Μην το σκεφτεσαι καθολου ............. γρηγορα στο φαρμακειο ..............:D:D:D:D:D:D
Printable View
Μην το σκεφτεσαι καθολου ............. γρηγορα στο φαρμακειο ..............:D:D:D:D:D:D
κανει και καφε, σου φερνει και τις παντοφλεςQuote:
Originally posted by Alma libre
χαχαχαχα εξαφανιζει και την κυταριτιδα και την χαλαρωση! Και το κυριοτερο κανει και παθητική γυμναστική!
ορματε!
σηκωθειται απο ντιβαναομπαουλα, πολυθρονες , καναπεδες , καρεκλες και τρεξτε ...........Ουπς αυτο ειναι απο αλλη διαφημιση χαχαχαχαχαχα
Click να μου επιτρέψεις να αναρωτηθώ αν αυτά που έγαραψες τα πιστεύεις ή απλά ήθελες να αποσυμφορρήσεις την αρνητική ατμόσφαιρα που περιεβαλε τον Φίλιππα.Γιατί τα συναισθήματα του είναι γυναικουλίστικα; Δεν νομίζω ότι αυτά που σκέφτεται έχουν να κανουν με το αν είναι αντρας ή γυναίκα! ¨Ολοι μας πάνω κάτω εχουμε ίδιες φοβίες και ανασφάλειες(αυτό θα το αναλύσω και σε αλλο ποστ) Και γιατί αναφερεσαι σε ιτινγικντιζορντεριτιδα; δεν το χω πάλι αυτό τι σημαίνει. Οσοι γράφουμε σε αυτό το φορουμ αυτό δεν έχουμε;Quote:
Originally posted by click
φιλιππαρα.......
να σου πω δεν κοβεις τα γυναικουλιστικα?!
ελα γιατι τοσο καιρο σε χαιρομουν για τον απλο και ξεκαθαρο τροπο προσεγγισης στα πραγματα.
μη σε πιανει ιτινγικντιζορντεριτιδα τωρα στα καλα καθουμενα!!!
δε θα σου κακοπεσει αν πεσεις στα πιο χαμηλα κιλα εβερ και ασε τις ανησυχιες για οσους δεν εχουν τιποτα αλλο να κανουν απτο να ανησυχουν να σκεφτονται και να υπεραναλυουν.
αντε γιατι σε βλεπω τον αλλο μηνα να λες οτι θα παρεις λιποτοξ και εκει ειναι που θα παθω το εγκεφαλικο :P
Τους ίδιους φόβους έχω κι εγώ αν και η διαφορά είναι πως εγώ εκανα χειρουργείο για να χάσω αυτά τα 30 κιλά.
Με φοβίζει ότι μπορεί να μη χάσω κι αλλο. Πιο πολύ όμως με φοβίζει το μετά από ένα χρόνο... Εκεί τι θα γίνει που θα μπορώ να τρώω περισσότερο; Θα αρχίσω πάλι να σαβουριάζω και θα ξαναπάρω τα κιλά; Θα μπορέσω να διατηρήσω αυτή την απώλεια και να φτάσω στο στοχο μου...Το μυαλό μου δηλ γυρνάει συνέχεια στις προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες και φοβάμαι....
Κι εκεί σηκώνω αναστημα ( με κόπο ) και λέω όχι. Θα συνεχίσω το γυμναστήριο θα συνεχίσω να δραστηριποιούμαι και θα ζητάω βοήθεια....
Μην το βάζεις κάτω Φιλιππαρα συνέχισε γερα και σταθερά!
Θεωρώ πως αυτό το ποστ προσβάλει:Quote:
Originally posted by click
φιλιππαρα.......
να σου πω δεν κοβεις τα γυναικουλιστικα?!
ελα γιατι τοσο καιρο σε χαιρομουν για τον απλο και ξεκαθαρο τροπο προσεγγισης στα πραγματα.
μη σε πιανει ιτινγκντιζορντεριτιδα τωρα στα καλα καθουμενα!!!
δε θα σου κακοπεσει αν πεσεις στα πιο χαμηλα κιλα εβερ και ασε τις ανησυχιες για οσους δεν εχουν τιποτα αλλο να κανουν απτο να ανησυχουν να σκεφτονται και να υπεραναλυουν.
αντε γιατι σε βλεπω τον αλλο μηνα να λες οτι θα παρεις λιποτοξ και εκει ειναι που θα παθω το εγκεφαλικο :P
1) τις γυναίκες
2) τους άντρες,που δε δικαιούνται να διακατέχονται από σκέψεις,που υποδηλώνουν "αδυναμία" πόσο μάλλον να τις εξωτερικεύουν
3)τα άτομα που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές
4)όσους εστιάζουν στη διερεύνηση του εσωτερικού τους κόσμου και μοιράζονται εδώ τις σκέψεις τους
5)όσους καταναλώνουν σκευάσματα προς αδυνάτισμα
6)τον κάθε Φίλιππο,που ενδεχομένως αποθαρρυνθεί να ξαναμοιραστεί τις σκιές του
7)τα μέλη που ήδη εξέφρασαν τις σκέψεις τους στον Φίλιππο κι είχαν διαφορετική οπτική.
Πιστεύω-θέλω να πιστεύω-πως είμαστε ικανοί να εκφραζόμαστε με σεβασμό απέναντι στους άλλους
και την όποια τους τοποθέτηση.Δε γίνεται να συμφωνούμε με όσα διαβάζουμε ούτε να συμπαθούμε όλα τα μέλη.
Δεν είναι εκεί το θέμα.Αυτό που πρεσβεύουμε σίγουρα μπορούμε να το πούμε και με διαφορετικό τρόπο χωρίς να κάνουμε
εκπτώσεις στην ουσία του.Θεωρώ πως είμαστε όλοι καλοπροαίρετοι και με διάθεση να συμπαρασταθούμε στον άλλον.
Λαχταρώ ωστόσο να κρατούμε ένα υψηλό επίπεδο επικοινωνίας.Δε αναφέρομαι σε ξύλινη γλώσσα.Και πλάκες θα κάνουμε
και δε θα μιλάμε με το σεις και με το σας.Αλλά να σκεφτόμαστε λίγο και τα αισθήματα του άλλου,που ίσως διαβάσει κάτι και νιώσει
μέσα του ένα τσακ.Και τώρα μιλώ με αφορμή το ποστ αυτό(δεν είναι πως υπερασπίζομαι τον Φίλιππο που ήδη δείχνει να το διασκεδάζει)
γιατί δυστυχώς το βλέπω συχνά το φαινόμενο κι ορισμένες φορές παίρνει αδικαιολόγητες διαστάσεις.Και μιλώ ως Nadine-μέλος.
Επειδή πάει να γίνει θέμα εκ του μη όντος λέω να πάρω θέση πριν απαντήσει η κλικ. Διαβαζοντας το μήνυμα ξανά τώρα μπορώ να πω οτι αν απευθυνόταν σε κάποιον άλλον σίγουρα θα με ξένιζε, μπορεί και να με τσάντιζε.
Απευθυνόταν όμως προσωπικά σε μένα, ξεκίναγε με το όνομα μου, εγώ ζήτησα να με κράξετε!!! Αν κι εγω πιθανόν να μην έπαιρνα το ρίσκο η κλικ ήξερε οτι δε θα με ενοχλήσει και είδε οτι το μήνυμα και οι ανησυχίες μου είναι εντελώς εκτός του φυσιολογικου μου εαυτού, γι'αυτό έγραψε σε αυτό το ύφος. Νομίζω όλοι έχουμε δει με τι ενδιαφέρον και κατανόηση αντιμετωπίζει άλλους συμφορουμίτες μας η συγκεκριμένη κοπέλα, ας μην υπερβάλλουμε. ίσα ίσα οτι μπήκε στη διαδικασία να γράψει διαφορετικά απ'ότι σε κάποιον άλλο εμένα με χαροποίησε γιατί σημαίνει οτι προσέχει σε γενικές γραμμές τι γράφω και πως κινούμαι.
αν και απευθυνοταν ξεκαθαρα στο φιλιππαρα να σου απαντησω :)Quote:
Originally posted by yannaki
Click να μου επιτρέψεις να αναρωτηθώ αν αυτά που έγαραψες τα πιστεύεις ή απλά ήθελες να αποσυμφορρήσεις την αρνητική ατμόσφαιρα που περιεβαλε τον Φίλιππα.Γιατί τα συναισθήματα του είναι γυναικουλίστικα; Δεν νομίζω ότι αυτά που σκέφτεται έχουν να κανουν με το αν είναι αντρας ή γυναίκα! ¨Ολοι μας πάνω κάτω εχουμε ίδιες φοβίες και ανασφάλειες(αυτό θα το αναλύσω και σε αλλο ποστ) Και γιατί αναφερεσαι σε ιτινγικντιζορντεριτιδα; δεν το χω πάλι αυτό τι σημαίνει. Οσοι γράφουμε σε αυτό το φορουμ αυτό δεν έχουμε;Quote:
Originally posted by click
φιλιππαρα.......
να σου πω δεν κοβεις τα γυναικουλιστικα?!
ελα γιατι τοσο καιρο σε χαιρομουν για τον απλο και ξεκαθαρο τροπο προσεγγισης στα πραγματα.
μη σε πιανει ιτινγικντιζορντεριτιδα τωρα στα καλα καθουμενα!!!
δε θα σου κακοπεσει αν πεσεις στα πιο χαμηλα κιλα εβερ και ασε τις ανησυχιες για οσους δεν εχουν τιποτα αλλο να κανουν απτο να ανησυχουν να σκεφτονται και να υπεραναλυουν.
αντε γιατι σε βλεπω τον αλλο μηνα να λες οτι θα παρεις λιποτοξ και εκει ειναι που θα παθω το εγκεφαλικο :P
πολλα πραγματα εχουν να κανουν με το αν τα σκεφτεται αντρας η γυναικα.
δε νομιζω να υπαρχει ποστ του φιλιππαρα που να μην το εχω διαβασει και θελω να τον βλεπω να κραταει τον αντρικο απλο και ξεκαθαρο τροπο σκεψης του και να μην μπει στο λαβυρινθο της υπερανησυχιας και υπεραναλυσης, μιας και αμα μπεις εκει μετα πολυ πιθανο να μην ξαναβγεις.
αλλα τι να κανει ο ανθρωπος σενα φορουμ γεματο γυναικες που κανουν το τοσο τοοοοοοοοοοσο?? (και γω μαζι!! ειναι στη γυναικεια φυση αλλωστε)
φιλιππαρα, keep it male, plain and simple!
δεν ξεχναω:smirk::smilegrin:Quote:
Originally posted by filipparas
Εμένα αυτά τα Καβαφικά με τα ταξίδια με αφήνουν παντελώς αδιάφορο πάντως, μακάρι να μπορούσα αύριο να'μαι 30 κιλά κάτω και να παλεύω για συντήρηση. Αφού όμως αυτά δε γίνονται θα το υποστούμε και το ταξίδι με τις χαρές που όντως κρύβει.
Φίλιππε,προφανώς και προϋπάρχει μεταξύ σας σχέση,που δικαιολογεί την παραπάνω άνεση,
είναι εμφανές το ενδιαφέρον κι η καλή προαίρεση ως προς εσένα και τέλος πίστευα πως κατέστησα σαφές
το ότι δεν έσπευσα να σε υπερασπιστώ.Αυτό το λεπτό σημείο που έθιξα έχει να κάνει με τους τρίτους.
Αλλιώς είναι να μιλάμε με το φιλαράκι μας πίνοντας τη φραπεδούρα μας κι αλλιώς ανοιχτά σε ένα φόρουμ,
όπου διαβάζουν κι άλλοι που τυχόν θιχτούν.Υπάρχει κι άλλος τρόπος να σε ανεβάσω χωρίς να ρίξω άλλους.
Δε μπορεί να μην υπάρχει.Κι εκεί το επέκτεινα πέρα από το συγκεκριμένο ποστ καθώς είναι κάτι που όποτε
πέφτει στην αντίληψη μου,με στεναχωρεί.Δεν έχω πρόθεση να δημιουργώ θέματα εκ του μη όντος,
αλλά όπου για μένα θέμα υφίσταται δεν είναι στο χαρακτήρα μου να προσπεράσω λέγοντας δε βαριέσαι.
Ok Δεχτό. Γι ΄αυτό και αναρώτήθηκα για το υφος γιατί ειναι λίγο παρεξηγήσιμα αν τα διαβάζει κάποιος που δεν σας ξέρει. Εξου και η απορία μου. Ευχαριστώ click για τη διευκρίνηση.Quote:
Originally posted by filipparas
Επειδή πάει να γίνει θέμα εκ του μη όντος λέω να πάρω θέση πριν απαντήσει η κλικ. Διαβαζοντας το μήνυμα ξανά τώρα μπορώ να πω οτι αν απευθυνόταν σε κάποιον άλλον σίγουρα θα με ξένιζε, μπορεί και να με τσάντιζε.
Απευθυνόταν όμως προσωπικά σε μένα, ξεκίναγε με το όνομα μου, εγώ ζήτησα να με κράξετε!!! Αν κι εγω πιθανόν να μην έπαιρνα το ρίσκο η κλικ ήξερε οτι δε θα με ενοχλήσει και είδε οτι το μήνυμα και οι ανησυχίες μου είναι εντελώς εκτός του φυσιολογικου μου εαυτού, γι'αυτό έγραψε σε αυτό το ύφος. Νομίζω όλοι έχουμε δει με τι ενδιαφέρον και κατανόηση αντιμετωπίζει άλλους συμφορουμίτες μας η συγκεκριμένη κοπέλα, ας μην υπερβάλλουμε. ίσα ίσα οτι μπήκε στη διαδικασία να γράψει διαφορετικά απ'ότι σε κάποιον άλλο εμένα με χαροποίησε γιατί σημαίνει οτι προσέχει σε γενικές γραμμές τι γράφω και πως κινούμαι.
Καλέ μου Φίλιππε γιατί να σε κράξουμε όμως στις λογικότατες φοβίες σου;
Έλα που με τη δική μου λογική και νοοτροπία δεν είναι λογικές οι φοβίες μου... το κάνω ξεκάθαρο από την αρχή.
Είναι στο χέρι μου να διατηρήσω τον έλεγχο, που τώρα έχοντας μπει εδώ και τόσο καιρό σε ένα πρόγραμμα μου είναι και πιο εύκολο πιστεύω. Δε θεωρώ οτι μπορεί να συμβεί κάτι που θα με εκτροχιάσει χωρίς να μπορώ να αντιδράσω οπότε αν ξεφύγω θα είναι ουσιαστικά συνεδητή επιλογή.
Το μόνο που εκλογικεύει κάπως το πανικό αυτό είναι οτι δε προήλθε από το πουθενά αλλά στηρίζεται από το παρελθόν μου και τις 2 αποτυχημένες προσπάθειες.
Σου το ξαναλέω: Κι εγώ έτσι ακριβώς με εσένα αισθανομαι. Σε νιώθω απόλυτα. Γι΄αυτό σου είπα πως είναι λογικό. Το παρελθόν μας μας ακολουθεί υποσυνείδητα. Δεν το βρίσκω παραλογο και εκεί μπαίνω κι εγώ σε σκέψεις για το τι πραγματικά συμβαινει. Σα να υπονομεύω τον εαυτό μου ένα πράγμα...Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω... :(
Καλημέρα. Πολύ σημαντικό το θέμα που έθεσες Φίλιππε.Quote:
Originally posted by filipparas
Καταρχάς να πω οτι μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση που δεν υπάρχουν νήματα για το συγκεκριμένο θέμα.Τουλάχιστον δε βρήκα σε ένα απλό search που έκανα εγώ. Ειδικά όταν κάποια από τα πιο ενεργά μέλη της κοινότητας τον λίγο καιρό που είμαι κι εγώ εδώ είναι σ'αυτό το στάδιο. Το θεωρώ το πλέον σημαντικό μέρος του "ταξιδιού", προσωπικά όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν έχω ήδη 2 φορές στη ζωή μου χάσει σημαντικό βάρος και το έχω ξαναπάρει ακριβώς ίδιο. Τρεις φορές έφτασα σχεδόν 150 κιλά, 3 φορές ξεκίνησα, 2 φορές μετά από 1,5 χρόνο είχα φτάσει τουλάχιστον 120 και ήμουν ήδη πάνω από 140.
Δεύτερον, τι δουλειά έχω εγώ στα 136 κιλά να ανοίγω τέτοιο θέμα; Η απάντηση είναι προφανής νομίζω, είτε αύριο σταματήσω τη προσπάθεια μου έχοντας χάσει 12 κιλά είτε σε 2 μήνες με -20 είτε σε 1χρόνο+ με -50 το σημαντικό είναι να είμαι προετοιμασμένος ψυχολογικά(γιατί τη γνώση και τη θεωρία νομίζω οι περισσότεροι την έχουμε) ώστε να διατηρήσω τα κεκτημένα.
Αφορμή για να το ανοίξω ήταν μια μικρή στιχομυθία που είχα με το stelio σ'αυτό το θέμα.. Τη παραθέτω λοιπόν,μαζί με κάποια δικά μου σχόλια.
stelios:
Eδώ να πω πως στην αναζήτηση που έκανα για να βρω τόπικ ανάλογα με το παρόν ο μόνος που επανειλλημένα σε κάθε τόπικ καλωσορίσματος τονίζει την απώλεια σε βάθος χρόνου είναι ο stelios. Αυτή είναι η ουσία του θέματος παιδιά.Quote:
Το θέμα δεν είναι μόνο να χαθούν τα κιλά,το θέμα είναι να διατηρηθεί η απώλεια σε βάθος χρόνου.
filipparas
Oφείλω εδώ να πω οτι η ερώτηση μου δεν ήταν και πολύ τίμια. Γνωρίζοντας οτι ο συνομιλητής μου είναι "υπέρμαχος" της βαριατρικής χειρουργικής(οχι πως είμαστε 2 αντίπαλα στρατόπεδα, άλλωστε αν δε τα καταφέρω και αυτή τη φορά το χειρουργείο είναι η επόμενη κίνηση. Όλοι εδώ είμαστε γιανα οηθήσουμε τον εαυτό μας και τους συμφορουμίτες θέλω να πιστεύω) έκανα αυτη την ερωτηση περιμένοντας μια απάντηση ανάλογη με αυτή που τελικά έλαβαQuote:
Eννοείς Στέλιο οτι παίζει ρόλο ο τρόπος απώλειας του βάρους στη διατήρηση της απώλειας;
stelios:
Tα αρχικά περί χημικής δίαιτας είναι προφανή νομίζω, δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Τα ίδια και ανάλογα πιστεύω και για χάπια, προσωρινά χειρουργεία τύπου μπαλονάκι. Οι 2 μόνες αποδεκτές λύσεις για μένα είναι βαριατρική επέμβαση ή δίαιτα, και τα 2 σε συνδυασμό μαζίμε άσκηση. Αν κάποιοι πέτυχαν με άλλους τρόπους είτε είχαν λίγα κιλά οπότε δε χωρούν σ'αυτή τη συζήτηση είτε είναι αυτό που λέμε η εξαίρεση που επιβεβαιώνει το κανόνα.Quote:
Το ένα είναι αυτό.δηλαδή να χάσεις πχ με χημική δίαιτα 20 κιλά σε 1 μήνα και μετά να βάλεις 25 στους επόμενους....Όσο πιο αργά τα χάνεις υποτίθεται είναι καλύτερα.Η αργοπορία όμως δίνει και χρόνο στον οργανισμό να ανασυνταχθεί και να ταμπουρωθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα του και προβάλει αντιστάσεις.Έτσι κάπως κουραζόμαστε μετά από πολλές προσπάθειες,χαλάει ο μεταμβολισμός και αρχίζει το ντόμινο.Το θέμα είναι να το κάνεις τρόπο ζωής ώστε να φύγουν φυσιολογικά και σιγά σιγά να 'μικρύνει' όσο γίνεται το στομάχι,να χορταίνεις ευκολότερα και πιο γρήγορα,να ροκανίζεις τις παρασπονδίες με άσκηση,να ανεβαίνεις πχ σκαλοπάτια αντί ασανσέρ,γενικά να κάνεις κάθε τι που θα βοηθήσει στο να ροκανίζεις μέρα με τη μέρα το περιττό βάρος.Αν δεν είναι πολλά τα κιλά και δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας,υπάρχουν ποιθανότητες να χαθεί και να διατηρηθεί.Μόνο όμως σαν τρόπος ζωής,αλλιώς θα επιστρέψουν με μεγαλύτερο νούμερο και μετά,στη γωνία είναι το νυστέρι.Το οποίο είναι η τελευταία λύση,αλλά θα σταματήσει και το γιογιο στην αυξομείωση του βάρους εφόσον γίνει η νδεδειγμένη επέμβαση και με τον σωστό τρόπο.Αλλιώς και εκεί,αν δεν τηρηθούν αυτά,υπάρχει σχετική εώς ολική επανάκτηση βάρους.
Συμφωνώ επίσης οτι το βάρος πρέπει να χάνεται αργά γιατί μόνο τότε προλαβαίνει ο άνθρωπος να ισορροπήσει με τη νέα του διατροφή και να αλλάξει πραγματικά διατροφικές συνήθειες, τα'χουμε ακούσει πολλές φορές όλοι μας. Κοινός τόπος.
Από κει και πέρα έχω κάποιες ενστάσεις. Αυτός που χάνει βάρος με χειρουργείο κάνει ακριβώς το αντίθετο από τα παραπάνω, χάνει βάρος πολύ γρήγορα και κυρίως λόγω μειωμένης πρόσληψης τροφής αναγκαστικά. Επίσης δεν αλλάζει τρόπο διατροφής(ή καλύτερα έχει λιγότερες πιθανότητες να υιοθετήσει σωστό τρόπο διατροφής σεσχέση με κάποιον που κάνει δίαιτα και αλλάζει τρέφεται σωστά για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να πετύχει τοστόχο του) απλά για κάποιο διάστημα του απαγορεύονται κάποιες τροφές εντελώς. Δεν έχω καμία αμφιβολία για μερικά πράγματα:
1ον, το χειρουργείο για πολλούς είναι η καλύτερη λύση
2ον, για πολλούς περισσότερους, ακόμα και παχύσαρκους, δεν είναι η καλύτερη λύση
3ον, το ποσοστό αυτών που θα ξαναπάρουν βάρος μετά από μεγάλη απώλεια θα είναι χειρότερο για τους χειρουργημένους παρά για αυτούς που τα έχασαν με δίαιτα, και θα είναι μεγάλο και στους 2. Οι περισσότεροι δλδ θα καταλήξουν ξανά παχύσαρκοι, μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Παρακάτω παραθέτω μια έρευνα σε άτομα που χειρουργήθηκαν και σε followup 10ετίας παρατηρείται σημαντική αύξηση του βάρους τους σε σχέση με το μικρότερο που έφτασαν, 48 μήνες μετά την επέμβαση
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1856611/
Για τους αντίστοιχους με δίαιτα δε βρήκα καμιά έρευνα σε βάθος χρόνου παρά μόνο τη παρακάτω που αφορά σε 1 μόνο έτος και επίσης δεν αφορά αποκλειστικά άτομα με μεγάλο ΒΜΙ. 50% του άρους ανακτάται μέσα σε ένα χρόνο ανεξάρτητα από άσκηση!!!!
http://www.nature.com/ijo/journal/v2.../0803015a.html
Παράκληση: ΤΟ ΤΟΠΙΚ ΔΕΝ ΑΝΟΙΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΔΙΟ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΛΛΑ για να καταθέσουν εμπειρίες και συμβουλές άτομα που έχασαν κιλά(με όποιον τρόπο) και μέχρι τώρα τα έχουν κρατήσει και άτομα που έχασαν κιλά(πάλι με όποιον τρόπο) και τα ξαναπήραν. ειδικά από τα δεύτερα να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα λάθη τους και τρόπους που θα μπορούσαν να τα διορθώσουν
Ας πω κι εγώ την ιστορία μου για το ακορντεόν-σώμα μου.
Στα 11,5 μου είχα φτάσει ήδη 60 κιλά, αρκετές δίαιτες, κέντρα αδυνατίσματος, μικρές απώλειες. Στα 13 μου περίπου έφτασα τα 75. Και εκεί, κακή ώρα, ξεκίνησα με μια "διαιτολόγο", χημική μια "υπέροχη" χημική δίαιτα, χωρίς λάδι, χωρίς γαλακτοκομικά (στα 13 μου, πάνω στην ανάπτυξή μου), με έλεγχο ακόμα και στην ποσότητα της σαλάτας. Φυσικά έχασα μέσα σε 3 μήνες 18 κιλά. Είχα φτάσει 57, όλα ήταν μια χαρά. Μέχρι τα 17 μου όμως είχα φτάσει στα 90!! Πάλι η ίδια δίαιτολόγος, πάλι μια γρήγορη απώλεια, 15 κιλά σε 3 μήνες, έφτασα στα 75. Τελείωσα το σχολείο, πήγα να σπουδάσω, εκεί άρχισαν και τα υπερφαγικά, μέσα σε 1 χρόνο 90 πάλι!!! ʼρχισα μόνη μου μια ισορροπημένη διατροφή με θερμίδες, έχασα 10 κιλά. Έφτασα τα 80. Εκεί ξεκίνησε και η βουλιμία, και οι εμετοί. Βέβαια ποτέ αυτό δεν με βοήθησε να χάσω βάρος. Και επιτέλους μια σωστή διαιτολόγος, μια ωραία διατροφή, χωρίς πείνα, ήταν η πρώτη φορά που θα έχανα σωστά τα κιλά μου. Μέσα σε 2 1/2 χρόνια, στα 21 μου είχα φτάσει 55 κιλά. Είχα χάσει 25. Καλό χρονικό διάστημα, με τις ατασθαλείες μου, δε στερήθηκα τίποτα, όυτε καν τα ποτά μου. Κι εκεί είπα, τώρα τελείωσα, θα μείνω για πάντα έτσι. Ε, μέσα σε 2-3 μήνες είχα αρχίσει να τρώω και να τρώω και να τρώω, πιο πολύ απ'όσο έτρωγα όταν ήμουν στα 90!!! Πόσο να αντέξει κι ο τέλειος μεταβολισμός που είχα φτιάξει. Σε 6 μήνες άρχισα να παίρνω και να παίρνω, πέρσυ στα 25 μου έφτασα αισίως τα 91!, πήρα 36 κιλά σε 4 περίπου χρόνια. Εδώ κι ένα χρόνο παλεύω πάλι να τα χάσω. Τα Χριστούγεννα έφτασα στα 71, τώρα πάλι 77! Τα υπερφαγικά και οι εμετοί μου έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία 3 χρόνια, δουλεύω με αυτό, κάνω προσπάθεια, κάνω συγχρόνως και διατροφή πάλι. Γυμνάζομαι εδώ και 9 μήνες συστηματικά. Αλλά με την πρώτη δυσκολία νιώθω ότι είμαι έτοιμη να τα ξαναπάρω όλα, κι ακόμα περισσότερα.
Ποιός είναι αυτός ο μαγικός τρόπος να διατηρήσουμε την απώλεια του βάρους μας; Κι εγώ τόσα χρόνια γιατί δεν τον βρήκα;;;
Πάντως με την επιστροφή μου από τις διακοπές η συντήρηση με προβληματίζει αρκετά λιγότερο, συνειδητά χαλάρωσα αρκετά και το αποτέλεσμα ήταν να επιστρέψω μετά από 10 μέρες στο ίδιο βάρος. Ήπια, έφαγα τηγανητά, έφαγα παγωτό, έφαγα κρέπα και σουβλάκια 6 το πρωί, έτρωγα πλουσιοπάροχο πρωινό καθημερινά κι όμως δεν έβαλα γραμμάριο.
Γνωρίζω βέβαια οτι αν φτάσω 20+ κιλά ακόμα πιο κάτω θα είναι πιο δύσκολο αλλά ΟΚ, πλέον νομίζω αντιμετωπίζεται σχετικά άνετα. Για να πάρεις πολλά κιλά πρέπει να κάνεις υπερβολές, γι'αυτό είμαι πλέον βέβαιος. Φυσικά εγω έχω διαπιστωμένη ικανότητα αν ξεφύγω να το ξεφτυλίζω όσο δε πάει αλλά και τη πεποίθηση πλέον οτι αν δε το ξεφτυλίσω όλα θα κυλήσουν ομαλά για χρόνια.
Καταλαβαίνετε οτι αν με προβλημάτιζε το θέμα πέρσι το Φλεβάρη στα 140 κιλά, όσο να'ναι το σκέφτομαι και τώρα.
Σαφέστατα η φετινή μου αποπειρα να ξεφύγω από τη παχυσαρκία είναι με διαφορά η πιο πετυχημένη, 15+ κιλά λιγότερο από τις προήγουμενες μου απόπειρες ήδη και πρώτη φορά που αρχίζω να νιώθω οτι είμαι σε φυσιολογικό βάρος. Η διαφορά με τις άλλες φορές είναι οτι έχω μελετήσει πολύ καλύτερα τα περί διατροφής, επέτρεψα στον εαυτό μου πολλές φορές να κάνει μικρές(ή και μεγάλες ενίοτε) "αμαρτίες" και το σημαντικότερο οτι έβαλα την άσκηση στη ζωή μου όχι ψυχαναγκαστικά αλλά έμαθα σιγά σιγά να την αγαπάω, περνάω καλά πλέον όταν κάνω κάποια φυσική δραστηριότητα και ανυπομονώ να δοκιμάσω οτι δε μπορούσα τόσα χρόνια.
Θεωρητικά μπαίνοντας στη συντήρηση(σε κανά δίμηνο ίσως) θα πρέπει να αυξήσω κατά περίπου χίλιες(ίσως και περισσότερες) τις θερμίδες που τρώω, δεν είναι κάτι που με κάνει να αισθανομαι άνετα. Εύκολο μεν να φας 2500 θερμίδες αλλά έχω 2 θεματάκια, 1ον οτι έχω συνηθίσει πια στις 1500 μετά από σχεδόν ένα χρόνο και 2ον, είναι πραγματικά εύκολο να φας 2500 με σωστή διατροφή; Λέω από αυτή την εβδομάδα να αυξήσω 100-200 θερμίδες να δούμε τι θα γίνει...
Σκέψου ότι 200 θερμίδες αντιστοιχούν σε περίπου 60 γρ κρέας.Αν εκαξολουθήσεις την άσκηση μάλλον θα είσαι σε ισορροπία στις 2000 περίπου ώστε να μην βάζεις.
60γρ. κρέας δε πλησιάζουν καν τις 200 θερμίδες, τουλάχιστον όχι τα κρέατα που τρώω εγώ(κοτόπουλο και γαλοπούλα στήθος, ψαρονέφρι κατά 90%) είναι αρκετά κάτω και από 100 θερμίδες τα 60γρ., απ΄ότι είδα τα αρνίσια παϊδάκια πάντως κάπου εκεί είναι. Δε ξέρω πως θα εξελιχθεί η διατροφή μου και δεν αποκλείω να τα θαλασσώσω αλλά σίγουρα δε σκοπεύω να τρώω τακτικά τέτοια πράματα όπως το σκέφτομαι σήμερα.
Από κει και πέρα σίγουρα θα χρειάζομαι πάνω από 2000 θερμίδες για συντήρηση, ο βασικός μου μεταβολισμός ήταν 2400 πριν λίγο καιρό που μετρήθηκε(στα 104 κιλά), φυσικά θα έχει ήδη πέσει κάπως και θα πέσει λίγο ακόμα μέχρι το στόχο. ʼλλη μια ένδειξη οτι χάνω από ένα κιλό την εβδομάδα με 1500 θερμίδες κατά Μ.Ο. που σημαίνει έλλειμμα τουλάχιστον 1100 θερμίδες τη μέρα, σαφέστατα δεν είναι απλή αριθμητική το πως παίρνουμε ή χάνουμε βάρος αλλά μια ιδέα τη παίρνουμε. Νομίζω 2500 είναι ένα πιο ρεαλιστικό νούμερο, έτσι κι αλλιώς σκοπεύω να ανεβαίνω σιγά σιγά μέχρι να βρω ισορροπία.
Ευχαριστώ πάντως που έκατσες να σκεφτείς τι θα συμβεί πιθανόν με μένα, το εκτιμώ.:grin:
ήρθε η ώρα να πω και εγώ την δική μου προσωπική ιστορία απώλειας και "ξανακερδίσματος" κιλών. Από τότε που μπήκα στην εφηβεια ήμουν υπέρβαρος όχι παχύσαρκος σε ενοχλητικό βαθμό. Με την τριτοβάθμια και τον στρατό έφτασα τα 103 κιλά όταν απολύθηκα (άνοιξη 2000)αποφάσισα να βάλω στόχο τα κιλά , γράφτηκα σε τζυμ όταν ήμουν 79 κιλά και τα πολλά κιλά τα έχασα με περπάτημα , άρχισα ερασιτεχνικό στίβο , αγώνες αντοχής και πήγα στο εξωπραγματικό νούμερο 67 κιλά αρχές 2002, τότε ήταν που μου διέγνωσαν επιγονατίδα και σταμάτησα το τρέξιμο. το περασμένο καλοκαίρι (ιούνιος 2011) κατάλαβα ότι έπιασα πάτο με 108 κιλά στην ζυγαριά , τότε έβαλα στόχο να ξεκινήσω διατροφή και πρόγραμμα ώστε να βάλω την ζωή μου σε τάξη. Πάντα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου την αποτυχία , παντα σκέφτομαι ότι μετά την απώλεια τι??? αλλά έχω καταφέρει κάποια πράγματα και τώρα πρέπει να κοιτάζω μόνο τον στόχο μου, νιώθω κάποιες φορές σαν να έχω παρωπίδες , κοιτάζω μόνο μπροστά σαν άλογο κούρσας, αλλά πολλές φορές σκέφτομαι ότι πρέπει να δουλέψω παράλληλα στον ψυχολογικό τομέα, υπάρχουν ώρες ώρες τέτοιες αμφιβολίες μέσα μου , κάποιες φορές είμαι ανυπόμονος , θέλω γρήγορα αποτελέσματα και τα θέλω τώρα , αλλά εκείνη την στιγμή πάω στο τζυμ ή για περπάτημα και γυρνάω άλλος άνθρωπος , με βοηθάει και το φόρουμ να πω κάτι που με βασανίζει . Θέλω να κάνω αυτό που κάνω τώρα, τρόπο ζωής , καλή διατροφή , άσκηση για πάντα , και όχι μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό βάρος , θέλω να δω τον παλιό εαυτό μου πάλι και να μείνω έτσι , λαχταράω ώρες ώρες αυτήν την εικόνα αλλά πρώτα από όλα πρέπει να βρω ακόμα τα σωστά κίνητρα , κάποια που να είναι θετικά που να αντέχουν στον χρόνο , ιδέες για κίνητρα κανείς ???
φιλιππαρα, το δυσκολο στην αρχη ειναι να βρεις τροπο ωστε να μη χανεις πλεον και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ αυτο να μη σε επηρεαζει ασχημα ψυχολογικα. Δηλαδη να μη νιωσεις την ελλειψη της επιβραβευσης που επαιρνες οσο καιρο εχανες, μικραινες, κατεβαινε η ζυγαρια, φαρδαιναν τα ρουχα, ...
Αυτο απο ενα σημειο και μετα ειναι προβλημα, αλλα για πολυυυυυυυυυ καιρο ολα τα παραπανω σημαιναν επιτυχια και ξαφνικα πρεπει αυτο το "κενο" να βρεις αλλο τροπο να το καλυψεις. πχ. θετοντας νεο στοχο εξισου δημιουργικο, που να προσφερει εξισου σημαντικη επιβραβευση.
Μετα αλλο ενα αγκαθακι ειναι οτι αυξανοντας θερμιδες, ποικιλια αμαρτωλων τροφων, ποσοτητες κλπ ο παλιος κακος εαυτος ξυπνα σταδιακα, εκει η ασκηση σωζει ζωες!!!
Αν και ειναι πολυ νωρις ακομα να μιλαμε για αυτο, νομιζω οτι οταν φτασεις εκει θα δεις οτι μονο με πειραματισμους θα βγαλεις ακρη και αυτο αργει λιγο να γινει. Στην αρχη επικρατει πανικος και απο φοβο μην αρχισεις να βαζεις κιλα, τελικα χανεις κι αλλα!
Εγω σε καποια φαση ειπα δεν παει αλλο, πώς εχω γινει ετσι σα λειψανο? Και εκανα τη βλακεια, αρχισα τα γλυκα και επαθα εξαρτηση με τη ρημαδοζαχαρη. Και ναι μεν ξαναπηρα τα κιλα που ηθελα, ειμαι τωρα εμφανισιακα μια χαρα αλλα δεν ξερω αριθμο και πιθανοτατα δεν πρεπει και να μαθω, αλλα τερμα, πρεπει να κανω συντηρηση και ξανα γυμναστικη ΠΟΛΛΗ.
Λογω δουλειας περπατουσα παρα πολυ, ελειπα πολλες ωρες, στην αρχη ετρωγα αηδιες καθε μερα και ειτε δεν επαιρνα κιλα ειτε εχανα κιολας! Μετα μειωσα περπατημα, με την εξαρτηση αυξησα τα γλυκα και διαφορα αλλα σκουπιδοειδη και αρχισα να βαζω κιλα. Α! Ειχε χαλασει και το πισι και σας εχασα, σημερα το εφτιαξα ομως. Στο θεμα μας λοιπον.
40 κυματα ακολουθουν τον τερματισμο της απωλειας βαρους και την επιτευξη του στοχου. Η επιτευξη ειναι το 50%
Oh, yes, το αντιλαμβάνομαι πολύ καλά οτι εχει πολύ μέλλον ακόμα αυτή η ιστορία. Δε ζω σε κάποιο ροζ συννεφάκι οτι θα χάσω ακόμα 8-10 κιλά και τέλος, δε ξανασχολούμαστε με το θέμα.
Το "καλό" με μένα είναι οτι έχω πολλά θεματάκια στη ζωή μου που τα δουλεύω το τελευταίο καιρό οπότε δε μου λείπουν οι στόχοι, σαφέστατα ο κύριος άξονας της προσπάθειας μου είναι αυτό που έχω μοιραστεί μέχρι αηδίας εδώ στο φόρουμ αλλά ευτυχώς έχω καταφέρει μερικά πραγματάκια και σ'άλλους τομείς αλλά εκεί είμαι ακόμα στην αρχή. Θα είμαι απασχολήμένος δλδ... ακόμα και στο θέμα της σωματικής βελτίωσης έχω ακόμα μερικούς δύσκολους στόχους, δε τελειώνω φτάνοντας σε ένα υγιές ΒΜΙ
Ευχαριστώ πάντως για το input, δεν έχω καμία αμφιβολία οτι η προσαρμογή θα με δυσκολέψει και γι'αυτό επανέφερα για ακόμη μια φορά αυτό το θέμα...
ΥΓ: Τελικά δεν άντεξες και ζυγίστηκες ε; Ντάξει, ικανοποιημένη φαντάζομαι!:thumbup:
συγνωμη φιλιππε θα καταχραστω λιγο το τοπικ για να πω κατι στην κλικ!
και μετα θα επανελθω για να μοιραστω κι εγω τους προβληματισμους μου για τη συντηρηση...
κλικ με αφορμη την υπογραφη σου"αν θες να αλλαξεις τον κοσμο ξεκινα απο τον εαυτο σου"
θελω να σου πω ενα τραγουδι που μου θυμησες και το οποιο ειναι καπως σαν να μου εχει απλωσει χερι βοηθειας στα πιο δυσκολα μου.
λεει "αν θελεις ν αλλαξεις τον κοσμο, βγαλε το παιδι που χεις κρυψει στα βαθια σου νερα. αν θες πισω τα σημαδια του πονου, σπασε τον καθρεφτη σου και μην κοιταξεις πισω πια"
ειναι των πυξ λαξ
Στατιστικά οι άνθρωποι που καταφέρνουν να διατηρήσουν το βάρος που έχασαν είναι εκείνοι που συνεχίζουν και στη συντήρηση όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της απώλειας. Προσεγμένη διατροφή, τακτική άσκηση, ενδεχομένως τακτικό ζύγισμα, σωστός προγραμματισμός για να υπάρχουν στο σπίτι οι κατάλληλες τροφές, ίσως και συζήτηση στο forum ακόμη και για χρόνια μετά την επίτευξη του στόχου, κ.τ.λ. Πολύ απλά ότι λειτούργησε για την απώλεια είναι εκείνο που θα διασφαλίσει και τη συντήρηση.
@pagratios2, το κίνητρο για να τα κάνεις όλα αυτά? Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι μαγικό που λειτουργεί αλάνθαστα. Τον καθένα κάτι τον boostarei αναμβφισβήτητα. Εγώ αρκεί να θυμηθώ πως ξεκίνησα την τελευταία μου προσπάθεια. 'Ηταν όταν συνηδειτοποίησα ότι η δυσφορία που μου προκαλούσε η υπερφαγία και οι συνέπειές της, ήταν μεγαλύτερη από την επιθυμία μου να φάω σα να μην υπάρχει αύριο.
Κάπου εκεί έκανα την προσεγμένη διατροφή και την άσκηση προτεραιότητα στη ζωή μου χωρίς να γκρινιάζω. Έχω φτάσει σε σημείο να αρνηθώ και extra δουλειά που θα μου απέφερε extra χρήματα απλώς και μόνο επειδή συνέπιπτε με την ώρα που έχω κρατημένη για γυμναστική. Τι να κάνουμε? Η γυμναστική για μένα έγινε κάτι που δεν διαπραγματεύομαι, απλώς το κάνω. Όπως έλεγα τις προάλλες στην click είναι σα να πλένω τα δόντια μου το πρωί :P Χαίρομαι που τα βλέπω καθαρά και απλώς το κάνω.
@filippos, well done! Και συμφωνώ με όσα σου είπε η click και όσα ήδη ετοιμάζεσαι να κάνεις με αυξομείωση θερμίδων μέχρι να βρεις τι λειτουργεί. Θέλει σαφέστατα πειραματισμό but fine tuning is part of living. Best of luck! :thumbup:
filippara, πολυ χαρηκα για τα νεα σου!!:thumbup:
ναι ζυγιστηκα τελικα σε στιγμη που ημουν καλα. μου χε κολλησει ωστοσο οτι θα παιζω στο 63. αλλα καμμια σχεση, αναμεσα 60-61 οποτε πολυ οκ. αυτο το κουφιο κεφαλι μου.....................
κοριτσακι, μαρεσει πααααααρα πολυ ο στιχος που παρεθεσες :)
Θυμαμαι τοτε που εφτιαξα την υπογραφη, εβλεπα πολυ εντονα να κυριαρχει στο φορουμ η μιζερια για το πώς ειναι οι αλλοι, τι κανουν οι αλλοι, πώς να εστιαζουμε στους αλλους, απλετη δοση μπλα μπλα και υπεραναλυσης αλλα καθολου πραξεις. Και τελικα αυτο που μετραει ειναι να χρησιμοποιεις τη θεωρια σε πραξεις, αλλιως απλα λες για να λες και μπορει τελικα να επηρεασεις καποιον ανθρωπο της δρασης, αλλα εσυ παραμενεις παντα πισω, ενα παραδειγμα προς αποφυγην.
φαιδρα μον αμουρ !!!! :spin:
:thumbup::thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by faidra7
Στατιστικά οι άνθρωποι που καταφέρνουν να διατηρήσουν το βάρος που έχασαν είναι εκείνοι που συνεχίζουν και στη συντήρηση όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της απώλειας. Προσεγμένη διατροφή, τακτική άσκηση, ενδεχομένως τακτικό ζύγισμα, σωστός προγραμματισμός για να υπάρχουν στο σπίτι οι κατάλληλες τροφές, ίσως και συζήτηση στο forum ακόμη και για χρόνια μετά την επίτευξη του στόχου, κ.τ.λ. Πολύ απλά ότι λειτούργησε για την απώλεια είναι εκείνο που θα διασφαλίσει και τη συντήρηση.
@pagratios2, το κίνητρο για να τα κάνεις όλα αυτά? Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι μαγικό που λειτουργεί αλάνθαστα. Τον καθένα κάτι τον boostarei αναμβφισβήτητα. Εγώ αρκεί να θυμηθώ πως ξεκίνησα την τελευταία μου προσπάθεια. 'Ηταν όταν συνηδειτοποίησα ότι η δυσφορία που μου προκαλούσε η υπερφαγία και οι συνέπειές της, ήταν μεγαλύτερη από την επιθυμία μου να φάω σα να μην υπάρχει αύριο.
Κάπου εκεί έκανα την προσεγμένη διατροφή και την άσκηση προτεραιότητα στη ζωή μου χωρίς να γκρινιάζω. Έχω φτάσει σε σημείο να αρνηθώ και extra δουλειά που θα μου απέφερε extra χρήματα απλώς και μόνο επειδή συνέπιπτε με την ώρα που έχω κρατημένη για γυμναστική. Τι να κάνουμε? Η γυμναστική για μένα έγινε κάτι που δεν διαπραγματεύομαι, απλώς το κάνω. Όπως έλεγα τις προάλλες στην click είναι σα να πλένω τα δόντια μου το πρωί :P Χαίρομαι που τα βλέπω καθαρά και απλώς το κάνω.
@filippos, well done! Και συμφωνώ με όσα σου είπε η click και όσα ήδη ετοιμάζεσαι να κάνεις με αυξομείωση θερμίδων μέχρι να βρεις τι λειτουργεί. Θέλει σαφέστατα πειραματισμό but fine tuning is part of living. Best of luck! :thumbup:
ʼλλη μια έρευνα που καταδεικνύει τις δυσκολίες της συντήρησης. Βέβαια τους τάιζαν με 500 θερμίδες τους ανθρώπους, το περίεργο θα ήταν να μην έβαζαν επιστρέφοντας σε μια νορμάλ διατροφή
http://www.nytimes.com/2011/10/27/he...inds.html?_r=1
Καλησπέρα στην παρέα, Φίλλιπε ωραίο τόπικ :yes::yes:
Σημείωση από σεμινάριο που παρακολούθησα πρόσφατα σχετικά με διατροφή και διατροφικές διαταραχές:
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που κατάφεραν να χάσουν κιλά και να τα διατηρήσουν έχουν τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:
1) Σχεδιασμός
2) Δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων
3) Πρωινό
4) ʼσκηση
5) Μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά τους αλλά συγκεκριμένες
6) Όχι στόχος για συγκεκριμένο βάρος
7) Σούπερ τροφές
Αν κι εγώ είμαι πολύ μακριά ακόμη για να σκέφτομαι τη συντήρηση σας παραθέτω ένα άρθρο του vita.gr με τίτλο
Πώς θα συντηρηθείτε στα κιλά σας μετά τη δίαιτα
http://www.vita.gr/html/ent/403/ent.6403.asp
Οι συμβουλές καλές Ντόρα που αναφέρονται στο άρθρο και καλό είναι να την σκεφτόμαστε από τώρα την συντήρηση γιατί είναι κάτι που θέλει αρκετή δουλίτσα. Θα διαφωνήσω όμως σε κάτι. Θεωρώ ότι τον τρόπο που υποδεικνύει για την συντήρηση θα πρέπει να τον έχουμε υιοθετήσει ήδη από την φάση της δίαιτας. Δηλαδή τα πέντε γεύματα, με το πρώτο και βασικότερο το πρωινό είναι εξίσου σημαντικά και στην απώλεια βάρους. Ίσως σε μικρότερες ποσότητες ειδικά το βραδινό αλλά πρέπει όλα τα γεύματα μας να είναι πλήρη και ισορροπημένα καθ όλη τη διάρκεια της απώλειας. Έτσι μόνο θα εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας σε ένα νέο πλάνο διατροφής που θα το συνεχίσουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας. ʼρα δεν είναι μόνο ένας μήνας συντήρηση. όπως αναφέρει το άρθρο, ο οποίος βέβαια θεωρώ ότι είναι πολύ λίγο. Πιστεύω και ας είμαι αυστηρή ότι για όση διάρκεια έχεις απώλεια για άλλη τόση μην σου πω και παραπάνω πρέπει να κάνεις συντήρηση. Επίσης θεωρώ ότι ειδικά για όσους από εμάς είμαστε παχύσαρκοι αν μετά την απώλειά μας δεν διατηρήσουμε ένα υγιεινό και σωστό τρόπο διατροφής, παράλληλα με άσκηση θα είναι θέμα χρόνου να ξαναβάλουμε τα κιλά που χάσαμε, το ξέρω γιατί το έχω πάθει στο παρελθόν και ας έκανα και συντήρηση. Με το που σταμάτησα την άσκηση και κινήθηκα προς ένα πιο ανθυγιεινό τρόπο διατροφής τα κιλά άρχισαν να μπαίνουν χωρίς έλεος. Δυστυχώς το σώμα μας έχει μνήμη και θυμάται ότι έχει κάτι αποθήκες στα λιποκύτταρα μας οι οποίες έχουν περιθώρια να ξαναγεμίσουν. Δεν λέω ότι δεν θα ξαναφάμε γλυκό ή χάμπουργκερ και πατάτες τηγανητές αλλά αυτό θα πρέπει να γίνεται με μέτρο ούτως ή άλλως. Τις ισορροπίες μας και τις συνήθειες που θα κρατήσουμε για μια ολόκληρη ζωή θα πρέπει να τις αποκτήσουμε από την στιγμή που ξεκινάμε δίαιτα και όχι αφού χάσουμε τα κιλά. Γι'αυτό είναι καλό να πειραματιζόμαστε και να βλέπουμε τι μας ταιριάζει καλύτερα κατά τη διάρκεια της δίαιτας, να μάθουμε να μαγειρεύουμε σωστά και υγιεινά και νόστιμα γεύματα, να μην στερούμαστε υπερβολικά αλλά με μέτρο, να εντάξουμε ήπια άσκηση στην καθημερινότητά μας που θα μας γίνει βίωμα και κυρίως να το απολαμβάνουμε. Και αν χάσουμε και 5 κιλάκια λιγότερο από το στόχο μας δεν έγινε και τίποτα βρε παιδιά το σημαντικό είναι να είμαστε ευτυχισμένοι με τις νέες μας συνήθειες και να περνάμε καλά και όχι να είμαστε καταπιεσμένοι και στερημένοι. Ουπς ξέφυγα λίγο :crazy::lol:
Ντόρα καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου :D
Eli θα συμφωνήσω απόλυτα μαζίσου , αν δεν το δούμε σαν τρόπο ζωής κι όχι σαν ένα διάστημα που στερούμαστε θα χάσουμε κάποια κιλά και μετά πάλι πίσω . Κι εγώ έχασα 2 φορές τη μια 24 Kg και την άλλη 18 Κg , και τις 2 φορές τα πήρα πίσω + καμμιά δεκαριά επιπλέον την κάθε φορά για ... bonus . ΄Έτσι κι αλλιώς σε μας τους παχύσαρκους αδυνατίζοντας τα λιποκύταρα αδειάζουν ( αν χάνουμε μάλιστα λίπος κι όχι μυικο ιστό ) , δεν εξαφανίζονται , περιμένουν τις επόμενες ατασθαλίες μας για να ξαναγεμίσουν . Αμφιβάλλω λοιπόν αν οι παχύσαρκοι μπορούμε ποτέ να φύγουμε κι άν πρέπει να φύγουμε απ΄τη συντήρηση έστω ακόμη κι άν φτάσουμε και στα κατώτατα όρια φυσιολογικού bmi .
Το άρθρο το παρέθεσα γιατί νομίζω έχει καλές συμβουλές που πρέπει να κρατήσουμε: πρωινό - 5-6 γεύματα -
Ναι dora_th έχεις απόλυτο δίκιο και εκεί είναι που συμφωνώ και εγώ με το άρθρο.
Ομοιοπαθούσα γαρ :wink2:
σωστη!!Quote:
Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές δίαιτες; Γιατί καμία δεν έχει αποτέλεσμα!!!
Το διάβασα κάπου και μου χτύπησε πολλά καμπανάκια χεχεχεQuote:
Originally posted by click
σωστη!!Quote:
Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές δίαιτες; Γιατί καμία δεν έχει αποτέλεσμα!!!
:starhit::starhit::starhit:
Αν και δεν ειμαι το καταλληλο παραδειγμα για να μιλαω (μιας κ τα ξαναπηρα τα κιλα κ με το παραπανω) μπορω να πω ότι για οσο καιρο (δηλ.1 χρονο) ακολουθουσα τις συμβουλες τις διαιτολογου μου κ μετα τη συντηρηση δεν πηρα γραμμαριο.... τα κιλα ηρθαν μαζι με τις κακες διατροφικες συμπεριφορες...
οσο ετρωγα πρωινο, εκανα πολλα κ μικρα γευματα, επελεγα οσο πιο ακατεργαστες τροφες γινεται, ετρωγα φρουτα κ λαχανικα, επινα νερο, ζυγιζομουν για τσεκαρισμα καθε βδομαδα κ ψιλογυμναζομουν, δεν ειχα κανενα προβλημα...
κ τα τυχερα μου ειχα (πιτσες,σουβλακια,εξοδους σε ταβερνες κτλ), και συνολικα περισσοτερο φαγητο ετρωγα κ ποιοτικοτερο και δεν ειχα παρει ουτε μισο κιλο...
μολις αρχισα να κοβω το πρωινο, να τρωω το πρωτο γευμα της ημερας στις 2, να τρωω αντι για βραδινο γλυκα (ή ακομα χειροτερα αντι για βραδινο, ετοιμα φαγητα απεξω κ γλυκα), εκοψα το νερο, τα φρουτα, τις σαλατες κτλ...εφτασα σταδιακα +28κιλα!
οποτε θεωρω ότι η συντηρηση ειναι σχετικα ευκολο πραγμα, απο την αποψη οτι εξαρταται καθαρα απο εμας...για μενα πιο δυσκολη ειναι η διαιτα που πρεπει να ακολουθεις πολλους κ συγκεκριμενους κανονες, που χαλαει ευκολα, που επηρεαζεται κ απο αλλους παραγοντες κτλ...αν τη συντηρηση και μετα την διατηρηση την κανεις σωστα κ εχεις ηδη υιοθετησει απο τη διαιτα μια σωστη νοοτροπια ουτε πεινας ουτε στερεισαι ουτε ξεφευγεις κ αν ξεφυγεις το μαζευεις νωρις ...
Θα συμφωνήσω μαζί σου Κονίνα, θεωρητικά η συντήρηση είναι μια πιο απλή περίοδος από τη περίοδο που χάνουμε το βάρος. Μπορούμε να τρώμε περισσότερο, έχουμε περιθώρια για κάποιες "αμαρτίες" χωρίς επιπτώσεις, συμφωνώ με όλα όσα είπες για να μην επαναλαμβανόμαστε.
Γιατί ομως το συντριπτικό ποσοστό των ανθρώπων που φτάνουν εκεί αποτυγχάνουν;
Δύο λόγοι που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό είναι:
1. Έλλειψη συγκέντρωσης. Όσο χάνουμε βάρος είμαστε συγκεντρωμένοι και προσηλωμένοι στο σκοπό μας, έτσι καταφέρνουμε κάποια στιγμή να φτάσουμε στο στόχο μας. Το πρώτο καιρό είμαστε εξίσου προσεκτικοί και τη περίοδο της συντήρησης αλλά μετά από λίγο καιρό πρώτον θεωρούμε οτι το θέμα είναι λήξαν σε μεγάλο βαθμό και ξεμπερδέψαμε και δεύτερον βλέπουμε οτι κάποιες ατασθαλίες που κάναμε δεν είχαν αντίκτυπο. Αν εκεί χαλαρώσουμε τη βάψαμε, ανεβήκαμε σε ένα τρένο που δύσκολα θα σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά και έχουμε καταστρέψει όλη μας τη προσπάθεια.
2. Κάποιοι λίγο πιο αφελείς θεωρούν οτι από τη στιγμή που έφτασαν στο στόχο τους έχουν το ελεύθερο πλέον να κάνουν οτι θέλουν, δεν είχαν ποτέ σκοπό να αλλάξουν τις συνήθειες τους παρά μόνο για τη διάρκεια της δίαιτας. Έχουμε και στο φόρουμ τέτοια άτομα. Αυτοί όσες φορές και να φτάσουν στο επιθυμητό βάρος θα ξαναπαχύνουν μέχρι να αντιληφθούν το λάθος τους.
Δε λέω και καμιά σοφία αλλά μου φαίνεται απ'τη πορεία μου μέχρι τώρα ο απλός τρόπος σκέψης αρκεί σε όλο αυτό το παιχνίδι της διατροφής και της σχέσης με το φαγητό, απλά πολλές φορές δε σκεφτόμαστε καθόλου ακόμα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα και δεν αντιδρούμε σε οτι συμβαίνει, κάπου εκεί αρχίζουν τα θέματα μας.
filippara πιστεύω πως ο δεύτερος λόγος είναι κ ο σημαντικότερος που τελικά αποτυγχάνουμε.
Το θέμα είναι να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στο φαγητό, δεν λέω είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά όποιος το καταφέρει για εμένα έχει πετύχει!!!!!!!!!
Φίλλιπε θεωρώ μετά από πολύ σκέψη και διάβασμα (ουφ έχω βγάλει τα ματάκια μου:lol::lol:) ότι δεν έχει να κάνει μόνο με τις διατροφικές μας συνήθειες το γεγονός ότι ξαναβάλαμε τα κιλά μας. Έχει να κάνει γενικά με το γεγονός ότι δεν αλλάξαμε νοοτροπία και στάση ζωής.
Δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι είναι πράγματι το διατροφικό. Απλά δεν γίνεται να επιστρέψουμε στις παλιές μας διατροφικές συνήθειες και να έχουμε την αυταπάτη ότι αυτή τη φορά δεν θα παχύνουμε είναι όντως τεράστιο ΛΑΘΟΣ! Το έχω κάνει πολλές φορές αυτό το λάθος :flaming::flaming::flaming:. Εκτός αυτού όμως που είναι και το προφανές θεωρώ ότι οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουμε ότι η απώλεια κιλών και η διατήρησή τους είναι το ένα και το αυτό και όχι δύο διαφορετικές φάσεις. Είναι δύο φάσεις που πρέπει να πάνε χέρι - χέρι. Καταρχήν η απώλεια των κιλών πρέπει να γίνεται πολύ αργά και παράλληλα με την απώλεια να πειραματιζόμαστε και να αποκτούμε πιο υγιεινές διατροφικές επιλογές , να αλλάξουμε τις τροφές που αγοράζουμε, πως τις μαγειρεύουμε, πως τις τρώμε και πότε τις τρώμε. Να αποκτήσουμε άλλη νοοτροπία και στάση ζωής, για παράδειγμα κάνουμε άσκηση για μία ζωή και όχι για να χάσουμε απλά τα κιλά μας. Αν κουραζόμαστε επειδή πιέσαμε παραπάνω τον εαυτό μας για να χάσουμε κάποια κιλά να κάνουμε διαλείμματα συντήρησης (ειδικά για αυτούς που έχουν πολλά κιλά να χάσουν) όπου το πρόγραμμα μας θα είναι πιο ελαστικό για να μην νιώθουμε στερημένοι και πέφτουμε μετά με τα μούτρα σε ότι βρούμε μπροστά μας. Γενικά το πρόγραμμα που βάζουμε στο εαυτό μας ή μας το δίνει ο διαιτολόγος να είναι ένα πρόγραμμα που να μπορεί να πάει για μία ζωή. Δεν υπάρχουν απαγορευμένες τροφές, τα γλυκά, το αλκοόλ, οι ταβέρνες και το delivery μπορούν να είναι στην ζωή μας ακόμη και καθ' όλη την διάρκεια της δίαιτας μας απλά θέλει λίγο πιο έξυπνες επιλογές. Γενικά θεωρώ ότι όσο λιγότερο στερηθούμε κατά την διάρκεια της δίαιτας και όσο πιο αργά χάσουμε τα κιλά μας τόσο πιο εύκολα θα τα κρατήσουμε εφόσον και το τονίζω καταλάβουμε ότι πρέπει να σηκωνόμαστε καθημερινά από τον καναπέ μας και να κάνουμε κάτι έστω και λίγο περπάτημα για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Γενικά πιστεύω ότι τις αλλαγές στον τρόπο διατροφής μας και την νοοτροπία μας πρέπει να τις παγιώσουμε όσο χάνουμε τα κιλά μας και όχι αφού τα χάσουμε. Απλά το κακό είναι ότι οι περισσότεροι λένε θα χάσω πρώτα τα κιλά όσο γίνεται πιο γρήγορα για να ξαλαφρώσω και μετά θα δω πως θα χειριστώ την συντήρησή τους. Και έχουν την αυταπάτη ότι ξαφνικά χάνοντας τα κιλά θα γίνουν πιο ευτυχισμένοι, πιο ισορροπημένοι πιο δυνατοί. Λάθος! Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι οι ισορροπίες στην ζωή μας δεν έρχονται με την απώλεια του περιττού μας βάρους αλλά με μία ισορροπημένη διατροφή και με μία ισορροπημένη ψυχή. Αυτό όμως θέλει περισσότερη δουλειά και ο πιο πολύς κόσμος δεν είναι διατεθειμένος να μπει σε τόση ταλαιπωρία είτε γιατί δεν έχει τις γνώσεις είτε γιατί απλά δεν θέλει να ξεβολευτεί , γι' αυτό και οι περισσότεροι (συμπεριλαμβανομένου και εμού μέχρι πρότινος) μπλέκουν σε φαύλους κύκλους και νιώθουν παγιδευμένοι.
Πόσο αληθινό είναι αυτό που γράφεις! Όντως δε σκεφτόμαστε και δεν αντιδρούμε ακόμα και για μεγάλα διαστήματα. Το παρατηρώ στον ευατό μου ακόμα και τώρα, που υποτίθεται, ότι το έχω δουλέψει και κάπως το θέμα. Τη στιγμή που με κατακλύζει η επιθυμία να φάω πολύ παραπάνω, η λογική σκέψη ξαφνικά εκλίπει και οι δικαιολογίες μου για να ενδώσω ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια. 'Όυτε καν το καταλαβαίνω, ενστικτωδώς νιώθω ότι δεν είναι οκ αλλά αυτό το ένστικτο το εξοστρακίζουν σε δευτερόλεπτα σκέψεις που γίνονται ακούσια. Συνήθως, για μένα, είναι του τύπου "εντάξει, με παίρνει, είμαι λεπτή τώρα" και "οκ, το γ@μ... που το γ@μ σήμερα ας φάω και ότι άλλο θέλω και από αύριο ξανά στο πρόγραμμα", συν μερικά άλλα παλιά και αγαπημένα "ένα γλυκάκι θα με χαλάρωνε τώρα" :thumbdown: . Όλα αυτά βέβαια χωρίς την επίγνωση ότι τα σκέφτομαι όντως και τελείως τυχαία όταν τα παρατηρώ είναι κατάλοιπα από την εποχή που το μόνο που με ένοιαζε ήταν να χάσω βάρος και όχι να αντιμετωπίσω τη διατροφική μου διαταραχή.Quote:
Originally posted by filipparas
Δε λέω και καμιά σοφία αλλά μου φαίνεται απ'τη πορεία μου μέχρι τώρα ο απλός τρόπος σκέψης αρκεί σε όλο αυτό το παιχνίδι της διατροφής και της σχέσης με το φαγητό, απλά πολλές φορές δε σκεφτόμαστε καθόλου ακόμα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα και δεν αντιδρούμε σε οτι συμβαίνει, κάπου εκεί αρχίζουν τα θέματα μας.
Το μόνο που βοήθησε σε όλο αυτό ήταν όταν κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας η σύμβουλος με προέτρεπε να μην τρώω τίποτε παραπάνω πριν καταγράψω πλήρως όλες τις σκέψεις-δικαιολογίες που χρησιμοποιούσα. Το έκανα αυτό για αρκετό καιρό και σιγά σιγά η επίγνωση έγινε σύμμαχος. Τώρα πλέον δε χρειάζεται να τα γράφω, εξασκήθηκα να αναγνωρίζω αυτές τις σκέψεις και με βοήθησε να ενδίδω λιγότερο και σαφώς πιο συνειδητά. Εννοείται βέβαια ότι ακόμη ενδίδω, αλλά γίνεται τόσο σποραδικά με αποτέλεσμα να μην καταστρέφω όλα όσα έχω χτίσει και μετά να ξυπνάω σαν από λήθαργο, ξανά στο σημείο μηδέν, ξανά να ψάχνω τους λόγους, ξανά να γκρινιάζω ότι έφταιγε οποιοσδήποτε και οτιδήποτε εκτός από μένα και ξανά μια νέα δίαιτα.
Βλέπω φίλες μου που με απόλυτη φυσικότητα διώχνουν τέτοιες δικαιολογίες όταν τους προτρέπουν να φάνε παραπάνω.
Εγώ ευτυχώς ή δυστυχώς ήμουν τόσο εθισμένη στην υπερφαγία που έπρεπε να εκπαιδεύσω τον ευατό μου για να το πετύχω.
ps. Eli, συμφωνώ απόλυτα με τον τρόπο σκέψης σου, καλή συνέχεια στην προσπάθειά σου! :thumbup:
Εσύ break μου την ξεκίνησες την προσπάθεια σου για να αλλάξεις την ζωή σου και τις διατροφικές σου συνήθειες, αφού κατάφερες να αναγνωρίσεις το πρόβλημά σου και να ζητήσεις βοήθεια από τους κατάλληλους ανθρώπους. Η αρχή είναι ήμισυ του παντός :wink2:Quote:
Originally posted by break
filippara πιστεύω πως ο δεύτερος λόγος είναι κ ο σημαντικότερος που τελικά αποτυγχάνουμε.
Το θέμα είναι να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στο φαγητό, δεν λέω είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά όποιος το καταφέρει για εμένα έχει πετύχει!!!!!!!!!
φιλιππε συμφωνω απόλυτα.... νομίζω δε ότι ο πρώτος λόγος είναι αποτελεσμα του δευτερου... ουσιαστικα δεν πρεπει να υπαρχει συγκεντρωση αλλα τρόπος ζωης!! κ σαφως πρεπει να υπαρχει κ το σωστο κινητρο.... το να θελουμε να χασουμε κιλα για μια συγκεκριμενη εκδηλωση, για το καλοκαιρι,για την πρωτοχρονια, για να αδυνατησουμε κ να εχουμε αυτοπεποιθηση ειναι τελειως λαθος λογοι που θα μας κανουν να χασουμε την κινητοποιηση μας, να κουραστουμε κ να νιωθουμε "αδικημενοι"...αν μεσα σε μια ισορροπημενη διαιτα νιωθεις στερημενος τοτε το πιο πιθανο ειναι οτι θα τα ξαναπαρεις τα κιλα....σκοπος ειναι να νιωθεις (προφανως αφου υπαρχουν κανονες) εγκρατης κ πιεσμενος αλλα σιγουρα οχι στερημενος....Quote:
Originally posted by filipparas
Θα συμφωνήσω μαζί σου Κονίνα, θεωρητικά η συντήρηση είναι μια πιο απλή περίοδος από τη περίοδο που χάνουμε το βάρος. Μπορούμε να τρώμε περισσότερο, έχουμε περιθώρια για κάποιες "αμαρτίες" χωρίς επιπτώσεις, συμφωνώ με όλα όσα είπες για να μην επαναλαμβανόμαστε.
Γιατί ομως το συντριπτικό ποσοστό των ανθρώπων που φτάνουν εκεί αποτυγχάνουν;
Δύο λόγοι που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό είναι:
1. Έλλειψη συγκέντρωσης. Όσο χάνουμε βάρος είμαστε συγκεντρωμένοι και προσηλωμένοι στο σκοπό μας, έτσι καταφέρνουμε κάποια στιγμή να φτάσουμε στο στόχο μας. Το πρώτο καιρό είμαστε εξίσου προσεκτικοί και τη περίοδο της συντήρησης αλλά μετά από λίγο καιρό πρώτον θεωρούμε οτι το θέμα είναι λήξαν σε μεγάλο βαθμό και ξεμπερδέψαμε και δεύτερον βλέπουμε οτι κάποιες ατασθαλίες που κάναμε δεν είχαν αντίκτυπο. Αν εκεί χαλαρώσουμε τη βάψαμε, ανεβήκαμε σε ένα τρένο που δύσκολα θα σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά και έχουμε καταστρέψει όλη μας τη προσπάθεια.
2. Κάποιοι λίγο πιο αφελείς θεωρούν οτι από τη στιγμή που έφτασαν στο στόχο τους έχουν το ελεύθερο πλέον να κάνουν οτι θέλουν, δεν είχαν ποτέ σκοπό να αλλάξουν τις συνήθειες τους παρά μόνο για τη διάρκεια της δίαιτας. Έχουμε και στο φόρουμ τέτοια άτομα. Αυτοί όσες φορές και να φτάσουν στο επιθυμητό βάρος θα ξαναπαχύνουν μέχρι να αντιληφθούν το λάθος τους.
Δε λέω και καμιά σοφία αλλά μου φαίνεται απ'τη πορεία μου μέχρι τώρα ο απλός τρόπος σκέψης αρκεί σε όλο αυτό το παιχνίδι της διατροφής και της σχέσης με το φαγητό, απλά πολλές φορές δε σκεφτόμαστε καθόλου ακόμα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα και δεν αντιδρούμε σε οτι συμβαίνει, κάπου εκεί αρχίζουν τα θέματα μας.
αν περιμενω να αδυνατησω για να μπορω να φαω τα παντα τοτε πιθανως θα αδυνατησω σιγουρα ομως θα ξαναπαχυνω.... ή αν δεν "νοείται" σουβλακι με αλαδωτη πιτα σε περιοδο εκτός διαιτας τοτε λυπαμαι που το λεω αλλα εμεις οι ιδιοι θα σαμποταρουμε τον εαυτο μας...κ ουτε λεω ότι ργω τα εχω κατακτησει ολα αυτα κ τα εχω καταφερει (ακομα παλευω με τους δαιμονες μου)....ξερω ομως ότι ΜΠΟΡΩ να τα καταφερω
Συμφωνώ και με τους 2 σας απόλυτα. Πόσες φορές δεν έκανα στο παρελθόν αυτό το λάθος. Ας κάνω δίαιτα για να αδυνατίσω, και μετά να τρώω ότι θέλω. Χειρότερη αυταπάτη από αυτή τη σκέψη δεν υπάρχει.Quote:
Originally posted by konina
φιλιππε συμφωνω απόλυτα.... νομίζω δε ότι ο πρώτος λόγος είναι αποτελεσμα του δευτερου... ουσιαστικα δεν πρεπει να υπαρχει συγκεντρωση αλλα τρόπος ζωης!! κ σαφως πρεπει να υπαρχει κ το σωστο κινητρο.... το να θελουμε να χασουμε κιλα για μια συγκεκριμενη εκδηλωση, για το καλοκαιρι,για την πρωτοχρονια, για να αδυνατησουμε κ να εχουμε αυτοπεποιθηση ειναι τελειως λαθος λογοι που θα μας κανουν να χασουμε την κινητοποιηση μας, να κουραστουμε κ να νιωθουμε "αδικημενοι"...αν μεσα σε μια ισορροπημενη διαιτα νιωθεις στερημενος τοτε το πιο πιθανο ειναι οτι θα τα ξαναπαρεις τα κιλα....σκοπος ειναι να νιωθεις (προφανως αφου υπαρχουν κανονες) εγκρατης κ πιεσμενος αλλα σιγουρα οχι στερημενος....Quote:
Originally posted by filipparas
Θα συμφωνήσω μαζί σου Κονίνα, θεωρητικά η συντήρηση είναι μια πιο απλή περίοδος από τη περίοδο που χάνουμε το βάρος. Μπορούμε να τρώμε περισσότερο, έχουμε περιθώρια για κάποιες "αμαρτίες" χωρίς επιπτώσεις, συμφωνώ με όλα όσα είπες για να μην επαναλαμβανόμαστε.
Γιατί ομως το συντριπτικό ποσοστό των ανθρώπων που φτάνουν εκεί αποτυγχάνουν;
Δύο λόγοι που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό είναι:
1. Έλλειψη συγκέντρωσης. Όσο χάνουμε βάρος είμαστε συγκεντρωμένοι και προσηλωμένοι στο σκοπό μας, έτσι καταφέρνουμε κάποια στιγμή να φτάσουμε στο στόχο μας. Το πρώτο καιρό είμαστε εξίσου προσεκτικοί και τη περίοδο της συντήρησης αλλά μετά από λίγο καιρό πρώτον θεωρούμε οτι το θέμα είναι λήξαν σε μεγάλο βαθμό και ξεμπερδέψαμε και δεύτερον βλέπουμε οτι κάποιες ατασθαλίες που κάναμε δεν είχαν αντίκτυπο. Αν εκεί χαλαρώσουμε τη βάψαμε, ανεβήκαμε σε ένα τρένο που δύσκολα θα σταματήσει πριν να είναι πολύ αργά και έχουμε καταστρέψει όλη μας τη προσπάθεια.
2. Κάποιοι λίγο πιο αφελείς θεωρούν οτι από τη στιγμή που έφτασαν στο στόχο τους έχουν το ελεύθερο πλέον να κάνουν οτι θέλουν, δεν είχαν ποτέ σκοπό να αλλάξουν τις συνήθειες τους παρά μόνο για τη διάρκεια της δίαιτας. Έχουμε και στο φόρουμ τέτοια άτομα. Αυτοί όσες φορές και να φτάσουν στο επιθυμητό βάρος θα ξαναπαχύνουν μέχρι να αντιληφθούν το λάθος τους.
Δε λέω και καμιά σοφία αλλά μου φαίνεται απ'τη πορεία μου μέχρι τώρα ο απλός τρόπος σκέψης αρκεί σε όλο αυτό το παιχνίδι της διατροφής και της σχέσης με το φαγητό, απλά πολλές φορές δε σκεφτόμαστε καθόλου ακόμα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα και δεν αντιδρούμε σε οτι συμβαίνει, κάπου εκεί αρχίζουν τα θέματα μας.
αν περιμενω να αδυνατησω για να μπορω να φαω τα παντα τοτε πιθανως θα αδυνατησω σιγουρα ομως θα ξαναπαχυνω.... ή αν δεν "νοείται" σουβλακι με αλαδωτη πιτα σε περιοδο εκτός διαιτας τοτε λυπαμαι που το λεω αλλα εμεις οι ιδιοι θα σαμποταρουμε τον εαυτο μας...κ ουτε λεω ότι ργω τα εχω κατακτησει ολα αυτα κ τα εχω καταφερει (ακομα παλευω με τους δαιμονες μου)....ξερω ομως ότι ΜΠΟΡΩ να τα καταφερω
Όμως δεν ξέρω τι θα έλεγα από τα δυο. Είναι η συντήρηση ή η δίαιτα το πιο δύσκολο; Δεν ξέρω. Αν η δίαιτα γίνει με σωστό τρόπο ώστε να καλλιεργήσει τη συντήρηση, ΟΚ. και πάλι όμως ποιος μου λέει ότι όταν φτάσω εκεί δεν θα μου τη βαρέσει. Πώς θα νιώσω ανεβάζοντας τις θερμίδες μου.Θα μου φαίνονται πολλές ή λίγες για να αρκεστώ μ'αυτές σε όλη μου τη ζωή; Δεν ξέρω...
Για μένα σκοπός είναι ότι κάνω τώρα να το κάνω για πάντα. Να μην ξαναβάλω στο στόμα μου λίπος από μπριζόλα και παιδάκι, να μη φάω ποτέ ξανά μια ολόκληρη σακούλα πατατάκια, να μην κάνω παπάρες στη χωριάτικη, να αποχαιρετήσω για πάντα μπέικον, γύρους και τα λοιπά. και τα γλυκά που δεν ήταν ποτέ η μεγάλη μου αγάπη να τα έχω σαν κάτι που θα τρώω 1-2 φορές το μήνα.
Μπορεί να μην το θεωρείτε κάποιοι φυσιολογικό, όμως συμφωνείτε πως είναι υγιές; Να, αυτό θέλω από εδώ και πέρα, να είμαι πάντα υγιής, σε όλη την προηγούμενη ζωή μου ήμουν άρρωστη...βουλιμίες, υπερφαγίες, αηδιαστικά γεύματα και συνδυασμοί. Τώρα αυτή θέλω να είναι η αλλαγή μου. ʼρα και η συντήρησή μου και η διατροφή μου για την υπόλοιπη ζωή