
αυριο εχω ραντεβου με τον γιατρο μου
θα σας ενημερωσω κατα τη γνωστη μου συνηθεια :p
οκ..καλο ραντεβου κ ολα θα παν καλα! περιμενω ενημερωση...