Εδώ είμαστε , δε είσαι μόνο εσύ, δε πειράζει κι εγώ για δοκιμή έφαγα 2 μελομακάρονα σήμερα,
άσε κατι κρασάκια, κι ένα σφηνάκι ρακί, όλο το Σ/Κ.
Θα τα περιορίσω κι εγώ μέχρι τα Χριστούγεννα, παρόλο που είναι αποθέωση τα άτιμα!
Printable View
Εδώ είμαστε , δε είσαι μόνο εσύ, δε πειράζει κι εγώ για δοκιμή έφαγα 2 μελομακάρονα σήμερα,
άσε κατι κρασάκια, κι ένα σφηνάκι ρακί, όλο το Σ/Κ.
Θα τα περιορίσω κι εγώ μέχρι τα Χριστούγεννα, παρόλο που είναι αποθέωση τα άτιμα!
Εγώ πλέον τα μελομακάρονα τα τρώω δέκα-δέκα...!!! Ειδικά αυτά με την επικάλυψη σοκολάτας είναι...θάνατος...
Εγώ τις έκανα τις ατασθαλίες μου αλλά λέω να επανέλθω για λίγο πάλι.
Καλό και το μελομακάρονο αλλά πολύ γλυκό μου φάνηκε.
Έχω ξεσυνηθίσει.
Αύριο νομίζω δε θα το λιγουρευτώ?χιχι
Και θα αρχίσω και πάλι την άσκηση ? πολύ χαλαρώσαμε ? για να σηκωθούμε ? χιχι
καλα αμα ερθει η μανα μου που μοστραρει ολα τα γλυκα φατσα καρτα να δω πως θα κρατηθω παλι...
παιδια οσες μενετε μονες (χωρις μαμαδες)...οχι γλυκα σε κοινη θεα. Τα γλυκα ειναι για τα ντουλαπια κ βγαινουν μονο τις γιορτες! Οταν δε βλεπεεις κατι ειναι καλυτερα.
Ποσο μαλλον αν κοψεις κ τελειως τη ζαχαρη (και τα υποκαταστατα), τοτε θα δεις τεραστια διαφορα.Quote:
Originally posted by irenevaladia
Καλό και το μελομακάρονο αλλά πολύ γλυκό μου φάνηκε.
Έχω ξεσυνηθίσει.
Σχεδον δε θα θες γλυκα, ή θα νομιζεις οτι θελεις, θα τρως λιγο κ με λιγη αυτοσυγκεντρωση δε θα θελεις αλλο. Ενταξει θελει αγωνα, δεν γινεται μονο του ουφ.
τιποτα δε γινεται μονο του!
Εγω παντως που μενω μονη μου κ μεσα στα ντουλαπια να τα βαλω το ιδιο μου ειναι....αμα κολησει το μυαλο οτι πρεπει να το φαωωωω...θα το φαω ο κοσμος να χαλασει....οποτε καλυτερα να μην υπαρχει τπτ γλυκο σε ακτινα χιλιομετρων....
κ αυτα τα μελομακαρονα με σοκολατα για καλο τα αναφερατε....???? ουπς το σαλακι ετρεξε παλι....κ ο ξαδερφος μου (αρτοποιος) τα κανει υπεροχα..οχι υπεροχα κολασμενα...οχι κολασμενα...τι να πω οτι κ να πω λιγο ειναι... σλουρπ....
ας φαω ενα πορτοκαλακι να ξεχαστω...
Σε κκαποιο σταδιο, προοφανως οχι ακομα, θα πρεπει να μαθεις να ζεις στο σπιτι ενω υπαρχουν ττροφες στα ντουλαπια που θα μπορουσες να φας αλλα θα εεχεις αποκτησει τη δυυναμη να πεις οχι δε θα φαω. Εφαγα αυτο που επρεπε κ τελος. παντως το πρωτο βημα ειναι να τα εξαφανισεις απο τα ματια σου. Κ οχι τρωγοντας τα. Περαστικα κουκλα (καπου διαβασα οτι εισαι κ αρρωστη?) σορυ τα λεμε γυρω γυρω σε διαφορα θεματα κ ισως μπερδευτηκα :D
οχι καλα τα λες :)
ειμαι με πυρετο.....ευχαριστω για τα περαστικα....τωρα βεβαια ψιλοεπεσε...αλλα τον περιμενω παλι απο στιγμη σε στιγμη...
να σου πω κατι παρηγορο...με τον πυρετο κανεις περισσοτερες καυσεις :D κρατησου λιγο κ θα εισαι αδυνατουλα σε λιγες μερες :D
Λοιπόν παιδιά ? στο γραφείο μου στρογγυλοκάθονται ένα ταρτάκι και ένα τρουφάκι από τον Λευτέρη και την Ελευθέρια.
Να σας πω κάτι ? δε μου κάνουν καμία αίσθηση.
Δε τα λιγουρεύομαι ? προτιμώ να φάω το κουλούρι μου που θα με χορτάσει κιόλας ? σωστός?
Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
Εγώ πάντως, για αν είμαι σίγουρη ότι δε θα τα φάω, θα τα πέταγα...ή θα τα έδινα σε κάποιον άλλον...
απολυτα!Quote:
Originally posted by irenevaladia
Λοιπόν παιδιά ? στο γραφείο μου στρογγυλοκάθονται ένα ταρτάκι και ένα τρουφάκι από τον Λευτέρη και την Ελευθέρια.
Να σας πω κάτι ? δε μου κάνουν καμία αίσθηση.
Δε τα λιγουρεύομαι ? προτιμώ να φάω το κουλούρι μου που θα με χορτάσει κιόλας ? σωστός?
Αλεξανδρα με κολλησες! :D
Τα πήγα στον αντρούλη μου!Quote:
Originally posted by dolphin
Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
Εγώ πάντως, για αν είμαι σίγουρη ότι δε θα τα φάω, θα τα πέταγα...ή θα τα έδινα σε κάποιον άλλον...
Καλησπέρα σε όλους. Διαβάζω μήνες το forum αλλά σήμερα έκανα την εγγραφή μου. Σήμερα άρχισα και δίαιτα. Γύρισα στο πατρικό μου πριν 6 μήνες που χώρισα και από τότε πήρα 10 κιλά! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω αλλά ξέρω ότι ελπίζω.
Εγώ όταν με πιάνουν κρίσεις υπερφαγίας (αν και είναι απόλυτα ψυχολογικό) αυτό που κάνω είναι α) να σηκωθώ και να πλύνω τα δόντια μου ή β) να πάω στη ντουλάπα και να φορέσω ένα πιο στενό ρούχο. Όσο φοράτε φόρμες, ρόμπες κλπ. τόσο πιο πολύ νιώθετε ότι χωράει το στομάχι..
Καλώς σας βρήκα!!
Καλώ ήλθες στη παρέα μας!Quote:
Originally posted by athens246
Καλησπέρα σε όλους. Διαβάζω μήνες το forum αλλά σήμερα έκανα την εγγραφή μου. Σήμερα άρχισα και δίαιτα. Γύρισα στο πατρικό μου πριν 6 μήνες που χώρισα και από τότε πήρα 10 κιλά! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω αλλά ξέρω ότι ελπίζω.
Εγώ όταν με πιάνουν κρίσεις υπερφαγίας (αν και είναι απόλυτα ψυχολογικό) αυτό που κάνω είναι α) να σηκωθώ και να πλύνω τα δόντια μου ή β) να πάω στη ντουλάπα και να φορέσω ένα πιο στενό ρούχο. Όσο φοράτε φόρμες, ρόμπες κλπ. τόσο πιο πολύ νιώθετε ότι χωράει το στομάχι..
Καλώς σας βρήκα!!
Ένας λόγος παρά πάνω, τώρα που θέλεις να ξεκινήσεις μια νέα αρχή στη ζωή σου να πετάξεις από πάνω σου αυτά τα κιλά!
Πρέπει να κάνεις μια δυναμική αρχή.
Εμείς εδώ θα σε βοηθήσουμε όσο μπορούμε!
Καλή δύναμη!!!
καλως ηρθες! οποτε θελεις μας λες παραπανω για σενα. Συμφωνω με την irenevaladia, εισαι στην καλυτερη φαση για μια νεα αρχη! κ μεις ειμαστε εδω να αλληλοστηριχτουμε
Ευχαριστώ πολύ! Κάνω δίαιτες από 8 χρονών και είμαι 35. Το κλασικό φαινόμενο του "ξέρω ακριβώς τι πρέπει να κάνω αλλά δεν το κάνω". Λυπάμαι που το λέω αλλά για όλα φταίει η μαμά μου, οπότε μαμάδες, προσέξτε τις κορούλες σας και αφήστε τις να μεγαλώσουν και να αποφασίσουν μόνες τους πώς θέλουν να είναι.
τοσα χρονια ιδια λεξη λοιπον βουιζε σταυτια σου... διαιτα διαιτα...για αρχη διεγραψε τη λεξη αυτη κ καντη διατροφη. Θα νιωσεις αμεσως πιο αναλαφρη! Καλη αρχη!
Καλωσήλθες κι από μένα!
Η φάση που περνάς είναι δύσκολη, θέλει γερά νεύρα, το ξέρω καλά, γιατί το ζω μέσω της κολλητής μου, που χωρίζει μετά από 21 χρόνια γάμου. Θέλει δύναμη, κουράγιο, υποστήριξη και ανασυκρότηση. Το ότι ξεκίνησες ήδη δίαιτα είναι ένα πάρα πολύ καλό και ελπιδοφόρο σημάδι. Συνέχισε κορίτσι μου και εμείς είμαστε εδώ για να σε στηρίξουμε.
Περιμένουμε νέα σου με αγωνία!
Ακούγεται απίστευτο αλλά ο λόγος που πάχυνα αυτή τη φορά ήταν επειδή γύρισα σπίτι και από τα νεύρα μου που δεν είχα εναλλακτική (κάπου αλλού να πάω) κατέφευγα στο φαγητό. Ήξερα ότι πήρα την κάτω βόλτα αλλά δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήθελα να δώσω χαρά στη μητέρα μου. Αυτό που έκανα ήταν ότι επιτέλους βρήκα σπίτι και ελπίζω σε δύο μήνες να έχω μετακομίσει!!
Το φαγητό λειτουργεί δυστυχώς σαν καταφύγιο και το ξέρουμε καλά. Μπράβο για το σπίτι, ολοκληρωμένη νέα αρχή βλέπω!! Σε όλες της τις παραμέτρους. Η αλλαγή περιβάλλοντος και η απομάκρυνση από τη μανούλα πιστεύω πως θα σε βοηθήσουν από μόνα τους. Όσο για τις μανούλες, είμαστε ομοιοπαθείς και κατάλαβα μετά από πολλά χρόνια και πολύ ψάξιμο πως ό,τι κάνουν το κάνουν από υπερβολική αγάπη, δεν πρόκειται να αλλάξουν (μην το ελπίζεις και μην το προσπαθείς άδικα) και είναι στο χέρι μας να τους αποδείξουμε ότι κάτι αξίζουμε κι εμείς.
Ava μου σε ευχαριστώ. Και ξέρω πως οι μαμάδες κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Δεν αμφισβήτησα ούτε για μία στιγμή τα κίνητρα της μητέρας μου. Αναγνωρίζω το ότι με υπερ-αγαπάει και την αγαπώ κι εγώ πολύ. Απλώς το καλό και αγνό κίνητρο δεν σημαίνει ότι θα έχεις και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν κρίνει κανείς από τα δικά του δεδομένα και απωθημένα μπορεί να καταστρέψει πραγματικά τη ζωή του άλλου. Αυτό είναι και το δίλημμά μου λοιπόν. Μου κατέστρεψε τη ζωή προσπαθώντας να κάνει τη ζωή μου τέλεια. Δεν πέτυχε γιατί εγώ ήμουν παιδάκι. Καιρός να μεγαλώσω εγώ τον εαυτό μου λοιπόν! Έστω και στα 35 μου!!
ποτε δεν ειναι αργα! κ γω 30 γαιδουρα ειμαι :D
Τα ίδια προσπαθώ κι εγώ, της ζήτησα να με αγαπάει λιγότερο, δε μπορεί, θεωρεί ότι είναι τέλεια μητέρα με τόσες προσπάθειες που κάνει να τελειοποιήσει την κόρη της, τα κατάφερε αρκετά θα έλεγα, έλα όμως που έχει τη χοντρή για κόρη? Αυτό δε μπορεί να το καταπιεί με τίποτα! Με πρήζει με το μπίρι μπίρι καθημερινώς και ανυπερθέτως, με κατηγορεί που δεν παντρεύτηκα λόγω των κιλών μου, που δεν την έκανα γιαγιά. Ώρες ώρες νιώθω ότι τρελλαίνομαι, αλλά το ξεπερνώ... μέχρι να ξανασυμβεί. Η σοφή φίλη που έχω και σου έλεγα πριν με συμβούλευσε να την αγνοώ, να μην είμαι απολογητική και συναισθηματικά εξαρτημένη και προσπαθώ να το εφαρμόσω, όχι με ιδιαίτερη επιτυχία, γιατί οι άνθρωποι που αγαπάμε περισσότερο είναι και αυτοί που τους δίνουμε τη δύναμη να μας καταρρακώνουν.
Λοιπόν να σας πω κάποιο κόλπο ας πούμε «για μεγαλύτερη απόλαυση και διάρκεια».
Όταν τρώω π.χ. το κουλούρι θεσσαλονίκης το συνοδεύω με ένα καφεδάκι.
Εγώ το ζεσταίνω κιόλας στη τοστιέρα μου!
Τρώω μικρές μπουκιές και τις μασάω αργά αργά?
Μετά από κάθε μπουκιά πίνω μια γουλιά καφέ!
Και αφού νιώσω το στόμα μου τελείως άδειο, τότε προχωρώ στην επόμενη μπουκιά.
Είναι κάτι σαν ιεροτελεστία.
Δε ξέρω αν το κάνετε και εσείς, δε ξέρω αν είναι χαζό, πάντως εμένα με κάνει να απολαμβάνω το κολατσιό μου!
Είναι η αγαπημένη στιγμή της ημέρας!
Εγώ ξεκίνησα να πηγαίνω σε ψυχίατρο από τα 19 μου. Από μόνη μου. Δε με έστειλε κανείς. Στα 21 μου έπαθα ελαφρύ εγκεφαλικό και μπήκα στο νοσοκομείο. Πλακώθηκα στις κορτιζόνες και πριν βγω παρακάλεσα τον νευρολόγο που με παρακολουθούσε να πει στους δικούς μου ότι καλό θα ήταν να πάω σε ένα ψυχίατρο γιατί θα χρειαζόμουν υποστήριξη μετά από αυτό που πέρασα. Αυτό το έκανα για να μην είμαι τουλάχιστον υποχρεωμένη να κάνω κοπάνες από το πανεπιστήμιο (όπως καταλαβαίνεις δεν είχα πει στους δικούς μου για τον ψυχίατρο). Και πάλι όμως boomerang μου γύρισε γιατί κάθε μέρα με ρωτούσαν πώς είμαι και τι προβλήματα μπορεί να έχω κλπ. κλπ. Έτσι σταμάτησα και τον ψυχίατρο και κατέληξα στα 31 μου να κάνω την πρώτη μου απόπειρα.. Και πάλι νοσοκομεία κ.ο.κ. Στα 32 μου δεύτερη απόπειρα και ακόμη και τότε εγώ τα έριχνα στον εαυτό μου και την αποτυχία της απόπειρας την καταλόγισα στον εαυτό μου ως προσωπική αποτυχία (ούτε αυτό δεν είμαι ικανή να κάνω;;;). Και αυτό boomerang γιατί η μητέρα μου γύρισε και μου είπε "Εντάξει, τόσα κορίτσια κάνουν απόπειρα, δεν έγινε και τίποτα"!!!!!!!!!!!!! Το φαντάζεστε;;;;;
Ava δεν αξίζει τελικά για κανέναν. Και που δεν παντρεύτηκες, καλά έκανες! Πιστεύεις ΕΣΥ στ' αλήθεια ότι δεν παντρεύτηκες εξαιτίας των κιλών σου;
Όταν λες για απόπειρα και νοσοκομείο, μιλάς για αυτοκτονία?
Δεν το πιστεύω αυτό, πιστεύω όμως ότι οι καλοί (ευκατάστατοι, μορφωμένοι, κοσμοπολίτες) γαμπροί που θα ήθελε η μητέρα μου δεν θα γύριζαν να κοιτάξουν ποτέ μία στα κιλά μου. Το αποδεικνύουν όλες οι μοντέλες, τραγουδίστριες, λέμε τώρα, και οι συναφείς που παντρεύονται την αφρόκρεμα. Ρίξε μια ματιά γύρω σου και πες μου αν έστω και ένας τέτοιος παντρεύτηκε μία αξιόλογη γυναίκα και όχι μία γλάστρα.
Για το θέμα της απόπειρας ναι, μιλάω για αυτοκτονία. Και δε σκέφτηκα ποτέ από τότε αυτό που μου έλεγαν όλοι, ότι δηλαδή θα περάσει ο καιρός και θα το σκέφτομαι και θα λέω "τι βλακείες σκεφτόμουν!!". Απλά άρχισα να σκέφτομαι ότι κάποιος λόγος θα υπήρχε που δεν πέτυχε (έκανα και δεύτερη ένα χρόνο μετά) και προσπάθησα να πιστεύω ότι κάτι καλό θα μου επιφυλάσσει η ζωή για να με κρατήσει κοντά της.
Για τους γαμπρούς, έθιξες μεγάλο θέμα τώρα!! Εγώ δε θα μπορούσα πλέον να είμαι με κανέναν επίσημα δεσμευμένη! Δεν μπορώ να αντέξω ούτε καν στην ιδέα ότι ο άλλος κοιτάει κάποια άλλη και του αρέσει πιο πολύ, ακόμη κι αν ξέρω ότι θα είναι για πάντα μαζί μου!
Αν κατάλαβα καλά μιλάς για σοβαρό πρόβλημα και προβληματίζομαι με τη σειρά μου. Τον ψυχίατρο γιατί τον σταμάτησες? Αγνόησε τη μανούλα, σταμάτα να της δίνεις πατήματα να σε πληγώνει και σύστησέ την με τη δική μου. Πιστεύω πως θα κάνανε τέλεια παρέα οι δυό τους! Τώρα θα σε κάνω να γελάσεις: Εγώ έστειλα τη δική μου σε ψυχίατρο και εκεί που είχα ελπίδες, βγήκε περιχαρής και μου είπε ότι της είπε ο γιατρός ότι είναι τέλεια και αφοσιωμένη μητέρα και ότι η κατάντια μου οφείλεται ότι ξέφυγα από την επιρροή της λόγω σπουδών. Τι να πει κανείς για τον ψυχίατρο της αλληνής.. Χαμογέλασες έστω και λιγάκι??
Κατ' αρχάς γέλασα (όχι απλώς χαμογέλασα) με το "θα κάνανε τέλεια παρέα οι δυο τους"!! Να 'σαι καλά Ava μου! Τώρα το δεύτερο είναι λίγο κωμικοτραγικό! Κι εγώ έχω σκεφτεί άπειρες φορές ότι η μητέρα μου είναι αυτή που θα έπρεπε να τρέχει σε ψυχιάτρους κι όχι εγώ αλλά τι να κάνεις.. Τον ψυχίατρο τον σταμάτησα γιατί δεν έβλεπα αποτέλεσμα αλλά ξαναπήγα (σε άλλον αυτή τη φορά) αμέσως μετά την απόπειρα. Με έστειλαν από το νοσοκομείο για να είμαι ειλικρινής. Κι εκεί όμως δεν έβλεπα βελτίωση (πήγαινα για κανένα χρόνο και μου έδωσε και κάποια ηρεμιστικά - ποτέ πριν δεν είχα πάρει τέτοιου είδους φάρμακα). Τελικά βρήκα κάποιον πριν 4 χρόνια και βρήκα την υγειά μου!! Είναι πραγματικά εκπληκτικός! Πήρα κάποια φάρμακα αλλά ήταν για λίγους μήνες και όχι εθιστικά. Τα έχω σταματήσει εδώ και ένα χρόνο και είμαι ακόμη μια χαρά. Και πλέον πηγαίνω και τον βλέπω μια φορά το τρίμηνο αλλά νιώθω σα να πηγαίνω σε ένα φίλο να πίνω καφέ (καμία σχέση με επίσκεψη σε γιατρό).
Το παν είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου από την αρχή, με ότι συνεπάγεται αυτό. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι και οφείλω να πω πως δε γνωρίζω από αυτά τα μονοπάτια της ψυχής. Ποτέ σε σκέφτηκα να φύγω από τη ζωή, όταν συγχύζομαι υπερβολικά πίνω λίγο ουισκάκι και αυτό είναι όλο. Ο ψυχίατρος είναι ο αρμόδιος και σε παρακαλώ βάλε τον πάλι στη ζωή σου, εγώ νιώθω ανίσχυρη να προσφέρω επιστημονική στήριξη και όλες εδώ δεν έχουμε νομίζω τόσο εξειδικευμένες γνώσεις.
Όσο για τους γαμπρούς, γιατί παρακαλώ το αποκλείεις? Ας μην είναι και επίσημο, ένας γκόμενος λειτουργεί πάντα ανανεωτικά... Προσωπικά δε ζηλεύω το εκάστοτε ταίρι μου, δεν ξέρω πως το καταφέρνω, αλλά δε ζηλεύω καθόλου και ίσως αυτό είναι και κακό. Στην τελευταία μου σχέση προσποιήθηκα ζήλια, γιατί κατάλαβα ότι αυτό ήθελε. Και το έλαβε, δεν το αισθανόμουν όμως και γι' αυτό δεν θα το επαναλάβω.
Μάλλον δε συγχρονιζόμαστε στο γράψιμο... Τεχνολογία, τι να πεις.. Έτσι μπράβο, ανακουφίστηκα τώρα. Χαίρομαι για το γιατρό - φίλο και όσο για τα φάρμακα μην τα φοβάσαι αν σου τα δινει κάποιος που εμπιστεύεσαι και αν σε κάνουν να νιώθεις καλά. Όσο για το περιστατικό της μητέρας μου, δεν είναι κωμικοτραγικό, είναι γελοίο και έχω μία τάση να ελκύω γελοίες καταστάσεις.. Όλα τα χαζά σε μένα συμβαίνουν.
Ούτε εγώ ζηλεύω το εκάστοτε ταίρι μου και πρέπει να σου πω ότι έχω πάντα ταίρι (έστω και της μιας βδομάδας). Δεν είναι ζήλια αυτό που νιώθω, είναι ένας κόμπος στο στομάχι γιατί βλέπω κάτι που μου αρέσει εμένα, όχι γιατί βλέπει ο άλλος κάτι που αρέσει σε εκείνον. Για να σου δώσω να καταλάβεις, αν η άλλη δεν είναι του δικού μου γούστου, δεν πα να δω τον άλλον να της δίνει μέχρι και το τηλέφωνό του, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αν όμως είναι του δικού μου γούστου (και εδώ μπαίνει η ζήλια) τότε δε χρειάζεται να κάνει τίποτα ο άλλος - παίρνω την αφορμή από μόνη μου. Και δεν κάνω σκηνές ή κάτι τέτοιο. Απλά μου χαλάει η διάθεση και τον παρατάω και κλείνομαι στον εαυτό μου. Όλο το θέμα ξεκινάει από το ότι δεν μου αρέσει ο εαυτός μου. Και για να είμαι ειλικρινής, μάλλον δεν έχω εικόνα του εαυτού μου γιατί όλοι λένε ότι είμαι όμορφη κι εγώ νιώθω άσχημη και επίσης ένα διάστημα που ήμουν 15 κιλά κάτω από το ύψος μου εγώ πάλι ένιωθα χοντρή!
Κι εγώ ένιωθα χοντρή στα 60 κιλά μου και κοίτα το τικεράκι μου να δεις πως τιμωρήθηκα! Έφτασα στα 99 κιλά και έβαλα δακτύλιο πριν από ένα μήνα. Όταν πήγα στο γιατρό παχυσαρκίας να με δει, έδιωξα τη μητέρα μου την ώρα του ζυγίσματος. Δεν ήθελε, αλλά βγήκε. Δεν θα το πιστέψεις.. Είδε μετά τα κιλά μου στην καρτέλα του γιατρού ανάποδα, μιας και ο γιατρός καθόταν στο γραφείο του κι εμείς στις καρέκλες συνεργασίας!!! Ο Σέρλοκ Χόλμς σε νέες περιπέτειες!! Έπαθε την πλάκα της! Ακόμη γελάω..
Χα-Χα!! Πολύ καλό! Είδα σε κάποιο άλλο topic για το δακτύλιο. Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία!! Πώς νιώθεις;
Σε ευχαριστώ πολύ! Νιώθω σαν να μην το έκανα από άποψη υγείας. Από άποψη ψυχολογίας νιώθω πολύ αισιόδοξη, γιατί έχασα 9 κιλά σε έναν μήνα. Η ιδέα να χειρουργηθώ δεν μου άρεσε καθόλου, αλλά έγινε πλέον μονόδρομος για μένα και σε 1 με 2 χρόνια θα έχω χάσει όλα τα κιλά μου, αν βέβαια όλα πάνε καλά. Την ώρα που με κατέβαζαν στο χειρουργείο αυτός που οδηγούσε το φορείο προσπαθούσε να μου φτιάξει τη διάθεση και με ρώτησε γιατί έχω τόσα μούτρα. Του είπα ότι δεν το πιστεύω ότι έφτασα σε αυτό το σημείο για το ρημαδοφαί. Είπε πως αυτά ανήκουν στο παρελθόν, πάμε για νέα αρχή και πως είμαι ωραίο κορίτσι, αλλά πάμε να με κάνουν γκομενάρα! Να ναι καλά ο άνθρωπος!