Βγήκε όντως για καφέ; Γιατί εγώ στους περισσότερους που την επεφταν με αυτόν τον τρόπο απλά έδινα ψεύτικο τηλέφωνο για να ξεμπερδεύω!
Printable View
ειναι θεμα φυλου.
τα αρσενικα παντα σε ολα τα θηλαστικα κανουν τη πρωτη κινηση, η γυναικα επιλεγει απο αυτα που της την επεσαν εαν εχει την δυνατοτητα γιατι σε πολλα ειδη ζωων που ζουνε σε αγελες δεν εχει αυτη την δυνατοτητα.
αυτο συμβαινει γιατι λογο φυσικης επιλογης μονο τα ικανοτερα αρσενικα πλησιαζουν θηλυκα για ζευγαρωμα, ετσι στατιστικα το αρσενικο που θα πλησιασει ενα θηλυκο ειναι καλυτερο απο καποιο που δεν θα πλησιασει.
εαν το θηλυκο επελεγε με ποιον θα ζευγαρωσει θα εκανε τοσα πολλα λαθη στην επιλογη του που δεν θα υπηρχε ζωη στην γη για αυτο εχουν μεταδωσει τα γονιδια τους αυτα που δεν κανουν την πρωτη κινηση ενω αντιθετα εαν τα αρσενικα περιμεναν απο τα θηλυκα δεν θα ειχαν επαφες μαζι τους και δεν θα ειχαν μεταδωσει τα γονιδια τους στους απογονους τους.
ο ανθρωπος ασφαλως ειναι ενα ζωο οπως ολα τα αλλα. οι ομοιοτητες του ειναι περισσοτερες απο τις διαφορες του με τα υπολοιπα. εαν περιτυλιγει τις συμπεριφορες του με την ηθικη μικρη σημασια εχει.
ενταξει πρεπει να ειχε και καποιο ταλεντο παντως στατιστικα εντελως στην τυχη να παει καποιος χωρις δηλαδη να προηγηθει μη λεκτικη προσεγγιση η πιθανοτητες ειναι περιπου 1 στις 10 πολυ καλες δηλαδη για καποιον που μερικες αποκαλουν λιγουρι, γιατι ουσιαστικα πολυ γρηγορα βρισκει διαθεσημη γυναικα. βεβαια αυτοι οι τυποι ειναι ντουρασελ μετα την μια καπακι θα πανε και για την επομενη για να τις κανουν συλλογη
Φίλε nikos2 έχει μία λογική τάση το σκεπτικό σου... αλλά είναι λανθασμένο στον πυρήνα του, και βασίζεται σε κάτι αναπόδεικτο.
Χώρια το οτι μπερδεύεις τα ζώα με τους ανθρώπους... και οτι για κάποιο λόγο προσπαθείς να το περιορίσεις στα θηλαστικά... και οτι παραβλέπεις και χτυπητά παραδείγματα από το ζωικό βασίλειο, όπως το γεγονός οτι πολλά διαφορετικά αρσενικά ζούδια που έχουν την δυνατότητα-ικανότητα να ζήσουν σαν αντίστοιχα "μπακούρια" όπως οι άνθρωποι (και όχι σε αγέλες), όταν πρόκειται να ζευγαρώσουν, κάθονται και προσπαθούν να κάνουν κάποιο (τυχαίο) θηλυκό να τα προσέξει (η αντίστοιχη δηλαδή γυναικεία συμπεριφορά στην οποία αναφέρεσαι) και όμως (!) ακόμα διαιωνίζεται το είδος τους...
Εκτός από αυτά λοιπόν... μία "επιλογή" που δεν ξέρω αν την συνειδητοποιείς είναι οτι στον αληθινό κόσμο αν κάποια γυναίκα αισθάνεται οτι δεν "επιλέγει", η υγιής αντιμετώπιση, είναι να δοκιμάσει να προβάλλει τον εαυτό της σε διαφορετικό χώρο από αυτόν που το έκανε μέχρι τώρα ή με διαφορετικό τρόπο. Παρόμοιου είδους όμως προβολή θα κάνει και ένας άντρας όταν "επιλέξει" να πλησιάσει μια γυναίκα. Αυτό που θα της πει, ο τρόπος που θα μιλήσει, ο τρόπος που θα σταθεί.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα στα άτομα του ίδιου φύλου (και μιλάμε για ανθρώπους πλέον, νοήμονα όντα = ανεπτυγμένος προμετωπιαίος φλοιός), μεταξύ εκείνων που προσεγγίζουν ένα πιθανό ταίρι κι εκείνων που αναμένουν το ταίρι... είναι τα παραδείγματα που τους έχουν δοθεί κατά την διάρκεια της σεξουαλικής τους ωρίμανσης. Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην "διδασκαλία" ενός μεγαλύτερου... πχ του γονιού στο παιδί, αλλά και στην αυτοδημιούργητη-έμφυτη προσαρμοστικότητα ενός ανθρώπου, όταν βάζει έναν στόχο, να δοκιμάσει όποιο παράδειγμα συμπεριφοράς βλέπει γύρω του να πετυχαίνει, ή ακόμα και να πρωτοτυπήσει στον τρόπο προσέγγισης, οδηγούμενο από τις ανάγκες του/της.
Μια υγιής γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της και σκέφτεται οτι θέλει να γίνει μητέρα, θα αρχίσει πολύ μεθοδικά να "επιλέγει" τον μέλλοντα άντρα/σύζυγο-πατέρα, θέτοντας πρώτα απ'όλα κάποια στοιχειώδη κριτήρια... και αυτά θα τα συγκρίνει πάνω και σε αυτούς που θα την πλησιάσουν (αφού θα προβάλλει τον εαυτό της ως υγιές παράδειγμα μέλλουσας γυναίκας/συζύγου-μητέρας) αλλά και σε αυτούς που θα πλησιάσει από μόνη της, γιατί προηγήθηκαν οι ενδείξεις του, ως υγιούς άντρα... και όχι πάλι αναγκαστικά από "πέσιμο"... αλλά από την αρχικώς (προ)αναφερθείσα, αυτοπροβολή (του "κόκκορα"), μέσα σε έναν χώρο... είτε διασκέδασης, είτε δουλειάς, είτε οτιδήποτε.
Επιλογή κάνουν και τα δύο φύλα.
Επιλογή κάνουν οι χαρακτήρες-προσωπικότητες... με συνειδητά και υποσυνείδητα μηνύματα εκατέρωθεν.
Επιλογή κάνουν πλέον (εδώ και αμέτρητα χρόνια) οι περισσότεροι άνθρωποι (αργά ή γρήγορα), από το υποσύνολο εκείνων που καταλαβαίνουν οτι η διαιώνιση του είδους δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους δικούς τους απογόνους.
Όσο περιορισμένες επιλογές έχουν οι γυναίκες άλλο τόσο έχουν και οι άνδρες, και αυτό βασίζεται μόνο στον χωροταξικό παράγοντα, αρκούντως βέβαια οτι η ενασχόληση με το θέμα είναι ενεργητική.
Είναι καλύτερα να προσεγγίζεις απ'το να περιμένεις; Δεν είναι απόλυτο και εξαρτάται από τις περιστάσεις. Καλύτερα να σε προσεγγίσουν σε ένα δωμάτιο γεμάτο με ανθρώπους που πληρούν τα 5 από τα 6 κριτήριά σου, παρά να προσεγγίσεις κάποιον σε ένα δωμάτιο γεμάτο με ανθρώπους που πληρούν το 1 από τα 6 κριτήριά σου.
Είναι καλύτερα να προσεγγίσεις απ'το να περιμένεις στο δωμάτιο με τα άτομα που "όλοι" πληρούν τα 5 από τα 6 κριτήριά σου; Όχι απαραίτητα. Γιατί μπορεί το έκτο κριτήριο, να είναι, το άτομο του ενδιαφέροντός σου, να μην είναι "πέφτουλας"... θηλυκός, ή αρσενικός.
Από όσους ανθρώπους κάνουν επιλογή... κάποιοι κάνουν σοφότερες και κάποιοι λιγότερο ταιριαστές.
Τα πάντα είναι ρευστά όμως αν συνεχίζουμε να μιλάμε για ανθρώπους... πάνω απ'όλα έχει σημασία το μυαλό του καθενός... και αυτό μόνο στην πορεία διακρίνεται.
Προσωπικά αν ακούω έναν άλλο άντρα να μιλάει απόλυτα και να υποστηρίζει σαν κανόνα οτι οι γυναίκες δεν επιλέγουν, τείνω να σκεφτώ οτι δεν έχει υπάρξει σε μεγαλύτερη παρέα 5-6-7-8 ελεύθερων και διαθέσιμων ατόμων, όπου εκεί θα δει διακριτικά παραδείγματα από διαφορετικές γυναίκες, να δείχνουν ξεκάθαρη πρωτοβουλία "επιλογής" σε κάποιους άντρες, έναντι των υπόλοιπων αντρών στην παρέα, με την διαχυτικότητα και το σύνολο της παρουσίας τους κατά την εξέλιξη της συναναστροφής.
Loading... αυτα που εγραψες τα καταλαβαινω αλλα δεν τα πιστευω. μαλλον ειμαι απο αυτους που τα βλεπουν ολα μαυρα η ασπρα χωρις αποχρωσεις. σχετικα με την τελευταια παραγραφο σου εχεις δικιο, δεν μου εχει συμβει ποτε.
Νικολα φιλε η ιωαννα το ειπε καλα την ιδια στιγμη που επιλεγουμε επιλεγομαστε ταυτοχρονα γι αυτο τα καταφερνουν λιγοι γτ δεν ειναι αμοιβαιο συνηθωσ
Μα εσύ δεν θα ξέρεις ότι την έχει πέσει και σε άλλες.και αν το υποψιαστείς δεν θα είσαι σίγουρη..άσε που με τον τρόπο που θα σε πλησιάσει δεν θα σκέφτηκε καν ότι πριν από σένα την έχει πέσει σε άλλη..είναι να ξέρει να ρίχνει γυναίκες...
Έχει καταφέρει πολλά κορίτσια μπροστά στα μάτια μου..να πάνε για καφέ την ίδια στιγμή κι όλας..και στο σύνολο έχω γνωρίσει 4 τέτοια άτομα..οχι μόνο έναν..
Υπό κατάλληλες συνθήκες, θα σου έλεγα καλά κάνεις.
Είναι χρήσιμη όμως η εξής διαφοροποίηση...
Άσπρο --- Το ποτήρι είναι γεμάτο μέχρι τη μέση
Μαύρο --- Το ποτήρι είναι άδειο μέχρι τη μέση.
Γκρί --- Το ποτήρι έχει νερό
Δηλαδή για πράγματα που κάνουμε μια εκτίμηση ή εφαρμόζουμε τα υποκειμενικά μας γούστα... οκ σε κάποιες περιστάσεις έχει αξία και αρμόζει να βλέπουμε την κατάσταση άσπρο/μαύρο.
Όταν όμως μιλάμε για γεγονότα που έχουν την δική τους αξία, σαν γεγονότα και μόνο, και δεν βασίζονται στην ερμηνεία μας... εκεί κάπου νομίζω αρχίζει να αλλοιώνεται η εικόνα μας, όταν θα προσπαθήσουμε να τους δώσουμε διαφορετική αξία.
Αυτές οι τοποθετήσεις είναι αποτέλεσμα της "ανάγκης" της γυναίκας να γίνει τυχαία η γνωριμία. Μόλις η μέση γυναίκα καταλάβει πως της γίνεται πέσιμο, αυτόματα ξενερώνει.
Ακόμη και το παρόν θέμα, φαίνεται στις γυναίκες εκ προοιμίου άκυρο, καθώς δεν μπορούν να δουν με τη λογική το όλο εγχείρημα. Είναι πέρα απ' τη λογική τους.
Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το πέσιμο δεν είναι και ο ποιο ορθόδοξος τρόπος για να γνωριστούν δύο άνθρωποι με σκοπό να συνευρεθούν ερωτικά. Για να υπάρχει μια ομαλή ροή στην όλη υπόθεση, θα πρέπει να γίνεται η γνωριμία με συγκεκριμένους ρυθμούς, σε συγκεκριμένα πλαίσια, όπου οι συμπεριφορές θα φανερώνουν υποσυνείδητα το αν υπάρχει συμβατότητα μεταξύ τους. Τότε είναι, νομίζω, που βλέπουμε φαινομενικά αταίριαστα ζευγάρια (εμφανισιακά κυρίως) και αναρωτιόμαστε τι του/της βρήκε.
Το πέσιμο, στην ουσία, για να πετύχει θα πρέπει να μη φανεί στημένο. Για να γίνει αυτό επιστρατεύονται διάφορες τεχνικές οι οποίες είτε έχουν γίνει κτήμα λόγο εμπειρίας, είτε έχουν γίνει γνωστές σε θεωρητικό επίπεδο με σκοπό να γίνουν πράξη.
Η αλήθεια είναι ότι τώρα ξενερώνουν..ενώ παλιά στην εποχή μου δεν ξενερώνουν τόσο πολυ.υπηρχαν και αυτές που ξενερώνουν αλλά οι πιο πολλές όχι...
Δεν θέλει η γυναίκα να φανεί σαν πέσιμο και να ενδοσει γιατι σου λέει μετά θα με θεωρούν εύκολη και ότι σαν να το περίμενα από χθες..ασχετα αν μέσα της της αρέσει το αγόρι που της την έπεσε... γυναικεία κόμπλεξ τίποτα άλλο...
δεν ειναι για να μην φανει ευκολη. το ειπαμε νωριτερα.
ειναι γιατι οταν αντιληφθει η γυναικα οτι την πεφτεις σε ολες, νοιωθει οτι δεν την επελεξες, δεν την θεωρεις κατι ιδιαιτερο, αλλα θα πηγαινες με την οποιαδηποτε κι αυτο την ξενερωνει. για τον ιδιο λογο μπορει να θελει να σε γνωρισει και δεν σου καθεται με το καλημερα.
Πάντα ξενέρωναν. Ο λόγος για τον οποίο ήταν ποιο δεκτικές στο παρελθόν έχει να κάνει με τη μάθηση. Σήμερα το πέσιμο είναι σπάνιο πράγμα και οι γυναίκες είναι ποιο αρνητικές στην προοπτική γνωριμίας με έναν άγνωστο, ασχέτως χαρακτήρα και συμπεριφοράς του άνδρα.
Η γυναίκα έχει στο μυαλό της τον ερωτισμό σαν κάτι που συμβαίνει και όχι σαν μια κατάσταση που τη δημιούργησε κάποιος από τους δύο. Γι' αυτό λέγεται φλερτ. Αλλιώς θα λεγόταν γνωριμία με τους γείτονες. Απαραίτητη προϋπόθεση για να φλερτάρεις είναι να το έχεις μάθει είτε εμπειρικά είτε θεωρητικά τουλάχιστον, όπως λέω παραπάνω.
Ενω τα κοριτσια αμαζονεσ οπωσ παντα
Οι γυναικες απλα καποιες ειναι λιγο μισανδρες,καποιες θελουν τον πριγκηπα επειδη νομιζουν οτι ειναι τελειες σε εμφανιση και χαρακτηρα και θελουν κατι το αναλογο,καποιες ειναι ανεραστες και καποιες που θελουντην οποια συντροφικοτητα την καλυπτουν μεσω της φιλιας.Επισης απο την στιγμη που δεν θελουν να κανουν παιδι λενε γιατι να μπλεκω με τους μ..... τους ανδρες.Σε λιγα χρονια αν αισθανθουν την αναγκη με μια φιλη τους η με την συντροφο τους υιοθετουν ενα παιδι αλλωστε περασε νομος που το επιτρεπει
ο νομος περασε επειδη ισχυει στο εξωτερικο και αν δε παιρναγε οσοι ξενοι ανηκαν σε αυτη τη κατηγορια και ηθελαν να ερθουν εδω θα γελαγαν μαζι μας.
ετσι γινεται σε ολη την ευρωπη εδω και μερικες δεκαετιες. δεν ειναι κακο. υπαρχουν πολλα παιδια που εχουν αναγκη να ζησουν σε οικογενειακο περιβαλλον και οχι σε ιδρυματα.
στην ελλαδα πολλοι ανθρωποι, αντρες και γυναικες που ειναι πλουσιοι βρισκαν τον τροπο να το κανουν εδω και τουλαχιστον 25 χρονια. η λιανα καννελη ειναι καλσσικο παραδειγμα κρυφης λεσβιας μιας και που δεν εχει δηλωσει ποτε τις προτιμησεις της που υιοθετησε παιδακι
Αληθεια γινεται? Τελειο
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Δεν υιοθετούν, έχουν δικαίωμα στην αναδοχή όπως και όλα τα ζευγάρια ετερόφυλα ή μη που έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης.
Η αναδοχή από τη υιοθεσία έχει τεράστια διάφορα.
Επίσης πολλοί έβρισκαν τον τρόπο να το κάνουν έτσι κι αλλιώς και μέχρι τώρα χωρίς να είναι απαραιτήτως πλούσιοι.
Ποιά αναδοχή και ποιά υιοθεσία?
Όσο και αν αγαπήσεις ένα ξένο παιδί,δεν παύει να είναι το παιδί κάποιων άλλων.
Αν το παιδί δεν είναι καρπός του έρωτα και της συνειδητής θέλησης ενός ζευγαριού να το φέρουν στην ζωή,αν δεν είναι από κοινού δημιούργημα,κάτι χειροπιαστό,που θα επιβεβαιώνεται κάθε φορά που το βλέπετε πως είναι δικό σας κομμάτι,δεν είναι το ίδιο,δεν λειτουργεί.
Ίσως να είμαι αφόρητα ρομαντικός και συντηρητικός εγώ και να αρμενίζω στραβά, δεν ξέρω, ίσως πάλι να είναι στραβός ο γιαλός.
Οπότε κατά την γνώμη σου όλα αυτά τα παιδιά που βρίσκονται στα ιδρύματα, δεν πρέπει να τα υιοθετεί κανείς. Να ζουν εκεί μέχρι τον θάνατό τους! Γαιτί όσο και να το αγαπήσεις δεν θα είναι ποτέ δικό σου, θα είναι παιδί κάποιων άλλων! αυτό λες;
Το καταλαβαίνεις φαντάζομαι πως αν είχαν όλοι την ίδια άποψη με σένα, θα είχαν γεμίσει τα ιδρύματα με παιδιά! Για να μην συζητήσω τι θα γινόταν στην κοινωνία μετά όταν αυτά τα παιδιά τα μεγαλωμένα χωρίς αγάπη μέσα στα ιδρύματα, έβγαιναν σε αυτήν ως πολίτες. Για να μην συζητήσω για τα χιλιάδες ζευγάρια που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να αποκτήσουν δικά τους βιολογικά παιδιά.
Δεν είναι συντηρητική η άποψη σου και σίγουρα όχι ρομαντική, άκρως εγωιστική θα την έλεγα.
Συνειδητή επιλογή και θέληση ενός ζευγαριού να προσφέρουν αγάπη και φροντίδα σε ένα παιδί είναι η υιοθεσία. Πολύ πιο συνειδητή από μια τυχαία ανταλλαγή βιολογικών υλικών απτην οποία προέρχονται πολλά παιδιά έτσι κι αλλιώς. Μητέρα δεν είναι αυτή που γεννάει ούτε πατέρας αυτός που προσφέρει το σπέρμα του μετά από μερικές στιγμές απόλαυσης. Γονείς είναι αυτοί που μεγαλώνουν και πολλές φορές είναι πολύ πιο άξιοι και πιο σπουδαίοι από τους πρώτους.
Μηρυκάζεις τα απωθημένα σου?..χαχα...Όχι, δεν είπα κάτι τέτοιο.
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να υιοθετείς από επιλογή και στο να υιοθετείς από ανάγκη.
Αυτό στο οποίο αντιτίθεμαι είναι η κατοικιδιοποίηση των μωρών.
Κακός γονέας μπορεί να είναι και ο βιολογικός και ο ανάδοχος, δεν υπάρχει διαφορά...εκτός και αν πιστεύεις σε αυθαίρετες γενικεύσεις του τύπου ''Όλοι οι ανάδοχοι γονείς είναι καλύτεροι άνθρωποι από τους βιολογικούς''.
Γιατί τέτοια απαξίωση στην βιολογική τεκνοθεσία?
Είσαι υπέρμετρα biased και αναρωτιέμαι από πού μπορεί να προέρχεται.
Μηρυκάζω τα απωθημένα μου; Μήπως να κοιτάξεις καλύτερα τα δικά σου απωθημένα και από πού προέρχονται σε εσένα απόψεις όπως αυτές;
Όσο και αν αγαπήσεις ένα ξένο παιδί,δεν παύει να είναι το παιδί κάποιων άλλων.
Αν το παιδί δεν είναι καρπός του έρωτα και της συνειδητής θέλησης ενός ζευγαριού να το φέρουν στην ζωή,αν δεν είναι από κοινού δημιούργημα,κάτι χειροπιαστό,που θα επιβεβαιώνεται κάθε φορά που το βλέπετε πως είναι δικό σας κομμάτι,δεν είναι το ίδιο,δεν λειτουργεί.
Τι σημαίνει υιοθεσία από επιλογή και υιοθεσία από ανάγκη; Πώς ακριβώς το ορίζεις αυτό και πώς συνδέεται με το παραπάνω μνμ σου;
Από όσα προείπες συμπεραίνει κανείς οτι θεωρείς πως όσοι έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν βιολογικά παιδιά, είναι σαφώς καλύτερο από το να υιοθετήσουν μιας και τα ξένα όσο και να τα αγαπάς δεν θα είναι ποτέ σαν δικά σου. Επίσης όσοι δεν έχουν αυτή την δυνατότητα άρα υιοθετούν από ανάγκη...ε ας βολευτούν με μια λειψή αγάπη.
Δεν είμαι εγώ αγαπητέ που έκανα την διάκριση σε καλούς και κακούς γονείς ανάλογα με το αν είναι οι βιολογικοί ή όχι. Εσύ την έκανες, οπότε για ψάξου....
Μεγαλε εδω βλεπουμε παιδια στο δρομο κ τα αγαπαμε γτ ακριβωσ ειναι παιδια ασχετα αν εγω πρωσοπικα δεν μπορω να μεγαλωσω κανενα γτ εχω προβλημα αλλα τα παιδια ειναι ενασ λογοσ να ζεισ κι οχι τα λεφτα τα ποτα κ τα ξενυχτια
Σσσσσσ!!!....Ασε τα δικά μου απωθημένα...θα τα ξυπνήσεις...με το ζόρι κατάφερα να τα κοιμίσω.
Δεν έχουν καμμία σχέση με το συγκεκριμένο θέμα(whispering...).
Eπιτέλους και ένα συμπέρασμα που έβγαλες από τα λόγια μου που δεν είναι αυθαίρετο.
Ναι...αυτό ακριβώς εννοώ...και επειδή μ'αρέσει η φράση του Νίτσε ''Σέβομαι έναν φιλόσοφο απ'την στιγμή που μπορεί να δώσει ένα καλό παράδειγμα'', θα σου πω το εξής...
Είναι το ίδιο να συλλάβεις και να ζωγραφίσεις εσύ ο ίδιος έναν πίνακα, με το να αγοράσεις τον ίδιο ακριβώς πίνακα ζωγραφισμένο από κάποιον άλλον?...Μπορεί να σου αρέσει ακριβώς το ίδιο,αλλά έχει διαφορετική αίσθηση όταν είναι δικό σου δημιούργημα.
Ειναι το ιδιο να φτιαξεισ ενα καφε κ το ιδιο να πασ σε καφετερια να στο φτιαξουν ειναι το ιδιο να πλυνεισ το αμαξι απο το να πασ να στο πλυνουν για τοσο μυαλο μιλαμε φιλικα
Πως γίνεται όταν κοιτάζεις το πρόσωπο του παιδιού σου και βλέπεις χαρακτηριστικά της γυναίκας με την οποία είσαι ερωτευμένος, να μην αναπτύσσεται ένα ιδιαίτερο συναίσθημα,ένας ισχυρός δεσμός?
Πως μπορείς να το παρακάμψεις αυτό?
Τόσο εξωγήινος είμαι εγώ και μου φαίνονται όλα αυτά αυτονόητα?
'Η η υποκρισία του ψευτοπροοδευτισμού σας έχει τυφλώσει συναισθηματικά?
Εμένα με βρίσκουν περισσότερο σύμφωνη τα λόγια κάποιου άλλου :
Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.
Για αυτό βρίσκω εντελώς άτοπη την σύγκριση μεταξύ παιδιών και ενός πίνακα, ή γενικώς ενός αντικειμένου.
Όσο για την ομοιότητα που λες με την γυναίκα που θα είσαι ερωτευμένος κτλ....λυπάμαι αλλά δεν το βρίσκω ιδιαίτερα υγιές αυτό. Τι θα γίνει δηλαδή αν δεν μοιάζει στην γυναίκα σου καθόλου; Τι θα γίνει αν δεν έχει ούτε ένα δικό της εξωτερικό χαρακτηριστικό; Για ποιο λόγο τα κάνουμε τα παιδιά; Για να γίνουν ομοιώματα αυτών που ποθούμε;
Οι ανθρωποι ξέρεις και τα παιδιά συνεπώς εκτός από εξωτερικά χαρακτηριστικά έχουμε και εσωτερικά, αναπτύσσουμε μια προσωπικότητα, έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα... κι αυτά προσδιορίζονται και καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους που μας μεγαλώνουν. Αν η γυναίκα σου λοιπόν είναι ξανθιά με γαλανά μάτια και το παιδί σου που υιοθέτησες είναι μαυράκι , είναι πολύ πιθανό να κληρονομήσει τον ευγενικό της χαρακτήρα ή τα νευρά της, ή την παρορμητικότητα της ή την ειλικρίνεια της κι ας μη δεν είναι βιολογικό της παιδί....αυτά δεν σου αρκούν; Θες και το ομοίωμα της για να νιώσεις αυτό το παραπάνω συναισθηματικό δέσιμο που λες μαζί της; Γενικά, χρειάζεσαι ένα παιδί για να νιώσεις συναισθηματικό δέσιμο με αυτή που αγαπάς; Έχεις ορίσει αυτόν ως σκοπό της γέννησης του;
8 χρονια κανω τετοιες κουβεντες,δεν βγαζει πουθενα ουτε εχει νοημα να συζηταω.Δε καθομαι να μιλησω για τα κοροιδιλικια των εξουσιαστων,τους εχω μαθει και ξερω τι κανουν.Καθιστε συζητηστε εσεις λες και εχει νοημα,λες κα ιαμα διαφωνει καποιος και εχει δικιο θ αλλαξει κατι.
ελις μην ανακατευεσαι σε γυναικοκαυγαδες!!
Κοπελια τελευταια φορα για το καλο σου τον αντρα που θα παντρευτεισ πρεπει να τον απομυθοποιησεισ πρωτα κ μετα να τον παντρευτεισ αλλιωσ δε θα πασ μακρια ειστε ολεσ μεγαλομενεσ με την εικονα κ το στατουσ καπωσ πρεπει να προσγειωθητε
ρε παιδια μιας και μιλατε για υιοθεσια να ρωτησω εγω κατι που το εχουμε καιρο στο μυαλο μας εγω και η γυναικα μου..
απο σω ξερω παλιοτερα χρειαζονταν να εχεις περιουσια για να υιοθετησεις ενα παιδι...ισχυει ακομα??εχουν αλλαξει η προυποθεσεις σε σχεσει με πριν???π.χ αν καποιος εχει 5 η 6 χιλιαδες ευρω εισοδημα μπορει να υιοθετηση ενα μωρακι???
επισεις να πω οτι συμφωνω 1000% με ελισαβετ αν καταλαβενω τι θελςι να πει ο yoko choco..γονεις ειναι αυτοι που μεγαλωνουν το παιδι οχι αυτοι που το γενανε...και τα σκυλια γενανε αλλα πολλες φορες παρατανε τα κουταβακια τους αρα πια η διαφορα το θεμα ειναι να το μεγαλωσεις και μαλιστα να το μεγαλωσεις σωστα οχι να το ξυλοφωρτωνεις με το παραμικρο...