Quote:
Originally Posted by kutchunie
Ήσουν τυχερή που ενδιαφέρθηκαν κάποιοι και σε βοήθησαν...Πώς; Τι έκαναν;
Printable View
Quote:
Originally Posted by kutchunie
Ήσουν τυχερή που ενδιαφέρθηκαν κάποιοι και σε βοήθησαν...Πώς; Τι έκαναν;
Καλή ερώτηση. Η αλήθεια είναι, πως στην θεραπεία το ταξίδι είναι εντελώς μοναχικό. Και οι πρωτοι μηνες με τα χάπια αλλά και η σκληρότητα της ψυχανάλυσης είναι κάτι που ο καθένας περνά μόνος και νομίζω πως είναι και ο μόνος τρόπος για να ορθοποδίζει κάποιος και να αντιμετωπίσει την ασθένεια.Quote:
Originally Posted by bluesk
Εμένα με βοήθησαν πολύ ένας φίλος στη σχολή μου και μετά ο αντρας μου. Οταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, απο τα Χριστούγεννα σχεδόν του 1ου έτους μου εκδηλώθηκε μείζον επεισόδιο. Οχι στα ξεκάρφωτα, αλλά δεν έχει και πολύ νόημα να αναφέρω το έναυσμα αυτή τη στιγμή. Το επεισόδιο αυτό κράτησε 2 χρόνια με αποκορύφωμα την αποπροσωποποίηση που έπαθα βλέποντας μια φωτογραφία μου που ήμουν παιδάκι. Πριν την αποπροσωποποίηση, σε δουλειά και σχολή πίστευα πως δε δίνω δικαίωμα να με καταλάβουν, ότι δηλαδή κάτι τρέχει. Επίσης, πίστευα πως όλα αυτά που περνούσα, όλη αυτη η θλίψη το ατελείωτο κλάμα η απομόνωση η αυτοκαταστροφή η αισθηση ότι μου αξίζουν πάντα τα χειρότερα και ένα σωρό αλλα, μου άξιζαν. Δηλαδή όχι μόνο μου άξιζαν αλλά ήταν και λογικά και πως επρεπε να τα περάσω. Ο συγκάτοικος με βοηθησε "σερνοντας" με στην ουσία σε ειδικό ψυχικής υγείας. Βαθύτερα αυτό που καταλαβαίνω τώρα, είναι ότι μου έδειξε πως είναι να σε νοιάζονται και να μην σε εγκαταλείπουν. Ισως και να ήταν το κίνητρό μου να ξεφύγω απο την κατάθλιψη ή να την καταστείλω ας πούμε στη φάση εκείνη.
Αργότερα ο αντρας μου στον οποίο χρωστάω πολλά απο όσα έχω τώρα. Οταν τον γνώρισα έκανε πολύ υπομονή μαζί μου. Τον γνώριζα ενα χρόνο περίπου, με στήριζε σε όλα χωρίς να ξέρει τι ακριβώς έχω, ούτε κι εγώ ήξερα πόσο βαθύ είναι το θεμα κατάθλιψη τότε αλλά όχι ως εραστής, περισσότερο ως φίλος μου. Οταν μετά απο καιρό η σχέση μας αρχισε να εξελήσεται απο μια φιλική σχέση σε ερωτική ας πούμε, εγώ όχι μόνο ήθελα να τον διώξω και το έκανα, αλλά επέλεξα να τον πληγώσω κιόλας πολύ άσχημα γιατί τότε πίστευα πως με αυτό τον τρόπο τον προστάτευα απο εμένα. Πίστευα πως δεν του άξιζε ενα άτομο όπως εγώ και πήρα την απόφαση να τον διώξω απο κοντά μου πληγώνοντάς τον ώστε να μην ξαναγυρισει ποτέ. Μετά απο αυτό είχα καταρεύσει απο τύψεις για τον τρόπο που φέρθηκα. 6 μήνες κράτησε αυτή η κατάσταση, καθημερινά τον σκεφτόμουν και έκλαιγα και για τον είχα πληγώσει και γιατί μου έλειπε αβάσταχτα. Είχα μάθει να μην είμαι μόνη για μια φορά στη ζωή μου και είχα χάσει αυτη την πολυτέλεια. Ομως με εψαξε και με βρήκε πάλι. Με έκανε να καταλάβω πως οτι κι αν είχα περάσει, αυτός ήθελε αυτο που ήμουν εγώ. ούτε αυτο που ηταν η οικογένεια μου ούτε τίποτα. Μου απέδειξε πως όσο κι αν μισούσα τους γονείς μου, εγώ η ίδια διαιώνιζα τον πόνο που βίωνα ως παιδί με το να συνεχίζω να μην με αγαπω, να μην με έχω προτεραιότητα στις αποφάσεις μου (δεν τον απομάκρυνα επειδη αυτό ηθελα για μένα, αλλα επειδη πίστευα ότι ηταν το καλύτερο γι αυτόν). Μου έδειξε πως ο καλύτερος τρόπος να ξεφύγω απο τον φαύλο κύκλο της κατάθλιψης και όσα αυτη συνεπάγεται είναι να νοιώθω και να επιδιώκω να νοιώθω και να αντιμετωπίζω τον φόβο μου για να τον νικήσω, όχι να φεύγω σαν κυνηγημένη. Επίσης ποτέ δεν είχα νοιώσει ασφάλεια, τρυφερότητα θαλπωρή ως μέλος της οικογένειας μου. Αυτός μου τα δίδαξε όλα αυτά, τα έζησα και τα ζω μαζί του.
Δεν ξέρω πως θα ήμουν τώρα δίχως ανθρώπους που να νοιάζονται γύρω μου. Επίσης, ίσως κάποιοι θεωρήσουν πως απλώς ήθελα να γίνω καλά και δούλεψα με ότι είχα και δημιούργησα τις δίκες μου ψευδαισθησεις. Δεν ξέρω. Πάντως έτσι βοηθήθηκα σε γενικές γραμμές κατά την άποψή μου.
ρεα κι εγω μεταλαγμενοσ ειμαι αλλα δε φαινεται τιποτα πλεον γι αυτο σου λεω πανε σε ενα γιατρο και μπορω να σου πω πολλαQuote:
Originally Posted by rea
αρκει να θεσ να με ακουσεισ σε παρακαλω μη με στεναχωρασ αλλο πρεπει να παρεισ φαρμακα η ουσιεσ με φαρμακα κατι πρεπει να παρεισ
σε παρακαλω πωσ αλλιωσ να στο πω δε γινεται αλλιωσ να ζησουμε πρεπει να το καταλαβεισ αυτο οτι δεν γινεται αλλιωσ
kutchunie τα γράφεις πολύ ωραία. Με συγκίνησε η απάντησή σου. Ήσουν όντως πολύ τυχερή που είχες πλάι σου αυτούς τους ανθρώπους. Μου κάνει εντύπωση που αν κι έδιωξες τον τότε φίλο σου και τώρα πλέον άνδρα σου, εκείνος ξαναγύρισε κι εσύ δεν το θεώρησες ενόχληση. Η επιμονή ενός ανθρώπου μερικές φορές ερμηνεύεται ως ενδιαφέρον κι άλλες φορές ως ενόχληση. Η κατάθλιψη φέρνει μεγάλη αρνητικότητα για το περιβάλλον και όσο κάποιος ενδιαφέρεται να βοηθήσει, τόσο αυτό εκλαμβάνεται ως ενόχληση από έναν καταθλιπτικό. Κι εκεί έρχεται το εξής ερώτημα: επιμένω να του δείχνω το ενδιαφέρον μου ή τον αφήνω μόνο αφού δεν φάινεται να θέλει επαφές μαζί μου;
Ναι ισχύει πως η επιμονή φαίνεται ως ενόχληση πολλές φορές. Ειδικά όταν κάποιος εστιάζει κατευθείαν στο θέμα κατάθλιψη. Δεν απευθύνεται στην οντότητα αλλά στον καταθλιπτικό άνθρωπο και μόνο. Αν η ενόχληση πηγάζει απο την ανάγκη κάποιου να βοηθήσει στην ανάρρωση ενός καταθλιπτικού ή επικοινωνεί τουλάχιστον έτσι την βοήθεια που θέλει να προσφέρει, εκεί είναι που ο καταθλιπτικός αντιδρά με αποστοφή.Quote:
Originally Posted by bluesk
Μέσα του ο άνθρωπος με κατάθλιψη ήδη νοιώθει μειονεκτικά για τον εαυτό του, μάλιστα προσπαθει να το κρύψει το πρόβλημα πολλές φορές, είτε πιστεύοντας πως θα γίνει αποδεκτός, είτε δεν θέλει να εκτεθεί λόγω ενοχών που προκύπτουν απ'την κατάσταση.
Δεν νομίζω κανείς να αντέχει να έχει απέναντι του κάποιον ο οποίος τον θεωρεί "κακομοιρη", πόσο μάλλον ο άνθρωπος με κατάθλιψη.
Ο άντρας μου με έψαξε γιατί αν και τον εγκατέλειψα με τρόπο πολύ άσχημο, φροντίζοντας να σχηματίσει ασχημη εικόνα για μένα, αφενώς δεν πειστηκε πως ήμουν αυτή που ήθελα να δείξω, αφετέρου ενέδωσα στο να ξαναβρεθούμε διότι μου φέρθηκε σαν να μην είχα πρόβλημα. Μου κατέστησε σαφές πως δεν αγάπησε την ασθένεια μου, αλλά εμένα και δεν νοιαζόταν απο λύπη. Και τα λόγια του ηταν ότι ακόμα και χειρότερα να πάει η κατάθλιψή σου, εγώ θελω να είμαι μαζί σου, γιατί εγω ετσι νοιωθω ευτυχισμένος. Ακόμη μου το λέει. Βέβαια μου έλειπε φοβερα τότε. Ηξερα πως τον αγαπω πριν κάνω οτιδήποτε και οτν ειδικά τον έχασα κατταλαβα ότι ηταν ο πιο σημαντικός ανθρωπος στη ζωη μου. Μου αποδεικνυει κάθε μερα πως κι εγω ειμαι ο πιο σημαντικος ανθρωπος στη δική του ζωη, όπως κι αν ειμαι
Επίσης, εκτός του ότι ο άνθρωπος με κατάθλιψη μπορεί να διώχνει κόσμο απο δίπλα του επειδή νοιώθει μειονεκτικά, ίσως το κάνει επειδή θέλει να τεστάρει την κατάσταση. Αν έχει δεθεί πολύ με ένα άτομο, μπορεί να πάρει την απόφαση να λειτουργήσει "σαδιστικά" γιατί δεν μπορει να διανοηθεί οτι του αξίζει αγάπη, αποδοχή κτλ. και θελει να διαπιστώσει κατα πόσο συνεπές είναι ενα πρόσωπο απέναντι σε αυτά που δείχνει σε μια δυσκολη στιγμή.
Αυτά μπορώ να σκεφτώ. Εσύ γιατί ρωτάς όμως;
μπλεσκ μου τι κανεις? ..σε σκεφτομουν κατα καιρους ..βλεπω ακομα σε παιδευει ο καταθλιπτικος σου ...ποσο ανοητους μας κανει αυτη η παλιοαρρωστεια να χανουμε την αγαπη μεσα απο τα χερια μας!!.. ελπίζω η κουτς να καταφερει να σε βοηθησει κοριτσακι μου..μπας και βρεθει τροπος να καταλάβει ο χαζος!Quote:
Originally Posted by bluesk
03-12-2015, 17:41
bluesk
rea
"οπως καταλαβαινεις φιλαρακι , η πραγματική προκληση ειναι να βρουμε αν παιζει τιποτα αλλο εκτος απο καταθλιψη ...κατα 99,99999 εχεις και εσυ καραμπινατη καταθλιψαρα και θα σου πω κάτι που επρεπε να πω στον εαυτο μου οταν ήταν μολις 2 μηνων καταθλιπτικη ... τοσο νωρις... RUN FOREST!!!!!...αισθανομαι την κουραση σου και την ξενερα σου αλλα μην το αφηνεις να σε καταβάλλει...πατα γκαζια και πίεσε τον εαυτο σου να βγεις απο το σπίτι σου...για οπου θες ..εθελοντισμο, χομπυ, σπορ ...ψαξε μεχρι να το βρεις .
η καταθλιψη ειναι σαν τον βουρκο σε καταπίνει σιγα σιγα ..βρες κλαρι και τραβηξου γιατι κορίτσι μου τωρα που ειναι νωρις ακομα! και μην ξαναεπιτρεψεις στον εαυτο σου να ξαναπέσει"
bluesk
Είχα καιρό να επισκεφθώ το forum...Για να είμαι ειλικρινής μπήκα μπας και γράφεις ακόμα κι αν ναι, να δω τι γράφεις. Ωραία τα λόγια σου Σοφά!
rea αυτό το έφραψα όπως βλέπεις μέρες τώρα...Σε ένα θέμα που τώρα βρίσκεται στη δεύτερη σελίδα της ενότητας. Νομίζω έχει τίτλο "βαριέμαι και δεν θέλω να βγαίνω"
Δεν έχει επέλθει αρμονία μεταξύ μας δυστυχώς. Απαντά μόνο όταν επικοινωνώ μαζί του και ούτε λόγος να βρεθούμε.
kutchunie απάντησε η rea για μένα στην ερώτησή σου :)
Είδα, ναι :)
Πάντως κάτι που θα τον κινητοποιήσει, είναι να τον βάλεις στο τρυπάκι να σε διεκδικήσει. Εγώ είχα μπει για τα καλά σε αυτή τη διαδικασία τότε. Απέδωσε. Ο αντρας μου μου έλεγε νοιώθω οτι μου έχεις δώσει τα πάντα, αλλά ποτέ δεν ενοιωσα πως με θες, εχω σοβαρές αμφιβολίες οτι με θέλεις. Δειξε μου πως με αγαπας και με θελεις στη ζωη σου. Αν νοιώθεις καλά μαζί μου και ευτυχισμένη, διεκδικησε με για σένα, όχι για μένα, δε θέλω να με διευκολύνουν, μου έλεγε, να με αγαπουν θέλω. Κάνε αυτό που θέλεις μαζί μου μου έλεγε κι εγώ θα πάρω την ευθύνη για όσα δεινά πιστεύεις ότι θα με χτυπήσουν. Νομίζω ήταν πολύ καλό το παιχνιδι αυτό. Σε εμενα λειτουργησε. Βέβαια ημουν ήδη και σε αγωγη και σε ψυχοθεραπεια
τι ωραιος τυπακος ρε κουτς !!!...μπραβο και πάλι μπραβο!Quote:
Originally Posted by kutchunie
γαμωτο δεν το καταλαβα οτι ησουν εσυ...!! γιατι δεν μου το πες???... πωωω και δεν ειναι εδω η agnostix θα χαιροταν πολυ να σε δει!!... τελικα εχεις και εσυ καταθλιψη... ή ερωτικη απογουτευση?Quote:
Originally Posted by bluesk
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ κουτσουνι που τον βρηκεσ αυτον καλοσ φαινεται
σε βοηθησε παρα πολυ τωρα διαβασα καλα το μυνημα σου
αρχισα να συγκεντωνομαι καλυτερα τωρα παντωσ απο αυτα που λεσ μην τον χασεισ αυτον
παιρνει εγκριση και απο μενα
τα βλεπεις ρε γαιδουρι πως μιλαει ο κοσμος!!!:mad:
κατσε ρε συ αυτο ειναι καθηγητησ ενασ στουσ χιλιουσ που τον βρηκε αυτον πλακα μασ κανεισ
αυτοσ την καψουρευτηκε χαιρω πολυ κι εγω αμα καψουρευτω πριν παθω ψυχωση ελεγα ωραια πραγματακια
αλλα πηγαιναν χαμενα γιατι ημουνα φρικιο οποτε παλι χυλοπιτα ετρωγα αλλα τωρα εστρωσα να ξερεισ
πλεον δε θελω αλλουσ ερωτεσ εχω ερωτευθει πολεσ φορεσ πληγωθηκα αλλεσ τοσεσ υποτροπιασα
καθε φορα που ερωτευτηκα ε ενταξει νομιζω φτανει απλα αυτα δεν ειναι για μενα πλεον το πηρα αποφαση
σουτ!!..καπου πρεπει να τα πω να ξεσπασω και εγω η γυναικα...και εσυ εισαι ο μονος που τα πιανει αυτα..οποτε σε εσενα θα ξεσπαω!..γαιδουρι!!
Ευχαριστώ Ρέα! και στα δικά σου :oQuote:
Originally Posted by rea
"γαμωτο δεν το καταλαβα οτι ησουν εσυ...!! γιατι δεν μου το πες???... πωωω και δεν ειναι εδω η agnostix θα χαιροταν πολυ να σε δει!!... τελικα εχεις και εσυ καταθλιψη... ή ερωτικη απογουτευση? "
rea δεν είχα ανοίξει εγώ εκείνο το θέμα. Απλά μπήκα επειδή είδα πως είχες γράψει :) Τώρα για το τι έχω...:o
καψουρα καραμπινατη στους 1000 βαθμους κελσιου ;)Quote:
Originally Posted by bluesk
Για καλό και για κακό πάντως έκλεισα ραντεβού σε ψυχολόγο. Τον τελευταίο καιρό δεν είμαι και πολύ καλά και με όσα έχω διαβάσει εδώ, έχω αρχίσει να ανησυχώ και θέλω να προλάβω τα χειρότερα.Quote:
Originally Posted by rea
χαχαχα..ενα ραντεβουδακι να το πας, θα σε κανει να νιωσεις λίγο καλυτερα, εχεις - δεν εχεις κατι :)...αλλα γενικα μην επηρεαζεσαι τοσο, ο καθε ανθρωπος ειναι διαφοετικοςQuote:
Originally Posted by bluesk
Σε ευχαριστώ rea :) Δεν ξέρω γιατί, αλλά με βοηθάς ακόμα και με δυο κουβεντούλες. Να είσαι καλά και Καλή Χρονιά :oQuote:
Originally Posted by rea
Ευχαριστω που διαλεξεσ εμενα για να ξεσπασ κατι ειναι κι αυτοQuote:
Originally Posted by rea
αμα δεν τα πω στο φιλαρακι μου που θατα πω??Quote:
Originally Posted by elis