Υπέκυψα πάλι...

Γεια σας. Είμαι καινούρια εδώ... Προσπαθώ να καταλάβω πως γίνεται το όλο θέμα... Όταν τρώω φυσιολογικά και όχι μισό κιλό μέλι νιώθω εσωτερική πίεση στ' αυτιά, λίγο άτονη, αλλά ταυτόχρονα σε υπερένταση.... Είναι φυσιολογικό αυτό; Παρεπιπτόντως δεν κάνω έμετο, ποτέ και το παλεύω με γυμναστήριο. Ευχαριστώ. Ντίνα

Όταν έχεις κάποιον να μιλάς βοηθάει περισσότερο από τους ειδικούς. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, αλλά αν το σκεφτείς, κυρίως σε ακούνε... Το υποσυνείδητό μας είναι το πρόβλημα και το συνειδητό δεν το αναγνωρίζει. Με το να το λες το υποσυνείδητο το ακούει και κάποια στιγμή το αναγνωρίζει... Τότε ξέρεις τη λύση από μόνη σου... Χρονοβόρο; Ναι, αλλά οι ψυχολόγοι δεν είναι; ʼλλο θέμα οι ψυχίατροι.
Θα τα πας μια χαρά αρκεί να ξαναθυμηθείς να εμπιστεύεσαι εσένα... Φοβάσαι, αλλά ο εγκέφαλός σου είναι εκεί για εσένα... Ξέρεις τι σε τρώει και πως να το αλλάξεις... Συνήθως φοβόμαστε την αλλαγή. Ποιοι θα γίνουμε αν το κάνουμε και αλλάξουμε; Θα μας αναγνωρίζουμε; Θα τα καταφέρουμε χωρίς δικαιολογίες που μας κρατάνε ακινητοποιημένους; Θα μα; κουράσει η πείνα (που ίσως να μην την αισθανθούμε ποτε)... Αυτό φοβάμαι εγώ

δημητρουλα μ χαρηκα πολυ με τα νεα σου,μπραβο κοριτσαρα μου,ειναι πολυ ωραια εικονα αυτη να γραφεις εδω σ'αυτο το τοπικ εσυ και να λες ποσο και πως το ελεγχεις ,ενω οταν δημιουργησες το θεμα αυτο εδω ησουν απελπισμενη..αληθεια δινεις ελπιδα σε ολους.Και ακομα χαιρομαι γιατι μα ς παραθετεις την σημερινη σου οπτικη απεναντι στην ασθενεια που σαφως σου διδαξε πολλα,σε περναω 10 χρονια ειμαι βουλιμικη 12 χρονια κι αυτα που λες τα εχω καταλαβει μετα απο τα 3 πρωτα χρονια της βουλιμιας και 9 χρονια μετα την 1η συνειδητοποιηση ακομα δεν εχω καταφερει να τα εφαρμοσω..συγχαρητηρια ειλικρινα και χαιρομαι που δεν σε βυθισε πιο κατω οπως εμενα και πολλους αλλους, αλλα σε δυναμωσε και τωρα εισαι μια ανασα ανακουφισης για μας.Ειλικρινα μεσα απο την καρδια μου μπραβο και να γινεσαι καθε μερα και πιο δυνατη.φιλακια πολλα.

Μετα απο 3 μηνες ειχα κ εγω ενα μικροεπεισοδιο σημερα.Θες λιγο η αλλαγη που πηγα στο εξοχικο για διακοπες κ χαρηκα?θες απ την αλλη μια λιγουρα κ η αφαγια τοσο καιρο πριν?θες ισως κ την αυτοτιμωρια που θελω ακομα να μου επιβαλλω για απροσδιοριστους ακομα λογους?
Απο αυριο ομως ολα θα συνεχιστουν κανονικα ευελπιστω :)

ΧΑΜΟΓΕΛΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΕΙ ΕΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΞΩ ΜΕ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΥΧΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΑΠΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΑΝΥΣΗΧΟΥΜΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ. ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΠΙΟ ΠΡΙΝ, Ο ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ 2 ΜΕΤΑ 3 ΜΕΤΑ 4 ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΚΑΘ'ΕΞΗΣ.

ΕΛΠΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ..ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ. ΑΝ ΑΠΟΤΕΛΩ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΔΥΝΑΜΗ ΩΣ ΕΝΑ ΒΑΜΘΟ ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΩ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΓΙΑ ΕΣΑΣ,ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ! ΥΠΟΘΕΤΩ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΡΙΝ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΣΗΜΕΙΟ. ΩΣΤΟΣΟ, Η ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ. ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΡΩ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΝΑ ΥΠΟΒΟΣΚΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ. ΕΣΥ ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΣ?? ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ. ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ? ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΙΡΟ?

ΝΤΙΝΑ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΑΓΗ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ, ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΣΕ ΒΡΕΙ ΠΡΟ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ. ΘΕΛΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΚΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ. ΑΡΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΕΔΑΦΟΣ ΗΔΗ Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΠΡΙΝ ΔΡΑΣΕΙ!

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΟΣΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΕΜΑΣ.

Η επανάληψη μίας συμπεριφοράς μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά να κατανοήσουμε και να λύσουμε το πρόβλημα... Δεν ξέρω πως είναι η ζωή σας και οι εμπειρίες σας, αλλά εγώ είμαι μόνη μου και χωρίς φίλες από τα εφτά μου... Μάλλον φταίω εγώ, γι αυτό και δεν έχω κουράγιο... Τι θα με ωφελήσει η υγεία εαν είναι να συνεχίσω να βιώνω μοναξιά; Κουράστηκα πια... Ακόμα κι εδώ περνάω απαρατήρητη σε ώρες που κανένας άλλος δεν είναι εδώ!

Παρεπιπτώντως σ'ευχαριστώ Δημητρούλα...

ενταξει τωρα και εσυ βρε dena. το φορουμ δεν εχει ιδιαιτερη κινηση οποτε ειναι πολυ πιθανο να μενει καποιος μονος εδω για καποια ωρα.
σε τι θα σε οφελησει η υγεια? στο να εκπληρωνεις τους προσωπικους στοχους, να σε χαιρεται κατα κυριο λογο η οικογενεια σου και κατ'επεκταση καποια σχεση σου, καποια μελλοντικη σου δυνατη φιλια κλπ.
υπαρχουν και μαυρες στιγμες στις ζωες μας, δεν ειναι ολα ροδινα. αλλα αμα πεις, οτι παραιτουμαι, ειναι σαν να δειλιαζεις. η ζωη ειναι ενας μονιμος αγωνας αλλα και δωρο που πρεπει να το χαιρεσαι και ποτε να μην το απαρνεισαι. βρες πραγματα και στοχους που θα σε κανουν ευτυχισμενη. ολα κερδιζονται, δεν χαριζονται.
και μην ξεχνας οτι ζεις το παρων. δεν ξερεις τι σου ξημερωνει το μελλον! η ζωη ειναι γεματη εκπληξεις... ;)

Καλώς το νέο χαδιάρικο μέλος μας! :)
Όντως υπάρχει πολλή νέκρα στο φόρουμ τελευταία...
Θα δεις σε κανά δυο εβδομάδες τι θα γίνεται,που θα έχει επιστρέψει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του...
Εντωμεταξύ κι εγώ δεν καταλαβαίνω το συσχετισμό της υγείας σου με την κοινωνική σου ζωή...
Μην ξεχνάς ότι όλα είναι δράση και αντίδραση κι ευτυχώς οι περισσότερες δράσεις περνάν από το χέρι μας...
Αν λοιπόν επιθυμείς άλλες αντιδράσεις,ξέρεις πολύ καλά προς ποιά κατεύθυνση να συντονίσεις την προσπάθεια σου.
Εμείς πάντως είμαστε εδώ!Είσαι ασφαλώς ευπρόσδεκτη να γίνεις ενεργό μέλος της παρέας μας!Φιλιά!

Καλησπέρα!


Γύρισα σήμερα από διακοπές. Έχω πάρει κανένα τρίκιλο σίγουρα (δεν έχω τολμήσει να ζυγιστώ ακόμα). 'Ετρωγα σαν γουρούνι. Αύριο ξαναφεύγω κι έπιστρέφω σε μια εβδομάδα.
Διάθεση χάλια....


Καλή συνέχεια σε όλους!

DENA MOU GIA SOU EIMASTE KAI SIMPATRIOTISSES!!!AN KAI KENOURGIA EDO THELO NA S PO POS KANENAS DEN AKSIZEI NA EINAI MONOS TOU.EIMAI SIGOURI POS AN AFINES TOUS GIRO SOU NA SE PLISIASOUN KAI NA SE GNORISOUN THA EIXES FILOUS KAI MALISTA ALITHINOUS KAI AKSIOUS NA SE SINTROFEUOUN.I YGEIA MAS EINAI TO PIO SIMANTIKO PRAGMA POU EXOUME AN IPARXEI AUTI MPOROUME NA KANOUME PRAGMATA MEGALA I KAI MIKRA ANALOGA ME TIS FILODOKSIES MAS.PIASE APO TA MALLIA TI ZOI DEN AKSIZEI NA XANEIS OUTE MIA STIGMI GIATI PERNAEI GRIGORA.OLOI EXOUME TA PROVLIMATA MAS.....TO MISTIKO GIA NA TA KSEPERASOUME EINAI N T LINOUME KAI NA MI TA PROSPERNAME
KISSES!!!!!!!!!!!!!!!

Καλησπέρα!!

Μετά από 20 μέρες δίαιτας ξαναέπεσα σε βουλιμικό. Χθες πήγα σε ένα γάμο και μετά στο τραπέζι. Έφαγα κανονικά το φαγητό μου και το γλυκό μου αλλά μετά δεν ξέρω τι με έπιασε κι ήθαλα να φάω κι άλλο. Οπότε έφαγα και 4-5 λουκουμάδες με παγωτό, ήπια κι αρκετό κρασί κι όταν γύρισα σπίτι συνέχισα να χλαπακιάζω ασύστολα.
Σήμερα το πρωί ενώ είχα αποφασίσει να φάω κανονικά όλη τη μέρα, γυρίζοντας από το γυμναστήριο ξανακύλησα...Μέχρι πριν από μια ώρα έτρωγα ό,τι έβρισκα μπροστά μου. Κάσιους, σοκολάτα αμυγδάλου, γραβιέρα, κουλουράκια, αμύγδαλα, κάστανο γλυκό κουταλιού, ψάρι, κολοκύθια ψητά, φακές, lila pause, σοκοφρέτα, pacotinia, αχλάδια, μελιντζανοσαλάτα. Ούτε έγκυος να ήμουνα. Τέτοιους συνδυασμούς φαγητών δε νομίζω ότι τους κάνει άλλος άνθρωπος. Αναρωτιέμαι τι έφταιξε αυτή τη φορά και την ξαναπάτησα. Έκανα δίαιτα βασισμένη σε αυτή της διαιτολόγου απλά δεν έτρωγα σχεδόν καθόλου λάδι κι είχα αντικαταστήσει το ψωμί με φρυγανιές. Φρόντιζα να τρώω κάθε 3-4 ώρες, 5 γεύματα την ημέρα.
Το περασμένο Σάββατο μάλιστα έφαγα και ένα μικρό κομμάτι μιλφέϊγ κι αισθανόμουνα πολύ περήφανη για τον εαυτό μου.
Αυτή τη φορά όμως νομίζω ότι έχω την απάντηση στο τι πρέπει να διορθώσω. Όπως προανέφερα δε έτρωγα σχεδόν καθόλου λάδι. Σε 20 μέρες ζήτημα αν έφαγα 3 κουταλιές της σούπας συνολικά. Ο οργανισμός για άλλη μια φορά στερήθηκε και ξέσπασε. Μήπως φταίει και κάτι άλλο? Δεν ξέρω...

Xαιρετώ το φόρουμ . Έχω καιρό να γράψω όχι ότι έχει αλλάξει και τίποτα!!

Από τα 16 μου έχω βουλιμικά επεισόδια αλλά μέχρι κάποιο σημείο δεν έπαιρνα βάρος.

ʼρχισα να παίρνω βάρος όταν δεν έκανα εμετό κάθε φορά που είχα επεισόδιο. Η συχνότητα των επεισοδίων είναι περίπου 3-4 φορές τη βδομάδα, πάντα μόνη μου χωρίς να με βλέπει κανένας.

Το θέμα είναι ότι από την φύση μου έχω καλές διατροφικές συνήθειες, οπότε τα βουλιμικά επεισόδια πάντα με μπέρδευαν ψυχολογικά γιατί π.χ. ενώ σιχαίνομαι τα γλυκά τα τελευταία 2 χρόνια κατά την διάρκεια των επεισοδίων τρώω και γλυκά κυρίως πάστες. Ίσως επειδή με βοηθάει που μου φέρνουν αναγούλα.

Τα επεισόδια είναι πανομοιότυπα, δηλ. κατά τη διάρκεια του επεισοδίου τρώω σχεδόν μία πίτσα, μακαρόνια και γλυκά -αυτό τά τελευταία δύο χρόνια παλαιότερα δεν έτρωγα γλυκά.

Έχω φτάσει σε σημείο να παίρνω αντιεμετικό σιρόπι μετά τον εμετό από τον φόβο "ότι πάντα κάτι μένει" έτσι πάχυνα άλλοστε.

Σπάνια έχω πάνω από ένα σε μία μέρα. Συχνότητα 3-4 φορές τη βδομάδα.

Επίσης πάντα από τα 12 έκανα δίαιτα γιατί πήγαινα μπαλέττο και η μαμά μου μου έκανε χημικές δίαιτες από τότε.

Στα 16 και όντας 52 κιλά άρχισα να παίρνω κάτι καταστροφικά αμφεταμινικά χάπια δίαιτας τα teronac που κατέστρεψαν τελείως τον ήδη επιβαρυμένο μεταβολισμό μου.

Έφτασα 48 κιλά και πάλι δεν ήμουν ικανοποιημένη με την εικόνα μου.

Όταν τα χάπια αποσύρθηκαν από την αγορά άρχισα να παχαίνω.

Με διάφορους τρόπους έχασα κιλά γιατί είχα φτάσει στα 92 -τώρα είμαι 78- αλλά τα βουλιμικά δεν σταματάνε με τίποτα.

Νιώθω τόσες τύψεις που δεν έχω την αυτοπειθαρχία να μην ενδίδω.... που ενδίδω. Το ξέρετε το έργο το έχετε δει.

Είναι σαν ένας διακόπτης στο μυαλό μου που ακόμα και την ώρα που είμαι στη δουλειά σκέφτομαι όταν πάω σπίτι να παρω πίτσα και όλα τα συναφή, και ανυπομονώ για την στιγμή αυτήν και δεν φεύγει από το μυαλό μου.

Εχω ακούσει απόψεις ότι κάποιους τους βοήθησε να κάνουν κάτι άλλο την στιγμή που αρχίζει το επεισόδιο, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση εκείνη τη στιγμή να σκεφτώ ή να κάνω κάτι άλλο, είναι σαν να πλημμυρίζει τον νου μου και να νεκρώνει την οποιαδήποτε άλλη σκέψη για διαφορετική δραστηριότητα.

Ευχαριστώ που με ακούσατε
το είχα ανάγκη να μιλήσω κάπου

ουτε εγ κνω εμετο οτν εχω επεισοδιο.. κ βσκ εχω προσπαθησει αλλα δν μπορω.... κ σμρα ειχα παρολο π τα χα παει σχετικα κλα ολη τν βδομαδα.. δν αντεχω αλλο..
καθε προσπαθεια καταληγει στο ιδιο αδιεξοδο..

Gretel,


πόσο δίκιο έχεις. Όταν έχω βουλιμικό τίποτα δε μπορεί να με αποσπάσει από τη σκέψη του φαγητού. Απολύτως τίποτα. Είναι σαν να παίρνεις τη δόση σου εκείνη την ώρα. Σκέτη εξάρτηση από το φαγητό.

Κούκλα καλή δύναμη.Ειλικρινά, απορώ πως δε σου είπε κανείς,τότε,δε σε συμβούλευσε ή δε σε απέτρεψε απ' το να πάρεις αμφεταμίνες!Πωπωπω...

Υπομονή και ηρεμία.

Καλέ μου όταν πρώτοπήρα τα τερονάκ εμπεριέχοντα αμφεταμινούχες ουσίες ήμουν πιτσιρίκα. Και τα χάπια αυτά ήταν μαστ τότε. Ήταν κάτι σαν μαγική συνταγή για τα eating disorders που τότε ήταν άγνωστα σαν σύνδρομο και κανένας δεν ασχολούνταν με αυτά

Μ' εχει πιάσει απελπισία!!! Εχω καθημερινά συνεχόμενα βουλιμικά επεισόδια με απίστευτους ρυθμούς. Πονάει ο λαιμός μου απο τους πολλούς εμετούς. Εχω απίστευτες ταχυκαρδίες και πόνο στη καρδια. Δε ξέρω τι με έχει πιάσει και δεν μπορώ να σταματήσω. Για κάποιο λόγο φοβάμαι. Και δε μπορώ να καταλάβω γιατί.
Είμαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Δεν αντέχω ούτε για τα καθημερινά. Νιώθω να με πλησιάζει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Ο άντρας μου και η κόρη μου συνέχεια μου λένε ότι το μόνο που κάνω είναι να φωνάζω. Ευτυχώς στη δουλειά "φοράω" το προσωπείο και πάνε όλα καλά.
Βαρέθηκα να ζώ μια ζωή μέσα στο φόβο.... Στο φόβο μήπως δεν είμαι αρκετά καλή, μήπως δεν τα βγάλω πέρα, μήπως δεν είμαι καλή μαμά, μήπως δεν είμαι καλή συζυγος, μήπως δεν καταφέρω να με συγκρατήσω απο τους επόμενους εμετούς, φοβάμαι ότι θα πάθω έμφραγμα απο τους πολλούς εμετούς φοβάμαι..... φοβάμαι..... φοβάμαι.... δε γίνεται να ζώ μέσα στο φόβο συνέχεια. Δεν αντέχω να ανησυχώ για τα πάντα.
Ολη μου τη ζωή μονίμως φοβάμαι για το μετά. Είναι πολύ κουραστικό να προσπαθώ να'χω ματια και στη πλάτη.
Με έχει πάρει απο κάτω και δε βλέπω πως θα αποφύγω την Κ Α Τ Α Θ Λ Ι Ψ Α Ρ Α!!!!!!!
Γαμώτο πιά!!!!!

Ποτέ μα ποτέ στην ζωή μου δεν είχα ταχυπαλμίες!!!

Τώρα τελευταία αρχίζω και έχω. Σε καταλαβαίνω αγαπητή φίλη. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα μια και με συνοδεύει αυτή η κατάρα για πάρα μα πάρα πολλά χρόνια, ότι οι υπερπροστατευτική οικογένειά μου με τις υπερβολικές απαιτήσεις του να είμαι "αρκετά καλή" και "αρκετά τέλεια" σε συνδιασμό βέβαια με την φυσική τελειομανία του χαρακτήρα μου ήταν η αρχή των πάντων...!!!

Δεν θέλω να φοβάμαι, σιχαίνομαι το φόβο, ίσως γιατί με συνόδευε από την παιδική μου ηλικία σε κάθε μου βήμα.

Απλά πάντα αναρωτιέμαι: Είναι δυνατόν ένα άτομο σαν εμένα που είμαι δυνατή και το πιστεύω, που ήμουν και είμαι πάντα ανεξάρτητη και το πιστεύω, να έχει τέτοια πληγή από την παιδική και εφηβική του ηλικία που να το συνοδεύει και να μην μπορεί να το ξεφορτωθεί?

Πάντα πίστευα ότι εγώ έφταιγα και κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα.

Μέχρι που διάβασα στο δίκτυο παρόμοιες ιστορίες και κατάλαβα ότι μπορεί το πρόβλημα να ενυπάρχει από την εποχή της πρώιμης εφηβείας μου.

Δεν ξέρω πια αν κάτι τέτοιο μπορεί πράγματι να έχει λύση.

Βαρέθηκα? Απελπίστηκα? Δεν ξέρω... Πάντως το ότι η καταθλιψάρα που αναφέρεις παίζει είναι βέβαιο. Νιώθω σαν να μη με ενδιαφέρει τίποτα πια... Αυτό είναι το κέντρο και η κατάληξη σε όλα... το να περιμένω την επομενη κρίση βουλιμίας και τον επόμενο εμετό ως λύτρωση και να ευχομαι να τα βγάλω όλα να μην πάρω βάρος!!!

Gretel και Zaira καλή σας μέρα!



Κι εγώ από το Σάββατο μέχρι και χθες είχα βουλιμικά. Μιλάμε για απίστευτο φαί...Τους τελευταίους μήνες δυστυχώς τα βουλιμικά μου δεν περιορίζονται ποτέ σε μια μέρα. Κι αυτό είναι που με ισοπεδώνει τελείως. Αν σου κρατήσει μια μέρα, ένα απόγευμα, λες εντάξει από αύριο τέλος. Στην τελική το έριξα έξω μια μέρα μόνο. Όταν όμως συνεχίζεται 3-4-5 μέρες πού να βρεις τη δύναμη να το συμμαζέψεις...?
Από σήμερα το πρωί προσπαθώ και πάλι να βρω αυτή τη δύναμη και να κάνω άλλη μια νέα αρχή. Πάντα με το φόβο ότι θα έρθουν κι άλλα βουλιμικά κι άλλές τύψεις κι άλλοι εμετοί κι άλλα πρηξίματα. Μέρα με τη μέρα συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι αυτό που έχω δεν είναι απλά μια διαταραχή αλλά μια σοβαρή αρρώστια-εξάρτηση την οποία αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να ξεπεράσω μόνη μου.


Καλή σας μέρα!

και εγω παλαιοτερα ετσι ημουν... αν ξεφευγα απο την διαιτα το εκανα για 3-4 μερες ζοτιζομουν να ξαναρχισω...
ευτυχως τωρα το ελεγχω..
ενα θα σας πω.... την κυριακη εφαγα 3 παστες :S
Ομως χθες μπηκα παλι αμεσως στο κλιμα της διαιτας, εβαλα το τοστακι και τις σαλατουλες μου..
μακαρι να μπορεσω να επανερχομαι παντα στη διαιτα.
το μονο ποθ σκεφτηκα ηταν οκ...εφαγα 'λιγο' παραπανω σημερα.. απο αυριο διαιτα παλι..

Αχ! dolpin, gretel, zvhtsa εγώ έχω κάνει 6 χρόνια ψυχοθεραπείας και συνεχίζω πάλι.
Αυτό που με ρίχνει είναι ότι αφού δεν τα'χω καταφέρει ως τώρα γιατί να τα καταφέρω αύριο;
Πόσα χρόνια θα μου πάρει για να πω ότι τα κατάφερα; Είμαι υγιής πιά!!!!!!
Ξέρετε τι μου τι δίνει πιο πολύ; Είμαι 38 χρονών και με έπιασε η κρίση των 40. Μέσα σε όλα αυτά που με απασχολούν που μεγαλώνω, σκέφτομαι κιόλας ότι θα φτάσει η στιγμή να πεθάνω και εγώ ακόμα θα παιδεύω με τη παλιοβουλιμία, γαμώτο.
Όσο με θυμάμαι είμαι συνέχεια με αυτή την αγωνία μη τυχόν και ξεφύγω πάλι. Εχω χάσει τη γεύση μου πάλι, ώρες - ώρες νιώθω πως θα σταματήσει η καρδιά μου έτσι όπως χτυπάει.
Θα'θελα να μπορούσα να μπώ σε μια ντουλάπα να κλείσω τη πόρτα και να κάτσω εκεί μέχρι να νιώσω ασφαλής!!!!!! Δε ξέρω αν κάποιος καταλαβαίνει τι εννοώ.

Και το βουλιμικό καλά κρατεί και σήμερα παρόλο που το πρωί ξεκίνησα καλά. Πλάκα-πλάκα, ο εγκλεισμός σε μια ντουλάπα με αλυσίδες θα βοηθούσε ίσως...

Εν αναμονής με το ραντεβού μου στο ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟ ξεκίνησα να κρατάω το ημερολόγιο φαγητού που μου'χε δώσει η πρώτη ψυχοθεραπεύτρια μου. Και καταγράφω ποιά φαγητά απο αυτά έκανα εμετό. Η πλήρη απογοητέυση. Αδελφάκι μου δε πάω καλά. Είναι πολύ σοκαριστικο όταν το βλέπεις σαν εικόνα.
Σήμερα για μεσημεριανό έφαγα 2 σουβλάκια με γύρο μοσχάρι και ένας συνάδελφος μας κέρασε τούρτα για τη βάφτιση της κόρης του. Κανονικά θα είχα "εξαγωγή" αλλα βλέποντας το ημερολόγιο άλλαξα γνώμη.
Σας το συνιστώ και εσάς. Αλλωστε είναι σχετικά ανώδυνο. Μόνο ψυχολογικά σε ενοχλεί.
Το τι ΓΟΥΡΟΥΝΑ, ΒΟΔΙ ΚΑΙ ΑΧΟΡΤΑΓΟ ΤΕΡΑΣ με έχω αποκαλέσει απο το πρωί δεν λεγεται!!!!!!!!

Zaira,


κι εγώ το Μαϊο που πήγαινα σε ψυχολόγο κράταγα ημερολόγιο καταγραφής τροφών κάθε μέρα. Το μόνο που με βοηθούσε ήταν ότι της το πήγαινα και το έβλεπε οπότε είχα κι εγώ την αίσθηση ότι έδινα κάπου αναφορά κι ότι κάποιος με τσέκαρε διατροφικά. Κατά τα άλλα όμως και τα βουλιμικά μου έκανα και τις εξαγωγές μου. Εσύ πού πιστεύεις ότι σε βοηθάει ένα τέτοιο ημερολόγιο? Αν είναι να το ξαναρχίσω ρε παιδί μου μπας και δω προκοπή...

i m back
γεια σας παιδια
κι εγω σκατα ειμαι
τα ιδια κι απαραλαχτα
κι εγω ειμαι γουρουνα βοδι και αχορταγο τερας και τα συναφη

Καλώς το Τζενάκι μας!
Συχνά σε σκεφτόμουν και ήλπιζα να είσαι καλά,
αλλά αυτό το "σκατά"με αποκαρδιώνει...Τι να πω...:(
Αν θέλεις να το κουβεντιάσεις,ξέρεις...Φιλά κια πολλά!

Κουκλίτσες μου,μακάρι να είχα τον τρόπο να σας ανακουφίσω!
Δεν τον έχει,δυστυχώς,κανείς έξω από σας και κάποιον ίσως ειδικό που θα σας κατευθύνει...
Αναζητείστε αμέσως όλες βοήθεια και εντωμεταξύ,σας παρακαλώ,μην αυτοχαρακτηρίζεστε έτσι!
Μόνο χειρότερα κάνει τα πράγματα αυτή η απαξίωση,η ενοχή,η αυτοτιμωρία...
Κάνετε μικρές αλλαγές στη ρουτίνα σας,κάντε κάτι,έστω απειροελάχιστο!Όχι άλλη επανάληψη!
Το έργο το έχετε μάθει πλέον απ'έξω..αλλάξτε κάτι στο σενάριο για να αλλάξει και το τέλος του σε αίσιο!
Ίσως δε θα είναι εύκολο ούτε κι ευχάριστο,αλλά είναι άραγε πιο έυκολο και ευχάριστο αυτό το οποίο σας υποβάλετε;

τζενηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη η που εισαι ρε ψυχη? σου ειχα αφησει και ενα μειλ γιατι ανησυχησα αλλα με εγραψες εκει που δεν πιανει μελανι..τεσπα ξανα στον αγωνα μην μασας
κι εμεις αν ειχαμε γινει κορμαρες δεν θα μας εβρισκες ακομα εδω..οποτε ολοι μια απ'τα ιδια ειμαστε keep in touch!

ρε παιδια η κατασταση ηταν ανεξελενκτη
εφηγε ο αντρας μου πεθανε ο πεθερος μου και μερικοι αλλοι θειοι
και με τα πηγαιν ελα δεν ειχα χρονο
δεν ειχα συνδεση και στη δουλεια
και η λιμπιντο ειναι στο ναδιρ
σορυ θα επανορθωσω

Τα συλλυπητήρια μου Τζένη ... Κουράγιο!

Παιδιά .. ήρθε και η δική μου η ώρα ... έσπασα και εγω ...

Μετά την δίαιτα των 24 ημερών και συνολική απώλεια 10 κιλών (με τελευταία ημέρα αυτή του γλυκού - δηλ. της τούρτας - απο την οποία δεν είχα καταφέρει ούτε την μισή ...) εχθές τα έκανα ... να μην πω ...

Κανονικά είχα μόνο φρούτα ... Οι ώρες στην δουλειά καλύφθηκαν απο 1 χυμό και ένα ταπεράκι σταφύλι ... Μετά όμως ... το τέρας της Πείνας με πήρε στο κατώπι και μου έβαλε τρικλοποδιά ... Ακούστε και γελάσετε τι καταβρόχθησα: 1 zwan κοτοπουλο (σκέτο & μάλιστα στο όρθιο), 1 1/2 σουβλάκι με γύρο πολίτικο και πίτα αλάδωτη, και ένα κομμάτι τούρτα ... (γράφω 1 1/2 σουβλάκι γιατί το μισό δεν πρόλαβα να το φάω ... I was about to get busted ... και έτσι το πέταξα - σνιφ).

Σήμερα θα προσπαθήσω να μην φάω τίποτε παχυντικό και να παραμείνω στις σαλάτες που προβλέπει η ημέρα ... Μακάρι ... όχι όχι ... Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα τα καταφέρω. Θα τα καταφέρω!!!

Κουράγιο αδερφια μου ... όλοι θα τα καταφέρουμε ... Μπορούμε!

τζενακι τι κανεις??? η παλια μας η τζενη απο λαρισα δεν εισαι?
που χαθηκες?
ελα μσν οποτε μπορεις να τα πουμε

Μία είναι η Τζενάρα!Κι αν για λίγο καιρό ξαποσταίνει,ξανά προς τη δόξα τραβά...
Μην απολογείσαι...απλά μας έλειψες...Συλλυπητήρια για τις οικογενειακές απώλειες...
Καλή δύναμη σε ό,τι τυχόν αντιμετωπίζεις!Φιλάκια πολλά πολλά!

σας ευχαριστω και υποσχομαι να μην ξανακανω απουσιες
αλλοστε σας χρειαζομαι γιατι δεν την παλευω τελευταια
ολομοναχη και χωρις παρηγορια
κλαψ κλαψ
εχω παρει 4 κιλα και εχω κανει πολα επισοδια εδω και 2 μηνες
αστα χεστα
λεω να ξαναπαω στην τρελογιατρο
μπας και βοηθησει
σκευτομαι και την ομοιοπαθητικη που η μαμα μου βρηκε βοηθεια στα ψυχολογικα της

Amarylis μου,
νόμιζα πως τελείωσαν οι μέρες ομοιοφαγίας σου και ότι συνεχίζεις με ισορροπημένη διατροφή...
Μην το κάνεις αυτό άλλο στον εαυτό σου!Βλέπεις τα αποτελέσματα στην ψυχολογία σου!
Σε αποδυναμώνει αντί για το αντίθετο και μάλιστα για μια απόλυτα ανθρώπινη ανάγκη σου:
να τρέφεσαι με ποικιλία όλων των ομάδων τροφής...Κουράγιο για τι; Για κάτι αντίθετο στη φύση σου;
Και κάτι ακόμα,αυτό το φαγητό στα κρυφά.Το έκανα για χρόνια και ξέρω τι μηχανισμούς κινητοποιεί μέσα μας...
Αν στόχος σου είναι μια ισορροπημένη σχέση με το φαγητό καλό θα ήταν να το κοιτάξεις λίγο και αυτό...
Θα τα χάσεις τα κιλά,καρδιά μου!Αφού το αποφάσισες,θα τα χάσεις!Κάνε το όμως με τον μόνιμο και ασφαλή για σένα τρόπο!
Προστάτεψε το βάρος που έχασες,την καλή σου ψυχολογία,τη συνέχιση της προσπαθειας σου,το υγιές σου μέλλον!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΑΤΑΛΑΚΙ ΜΟΥ :)))))

Το ημερολόγιο με βοηθάει στο να ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ το ΜΕΓΕΘΟΣ του προβλήματος που έχω.
Βλέπεις γράφω τι τρώω και μετά με ένα μαρκαδοράκι χρωματίζω πια απο αυτά έκανα εμετό.
Υπάρχουν φορές που όλα όσα έφαγα είναι χρωματισμένα.
Τι να πώ μετά; Οτι έχω ένα προβληματάκι; Οτι κάνω και κάποιους εμετούς; Οτι τι; Απλά δε μου βρίσκω δικαιολογίες.
Γι'αυτό αποφάσισα και έκλεισα ραντεβού στο Αιγινήτειο στο τμήμα με τις διατροφικές διαταραχές ραντεβού. Και για αυτό έχω ραντεβού σήμερα στα curves (είναι γυμναστήρια μόνο για γυναίκες, και υποτίθεται με μισή ώρα μόνο 3 φορές την εβδομάδα βλέπεις αποτέλεσμα). Δε πάει άλλο πρέπει ..... λάθος ΘΕΛΩ να κάνω κάτι για να σταματήσω.
Κουράστηκα να μου φέρομαι τόσο απάνθρωπα και να με τιμωρώ τόσο πολύ πιά. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

θελω να κοιμηθω και να ξυπνησω αδυνατη και δυνατη και να μην εχω ορεξη καθολου για φαγητο
μπορω?

Μήπως να είχαμε κι ένα εναλλακτικό σχέδιο για την περίπτωση που τυχόν αποτύχει η παραπάνω μέθοδος;Λέω...μήπως;

Τζένη ... μαζί σου κι εγώ ... Ωραία ιδέα ...

Αλλά .. φτου ... δεν νυστάζω καθόλου τώρα ...

:P :P :P

Nadine μου ... έχεις δίκιο σε όσα λες ... απλά επειδή η δίαιτα ήταν χημική δεν μπορώ να επανέλθω αυθημερόν στο κανονικό διαιτολόγιο γιατί θα ξαναπάρω αυτά που έχασα ... είμαι σε περίοδο προσαρμογής ... ξεκινάω με φρούτα που είναι ελαφριά (και που τελικά δεν έφαγα - σνιφ), σήμερα σαλάτες που είναι πιο "προς φαγητό" και λογικά θα αρχίσω σιγά σιγά να μπαίνω στα υπόλοιπα ...

Μην μου ανησυχείς ... Εάν δω ότι το θέμα τραβάει ξανά για χημική ... "θα την κάνω" με ελαφρά πηδηματάκια προς την σωστή διατροφή με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται ... (δηλ. ας ξαναπάρω βρε αδερφε 1-2 κιλά και τα ξαναχάνω με σωστή διατροφή ...).

Ευχαριστώ πολύ πάντως για το ενδιαφέρον!!!

Υ.Γ. Το κουράγιο πήγαινε σε όλους για τις προσπάθειες μας καλή μου ...