Κοριτσάκι μου δεν θα στο πω για να σε παρηγορήσω, αλλά εγώ προσωπικά θεώρω σημαντικότερο και δυσκολότερο το να σηκώθεις μετά από ένα πέσιμο,
απτο να μην πέσεις καθόλου, με την έννοια ότι τα λάθη και οι αδυναμίες είναι για τους ανθρώπους.
Δεν ξέρω αν ακουγεται παράξενο αλλά εγώ δεν έχω καμία ψευδαίσθηση ότι τα υπερφαγικά θα απουσιάζουν για πάντα απο τη ζωή μου και ουτε ονειρεύομαι κάτι τέτοιο,
ωστόσο αυτό που θέλω είναι την επόμενη μέρα να κάνω αυτό που έκανες εσύ, να σηκώνομαι και απλά να συνέχιζω και όχι να περιμένω την κατάλληλη στιγμή για μια "νέα αρχη", έχω χορτάσει απο αυτές.
Οσο για την αλλάγη νοοοτροπίας συμφωνώ απόλυτα, για μένα είναι το Α και το Ω. Πόλλές φορές, όταν όλοι με ρωτάνε πώς αδυνάτισα, η μόνη ειλικρινής απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή, δηλ η αλλαγή τρόπου σκέψης. Ωστόσο δεν απαντάω έτσι γιατί θα γελάσουν του τύπου "καλά μας δουλεύεις;", το έχω δοκιμάσει δηλαδη σε ανθρώπους υπέρβαρους που με ρωτάνε γιατί θέλω να τους βοηθήσω αλλά δυστυχώς δεν πιάνει. Περιμένουν να ακούσουν την μαγική διάιτα και στεναχωριέμαι τόσο πολύ γιαυτο. Βέβαια δεν τους αδικώ, γιατί και εγώ έτσι λειτουργούσα.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και εύχομαι να είναι μεταδοτική η επιτυχία, να κολλάμε η μία απτην άλλη. Είναι μακρύ το ταξίδι αλλά γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον με δυναμικους συνταξιδιώτες!:grin:
