συμφωνώ απόλυτα να κάνεις κάτι χωρίς να υπάρχει κάποιο κέρδος να το κάνεις για να περάσεις μια ωρίτσα όμορφα να έρθεις πιο κοντά στον άλλον
ναι σ αυτή την περίπτωση το νάζι είναι δημιουργικό
γι αυτό το νάζι δίνω και την ψυχή μου
Printable View
εγώ το θεωρώ ως μια μορφή επικοικωνίας μεταξύ κάποιων ανθρώπων. Χειριστικό γίνεται όταν όπως είπες δεν έχει μορφή πλάκας αλλά αποσκοπεί σε κάτι. Γενικά η παιδικότητα και το νάζι πάνε ανάλλογα με τον άνθρωπο όπως και κάθε τι. Άλλοι άνθρωποι βρίσκουν στην παιδικότητα μια ελευθερία, χαρά, χαβαλέ άλλοι πάλι κρύβουν μια ανωριμότητα αρνητική που τους κάνει να μην αναλαμβάνουν ευθύνες και κυρίως να χειρίζονται..
έιναι διαφορετικό να πεις με νάζι '' μου έλειψες'' και να τον γαργαλήσεις,να γελάσετε , να φιληθήτε
και διαφορετικό να πεις '' μου έλειψες γι αυτό θέλω αυτό κι αυτό'' σαν τιμωρία επειδή πιο πριν δεν έκανε αυτό που ήθελες ο άλλος του κρατάς ηλίθια μούτρα. ;)
Εγώ το ναζι το ζω συνδέσει με τη τσαχπινιά. ..τη χαριτωμένια. .και ο πατέρας μου 80 χρονών ειναι και ναζια μου κάνει! ! Με παίρνει σήμερα που λέτε. .." Πω ωω παιδακι μου χάλια είμαι θα πεθάνω. ....δε τη βγάζω. .. τι κανεις μικρουλακι μου?μου χαιδευοτανε...πατέρουλινο μου τού λέω σε αγαπω με χει τον ουρανό του λέω. .. χρωματιζοντας τις φωνές μας!!! Όλο αυτό για μένα είναι ναζι...δε θέλαμε τίποτα ο ένας από τον αλλο απλά εκ δηλώσαμε την αγάπη μας !!! Δεν είναι κακό! !!! Αγαπώ να τσαλακωνομαι και εγώ και οι γύρω μου. .γιατι περνάμε ωραία .. και εκδηλωνουμε την αγαπη μας!από κει και πέρα σύμφωνΩ περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! !
είσαι γλυκα!! χαχα :) κι εγώ έτσι μιλάω με τους γονείς μου και το λατρεύω,με τον συντροφό μου και γενικά όσους αγαπώ. Περνάμε τόσο όμορφα, γελάμε και κυρίως παίρνουμε δύναμη και ζεστασιά. Απο εκεί και πέρα όντως ο καθείς με τα δικά του και ο πασάς στα γιάννενα που λενε :P
αφιερωμένο σε όλους αλλά πιο πολύ στην ρεα
https://www.youtube.com/watch?v=oePPnU38uQY
Αν ήμουν χρώμα θα ήμουν ροζ. . Ρόζ κίνητο, ροζ ρολόι κτλ χαχα ευχαριστώ! Δεν έχω όμως καταλάβει να ενοχλώ κάποιον και μπορώ να σταθώ στο ύψος μου όταν το απαιτεί η περίσταση ...Απλά με τους δικούς μου ανθρώπους είμαι έτσι. .. με αγάπες σκέρτσα και αγκαλιές. .με αυτούς που αγαπώ και με αγαπάνε. .. ...και αυτοί που με αγαπάνε νε δέχονται ακόμα και αν είναι διαφορετικοί και πιο "σοβαροι" και πάλι τους αρέσει! ! Όπως και εγώ συμπαθώ και αγαπώ ανθρώπου ς που είναι κοντρα σε αυτό και το δέχομαι! Anyway ...ο καθένας είναι όπως είναι και αν δε μας ενοχλεί. ..δικαίωμα του!!!
Ε όχι ρε συ αυτή είναι τσούλα και ελαφρώς πιο πλούσια απο μένα! ������������������
Ζουζουνοκουρκουμπινακια μου και γω για μια απλή Καλησπέρα μίλησα μιας και πέσαμε μούρη με μούρη! !
Δεν μου ετυχε να συναντησω την καθριν εκτος από την καθιερωμενη ανα τριμηνο συναντηση μας...
αλλα πιστευω ότι δεν θα ειχε πρόβλημα να πιουμε καφεδακι και να τα πουμε.. ασε που στην αρχη νομιζω με κοιτουσε και λιγο διαφορετικα χα :)
ενταξει τωρα....
αν το κρατας με τους γονεις σου (οχι μονο εσυ, γενικα, αλλα εσυ το ειπες), ειδικα τοτε, ασχετως αν δεν θελεις να κερδισεις κατι (αν και, κρατα μια πισινη γιαυτο, η χειριστικοτητα εχει πολλες μεταμφιεσεις), δεν ειναι ΦΑΝΕΡΟ οτι γραπωνεσαι στον παιδικο σου ρολο , με ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αυτος συνεπαγεται? απο αισθηση ασφαλειας που ειναι και το θετικο,μεχρι αποποιηση ευθυνων, μιας και ειναι δουλεια των μεγαλων αυτο...
κλπ κλπ κλπ....
Καλημέρα fleur! Δεν μου έχει τύχει ποτέ να συναντήσω τον ψυχοθεραπευτή μου έξω αλλά πιστεύω ότι μια τυπική προσέγγιση είναι η καλύτερη. Δηλαδή όχι να κάνετε ότι δεν γνωρίζεστε οκ είναι γελοίο αλλά σίγουρα δεν είναι ανάγκη να τις εξιστορήσεις τα νέα σου σαν να είστε κολλητές. Τουλάχιστον αυτό θα έκανα εγώ, αλλά έτσι είμαι και γενικά σαν άνθρωπος δηλαδή δεν θα δω ένα γνωστό και θα αρχίσω να του λέω τα νέα μου εκτός κι αν ρωτήσει που και πάλι θα περιοριστώ στα πολύ τυπικά. Θεωρησέ το σαν μια επαγγελματική σχέση, θελώ να πω τον παθολόγο ή τον δικηγόρο σου αν τους συναντούσες θα καθόσουν να του εξιστορήσεις τη ζωή σου; Ειδικά αφού συνεχίζεις να την επισκέπτεσαι αυτό θα το κάνεις στο επόμενο ραντεβού σας, μην τα λες από πριν να έχει και σασπένς! Η διαφορά του να τη δεις τυχαία στο δρόμο και να την πάρεις τηλέφωνο είναι αυτό που σου είπε κάποιος ήδη (σόρρυ δεν μπορώ να θυμηθώ το νικ και βαριέμαι να ψάξω 7 σελίδες θέμα). Τηλέφωνο θα την πάρεις όταν την έχεις ανάγκη γιατί αυτός είναι ο ρόλος της, να σε βοηθάει στην ανάγκη σου, όχι να κάνετε παρέα. Άρα το να τη δεις έξω τυχαία είναι κάτι διαφορετικό, απλά έτυχε δεν ήταν ότι την χρειάστηκες και δεν ήταν εκεί για σένα να σε ακούσει. Εστίασε στη βοήθεια που σου δίνει και όχι στο πρόσωπο. Σίγουρα μπορεί να είναι χαρισματική αφού έχει καταφέρει να σε βοηθήσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά μην ξεχνάς ότι σε βοηθάει σαν ψυχολόγος και όχι σαν φίλη. Στις συναντήσεις σας εφαρμόζει όσα έμαθε για το επάγγελμά της, λειτουργεί με το μυαλό και όχι με το συναίσθημα. Αυτό δεν είναι κακό, γιατί πρέπει να είναι αντικειμενική και αποστασιοποιημένη για να σε βοηθήσει. Αν αρχίσει και εμπλέκεται συναισθηματικά δεν θα μπορεί να σου προσφέρει τόσο καλή στήριξη. Άρα μην το παίρνεις σαν κάτι αρνητικό. Και μην αισθάνεσαι ότι έκανες κάτι λάθος, απλά δεν το ήξερες. Εγώ πιστεύω ότι δεν είναι ανάγκη να το συζητήσεις αν ντρέπεσαι, αλλά ψάξου λίγο μόνη σου για το ποια είναι τα όρια της ψυχοθεραπείας και γιατί αυτά ωφελούν τον "ασθενή".
Νομιζω οτι ειναι θεμα ανθρωπου ..........εγω εχω φιλικη σχεση με τον ψυχιατρο μου , εχουμε μια καλη χημεια , και φυσικα αμα τον δω στον δρομο , θα πιασουμε κουβεντουλα περι ανεμων και υδατων ............αλλα τον εχω πετυχει στο τηλεφωνο , να μιλαει σε αλους ασθενεις πολυ τυπικα , μαλλον επειδη οπως λεει κι ο ιδιος , ειναι κουραστικοι ...........εγω δεν τον κουραζω , ουτε καταχρωμαι τον χρονο του , ουτε την φιλικη μας σχεση , και το εκτιμα αυτο , πιστευω .................εχουμε πει να βγουμε για κανα καφεδακι , αλλα δεν τον κανω πια και τοσο κεφι .................εχουμε και 10 χρονια διαφορα μονο................... αμα ηταν τυπικος μαζι μου , θα τον θεωρουσα ακαταλληλο για μενα , μουχει τυχει τετοιος ψυχιατρος , πολυ ψυχρος ανθρωπος , ουδεποτε ειδα καλο απ αυτον , και τον παρατησα ................αλλα και με τον παθολογο μου ειμαστε φιλοι , βγαινουμε για κανα σουβλακι , λεμε τα προβληματ μας , ( μαλλον αυτος μουτα λεει ) , λεμε τα δικα μας .................ισως ειναι επειδη ειμαι πολυ επικοινωνιακος με οσους συμπαθω ........
μ έναν φίλο μου ψυχίατρο συζητάγαμε γι αυτό το θέμα και μου είπε ότι ο γιατρός έχει άκρως τυπικές σχέσεις με τους ασθενείς
ο λόγος προφανές πρέπει να είναι τυπική
αν δημιουργηθεί πιο στενή σχέση μέχρι και αλλαγή γιατρού μπορεί να πέσει στο τραπέζι
απαγορεύετε να σε δει και να τον δεις φιλικά γιατί χαλάει η σχέση γιατρού ασθενή
Πολυ περιεργο αυτο ...........αμα δεν αισθανθω φιλικα απεναντι του , πως θα του εξομολογηθω τα εσωψυχα μου ? αλλωστε εχει εντολη απο μενα , να μου λεει τα στραβα μου , αυτο του λεω παντα , οτι δεν ερχομαι σε σενα γιια να με χαιδευεις , για να μου λες τα στραβα , απο πελατη δεν με χανεις , λεω , μην φοβασαι , αλλα οσο μου λες οτι ολα πανε καλα , τοσο καχυποπτος γινομαι ..............μου εχει πει αρκετα στραβα , δεν χαλιεμαι , αντιθετως χαιρομαι να τακουω , μπας και τα διορθωσω .............μερικα απ αυτα δεν ισχυουν , αλλα καλυτερα να πει περισσοτερα στραβα , τροφη για σκεψη μου δινει ..................αλλωστε ειμαι εντελως τοσο απειθαρχος , παντα θα κανω τα δικα μου κοκτεηλς , που μενα γιατρο , που θα ηταν λιγοτερο απο φιλικος μαζι μου , θα πλακωνομουν , οποτε , οτι ταιριαζει στον καθενα ................... βεβαια , αναφερομαι σε ψυχιατρο , οχι ψυχολογο /ψυχοθεραπευτη ( δεν εχω παει ποτε ) , γιατι δεν εχω μαθει να δεχομαι υποδειξεις /διαταγες/αυταρχισμους , ουτε απο τον ιδιο μου τον πατερα , απο εναν ξενο θα δεχτω ? χρειαζομαι ειδικη μεταχειρηση ................αλλωστε , για συμβουλο τον εχω τον ψυχιατρο ( consigliere ) , μονο εγω μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου .........
όταν πας στο ιατρείο του θα είναι φιλικός έως κολλητός έξω από το ιατρείο όμως είναι τελείως διαφορετικά
για φαντάσου ν αρχίσεις να πηγαίνεις για καφέ μετά για ένα κρασάκι και στο τέλος στα μπουζούκια
πάει όλη η θεραπεία κάηκε δεν θα τον βλέπεις σαν γιατρό αλλά σαν κολλητό
Μα και κολλητο να τον δω , παλι δεν αλλαζει τιποτα .............γι αυτο και τους γιατρους , ποτε δεν τους αποκαλω ' γιατρε ' , παντα με το επωνυμο τους ..............ειναι ενας επαγγελματιας στον τομεα του , κι εγω στον δικο μου , δεν εχω σε παραπανω υποληψη εναν γιατρο απο ενα ηλεκτρολογο , το θεωρω δουλοπρεπεια και ξεφτιλα να λεω εναν γιατρο , ' γιατρε μου ' , τοτε να λεμε και '΄δικηγορε μου ' , ' αρχιτεκτονα μου ' , ' επιχειρηματια μου ' και γιατι οχι , ' υδραυλικε μου ' ............... θα λαβω υποψη τον γιατρο μου , ασχετα αν παιζουμε σφαλιαρες , εχω την ωριμοτητα αυτη στα 54 μου , δεν χρειαζομαι γιατρο-μπαμπουλα , αντιδρω ασχημα σε τετοιους ανθρωπους ....................ουτε θα πω ποτε ' πρωθυπουργε μου ' , ουτε ' υπουργε μου ' , ολοι με τα ονοματα τους , δεν ειναι υπερανω εμου κανεις , ολοι ισοι ειμαστε , τουλαχιστον εγω ετσι αισθανομαι ..................και μαλιστα , επειδη ο γιατρος , απο μενα ζει , δεν τοχω σε τιποτα να του τα χωσω κιολας , τι εκανε στην ζωη του παραπανω απο μενα , για ναξιζει τον σεβασμο μου ? σπουδασε ? ε , και ,. κι εγω σπουδασα , αλλο αντικειμενο ομως , με περισσοτερα χρηματα ........................... ισως εχω καποια υπερβαλλουσα αυτοεκτιμηση , αλλα καλυτερα υπερβαλλουσα , παρα αισθηση μειονεξιας ...........................οπως και τον φιλο μου τον παθολογο , που κανονικα παιζουμε σφαλιαρες , αφου τον ξερω απο το 80 , αλλα αυτο δεν σημαινει οτι απαξιω την γνωμη του , τουναντιον , τον εκτιμω ως γιατρο και ως ανθρωπο , και τον σεβομαι , υπολογιζω στο επακρο την γνωμη του , αμοιβαιο ειναι .....................ετσι εχω μαθει στην ζωη μου , στην Ελβετια μεγαλωσα , που δεν υπαρχει η Ρωμεικη δουλοπρεπεια , ο παμπλουτος θα κυκλοφορει μενα golf , και δεν ξερεις τι ειναι ο διπλανος σου , στο τραμ ....................
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου είμαι κι εγώ του ιδίου σκεφτικού ειμαι εγώ δεν σπούδασα αλλά εχω φάει άλλα παλούκια που οι σπουδαγμένοι δεν θα τα νιώσουν ποτέ
το ότι σκέφτεσαι εσύ κι εγώ έτσι δεν σημαίνει ότι όλοι αντιμετωπίζουμε το ίδιο της καταστάσεις
οπότε κάποιοι γιατροί ίσως έχουν εμπειρίες που τους κάνει να κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας από τους ασθενείς
μπορεί να έχεις δίκιο αλλά κι όπως μου το περιέγραψε ο φίλος μου έχει μια βάση
Λοιπον σημερα το πρωι πηγα τον πατερα μου στον δικο μου ψυχιατρο ...Σκεφτηκα μετα απο ολα αυτα οτι δεν πρεπει να αναφερθω καθολου στα δικα μου θεματα μιας και εγω ημουν ο συνοδος και ο μπαμπας ο ασθενης...Παρ'ολ'αυτα στο τελος με ρωτησε "εσυ πως πας φλερ? ενταξει με το φαρμακο και μετα συζητησαμε περι ανεμων και υδατων μεχρι και για το ringtone που εχω στο κινητο μου.. Οκ αλλη περίππτωση , μπορει και να ειχε να κανει και οτι ημαστε στο ιατρειο του...
τον "μαλωσε" και του ξεκαθαρισε αν ειναι να ξαναπιει να μη του γραψει τιποτα...Ε λιγο ανοια, λιγο γεροντικη καταθλιψη και φαρμακακια!!!
Θα δουμε γιανγκ δηλωσε οτι δε θα ξαναπιει!! Κατι τετοια δηλωνω και γω και κατεβάζω όλο το κτημα χατζημιχάλη...Ειναι γονιδιακό το θεμα μας...Μονο που ο νταντι πινει μια κουτα φάρμακα!
Αστα σαν μωρο και χειροτερα ..έντω μεταξυ η μητερα μου δεν καταλαβαινει την κατασταση και νευριαζει μαζι του..ενας χαμος...Θελει υπομονη και γερα νευρα ...γιατι πολλες φορες δε συνεννογιουνται καν!! Ειμαι και μοναχοπαιδι...και οπως καταλαβαινεις τα περναω μονη μου..
παρακάλα να η πέσει στο κρεβάτι καλύτερα να πίνει πάρα να μη μπορεί να σηκωθεί
Φλερ, εχεις προλαβει να συζητησεις με την ειδικο σου οχι ψυχιατρο, ψυχολογο, την σχεση σου με τους γονεις σου, το πως εχεις αναλαβει τον πατερα σου, πως νιωθεις οταν δεν εισαι κοντα κτλ ?
Προς τιμην σου το γεγονος οτι στηριζεις μια τοσο συνθετη κατασταση.
Καλημερα!!! Cc εχουμε συζητησει ναι αλλα κυριως για το πως μεγάλωσα και οχι την τωρινη κατάσταση... Ενταξει τουλαχιστον δεν ειναι κατακοιτος ...και η μαμα ειναι λειτουργική... τον φροντιζει... αλλά δε εχει την υπομονη και την αντιληψη ίσως και το κουραγιο να τον χειριζεται... Απλά αυτο που θα περνουσα στα 50 ή 60 μου το περναω στα 25 και στα 30 μου ... Δε πειραζει!! τους αγαπω αλλωστε και θα τους φροντισω οπως με φροντισαν και αυτοι!
Ενταξει απλά ηθελα να σου επισημανω οτι παραλληλα με τον εαυτο σου που πρεπει να φροντισεις και να προσεχεις, προσεχεις και ανθρωπους που αγαπας.
Δηλαδη λογικο ειναι καποιες φορες να το χανεις, να μπερδευεσαι, να μην ξερεις ακριβως που νιωθεις καλυτερα και για ποιον λογο.
ναι το ξερω..πολλα απο αυτα που ειμαι ...σκεφτομαι ...αισθανομαι...συμπεριφερομ αι..ειναι σε συναρτηση με τους γονεις μου... θα δουμε πως θα προχωρησει αυτο...!!! Πρεπει να το δουλεψω...και ελπιζω να το καταφερω!! Ευχαριστω πολυ!!