Το κοκκινο τετραδιο

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

---

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Λοιπον καλημερα σε ολους...Απευθειας μεταδοση φαγωμενου συναισθηματος.. Εχθες το βραδυ ειχαμε βγει για φαγητο με την κοπελα μου σε ενα μεξικανικο..Το προαισθημα μου ελεγε οτι κατι δε θα παει καλα σε σχεση με το φαγητο (ειπα ηδη για την ηπια αγοραφοβια μου) δηλαδη δε θα ηταν η τυπικη μου διατροφη.. Πηγαμε κατσαμε και μας εβαλαν σε ενα τραπεζι οπου εγω στριμωχτηκα σε μια γωνιτσα που μονο πυγμαιος θα χωρουσε..αρχισα να ψιλοπανικοβαλλομαι αλλα κρατησα την ψυχραιμια μου..οσο περνουσε η ωρα και γεμιζε κοσμο ξαφνικα βρεθηκα κλεισμενος απο ολες τις πλευρες...Κι αρχιζει το γλεντι..περα απο μια μικρη εφιδρωση αρχισε να βγαινει ολο αυτο στο φαγητο..ετρωγα με ταχυτητα flash gordon..δεν ηταν πολυ διαφορετικη η διατροφη μου σε ποσοτητες οσο σε ταχυτητα...η καλη μου θελει και κανενα αιωνα να μασησει μια μπουκια κι αρχισε να δημιουργειται μεγαλο κενο αναμεσα στα πιατα... εγω τελειωνα το ενα εκεινη ακομα ηταν ουτε καν στη μεση..μετα αρχισε η σκεψη πως τρωω γρηγορα κι ολο αυτο εχει να κανει με το βαρος μου...κι ας ειμαι στο βαρος που θελω να ειμαι..παλιες "καλες" συνηθειες τυπου "δεν εχω το δικαιωμα να τρωω τοσο αφου ειμαι χοντρος", "τρωω γρηγορα γτ ειμαι γουρουνι" κι αλλα χαριτωμενα.. Καποια στιγμη τελειωσε το γευμα και μας εφεραν κερασμενο απο το μαγαζι απο μια πανακοτα... Ουτε αλεργικος να ημουν..την πηραν οι ανθρωποι απο μπροστα μου αρον αρον.. Στο δρομο της επιστροφης τα σκεφτομουν ολα.. Η φωνουλα της βουλιμιας ποτε δε φευγει..γινεται πιο ηπια, σωπαινει λιγο αλλα παντα κανει τα come backs..απλα τωρα πια το επομενο πρωι μπορω να κανω ολο αυτο το συλλογισμο...να ειναι λιγο πιο συνειδητο

(για να μη λενε μερικοι οτι δε λεω και για μενα, λολ)

---

εγω παντως θα σταθω στο οτι εισαι αξιοθαυμαστος αφου καταφερες ν αντεξεις να τελειωσει η βραδια κ δεν την τελειωσες εσυ πριν της ωρας της!!
(οσο κ αν τοπροσπαθησες τρωγοντας πριν της ωρας τους τα .. πιατα :smilegrin:).
μπραβο σου :)

χαχαχαχα τα πιατα ευτυχως εφυγαν ανεπαφα... μονο το περιεχομενο τους εφαγα
και ηταν....τελειο

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Καποια στιγμη τελειωσε το γευμα και μας εφεραν κερασμενο απο το μαγαζι απο μια πανακοτα... Ουτε αλεργικος να ημουν..την πηραν οι ανθρωποι απο μπροστα μου αρον αρον..

---

Αχαχα προλαβε η γυναικα να φαει καμμια μπουκια; Η ειχε μεινει μετεωρη με το κουταλι στο χερι;:smilegrin:

Προλαβε προλαβε... Θα της εδινα και το δικο μου αλλα αυτο θα σημαινε κι αλλη καθυστερηση...ευτυχως μας εφεραν και 2 σφηνακια καρπουζι κι επνιξα εκει τον πονο της αναμονης

Καλησπέρα σας! Spaceride, μη μου αγχώνεσαι, γιατί ανταπεξήλθες μια χαρά! Και ποιος δεν θα δυσφορούσε στριμωγμένος σαν τη σαρδέλα στο σαρδελοκούτι της, σε ένα χώρο με βαβούρα και μυρωδιές και μουσική και φωνές και, και, και... Και μόνο που φέρνει κανείς το σκηνικό στο μυαλό του, αγχώνεται. Τα τάκος μου αρέσουν πολύ και η πανακότα επίσης, ε, ρε και να' μουν από μια μεριά! Τα αγαπημένα μου εστιατόρια είναι αυτά του τύπου αμερικανιά. Με τα τεράστια μπέργκερς, με τις βάφλες με παγωτό, με το σέικερ μαγραρίτας. Θυμάμαι τον εαυτό μου προ δακτυλίου, να καθαρίζει όλο το φαγητό, αλλίμονο, και στη συνέχεια να ξεκουμπώνει το κουμπί του παντελονιού (πριν αρχίσουν τα παντελόνια με λάστιχο). Περασμένα μεγαλεία!!

Quote:

---

Originally posted by spaceride

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

---

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

---

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by spaceride

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

---

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

---

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

---

πωλινακι μου, μου φαινονται λιγο αντιφατικα αυτα που γραφεις...γιατι καλα εκανες κ ενιωθες υπεροχα και στα 140 κιλα, αλλά νομιζω οτι κ μεχρι εκει μαλλον καποια συναισθηματα ετρωγες.. αλλα μπορει να κανω κ λαθος :S

λοιπον, προφανως τρωμε πολλα συναισθηματα... ετσι εξηγειται κ το βαρος-κάθε ειδους!!!
αλλα τι κανουμε γι αυτο οεο?
διοτι εγω , ψαχνω, ψαχνω κ δε μπορω να βρω τον τροπο :(

Quote:

---

Originally posted by smart

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by spaceride

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

---

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

---

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

---

πωλινακι μου, μου φαινονται λιγο αντιφατικα αυτα που γραφεις...γιατι καλα εκανες κ ενιωθες υπεροχα και στα 140 κιλα, αλλά νομιζω οτι κ μεχρι εκει μαλλον καποια συναισθηματα ετρωγες.. αλλα μπορει να κανω κ λαθος :S

---

Δεν έφτασα στα 140 από το φαγητό. ή μάλλον δεν είχα φτάσει 140 από το πολύ φαγητό. δλδ ποτέ δεν έτρωγα υπερβολικό φαγητό. μπορώ να σου πω ότι και στην προ δακτυλιδιού ζωή μου, το φαγητό μου ήταν σχετικά λίγο προς κανονικό. απλά τότε, η ποιότητα του φαγητού μου ήταν χάλια, και γιαυτό φτέει καθαρά η μάνα μου που από μικρή μόνο πιλάφια και μακαρόνια με τάιζε. δεν μασ έφτιαχνε ένα οσπριο, ενα λαχανικό, κάτι. μετά ήταν που άλλαξα πλήρως την διατροφή μου, και έτροα επιλεκτικά. Τότε ναι με κορόιδευαν στο σχολείο κτλ κτλ κτλ, αλλά δεν έδεινα σημασία. Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου.... τέλος παντον, θα τα φτιαξω και τώρα με τον εαυτό και θα τα βάλω όλα υπό έλενχο. θα τα καταφέρω.

αντιλαμβανεσαι φυσικα οτι δε σου καταλογιζω κατι , ετσι?
παντως αυτο να κανεις, να τα βρεις με τον εαυτο σου κ παλι :)

Quote:

---

Originally posted by smart
αντιλαμβανεσαι φυσικα οτι δε σου καταλογιζω κατι , ετσι?
παντως αυτο να κανεις, να τα βρεις με τον εαυτο σου κ παλι :)

---

Θα τα βρώ. πάντα τα έβρισκα...Θα μου πάρει λίγο χρόνο αλλά θα τα καταφέρω και πάλι

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου....

---

δηλαδη?

Quote:

---

Originally posted by click

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου....

---

δηλαδη?

---

Μην νομίζεις πως μου πρόσφεραν ότι ήθελα στο πιάτο (και δεν λέω για φαγητό:)) ήθελα λεφτά? τα κέρδιζα... ήθελα έναν άντρα? τον κέρδιζα όχι με την εμφάνισή μου αλλά με τον χαρακτήρα μου. ήθελα να ήμουν η ψυχή της παρέας? και πάλι το κατάφερνα.

τωρα αισθανεσαι οτι δεν τα κερδιζεις αυτα?
ή εχουν αλλαξει τα θελω σου?

Quote:

---

Originally posted by mele
Εγώ συνήθως τρώω τη βαρεμάρα μου πάντως.

---

join the club :starhit:



κι εγω το ιδιο

Quote:

---

Originally posted by smart
τωρα αισθανεσαι οτι δεν τα κερδιζεις αυτα?
ή εχουν αλλαξει τα θελω σου?

---

Τώρα αισθάνομαι πως δεν έχω κάτι άλλο για να κερδίσω. βασικά πρέπει να βρω λίγο χρόνο για μένα, να κάτζω να σκεφτώ και να βάλω νέους στόχους που θα πρέπει να κερδίσω.

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by click

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Ηξερα πως αυτό που ήθελα το είχα. γιαυτό και τα είχα καλά με τον εαυτό μου....

---

δηλαδη?

---

Μην νομίζεις πως μου πρόσφεραν ότι ήθελα στο πιάτο (και δεν λέω για φαγητό:)) ήθελα λεφτά? τα κέρδιζα... ήθελα έναν άντρα? τον κέρδιζα όχι με την εμφάνισή μου αλλά με τον χαρακτήρα μου. ήθελα να ήμουν η ψυχή της παρέας? και πάλι το κατάφερνα.

---

Πολυ τελειοτητα βρε Πωλινακι...Μηπως το βαρος ειναι το μονο πραγμα που αντισταθμιζει ολη αυτη την τελειοτητα?

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by spaceride

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983
Η μοναξιά μου..... βρίσκομαι μέσα σε κόσμο κιόμως νιώθω τόσο μόνη.... Νιώθω τόσο διαφορετική.... Νιώθω πως οι επιλογές που έκανα και που κάνω με οδηγούν από μόνες τους σε ένα πιο απόμακρο κόσμο..... στον οποίο κόσμο είναι σαν να είμαι κλισμένη σε ενα γυάλλινο κουτί και κανείς δεν με ακούει.... κανεις δεν μου δίνει σημασια..... και αυτή την σημασία την βρίσκω τελικά στο φαί.... Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου... δεν μετανιώνω που τις πιο πολλές φορές πάω αντίθετα στο ρέμα.... μετανιώνω για τον τρόπο που προσπαθώ να καλύψω αυτή την μοναξιά....

---

Σε τι διαφερει το παλια απο το τωρα? Εχεις σκεφτει να χρησιμοποιουσες τους ιδιους τροπους στη θεση του φαγητο? Εκτος αν υπαρχει πια κατι διαφορετικο που σε εμποδιζει

ποιος ειναι αυτος ο τροπος Πωλινα? Θυμασαι καθολου την τελευταια φορα που καλυψες αυτη τη μοναξια με καποιον αλλο τροπο?

---

Ο τρόπος που καλύπτω την μοναξιά συνηθως είναι το φαγιτό..... Θυμάμαι παλιά, όταν είμουνα πιο καλά ψυχολογικά, τότε που ένιωθα υπέροχα ακόμα και στα 140 κιλά που είμουνα, αυτή η μοναξιά γέμιζε με άλλους τρόπους. Διάβαζα ένα καλό βιβλίο, έβλεπα μια ωραία ταινεία, πήγαινα βόλτα στην θάλασσα. Δεν έβρησκα καταφύγειο στο φαγητό, όπως γίνετε τώρα.....

---

Για καποιο λογο δεν βγηκε αυτο που εγραψα παραπανω.. Σε ρωτουσα σε τι διαφερει εκεινη η κατασταση που μπορουσες να εχεις ολες αυτες τις εναλλακτικες απο το τωρα..

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Για καποιο λογο δεν βγηκε αυτο που εγραψα παραπανω.. Σε ρωτουσα σε τι διαφερει εκεινη η κατασταση που μπορουσες να εχεις ολες αυτες τις εναλλακτικες απο το τωρα..

---

Ίσως στο ότι τότε δεν είχα άντρα, είχα απλά διάφορες σχέσεις που τις τελείωνα όποτε ήθελα, δεν είχα μωρό, δεν είχα σπίτι, δεν είχα γενικός όλα αυτά που τώρα έχουν γίνει υποχρεωτικά στην ζωή μου. τώρα ψάχνω να βρω λίγο χρόνο για μένα και δεν τα καταφέρνω.....

Οποτε μου λες οτι ειναι οι ευθυνες? Το αισθημα οτι πραγματα ειναι προκαθορισμενα για σενα επειδη εχεις εξελιξει τη ζωη σου προς μια κατευθυνση? Ολα ειναι λοιπον ελλειψη χρονου? Γτ αν ειναι ελλειψη χρονου μπορεις να βρεις τροπους να βρεις και λιγο για σενα...Να αφιερωσεις λιγο χρονο στην Πωλινα.. Τι πιστευεις οτι θα γινει αν τους κανεις ολους ακρη για λιγο και ασχοληθεις μαζι σου..

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Οποτε μου λες οτι ειναι οι ευθυνες? Το αισθημα οτι πραγματα ειναι προκαθορισμενα για σενα επειδη εχεις εξελιξει τη ζωη σου προς μια κατευθυνση? Ολα ειναι λοιπον ελλειψη χρονου? Γτ αν ειναι ελλειψη χρονου μπορεις να βρεις τροπους να βρεις και λιγο για σενα...Να αφιερωσεις λιγο χρονο στην Πωλινα.. Τι πιστευεις οτι θα γινει αν τους κανεις ολους ακρη για λιγο και ασχοληθεις μαζι σου..

---

Δεν είναι ακριβώς οι ευθύνες. είναι το αίσθημα ότι έτσι είναι πια τα πράγματα, δεν υπάρχει αλλαγή, και προχωράμε έτσι. ποτέ δεν ήμουνα στάσιμη σε κάτι και τώρα το νιώθω έντονα αυτό....
Οπως και να ξοδέψω τον χρόνο μου, ποτέ δεν μου φτάνει.... Τι θα γίνει αν τους κάνω όλους στην άκρη? θα πέσουν όλοι να με φάνε σαν τα αρπακτικά στην λία τους. Δυστυχώς πάντα είμουν άνθρωπος που συνεχώς δείνει στους άλλους. Τους έχω μάθει όλους ότι πρώτα θα γίνουν "αυτά που πρέπει" και μετά θα δω εμένα. Αλλά είναι και το ότι, και εγώ η ίδια είμαι τελειωμανής. Δεν μπορώ δλδ να πω σήμερα δεν θα καθαρίσω το σπίτι, για να πάω βόλτα. ή δεν θα μαγειρέψω και θα πάω για καφέ. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω!!!

Quote:

---

Originally posted by Ciciliana

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Tι θα ηθελες να του πεις?

---

θα ήθελα να του πω οτι είναι στιγμές που νιώθω οτι είμαι στον παράδεισο μαζί του ότι δεν υπάρχει άλλο άτομο που να με καλύπτει ψυχικά κ σωματικά όσο αυτός.
Αλλά λόγω απόστασης όταν δεν είναι εδώ "τρελαίνομαι" νομίζω πως (επειδή δε μου στέλνει συχνά μηνυματα) δε νιώθει όπως όταν είμαστε μαζί...

κ μετά με πιάνουν χαζά κ σκέφτομαι λες να μη θελει να είμαστε μαζί??
έ μετά χανομαι στις σκέψεις...

όμως είναι κ δύσκολο να του τα πω αυτά.
Ούτε εγω μιλάω πολύ δεν τα εκφράζω όλα όσα νιώθω.
αλλά θεωρώ κ περιττο να κατσω να το αναλύσω γιατί όταν είμαστε μαζί τον νιώθω κ με νιώθει είναι όλα μια χαρα.

όταν όμως είμαστε μακρια το μυαλό μου τα χανει καπως.

---

Μερικες φορες θελουμε τον ανθρωπο μας και στα δυσκολα..Νομιζω οτι η επικοινωνια εχει νοημα και οταν εσυ δυσκολευεσαι..Μπορει να μη μπορεσει να σε καταλαβει ή να μη χρειαζεται καν..Μπορει η αναγκη σου να ειναι απλα να σε ακουσει ΚΑΙ στη δυσκολια σου..Μου θυμιζει λιγο μαγαζι με φρουτα..Που βαζουμε στη βιτρινα μονο τα καλα και στην αποθηκη φυλαμε τα χτυπημενα..Ο φιλος σου ομως ειναι μαζι σου για ολο σου το μαγαζι..Δεν ειναι κακο να μοιραστεις μαζι του τη μοναξια σου ή το οτι σου λειπει..

Quote:

---

Originally posted by polinaki1983

Quote:

---

Originally posted by spaceride
Οποτε μου λες οτι ειναι οι ευθυνες? Το αισθημα οτι πραγματα ειναι προκαθορισμενα για σενα επειδη εχεις εξελιξει τη ζωη σου προς μια κατευθυνση? Ολα ειναι λοιπον ελλειψη χρονου? Γτ αν ειναι ελλειψη χρονου μπορεις να βρεις τροπους να βρεις και λιγο για σενα...Να αφιερωσεις λιγο χρονο στην Πωλινα.. Τι πιστευεις οτι θα γινει αν τους κανεις ολους ακρη για λιγο και ασχοληθεις μαζι σου..

---

Δεν είναι ακριβώς οι ευθύνες. είναι το αίσθημα ότι έτσι είναι πια τα πράγματα, δεν υπάρχει αλλαγή, και προχωράμε έτσι. ποτέ δεν ήμουνα στάσιμη σε κάτι και τώρα το νιώθω έντονα αυτό....
Οπως και να ξοδέψω τον χρόνο μου, ποτέ δεν μου φτάνει.... Τι θα γίνει αν τους κάνω όλους στην άκρη? θα πέσουν όλοι να με φάνε σαν τα αρπακτικά στην λία τους. Δυστυχώς πάντα είμουν άνθρωπος που συνεχώς δείνει στους άλλους. Τους έχω μάθει όλους ότι πρώτα θα γίνουν "αυτά που πρέπει" και μετά θα δω εμένα. Αλλά είναι και το ότι, και εγώ η ίδια είμαι τελειωμανής. Δεν μπορώ δλδ να πω σήμερα δεν θα καθαρίσω το σπίτι, για να πάω βόλτα. ή δεν θα μαγειρέψω και θα πάω για καφέ. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω!!!

---

Αχ βρε Πωλινακι...Πολυ ακροβασια αναμεσα σ'αυτα τα θελω και τα πρεπει..Εχεις σκεφτει οτι θα μπορουσες να κανεις τα θελω σου πρεπει..Να σκεφτεις οτι για να συνεχισεις να κανεις αυτα που κανεις πρεπει να φροντισεις και τον εαυτο σου..Γτ δεν δοκιμαζεις να ζητησεις κι απο τους αλλους να σε φροντιζουν? Οσο για τη στασιμοτητα και το αμεταβλητο του θεματος, καταλαβαινω να σε ενοχλει αν εισαι σε μια κατασταση που δε σου αρεσει..Αλλα εσυ ελεγες οτι εχεις ολα οσα ειχες βαλει σκοπο..Ποιο ειναι το προβλημα και σε ενοχλει οτι η κατασταση δεν αλλαζει..?Πως θα ηθελες να εξελιχθει ιδανικα η κατασταση για σενα (περα απο το θεμα βαρους)?

Δε θέλω να σπείρω ζιζάνια, αλλά θέλω να πω κάτι που διαισθάνθηκα. Μην υποτιμάς το ένστικτό σου Ciciliana. Ελπίζω να έχεις μία υπέροχη σχέση, που τη χαλάει λιγάκι η απόσταση. Που θα ήθελες να μοιραστείς πράγματα, στιγμές και συναισθήματα τη στιγμή που θέλεις εσύ και όχι να τα αποθηκεύεις στο μυαλό σου για να τα μεταφέρεις στο ταίρι σου πχ. το Σαββατοκύριακο που θα βρεθείτε. Κάτι πρέπει να μοιράζεται "φρέσκο", αλλιώς ξεθυμαίνει, φεύγει η ένταση του συναισθήματος και ακούγεται σαν απλή παράθεση γεγονότων.
Υπάρχουν όμως και οι σχέσεις "του Σαββατοκύριακου". Όπου όλα είναι τέλεια, για όσες στιγμές το ζευγάρι είναι μαζί και μετά γίνονται δύο καλοί φίλοι, που μιλούν σποραδικά στο τηλέφωνο. Σε αυτού του τύπου τη σχέση μην περιμένεις να τα δώσει ο σύντροφος όλα. Πρόκειται για μία σιωπηρή συμφωνία, όπου περνούν και οι δύο καλά, χωρίς περαιτέρω απαιτήσεις και δεσμεύσεις. Ελπίζω να μην είναι αυτή η περίπτωσή σου.

Ευχομαι να εξελιχθει με τον καλυτερο δυνατο τροπο...
Αβα αντροχωριστρα χαχαχαχαχα

οσα λεει ο space με βρισκουν απολυτως συμφωνη, μονο που για να τα κανεις αυτα θελει κοτσια...
απο την αλλη, προσωπικα με βαραινουν οσα δεν ειπα κ οχι οσα ειπα (οσο δυσκολο κ αν ηταν να τα πω.)
επισης, οσο κ αν θεωρουσα εντελως ματαιο να πω καποια πραγματα σε καποιους ανθρωπους κ οσο κ αν ενιωσα λιγο οτι ξεφτυλιζομαι, τελικα ανακαλυψα οτι υπαρχουν ανθρωποι που νιωθουν τι τους λες... ακομη καν τους βριζεις.
κ μ αυτους τους ανθρωπους μπορει να μην διατηρω πλεον στενες σχεσεις αλλ ειανι πολυ ψηλα στα ματια μου κ νιωθω κ εγω ψηλα στα δικα τους.
επειδη ομως κοριτσι, αν εχεις σχεση απο αποσταση νιωθεις λιγο κριμα να χαλασεις τις λιγες στιμες που εχετε μαζι, γιατι δε δοκιμαζεις να τα γραφεις σε μεηλ?
(ΟΧΙ μην στο κιν-εχει καταστραφει κοσμος κ κοσμακης ετσι).
οπου θα εξηγεις πως νιωθεις, θα διευκρινιζεις οτι δεν καταλογιζεις καποια ευθυνη σ αυτον, κτλ..
πιστευω θα βοθησει :)

Πωλινάκι μου, ευθύνες έχουν όλοι οι άνθρωποι. Κάποιες στιγμές πνιγόμαστε από αυτές και κάποιες ανασαίνουμε. Και πάλι από την αρχή. Στα πρακτικά τώρα: Το παιδί σου είναι πρώτη προτεραιότητα και δε γίνεται να το βάλεις στην άκρη, ούτε και πρέπει. Όσο για τα άλλα, όμως, είμαι σίγουρη πως θα βρεις τον τρόπο να τα βολέψεις, αρκεί να το θέλεις και να μην έχεις την ψυχολογία του οσιομάρτυρα. Το περιβάλλον μας πρέπει να είναι καθαρό, είναι πολιτισμός αυτός, αλλά δεν είναι ανάγκη και να είναι όλα τέλεια, κάθε ώρα και στιγμή. Ιδίως όταν υπάρχει μικρό παιδί. Μπορείς κάποια στιγμή μέσα στη μέρα να πας για έναν καφέ. Μπορείς, επίσης, να μαγειρεύεις από το βράδυ για την επόμενη μέρα, άλλη μια ιδέα. Σίγουρα θα βρεις τρόπους για να εξοικονομήσεις χρόνο για σένα και τις ανάγκες σου. Εσύ ξέρεις την καθημερινότητά σου και τις ανάγκες της οικογένειάς σου. Στο χέρι σου είναι να τα ρυθμίσεις όλα προς όφελός σου.

Quote:

---

Originally posted by Ava
Πωλινάκι μου, ευθύνες έχουν όλοι οι άνθρωποι. Κάποιες στιγμές πνιγόμαστε από αυτές και κάποιες ανασαίνουμε. Και πάλι από την αρχή. Στα πρακτικά τώρα: Το παιδί σου είναι πρώτη προτεραιότητα και δε γίνεται να το βάλεις στην άκρη, ούτε και πρέπει. Όσο για τα άλλα, όμως, είμαι σίγουρη πως θα βρεις τον τρόπο να τα βολέψεις, αρκεί να το θέλεις και να μην έχεις την ψυχολογία του οσιομάρτυρα. Το περιβάλλον μας πρέπει να είναι καθαρό, είναι πολιτισμός αυτός, αλλά δεν είναι ανάγκη και να είναι όλα τέλεια, κάθε ώρα και στιγμή. Ιδίως όταν υπάρχει μικρό παιδί. Μπορείς κάποια στιγμή μέσα στη μέρα να πας για έναν καφέ. Μπορείς, επίσης, να μαγειρεύεις από το βράδυ για την επόμενη μέρα, άλλη μια ιδέα. Σίγουρα θα βρεις τρόπους για να εξοικονομήσεις χρόνο για σένα και τις ανάγκες σου. Εσύ ξέρεις την καθημερινότητά σου και τις ανάγκες της οικογένειάς σου. Στο χέρι σου είναι να τα ρυθμίσεις όλα προς όφελός σου.

---

:thumbup::thumbup::thumbup:

Quote:

---

Originally posted by Ciciliana
smart είσαι smart τελικά, αλλά δεν επικοινωνούμε με μειλ, μονο με το κινητό.
δε πειράζει...την επόμενη φορά που θα βρεθώ σε τετοια κατάσταση θα προσπαθήσω να του πω έστω κ ένα "μου λείπεις".
κ ας είναι κ απο sms....

η επόμενη φορά θα είναι τα χριστούγεννα γιατί θα λείπει 1 μήνα. οπότε........περιμένω "μαυρα χριστούγεννα":love:

---

ε οχι και μαυρα... που εισαι? ανθρακωρυχος στο Βελγιο..Μια χαρα ασπρα θα ειναι.. Θα δεις και τον φιλο σου..Μια χαρα:spin:

Χαίρομαι γι' αυτό. Καλό είναι να είμαστε υποψιασμένοι, αλλά όχι καχύποπτοι. Μην ξεχνάς ότι δεν ξέρω τίποτα για τη σχέση, ούτε ηλικίες, ούτε χαρακτήρες, ούτε καταστάσεις. Πάντως, μιλώντας γενικά, δεν είμαι κατά της καλοπέρασης και δεν εννοώ μόνο το σεξουαλικό κομμάτι. Θεωρώ απόλυτα θεμιτό να συμφωνήσουν δύο ενήλικες να περνούν καλά, να έχουν ρομαντικές στιγμές μαζί, να μοιράζονται απόψεις, ιδέες και σεξ.

Quote:

---

Originally posted by Ava
Πωλινάκι μου, ευθύνες έχουν όλοι οι άνθρωποι. Κάποιες στιγμές πνιγόμαστε από αυτές και κάποιες ανασαίνουμε. Και πάλι από την αρχή. Στα πρακτικά τώρα: Το παιδί σου είναι πρώτη προτεραιότητα και δε γίνεται να το βάλεις στην άκρη, ούτε και πρέπει. Όσο για τα άλλα, όμως, είμαι σίγουρη πως θα βρεις τον τρόπο να τα βολέψεις, αρκεί να το θέλεις και να μην έχεις την ψυχολογία του οσιομάρτυρα. Το περιβάλλον μας πρέπει να είναι καθαρό, είναι πολιτισμός αυτός, αλλά δεν είναι ανάγκη και να είναι όλα τέλεια, κάθε ώρα και στιγμή. Ιδίως όταν υπάρχει μικρό παιδί. Μπορείς κάποια στιγμή μέσα στη μέρα να πας για έναν καφέ. Μπορείς, επίσης, να μαγειρεύεις από το βράδυ για την επόμενη μέρα, άλλη μια ιδέα. Σίγουρα θα βρεις τρόπους για να εξοικονομήσεις χρόνο για σένα και τις ανάγκες σου. Εσύ ξέρεις την καθημερινότητά σου και τις ανάγκες της οικογένειάς σου. Στο χέρι σου είναι να τα ρυθμίσεις όλα προς όφελός σου.

---

Το παιδί μου ποτέ δεν το έβαλα στην άκρη, και ούτε πρόκειτε. όσο για το σπίτι, δεν μπορώ να φύγω να πάω για καφέ και να ξέρω πως δεν είναι πεντακάθαρο. Δεν θα είμαι καν χαλαρή και ήρεμη άρα καλύτερα να μην πάω. τώρα όσο αφορά το φαγητό, πάντα μαγειρευω βράδυ και τρώμε εκείνο το βράδυ και τη επομένη το μεσημέρι. 4 Σχολάω απτην δουλιά, μέχρι να πάω σπίτι 5, να φτιαξω τα κρεβάτια, να μαγειρεψω, να ταισω τον μικρο, μπανιο κτλ, παει 10 η ώρα, και είμαι πτώμα. ότι λίγο ελέυθερο χρόνο μπορεί να έχω, παράδειγμα σαβατο πρωί που συνήθως πάω στην υπεραγορά ή στην λαική, και μπορώ να κλέψω κανένα μισάωρο, παίρνω τον μικρό στο πάρκο να παίξει. δεν μπορω να τον αφήσω κάπου και να πω θα πάω μόνη μου και θα πάω και για καφέ.

Να του πεις ότι σου λείπει. Γι' αυτό είναι η σύντροφοι. Μου φαίνεται πολύ γλυκό. Αλλά, να τολμήσω, εγώ, η joykiller, να προτείνω κάτι? Ακόμη και γυναίκα που είμαι, πόσο μάλλον αν ήμουν άντρας, θα ξενέρωνα αν λάβαινα ένα μήνυμα με γκρίνιες, παράπονα και υπερανάλυση συναισθημάτων. Κάτι απλό, σύντομο και γλυκό αρκεί.

Quote:

---

Originally posted by Ava
Να του πεις ότι σου λείπει. Γι' αυτό είναι η σύντροφοι. Μου φαίνεται πολύ γλυκό. Αλλά, να τολμήσω, εγώ, η joykiller, να προτείνω κάτι? Ακόμη και γυναίκα που είμαι, πόσο μάλλον αν ήμουν άντρας, θα ξενέρωνα αν λάβαινα ένα μήνυμα με γκρίνιες, παράπονα και υπερανάλυση συναισθημάτων. Κάτι απλό, σύντομο και γλυκό αρκεί.

---

Εγω που ειμαι αντρας να σου πω οτι απο το καθολου που ισχυει μεχρι τωρα θα ηθελα να μου στειλει η καλη μου ενα μηνυμα να μου λεει πως αισθανεται..εξαλλου η γκρινια δεν κατευθυνεται προς εκεινον αν καταλαβα καλα, αλλα προς την κατασταση που εχει διαμορφωθει

Δε γλιτώνεις από μένα, Πωλίνα, έχω για όλα λύσεις. Μπορείς να πάρεις μια φίλη σου με παιδί και να πάτε σε έναν παιδότοπο να πιείτε τον καφέ σας και να παίξουν και τα παιδιά. Σου είπα, θέληση να υπάρχει...
Κάποτε δούλευα πρωί και απόγευμα. Στο σπίτι γύριζα κατά τις 9 με 10 και ήμουν ράκος. Αλλά... Το σκέφτηκα και προγραμμάτιζα μεσημεριανό διάλειμμα με φίλους, ταβερνάκι, ουζάκι, καφετέρια, ανάλογα με τις μέρες και τις εργασιακές απαιτήσεις. Ψώνιζα στο ενδιάμεσο, αφού έκανα λίστες. Το Σαββατοκύριακο δουλειές και διασκέδαση. Με τον τρόπο αυτό και αποδοτική στην εργασία μου ήμουν και κοινωνική ζωή είχα και καθαρό σπίτι. Κουραζόμουν λίγο παραπάνω, αλλά τι να κάνουμε? Δε μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.

Quote:

---

Originally posted by Ava
Δε γλιτώνεις από μένα, Πωλίνα, έχω για όλα λύσεις. Μπορείς να πάρεις μια φίλη σου με παιδί και να πάτε σε έναν παιδότοπο να πιείτε τον καφέ σας και να παίξουν και τα παιδιά. Σου είπα, θέληση να υπάρχει...
Κάποτε δούλευα πρωί και απόγευμα. Στο σπίτι γύριζα κατά τις 9 με 10 και ήμουν ράκος. Αλλά... Το σκέφτηκα και προγραμμάτιζα μεσημεριανό διάλειμμα με φίλους, ταβερνάκι, ουζάκι, καφετέρια, ανάλογα με τις μέρες και τις εργασιακές απαιτήσεις. Ψώνιζα στο ενδιάμεσο, αφού έκανα λίστες. Το Σαββατοκύριακο δουλειές και διασκέδαση. Με τον τρόπο αυτό και αποδοτική στην εργασία μου ήμουν και κοινωνική ζωή είχα και καθαρό σπίτι. Κουραζόμουν λίγο παραπάνω, αλλά τι να κάνουμε? Δε μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.

---

:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:
εγω θα κανω κερκιδα στην Αβα
χαχαχαχα

Ο καθένας ξέρει τις απαιτήσεις του εαυτού του, του νοικοκυριού του, του συντρόφου του και πράττει αναλόγως. Εμείς ιδέες λύνουμε. Εύχομαι να πάνε όλα καλά για τις δύο φίλες μας. :yes:

Quote:

---

Originally posted by Ava
Δε γλιτώνεις από μένα, Πωλίνα, έχω για όλα λύσεις. Μπορείς να πάρεις μια φίλη σου με παιδί και να πάτε σε έναν παιδότοπο να πιείτε τον καφέ σας και να παίξουν και τα παιδιά. Σου είπα, θέληση να υπάρχει...
Κάποτε δούλευα πρωί και απόγευμα. Στο σπίτι γύριζα κατά τις 9 με 10 και ήμουν ράκος. Αλλά... Το σκέφτηκα και προγραμμάτιζα μεσημεριανό διάλειμμα με φίλους, ταβερνάκι, ουζάκι, καφετέρια, ανάλογα με τις μέρες και τις εργασιακές απαιτήσεις. Ψώνιζα στο ενδιάμεσο, αφού έκανα λίστες. Το Σαββατοκύριακο δουλειές και διασκέδαση. Με τον τρόπο αυτό και αποδοτική στην εργασία μου ήμουν και κοινωνική ζωή είχα και καθαρό σπίτι. Κουραζόμουν λίγο παραπάνω, αλλά τι να κάνουμε? Δε μπορούμε να τα έχουμε κι όλα.

---

Το έχω κάνει κάπιες φορές, αλλά επιδή η μόνη φίλη που έχω και έχει μωρό είναι η ξαδέλφη μου, η οποία μένει και 1 ώρα μακρια σε άλλη πόλη, δεν μπορούμε εύκολα να το προγραμματήσουμε. Οκ το προπερασμένο Σαββατο πχ το κανονίσαμε από 1 μήνα πριν, και πήγα από το πρωί, κάναμε τις βόλτες μας, και στις 4 πήγαμε τα μωρά για φωτογραφιση στον φωτογράφο. Αλλά αυτό για να κανονιστεί το είπαμε 1 μήνα πριν!!!!!

το να πει καποιος τι αισθανεται γιατι να ειναι γκρινια?
αμα πχ εγω στειλω ενα μεηλ στον ανθρωπο που σχετιζομαι κ του πω οτι νιωθω οτι μου λειπει η οτι εχω αναγκη να ειναι περισσοτερο ¨διπλα¨μου κτλ γιατι αν ειναι γκρινια?
κ αν αυτο θεωρειται γκρινια, τοτε ποιο το νοημα μιας σχεσης?