Originally Posted by
savatage
Οκ. Δυστυχως αυτη η εκρηξη ενθουσιασμου στον ερωτα που συμβαινει τους πρωτους 6 μηνες, το πολυυυυ για κανεναν χρονο, σιγα σιγα δινει τη θεση της στη λογικη παρατηρηση και ενδεχομενως στο φοβο, το θυμο, την απογοητευση κ.ά.
Δηλαδη στην αρχη αν εχουμε ερωτευτει, μπορει να μην κρατιομαστε ο ενας μακρια απο τον αλλον, να θελουμε σχεδον συνεχη επικοινωνια, να του ανεβαζουμε την αυτοπεποιθηση, να κανουμε τα στραβα ματια στα μειονεκτηματα του και να υπερμεγεθυνουμε τα θετικα του κλπ
Αργοτερα ομως ειναι που αρχιζουμε και βλεπουμε τι μας ενοχλει, τι δε μας αρεσει, τι μας κουραζει.
Αν σε αυτο το σταδιο βρουμε κοινους ρυθμους μπορει να δημιουργηθει η συντροφικοτητα.
Αλλιως... χαλαει το γλυκο.
Μην κρινεις απο τους πρωτους 5 μηνες. Αναγκαστικα, πρεπει να κρινουμε με βαση το συνολο. Ωραια ειναι εκεινη η περιοδος που βλεπουμε παντου καρδουλες, αλλα περναει και μετα βγαινει στην επιφανεια τι μπορει να αντεξει ο ενας στον αλλον.
Αστην να παρει το χρονο της, να δει αν της λειπεις.