ΝΙΩΘΕΤΕ ΜΟΝΟΙ.....?

Quote:

---

χαχα να σαι καλά εχω λιγότερες ενοχές τώρα. ρε συ εγώ πάντως το σχόλιο πάντα τοχω στο στόμα δίπλα είναι το χιούμορ μου τέτοιο ναμαι ειλικρινής είμαι πειραχτήρι και με κουράζουν κιόλας αυτοί που τα ωραιοποιούν κ όλα. απλά τους φίλους μου τους θάβω μπροστά τους τους άλλους κ απο πίσω κ από που ναναι i dont care.

όπως τις προάλλες που βγήκαμε με ένα ζευγάρι κ λέω μετά στον δικό μου οτι είναι τελείως ξενέρωτοι κ αυτός μου λέει"χαχα ναι είναι πολύ διαφορετικοί από εμάς" κ του λέω οτί "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΕΡΩΤΟΙ τώρα είσαι και εσύ ξενέρωτος κύριε ΄οσιε Ονούφριε'"κ πάλι γελούσε. δεν ήταν φίλοι μας το ζευγάρι ε το υπογραμμίζω.

νομιζω οτι τελικά πρέπει να γίνω καλύτερος άνθρωπος κ να σταματήσω να σχολιάζω τις παραξενιές των άλλων

---

Ναι βασικα αυτο ηθελα να σου πω,οτι δεν πρεπει να εχεις ενοχες.Αυτουνου η συμπεριφορα σε εφερε σε δυσκολη θεση.Και τοση ωρα βλεπω μια κοπελα που προσπαθει να γινει αρεστη, αλλα οτι και να κανει αυτη η προσπαθεια πεφτει στο κενο.Μην κανεις αυτη τη χαρη σε κανεναν.Αυτο που λες οτι κραζεις τους φιλους σου μπροστα τους καλα και ποιος δε το κανει.Αυτο ειναι το υγιες.Αν εισαι φιλος του αλλου θα του πεις και τα καλα και τα κακα και θα περιμενεις και απο αυτον το ιδιο.Αλλα πολλοι το λενε αυτο στη θεωρια και κραζουν τους αλλους και στην πραξη οταν οι ιδιοι δεχθουν κριτικη απο τους φιλους τους, τους πειραζει.Μη στηνεις τον εαυτο σου στον τοιχο.Να λες καλυτερα οτι θα κανεις οτι καλυτερο μπορεις, αλλα απο κει και περα σε οποιον αρεσουμε που λεει και το γνωστο ασμα.:P

αααχ έχεις δίκιο νομίζω οτι κ πολύ ασχολήθηκα μαζί του αφού δεν με πάει αυτός μία δεν τον πάω εγώ δέκα.κ στην τελική είμαι σίγουρη οτι άμα του απαντούσα κ αυτουνού οταν μου την μπαίνει όπως απαντώ όταν είμαι ο εαυτός μου και δεν χεζόμουν πάνω μου ,μπορεί κ να με παραδεχόταν περισσότερο. τεσπα θα είμαι αδιάφορη ο εαυτός μου και αν θέλει ας μη μαφήνει να κάνω παρέα μαζί του. θα πάρω κ τον όσιο μαζί μου για μάρτυρα (ο οσιομάρτυρας)

Quote:

---

Originally posted by Constance
Νιωθω μονη, το λεω, ολοι καταλαβαινουν, αλλα δε γινεται και κατι.Δε φτανει καποιες φορες να λες το προβλημα σου...

---

Κ εγω το εχω παθει αυτο,αλλα διαπιστωσα οτι φταιω κ εγω γιατι ειναι φορες που θελουν να με πλησιασουν κ δεν αφηνω κανεναν.τωρα ειμαι καπως ετσι,δλδ προτιμω να κατσω μονη μου παρα να πρσπαθησω να ανοιχτω σε καποιον.σκεψου οτι θα βγω εξω βραδυ μετα απο 6 μηνες.μεχρι τωρα πηγαινα σινεμα η κατι τετοιο αλλα απεφευγα να παω βραδυ με φιλους να χορεψω κλπ.γιατι ενοιωθα οτι θελω την ηρεμια μου.ακομα το νοιωθω δλδ.απλα πιστευω οτι καποια στιγμη θα νοιωσω καλυτερα κ στην τελικη μεσα απ ολο αυτο ειδα καποια πραγματα για μενα που δεν ηξερα και εγινα πιο σκληρη.παντως η αληθεια ειναι οτι νοιωθω δυστυχισμενη εκτος απο μονη.

Quote:

---

Originally posted by granita
ειναι φορες που θελουν να με πλησιασουν κ δεν αφηνω κανεναν.τωρα ειμαι καπως ετσι,δλδ προτιμω να κατσω μονη μου παρα να πρσπαθησω να ανοιχτω σε καποιον.

---

Τα τελειως αντιθετα συμβαινουν με μενα παλι.

και εγω νιω8ω πολυ μονη μου....το αγορι μο υ σπουδαζει στη πατρα..και ειχε ενα φιλο ο οποιος δεν ηταν και πολυ κοινωνικοςκαι αυτα και το αγορι μου ηαν αρκετα συχνα στο σπιτι και ολα οκ..τεελευταια αλλαξε παρεα και βγαινει συνεχεια και εμενα με ξεχναει τελειως.. σαν να καταλαβε οτι δεν με εχει και τοση αναγκη..
και αντι να τρελαιεται να με δει που ειμαστε χωρια οσο περνανε οι μερε απομακρυνεται...και απο φιλες? τιποτα συγκεκριμενο.. οποτε βραστα...

Quote:

---

Originally posted by mtsek85
απελπιστηκα μονη...

η μοναξια μου επεστρεψε και αυτη τη φορα σε αθλιο βαθμο...
με τον αρραβωνιαστικο μου, νιωθω πως εχουμε φτασει στα ορια του χωρισμου...
επικοινωνια δεν υπαρχει πλεον....
οταν ειμαι σπιτι εκεινος θα κοιμαται ή θα βλεπει τηλεοραση, αν θα ανταλλαξουμε κουβεντα, θα ειναι κ βαρυα και τιποτα παραπανω... μονιμος τσακωμενοι, μονιμος ενταση... μονιμος θληψη...

νιωθω πραγματικα κενη.. 2 βδομαδες τωρα νιωθω απλα απαισια....
μιλαω με το συντροφο μου για τα προβληματα στη σχεση μας κα το μονο που κανει ειναι να κρατα μια ειρωνια και τιποτα αλλο... πραγματικα εχω φρικαρει..........

οι 3 καλες μου φιλες ειναι διπλα μου, αλλα ποσο πια να τις φορτωσω? και τι να μου κανουν κ στην τελικη? μολις σταματησει η επαφη μαζι τους γυριζω σε μια αθλια καθημερινοτητα.....

περιμενα πως κ πως το Σαββατο να παω για ενα μπανακι... τελικα κλειστηκα μεσα, ο δικος μου κοιμοταν απλα ολη τη μερα και οταν ξυπναγε το μονο που ελεγε ηταν δεν εχω ορεξη να μιλησουμε, τσακωνομασταν και παλι υπνος..........

απλα εχω φρικαρει.... βλεπω το τελος να φτανει... και με πονα ακομα πιο πολυ...

---

γιατι ρε γαμωτο ολα αυτα τι συνεβη ? τοσο καιρο σε παρακολουθουσα να μιλας για το αγορι σου και πιστευα πως εισαι απο τις τυχερες που ειχαν καταφερει να βρουν το συντροφο της ζωης τους. πως ξεκινησαν ολα αυτα, μηπως μετα απο αρραβωνα η καποια συγκατοικιση ? ψυχραιμια δε χαλανε ετσι ευκολα οι σχεσεις , ολοι περνανε δυσκολες φασεις, ξερεις μετα τη μπορα βγαινει παντα ηλιος

που ειναι αυτος ο ηλιος ρε παιδια??τοσο καιρο περιμενω κ δε βλέπω φως.κ να σου πω την αληθεια ας πηγαιναν καλα τα πραγματα στην οικογενεια μου κ ας ημουν εγω κομματια σε ολα..αλλα τελικα το μονο που γινεται ειναι να πηγαινουν χαλια ολα.κ στο σπιτι κ στα προσωπικα μου.ευτυχως που οι φιλοι μου δεν μου χουν κλεισει ακομα την πορτα μετα απο το γραψιμο που τους εχω ριξει επειδη εχω κλειστει στον εαυτο μου.
α ρε μτσεκ μου..τι να σου πω..αν ειχα τον τροπο θ στον ελεγα αλλα κ εγω αυτο ψάχνω!

Quote:

---

Originally posted by granita
ευτυχως που οι φιλοι μου δεν μου χουν κλεισει ακομα την πορτα μετα απο το γραψιμο που τους εχω ριξει επειδη εχω κλειστει στον εαυτο μου.

---

Μαλλον γιατι ειναι σωστοι και αληθινοι ανθρωποι.Πως να αντεξεις τις δυσκολιες σε σπιτι, προσωπικα,δουλεια και υγεια αμα εισαι και μονος σου.Θαυμαζω τους ανθρωπους που παλευουν μονοι τους και δεν εχουν αναγκη τη στηριξη κανενος.

ποσο να αντεξει ενας ανθρωπος να παλευει μονος του.ποσο.

καλημερα σας κ παλι...

να πως πως περασα καλα το Σ/Κ ψεμματα θα πω...
η Παρασκευη ηταν μερα που δεν παλευοταν, απλα ολη τη μερα τσακονωμασταν και αυτο ηταν ολο.... Σαββατο ηταν ετσι κ ετσι τα πραγματα, αλλα παλι με τσακωμους...

Κυριακη περασαμε σουπερ, πηγαμε παραλια, καναμε μπανακι και ολα καλα... οπως και σημερα ολα καλα....

βασικα το προβλημα το εχουμε και οι δυο... εκεινος εμεινε χωρις δουλεια εδω και καμποσο καιρο και ειναι μεσα στο αγχος και τα νευρα.. εγω εχω πιεστει παρα πολυ και εχω εντονα ξεσπασματα... και καπως ετσι γινομαστε μπαχαλο...

οπως λεει και ο θειος μου, δε χαλαει ετσι απλα μια σχεση.. το παλευω.. αλλα πρεπει να κανω ελεγχο των συναισθηματων μου... κατι που οταν πιεζομαι δε μπορω...

ειμαι απο τις τυχερες, ξερω πως με αγαπα και πως ειναι διπλα μου... αλλα τελικα οι καιροι ειναι παρα πολυ δυσκολοι και σε ισοπεδονουν... αυτα...

ξεσπασμα ηταν περασε...

Quote:

---

Originally posted by natallia

Quote:

---

Originally posted by mtsek85
απελπιστηκα μονη...

η μοναξια μου επεστρεψε και αυτη τη φορα σε αθλιο βαθμο...
με τον αρραβωνιαστικο μου, νιωθω πως εχουμε φτασει στα ορια του χωρισμου...
επικοινωνια δεν υπαρχει πλεον....
οταν ειμαι σπιτι εκεινος θα κοιμαται ή θα βλεπει τηλεοραση, αν θα ανταλλαξουμε κουβεντα, θα ειναι κ βαρυα και τιποτα παραπανω... μονιμος τσακωμενοι, μονιμος ενταση... μονιμος θληψη...

νιωθω πραγματικα κενη.. 2 βδομαδες τωρα νιωθω απλα απαισια....
μιλαω με το συντροφο μου για τα προβληματα στη σχεση μας κα το μονο που κανει ειναι να κρατα μια ειρωνια και τιποτα αλλο... πραγματικα εχω φρικαρει..........

οι 3 καλες μου φιλες ειναι διπλα μου, αλλα ποσο πια να τις φορτωσω? και τι να μου κανουν κ στην τελικη? μολις σταματησει η επαφη μαζι τους γυριζω σε μια αθλια καθημερινοτητα.....

περιμενα πως κ πως το Σαββατο να παω για ενα μπανακι... τελικα κλειστηκα μεσα, ο δικος μου κοιμοταν απλα ολη τη μερα και οταν ξυπναγε το μονο που ελεγε ηταν δεν εχω ορεξη να μιλησουμε, τσακωνομασταν και παλι υπνος..........

απλα εχω φρικαρει.... βλεπω το τελος να φτανει... και με πονα ακομα πιο πολυ...

---

γιατι ρε γαμωτο ολα αυτα τι συνεβη ? τοσο καιρο σε παρακολουθουσα να μιλας για το αγορι σου και πιστευα πως εισαι απο τις τυχερες που ειχαν καταφερει να βρουν το συντροφο της ζωης τους. πως ξεκινησαν ολα αυτα, μηπως μετα απο αρραβωνα η καποια συγκατοικιση ? ψυχραιμια δε χαλανε ετσι ευκολα οι σχεσεις , ολοι περνανε δυσκολες φασεις, ξερεις μετα τη μπορα βγαινει παντα ηλιος

---

πάντα υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω!καμιά φορά όλα τα βλέπω μαύρα ενώ δεν είναι και καμιά φορά ενώ είναι μαύρα τα βλέπω άσπρα.τυχαίνει που και που να τα βλέπω στο χρώμα που είναι.ποτέ τότε δεν είναι μαύρα η άσπρα.

εγω βασικα κανω ενα λαθος.οταν απο μαυρα γινουν ασπρα συνήθως ξεχναω ΠΟΣΟ ΑΣΧΗΜΑ ενοιωθα οταν ηταν μαυρα..κ αυτο ειναι φαυλος κύκλος κ νομιζω οτι δεν αξίζει κανεις να επιτρέπει στον εαυτό του να στεναχωριεται τοσο πολύ για κανεναν.

οπα για εναν αντρα (αλλα και για μια γυναικα), που αισθανεται πως αναλαμβανει υποχρεωσεις (αρραβωνες /γαμους/ δημιουργια οικογενειας) η απωλεια της εργασιας ειναι βαρυ πληγμα. ισοπεδωνει την αυτοπεποιθηση, σμπαραλιαζει τη ψυχολογια. θελει υπομονη και λεπτους χειρισμους. τι να πω βρε κοριτσια πολυς κοσμος περναει δυσκολα αυτον το καιρο.
ελπιζω να φτιαξουν γρηγορα τα πραγματα (δε μπορει θα φτιαξουν που θα παει?)

και μετα τη μπορα, βγαινει το ουρανιο τοξο....!!!!!!!!!!!!!

δε θα το πιστεψετε, αλλα μολις με πηρε το μωρο μου και μου ειπε πως τον καλεσαν για δουλεια που περιμενε πολυ καιρο!!!!! τι να πω... μαλλον υπαρχει Θεος, ειδε ποσο αθλια ημουν το σκ και με λυπηθηκε...

η αληθεια ειναι πως εχω κ εγω εντονα ξεσπασματα, αλλα η κατασταση ειχε ξεπερασει καθε ελεγχο... οσο δυναμη και να εχω, δε μπορω να εχω τα παντα στις πλατες μου.. και οικονομικα, και αισθηματικα, και στηριγμα και ολα..

νοιωθω τοσο μονη σημερα και τοσο δυστυχισμενη..ειμαι σε μια κατασταση που ολα μου πανε στραβα κ δεν μπορω να κανω τπτ..μονο εδω μπορω να το γραψω,ποσο αδεια νοιωθω.ευχαριστω τον Θεο που τουλαχιστον εχω μια καλη δουλεια.κατα τ αλλα νοιωθω κομματια εδω κ αρκετο καιρο.πρεπει να βρω τη δυναμη να γινω σκληρος ανθρωπος να μη με νοιαζει τπτ κ δε τα καταφερνω.ολα πανε απ το κακο στο χειροτερο κ δε μπορω να κανω τπτ..το μονο που προσπαθω να κανω ειναι να μη σκεφτομαι.

granitoula, δεν υπαρχει καποιος τροπος να αντιμετωπισεις τα προβληματα που σου δημιουργουν αυτη τη χαλια διαθεση και να τα λυσεις??
θυμισου...τα δυσκολα ειναι για τους δυνατους!

οχι γιατι δεν ειναι ακριβως δικα μου προβληματα, κ ειναι πολλα ειναι κ υγειας μεσα κ διαφορα αλλα αλλα οχι δικα μου προσωπικα αλλα της οικογενειας μου.κ ειμαι κολλημενη μεσα σ αυτα κ δε μπορω να τα αγνοησω και απλα στεναχωριεμαι.κ νοιωθω τοσο μονη μου.βασικα θελω να παω να μεινω κ μονη μου,να μη βλεπω ανθρωπο.μονο τοτε θα ηρεμησω νομιζω.

Υπαρχουν δυο θεωρειες.
Η μια λεει."Οι ανθρωποι φαίνονται οταν σου σταθουν στα δυσκολα.Αν εχεις στηριγμα στα δυσκολα, σημαινει οτι ο αλλος σε νοιαζεται"
Η αλλη λεει."Οι ανθρωποι φαινονται οταν εχεις επιτυχιες.Αν χαιρονται για την επιτυχια σου, τοτε σε νοιαζονται.Στα δυσκολα ευκολα ο αλλος σου κανει τον καλο"

Εγω ενα εχω να πω.Οι ανθρωποι φαινονται και στα δυο.Γιατι ναι μεν και στις επιτυχιες σου μπορει καποιοι να σε ζηλεψουν και να απομακρυνθουν.Αλλα και οταν περνας δυσκολα, σε βρει μια συμφορα, χαλας τη διαθεση των αλλων.Ο αλλος θελει να περασει καλα δε μπορει να σε εχει εσενα ψυχολογικο ρακος απο διπλα, του χαλας τη μερα.
Δεν υπαρχει τιποτα.Αυτη ειναι η σκληρη πραγματικοτητα.Μπαμπα με αφησες μονη να παλεψω με τους λυκους...Ελπιζω να τα καταφερω....

:( δεν εισαι μονη

ααχ constance μου. δεν ξέρω τι ακριβώς περνάς αλλά ξέρω πως όταν κάποιος είναι σωστός η ζωή τον αποζημειώνει έστω κ εκ των υστέρων. μην σε νοιάζει για τις συμπεριφορές των άλλων εσύ είσαι υπεύθυνη μόνο για τις δικές σου πράξεις. κ ας νιώθεις καμιά φορά φτωχός και μόνος κάουμπόι!

Xεχ, οπως το πες, φτωχος και ΜΟΝΟΣ καουμποι.:P
Τα τελευταια 2 χρονια ηταν τα χειροτερα της ζωης μου με αποκορυφωμα τον τελευταιο μηνα.Αντε να δουμε τι αλλο θα συμβει.

α ρε constance Μου ξερεις ποσο σε καταλαβαινω.κ ποσο συχνα σε σκεφτομαι.πραγματικα ευχομαι ολα τα χειροτερα να περασαν.οσο για μενα το ξερω οτι ερχονται κ ειναι μπροστά μου.κ το ασχημο ειναι οτι δε μπορω να κανω τπτ.

αχ έλα γρανίτα μου μη σκέφτεσαι απαισιόδοξα,και μη σκ΄φτεσαι οτι το μέλλον προβλέπεται δισοίωνο γιατί καμιά φορά η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. εκεί που δεν το περιμένεις τσακ συμβαίνει κάτι καλό που σε βοηθάει.

μα δε γινεται κ τπτ καλο καταλαβες?εγω προσπαθω να ειμαι αισιοδοξη αλλα στο τελος μονο χαστουκια τρωω απο παντου.

δεν θέλω να σου πω κλισαδούρες αλλά πιστεύω οτι ακόμα δεν σου συμβαίνει κάτι καλό γιατί ακόμα αντέχεις.

Kακα τα ψεματα παιδια.Οσο περνανε τα χρονια τοσο η ζωη δυσκολευει.Οσο περνανε τα χρονια πχ τοσο πιο πολλα αγαπημενα και κοντινα προσωπα θα χανεις, ειναι η φυσικη εξελιξη.Και αλλα πολλα.Ποσο βλακας νιωθω που οταν ημουν παιδι ηθελα να μεγαλωσω γρηγορα...

Quote:

---

Originally posted by Constance
Kακα τα ψεματα παιδια.Οσο περνανε τα χρονια τοσο η ζωη δυσκολευει.Οσο περνανε τα χρονια πχ τοσο πιο πολλα αγαπημενα και κοντινα προσωπα θα χανεις, ειναι η φυσικη εξελιξη.Και αλλα πολλα.Ποσο βλακας νιωθω που οταν ημουν παιδι ηθελα να μεγαλωσω γρηγορα...

---

συμφωνω απλα αυτο που με ποναει πιο πολύ ειναι οταν ατομα που αγαπω δεν κανουν κατι για τον εαυτό τους.
παντως ειμαι σε φαση που περιμένω να περασει το καλοκαιρι κ μετα αν βρω δυναμη θα φυγω απο ολους.θα αποστασιοποιηθω πως το λενε.ελπιζω μονο να καταφερω να μεινω μονη μου.

granita μου στο ευχομαι να τα καταφερεις, και να κανεις γενικα οτι θελεις για τη ζωη σου.Πρεπει να σε θελει και η τυχη, μακαρι να εισαι απο τους τυχερους.

ναι ουυυυυυυυυυ!!!!!!!πολύ τυχη!!!!!

Quote:

---

Originally posted by Constance
Ποσο βλακας νιωθω που οταν ημουν παιδι ηθελα να μεγαλωσω γρηγορα...

---

Ολες οι φασεις της ζωης ειναι ωραιες εκτος απο την τριτη ηλικια...

Θα ηθελα να πω ενα ευχαριστω στα κοριτσια του φορουμ που μου εχουν σταθει στην πιο δυσκολη φαση της ζωης μου.Χωρις να εχει χρειαστει να πουμε τιποτα, οσες φορες βρισκομαστε ξεχνιεμαι.Την ιδια στιγμη που φιλοι και γνωστοι ηταν διπλα μου μονο τις πρωτες μερες και τωρα βλεπω μια σιωπη απο ολους, ουτε καν ενα τηλεφωνο.Να ειστε ολες καλα πραγματικα.:)

ειναι που συζηταμε για σοβαρα θεματα για αυτο!θερμιδες,ρουχα,εκπτωσ� �ις και που θα γιορτασουμε την επιτευξη του στοχου της καθεμιας κλπ κλπ.χιχι

Constance μου εισαι αστερακι,ειμαι σιγουρη οτι απο δω κ περα μονο καλυτερες μερες ερχονται.τα ασχημα ειναι πισω!

Ειναι κι αυτα ενας τροπος να ξεχαστω και με βοηθανε οι ασχετες συζητησεις πολυ.Ευχαριστω γρανιτα μου!Προσπαθω να το πιστεψω κι εγω οτι οτι κακο εγινε εγινε και δε θα γινει τιποτε αλλο.Μακαρι!

εννοειται!μην ανησυχεις,ολα καλα θα πανε!αντε να παμε κ για κανα μπανιο..απ τα μερη μου επιτελους!!!!!!χιχιχι

Nαι ναι!Μπανακι!Να κανω κι εγω κανενα μπας και σπασει η ασπριλα μου.:P

ναι αντε κανονιστε να παμε ολες μαζι!σαββατοκυριακο βεβαια γιατι δουλευω.