Quote:
Originally posted by silencer
Αγαπητοί φίλοι,
έγινα σήμερα μέλος του forum μήπως και μπορέσω να βοηθήσω πολλούς απογοητευμένους και στηρίξω και τον εαυτό μου.
Αυτό που έχω δεν είναι ψυχολογικής φύσεως, το ξέρω. Επειδή όμως είναι ανίατο - ή έστω δυσιάτο - μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα σε όλα τα επίπεδα και τις εκφάνσεις του βίου μου.
Το topic είναι το πιο ταιριαστό σε αυτό που έχω και επειδή ήθελα να βοηθήσω όλο τον κόσμο που πάσχει από εμβοές γράφω εδώ και δεν άνοιξα νέο.
Εγώ προσωπικά πάσχω από ΥΠΕΡΑΚΟΥΣΙΑ και εμβοές. Είμαι σίγουρος φίλοι μου ότι ελάχιστοι έχετε ξανακούσει τη λέξη. Με πολύ απλά λόγια το \"ακουστικό μου κατώφλι\" έχει ανεπανόρθωτα \"χαλάσει\". Δε μπορώ να ανεχτώ ήχους σε εντάσεις και συχνότητες που πριν ήταν απόλυτα ανεκτοί από ατα αυτιά μου. Το πρόβλημα ξεκίνησε πριν από 5,5 μήνες στο χώρο εργασίας μου. Δουλεύω με παιδιά και εκτέθηκα σε υψηλές εντάσεις και υψηλές συχνότητες. Από εκείνη την ημέρα του Νοεμβρίου η ζωή μου έχει γίνει μια κόλαση. Έχω εγκαταλέιψει τη μουσική που ήταν η μεγάλη μου αγάπη - ούτε λόγος να παρακολουθήσω συναυλία ξανά - έχω ελάχιστη κοινωνική ζωή η οποία περιορίζεται σε επισκέψεις σε φίλους που είναι γνώστες του προβλήματός μου και δεν κυκλοφορώ έξω παρά μόνον με το αυτοκίνητο. Αν αναγκαστώ να κυκλοφορήσω πεζός θα το κάνω φορώντας ωτοασπίδες.
Έχω επισκεφθεί 9 γιατρούς και κανείς δε με έχει πείσει, τόσο με τα λόγια όσο και με τις πράξεις του ότι μπορεί ποτέ να γίνω καλά. Θεραπεία επίσημη δεν υπάρχει. Κάνουμε δοκιμές στα τυφλά και ό, τι βγει.
Παράλληλα με την ΥΠΕΡΑΚΟΥΣΙΑ έχω και εμβοές. Κι εδώ θέλω να πω σε όλους τους φίλους που πάσχουν από εμβοές ότι το πρόβλημά τους είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε αυτό που έχω εγώ. Παιδιά, είχα έχω και θα έχω εμβοές. Τους τελευταίους 5,5 μήνες που έχω ΥΠΕΡΑΚΟΥΣΙΑ έχω και εμβοές. ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Απλά αυξομειώνεται η ένταση. Συνειδητοποιήσετε ότι δεν είναι τίποτα. Ναι, δεν υπάρχει θεραπεία ούτε για τις εμβοές. Από την άλλη όμως μην επιτρέπετε σε κανένα γιατρουδάκι να σας προσβάλει λέγοντας \"όλα είναι στο κεφάλι σου, ψυχολογικό είναι, δεν έχεις τίποτα\" και στέλνοντάς σας για ψυχοθεραπεία. Αυτά όλα δείχνουν τη γύμνια όχι μόνον των γιατρών αλλά και της επιστήμης. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΕΜΒΟΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΚΟΥΣΙΑ. Κι όταν υπάρξει λύση, θε έρθει πακέτο και για τα δύο.
Αν δεν είχα την αγάπη της οικογεινείας μου και της μνηστής μου θα είχα καταρρεύσει. Έχω κουραστεί και απογοητευτεί αλλά δεν το βάζω κάτω. Παρακλώ όποιος έχει κάτι σχετικό να γράψει, ας το κάνει. Θα ρίξει λίγο φως στο απέραντο σκοτάδι μου...
Φίλε Silencer κουράγιο. Και εγώ είχα φίλο μουσικό που πριν περίπου 3 χρόνια και έτσι ξαφνικά ενώ έπαιζε το πιάνο έπαθε πολύ έντονες εμβοές που τον είχαν κάνει ένα ράκος τους πρώτους μήνες. Πήγε σε πάρα πολλούς ΩΡΛ και τελικά βρήκε έναν ΩΡΛ εξειδικευμένο στο ακουστικό σύστημα και άρχισε να κάνει κάποιες αρκετά επιθετικές φαρμακευτικές αγωγές (κυρίως με κάποια είδη κορτικοστεροειδών στην αρχή και φάρμακα που αυξάνουν την αιμάτωση και βελτιώνουν το καρδιαγγειακό-όπως την τριμεταζιδίνη-αργότερα, καθώς και μια τοπική ένεση λιδοκαίνης που όμως λίγο λειτούργισε).
Τελικά δεν ξέρει αν τα φάρμακα λειτούργησαν η αν το πρόβλημα υποχώρησε από μόνο του, σε συνδιασμό με κάποια αλλαγή στην συμπεριρφορά του, αλλά 2,5-3 χρόνια μετά ακούει την εμβοή πολύ χαμηλά, στο σημείο που ξανάρχισε να παίζει το πιανο και να ασχωλείται full-time με την μουσική χωρίς να του \"ανεβαίνει\" όπως μου λέει ο ήχος (παλιότερα κάθε φορά που θα έπαιζε το πιανο η εμβοή θα \"ανέβαινε\" σε ένταση στο σημείο που δεν μπορούσε να κοιμηθεί για μέρες). Πλεον η ένταση της εμβοής είναι τόσο χαμηλά που αν δεν της δίνει σημασία ουσιαστικά δεν την \"ακούει\".
Και αυτό μου είπε ήταν και το κλειδί-ίσως μαζί με τα φάρμακα-ότι από την στιγμή που σταμάτησε να της είνει την τρομακτική σημασία, τότε αργά και σταθερά άρχισε να υποχωρεί. Αν και το πρόβλημα των εμβοών είναι νευρολογικό-ακουστικό, το πως το \"επεξεργάζεσαι\" μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά κατα την γνώμη μου αφού η ακουστική αντίληψη γίνεται στον εγκέφαλο και όχι στο αυτί η στο ακουστικό νεύρο. Από ότι μου είπε και ο φίλος μου-και το πιστεύω και εγώ απόλυτα-έίναι ότι όσο λιγότερο προσέχεις τον ήχο τόσο και αυτός χαμηλώνει με τον καιρό. Γιατί αφού δεν του δείνεις προσοχή μαζί με αγχωτικές αντιδράσεις, ο εγκέφαλος με τον καιρό \"μαθαίνει\" ότι ο συγκεκριμένος σταθερός ήχος δεν είναι σημαντικός και τον αποβάλει αυτόματα \"φιλτράροντας\" τον από την προσοχή. Το συγκεκριμένο πράγμα που σου λέω δεν είναι καθόλου \"science-fiction\" έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της προσοχής (υπάρχουν πολλές επιστημονικές μελέτες στον τομέα) και μπορώ να στο επιβεβαιώσω και εγώ με κάτι ανάλογο που είχα πάθει παλιά στο οπτικό σύστημα κιόλας(\"floaters\").
Είναι όπως όταν κάποιος φοράει ρολόι για πρώτη φορά. Στην αρχή νιώθει την κρύα μεταλλική επιφάνεια πολύ έντονα και όση σημασία του δίνει τόσο και πιο πολύ θα το αισθάνεσαι, ακόμα και σε ενοχλητικά σημεία. Με τον καιρό όμως και όσο λιγότερη προσοχή του δίνει ,ο εγκέφαλος του εξοικιώνεται με το συγκεκριμένο απτικό ερέθισμα και πλεον ετο άτομο δεν νιώθει ότι φοράει ρολόι.
Καλό κουράγιο και η συμβουλή μου είναι. Ψάξε για ένα ΩΡΛ που εξειδικεύεται στο ακουστικό σύστημα και γνωρίζει συγκεκριμένα από εμβοές και μάθε να ζεις με αυτό προσπαθόντας να μην το φοβάσαι και-όσο γίνεται- να μην του δείνεις σημασία. Όσο πιο πολύ το σκέφτεσαι, το προσέχεις και οργανώνεις την ζωή σου με βάση αυτό τόσο και πιο πολύ θα το συνειδητοποιείς. Μπορεί να είναι τρομερά ενοχλητικό και τρομακτικό να ακούς συνέχεια κάτι και να μην μπορείς να ησυχάσεις, αλλά πίστεψε με, μην το φοβάσαι και προσπάθησε να ζεις ήρεμα με αυτό, χωρίς να κάνεις υπερβολές όπως το να αποφεύγεις κάθε μεσαίας έντασης πυγή ήχου, ακόμα και αν έχεις μεγάλη ευαισθησία σε ακουστικές πηγές. Αυτό είπε και ο γιατρός στον φίλο μου, η έκθεση σε μεσαίας έντασης ακουστικές πηγές είναι καλή για το πρόβλημα αφού όσο πιο πολύ μένεις σε ησυχία τόσο και πιο πολύ μπένεις σε ένα φαύλο κύκλο που ο εγκέφαλος σου αποκτάει ευαισθησία στον ήχο και παραδόξως ακούει όλο και πιο πολύ την εμβοή. Προσπάθησε να κάνεις κανονικά τις καθημερινές σου δραστηριότητες σε περιβάλλοντα με κανονικής/μεσαίας έντασης ήχο χωρίς να το φοβάσαι και δίνοντας του όσο λιγότερο σημασία γίνεται και θα δεις ότι θα βελτιωθεί.
Ο δε φίλος μου σε μια φάση είχε τρελαθεί και λέει \"έτσι είσαι τώρα θα δεις\" και άρχιζε να βάζει δυνατά τέρμα την μουσική με αποτέλεσμα η εμβοή να ανεβαίνει στο σημείο που δεν μπορούσε να κοιμηθεί με τίποτα μετά. Αλλά μετά από κάποιες φορές και όταν σταμάτησε να το φοβάται (και ίσως σε συνδιασμό με τα φάρμακα, ποιος ξέρει) αυτό άρχισε να κατεβαίνει. Κουράγιο silencer και power και θα δεις ότι θα το θυμάσαι σαν μακρινή κακή ανάμνηση όλο αυτό.