ναι........
Printable View
ναι........
Ποσο καιρό την κανεις αν επιτρέπεται?
την κανω 5 χρονια αλλα με πολλες διακοπες......
Μάλιστα.....σου εύχομαι να πανε οκ καλά!!!
Αυτό που όλοι μας λένε "μα με τι μαλακίες ασχολείσαι" στην αρχή το έβρισκα καθησυχαστικό αλλά από ένα σημείο έγινε πολύ εκνευριστικό.Quote:
Originally Posted by marouliw
Δεν μπορούν να καταλάβουν πως αυτές οι τόσες χαζές σκέψεις (γιατί είναι χαζές και το ξέρουμε) μπορούν να μας ταλαιπωρούν τόσο.
Εγώ προσωπικά καμιά φορά γελάω με τις σκέψεις που κάνω οπότε βρίσκω και μια παρηγοριά μέσα από τη κατάντια.
Καλή μας δύναμη...!
Εγω να δεις τι σκεψεις κανω.Τις προαλλες αραζα στην εξοχη κι σκεφτομουν μηπως γελαει μαζι μου το δεντρο απεναντι μου.Χχαχαχχαχαχαχαχ.Απλα η ιδψ καμια φορα γινεται τοσο υπερβολικη που κατανταει κλοουν κι γελας κι λιγο.
Βασικά άμα δεν γελάμε και συνέχεια φοβόμαστε την κάτσαμε.....εγω αισθάνομαι συνέχεια ότι με κρουβουν τα πάντα.....πιστευω προέρχεται απο το γεγονος ότι κρουβομαι μέσα στο σπίτι με τους γονεις μου.....θελω να φυγω...αλλα όλο κάτι γίνεται
...τωρα ειμαι στο λεωφορείο και αισθάνομαι κρουψιμο και φόβο....αλλα δεν ξέρω για πιο λόγο....ο μηχανισμός "μάχης - φυγής" εχει ενεργοποιηθεί για τα καλά μέσα μου......χαχαχα
Πραγματικά έχετε δίκιο παιδιά και το να γελάμε με τις σκέψεις βοηθάει να αποφορτίζουμε την κατάσταση, ποστάρω και αυτό το βίντεο, ίσως το έχουν ξαναποστάρει εδώ, αλλά αν δεν το έχετε δει νομίζω θα σας αρέσει ;)
https://www.youtube.com/watch?v=prN6_Lt1VZg
Χαχαχαααα....μωρε όλες αυτές οι σκεψεις ειναι αμυντικός μηχανισμος του οργανισμού μας και τίποτε παραπάνω..
.ηρθαν για να προειδοποιήσουν ότι το στρες έχει ξεφύγει τα όρια και πρέπει να κάνουμε κάτι για να χαλαρώσουμε......κάτι άλλο λοιπόν κρύβεται πίσω απαυτες......απο εκεί τρομάζουμε και ανησυχούμε και έτσι δημιουργούμε τον φαύλο κύκλο......το ίδιο ισχύει και με τις κρίσεις πανικού......ας γελάσουμε λοιπόν και ας ψάξουμε λιγο βαθύτερα γιατί το πάθαμε.......το θέμα ειναι βέβαια να φυγει αυτός ο αμυντικό μηχανισμός διότι δεν τον.χρειαζομαστε πλέον......
Μεταλλάσσονται διαρκώς βέβαια.....Σκέψεις από αυτοκτονία, φόνοι κλπ μέχρι και γελοίες.....Τώρα αισθάνομαι σαν ο κόσμος να μην είναι πραγματικός, ότι δηλ. τα πράγματα γύρω δεν είναι όπως τα βλέπω και προσπαθώ να τοποθετώ άλλες εικόνες σε ότι βλέπω για να πειστώ ότι τρελάθηκα. Όλα μα όλα είναι δυντικά αντικείμενα σκέψεων και φόβου. Ακόμα κι όταν νιώθω κάπως πιο ήρεμα, ταράζω από μόνη μου τον ευατό μου με σκέψεις. Σαν να θέλω το κακό μου....Το παθαίνει κανέις άλλος αυτό? Απ' το πρωί που ξυπνάω, σαμποτάρω τον εαυτό μου με αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα....Πολλές φορές ζορίζομαι και να μιλάω. Μου φαίνεται περίεργο. Κι έχω τρομερή ανησυχία. Τότε σκέφτομαι να πάω βολίδα στο γιατρό για φάρμακα. Αλλά έχω πάρει γι' αρκετά χρόνια και θα θελα κάποια στιγμή να πιστέψω ότι μπορώ και χωρίς αυτά. Τώρα δεν παίρνω και απλά αφήνω τις μέρες να περνούν να δω που θα καταλήξω. Αλήθεια καταφέρνει κανείς να το κοντρολάρει χωρίς φάρμακα? Πολύ βασανιστική αρρώστια. Βέβαια για να σας πω και κάτι θετικό: 1. Στο παρελθόν την περνούσα πολύ πιο οδυνηρά. Απλά το κακό είναι πλέον ότι επειδή γνωρίζω τι μου συμβαίνει δεν έχω πια υπομονή και θέλω να κατεβάσω κατευθείαν μια φαρμακαποθήκη για να αισθανώ γρήγορα καλύτερα, 2. Χθες κατάφερα κι έβγαλα μία μεγάλη δουλειά, που απαιτούσε την συνεχή μου παρουσία σε έναν χώρο επί 15 ώρες χωρίς να φρικάρω όπως ήμουν πεποισμένη. Από την άλλη, σήμερα έχω επαζνέκθει πλήρως στη γνώριμή μου κατάντια.....Quote:
Originally Posted by magistra
επαζνέκθει = επανέλθει
Ναι και γω το παθαίνω αυτο όταν ειμαι σε ηρεμία σαν κάτι να μου λείπει......αλλες φορές με πιάνει εμμονη να βγάλω όλες αυτές τις σκεψεις απο μέσα μου.....σαν να σκέφτομαι ότι αυτές οι σκεψεις με κάνουν έναν άλλο άνθρωπο.....και ανησυχώ μήπως φτασω σε σημείο να μην ξερω τι θέλω.....λογω των αμφιβολλιων που δημιουργεί η ιψδ στο άτομο.....πχ τώρα γέννησε η αδερφη μου και θέλει βοήθεια και εγώ ειμαι πολυ πρόθυμη να τη βοηθήσω αλλα οι αμφιβολλιες του τύπου μήπως δεν αγαπάς το μωρο της, μήπως να μην την βοηθήσεις δεν έλλειψαν......λετε να αποκτήσω άλλο χαρακτήρα λόγω της ιψδ? Φοβάμαι λιγο.....επισης αν δεν παρω φάρμακα θα γίνω πολυ χειρότερα? Πάω σε ψυχολόγο τουλάχιστον......
Τουλάχιστον εσύ είσαι πρόθυμη για πράγματα....Εγώ είμαι πρόθυμη να κάτσω στο κρεβάτι μέχρι να συνέλθω (αν συνέλθω...). Αλλά επειδή ξέρω ότι αυτό δεν θα μου κάνει καλό, προσπαθώ να είμαι με κόσμο, αν και πολύ συχνά με κουράζει αυτό, αφού πρέπει να προσποιούμαι ότι είμαι καλά, που κατά την άποψή μου κάνει μπαμ ότι δεν είμαι....Quote:
Originally Posted by marouliw
Και γω με τις φάσεις μου ειμαι...τη μια θέλω όλη μέρα μέσα την άλλη έξω η γενικά να κάνω πράγματα......ρε συ είδες πιο πάνω τις ερωτήσεις που σου έκανα? Ξέρεις απάντηση? Ρε κάποιες φορές λέω πάει θα τρελαθώ.....
Είσαι πολύ καλύτερα από πολλούς άλλους από εμάς αρκεί να το πάρεις απόφαση. Όποιος έχει βουλιάξει ολοκληρωτικά σε αυτή τη δίνη, δεν μπορεί να πάρει το ποδάρι του...Υπάρχουν βέβαια καλές στιγμές, αλλά όχι πολλές
Όλοι μου λένε ότι και που διερωτώμαστε ότι τρελαινόμαστε, είναι καλό....Αλλά κι εγώ εξακολουθώ να πιστεύω εμμονικά το ίδιο!!!
Ου τοχω νιώσει κιαυτο.....σου είπα ειναι μέρες για μέρες......κάνε το ψυχοθεραπεία ίσως βοήθησει.....και να απασχολεις με πραγματα το μυαλό σου........ρε συ αν δεν πάρω φάρμακα λες να γίνω χειρότερα? Τι να κάνω ρε γαμωτο ταχω μπροστά μου και δεν ξερω
Τί να σου πω κι εγώ? Εγώ όλες τις προηγούμενες φορές (3 συνολικά), έπαιρνα φάρμακα. Πρώτη φορά δοκιμάζω χωρίς, αλλά βλέπω ότι όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω και πιστεύω ότι θα οδηγηθώ σε αυτά. Σε ερώτηση που έκανα στον ψυχίατρο αν υπάρχει περίπτωση, έτσι που ταλαιπωρούμαι χωρίς αγωγή, να μου το γυρίσει σε κάτι άλλο, χειρότερο, ήταν αρνητικός. Καλό θα ήταν να μιλήσει κάποιος που το ξεπέρασε χωρίς φάρμακα, οπότε δεν είμαι η κατάλληλη. Πάντως εάν αντέχεις, απόφυγέ τα. Εγώ θέλω να τα πάρω τρέχοντας, αλλά το μόνο που σκέφτομαι είναι οι υποτροπές όταν τα κόβω (όπως τώρα) κι απογοητεύομαι για το ότι η ζωή μου θα πρέπει να είναι δια βίου με τέτοια φάρμακαQuote:
Originally Posted by marouliw
Μα και γω γιαυτο θέλω να τα αποφύγω......για να μην μάθω στα φάρμακα.....γτ τα φάρμα κα μπορεί να κάνουν καποια δουλειά αλλα έχω παρατηρήσει ότι σου βγάζουν στη φορα νέα πράγματα....πχ εμένα μου έβγαλαν την αποπροσωποιηση που δεν την είχα πριν....η ενα αλλα μου έβγαλε ενα συναίσθημα πολυ έντονης κατάθλιψης και είχα χεστει.......απλα εμένα τώρα με πιάνει γενικα ενα κρουψιμο όπου κ ναμαι σαν να ενοχλούν απο τα πάντα.....δεν ξέρω αν ειναι ιδεοληψία αλλα όταν δεν το σκέφτομαι δεν με πιάνει.....ενα συναισθημα σαν ολα να με κρουβουν....σαν ολα και όλοι να με βιάζουν....σαν ναχω δουλειές να κάνω συνέχεια και να μην μπορώ να χαλαρώσω.....και μια σκέψη ότι δεν θα αντέξω την πίεση και θα πάθω κανένα νευρικό κλονισμό......απλα πιστευω μου εχουν πεσει πολλα τελευταια γιαυτο αντιδρα ετσι ο οργανισμος μου......και μετα λεω μαρια κατσε καλα ποιος θα σε μαζευει παλι??? Η παρτη σου.....αλλα ειναι δυσκολο να το αποβαλλω.
εχεις πάθει κάτι παρόμοιο????
Επίσης και μένα ο ψυχίατρος μου είπε ότι δεν θα πάθεις κάτι απλά θα ταλαιπωρείσαι
.........πρεπει να το πάρουμε απόφαση.....κανεις δεν μπορεί να μας βοήθησει πραγματικα μόνο ο εαυτό μας......κανεις δεν μας καταλαβαίνει αφού δεν το εχειυ ζήσει.....και οι γιατροί τα λεφτά τους θέλουν....πρεπει να το πάρουμε απόφαση λοιπόν και να είμαστε δυναμικοι με τον εαυτό μας γτ είμαστε μόνοι μας.......
δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό μέρος εχω τάσεις αυτοκτονίας και εχω κάνει 3 απόπειρες ειμαι σε άθλια κατάσταση
Όχι καλό μου γιατί.....τι έχεις κάνει και πρέπει να αυτοκτονήσεις.....να τις διώξεις αυτές τις σκεψεις σε παρακαλώ.....εχεις κάτι στη ζωή σου που να σου προκαλεί τέτοιες σκεψεις?
ΕΧΩ περάσει πολλά και περνάω πολλά σήμερα πήγα για εγκλεισμό για να μην κάνω κακό στον εαυτό μ και δυστυχώς έφυγα σε απόγνωση
το αύριο για μένα εντελώς στην τύχη ευχαριστώ παντος για το ενδιαφέρον εχω χάσει την πίστη μου
Κατσε περίμενε..πες μας κάτι γιασενα.....κατι απολαυτα που σε έχει στιγματισει.....και επίσης αν έχεις ατομα να σε στηρίζουν οικογένεια, φίλους κλπ......δεν αυτοκτονουμε έτσι εύκολα ρε συ......
toulaxiston eimai edw
Καλυτερα είσαι σήμερα? Πες μας τι σε απασχολεί τόσο έντονα αν θες.....ειναι απρόσωπα εδώ οποτε μην ντρέπεσαι......ειμαστε ολο αυτιά πάντως ( ματια δηλαδή χαχα)
Theodore, εδώ μέσα πιστεύω όλοι έχουμε περάσει και περνάμε πολλά εξού και οι καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Δεν στο λέω γιατί θέλω να υποβαθμίσω το πρόβλημά σου, σε καμία περίπτωση, αλλά λύση υπάρχει και δεν είναι αυτή που σκέφτεσαι. Το έχω σκεφτεί άπειρες φορές κι εγώ και κρατήθηκα ούτε ξέρω γιατί. Η ζωή όμως που απέδειξε ότι πολύ καλά έκανα. Υπάρχει ελπίδα, ακόμα κι όταν δεν αχνοφαίνεται καν στον ορίζοντα. Μίλα, έστω κι εδώ σε παρακαλώ. Τί συμβαίνει? Εάν αφορά ΙΔΨ, εγώ έχω πάρα πολλά χρόνια κι έχω βρεθεί πολλές φορές σε άθλια κατάσταση. Τέτοια που δεν πιστεύω ότι μπορεί να διανοηθεί άνθρωπος. Και παρά ταύτα παλεύω. Και δεν είμαι δυνατή ούτε υπομονετική, πίστεψέ με. Η μεγαλύτερη χέστρα είμαι....Όλα λύνονται. Ξέσπασε εδώQuote:
Originally Posted by theodore82
Marouliw παρεπιμπτόντως εσύ πως πάς? Εκτός φαρμάκων ακόμα? Την παλεύεις?Quote:
Originally Posted by marouliw
Γεια σου....ε θα πάρω αυτές τις μέρες γτ έχουν πέσει και μαζεμένα κ δν παλεύεται....εσυ καλυτερα είσαι?
[QUOTE=marouliw;561570]Γεια σου....ε θα πάρω αυτές τις μέρες γτ έχουν πέσει και μαζεμένα κ δν παλεύεται....εσυ καλυτερα είσαι?[/QUOT
Μπα που τέτοια τύχη? Χάλια μαύρα.....Ήρθα στη δουλειά στην οποία παρεπιμπτόντως αρνούμαι να κάνω το παραμικρό. Όταν ήμουν έξω νόμιζα πως θα λιποθυμήσω. Όταν μιλάω με τους ανθρώπους είμαι πεποισμένη ότι θα πω μαλα.....ες και θα με καταλάβουν όλοι. Άσε που όλο σκέφτομαι ότι θα αρχίσω να βλέπω εικόνες και θα αποτρελαθώ. Άσε επίσης που σκέφτομαι ότι μπορώ και να το πετύχω.....Για κλάματα ρε γαμώτο
Και γω κάτι παρόμοιο....αισθανομαι ότι ολα γύρω μου με κρουβουν , ότι δεν προλαβαίνω τπτ και εχω τρελο άγχος, γεννησε κ η αδερφη μου και ολο εχω εννοια το παιδι μην παθει τπτ......ασε.....πρεπει κάποια στιγμή να συγκρουστούμε με αυτές τις τρελοφοβιες μας και να κατανοησουμε ότι δεν είναι τπτ παρα μόνο στο μυαλό μας......αλλα ποτε θα γίνει αυτό άραγε?
Παιδια η ιδψ ειναι ενα τερατακι που απλα αλλαζει προσωπα-φοβους για να σε κανει σκλαβο της.Φαρμκα οπωσδηποτε,ψυχοθεραπεια και οσο το δυνατον λιγοτερο αγχος κι αυτη απλα θα ελαχιστοποιηθει.
Spr1980 βρηκα επιτελους ενα ατομο που χει καρμπον τα συμπτωματα μου.
Ωραία και μετα τα φάρμακα τι γίνεται όμως? Τα παιρνουμε εφόρου ζωής? Γαμωτο
Άστα Άγγελε, δράμα. Να μην υπάρξει άνθρωπος στην κατάστασή μου εν μέσω κρίσης (οι οποίες μέχρι τώρα ήταν 4). Η φαντασία μου αχαλίνωτη. Ο φόβος κι ο τρόμος απερίγραπτος. Σωματικά κουρέλι. Με αίσθημα ανημπόριας και παραφροσύνης. Να θέλω τόσο να σωθώ και παράλληλα σαν να μη θέλω. Πολύ περίεργη κατάσταση. Κ δώστου οι φοβίες να γιγαντώνονται και δώστου να κλείνομαι στον ευατό μου. Δεν έχω καν κουράγιο να τα περιγράψω. Μάλλον ξέρεις, λίγο ή πολύ. Αύριο έχω ραντεβού με τον ψυχίατρο για φάρμακα (ξανά). Στενοχωριέμαι που δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο να το κουμαντάρω, αν κι έκανα ψυχοθεραπεία για 1 χρόνο κι αναγνωρίζω την πάθηση (προσπαθώ δηλ. γιατί συχνά τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα που με αποσυντονίζει τελείως και λέω πάει αυτό ήταν, τρελάθηκα!). Μακάρι σύντομα να ανακουφιστώ λίγο και να σας μεταφέρω καλά νέα. Μέχρι τότε, θα είμαι στην τσίτα και την μαυρίλα. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!!!!! Αν θες κάτι, στείλε πμQuote:
Originally Posted by aggelos11
Οι λόγοι σου πάντως εσένα, δεν είναι τουλάχιστον παράλογοι. Δηλ. εγώ σε ανάλογη περίπτωση (γέννα) στο παρελθόν είχα σκεφτεί ότι μπορώ να προκαλέσω κακό στο παιδί γιατί είμαι δαιμονισμένη....Ότι να'ναι. Και θυμάμαι ότι από την μία παρακαλούσα τον ευατό μου να μην το κάνει και από την άλλη τον προκαλούσα. Είπες κάτι????Quote:
Originally Posted by marouliw
χαωτικές σκέψεις και οδυνηρά συναισθήματα
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑQuote:
Originally Posted by spr1980
Αλλα αυτές ειναι απλα σκεψεις ρε γαμωτο....ποτε θα το καταλάβουμε.....κατσε ναρθει καμια πραγματικη καταστροφή να σου πω εγώ για ποτε θα επανέλθουμε στην πραγματικότητα......τι να μας πω........εσυ έχεις παιδάκι? Μήπως αυτό μας λείπει? Μια αγάπη άνευ όρων?
spr1980 ακριβως αυτο το συναισθημα.Το ενα μερος του εγκεφαλου μαχεται το αλλο.Απο την μια δεν θες να ακους τις παραλογες σκεψεις κι απο την αλλη λες βρε μπας κι εχουν δικιο?Εχω περασει απο διαφορες σκεψεις κι εγω κι θυμαμαι καθε μια απο αυτες.Απο το οτι μπορει να μην ειμαι ανθρωπος,να μην υπαρχω,να μην ζω στον πραγματικο κοσμο,να ναι οι αλλοι δαιμονισμενοι γυρω μου μεχρι το οτι καθε φορα που αναπνεω πεθαινουν ανθρωποι κι το οτι μου ελεγχουν την σκεψη.Ειμαι περιπτωση:PΚι ναι μαρουλιω,αν την κληρονομησες απο καπου θα τα παιρνεις για παντα.Ευελπιστω οτι η προοδος της τεχνολογιας στην επομενη δεκαετια θα βρει κατι κι θα μας ανακουφισει.
Έτσι ακριβώς Άγγελε! Δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος που δεν το έχει βιώσει. Καταιγιστικές σκέψεις που σε καταβάλουν. Εγώ στην παρούσα φάση νιώθω τα πάντα ξένα (τον κόσμο, εμένα, τα πράγματα), οτιδηποτε μπορεί να μου πυροδοτήσει σκέψεις, ενώ σωματικά από την ένταση, ζαλίζομαι και τρέμω. Κι εννοείται για κερασάκι στην τούρτα προσπαθώ διακαώς να πείσω τον ευατό μου ότι τρελάθηκα και ότι χάνω τον έλεγχο, που αποτελεί και τον μεγαλύτερό μου φόβο!!! Γίνεατι ρε γαμώτο ποτέ αυτό το πράγμα διαχειρίσιμο? Εγώ προσπάθησα, αλλά απέτυχα...Quote:
Originally Posted by aggelos11