Δεν μπορώ να σε απαλλάξω απο τα στραβά του χαρακτήρα μου, μπορώ να σου δώσω όμως παρόλαυτά, ότι πιο όμορφο έχω μεσα μου.
Printable View
Δεν μπορώ να σε απαλλάξω απο τα στραβά του χαρακτήρα μου, μπορώ να σου δώσω όμως παρόλαυτά, ότι πιο όμορφο έχω μεσα μου.
οταν καταλαβουμε ποσο πραγματικα αδυναμοι ειμαστε,αναζηταμε τι εχει αξια πανω μας ....
Γιατι να χρειαζεται να γινουμε αδυναμοι για να δουμε την αξια μασ??Quote:
Originally posted by Empneustns
οταν καταλαβουμε ποσο πραγματικα αδυναμοι ειμαστε,αναζηταμε τι εχει αξια πανω μας ....
..με μπερδευει αυτο..
δηλ. ωσ δυνατοι δεν δινουμε σημασια σε αυτα που εχουν αξια πανω μασ? ..χμ..δεν γινεται νομιζω.. :P :cool:
χωρις αντιθεση δεν υπαρχη δημιουργια.η αντιθεση δεν ειναι τοσο ηρεμη
adzik δεν ειναι απαραιτητο να γινουμε αδυναμοι,απλα να καταλαβουμε ....
αξια εχει μονο οτι αντεχει στο χρονο ...
Όλα τα παρακάτω είναι του Φ. Νίτσε:
‘‘Όσο πιο ψηλά πετάμε, τόσο πιο μικροί φαντάζουμε σε εκείνους που δε μπορούν να πετάξουν.‘‘
‘‘Δε σκοτώνει κανείς με την οργή αλλά με το γέλιο‘‘
‘‘Μη πετάξεις τον ήρωα που είναι μέσα στη ψυχή σου. Κράτησε ιερή την ύψιστη ελπίδα σου.‘‘
‘‘Αγαπώ αυτόν που θέλει να δημιουργήσει πάνω απο τον εαυτό του και καταστρέφεται γι’αυτό.‘‘
‘‘Το θάρρος είναι ο καλύτερος φονιάς: το θάρρος που επιτίθεται σκοτώνει ακόμα και το θάνατο, γιατί λέει: ‘‘Αυτό ήταν η ζωή; Καλά! Άλλη μια φορά!‘‘ ‘‘
‘‘Χρειάζεται περισσότερο θάρρος για να δίνεις ένα τέλος παρά να κάνεις ένα καινούριο στίχο. Αυτό το ξέρουν όλοι οι γιατροί και οι ποιητές. ‘‘
‘‘Εσείς ανώτεροι άνθρωποι, μάθετε λοιπόν να γελάτε!‘‘
‘‘Εγώ που αγαπώ παράφορα τη ζωή, νομίζω πως οι πεταλούδες και οι σαπουνόφουσκες, και όσοι άνθρωποι τους μοιάζουν, γνωρίζουν περισσότερο απ’όλους την ευτυχία‘‘
‘‘Με τα παιδιά μου θέλω να επανορθώσω το οτι είμαι παιδί των πατέρων μου: και με όλο το μέλλον γι’αυτό το παρόν.‘‘
Ο καθένας θα τα ερμηνεύσει διαφορετικά. Εξάλλου ‘‘Δεν υπάρχει αλήθεια, υπάρχει μόνο ερμηνεία.‘‘
Φρ. Νίτσε
Τον έρωτα είναι αδύνατο να τον νικήσει κανείς ή να συνθηκολογησει μαζί του.
Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να του παραδοθεί,
ή να τρέξει μακριά του.
Οι άνθρωποι που μπορούν να σου κάνουν το μεγαλύτερο καλό, είναι οι άνθρωποι που μπορούν να σου κάνουν το μεγαλύτερο κακό.
Μόνο αν πιστεψεις,
θετεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο να νιώσεις προδομένος.
Μόνο αν ανοιχτείς,
θετεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο να νιώσει ευάλωτος κι εκτεθειμένος.
Μόνο αν προσμένεις,
θέτεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο να νιώσει την ματαίωση.
Μόνο αν επενδύσεις συναισθηματικά,
θετεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο του να πληγωθείς.
Ποιος είναι λοιπόν ο δυνατός?
Αυτός που
δεν νιωθει προδομένος,
δεν νιωθει τη ματαίωση,
δεν νιωθει ευάλωτος κι εκτεθειμένος,
που δεν πληγώνεται?
Το μυστικό με τα χρήματα,
δεν είναι στο να τα κρατάμε,
αλλα στο να τα δίνουμε στην σωστή κατεύθυνση.
Η ευαισθησία είναι ενα πλούσιο μα και βαρύ φορτίο για τον άνθρωπο, και σίγουρα, έχει πολλά πρόσωπα.
Ήθελε να νιώθει ασφαλής απέναντι στους άλλους,
γι\' αυτό φρόντιζε να τους μείώνει για να φαίνονται στα μάτια του μικρότεροι κι ακίνδυνοι.
Η ικανότητα όρασης της αλήθειας είναι συνήθως ορισμένης εμβέλειας. Για την πλήρη όραση χρειάζονται καθρέπτες, σώματα δηλαδή που βρίσκονται έξω απο εμάς.
-η αληθεια ειναι μια και μοναδικη,στιβαρη και πραγματικη,εμεις βλεπουμε τη σκια της αναλογα με τον φωτισμο που μπορουμε να της ριξουμε,σε ποσοτητα και σε κατευθυνση για αυτο και ειναι διαστρεβλωμενη οταν φωτιζουμε υπο γωνια
-οσο ζω μαθαινω
-το μεγαλυτερο λαθος μας ειναι να θεωρουμε δεδομενα τα πιο σημαντικα πραγματα ξεκινωντας απο την ιδια την ζωη
-μεγαλυτερο αγαθο της ζωης μας η αγαπη και ο εγωισμος μας εκανε να φοβομαστε να την νοιωσουμε
Άλλα πράγματα με κάνουν να νιώθω ασφάλεια
κι άλλα πράγματα με κάνουν να ΝΙΩΘΩ τη ζωή.
Τα έχω ανάγκη και τα δύο.
Πέρα απο τη ζωή μας, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, γιατί, όσο ζούμε, ποτέ δεν είναι αργά.
Ποτέ δεν είναι αργά, όχι για να κάνουμε τα πάντα, αλλά για να κάνουμε έστω το \"κάτι\" από τα πάντα.
Και, σ\' αυτήν τη ζωή, τα \"κάτι\", είναι πιο χειροπιαστά και πιο σημαντικά κι από τα \"πάντα\" ακόμη.
Είναι θλιβερό, μα συχνά οι άνθρωποι, αν και ζούνε χρόνια και χρόνια, δεν προλαβαίνουνε να ζήσουν τις ζωές τους.
Το εύκολο είναι να παίρνουμε αυτά που θέλουμε απο μία σχέση. Αυτά που επιθυμούμε και που αντέχουμε.
Το δύσκολο, είναι να παίρνουμε και τα υπόλοιπα ( στοιχεία της προσωπικότητας και πράξεις του άλλου που χρωματίζουν την σχέση), δηλαδή να τους δίνουμε χώρο να υπάρχουν μέσα στη σχέση.
Το ακόμα πιο δύσκολο, είναι να δίνουμε σε μια σχέση ( αμοιβαία), αυτά που δεν θέλουμε απαραίτητα, αλλα χρειάζεται ο άλλος να λάβει. Και να το κάνουμε αυτό με πλήρη συνείδηση, γιατί αγαπάμε.
Τέλος, το ευκολότερο όλων είναι να επιλέξουμε το είδος της συνοχής του δεσμού σε ένα μέγεθος ελαστικό και αόριστο, όταν για μας η στενότερου βαθμού δέσμευση είναι βάρος, λόγω όλων των παραπάνω.
Σχέσεις.... Νομίζω οτι είστε το corpus της Τέχνης της Ζωής.
Σε μία σχέση, ενώνονται δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο διαφορετικές αντιλήψεις, δύο διαφορετικά θέλω.
Κι αυτό είναι το νόημα της σχέσης. Να αλληλεπιδρώ. Να δίνω και να δέχομαι.
Όσο πιο λιγότερο εγωιστές είμαστε ( ο άνθρωπος γεννιέται \"εαυτομανής\"), τόσο περισσότερο μεγαλώνει η δυνατότητά μας να δημιουργήσουμε σχέσεις γερές και αληθινές. Σχέσεις γεμάτες ευθύνη μα και ελευθερία συνάμα.
Σχέσεις που η επικοινωνία ρέει πλούσια μέσα τους.
Σε αυτές τις σχέσεις, δεν δίνω μόνο αυτό που έχω ανάγκη να δώσω, αλλα δίνω και ότι χρειάζεται ο άλλος ( μέχρι το βαθμό που μπορώ).
Σε αυτές τις σχέσεις, δεν δέχομαι μόνο ότι ικανοποιεί την δική μου ανάγκη να λάβω κάποια πράγματα,
μα ΒΛΕΠΩ τι εχει κι ο αλλος αναγκη να δώσει και το δέχομαι ( μέχρι το βαθμό που μπορώ), ακόμα κι αν δεν είναι δική μου ανάγκη άμεση να το λάβω.
Και φυσικά, δέχομαι μαζί με τα εύκολα και τα δύσκολα, μαζί με τα θετικά στοιχεία, δίνω χώρο και στα αρνητικά κατ\' εμε στοιχεία του άλλου να υπάρχουν μεσα στην σχέση.
Το σώμα μου δεν είναι εγώ και εγώ δεν είμαι το σώμα μου.
Η έννοια του εγώ μου εμπεριέχει βέβαια αυτό το υλικό στοιχείο.
Πιστευω στις μαυρες σκεψεις.Ειναι πιο αληθινες και αισιοδοξες.Με τις μαυρες σκεψεις δεν εχεις τιποτα να χασεις οποτε οτι σου ερθει ειναι καλυτερο απο οτι σκεφτεσαι..!
vanity will keep me from insanity
Η αγάπη, είναι σαν μια βαρκούλα, που πλέει πάνω στο πέλαγος της ελευθερίας.
Μέσα της, δεν χωράει η απαίτηση,
ούτε καν το να ζητήσεις απο τον συνταξιδιώτη σου να λάβει
αυτά που έχεις να του δώσεις.
Η αδυναμία είναι η μήτρα της δύναμης.
Γι΄αυτό συχνά, ο προσωπικός μας αγώνας για την εύρεση της δύναμής μας, εμπεριέχει τις ωδίνες του τοκετού.
\"As far as your self-control goes, as far goes your freedom.\" - Marie von Ebner-Eschenbach
Η ελευθερία είναι η απαρχή της ευθύνης.
Η (αυτο)πειθαρχία είναι συστατικό και προαπαιτούμενο της ελευθερίας.
Πως θα οδηγήσω το καράβι μου στην \"χώρα της απελευθέρωσης\" που έκανα χρόνια να την βρω πάνω στον χάρτη, αν δεν έχω την συνέπεια και την πειθαρχία που χρειάζεται ωστε να είμαι καπετάνιος;
γεννήθηκα μέσα στη γύμνια....
ζω με του μυαλού μου την γύμνια....
θα πεθάνω με της ψυχής μου την γύμνια....
ο χειρότερο έγκλημα κατά του εαυτού μας το διαπράξαμε,
εκείνη την στιγμή που καταφέραμε να μας πείσουμε οτι τα πράγματα δεν ήταν έτσι αλλά αλλιώς.
Και αυτό το αλλιώς μας βόλευε, απεγνωσμένα πολύ.
Ο μόνος τρόπος καταπολέμησης του πανανθρωπινου ιου των ψευδαισθήσεων είναι οι ενέσεις πραγματικότητας..
Πονούν πολύ, είναι επώδυνες αλλά καταστρέφουν τον ιό, αποτελεσματικότατα.
\" Ήμασταν φίλοι και τώρα γίναμε ξένοι ο ένας για τον άλλον. Κι έτσι όμως έχει καλώς, δεν θα επιδιώξουμε ούτε να αποκρύψουμε ούτε να συγκαλύψουμε το γεγονός, σαν να ΄πρεπε να ντρεπόμαστε για αυτό. Πες πως είμαστε δύο καράβια που το καθένα έχει τη ρότα του και τον σκοπό του. Έτσι, μπορεί οπωσδήποτε να διασταυρωνόμαστε
και να στήνουμε γιορτές και πανηγύρια όπως κάναμε παλιά- τότε που τα δύο καράβια αναπαύοταν, το ένα δίπλα στο άλλο, στο ίδιο λιμάνι, κάτω από τον ήλιο, και ήταν τόσο γαληνεμένα, που ΄λεγες πως έχουν φτάσει κιόλας στο σκοπό τους και πως έχουν τον ίδιο προορισμό.
Ύστερα ομως ακουγόταν το ακαταμάχητο προσκλητήριο της αποστολής για τον καθένα μας, και μας έσπρωχνε το ένα μακριά απο τ΄άλλο, για διαφορετικές θάλασσες, για άλλους γιαλούς και ήλιους- ίσως για να μην ξαναναταμώσουμε ποτέ πια, ίσως όμως και για να ξαναιδωθούμε για άλλη μια φορά, αλλά χωρίς να μπορούμε να αναγνωριστούμε μεταξύ μας: οι διαφορετικές θάλασσες και οι αλλιώτικοι ήλιοι θα μας έχουν αλλαξει για τα καλά!\"
Νίτσε, Αστρικές Φιλίες
Και κάποιος είπε, Μίλησέ μας για την Αυτογνωσία.
Κι εκείνος απάντησε λέγοντας:
Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυχτών.
Αλλά τ\' αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας.
Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη.
Θέλετε ν\' αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας.
Και είναι καλό που το θέλετε.
Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας προς τη θάλασσα.
Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας.
Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί.
Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη.
Μη λέτε, «Βρήκα την αλήθεια», αλλά να λέτε, «Βρήκα μιαν αλήθεια».
Μη λέτε, «Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής», αλλά να λέτε, «Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου».
Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ\' όλα τα μονοπάτια.
Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.
Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα.
(από το βιβλίο «ο προφήτης», του Χαλίλ Γκιμπράν)
Ένα μυαλό που μεγάλωσε απότομα,
κι ένα συναίσθημα, που έμεινε για πάντα παιδί!
όλα, κάτω απο το ίδιο κορμί,
μέσα την ίδια ψυχή,
να μάχονται με τις αντιθέσεις τους,
να κατατρώγονται.
Μέσα μας είναι η σύγκρουση,
μέσα μας η μάχη και ο πόλεμος.
Όλα αυτά που αναπαράγουμε στον έξω κόσμο,
βρίσκονται πρώτα απο όλα ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
\" ένα απο τα πρώτα κεφάλαια στο εγχειρίδιο των υπαρξιακών μαθηματικών : ο βαθμός της ταχύτητας είναι αντιστρόφως ανάλογος προς την ένταση της λήθης. Απο αυτή την εξίσωση, μπορούμε να βγάλουμε διάφορα πορίσματα, λόγου χάρη το έξής: η εποχή μας παραδίνεται στον δαίμονα της ταχύτητας και γι\' αυτό ξεχνάει τόσο εύκολα τον εαυτό της. Εγώ λοιπον προτιμώ να αντιστρέψω αυτόν τον ισχυρισμό και να πω : η εποχή μας έχει κυριευτεί απο την επιθυμία για λήθη και παραδίδεται στον δαίμονα της ταχύτητας, ακριβώς για να εκπληρώσει αυτήν την επιθυμία. Επιταχύνει το βήμα της, επειδή θέλει να καταλάβουμε οτι επιθυμεί να μην τη θυμόμαστε πια. Οτι έχει βαρεθεί τον εαυτό της.Οτι έχει σιχαθεί τον εαυτό της. Οτι θέλει να σβήσει τη μικρή, τρεμάμενη φλόγα της μνήμης. [...] Βραδύτητα είναι ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης. Ταχύτητα, ο ρυθμός της μη ικανοποίησης και της λήθης.\"
Απο το βιβλίο του Μίλαν Κουντερα, η βραδύτητα.
Όταν κάθεσαι με ένα ωραίο κορίτσι για δυο ώρες, σου φαίνεται σαν δυο λεπτά. Αν καθίσεις σε μια αναμμένη σόμπα για δυο λεπτά, σου φαίνεται σαν δυο ώρες. Αυτό είναι η σχετικότητα. /Άλμπερτ Αϊνστάιν
άλλος κανόνας των υπαρξιακών μαθηματικών:
κάθε νέα δυνατότητα που έχει η ύπαρξη,
ακόμα και η λιγότερο πιθανή,
μεταμορφώνει ολόκληρη την ύπαρξη.
\"Το κακό που κάνουν οι άνθρωποι ζεί και μετά απο αυτούς. Το καλό θάβεται μαζί με τα κόκαλα τους \"
Μάρκος Αντώνιος στο έργο του Σαίξπηρ
Ποιος τάχα θα με άκουγε αν φώναζα από τις τάξεις
των αγγέλων; Και αν ακόμη υποθέσουμε πως ένας τους
με έσφιγγε ξάφνου στο στήθος του: πανίσχυρος είναι
και θα \'σβηνα. Γιατί το ωραίο δεν είναι
παρά του φριχτού η αρχή, που μόλις την αντέχουμε
και το θαυμάζουμε τόσο επειδή δεν καταδέχεται
να μας συντρίψει.
Rainer Maria Rilke