τοση μοναξια...τοση απορριψη απο τους παντες...καληνυχτα...
Printable View
τοση μοναξια...τοση απορριψη απο τους παντες...καληνυχτα...
Δυστυχώς, όπως μου λέει και η γιατρός μου που κάνωκαι ψυχανάλυση, πρέπει να βγεις έξω για να αποκτήσεις τους κοινωνικούς ή συναισθηματικούς συνδέσμους που θα σε ακολουθήσουν στην νέα αρχή που ενδεχομένως επιθυμείς. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, μιας και ούτε εγώ το έχω πράξει και επομένως το κατανοώ. Αντικειμενικά αυτή είναι μία λύση του προβλήματος. Προσωπικά πάντα δεν αισθάνομαι έτοιμη ακόμα για κάτι τέτοιο, ή όταν το τολμώ δεν το κάνω με πολύ θέληση, και καταλαβαίνω πως αυτά είναι δικαιολογίες γιατί φοβάμαι το περισσότερο. Τουλάχιστον πέρασα την αγοραφοβία που είναι ανασταλτικός παράγοντας. Επίσης πρέπει κάπως να καλύπτεις το χρόνο σου, να περνάει δηλαδή η ημέρα. Εγώ είχα φτάσει στο σημείο να παίρνω μισό xanax για να κοιμάμαι μετά από κάποιες ώρες αφού είχα ξυπνήσει, γιατί στα όνειρά μου πίστευα πως θα συνέβαινε κάτι πιο ενδιαφέρον από τη πραγματικότητα. Τώρα πια με τα δύο γατιά που έχω, έχω ένα λόγο να ξυπνώ, και φυσικά με τις άλλες υποχρεώσεις περνάει η ημέρα. Προσωπικά προσπαθώ να σκέφτομαι για το σήμερα, γιατί αν σκεφτώ για το μέλλον, π.χ. για τον επόμενο μήνα ή χρόνια, πάλι θα πάθω πανικό όπως τους προηγούμενους μήνες. Θέλει προσπάθεια. :(
τωρα δεν βγαινω πολυ συχνα εξω.δεν ειναι αυτο το προβλημα μου αποτι καταλαβα.το προβλημα ειμαι εγω.οσο και να βγω οσο και να προσπαθησω απλα ειμαι αχρηστος.δεν υπαρχει λογος να ασχοληθει καποιος μαζι μου.δικιο εχουν μαλλον
Κάπως έχει πέσει η αυτοεκτίμησή σου θαρρώ. Δεν ξέρω αν ακολουθείς κάποια αγωγή για την κατάθλιψη, γιατί εγώ με αυτήν και ψυχανάλυση άλλαξα κάποια πραγματάκια προς το θετικό.
οχι η αυτοεκτιμηση μου.η εκτιμηση μου γενικα.απο ολους.
Κάποιοι δεν αξίζουν πραγματικά. Και εμένα οι περισσότεροι αν με δούν πιστεύουν πως είμαι καλά και θα αρχίσουν τα δικά τους. Εγώ πίστευα πως για να γίνεται αυτό προφανώς είναι πιο σημαντικοί από εμένα. Πια ξέρω που είμαι εγώ και που είναι εκείνοι. Ας ελπίζουμε πως θα έρθουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στη ζωή μας. :)
ολοι ειναι πιο συμαντικοι απο μενα.για μενα δεν θα υπαρξει ποτε καταλληλος ανθρωπος.μονο η μοναξια η θλιψη και η στεναχωρια.κουραστηκα,πιστ ευα οτι αξιζω και εγω λιγη προσοχη λιγη αγαπη.ειμαι απλα τοσο αχρηστος.κανεις δεν θελει εστω λιγο απο τα τοσα πολλα που εχω και θελω να δωσω.εχω τοσα καλα που ολοι φωναζουν καθε μερα οτι ψαχνουν σε εναν ανθρωπο και ομως ειμαι τοσο αορατος και τοσο ανυπαρκτος
Τα ίδια πίστευα και εν μέρει πιστεύω που και που και για τον εαυτό μου. Απλώς εσύ έχεις πολύ πέσει ψυχολογικά και η αυτοεκτίμησή σου. :( Σκέψου πως οι άλλοι δεν αναγνωρίζουν την αξία σου και επομένως είναι εγωιστές, δηλαδή κοιτάζουν τον εαυτό τους. Δεν είναι μόνο μαύρο ή άσπρο. Ας πούμε είμαστε στο γκρι.Τόσο πεσμένη ψυχολογικά ήμουν και εγώ πριν λίγους μήνες και μακάρι να μπορούσα να μεταδώσω την όποια θετική διάθεση έχω σε όσους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με εμένα και όλους μας. :)
ακομα και εδω μεσα που πιστευα οτι θα βρω ατομα να με καταλαβουν και να νιωσουν το προβλημα μου,η κυρια Ταδε οπου δει και γραψω,οπου δει και πω οτιδηποτε,τρεχει αμεσως να με κραξει και να με κακολογησει.χωρις να με ξερει,χωρις να θελει να με μαθει,ενω τη εδωσα την ευκαιρια να το κανει αν ηθελε,μονο να κραξει για οτιδηποτε γραψω,χωρις ποτε να προσβαλω κανεναν.ελεος τι σκατα ειμαι πια?να επικοινωνησω προσπαθω,να καταφερω να μιλησω,αυτο ειναι το προβλημα μου...!!!κουραστηκα πια...
εσεις μπορειτε να γνωρισετε ανθρωπους.υπαρχουν ανθρωποι που θελουν να σας γνωρισουν,ασχετα αν εσεις για οποιοδηποτε λογο η προβλημα εχετε,δεν θελετε.εγω δεν μπορω,για μενα δεν υπαρχει τιποτα και κανενας.δεν μπορεις να το καταλαβειςQuote:
Originally Posted by AggelikiAngy
Να ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω. Αλλά ξέρω αντικειμενικά, άλλο τι πιστεύει η ψυχή μου, πως όταν τα βλέπω όλα μαύρα μιλάει η κατάθλιψη. Στο υπογράφω πως όταν θα νιώσεις καλύτερα, αν φυσικά ακολουθείς φαρμακευτική αγωγή, θα με θυμηθείς. Ξέρω τι θα λες από μέσα μου βλέποντας αυτά, γιατί τα ίδια έλεγα και εγώ σε αυτούς που μου ανέφεραν τα αντίστοιχα. Σκέψου πως είναι θετικό το ότι εδώ μπορείς να μιλήσεις με άτομα με το ίδιο θέμα. :)Quote:
Originally Posted by spiros1981
μαλλον ουτε εδω μπορω.δεν μπορω να μιλησω ουτε να επικοινωνησω.ποσο μαλλον οταν καποιοι προσπαθουν να γελοιοποιησουν την οποια μου προσπαθεια,αν ειδες τι εγραψα λιγο πιο πριν
Δεν ασχολούμαι, γιατί δεν μπορώ τους διαπληκτισμούς στη πραγματική ζωή, πόσω μάλλον εδώ που το θέμα συζήτησης συνδέεται με ένα πρόβλημα που έχω.
εχεις δικιο.και αρκετα σε κουρασα.παω για υπνο.με την ελπιδα οπως παντα οτι ισως δεν ξυπνησω ποτε,για να ζησω και αλλη μια τετοια μερα μοναξιας και αδιαφοριας και στεναχωριας.καλη σου νυχτα και ευχαριστω!
Σε παρακαλώ μη το λες αυτό. Θα έρθει ο καιρός που θα θέλεις να ξημερώσει! Πίστεψέ το! Πρέπει να το παλέψουμε.
ξερω τι λεω.δεν αξιζω για τιποτα εγω
Αξίζεις. Πήγαινε στο καθρέφτη και παρατήρησε τον εαυτό σου, μάθε τον εαυτό σου, δες τα ελλαττώματα που θες να κρύψεις από όλους και από εσένα, ανάδειξε τα προτερήματά σου. Ξέρω τι θα σκεφτείς διαβάζοντας τι γράφω, αλλά αποκλείεται να είσαι το απόλυτο μηδέν, όσο και αν το πιστεύεις.Quote:
Originally Posted by spiros1981
Ξέρω ποια είναι.δεν μετρανε για κανεναν ομως αυτα.απλα δεν υπαρχω για κανέναν.πεφτω για υπνο.καληνύχτα!Quote:
Originally Posted by AggelikiAngy
Σπύρο καλησπέρα,
Ξέρεις τι λένε; Ότι η λύση έρχεται πολλές φορές όταν φτάνεις στα όρια σου, στο απροχώρητο. Ο θεός δεν θα σε αφήσει έτσι. Αλλά για να έρθει η λύση πρέπει να πιστεύεις ότι θα γίνει κάτι καλό στα αλήθεια. Μην βγάλεις τελικό συμπέρασμα. Είναι πολύ βασικό να πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι, ότι θα καλυτερεύσει η ζωή σου, ότι θα βελτιωθείς. Αυτό που σε πληγώνει τώρα, δε θα σε πληγώνει κατ’ ανάγκη και αύριο. Όπως όταν έδινες πανελλήνιες για παράδειγμα και το πρόβλημά σου ήταν το να περάσεις, να πετύχεις. Και τώρα το κοιτάς με αποστασιοποίηση. Και εκείνο το πρόβλημα έμοιαζε τεράστιο και αδιέξοδο… Με την πίστη έρχεται η λύση. Γιατί έτσι θα ανοίξει η ψυχή σου.. και στη ζωή και στην χαρά. Δε γεννήθηκες για να πονάς, ούτε για να κλαις. Την αξίζεις την λύση και είναι καλό να το αποδεχτείς μέσα σου. Ότι υπάρχει. Όπως διάβασες, όλοι στα ίδιους λαβύρινθους χανόμαστε. Προσδοκία και ελπίδα…. Αυτό. Και ίσως να έρθει κάτι εκεί που δε το περιμένεις. Μην εθίζεσαι λοιπόν στο παράπονο, ούτε στα αδιέξοδα. Δώσε στον εαυτό σου μια ευκαιρία. Και φύγε από αυτό το κλίμα.. Σήκω, κάνε κάτι. Ότι να ‘ναι. Δέξου την ζωή. Τα παιδιά πρότειναν ωραίες λύσεις. Κάθε φορά που θα σκέφτεσαι μια βλακεία, απλά άλλαξε θέμα. Πάρε το μυαλό σου από τις άσχημες σκέψεις. Το πρόβλημα σου μόνο εσωτερικά μπορεί να λυθεί, όχι εξωτερικά. Αν νιώθεις τόσο άσχημα με τον εαυτό σου, για παράδειγμα, αν θεωρείς πως δεν είσαι όμορφος ή έχεις άσχημη μύτη.... εεεε δεν είσαι εσύ η μύτη. Είσαι πολλά παραπάνω από μια "άσχημη μύτη". Δυστυχώς, μόνο λόγια μπορώ να σου προσφέρω...
ΥΓ Μοιάζουμε όλοι μεταξύ μας…
Καλή δύναμη, Νικολέτα
Σπύρο καλημέρα & καλή χρονιά!
Νιώθεις ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει, λογικό είναι.
Όμως, προσπάθησε να επεξεργαστείς λίγο αυτά που σου γράφουν εδώ.
Θα πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου, οπότε άσε για λίγο το "δεν αξίζω τπτ" και άρχισε να δραστηριοποιείσαι με τον οποιοδήποτε τρόπο. Θες να είναι γυμναστική, θες να είναι χορός, θες να είναι βόλτα μόνος σου στο πάρκο? Απλά ξεκίνα κάτι! Μένοντας σπίτι θα βυθιστείς περισσότερο στη μελαγχολία.
Αν θες να γνωρίσεις κόσμο και να βρεις κοπέλα και φίλους πρέπει να βγεις έξω, πώς να το κάνουμε δηλαδή. Αν είσαι κλειστός τύπος και ντρέπεσαι προτείνω να αρχίσεις να λες κάθε φορά και μια κουβέντα παραπάνω στο γείτονα, στο περίπτερο ή στο λεωφορείο. Άρχισε να ανακατεύεσαι με τον κόσμο, μη φοβάσαι τους ανθρώπους.
Αλλά για τα πάντα, χρειάζεται προσπάθεια. Μην περιμένεις να αλλάξει κάτι στη ζωή σου απλά και μόνο επειδή στενοχωριέσαι και το λες εδώ.
Το παραπανω κειμενο νικολετα είναι υπεροχο! το διαβαζω ξανα κι ξανα! είναι ένα κειμενο που σου δινει δυναμη ! που σε ξεσηκωνει να πας μπροστα! και να αφησεις πισω τη ληθη!Quote:
Originally Posted by nikoleta87
και δικοσου να μην είναι το κειμενο παλυ εισαι αξια συγχαρητηριων που το εψαξες κι το βρηκες! αν όμως είναι όπως πιστευω δικοσου ,τωτες απλα κοπελια εχεις ταλεντο!
Quote:
Originally Posted by nikoleta87
πανε 2 χρονια τωρα.ουτε μεσα κλεινωμουν τοσο πολυ ουτε ετσι χαλια ημουν.μια χαρα αισιοδοξος και ανετος ημουν.αλλα κουραστηκα δεν γινεται τιποτα.ο εαυτος μου φταιει που ειμαι απλα τοσο αχρηστος και τοσο αδιαφορος σαν ανθρωπος.Quote:
Originally Posted by ΣονγκΧουά
Υπομονή θέλει και να βρείς την αιτία που σε γύρισε πίσω.Quote:
Originally Posted by spiros1981
Σπύρο, ΚΑΠΟΙΟΙ και όχι όλοι. Δηλαδή τι θες; Καθολοκή αποδοχή; Δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Συναναστρεφόμαστε ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει αμοιβαία αποδοχή. Είτε ένας είναι αυτός είτε 100.Quote:
Originally Posted by spiros1981
https://www.youtube.com/watch?v=-Py31RHxlA8 ...Quote:
Originally Posted by spiros1981
Αυτό.Quote:
Originally Posted by nikoleta87
Γενικεύεις Σπύρο, γενικεύεις! Και στο κάτω κάτω, αν εσύ δεν δέχεσαι τον εαυτό σου, πως θα σε δεχθούν οι άλλοι;Quote:
Originally Posted by spiros1981
Όλους μας επηρεάζει η αποτυχία. Αν προσπαθείς με έναν τρόπο και αποτυγχάνεις, δοκίμασε άλλο τρόπο!Quote:
Originally Posted by spiros1981
Σπύρο εγώ ίσως μέχρι ενός σημείου μπορώ να καταλάβω τι εννοείς.Αυτό το αίσθημα αχρηστίας και κατωτερότητας απέναντι στην κοινωνία και στους συνανθρώπους μου το βιώνω απο τότε που θυμάμαι τον ευατό μου.Πάντα ένιωθα ότι υστερούσα απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.Μια ζωή νιώθω ότι κάτι μου λείπει και δεν μπορώ να είμαι σαν τους άλλους φυσιολογικούς ανθρώπους.Αν με ρώταγε κάποιος "θυμάσαι ποτέ κάποια στιγμή στη ζωή σου,που είναι να είναι όλα τέλεια; να μη σε αγχώνει κάτι; να είσαι ανέμελος;" η απάντησή μου είναι ξεκάθαρα "όχι δε θυμάμαι κάτι τέτοιο.πάντα κάτι θα υπήρχε που θα μου αποδείκνυε ότι ειμαι κατώτερος απο τους άλλους." κάποτε είχα πει στον ευατό μου ότι αν συνεχίσω να είμαι έτσι μέχρι τα 20 μου,θα κάνω απόπειρα.Το μόνο πράγμα που ήμουν πραγματικά καλός στο σχολείο ήταν η αποστήθιση.Αυτή ήταν η κλίση μου.Ημουν ικανός να μάθω απέξω ολόκληρα κατεβατά και μετά να τα πω,χωρίς να ξεχάσω ούτε κόμμα.Εννοειται πως μετά απο κάποιο καιρό χωρίς επανάληψη,τα ξέχναγα.Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτό δεν βοηθά πουθενά και γενικά πιστεύω ότι δεν κατάφερα να αναπτύξω σωστή κριτική σκέψη.
Τελικά έφτασα τα 20,τα πέρασα προ πολλού και τώρα πια στα 36 μου έχω καταλήξει ότι θα κατέβω απο το τρένο της ζωής όταν "σβήσει" το νήμα της ζωής μου με φυσιολογικό τρόπο λόγω γήρατος ή ότι άλλο μου επιφυλλάσει η ζωή.Εχω αποδεχτεί ότι αυτός είμαι,έτσι γεννήθηκα να είμαι και δεν έχει νόημα να προσπαθώ να κάνω αυτά που για άλλους ανθρώπους είναι αυτονόητα.
Συνειδητοποιώ ότι τελικά αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μην στεναχωριέμαι.Να μην έχει κάποιος μεγάλα όνειρα και προσδοκίες.Προφανώς και δε σκοπεύω να πάω να κλειστώ στο σπίτι μου και να μην βγαίνω απο εκεί αλλά απο την άλλη ξέρω ότι για να μπορέσω να επιβιώσω και να μην είμαι συνέχεια μέσα στην μαύρη απελπισία,θα "απλώνω τα πόδια μου μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα που μου έδωσε η ζωή".Δε γεννήθηκαν όλοι για να είναι πρώτοι και σούπερ.Αλλωστε ποτέ δεν έχω υπάρξει ιδιαίτερα αισιόδοξος για εμένα.Οσες φορές ξεκίνησα να κάνω το οτιδήποτε στη ζωή μου,πάντα η πρώτη μου σκέψη είναι ότι θα αποτύχω.Και αν τελικά αυτό που προσπάθησα να κάνω πέτυχε,νιώθω ισορροπημένος και μια ψυχική ηρεμία.Αν ξεκινήσω με την ελπίδα ότι θα πετύχω και αποτύχω,θα με πάρει απο κάτω και θα γίνω χειρότερα.
Εύλογα μπορεί να μου πει κάποιος "μαλακίες λες τώρα.πήγαινε σε ένα καλό ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή και θα δεις ότι με τον καιρό και με προσπάθεια θα αλλάξεις γνώμη".Την τελευταία φορά που είπα να πάω ήταν πριν ενάμιση μήνα περίπου και αρχικά ο λόγος που δε συνέχισα ήταν οικονομικός αλλά μια μέρα συνάντησα την ψυχολόγο στο δρόμο και μετά απο μια πεντάλεπτη συζήτηση που είχα μαζί της,κατάλαβα τον 2ο και σημαντικότερο λόγο που δε θα ξαναπάω (τουλάχιστον όχι σύντομα) αν και εφόσον φτιάξουν τα οικονομικά μου.Οι πραγματικές αιτίες που με κρατάνε πίσω απο το να κάνω μια διαφορετική ζωή είναι αυτές που δεν είμαι ακόμη έτοιμος να τις πω πουθενά και σε κανέναν.Λένε πολλά παιδιά εδώ μέσα "θα ειμαι ευτυχισμένος αν γίνω όπως ήμουν πριν πάθω την ψύχωση ή την κατάθλιψη ή ότι άλλο".Εγώ δυστυχώς δε με θυμάμαι να ήμουν κάτι άλλο.Μέχρι εκει που φτάνει η μνήμη μου,πάντα κάτι υπήρχε να με ανησυχεί και να μη με αφήνει να χαρώ την ηλικία μου.Ειτε εσωγενείς παράγοντες,ειτε εξωγενείς και σε αυτούς βάζω το bullying που δέχθηκα στο σχολικό περιβάλλον αλλά και τις πιέσεις απο το οικογενειακό περιβάλλον να γίνω όπως όλους τους άλλους.Γιατί πχ "το παιδί της κυρά μαρίας έκανε αυτό και εσύ δε μπορείς κτλ" ε τι να κάνουμε,δε μπορούμε να είμαστε όλοι για όλα.
Σίγουρα το μήνυμά μου δεν είναι πιασάρικο και αισιόδοξο αλλά για μένα προσωπικά είναι μια λύση ώστε να μην είμαι συνεχώς μέσα στην κλάψα.Κλείνοντας θα σου πω ότι η σωστή ευχή όταν πέφτεις για ύπνο δεν ειναι να μην ξυπνήσεις αλλά να ξυπνήσεις με άλλα μυαλά.Εγώ αυτό λέω πάντα όταν κοιμάμαι.Να ξυπνήσω λίγο πιο έξυπνος και σοφότερος το επόμενο πρωϊ.
ποτε δεν ειχα μεγαλες προσδοκιες.μιλαω για κατι απλο και αυτονοητο για ολον τον κοσμο.πολυ μικρα πραγματα θελω και μου φτανουν.αλλα το να ξυπναω και να κοροιδευω τον εαυτο μου οτι ειμαι καλα και μια χαρα δεν ειναι λυση.το εκανα καιρο και τελικα απλα κοροιδευα τον εαυτο μου απλα.αφου δεν ειναι καλα τα πραγματα,δεν ειμαι καλα ποιος ο λογος να κοροιδευομαι?Quote:
Originally Posted by kozchr
δεν ειπα να με αποδεχτουν ολοι,απλα εδω μεσα ειδικα που υπαρχουν ατομα που θα με καταλαβαιναν πιστευω,δεν ειναι ωραιο να φερονται και να προσπαθησουν να με γελιοποιησουν ετσι.Quote:
Originally Posted by the only peace I can find
τι αλλο να δοκιμασω πια?σημερα που ειμαι καπως πιο ψυχραιμος(προς το παρων) να πω επισης οτι εχω πολυ σοβαρο προβλημα να προσεγγισω ανθρωπους.αν δεν γινομαι αποδεκτος απο ολους χεστηκα.ετσι και αλλιως απο φιλους δεν εχω και καλες εμπειριες,ολοι για την αναγκη σε εχουν.το μονο σιγουρο που θελω ειναι να κανω μια σχεση παλι καλη και σοβαρη να εχω και εγω εναν ανθρωπο να νοιαζεται για μενα και εναν ανθρωπο να δωσω και εγω τοσα που θελω να δωσω και δεν τα δεχεται κανενας.ειμαι ομως τοσο αχρηστος και αδιαφορος σαν ανθρωπος και αυτο δεν ειανι υπερβολη.δεν μπορω να μιλησω σε μια κοπελα και να ενδιαφερθει για μενα ΕΣΤΩ να πιουμε εναν καφε να με γνωρισει.και μετα αν δεν της αρεσω ενταξει.και δεν μπορω να πω οτι ειμαι ασχημος και σαν χαρακτηρας εχω πολλα απο αυτα που θα ζητουσε καποια.ειναι ομως αχρηστα ολα!
Τότε κάνε ότι μπορείς για να αλλάξεις τη ζωή σου.Οσο κάθεσαι και κλαίς τη μοίρα σου,χειρότερα θα γίνεσαι.Εγω δε θεωρώ πως είμαι 100% καλά αλλά προσπαθώ με όσο μυαλό διαθέτω να μη φτάσω στο 100% χάλια.Και δε πιστεύω σε λύσεις "η ζωή ειναι στο χέρι σου κτλ".Αν ήξερα πως το να κάνω,θα το είχα κάνει ήδη.Και αφού τόσα χρόνια βλέπω γύρω μου άλλους ανθρώπους που έχουν πετύχει πιο πολλά απο εμένα ακόμη και σε μικρότερη ηλικία απο μένα,σημαίνει ότι έχουν περισσότερο μυαλό απο μένα.Δε με θεωρώ τον πιο χαζό άνθρωπο πάνω στον πλανήτη αλλά σίγουρα κάτω απο το μέσο όρο των υπολοίπων φυσιολογικών ανθρώπων.
τι αλλο να κανω?απλα δεν υπαρχω για κανεναν και για καμια.οτι και να κανω οσο και να προσπαθησω ειμαι απλα ενας αδιαφορος ανθρωπος.αχρηστος τελειος.λες και εχω καμια αρρωστια και θα κολλησουν
Μπορεί και η άλλη πλευρά να είναι ντροπαλή και να μην τολμάει.Quote:
Originally Posted by spiros1981
οχι απλα δεν υπαρχει κατι ενδιαφερον σε μενα για να σχοληθουν.αυτο εχω καταλαβει.Quote:
Originally Posted by AggelikiAngy
ενταξει μαλακας ειμαι αφου δεν μπορω να μιλησω.δεν ξερω τι να πω.ουτε ξερω να το παιξω και καλα και ιστοριας οπως το παιζουν ολοι και τις ριχνουν
Εξαρτάται που απευθύνεσαι για το αν θα πρέπει να το παίξεις ιστορίας ή όχι. Έχεις εμπειρία από προηγούμενη-ες σχέση-εις. Σκέψου πως κάποιοι να μην έχουν. Αν ζεις και σε μικρή κοινωνία ίσως είναι δυσκολότερο.
εχω κανει σχεσεις πριν.αλλα μαλλον ετυχε
Αποκλείεται μόνο να έτυχε. Πάντως μη νομίζεις πως εγώ ή οποιοσδήποτε που απαντάει μπορεί να βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Μπορεί να έχει μεγαλύτερη ψυχραιμία. Πάντως υπάρχουν άτομα που κάνουν σχέση μόνο για να είναι σε σχέση και δεν είναι πάντα τόσο καλό.
δεν ξερω.τι να κανω πια?τ αβαζω με τον εαυτο μου πια.γιατι να ειμαι τοσο αχρηστος δηλαδη?
Να ηρεμήσεις, να ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου και αν δεν σου αρέσει κάτι στην εξωτερική σου εμφάνιση, άλλαξέ το. :)
αγγελικη μου δεν γινεται τιποτα.πιστευω οτι φταιει το οτι δεν μιλαω πολυ και δεν μπορω να το αλλαξω δυστυχως.και ετσι ειμαι απλα αδιαφορος.εχω φτασει σε απογνωση
Εύχομαι να αναθεωρήσεις σύντομα! :D
μακαρι αλλα εχω παψει να ελπιζω πια.αχρηστος ειμαι το πιστευω