Ηρθα στη θεση μου! Δεν το ειπα για να σε προσβαλλω αλλα γιατι οντως σκεφτομαι α κατσε ρε φιλε ο στελιος66 το νικησε :p
Printable View
Ηρθα στη θεση μου! Δεν το ειπα για να σε προσβαλλω αλλα γιατι οντως σκεφτομαι α κατσε ρε φιλε ο στελιος66 το νικησε :p
Ναι κ χωρίς φάρμακα κ βοήθεια ψυχολόγου,στο λέω ειλικρινά!! Αυτό που σου είπα πάντως για την απομυθοποίηση ισχύει στο ακέραιο. Δέν ξέρω αλλά είναι σαν ένα ψέμα που το ξεσκεπάζεις κ αυτό έπειτα καταρρέει μόνο του,κάπως έτσι μπορώ να το περιγράψω πιό παραστατικά, Μην μασάς τίποτα,σκέψου ότι αυτή την στιγμή αυτό που νιώθεις είναι τα απλώς τα ψέματα του άγχους σου κ τίποτε περισσότερο. Θα έρθει σύντομα η στιγμή που θα τα σκέφτεσαι όλα κ θα σου φαίνονται σαν ένα κακό όνειρο που δεν μπορεί πλέον να βλάψει κ τίποτε περισσότερο απ'αυτό,οκ;
Δεν αντιμετωπίζουν όλοι την ίδια διαταραχή με τον ίδιο τρόπο και στην ίδια ένταση.Quote:
Originally Posted by Μ1994
Ακούω μερικές φορές κάποιον να λέει:''Έπεσα σε κατάθλιψη και τρώω όλη μέρα γλυκα,,έχω πάρει πολλά κιλά'',και εγώ γελάω...Δεν είναι αυτό κατάθλιψη...μακάρι να ήταν έτσι.
Ή εκνευρίζομαι όταν ακούω κάποιον να λέει''¨Ο τάδε ήταν δυνατός και νίκησε τον καρκίνο...ενώ ο δείνα πάλεψε αλλά δεν τα κατάφερε''...αυτά είναι σαχλαμάρες..
Η ίδια διαταραχή έχει πολλές βαθμίδες κακοήθειας και εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε άνθρωπο.
Δεν έχεις κάποιο έμπιστο πρόσωπο στον κοντινό σου περίγυρο που θα μπορούσες να του εκμυστηρευτείς το τί περνάς και να προσπαθήσετε από κοινού να φτιάξετε αντιπερισπασμούς για να ξεχαστείς και να χαλαρώσεις?"
Exw apla mou eipes auto gia swmatopoihsh pou de thelw akrivws na mathw ti einai kai tromokratoumai ligo.. exw milhsei alla ti na sou kanei onallos ?
Kai giati alloi me tis idies skepseis na diagignwskontai me katathlipsh k egw oxi as poume ? Ayta me fovizoun kai me kratane
Μακαρι να γινει ετσι ειλικρινα σε ευχαριστω πολυ για τα λογια σου, γιατι προς το παρον μιωθω σαν να ειμαι καπου φυλακισμενη και η ζωη μου και ο εαυτος μου ενα ψεμα
Καταρχάς δεν είναι αναγκαίο όταν έχεις αποπραγματοποίηση να έχεις και κατάθλιψη. Μπορεί τις περισσότερες φορές να πηγαίνουν πακέτο όμως, μπορείς να το πάθεις και από απλό άγχος. Το ξέρεις ότι το 50% του πληθυσμού θα πάθει μια φορά αποπρ. από απλό άγχος ή μετατραυματικό στρες? Και ότι το 80% μπορεί να το πάθει στα καλά καθούμενα για δευτερόλεπτα χωρίς κανέναν προφανή λόγο; λέγεται jamais vu και είναι το αντίθετο του γνωστού σε όλους μας deja vu. Οπότε μην αγχώνεσαι και άλλο και μην ζορίζεις τον εαυτό σου. Εφόσον, ο γιατρός σου σου λέει πως δεν χρειάζεσαι φάρμακα σημαίνει πως μπορείς να το αντιμετωπίσεις και μόνος/η. Εμένα ο ψυχίατρος μου έχει πολύ πλάκα. Μου έλεγε ότι κάθε φορά που πηγαίνει σινεμά παθαίνει αποπραγματοποίηση, και για να το σατιρίσει και λίγο μου έλεγε ήρθες να λύσεις τον πρόβλημα σου στον ομοιοπαθή. Με αυτόν τον τρόπο με έκανε να καταλάβω πόσο ασήμαντο είναι όλο αυτό. Όσο αναφορά τις κρίσεις πανικού που μου προκαλούσε η αποπραγματοποίηση μου έλεγε ότι είναι τόσο ανούσια όλα αυτά που είναι λες και πηγαίνεις στον παθολόγο και του λες έχω κρύωμα....Quote:
Originally Posted by Μ1994
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Σου στελνω μια αγκαλια
Γλυκουλιι[emoji4] Εισαι καθολου καλυτερα;Quote:
Originally Posted by Μ1994
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Νομοζω απο αποπραγματοποιηση παω καλα ! Αλλα παιδια μου εχουν καρφωθει τα υπρξιακα! Ειναι παρα πολυ βασανιστικο και με κλονιζει! Ετρωγα ανεκαθεν κολληματα με ασθενειες κλπ αλλα αυτα οκ περνανε καποια στιγμη βλεπεις οτι δε νοσεις! Αλλα τα υπαρξιακα και ολες αυτες οι σκεψεις πως σταματανε;;; Περνανε;
Από ότι κατάλαβα,πρέπει να είσαι και τρομερά αγχώδης,σχετικά με τη ζωή σου,την ύπαρξη σου,τα πάντα.Quote:
Originally Posted by Μ1994
Οι γύρω σου τι λένε με την κατάσταση αυτή?
Ίσως ο ψυχολόγος σου να έχεις δίκιο,καθώς δείχνεις να κάνεις πράγματα από ανάγκη,όπως οι σπουδές στον συγκεκριμένο κλάδο που όπως λες ότι δεν θες να ασχοληθείς.Πάνω σε αυτό το θέμα,των σπουδών,έχεις σκεφτεί να σπουδάσει αυτό που πραγματικά θες?Και να βάλεις κάποιο πλάνο για την ζωή σου?
Γενικά αυτό που έχω καταλάβει παιδιά είναι ότι το άγχος, οι κρίσεις πανικού, η κατάθλιψη, η αποπραγματοποίηση κλπ έρχονται στην ζωή μας για να μας πουν κάτι που δεν έχουμε καταλάβει. Είναι σαν να χτυπάει ένα εσωτερικό καμπανάκι το οποίο να μας υποδεικνύει ότι κάτι δεν πάει καλά με την ζωή μας. Ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε. Για τον καθένα από εμάς φυσικά μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό πχ μια δουλειά που δεν μας ευχαριστεί, ένας σύντροφος που δεν μας ευχαριστεί, το ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε στην ζωή μας,η ανεργία, η απραξία, η έλλειψη ενδιαφερόντων, η έλλειψη φίλων και πολλά ακόμα παραδείγματα. Μην κολλάτε λοιπόν στα συμπτώματα της αποπραγματοποίησης. Προσπαθήστε να δείτε λίγο πιο βαθιά το ζήτημα,και να είστε ειλικρινείς με τους εαυτούς σας. Και ότι σας καταπιέζει να προσπαθήσετε να το αλλάξετε και να το βγάλετε μια για πάντα από την ζωή σας. Τα συμπτώματα της αποπραγματοποίησης περνάνε, το θέμα είναι όμως ότι εάν δεν τα βρούμε με τον εαυτό μας, εάν δεν ξεκουράσουμε λίγο το μυαλό μας από τις αρνητικές σκέψεις και τις υπαρξιακές αντίστοιχα θα βασανιζόμαστε άδικα. Και τα λέω μπας και τα ακούσω και εγώ. Υπάρχουν στιγμές που με απελπίζει αυτό το αίσθημα ότι κάτι με διαχωρίζει από τον κόσμο και τον εαυτό μου. Είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς όλο αυτό. Όμως, έχω συνηδητοποίησει ότι κάτω από την αποπραγματοποίηση υπάρχουν χίλια δυο πράγματα που θέλω να αλλάξω και με κάνουν να μην είμαι ικανοποιήμενη με τον εαυτό μου. Όταν κατανοήσεις αυτό και το αποδεχτείς και σιγά σιγά κάνεις μικρά βηματάκια για να λύσεις τα προβλήματα σου, σίγουρα οδεύεις σε καλό δρόμο να απαλλαγείς από την αποπραγματοποίηση.Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Καλησπέρα! Μου εχουν μεινει ρε παιδια παρα πολυ οι υπαρξιακες σκεψεις που με κανουν κουρελι! Τωρα ας πουμε σκεφτομαι οτι σκεφτομαι και μου προκαλει τρομο. Μηπως ειναι ΙΔΨ; Καποιος που να ειχε τετοιες σκεψεις τοσο εντονα ας μου πει οτι το ξεπερασε! Μοιαζουν οτι θα ειναι τοσο μονιμες αυτες οι σκεψεις!
Προσπαθω να διαβασω για την εξεταστικη και διαβασζω και σκεφτομαι «πως καταλαβαινω τι διαβαζω;» Μπορω να τις παραβλεψω και να στγκεντρωθω αλλα πανε παραλληλα αυτες οι σκεψεις ρε παιδια.. τι θα κανω;
Από τώρα για την εξεταστική?:ΡQuote:
Originally Posted by Μ1994
Μήπως να ξανασυζητήσεις με τον ψυχολόγο σου,όλα αυτά που σε βασανίζουν?
Θα σου δώσει κάποιες συμβουλές πάνω σε αυτά τα θέματα.
Το συζηταω καθε καθε φορα τωρα 2 μηνες καθε φορα.. δε δινει σημαδια. Μ λεει ασχολεισου με την οραγματικη ζωη
Ίσως να θέλει να σου πως όλα αυτά είναι μόνο στο μυαλό σου.Quote:
Originally Posted by Μ1994
Ετσι ειναι τα βιβλια στο πανεπιστημιο κινεζικα σιγα σιγα με το διαβασμα ανοιγει το μυαλο κ οταν θα παρεισ το πτυχιο σου θα εισαι ετοιμη απο γνωσεισ
ρε , μηπως πρπ απλα να αλλαξεις σχολη μιας κ αυτη ειναι που σε βαζει περισσοτερο σε τετοιες σκεψεις , εγω παντως δεν εχω θεμα να σκεφτομαι διαφορα υπαρξιακα ζητηματα οπως ακριβως τα σκεφτεστε εσεις δλδ με την καθε λεπτομερεια αλλα δε με πιανει κανενα αγχος ...Quote:
Originally Posted by Μ1994
Αγχος ισως οχι αλλα δεν σου προκαλει κατι σαν ξενερωμα;Quote:
Originally Posted by Oddy
Καταλαβαινω απολυτα την νηματοθετη. Εγω ειμαι σε μια φαση που μου εχουν ψιλοφυγει η δυσφορια της αποπρ. αλλα με εχουν κυριευσει υπαρξιακες σκεψεις του τυπου, γιατι υπαρχουμε, γιατι ζουμε, τι υπαρχει μετα τον θανατο κτλ. Απο τη μια δεν με τρομοκρατουν τοσο σαν σκεψεις, απο τη αλλη ομως με ριχνουν ψυχολογικα και μου δημιουργουν ενα υπαρξιακο κενο του τυπου τι νοημα εχει η ζωη.
Ισως να ειναι υπολειματα του υπερβολικου αγχους...
Οπως ειπε η Αλικη σε ενα σχολιο, ολα αυτα μπορει να ειναι και ενα εσωτερικο "καμπανακι" που κτυπαει για να μας υποδειξει πως κατι πρεπει να αλλαξουμε στη ζωη μας.
Καλησπέρα... έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα.. έχω ΙΔΨ και αποπροσωποίηση.. αυτό που λες τα υπαρξιακά και με το αγόρι τα έχω κι εγώ, άλλοτε εντονότερα, άλλοτε όχι. Και εμένα ο ψυχοθεραπευτής μου δεν ασχολείται πολύ με αυτό αλλά με έχει βοηθήσει στο να καταλάβω γιατί έρχεται αυτή η αίσθηση.. οφείλω να πω ότι πήγαινα πολύ καλύτερα αλλά κι εγώ με την εξεταστική έχω αγχωθεί και με έχουν πιάσει πάλι. Μην φοβάσαι, δεν παθαίνεις έτσι σχιζοφρένεια! Αν θέλεις μπορούμε να επικοινωνήσουμε κ με προσωπικά μνμτα!!Quote:
Originally Posted by Μ1994
Το νοημα ειναι απλο , να ζησεις οπως σαρεσει αφου στην τελικη ολοι θα πεθάνουμε καποια στιγμη , εμενα με βασανιζουν σοβαρες αυπνιες κ στην αρχη ειχα ψηλοαπογοητευτει με τη φαση καθως σπουδαζω επιστημες υγειας κ ξερω τα μακροπροθεσμα αποτελεσματα ελλειψης υπνου , ωστοσο καθε φορα σκεφτομαι αυτο που σ εγραψα πριν κ ειμαι κ παλι γεματος ορεξη να ζησω καινουρια πραγματσ κ να γνωρισω καινουριους ανθρωπους , ποιος ξερει μπορει αυριο να με πατησεθ κανα φορτηγο χαχαQuote:
Originally Posted by RandomUser
Παιδιά καλησπέρα... προχθές που οδηγούσα με έπιασε ξαφνικά μήπως δεν καταλαβαίνω τι γίνεται και δεν πατήσω φρένο ή δεν στριψω στην στροφή και γενικά ότι δεν καταλαβαίνω τι γίνεται με αποτέλεσμα να αγχωθώ παρά πολύ. Οδηγούσα μια χαρά αλλά είχα φοβερό άγχος. Από τότε φοβάμαι να οδηγώ και νομίζω πτι δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Έχει πάθει κανεις κάτι αντιστοιχο;
@Oddy Χαιρομαι που που μπορεις και το εκλαμβανεις ετσι θετικα. Στην περιπτωση αυτων που εχουν θεματα με αποπρ. το προβλημα ειναι πως εχουνε μπει σε ενα τρυπακι και υπεραναλυουν τα υπαρξιακα.
@DiSI Ναι, και εγω το εχω παθει. Εκει που οδηγω μπαινει μια σκεψη στο ακυρο και λεω στον εαυτο μου, που παω τωρα και γιατι το κανω αυτο. Απο οτι εχω καταλαβει ολοι οσοι εχουμε αποπρ. ακολουθουμε σχεδον ενα ιδιο μοτιβο σκεψεων. Υπομονη. Επισης εγω θα σου προτεινα να χρησημοποιεις το αυτοκινητο για μικρες αποστασεις και να πηγαινεις σε οικεια μερη ετσι ωστε το μυαλο σου να εξοικειωθει με την ιδεα της οδηγησης.