Καλησπέρα nastaz! :) Πώς είσαι;
Ναι, ευχαρίστως κι εγώ βλέπω πως έχουμε κοινά...όταν συμπληρώσεις τα απαιτούμενα μηνύματα για να μπορώ να σου στείλω προσωπικό μήνυμα θα τα πούμε πιο άνετα...
Ο ψυχολόγος μου είπε ότι όταν κάποιος έχει υποστεί κακοποίηση, ή απορριπτική συμπεριφορά στην παιδική του ηλικία (ή οποιοδήποτε άλλο μοτίβο), ασυναίσθητα ελκύει αυτού του είδους τις συμπεριφορές μελλοντικά στις σχέσεις του. Γιατί αυτό έχει συνηθίσει να βλέπει, αυτό είναι το "NormaL" γι'αυτόν.
Οπότε ίσως θα πρέπει να μάθουμε να εξετάζουμε προσεκτικά τον άλλον πριν κάνουμε κάποια κίνηση.
Στη δική σου περίπτωση μαλλόν μένεις στη εξέταση... Σε καταλαβαίνω απόλυτα... Φοβάμαι ότι και εγώ απο δώ και πέρα αυτό θα κάνω.
Πως να είμαι... τα ιδια σκ...α! Εσυ?
Πόσο διάστημα έχει περάσει απο το περιστατικό με τον τύπο στο κλαμπ?
Τώρα αν σου πω δεν ξέρω αν θα μπορέσεις να με καταλάβεις...ακόμα κι εσύ, ντρέπομαι λίγο που το λέω αλλά τότε ήμουν 16 στα 17 και τώρα όπως σου έχω πει είμαι 38 όμως εξακολουθεί να με φοβίζει αυτή η εμπειρία και να μ' εμποδίζει να προχωρήσω μπροστά...
Ούτε εγώ νιώθω καλά τώρα, ζαλίζομαι και δεν ξέρω γιατί...ίσως να είναι ψυχοσωματικό από την συναισθηματική φόρτιση...
oτι αλλαζουν ρολο. Προσποιουνται!
Στην αρχη ειναι γοητευτικοι και προστατευτικοι και μετα αλλαζουν σε νευρικους, ασυγκρατητους και βιαιους. Επιμενω, να τσεκαρεις παντα πως αντιδρα ο αλλος σε διαφωνια, αντιθετη αποψη, οταν δεν θελεις να κανεις αυτο που προτεινει κι ας ειναι ενας καφες ή μια βόλτα.
Καπου ειχα διαβασει οτι απο τον τροπο που τσακωνεται κανεις καταλαβαινεις το χαρακτηρα του !!
Α, τώρα κατάλαβα...
Ε ναι, υποθέτω ότι αν σου φωνάζει συνέχεια και πολύ είναι πιο πιθανό να σηκώσει και χέρι δεν είναι;
Από την εμπειρία σχέσης που είχα εγώ πάντως μερικές φορές όταν θύμωνε μου φώναζε λίγο (για μια δυο φορές μιλάμε οπότε δεν το κάνω θέμα) αλλά τις περισσότερες οι διαφωνίες μας ήταν σε ήρεμους τόνους, για παράδειγμα θυμάμαι μια φορά που εγώ ήθελα να βγούμε κι εκείνος να μείνουμε μέσα και τελικά μου έκανε το χατήρι αν και αρχικά αντέδρασε αλλά ήπια απλώς με λίγο πιο έντονο τόνο στη φωνή απ' ότι συνήθως...νομίζω πως αυτό είναι και το φυσιολογικό, εσύ τι λες;
Αχ, δεν μου φτάνει η ζαλάδα μου έχω και τον Τζέρυ να νιαουρίζει συνέχεια και να μην με αφήνει να συγκεντρωθώ...του έβαλα πάλι φαγητό, ελπίζω τώρα να χόρτασε και να ησυχάσει...
'' [QUOTE=nastaz;630943]Ο ασυναίσθητα ελκύει αυτού του είδους τις συμπεριφορές μελλοντικά στις σχέσεις του. Γιατί αυτό έχει συνηθίσει να βλέπει, αυτό είναι το "NormaL" γι'αυτόν. ''
δηλαδη απο οοοοοοοτι καταλαβα θα χρειαστει καπιος μια τερααααστια ογκοδη επιστημονικη αναλυση για να κατανοησει το τοσο απλο πραγμα οτι για να ξεπερασει ενα τραυμα πρεπει να κανει το ΑΝΤΙΘΕΤΟ απ οτι βιωσε.
το αναποδο ειναι πχ πρεπει να συνηθισει φιλικες συμπεριφες διπλα του χωρις να φευγει κλπ.
εμενα δε μου φαινεται πολυ ρεαλιστικα το να εξετασεις τον αλλο τι ειναι αμαξι που εξεταζεις αν δουλευει κανονικα?
και επειδη δηλ μια μερα μπορει να τσακοθηκε με εναν ασχετο απ αυτο μπορεις να βγαλεις συμπερασμα?
το μονο που μπορεις να εξετασεις ειναι αν σου μιαζει οταν θυμωνει οταν χερεται κλπ και φερνει στον εαυτο σου.αν καπιος θυμωνει οπως εσυ πχ σαφως μπορει να πετυχεις πολα πραγματα απο αυτη τη ταυτιση.
με αυτα τα κριτηρια πχ θα διαλεξεις το πιο συμπαθητικο της παρεας ομως σκεψου οτι καθε φορα που θα προκυπτει ενα προβλημα αυτος θα σκεφτεται σιγα μη τσακωθω τωρα και γινω ο κακος στα μου ολα.
καπια στιγμη θα διαπιστωσεις οτι τα προβληματα εμειναν οπως ηταν και οτι αυτοσ δε μπορει να τα λυσει.
κυκνάκι άντρας είμαι!
με ρωτάς το εξής : Να σε ρωτήσω, πιστεύεις ότι δεν πειράζει αν στη συζήτηση που λες εκφράσεις το φόβο σου για την βία ώστε να σιγουρευτείς ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σ' αυτή την ιστορία που έχει ξεκινήσει; Για μια καινούρια σχέση μιλάω...
η προσωπική μου άποψη είναι ότι επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις ο άλλος τι είναι απο όταν τον δείς δεν χρειαζεται το συγκεκριμενο... δεν χρειαζεται για τον εξης λογο --> αν είναι καλό πεδί αυτος που θα βρείς δεν χρειάζεται να του το πείς αυτό γιατί ήδη απο μόνος του δεν θα σου έκανε ποτέ κακο, αλλά αν είναι <<αλήτης>> τότε θα μπορούσε να παίξει μαζί σου ξέρωντας κάπως την ψυχοσύνθεση σου ( ζητάω συγνώμη εκ μέρους του αντρικού πληθησμού που υπάρχουνε τέτοια αντρόμορφα τέρατα που παίζουν με τα συναισθήματα γυναικών )!!!
Είναι τόσα πολλά που θέλω να σου γράψω που χάνω τις σκεψεις μου...
η αποψη μου είναι οτι κατα καποιον υποσυνειδητο τρόπο ίσως επειδη εσύ ήσουνα <<αδύναμη>> σαν γυναίκα μέσα στο μυαλό σου να ήθελες τον άντρα λίγο <<μάγκα>> να μιλαει και να λυνει αυτος τα προβληματα για εσενα και για αυτό εμπλεκες με τυπους που δεν σεβόντουσαν τίποτα ίσως γιατί στο μυαλό σου νομιζες οτι ο ψευτομαγκας που εχει θρασος θα μπορεσει να την πει σε καποιον αλλον για λογαριασμο σου έβλεπες έξω πες δυο τύπους ο ένας σαν φλόρος ήρεμος και ο άλλος ποιό ζωηρός ίσως διάλεγες τον ζωηρό γιατί νόμιζες ότι έτσι όπως την λέει παντού θα την έλεγε παντού για να σε υπερασπιστεί ( το λάθος σου είναι ότι αυτα τα άτομα δεν εχουνε παιδεία και ειναι μονοφαγάδες δηλαδή μονο ο εαυτος τους τους νοιάζει).
Αλέξανδρε πρεπει να διαλεξει κατι ενδιαμεσο ουτε τελειως φλορο που θα λεει σε ολα και ολους ναι αλλα και ουτε καποιον που νομιζει οτι ειναι αυτος και κανενας αλλος στο κοσμο ο γαμ.ω και δερνω, επισης εγω ανεφερα οτι γενικα απο το ντισιμο και απο το βλεμα μπορεις να καταλαβεις στοιχεια για καποιον αλλον, πως για παραδειγμα τους ναρκομανεις τους εντοπιζεις απο μακρυα ? ε φαντασου κατι παρομοιο και ετσι μπορεις να καταλαβεις πολλα για τον χαρακτηρα του αλλου ακομα και αν θελει να στο κρυψει απ την αρχη....
Εντάξει, μην βιάζεσαι κι αγχώνεσαι... :) Θα τα πούμε όλα σιγά σιγά...να μπορώ να τα αφομοιώσω κι εγώ...
Κοίτα, επειδή δεν διάβασες όλα τα μηνύματα του θέματος κατάλαβες κάτι λάθος...εγώ δεν τον είχα διαλέξει αυτόν που προσπάθησε να με βλάψει, δεν είχαμε σχέση και δεν θα μπορούσαμε να έχουμε γιατί είχε σχέση με μια φίλη μου κι εγώ δεν κάνω τέτοιες προδοσίες...εκείνος μου την έπεσε και προσπάθησα να τον αποφύγω...εγώ προτιμώ τα ήσυχα παιδιά όχι τους ζωηρούς απλά θέλω σε μια σοβαρή κατάσταση να μπορούν να με υπερασπιστούν ναι, αλλά επειδή είμαι χαμηλών τόνων προτιμώ και τον σύντροφο μου έτσι...
Τώρα για το πρώτο σκέλος του διαλόγου μας αν όμως δεν το συζητήσω να κόψω την αντίδραση του πώς θα ξέρω ότι δεν θα μου κάνει ποτέ κακό; Πιστεύεις πως είναι κακό να ζητήσεις αυτή τη διαβεβαίωση;
Kυκνε μια ερωτηση
Νιωθεις θυμα?
Μηπως εχεις μπει στο ρολο του θυματος και πιστευεις οτι οι αλλοι ειναι εκει εξω για να σε βλαψουν?
η γνωμη μου ειναι οτι οι περισοτερες γυναικες εχουμε προτιμηση σε αντρες που ειναι πιο δυνατοι πιο κακα παιδια ασ πουμε.εγω πχ δεν ημουν ποτε αδυναμος χαρακτηρας και ομως εμπλεξα με ενα τετοιο τυπο .και αυτο δεν ειχε να κανει με δικη μου ανασφαλεια.
επισης δεν ισχυει παντα οτι οι ανθρωποι που ειναι επιθετικοι δεν εχουνε παιδεια.συχνα ειναι θεμα προσωπικοτητας και οχι μυαλου η παιδειας.ουτε ειναι παντα τιποτα καφροι που το καταλαβαινεις με τη πρωτη ματια.δηλαδη μπορουν στην αρχη να ειναι πολυ ευγενικοι και κυριοι.θελει καποιο χρονο για να καταλαβεις
Ρωταω γιατι μου εδωσες την εντυπωση απο οσα γραφεις οτι νιωθεις θυμα και εισαι σε αμυνα.
Ισως με ψυχοθεραπεια θα ηταν καλο να δουλεψεις τους φοβους σου!
Να κανεις παρεα με αντρες φιλικα, θα σε βοηθησει να εμπεδωσεις οτι ειναι ανθρωποι με αισθηματα και οχι ανθρωπομορφα κτηνη.
Είμαι όντως σε άμυνα...για παράδειγμα αυτή τη στιγμή θέλω να ξαπλώσω για λίγο και να κλείσω τα μάτια μου και φοβάμαι γιατί φοβάμαι να χαλαρώσω την άμυνα μου και να τεθώ εκτός επιφυλακής, φοβάμαι ότι κάτι κακό θα μου συμβεί...
Το δουλεύω ήδη στην ψυχοθεραπεία αυτό...
Άντρες φίλους δεν έχω, αν προκύψει στο μέλλον έχει καλώς... :) Καλή η συμβουλή σου κι ενθαρρυντικό ότι λες πως έχουν αισθήματα και πως δεν είναι κτήνη...
Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν από τους άντρες που συμμετέχουν στο θέμα, ελπίζω πως είναι σαφές αυτό ε; Απλά παλεύω με τους δαίμονες μου τώρα και φοβάμαι και την σκιά μου...
μα αυτο ειναι καλο για σενα να αποκτησεις φιλους αντρες ενω τους φοβασαι δεν ειναι οτι προσβαλεις καπιον.
και δεν ενοω φυσικα ακαταληλους.
κανεις δε θεραπευτικε κανοντας οτι φοβαται.
Κυκνε, αν καταλαβαινω καλα, εχεις μια παρανοηση σχετικα με τις αντιδρασεις των ανθρωπων... Φοβασαι οτι ο αλλος θα χασει τον ελεγχο και θα σε βλαψει. Εχεις μπει στη νοοτροπια του θυματος και εισαι σε αμυνα!
Μου θυμιζεις ενα ζωακι μαθημενο στο ξυλο, που μολις δει καποιον να σηκωνει απλα το χερι, ζαρωνει απο τον τρομο του!
Τι ακριβως εχει συμβει στη ζωη σου?
Συγγνωμη που θα επεμβω , αλλα αν η Κυκνος δεν αλλαξει τροπο σκεψης , θα φτασει το 2020 , και θα λεει τα ιδια , ολα στο μυαλο ειναι ......Κυκνε , αν δεν προσπαθησεις με ολες σου τις δυναμεις , θα διαιωνιζεται η κατασταση , δεν ειναι κριμα να χαραμισεις μια ζωη ................η ιδια πρεπει να βοηθησεις εαυτον ............δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι κακοι , εγω πιστευω στος ανθρωπους ........
Ναι Mara, το πέτυχες, έτσι ακριβώς αντιδρώ σαν το ζωάκι που περιγράφεις...το έχω κάνει να μαζεύομαι σε μια γωνία από το φόβο μου μόνο και μόνο επειδή ο άλλος μου φώναξε...και νομίζω πως γι' αυτό φταίει το ξύλο που έχω φάει από τον πατέρα μου, δεν ήταν μόνο μία φορά και με πονούσε μετά κι η τελευταία ήταν πριν από μερικά χρόνια κι ακόμα την θυμάμαι...και μιαν άλλη φορά επειδή είχα βάλει το χέρι μου για να προστατευτώ με χτύπησε εκεί κι είχα πάθει θλάση κι ήμουν δυο βδομάδες με νάρθηκα στο δάχτυλο...
Macgyver, φυσικά κι είναι κρίμα αλλά δεν ξέρω πως να με βοηθήσω μόνη μου...
Γι' αυτό και το συζητάω...
Όσο για την πίστη μου στους ανθρώπους την έχω χάσει προ πολλού...και δεν αναφέρομαι μόνο στη βία...για παράδειγμα δεν ξέρω αν υπάρχει καν αληθινή φιλία τώρα πια...
Σκεφτεσαι πολυ αρνητικα , εκει ειναι το προβλημα , και ετσι δεν αλλαζει κατι ..............ναι το συζητας , πας και στον ψυχολογο , αλλα αν δεν πρασπαθησεις κι η ιδια , αν δεν βαλεις το χερακι σου ,να ζορισεις λιγο τον εαυτο σου , δεν προκειται ναλλαξει κατι ..............δεν καταλαβαινω πως καποιος μπορει να τσουβαλιασει ολους τους ανθρωπους , και να τους βγαλει off .........πως εγω πιστευω οτι υπαρχουν αληθινες φιλιες , κι εσυ οχι ? βεβαια οι φιλιες μεταξυ γυναικων , δυσκολες , να λεμε και την αληθεια , αλλα αν εσυ αδυνατεις να πατησεις στα ποδια σου , παλι θα καταληξεις σεναν τυπο αντρα , που θα στηριζεσαι 100% σαυτον , και αυτο ειναι απωθητικο για οποιονδηποτε αντρα .....................δεν ειναι ολοι ενοχοι , μεχρι αποδειξεως του εναντιου ...................
Ναι, το αναγνωρίζω ότι σκέφτομαι πολύ αρνητικά...όντως έτσι είναι...Όμως πώς εννοείς να τον ζορίσω τον εαυτό μου; Με καινούριες γνωριμίες; (να σου πω ότι και μόνο που το γράφω τρομάζω, έτσι απλά για να το εκφράσω το λέω, μου λείπει το να εκφράζομαι ελεύθερα)
Τώρα για τον άντρα που θα στηρίζομαι ολοκληρωτικά σ' αυτόν ούτε εδώ έχεις άδικο, όντως το χρειάζομαι κι αυτό πολύ το να μπορώ να βασιστώ κάπου για να πάρω δύναμη...νιώθω να καταρρέω μόνη μου μερικές φορές...Πρέπει να δυναμώσω αλλά πώς;
αρα μιλαμε για κακοποιηση, το καταλαβαινεις αυτο...
να διαβασεις Alice Miller !!! πολυ θα μου αρεσε να συζητησουμε τετοια θεματα...
Κυκνακι και εγω εχω υποστει ξυλοδαρμους απο τη μανα μου, μια φορα με ειχε ριξει απο τη σκαλα, εκβιασμους να παραδεχτω τα σεναρια της διοτι ηταν παρανοϊκη, μιλουσε ασχημα για μενα σε ολους με αποτελεσμα να περασω φαση κοινωνιοφοβιας, μη σου πω αγοραφοβιας...
Ναι, καταλαβαίνω...αλλά ξέρεις κάτι; Μιας κι έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις θα στο πω...ντρέπομαι να μιλάω γι' αυτό, νιώθω ότι εκθέτω τους γονείς μου γιατί κάνουν σαν να μην πρέπει αυτά να μαθευτούν παραέξω όμως εγώ έχω μπουχτίσει να τα κρατάω μέσα μου και δεν μπορώ...
Κι η μάνα μου με έχει χτυπήσει και μου έχει ασκήσει και ψυχολογική βία για παράδειγμα με απειλές...κι επειδή ακόμα ζω μαζί τους η αλήθεια είναι ότι ούτε κι εδώ νιώθω απόλυτα ασφαλής ειδικά όταν μένω μόνη με τον πατέρα μου...ίσως και γι' αυτό να μην μπορώ να κοιμηθώ μερικές φορές, δεν έχω κάποιο μέρος που να νιώθω απόλυτη ασφάλεια...
Τι βιβλία γράφει η Alice Miller?
Κυκνε νομιζω αυτο ειναι που σου χει δημιουργησει φοβο,οχι τοσο εκεινο το περιστατικο στα 17 σου.
Η ντροπη ειναι αλλο μεγαλο θεμα! Για αυτο ειμαστε εδω, κρυμμενες πισω απο ενα ψευδωνυμο και εναν υπολογιστη να μιλησουμε για οσα μας πληγωσαν.
Αν σου πω οτι δυσκολευτηκα εξαιρετικα παρα πολυ να βγαλω προς τα εξω οσα εζησα? και ακομη δεν το εχω βγαλει...
Θελω να παω σε ψυχιατρο τωρα απο Σεπτεμβρη και παλι σκεφτομαι και φοβαμαι οτι μπορει να μην με πιστεψει...Αντε παλι να εξιστορησω τις παρανοιες, το ξυλο, τους εκβιασμους...
Η μανα μου δεν ζει, οποτε ειναι πιο ανετο για μενα να εκφραστω, αν ζουσε δεν υπηρχε περιπτωση.
Η Αλις Μιλλερ ηταν μια ψυχαναλυτρια που ασχοληθηκε χρονια με τα τραυματα των ενηλικων απο την κακοποιηση στην παιδικη ηλικια. Εγω οποτε διαβαζω βιβλιο της θελω ωρα μετα για να ηρεμησω...
Κυκνε για να καταλαβω, η αφορμη των γονιων για το ξυλο ποια ηταν?
οτι ας πουμε ησουν ανυπακουη??
εσυ εχεις το λουκι οτι και οι δυο σε εχουν ξυλοφορτωσει. εγω τουλαχιστον εχω φαει το ξυλο της αρκουδας απο τη μανα μου, ο πατερας μου τις λιγες φορες που με ειχε χτυπησει το ειχε κανει επειδη τον ειχε πεισει η μανα μου, αλλα γενικα με υποστηριζε και απο ενα σημειο και μετα, της εκοβε τη φορα!
Καλημέρα Αλαφροίσκιωτε, σίγουρα κι αυτό παίζει μεγάλο ρόλο, δεν το αρνούμαι...μου έχει δημιουργήσει πραγματικά μεγάλο φόβο γι' αυτό φοβάμαι και ν' αντιμιλήσω σε κάποια σχέση μου ακόμα και για το πιο απλό πράγμα και με τον πιο ήρεμο τρόπο, για να υψώσω φωνή δεν το συζητάμε καν, νομίζω ότι θ' ακολουθήσει σφαλιάρα στην καλύτερη των περιπτώσεων...κι επίσης έχει μαζευτεί και μέσα μου ο φόβος και τον νιώθω πολύ συχνά ακόμα και τώρα και τώρα που γράφω κλαίω που τον νιώθω και που τα θυμάμαι όλα αυτά αλλά δεν φταίει που τα γράφω ακόμα και να μην μιλάω γι' αυτά δεν ξεχνιούνται...
Απλά ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος...ήμουν που ήμουν φοβισμένη έγινε κι αυτό μ' εκείνον τον βλάκα κι αποτελειώθηκα κι από τότε φοβάμαι πολλές φορές τις επαφές ότι θα είναι όπως τότε οδυνηρές, ότι ο άλλος θα μου προκαλεί πόνο και δεν θα τον νοιάζει και μπλοκάρω κι έχει τύχει να βάλω κι εκεί τα κλάματα αλλά για ν' αντιδράσω ούτε συζήτηση, παγώνω από τον φόβο μου...
Εν τω μεταξύ μιας κι όσο πάει ανοίγομαι όλο και περισσότερο να σας πω ότι τώρα μου έχει μπει πάλι στο μυαλό μου η ιδέα του αυτοτραυματισμού αλλά συγκρατιέμαι, μην τρομάξετε αν τυχόν αργήσω ν' απαντήσω κάποια στιγμή απλά το μοιράζομαι μαζί σας γιατί έτσι καταφέρνω να το αντιμετωπίσω καλύτερα...
Ναι , με καινουριες γνωριμιες , πως αλλιως ? αμα δεν μπορεις ουτε αυτο , δεν εχω να προσθεσω κατι ..........στο αλλο , δεν επιμενω , για να το λες , ετσι θαναι , ...................θα δυναμωσεις μονο αντιμετωπιζωντας καταματα τους φοβους σου , δεν μπορει να το κανει αλλος για σενα , η θα δωσεις μια σειρα απο μαχες , κανοντας μικρα βηματακια καθε φορα , η θα παραμενεις σε αυτην την κατασταση ..........................
Η αφορμή ήταν ότι τους βγάζω γλώσσα, άκου τώρα δικαιολογία για ολόκληρη γυναίκα! Γιατί μιλάμε το πρώτο γερό ξύλο το έφαγα 20 χρονών που ήδη δούλευα, δεν ήμουν κανένα παιδαρέλι...κι υπήρξαν και μερικές φορές ακόμα μετά, ακόμα κι όσο είχα την σχέση που σας έλεγα τουλάχιστον τότε είχα εκείνον να με υποστηρίζει, με έπαιρνε αγκαλιά και τα ξεχνούσα όλα...τώρα στην μη ιντερνετική ζωή μου δεν έχω τίποτα...
Κυκνε επειδη εχουμε υποστει κακοποιηση, εχουμε μια ταση να κανουμε κακο στον εαυτο μας!
εξ ου και η ταση για αυτοτραυματισμο που εχεις...
εγω κατεληξα με αυτοανοσο, για χρονια ηταν αδιαγνωστο και αρρυθμιστο... και ω του θαυματος, εκανε μπαμ οταν πεθανε η μανα μου...
Ναι, κατάλαβα, οκ... :) Όχι, εντάξει, με baby steps κάτι γίνεται είχα έναν συνάδελφο πέρυσι στη δουλειά που δούλεψα για λίγους μήνες που είχαμε αποκτήσει μια οικειότητα (φιλική) και με είχε αγκαλιάσει σε κάποια φάση κι όχι μόνο δεν ένιωσα άσχημα αλλά το ανταπέδωσα κιόλας...απλά πρέπει ν' αρχίσω να βγαίνω περισσότερο για να γνωρίσω κόσμο...
Ποια θα έπρεπε να είναι κατ' εσέ η πρώτη μάχη, έχεις καμιά ιδέα ή γενικά το είπες; Ρωτάω γιατί πρέπει από κάπου ν' αρχίσω αλλά δεν ξέρω από που...
Δεν το θυμάμαι, η μαμά μου θυμάται και μου είχε πει ότι ο πατέρας μου μια φορά επειδή δεν καταλάβαινα το μάθημα που προσπαθούσε να μου εξηγήσει μου χτυπούσε το κεφάλι στο γραφείο...άκου τώρα! :eek:
Θυμάμαι άλλα πράγματα όμως όπως φωνές της μάνας μου για παράδειγμα ή ότι μια φορά καθόμουν σε μια ξένη οικοδομή μόνη μου γιατί φοβόμουν να γυρίσω σπίτι επειδή είχα λερωθεί και θα με μάλωνε ή ότι μιαν άλλη φορά είχα ρίξει πορτοκαλάδα στο πάτωμα και πήρα τον αδελφό μου και κλειδωθήκαμε στην κρεβατοκάμαρα γιατί όταν λερώναμε το σπίτι τότε μας έδερνε μερικές φορές...
Και οι φωνες κακοποιηση ειναι, μη νομιζεις...
Αρα μιλαμε για κακοποιηση απο την παιδικη ηλικια!
Γιατι ξερεις ο γονιος που ξυλοφορτωνει στα 20 αποκλειεται οταν το παιδι ηταν σε μικρη ηλικια, αρα ανυπερασπιστο και αδυναμο, να μην το ειχε ξυλοφορτωσει...
Εγω υπηρχαν φασεις μετα τα 20, που της ειχα επιτεθει, με μαλλιοτραβηγματα και χαστουκια. Δεν υπηρχε περιπτωση να με χτυπησει και να μην ανταπεδιδα...