A toast to my emptiness.

Καλημέρα! :) σε ευχαριστώ για τις ευχές σου! Αυτή η εξεταστική είναι πολύ επεισοδιακή, προέκυψαν πολλά θέματα προσωπικά αλλά και με καθηγητές. Γενικά όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ απομυθοποιείται το τμήμα μου στα μάτια μου. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες γιατί το συγκεκριμένο θέμα με εκνευρίζει αφάνταστα! Καλά μη νομίζεις και εγώ στη κατάσταση που είσαι εσύ τώρα είμαι εδώ και 2 χρόνια, αυτή είναι η μοναδική εξεταστική που προσπαθώ κάπως, αφού στενεύουνκαι τα περιθώρια... Υγεία πρώτα απ όλα, ψυχική και σωματική και μετά όλα τα άλλα έρχονται από μόνα τους. Και όταν είσαι λίγο ντάουν σπρώξε λίγο τον εαυτό σου να διαβάσεις και μπορεί και να ξεχαστείς.
Όσον αφορά την ευτυχισμένη ζωή, καταρχήν νομίζω η ευτυχία η ίδια είναι αφηρημένη και υπερεκτιμημένη. Οι ῾῾ευτυχισμένες στιγμές῾῾ νομίζω είναι πιο ταιριαστή ορολογία. Πάντως η άσκηση είναι ίσως από τα λίγα πραγματικά δώρα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στον εαυτό του για τη ψυχική του και σωματική του υγεία. Ο θετικός ρόλος της άσκησης στη διάθεση, είναι αναμφισβήτητος. Με την άσκηση αποβάλλεις ένα σημαντικό ποσό έντασης που διατηρείς στο σώμα σου (ψυχικής και σωματικής), είναι ευκαιρία για πολλούς ανθρώπους να βγουν λιγάκι έξω να απορροφήσουν λίγο βιταμίνι Δ και οξυγόνο. Πίστεψέ με, είμαι ένα αρκετά αγχώδες και (αηδιαστικά) σκεπτικό άτομο και μπορώ να πώ ότι η άσκηση βοηθάει πολύ στη καταπολέμηση των αρνητικών μου σκέψεων και στην ένταση που νιώθω. Και δεν αναφέρω καν τις επιπτώσεις που έχει στο σώμα σου και στα εσωτερικά σου όργανα, γιατί αυτά είναι πιο ευνόητα. Λοιπόν, οι ασκήσεις που σου αναφέρω, γίνονται με τη βοήθεια κυρίως του βάρους του σώματος, χωρίς δηλαδή να χρησιμοποιείς βαράκια κλπ όργανα, όπως είναι πχ οι έλξεις, τα πουσάπς, καθίσματα, κοιλιακοί, αλλά και άλλες ασκήσεις πιο προχωρημένες σε φύση, που αψηφούν τη βαρύτητα. Προχωρημένοι αθλητές σε αυτή τη μορφή γυμναστικής κάνουν τρελά πράγματα πάνω σε πόλους, εγώ περιορίζομαι στα πολύ βασικά. Δεν είμαι τρελός γνώστης επί του θέματος, πάντως με τις ασκήσεις μου προσπαθώ να γυμνάσω κυρίως πλάτη και χέρια. Δεν είμαι εγγεγραμμένη σε γυμναστήριο, το θεωρώ περιττό. Κάνω ότι θέλω στο σπίτι μου, το ίντερνετ είναι γεμάτο με τέτοια βιντεάκια. Πάντως θεωρώ τη γυμναστική και τα αθλήματα σημαντικοί οδηγοί της ζωής του ανθρώπου. Τα αθλήματα δε, βοηθάνε στην ένταξη του ατόμου σε μια ομάδα, ένα γκρούπ στο οποίο νιώθει ότι ανήκει, με κοινά ενδιαφέροντα, διαμορφώνει φιλίες και αξίες. Το έχω μετανιώσει πολύ που διέκοψα ό,τι άθλημα έκανα στο γυμνάσιο. Μόλις σκούρυναν λίγο τα πράγματα και έγιναν λίγο πιο απαιτητικά, τα παράτησα όλα! Τόσα αθλήματα, τόσα χόμπι έχω αρχίσει στη ζωή μου, κανένα δε συνέχισα. Τρομερά αναβλητική από μικρή.
Έχω χάσει και εγώ πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου. Άλλος από θάνατο, άλλοι (φίλοι) από αδιαφορία. Παλιά τραγούδια έχουν γίνει πύλες χρόνου για τις αναμνήσεις μου μαζί τους. Τα ακούω και τους θυμάμαι, ταξιδεύω. Έχω μόνο αυτά και μερικά αντικείμενα που έχουνε μείνει από συναντήσεις μας. Όσο σκέφτομαι τη ζωή μου, νιώθω την ίδια ιστορία να παίζεται διαρκώς σε ένα κύκλο, μία λούπα. Η ίδια ιστορία αλλά με διαφορετικά άτομα. Βλέπω την ίδια ταινία, ειληκρινά. Το έχεις νιώσει ποτέ;
Δεν ακούω πολύ κλασική, παρόλο που μ αρέσει πολύ, προτιμώ να ακούω άλλα είδη. Ένα απ τα αγαπημένα μου είναι το Clair de Lune: https://www.youtube.com/watch?v=ea2WoUtbzuw&t=259s πάντως. Όσες φορές και να το ακούσω με συγκινεί, πανέμορφο! Υπέροχο αυτό που μου έστειλες! Είναι απ τα κομμάτια που τα χεις ακούσει και δεν ξέρεις πώς λέγονται... πραγματικά η κλασική μουσική είναι μοναδικά διεγερτική και συγκινητική!Για το διάβασμα άκουγα https://www.youtube.com/watch?v=7LEmer7wwHI&t=4991s και με βοήθησε πολύ! Είναι και μουσική από μερικές από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες. Όταν έλεγα binaurals, εννοούσα κάτι τέτοιο https://www.youtube.com/watch?v=WPni755-Krg&t=1108s . Δεν γνωρίζω κάποια συγκεκριμένα κομμάτια από Βάγκνερ, θα τσεκάρω σίγουρα όμως! Ασχολείσαι με πιάνο και κλασσική κλπ; Πόσο θα θελα να γνωρίζω πιάνο!..
Εμένα μου αρέσει να γνωρίζω κόσμο με τον οποίο ακούμε παρόμοια μουσική, αυτό που με απωθεί είναι κάποιος να λέει ότι είναι γνώστης ενώ έχει ακούσει κάνα 2 το πολύ τραγούδια, αλλά και αυτό μια μορφή ανασφάλειας είναι, οπότε :)
Trippy όχι τόσο για μένα, τρύπιο σίγουρα! Είναι dark psytrance το συγκεκριμένο. Ακούω πολύ edm, συγκεκριμένα techno, trance, hardstyle και minimal beats γενικά. Η ανάμνησή σου με τις 2 σκηνές, μου ζωγράφισε πολύ καλά στο μυαλό ένα συγκεκριμένο κλάμπ, το οποίο έχω επισκευθεί πολλές βραδιές και για τη dark, goth, rock μουσική του, αλλά και για τη psy/dnb σκηνή του. Αναφορικά, νομίζω είναι ένα απ τα καλύτερα της πόλης, νιώθω ασφαλής στο συγκεκριμένο και έχουν πολύ καλές παροχές. Τελευταία έχω σταματήσει να πηγαίνω σε κλαμπς γενικότερα, λόγω του κόσμου που κυκλοφορεί σε τέτοια μέρη, κυρίως. Πάντως το συγκεκριμένο το προτιμώ με τα 1000, έχω δει απαίσια πράγματα σε άλλα venues, δεν συγκρίνονται. Δεν έχεις άδικο που έχεις κάνει αυτή τη σύνδεση, καθώς πολλοί που ακούνε τέτοια είδη μουσικής, την ῾῾ακούνε῾῾ και από αλλού, συγχρόνως! Επίσης τα rave parties έχουν αφήσει ιστορία με τη χρήση ουσιών που γίνοταν κατά τη διάρκειά τους, ακόμα και στην Ελλάδα. Είναι μια ῾῾σύνδεση῾῾μεταξύ της μουσικής και των recreational drugs που άρχισε από τη δεκαετία των 60ς με τη χίπυ ροκ ψυχεδέλεια. Αν θες και ακόμα παλιότερα, από αρχαιοτάτων χρόνων, η μουσική υπήρξε ένα μέσο με το οποίο οι άνθρωποι συνδέονταν μέσω του χορού και μέσω της χρήσης ναρκωτικών. Το λάθος είναι να υποθέτεις ότι όποιος ακούει τέτοιου είδους μουσικές είναι χρήστης ή το ότι όποιος παίρνει ναρκωτικά ακούει psy και τέκνο. Νομίζω η συγκεκριμένη μουσική μπορεί να σε φτάσει σε μία εκστατική φάση, χωρίς τη χρήση ουσιών. Προσωπικά, κατάφερα με φίλους να χορεύσουμε 6 ώρες σχεδόν σερί σε ένα απ τα εβέντς του συγκεκριμένου κλάμπ, όντας απόλυτα νηφάλιοι. Οι αναμνήσεις που έφτιαξα με όλους όσους είχα δίπλα μου εκείνη τη μέρα είναι πανέμορφες. Ήταν απ τις πρώτες μέρες που πήγαινα σε τέτοια κλαμπς, όλα θα μου μείνουν αξέχαστα. Τα φώτα, η αίσθηση του σώματός μου πλημμυρισμένου από ενδορφίνες, το χαμόγελο που είχαμε όταν χορεύαμε. Βέβαια, το σώμα μας τις επόμενες μέρες ήταν απολύτως κομμένο και τα πόδια βαριά σαν τούβλα. Το κομμάτι που μου ᾽στειλες από Perturbator, τρελό! Λατρεύω την industrial! Άκου και αυτό https://www.youtube.com/watch?v=cNAdtkSjSps τρελαίνομαι για τέτοιους χορούς και για αυτά που φοράνε!
Και κλείνω με τους μπαμπάδες του ιντάστριαλ https://www.youtube.com/watch?v=PTFw...has_verified=1 <3
Είχα λίγο διάθεση στα τάρταρα όταν άρχισα να σου γράφω αλλά με τα τραγουδάκια και τις αναμνήσεις που έφεραν, δε μπορώ να μη νιώθω λίγο καλύτερα!

Psy_spirit!Περίεργη και η σημερινή μέρα.Απλά ξυπνάω και ξέρω οτι δεν υπάρχει τίποτα αληθινά όμορφο να περιμένω ή κάτι που να με γεμίζει πραγματικά.Είναι από τις μέρες που αισθάνομαι να πνίγομαι μέσα στο δωμάτιο μου,να με κουράζει ο ίδιος μου ο χώρος και με πιάνει αυτή η καταραμένη κλειστοφοβία.Το μυαλό μου δημιουργεί αυτόματα την εικόνα οτι βρίσκομαι σε ένα τετράγωνο κουτί το οποίο συρρικνώνεται σταδιακά μέχρι να με καταβροχθίσει,να με συνθλίψει βίαια και χωρίς κανένα έλεος.Τώρα θα σκεφτείς οτι αφού αισθάνομαι έτσι γιατί δεν βγαίνω έξω να πάρω λίγο αέρα.Έχω να περιποιηθώ τον εαυτό μου αρκετές μέρες συν του οτι δεν έχω κίνητρο για να βγω,με κουράζει μόνο η σκέψη του να ετοιμαστώ και να βρεθώ ανάμεσα σε ανθρώπους.Επίσης,παρατηρώ το τελευταίο καιρό οτι όταν διαβάζω δε μπορώ πάνω από 15 με 20 λεπτά να είμαι αφοσιωμένη και συγκεντρωμένη στο βιβλίο,συνέχεια αποσπάται η προσοχή μου.Κάτι το οποίο με ενοχλεί ιδιαίτερα γιατί ποτέ δεν είχα θέμα συγκέντρωσης.Οι στίχοι του συγκεκριμένου κομματιού περιγράφουν πολύ όμορφα αυτό που αισθάνομαι : https://www.youtube.com/watch?v=FYq1m1lCOt8 ."Here we stand alone,endless/empty days.Here we stand alone never saved".. Το μόνο ευχάριστο είναι οτι τις τελευταίες μέρες έχω μπει σε πρόγραμμα με τη διατροφή μου και αυτό με κάνει να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου,τουλάχιστον σε αυτόν το τομέα.Τέλος πάντων μια μικρή εισαγωγή για το πώς είμαι ψυχολογικά.
Όπως έχω αναφέρει πολλές φορές,λατρεύω το περπάτημα τις ηλιόλουστες ανοιξιάτικες μέρες.Βάζω μουσική στο mp3 μου και χάνομαι σε κάτι λόφους.Εκεί έχω ανακαλύψει κάτι απίστευτα μονοπάτια που δεν υπάρχει ψυχή.Ηρεμώ τόσο πολύ όταν πηγαίνω σε εκείνα τα μέρη,περπατάω 2-3 ώρες σίγουρα με ενδιάμεσα διαλείμματα.Στη διάρκεια των διαλειμμάτων συνήθως κάθομαι σε όμορφα,μοναχικά σημεία και από εκεί παρατηρώ άλλες φορές την αθήνα,άλλες τη θάλασσα,τον ήλιο και τον ουρανό και άλλες το τοπίο γύρω μου.Όταν γυρίζω σπίτι από τέτοιες εξορμήσεις,αισθάνομαι πιο υγιής και αυτό που γράφεις και εσύ,σαν να έχω αποβάλλει λίγο την ένταση και τις αρνητικές σκέψεις από πάνω μου.Αλλά πάντα οι όμορφες στιγμές κρατάνε για λίγο.. Ευχαριστώ που με διαφώτισες σχετικά με το είδος γυμναστικής που έχεις ξεκινήσει και μπράβο σου που έχεις εντάξει στο καθημερινό σου πρόγραμμα τη γυμναστική.Θα ήμουν αδιάκριτη αν ρωτούσα τι αθλήματα και χόμπι έχεις κάνει κατά καιρούς? Εγώ για κάποιο διάστημα στο δημοτικό έπαιζα μπουζούκι -μη με ρωτήσεις πώς και γιατί,το ξέρω ακούγεται γελοίο- αλλά μετά το παράτησα γιατί τέλη δημοτικού ξεκίνησα χορό,λάτιν για την ακρίβεια.Τότε το λάτρευα το λάτιν,το κούνημα των γοφών,την κίνηση,τον αισθησιασμό των πιο αργών χορών,όλα.Το σταμάτησα μετά από μερικά χρόνια για οικονομικούς λόγους και επειδή δεν είχα χρόνο,λόγω διαβάσματος.Στο 1ο έτος ξεκίνησα πάλι αλλά για κάποιο λόγο πλέον δε μπορούσα με τίποτα να είμαι άνετη και να αφεθώ στην ανάλογη μουσική,ήμουν πολύ "σφιγμένη" οπότε το σταμάτησα γρήγορα και αυτή τη φορά από δική μου επιλογή επειδή κατάλαβα οτι πλέον δε με εκφράζει.Οπότε για να απαντήσω στην ερώτηση που θέτεις πιο κάτω,όχι δεν παίζω πιάνο,δεν γνωρίζω καθόλου από πιάνο,δεν έχω κάποιο χόμπι πλέον πέρα από τους κόσμους μου.Σκέφτομαι μήπως από του χρόνου ξεκινήσω γερμανικά,είναι από τις πολύ αγαπημένες μου γλώσσες.Τέλος πάντων,αχρείαστες πληροφορίες για εσένα οι παραπάνω.
Η δικιά μου περίπτωση λοιπόν είναι λίγο περίεργη.Με αυτό θέλω να πω οτι από το γυμνάσιο και μετά δεν είχα φίλες ή φίλους -πέρα από την αδερφή μου- και στην ίδια κατάσταση είμαι μέχρι και σήμερα.Μόνο γνωστούς/γνωστές και το σύντροφό μου.Πρώτη φορά έχασα τον σημαντικότερο και μοναδικό άνθρωπο που είχα αφήσει να είναι δίπλα μου και με τον οποίο είχαμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση.Τέλος πάντων δεν θέλω να επεκταθώ παραπάνω,απλά για να απαντήσω στην ερώτηση σου σχετικά με το αν έχω βιώσει αυτό που γράφεις, "ίδια ιστορία αλλά με διαφορετικά άτομα".Πάντως παρ'όλο που δεν το έχω βιώσει έχω την εντύπωση οτι πάντα έτσι θα είναι.Οι άνθρωποι,δυστυχώς,απλά έρχονται και φεύγουν.Πόσο θλιβερό.. Τίποτα μόνιμο,τίποτα αληθινό από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ούτε εγώ ακούω κλασική μουσική αλλά τρέφω μια εκτίμηση για ανθρώπους που ακούν.Είναι ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο είδος μουσικής.Τον wagner τον γνωρίζω γιατί ένας γνωστός μου είναι οπαδός.Έχω κάποιες γνωστές όπερες του στον υπολογιστή μου,αν και ποτέ δεν έχω ακούσει με προσοχή συνθέσεις του,οπότε δυστυχώς δε μπορώ να σου προτείνω να ακούσεις κάτι.Πολύ ωραίο το πιάνο στο clair de lune,έχει ωραίες αλλαγές.Βασικά ο τίτλος μου έφερε στο μυαλό αυτό το κομμάτι,το οποίο το πιθανότερο είναι να γνωρίζεις : https://www.youtube.com/watch?v=KAOmC5qT02w. Σχετικά με το δεύτερο σύνδεσμο που μου έστειλες.. αλήθεια σε ποια ταινία αναφέρεσαι? Τα binaurals πάντως,από όσο κατάφερα να ακούσω :p (πολύ υποτονική και μονότονη μουσική βρε παιδί μου) ,μου μοιάζουν για ένα είδος meditation music.Εγώ πάντως διαβάζω με high volume μουσική στα ηχεία μου.Το δωμάτιο μου μονίμως μετατρέπεται σε στούντιο ή συναυλιακό χώρο!
Το βράδυ που σου ανέφερα στο προηγούμενο ποστ μου ήμουν σε ένα λόφο,εκεί είχαν στήσει δυο υποτυπώδεις σκηνές και έπαιζαν οι dj.Ήταν τύπου οικονομικής υποστήριξης/ενίσχυσης.Ωστόσο,από όσα μου γράφεις παρακάτω,πιστεύω οτι ξέρω σε ποιο κλαμπ αναφέρεσαι! Πληροφοριακά,δεν έχω πάει σε αυτό αλλά θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή.Και εγώ συχνάζω σε τέτοιου είδους κλαμπ πάντως και ήταν ευχάριστο και όμορφο που μοιράστηκες μαζί μου την εμπειρία σου από εκείνο το βράδυ.Από τις πρώτες φορές που είχα πάει και εγώ σε ένα παρόμοιου στυλ κλαμπ,έχω αξέχαστες εμπειρίες.Ήμουν με 2 ακόμη άτομα και πριν πάμε εκεί,είχαμε πιει 2-3 ποτά.Τους πρότεινα να πάμε γιατί είχε μια θεματική βραδιά και πω.. μόλις γέμισε το dance floor και έβλεπα όλους τους νεορομαντικούς να λικνίζονται στα αντίστοιχα ακούσματα,αφέθηκα και εγώ.Έπινα μπύρες και κάπνιζα παράλληλα,ήταν και η περίοδος που δεν έτρωγα καθόλου και μετά από 2-3 ώρες αισθανόμουν οτι θα λιποθυμήσω,αλλά είχα τόση ενέργεια,ένταση και πάθος μέσα μου που χόρευα σαν να μην υπήρχε αύριο,χαμένη όπως συνήθως στο δικό μου σύμπαν.Έντονη νύχτα.Βέβαια πριν φύγουμε από εκεί συνέβη και ένα από αυτά τα "απαίσια πράγματα" όπως τα αναφέρεις και εσύ.Μιλάμε,το λάτρεψα το κομμάτι των eisenfunk που μου έστειλες!Δυνατό.Μου έφερε στο μυαλό το χαρακτηριστικό styling του ebm/industrial.Ξέρεις,κοπέλες με μπλε ηλεκτρικ μαλλιά,ρούχα παρόμοια με αυτά που φοράει η κοπέλα στο βίντεο και κάτι παπούτσια με πελώριο πάτο.Εκκεντρικό στυλ,αν και το θεωρώ λίγο ξεπερασμένο.Ποια μιλάει τώρα? Σαν τη μαύρη κατάρα βγαίνω έξω,αλλά δε κάνω τόσο μπαμ,γενικά μου αρέσει το minimal στο ντύσιμο.Το τελευταίο κομμάτι έχει ατμοσφαιρικότατο βίντεο,catchy ρυθμό και "censored" στίχους.Επίσης,το λάτρεψα.Τελευταίο κομμάτι για σήμερα : https://www.youtube.com/watch?v=er416Ad3R1g. Κάνε μου τη χάρη και δες και το βίντεο.
Πάντως,ήθελα να σου πω οτι μου άρεσε πολύ το σημερινό σου μήνυμα και θα το διαβάσω σίγουρα πολλές φορές ακόμη.Καλό απόγευμα psy.

ITW! Καλησπέρα! Έχω καλά νέα!! Οι ευχές σου έπιασαν τόποοοο! Γυρίζω σπίτι νικηφόρα και εμφανώς εύθυμη! Ακόμα ένα μάθημα στο οποίο τα πήγα καλά στην εξεταστική! Γιει φορ σάι! ^_^ και θενκ γιου itw! Ένιωσα πως ήθελα να μοιραστώ αυτά τα νέα με σένα, να μοιραστώ τη χαρά μου, γιατί και εγώ όταν ακούω κάτι όμορφο μέσα σε αυτό το φόρμουν (και από σένα ειδικά) αναζωογονούμαι! Όπως πχ το ότι σε χαροποιεί που τα πηγαίνεις καλά με τη διατροφή σου. Αυτό που επιθυμώ εγώ απ τον εαυτό μου είναι να εντάξω περισσότερα φρούτα και λαχανικά στη καθημερινότητά μου. Το skinny physique μου αρέσει και μένα πολύ, γενικά τα ιδιαίτερα κορμιά, μου φέρνουν κάτι σαν τέχνη. Λοιπόν, οι στίχοι του κομματιού που μου στειλες, μα και όλη η φάση σου με τις βόλτες στα λοφάκια και τη μοναχική εξερεύνηση, μου θυμίζουν το αγαπημένο https://www.youtube.com/watch?v=u1ZoHfJZACA . Το έχω λιώσει και συνεχίζω να το λιώνω στο ριπλέι! Τσέκαρε στίχους, είναι απολύτως αυτό που μου περιγράφεις. Μου θυμίζει τις μέρες που χανόμουν και εγώ ώρες ατέλειωτες στο μέρος απ όπου κατάγομαι. Περιπλανιώμουν μόνη σε λόφους και λοφάκια, σε παλιά κτήρια υπόσκαφα, σοκάκια... μάζευα μανιτάρια και αγριολούλουδα... τέρμα βουκωλική, σου λέω! Εγώ και η Χάϊντι... ναι, είμαι σίγουρα παιδί της φύσης. Η Αθήνα με έχει κερδίσει με τη τόση ποικιλία στις περιοχές της, θα ᾽θελα να μείνω εδώ για πολύ καιρό ακόμα, η πόλη σαν σύνολο μου αρέσει πολύ, θεωρώ έχει πολύ όμορφα μέρη. Τότε με τις βροχές (πριν κάνα μήνα;) είδα κάτι μανιταράκια να σκάνε δίπλα απ την άσφαλτο στη πόλη μέσα, ρε σύ! Πόσο τέλειο;
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνεις για τα χόμπι μου. Λοιπόν, μικρή είχα δοκιμάσει από χορούς μπαλέτο, μοντέρνο, ελληνικοί, από αθλήματα βόλλευ και μπάσκετ και από γλώσσες γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά. Κάθε χρόνο και κάπου θα ξεγραφόμουν και αλλού θα γραφόμουν Από όλα αυτά, συνέχισα και τελείωσα μόνο τα αγγλικά. Κιθάρα πήγα κάνα χρόνο όταν ήμουν 16 και μετά συνέχισα μόνη μου, αφού δε μου προσέφερε κάτι επουσιώδες. Ωραίο το λάτιν! Α, μικρή είχα κόλλημα με το τσιφτεντέλι. Αλλά όταν λέω μικρή, σκατό, δημοτικό. Πού το είδα και μου χε κολλήσει δε ξέρω... γενικά πάντως αγαπάω τον χορό, όποτε βγαίνω τα δίνω όλα. Ποτέ δεν ήμουν της φάσης ῾῾πάω σε κλάμπ και κάθομαι με το ποτό στο χέρι και κουνάω λίγο το κεφάλι μου επί 5 ώρες῾῾. Αλλά πάλι, ποτέ δεν ήμουν φίλη των ελληνάδικων, στα οποία παρατηρείται περισσότερο το φαινόμενο αυτό. Το 2ο κομμάτι με το μωρό που μου στειλες... δε ξέρω τι αγαπάω πιο πολύ, το τραγούδι ή το βίντεο; Ωραία τα γαλλικά... γενικά μου αρέσουν οι ξένες γλώσσες και η εκμάθυνσή τους. Ναι, έχεις δίκιο για τα binaurals, είναι ξεκάθαρα τόνοι και μελωδίες για να σε βοηθήσουν στη σκέψη και συγκέντρωση. Αξίζει να ακούσεις αυτό https://www.youtube.com/watch?v=UfcAVejslrU . Υποτίθεται, ότι έχει συντεθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να χαμηλώνει το άγχος, να σε ηρεμεί, δρά σε συγκεκριμένα επίπεδα τονικότητας και μελωδίας. Πώς σε κάνει να νιώθεις; Σε πιάνει; ( :P )
Λοιπόν, νομίζω κατάλαβα τι είδους πάρτυ και πού εννοείς... από ότι άκουσα πάντως, σταμάτησαν προσωρινά έστω να παρτάρουν σε τέτοια μέρη λόγω προβλημάτων ασφάλειας, δεν ελεγχόταν καθόλου ο χόρος και ποιοι έρχοταν, είχαν ακουστεί και κάτι για μαχαιρώματα... μπορεί όμως να λέμε για διαφορετικά μέρη. Είχα πάει 1 φορά σε τέτοιο πάρτυ, η βραδιά ήταν άκρως επεισοδιακή. Πολύ συνοψισμένα, μέχρι να πάμε μας βγήκε η ψυχή να το βρούμε χαθήκαμε κιόλας, φαντάσου (απειρία) και όταν φτάσαμε ξενερώσαμε με τη μουσική. Με πέθανες με τη ῾῾μαύρη κατάρα῾῾! Αυτό το καιρό πάντως μαζεύω χρήματα να πάρω κάποια καλά γκόθ κομμάτια από εξωτερικό, σε στυλ μπότες με χοντρές σόλες ψηλές, τύπου industrial, ή κάποιο cybergoth ρούχο. Νομίζω το πώς ντύνεσαι δεν καθορίζει τόσο το τί σου αρέσει, διότι έχει πολύ περισσότερο να κάνει με την οικονομική σου άνεση και το τόπο που μένεις. Ε και η Ελλάδα σε αυτό το κομμάτι υστερεί... αν μπορούσα θα διατηρούσα ένα γκράνζ, γκόθ λουκ, κυρίως, αν και οι διακυμάνσεις μου και στο κομμάτι του ντυσίματος είναι τρελες. Πολύ ωραίο το τελευταίο που έστειλες, μου αρέσει πολύ το opening shot, μου θυμίζει γέννηση, κάτι σαρκώδες και ζωντανό. Βοηθάει πολύ και το κόκκινο χρώμα. By the way, το βίντεο με το πιάνο compilation που σου στειλα, έχει ost από μερικές ταινίες άνιμε του λατρεμένου στούντιο Γκίμπλι. Αν δεν έχεις δει, προτείνω ανεπιφύλακτα να δεις οποιαδήποτε από τον Μιγιαζάκι. Πραγματικά, τέτοιες ταινίες είναι τόσο γλυκές, σερβίρουν ενήλικα μαθήματα ρεαλισμού, με αύρα παιδική, χαμένης αθωότητας. Και όλα αυτά με πολυποίκιλους χαρακτήρες και φαντασία. Είναι βάλσαμο για τη ψυχή. Η αγαπημένη μου είναι το Spirited Away.
Όλη τη μέρα σήμερα ήθελα να σου στείλω αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=Y6gASIf6h5k πανέμορφα μελαγχολικό, δε βρίσκεις;
Χάρηκα που μιλήσαμε, για άλλη μια φορά. Καλή ξεκούραση, καλή βραδιά.

Hooray psy_spirit! :) Χαίρομαι πολύ,μπράβο σου! Εύχομαι τέτοια αποτελέσματα και στα υπόλοιπα.Και σίγουρα το οτι τα πήγες καλά στο σημερινό,πρέπει να σου δίνει δύναμη,έναυσμα και κίνητρο για όσα ακολουθούν.Διάβασα πάντως το μήνυμά σου και θα σου απαντήσω αύριο.Α,γιόρτασε σήμερα την επιτυχία σου!
Καλό σου βράδυ.

Όπως συνήθως ξύπνια μέχρι αργά.Psy,ακούω τώρα αυτό το νοσταλγικό και απίστευτα μελωδικό κομμάτι και ήθελα να σου το στείλω : https://www.youtube.com/watch?v=nAEUQ_ybiS8 .

Quote:

---

Originally Posted by in the woods

Psy_spirit!Περίεργη και η σημερινή μέρα.Απλά ξυπνάω και ξέρω οτι δεν υπάρχει τίποτα αληθινά όμορφο να περιμένω ή κάτι που να με γεμίζει πραγματικά.Είναι από τις μέρες που αισθάνομαι να πνίγομαι μέσα στο δωμάτιο μου,να με κουράζει ο ίδιος μου ο χώρος και με πιάνει αυτή η καταραμένη κλειστοφοβία.Το μυαλό μου δημιουργεί αυτόματα την εικόνα οτι βρίσκομαι σε ένα τετράγωνο κουτί το οποίο συρρικνώνεται σταδιακά μέχρι να με καταβροχθίσει,να με συνθλίψει βίαια και χωρίς κανένα έλεος.Τώρα θα σκεφτείς οτι αφού αισθάνομαι έτσι γιατί δεν βγαίνω έξω να πάρω λίγο αέρα.Έχω να περιποιηθώ τον εαυτό μου αρκετές μέρες συν του οτι δεν έχω κίνητρο για να βγω,με κουράζει μόνο η σκέψη του να ετοιμαστώ και να βρεθώ ανάμεσα σε ανθρώπους.Επίσης,παρατηρώ το τελευταίο καιρό οτι όταν διαβάζω δε μπορώ πάνω από 15 με 20 λεπτά να είμαι αφοσιωμένη και συγκεντρωμένη στο βιβλίο,συνέχεια αποσπάται η προσοχή μου.Κάτι το οποίο με ενοχλεί ιδιαίτερα γιατί ποτέ δεν είχα θέμα συγκέντρωσης.

---

Γιατι δε βγαινεις με το αγορι σου μονοι σας χωρις παρεα,να πατε καπου μοναχικα

Για τη συγκεντρωση ξαπλωνεις ανασκελα στο κρεβατι,απολυτη ησυχια,κλεινεις τα ματια και παιρνεις βαθιες αναπνοες....εισπνοη απο τη μυτη εκπνοη απο το στομα για λιγη ωρα,μεχρι ν αρχισεις να καταλαβαινεις οτι ''αδειασε'' το μυαλο σου.Ανοιγεις τα ματια λες ενα αποφασιστικο ''ΠΑΜΕ'' και ξεκινας.

Χάρηκα που μοιράστηκες μαζί μου τη χαρά σου.Σίγουρα το οτι "φεύγουν" μαθήματα από πάνω σου είναι ανακουφιστικό και ενθαρρυντικό.Είναι κάτι που θα πρέπει να σε γεμίζει με αυτοπεποίθηση,πείσμα και πίστη για τον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου.Οπότε,για ακόμη μια φορά να σου πω μπράβο για την επιτυχία σου.Εγώ πάντως όταν διαβάζω threads από το φόρουμ "σφίγγεται" η καρδιά μου,το "είναι" μου οπότε τις περισσότερες φορές το αποφεύγω.
Το "wonderful life" είναι από τα κομμάτια που γνωρίζω,στους στίχους όμως ποτέ δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία μέχρι σήμερα.Πραγματικά στις βόλτες μου στους λόφους,πάντα έχω ένα αίσθημα πληρότητας και σκέφτομαι το πόσο πιο πολύ με "γεμίζει" η φύση και η ομορφιά της συγκριτικά με τη πλειονότητα των ανθρώπων.Είναι από τις λίγες στιγμές που -καθώς περπατάω χαμένη στα μονοπάτια με συντροφιά μου τη μουσική- έχω ένα αυθεντικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου.Δύσκολα οι γύρω μου με βλέπουν έτσι ή να το θέσω καλύτερα δύσκολα μου βγάζουν αυτή την αυθόρμητη και γνήσια χαρά.
Λατρεύω και εγώ την Αθήνα.Την έχω περπατήσει σχεδόν όλη.Πολύ περπάτημα όμως.Να,έχω να πάω στο κέντρο μια βδομάδα περίπου και αισθάνομαι να μου λείπουν συγκεκριμένοι δρόμοι,περιοχές,στενάκια και στέκια.Μου αρέσει περισσότερο μάλλον η περιθωριακή πλευρά της αλλά είναι και κάποιες καλαίσθητες περιοχές που λατρεύω.Τη νύχτα ειδικά όταν κάνω βόλτα -έχοντας γίνει "καλά" από ποτό- τα κτίρια,τους δρόμους,όλα τα βιώνω ακόμα πιο έντονα,η αθήνα παίρνει άλλες διαστάσεις στο μυαλό μου.Μου έρχονται τώρα που σου γράφω στιγμές και σκέφτομαι οτι κάποιες φορές όλα μου φαίνονται τόσο ονειρικά τη νύχτα στη πόλη που αισθάνομαι σαν να είμαι χαρακτήρας σε ταινία.Τι γράφω πάλι ε.. Μιλάμε,για μεγάλη ονειροπόληση! Α,μανιτάρια πάντως δεν έχω δει ποτέ στη πόλη και σκέψου οτι εγώ εδώ μεγάλωσα.
Τα μισώ τα ελληνάδικα! Πω.. αυτός ο λαικός τρόπος διασκέδασης,δε ξέρω,απλά εμετούλης.Όπως και κλαμπ,τύπου ακάνθους,λόχαν κλπ.Πολύ μακριά όλα αυτά από εμένα,από αυτό που είμαι εγώ.Όσες φορές έχω δεχτεί προτάσεις από παιδιά της σχολής να πάω σε τέτοιου είδους μέρη,δηλώνω κατηγορηματικά "ΟΧΙ"!
Με "έπιασε" πάντως το δεύτερο κομμάτι που μου έστειλες! Το πρωί που ξύπνησα είχα πολύ ένταση μέσα μου για κάποιους λόγους.Έβαλα να το ακούσω κάποια στιγμή ενώ παράλληλα έβλεπα και το βίντεο.Ε λοιπόν,αισθάνθηκα φευγαλέα να χαλαρώνουν οι μύες μου και -πώς να σου πω- σαν να με υπνώτισε κάπως.Ήταν περίεργο,αλλά κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα μόνο.To γαλλικό κομμάτι που σου έστειλα χθες,μου το είχε στείλει ένα άτομο παλιότερα και αυτό που μου "έμεινε" τελικά από αυτό το κομμάτι είναι ο συγκεκριμένος στίχος : "j'imagine toujours le pire et le meilleur me fait souffrir = φαντάζομαι πάντα τα χειρότερα και τα καλύτερα με κάνουν να υποφέρω".Και αυτό γιατί από τη μια μου αρέσει η αντίφαση που δημιουργεί με την αθωότητα και τη γλυκύτητα που βγάζει το βίντεο ή τον ευχάριστο ρυθμό του κομματιού και από την άλλη γιατί ταυτίζομαι απόλυτα.Άνετα δηλαδή προσθέτω τον παραπάνω στίχο στην περιγραφή "σχετικά με εμένα".Πάντως και εγώ,πέρα από αγγλικά,έκανα γαλλικά για κάποιο διάστημα μικρότερη.Τότε μου άρεσαν πολύ σαν γλώσσα,αλλά πλέον δεν μου κάνουν κάποια αίσθηση.Αγαπάω γερμανικά.
Δε νομίζω οτι μιλάμε για ίδια μέρη πάντως.Αν και μου κίνησες πολύ το ενδιαφέρον και τη περιέργεια με αυτό που έγραψες οτι απαγόρευσαν στα μέρη που αναφέρεσαι εσύ να γίνονται πάρτυ λόγω έλλειψης ασφάλειας και μαχαιρωμάτων (!?) και δε ξέρεις πόσο θα ήθελα να μάθω σε τι μέρη ακριβώς αναφέρεσαι,αλλά το ξέρω οτι από εδώ είναι δύσκολο να μιλήσεις ανοιχτά.Γενικά,είμαι λίγο των ριψοκίνδυνων καταστάσεων,είναι φοβερό να αισθάνεσαι να χτυπάει η αδρεναλίνη κόκκινο.Τώρα θυμήθηκα μια νύχτα,από τις πιο έντονες της ζωής μου,ήταν επέτειος ενός γεγονότος και παρατρίχα είχα γλιτώσει να πιαστώ από τους μπάτσους και να φάω ξύλο.Θα σου έγραφα παραπάνω για εκείνη τη νύχτα,αλλά δημόσια δε θέλω.
Εμένα τα ρούχα μου,το στυλ μου είναι η ταυτότητα μου,η ασπίδα μου.Θέλω να πω οτι αν βγω έξω χωρίς τη "στολή" μου αισθάνομαι κάπως απροστάτευτη και σαν να χάνω την αυτοπεποίθηση μου.Πιστεύω οτι το ντύσιμο σκιαγραφεί τη προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου.Εγώ περισσότερο έχω ένα minimal darkwave/post - punk (ακόμα και neofolk) στυλ.Αλλά κατράμι όλα μου τα ρούχα.Λατρεύω βέβαια και τα άσπρα πουκαμισάκια.Μέχρι εκεί όμως! Ήταν ευχάριστη έκπληξη να διαβάζω το στυλ ρούχων που θέλεις να πάρεις.Είμαι fan.Έχω κάτι μαύρα παπούτσια με ψηλό πάτο,τελείως cyberpunk.
Σήμερα μόλις ανακάλυψα (!) οτι από το σκηνοθέτη που μου προτείνεις έχω δει μια ταινία,το "princess mononoke".Και αυτό γιατί ένα συγκρότημα που ακούω επηρεάστηκε από τη συγκεκριμένη ταινία (που όταν είχα δει μου είχε αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις,αλλά πάει καιρός τώρα οπότε δε τη θυμάμαι καλά) για το concept του τελευταίου δίσκου του.Νομίζω επιβάλλεται να σου στείλω κομμάτι : https://www.youtube.com/watch?v=0xLr4v1Lv1Q .O τίτλος του κομματιού σημαίνει "I am from elsewhere".Έπίσης Γάλλοι και ένας στίχος που λατρεύω από αυτό το κομμάτι είναι ο εξής : "Au milieu de mes semblables Je vois des monstres = Among my peers I see monsters!".Όταν είχα πρωτοακούσει το δίσκο,παρατηρούσα τη παρακάτω φωτογραφία από το booklet και τη συνδύαζα με το κομμάτι που σου έστειλα:

http://en.metal-tracker.com/torrents/images/1837410.jpg

Είδα πάντως το trailer από τη ταινία που μου προτείνεις και να είσαι σίγουρη οτι θα τη δω.
Εγώ χαίρομαι που υπάρχει αυτή η αμοιβαία ανταλλαγή εμπειριών,ενδιαφερόντων κλπ.Μου αρέσει που μου ανοίγεσαι και εσύ και μαθαίνω πράγματα για εσένα.Ελπίζω και η σημερινή μέρα να ήταν παραγωγική όσον αφορά το διάβασμα.Καλό σου βράδυ psy.

giati metaniwneis?

Καλή μου , έχω περάσει και εγώ μια τέτοια περίοδο ... μόνο με καφέ και τσιγάρο και 42 κιλά ..σκιά του εαυτού μου τότε ήταν που έχασα κάθε ενδιαφέρον για ότι αγαπούσα πιο πολύ ..οι λόγοι και οι αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτό ίσως να διαφέρουν κατά πολύ ..

απλά θέλω να σου πω ..επειδή είσαι μικρή και εγώ έκανα να το ξεπεράσω κάποια παραγωγικά χρόνια που μου κόστισαν είναι να το παλέψεις ..να σηκωθείς πάνω και να το παλέψεις να κάνεις πέτρα την καρδιά σου ..να τα βάλεις κάτω ..να ζητήσεις βοήθεια .. να προσπαθείς να διεκπεραιώσεις τους στόχους σου και μέσα από αυτό και τις αναζητήσεις σου ..θα αλλάζεις και θα αλλάζεις...για να μην φτάσεις εκεί που έφτασα εγώ ... μαζί με ανθρώπους που είναι 10 χρόνια πίσω από σ ένα πίσω ηλικιακά ..και να νοιώθεις ότι θα πρεπε να το έχεις χειριστεί αλλοιώς ..τότε που ..το ξέρω ότι σ αυτή τη φάση δεν μπορείς να το δεις ..δεν καταλαβαίνεις το χρόνο που περνάει πολύ εύκολα ..και νοιώθεις να έχουν φύγει οι δυνάμεις σου για να συνεχίσεις ...αλλά απλά ζήτα βοήθεια και συνέχισε να ζεις ..

πολλοί στο δρόμο σου φίλοι ή συνεργάτες ή... δεν ξέρω και εγώ τι ... είναι σε άλλη φάση ίσως να μην έχουν την παιδεία και τις γνώσεις και δεν είναι στη φάση ..να μπουν στα παπούτσια σου ...ξέρω ότι αυτό σου δημιουργεί μοναξιά ...αλλά ..αγνόησε τους ...και κάνε αυτό που πρέπει για σ ένα και για τα δικά σου πόδια στο δικό σου δρόμο ..

και μπροστά στους κατάλληλους ανθρώπους μέσα από την καθημερινότητα σου θα καταλάβεις εσύ ... σε ποιους αξίζει τον κόπο να μοιραστείς κομμάτια της ψυχής σου και σε ποιους όχι ..

Επίσης σ αυτή τη φάση που είσαι να ξέρεις ότι μπορείς να δημιουργήσεις πολύ όμορφα πράγματα ...