Originally posted by Φοίβη
Quote:
Originally posted by blDaizy
Για όλα τα παραπάνω σίγουρα υπάρχουν πολύ λόγοι που οδηγούν τον καθένα από εμάς σε τέτοιες συμπεριφορές...αλλά δυστυχώς είναι σύνηθες το φαινόμενο ότι πριν πέσουμε σ\'αυτή την παγίδα ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ και στην ουσία μπορεί να είμαστε κιόλας!!! Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς ...τόσο μαζόχας.....που να ξεφεύγει σε τέτοιου είδους καταστάσεις , ενώ είναι περιτριγυρισμένος από πραγματικούς φίλους και έχοντας από πίσω και μια οικογένεια που να είναι ικανή να τον αγγίξει και να τον στηρίξει!!! Λίγο απίθανο...δεν νομίζετε??
Η απουσία αυτών (οικογένειας-φίλων) είναι \"σχεδόν\" δεδομένη τις πιο πολλές φορές ... αν μη τι άλλο συναισθηματικά! Το \"σχεδόν\" το λέω γιατί δεν μ\'αρέσει να είμαι απόλυτη!
Συμφωνώ μ\' αυτή τη μοναξιά που περιγράφεις. Είναι πολύ κοντά στον πόνο που έλεγα πιο πάνω. Αυτό που θέλω ακόμα να πω είναι οτι η μοναξιά αυτή είναι τόσο εσωτερικευμένη, κατά τη γνώμη μου, που ακόμα και να εμφανιστούν άνθρωποι τριγύρω είναι πολύ πιθανό να μην τους δει κανείς ή να μην μπορεί να τους αγγίξει όταν νιώθει έτσι.