Σαν ταινία του νουβελ βαγκ κινηματογράφου ή των αδερφών Νταρντέν ακούστηκε η ιστορία σου Λίλιμπετ...Στυλοβάτης της οικογένειας ετων 12 χαχα!...Πόσο τυχερός είναι ο πατέρας σου που έχει μια κόρη να τον αγαπάει τόσο!
Printable View
Σαν ταινία του νουβελ βαγκ κινηματογράφου ή των αδερφών Νταρντέν ακούστηκε η ιστορία σου Λίλιμπετ...Στυλοβάτης της οικογένειας ετων 12 χαχα!...Πόσο τυχερός είναι ο πατέρας σου που έχει μια κόρη να τον αγαπάει τόσο!
Διάβασα αυτό το πολύ ωραίο πρώτο σου μήνυμα, ζηλευτό να έχεις τέτοιον άνθρωπο δίπλα σου. Για το λόγο αυτό καταλαβαίνω πως, στο φόρουμ σε φέρνει το θέμα υγείας του και εσύ δεν έχεις καμία σχέση με τα θέματα που απασχολούν το φόρουμ, κι αυτό επίσης βγαίνει από το πρωτο σου μήνυμα, δλδ από την ανατροφή και την κοινωνική διαπαιδαγώγηση που περιγράφεις πως έλαβες.
Όταν συμβεί κάτι άσχημο σε προσφιλές μας πρόσωπο εκφραζόμαστε πάντα με συναισθηματισμό και αναγνωρίζουμε τα καλά που λάβαμε.
Εύχομαι με τη δύναμη που τον διακρίνει, αλλά και που διακρίνει εσένα, να πάνε όλα καλά, με υπομονή, κοντά σε αγαπημένα σας πρόσωπα και να χετε ελπίδες.
Κορίτσι μου η ζωή μας είναι πολύ άδικη..
Συμβαίνει κ στης δεμένες οικογένειες μου θυμίζεις τον πατέρα μου αλλά δεν θέλω να πω την δικιά μου ιστορία τώρα γιατί περνάς το δικό σου Γολγοθα...
Εύχομαι να βρείτε το σωστό δρόμο της θεραπείας και να σας φωτίσει ο θεός να είστε πάντα δεμένοι κ αγαπημένοι και να είστε το παράδειγμα για όλες της οικογένειες του κόσμου..
Δεν υπάρχει καλύτερη ευχαριστιση όταν υπάρχει γαλήνη και αγάπη στο σπίτι σου κ στην οικογένεια σου αυτό είναι δώρο θεού..
Συνέχισε να τον αγαπάς περισσότερο κ να νοιάζεσαι γιατί τώρα το έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ...
Μια ευχή για όλο τον κόσμο που δίνει την δική του μάχη ακόμα κ τα παιδιά θεέ μου βάλε το χέρι σου...
Εστάλη από Samsung S9
Τσαντίζομαι από την αντίδραση και τις ευχές μερικών. Καταλαβαίνω οτι συνήθως γίνεται με καλή πρόθεση κι ο άλλος προσπαθεί απλά να πει κάτι καλό, αλλά μερικά πονάνε.
Μου τηλεφώνησε μια συγγενής που έμαθε τα νέα κι αφού άρχισε τα "τι κακό σας βρήκε κτλ" μετά μου είπε πως δεν θα με ρωτάει συνεχώς γιατί δεν είναι και κρύωμα να με ρωτάει για να της πω οτι πέρασε. Προφανώς αυτό το είπε στην προσπάθεια της να μου πει πως δεν θέλει να γίνει ενοχλητική, αλλά σκάλωσα. Δηλαδή τι; Το αποκλείεις να περάσει; Μου επιτρέπεις τουλάχιστον εμένα να το εύχομαι; Στην συνέχεια έκλεισε με το "προσεύχομαι να φύγει ήρεμα χωρίς πόνους". Κι αυτό το καταλαβαίνω, κι εγώ το θέλω αυτό κι είναι το πρώτο που ευχόμουν από την αρχή αυτής της ιστορίας....αλλά μου αφήνεις λίγο χώρο σε παρακαλώ να ελπίζω πως δεν θα φύγει ακόμα;
Στην προσπάθεια τους μερικοί να συμπαρασταθούν, να δείξουν την λύπη τους κτλ, πετυχαίνουν τελικά το αντίθετο. Ποιος είναι Θεός και ξέρει πότε θα πεθάνει ο άλλος; Πώς ξέρουμε οτι εσύ που το λες αυτό ή εγώ, δεν θα βγω τώρα από το σπίτι και θα με πατήσει ένα αυτοκίνητο και θα πεθάνω πιο γρήγορα τελικά; Κι αν θεωρείτε ουτοπικό αυτό που εύχομαι και ελπίζω και περιμένω και δεν μπορείτε να μοιραστείτε τα ίδια συναισθήματα, γιατί δεν με αφήνετε εμένα να προσπαθώ για την ουτοπία μου τουλάχιστον χωρίς να μου θυμίζετε συνεχώς πόσο ουτοπία είναι; Νομίζετε πως δεν το ξέρω; Δεν έχω γνώση της ουτοπίας και θα έρθετε εσείς να μου ανοίξετε τα μάτια; Πώς στο καλό θα αποφύγω την δυστοπία αν δεν παλέψω και δεν πιστέψω στην ουτοπία; Θα το δεχτώ ο, τι κι αν γίνει....αλλά μέχρι να γίνει με αφήνετε σας παρακαλώ να βάλω όλες μου τις δυνάμεις για να το αποφύγω;
Μη το παίρνεις στραβά elisabet
Ήθελε να πει ότι δεν θέλει να γίνει φορτική και ότι είναι κάτι που θέλει τον χρόνο του για να ιαθεί και αγώνα. Προυποθέτει διάρκεια. Δεν προκατέλαβε το τελικό αποτέλεσμα αν κατάλαβα καλά από αυτό που αναφέρεις.
Απλά σε μια ίωση ήθελε να πει θα σε πάρω την πρώτη μέρα θα σε πάρω κ μετά 3-4 μέρες να δω αν έγινες καλά.
Είχε καλές προθέσεις και σεβάστηκε το οικογενειακό της υπόθεσης και της ιδιωτικότητας νομίζω.
Βασικά μου διέφυγε το απόσπασμα με το πως τελείωσε η συνομιλία σας...
Το παίρνω πίσω!!
Ελισαβετ βρηκα την ακετυλοκυστεινη λεει οτι βοηθαει στον καρκινο ετσι λεει δεν ξερω ψαξε το το συμπληρωμα οχι το φαρμακο
Ν-ακετυλοκυστεινη ψαξε το
Και με το απόσπασμα που σου διέφυγε, πάλι δεν το παρεξηγώ. Ξέρω οτι το είπε με καλή πρόθεση. Έναν ήσυχο και ανώδυνο θάνατο ευχόμαστε όλοι για όλους , και για τους εαυτούς μας, κανείς δεν θέλει να πεθάνει με πόνους. Απλά με ενοχλεί να το ακούω γιατί μου δείχνει πόσο τελειωμένο το θεωρείς. Και δικαίωμα σου να το κάνεις, αν εσύ για τον αδερφό σου, τον θείο σου ή οτι τον έχεις, το χεις πια αποφασίσει πως θα πεθάνει, καλά κάνεις, αλλά κράτα το για τον εαυτό σου γιατί εγώ για τον πατέρα μου δεν το έχω αποφασίσει ακόμα.Quote:
Originally Posted by serios
Και το είπα και στην ίδια πως καταλαβαίνω πως το λέει, αλλά αν δεν μπορεί να μοιραστεί την ελπίδα μου πως όλα θα πάνε καλά, καλύτερα να μην μου ξανατηλεφωνήσει.
Τα "τι κακό σας βρήκε" κτλ δεν τα καταλαβαίνω. Κανένα κακό δεν μας βρήκε. Συνέβει ο, τι συμβαίνει σε εκατομμύρια άλλους ανθρώπους που αρρωσταίνουν καθημερινά και το παλεύουν όπως μπορούν, δεν είχαμε υπογράψει κανένα συμβόλαιο πως θα είμαστε πάντα υγιείς, κανείς δεν υπογράφει. Όπως δεν υπογράφουμε και χρόνο θανάτου. Εγώ που περνιέμαι για υγιής αυτή τη στιγμή, μπορεί να πεθάνω πιο σύντομα απ' τον πατέρα μου και κανείς δεν με κλαίει προκαταβολικά. Ουτε αυτόν θα επιτρέψω να τον κλάψουμε προκαταβολικά και να του βγάλουμε το φύλλο πορείας.
Ελι ψαξε και γλουταθειονη
Τι να τρωει για να την αυξησει
Ελις επειδη παίρνει ένα κοκτειλ βιταμινών και συμπληρωμάτων κτλ (ίσως είναι κι αυτά μέσα, δεν τα θυμάμαι) δεν μπορώ να ρισκάρω να του δίνω κι από μόνη μου. Θα ρωτήσω όμως τον γιατρό για αυτά τα δύο που είπες αν δεν είναι ήδη στο κοτειλ που παίρνει.Quote:
Originally Posted by elis
Παντα οτι σου λεω θα ρωτασ γιατρο εγω απλα τα βρισκω
καλησπερα ελισσαβετ!
πολυ καλα τα νεα του πατερα σου!
μακαρι να παν ολα καλα.
αυτα που ευχεσαι, δεν ειναι ουτοπικα. ειναι ρεαλιστικα.
ολες αυτες οι ιστοριες που ακουμε με διαγωνσεις που διαψευστηξκαν κατα πολλα πολλα χρονια, δεν ειναι σπανιες. ειναι πολυ συχνες . και δεν ειναιτυχαιο.
οι γιατροι σου λενε τις safe προγνωσεις.
δεν τους νοαιζει να εισαι αισιοδοξος.
τους νιαζει περισσοερο μην τους πρηζεις και μην τους κυνηγας μετα...
γι αυτο και οι διαγνωσεις συνηθως διαψευδονται προς τα πανω κι οχι προς τα κατω.
οσο πιο καλη ψυχολογια εχει, τοσο καλυτερα θα παει.
πολυ καλη ενδειξη που ξαναβρηκε τα κεφια του.
νομιζω οτι πρεπει να συνεχιζεις να του δημιουργεις μια "φυσιολογικη" ροη ζωης και οχι αυτην καποιου κλινηρη που περιμενει τους γιατρους και τα φαρμακα.
κουραγιο και περαστικα.
Πόσο ωραίο το μνμ σου!! Σ' ευχαριστώ πολύ:)Quote:
Originally Posted by Remedy
Αυτό ακριβώς εννοώ!
Στην αρχή φρίκαρα εντελώς με αυτά που μου λέγανε οι γιατροί. Μετά καθώς ηρεμούσα και μπορούσα να σκεφτώ πιο ψύχραιμα και μίλησα και με άλλους ανθρώπους, και άλλους γιατρούς ένας από αυτούς βρέθηκε ευτυχώς κμου εξήγησε το αυτονόητο. Οτι "εμείς οι γιατροί σου λέμε απλά τα στατιστικά, δεν είμαστε Θεοί όμως, δεν μπορούμε να προβλέψουμε ακριβώς την πορεία κάθε ανθρώπου ξεχωριστά και πάντα λέμε το χειρότερο σενάριο. Εμείς οφείλουμε ως γιατροί να λέμε το χειρότερο σενάριο και συ ως συγγενής οφείλεις να πιστεύεις το καλύτερο."
Έχω ακούσει αυτή την περίοδο αμέτρητες ιστορίες ανθρώπων που τους δόθηκαν 5-6 μήνες ζωής και τελικά έζησαν χρόνια!
Κι ακόμα κι έτσι να μην είναι η πορεία του πατέρα μου και να μην έχει χρόνια ακόμα μπροστά του....αυτή τη στιγμή είναι ζωντανός και δεν πρόκειται να επιτρέψω να τον αντιμετωπίζει κανείς σαν ετοιμοθάνατο. Θέλω όσο χρόνο έχουμε ακόμα μαζί του κι εκείνος με μας, να είμαστε χαρούμενοι και να τον απολαμβάνουμε κι όχι να κλαίμε την μοίρα μας. Για μένα αυτές οι στιγμές είναι ευλογία. Κάθε μια στιγμή που δεν πονάει, που τον βλέπω να γελάει, που λέμε αστεία, που τραγουδάμε μαζί, που καθόμαστε μαζί να φάμε....κάθε μια τέτοια στιγμή για μένα είναι ευλογία.
Οι στατιστικές είναι η τεχνική του ψέματος που δεν μπορεί να συγκρατήσει μέσα της την δύναμη της ζωής.
Εύχομαι να είναι θετική η έκβαση και να διαψεύσει τις όποιες στατιστικές.
Ξέρεις πόσες στατιστικές έχουμε διαλύσει με τον πατέρα μου και πόσοι γιατροί έσκισαν τα πτυχία τους;Quote:
Originally Posted by serios
Όταν αρρώστησε πρώτη φορά, είχε βουλώσει κεντρική αρτηρία της καρδιάς. Πάλι τελειωμένη περίπτωση για την εποχή, του είπαν πας επειγόντως για επέμβαση σε μια εποχή που στην Ελλάδα πεθαίνανε για πλάκα με τέτοιες επεμβάσεις. Μια μέρα πριν την επέμβαση του κάνουν τις τελικές εξετάσεις και βγαίνει ο γιατρός και λέει : πήγαινε σπίτι σου. Η καρδιά του είχε βρει από μόνη της άλλη δίοδο και αιματωνόταν κανονικά σα να είχε κάνει εγχείρηση. Τα στατιστικά και τότε ήταν οτι θα άντεχε 3-4 χρόνια το πολύ και μετά θα χρειαζόταν επέμβαση. Ο πατέρας μου άντεξε 18 ολόκληρα χρόνια όπου ζούσε και δούλευε κανονικά χωρίς πρόβλημα.
Όταν ξαναβρεθήκαμε στο νοσοκομείο μετά από 18 χρόνια για τον ίδιο λόγο ο γιατρός επέμενε και τότε ότι έπρεπε να νοσηλευτεί μέχρι την επεμβαση. Ο πατέρας μου από την άλλη επέμενε να επιστρέψει στο σπίτι. Κι εγώ επειδή τυχαίνει να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και γενικά να πιστεύω πως ο καθένας μας πάντα ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του τι χρειάζεται, από τον οποιοδήποτε γιατρό, του είπα έλα να υπογράψουμε να φύγουμε αφού το θες. Τον έπαιρνα να φύγουμε και ο γιατρός μου έλεγε πως αν τολμήσω να τον βάλω στο αμάξι, μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι θα έχει πεθάνει. Τελικά και στο αμάξι τον έβαλα και δεν πέθανε. Έζησε άλλα δύο φυσιολογικότατα χρόνια στο σπίτι του και στις δουλειές του μέχρι που από μόνος του ζήτησε βοήθεια και έκανε την επέμβαση με καθυστέρηση 20 χρόνια από την αρχική πρόβλεψη των γιατρών. Και πήγε μια χαρά. Έκανε επέμβαση καρδιάς και δεν χρειάστηκε ούτε σταγόνα αίμα και σε 5 μέρες ήταν πάλι πίσω στις δουλειές του. Ο χειρούργος φώναξε τους ειδικευόμενους να τον δουν μια μέρα μετά την επέμβαση ως παράδειγμα καλής ανάρρωσης γιατί είχε μόλις ξυπνήσει μετά από πολύωρη νάρκωση και δεν ήταν καν χλωμός!
ΟΙ στατιστικές λοιπόν λένε αυτό που πρέπει να πουν και καλά κάνουν. Οι στατιστικές όμως δεν ξέρουν τον πατέρα μου.
elisabet σου ευχομαι περαστικα για τον πατερα σου και ολα να πανε καλά, το μονο που μπορω να σου πω απο το θεμα διατροφη γατι το ειχα ψάξει πριν κατι χρόνια για την γιαγιά μου φρεσκοι χυμοι φρουτων η λαχανικων σε αποχυμωτη οι βιταμίνες και τα αντιοξειδώτικα που περιέχουν ειναι πιο αποροφήσημα απο τον οργανισμο απο τα συμπληρώματα γιατι τα συμπληρωματα ειναι επεξεργασμενες ουσίες και της αποροφάει ενα 60% ο οργανισμός είδα ομως οτι εχεις παρει κάποια σκευάσματα μπορεις να τα συνδιάσεις και τα δυο δίνε του και φρέσκους χυυμους το φρέσκο το αποροφάει ο οργανισμός 90% με 100%. σελερι,τζιντερ,πρασινο μηλο, πατζάρι,αγγουρια ,ντομάτα, μαιντανο, και αβοκάντο στο μπλεντερ απεφυγε τα γλυκα φρουτα που εχουν σακχαρα αυτα δεν τα θέλουμε γιατί τρεφεται ο καρκίνος. με φιλική συμβουλή.Quote:
Originally Posted by elisabet
Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Το πρόβλημα μου είναι πως δεν έχω αποχυμωτή και δεν ξέρω πως στο καλό να κάνω χυμό όλα αυτά τα καλούδια που λες. Στο μπλεντερ (αυτο το στρογγυλό πραγματάκι με τα μαχαίρια) δεν γίνεται καλό και πόσα αγγούρια κ μήλα να φάει ο άνθρωπος; Θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να του τα έκανα όλα χυμό.Quote:
Originally Posted by speedn28
υπαρχουν αποχυμώτες που ξεκινάνε απο περιπου 30 ευρω μπορεις να τα βρεις στο σκρουτζ αν πατήσεις για αποχυμώτες, στον αποχυμωτη ρίχνεις απο πάνω το φρουτο η το λαχανικό και στο βγαζει σε χυμο και πεταει απο την αλλη μερια την φυτικη ινα που δεν την χρειαζόμαστε γιατι μας φουσκωνει και απο το χυμο παίρνεις καθαρα μονο βιταμινε και τα αντιοξειδωτικά που είναι χρησιμα για τον οργανισμο. στο μπλέντερ σου εγραψα μονο το αβοκάντο γιατι αυτο δεν εχει χυμο για να γίνει στον αποχυμωτή αλλα εχει ω3 που είναι ωφέλιμα. σου στέλνω και ενα βίντεο να δεις πως λειτουργει ο αποχυμωτηςQuote:
Originally Posted by elisabet
https://www.youtube.com/watch?v=B2NFwYerOII το βιντεο το έστειλα τυχαία μην μου χρεώσετε οτι κανω Διαφήμιση.το λέω για του πονηρους που θέλουν να βγάζουν πρόβλημα απο το πουθενά...
Κλείνουμε 3 μήνες σίγα σιγά και πάμε για τον 4ο. Τόσο ήταν οι στατιστικές που μας δίνανε.
Είναι ακόμα δυνατός, όμορφος και χαρούμενος.
Σταμάτησε να χάνει βάρος - μάλλον πήρε και λίγο :) - τα νούμερα στις εξετάσεις του βγαίνουν βελτιωμένα, δεν πονάει πια και εγώ προσπαθώ να ρουφάω μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο που μου χαρίζεται μαζί του.
Αυτό που στην αρχή μου έμοιαζε εφιάλτης, τώρα μοιάζει ευλογία. Νιώθω την αγάπη να με κατακλύζει από παντού, τόσο που και στην απίθανη περίπτωση που θα θελα να της ξεφύγω, δεν θα μπορούσα. Έτσι έχω αφεθεί να με πάει όπου θέλει, εις γνώση μου πως στο τέλος του ταξιδιού η σύγκρουση θα ναι εξωφρενική. Όσο μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωτικό το άφημα, τόσο πιο σφοδρή η σύγκρουση , μα τόσο πιο μεγάλη η αντοχή μου.
Αχ τέλεια! Μακάρι να πάνε όλα καλά!
Ελισαβετ εγω αγαπαω τον πατερα μου ειναι 70 τον ειπα να παρει συμπληρωματα τον ειπα ρωτησε γιατρο και εκανε καλη δουλεια δε φαινεται τιποτα και δουλευει τι να σου πω εμενα καθηκον μου ηταν να τον γνωρισω το ιδιο εκανα και με την κορη μου απο εκει και περα ο θεοσ τι θα πει
Πολυ χαιρομαι Ελισαβετ που πηγαινει καλα ο μπαμπας .......... επισης πολυ καλο που σταματησε να χανει βαρος , αυτο δειχνει οτι αντιδρα καλα στην θεραπεια .......θετικα τα νουμερα ......... ολα δειχνουν οτι θα παει καλα , και θα συνελθει ...... ολοι ειμαστε νοητικα στο πλευρο σου .......
Τελικα η ζωή είναι πολύ *******. Κάνει πάντα κάτι τρελά σενάρια που σε στέλνει αδιάβαστο.
10 μήνες αγώνας. 10 μήνες κλάμα, αγωνία, άγχος, άσχημα νέα συνεχώς αλλά και γέλια, συζητήσεις που ανέβαλες καιρό και καιρό, ανακούφιση και πολλή μα πάρα πολλή αγάπη. Τόση που να νομίζεις πως θα πνιγείς από αυτή.
Μας την έφερες κανονικά. Έκανες στην αρχή τον ανήξερο, ότι τάχα δεν ξέρεις, με άφησες άφωνη μια μέρα που μου τα είπες μόνοςσου χαρτί και καλαμάρι, τα ήξερες από την αρχή μου είπες, πριν από όλους, σου τα είπε κάποιος μαλάκας γιατρός απτην πρώτη στιγμή. Τζάμπα πήγαν τα καραγκιοζιλίκια μου.
Κι ύστερα μπαίνεις σε αυτόν τον δρόμο και είναι λες και όλο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από αυτό και μόνο. Τι ώρα πήγε; Είναι ώρα για τα χάπια, ώρα για το τηλεφώνημα στον γιατρό, ώρα για τις βιταμίνες, ώρα για την ένεση, ώρα για να μετρήσω την πίεση, την θερμοκρασία..να ναι όλα καλά, να σιγουρευτώ πως όλα είναι καλά πριν πέσω για ύπνο. "Θα το κερδίσουμε κι αυτό" σου έλεγα, " όσο έχω εσάς δεν φοβάμαι τίποτα" μου απαντούσες και τραγουδούσες. Περήφανος. 10 μήνες χημειοθεραπεία χωρίς διάλειμμα και δεν είπες ένα ωχ, ένα γιατί σε μένα, ένα παράπονο. Δεν τα καταδέχτηκες ποτέ. Μόνο για μας πάλευες, είμαι σίγουρη. Για να μην μας χαλάσεις ούτε αυτό το χατήρι. Ήθελες να μας αποδείξει πως μπορείς να το κερδίσεις. Και μόλις έκανες το αδιανόητο κι άφησες τους γιατρούς άφωνους....λές τώρα κάντε και σεις το δικό μου χατήρι κι αφήστε με να φύγω. Ορθιο και περήφανο.
Δεν υπήρχε περίπτωση να καταδεχτεί να πέσει στο κρεβάτι ο πατέρας μου. Ούτε να μας ταλαιπωρήσει με νοσοκομεία. Λες και τα είχε όλα σχεδιασμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια για να μας το κάνει πιο εύκολο, πιο ανώδυνο. Περίμενε να μαζευτούμε όλοι , να φάμε, να πιούμε, να γελάσουμε με την καρδιά μας και την μέρα της Ανάστασης να μας αποχαιρετήσει. Με το όνομα της μάνας μου στο στόμα του. Αχώριστοι πάντα. Και κοίτα τι μέρα διάλεξε ο μπαγάσας για μένα που μισώ τις κηδείες και τα πένθιμα. Μέρα με χαρμόσυνες μελωδίες αναστάσιμες.
Νόμιζα πως δεν θα μπορέσω να είμαι στον αποχαιρετισμό. Δεν αντέχω να βλέπω νεκρούς. Κοκαλώνω, με μαζευουν, ούτε ήθελα να τον θυμάμαι με τέτοια όψη τελευταία φορά. Κι όμως...όσο τον κοιτούσα ηρεμούσα, γαλήνευε η ψυχή μου. Είχε τέτοια ηρεμία και ευτυχία το πρόσωπο του που δεν μπορούσα να ξεκολήσω τα μάτια μου από πάνω του ή να σταματήσω να τον χαιδεύω. Μου ψιθύριζε η μάνα μου από δίπλα "μήπως το βλέπουμε μόνο εμείς; Μήπως είναι ιδέα μας πως είναι τόσο όμορφος και χαρούμενος; Μήπως να ρωτήσουμε και τους άλλους;" Και ρωτούσαμε σαν τις τρελές κι όλοι απαντούσαν το ίδιο.
Α ρε πατέρα μου την έφερες! Όσα ξενύχτια κι αν έριξα, όσο τρέξιμο, όσους γιατρούς, όσα φάρμακα και ματζούνια , όσες προσευχές εσύ ήθελες να φύγεις. Σε παραδέχομαι. Περήφανος μέχρι την τελευταία σου ανάσα. Ξέρεις μπορεί να φαινόμουν λίγη και δειλή και ενώ στο υποσχέθηκα πως θα σε κρατήσω όρθιο και χωρίς πόνους να λέγα "λίγο ακόμα, λίγο ακόμα...". Όμως σε παραδέχομαι. Ακόμα κι εκεί δεν με άφησες να κάνω αυτό το λάθος. Στο χα υποσχεθεί. Μόλις θα μου πεις στοπ, θα ναι στοπ. Εγώ κράτησα τον λόγο μου και συ τον δικό σου.
Τα συλλυπητήριά μου .
Πολύ όμορφη κι ανθρώπινη αντιμετώπιση της κατάστασης Ελισάβετ και από εσένα και από τον πατέρα σου. Υπάρχουν οικογένειες που οι μεγαλύτεροι ζουν μέχρι τα πολύ βαθιά γεράματα, υγιείς σωματικά αλλά χωρίς σχέσεις ουσίας ή κατανόησης με τα παιδιά τους, εσείς είχατε λιγότερο χρόνο αλλά χρόνο ποιοτικό κι ουσιαστικό. Δώσατε αξιοπρεπέστατο αγώνα και κερδίσατε πολλά από όλο αυτό, να σκέφτεσαι ότι ο πατέρας σου έφυγε παλικάρι κι εσύ του στάθηκες όπως έπρεπε κι όπως το αισθανόσουν. Νομίζω αυτό σε ανακουφίζει κάπως. Και η ζωή συνεχίζεται...
Το μόνο που με ανακουφίζει είναι οτι δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ, οτι δεν πονούσε και μπορούσε να συνεχίζει την ζωή του, να βγαίνει την βόλτα του, να κάνει τις δουλειές του χωρίς να χάσει την αξιοπρέπεια του. Μόνο αυτό με ανακουφίζει.Quote:
Originally Posted by Sonia
Είχα αποφασίσει απ την αρχή αυτής της ιστορίας πως θέλω αυτά τα δύο μόνο. Να παραμείνει χωρίς πόνους ,περήφανος και να τον χορτάσω όσο περισσότερο μπορεί να χορτάσει κάποιος έναν που αγαπάει. Τον χόρτασα. Δεν άφησα ούτε λεπτό να πάει χαμένο από όσα μας δόθηκαν, αν μπορούσα να είχα αφήσει και την δουλειά, θα το είχα κάνει κι αυτό. Ευτυχώς δεν άκουσα κανέναν από αυτούς που μου λέγανε να κοιτάξω κ λίγο εμένα, να πάω καμιά βόλτα, να βγαίνω κτλ. Ευτυχώς δεν άκουσα κανέναν και δεν έχασα ούτε ένα λεπτό. Είπα οτι είναι να περάσουμε, θα το περάσουμε όλοι μαζί. ¨Ενιωθα πως ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω. Κι όταν ο γιατρός μου λεγε "τον έχεις πολύ καλομαθημένο" γιατί γκρίνιαζα συνέχεια στις χήμο κ έκανα καβγάδες μη τον πειράξει κανείς, μη τον πονέσει η νοσοκόμα με την βελόνα για να του πάρει αίμα, μη το ένα μη το άλλο, νευρίαζα αλλά το χαιρόμουν κιόλας. Έτσι ήθελα να τον έχω, καλομαθημένο, έτσι με είχε κι αυτός μια ζωή και το άξιζε.
Ακούγεται πολύ εγωιστικό αλλά πιστεύω πως ήταν ο καλύτερος πατέρας του κόσμου. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο.
Πολύ συγκινημένος, τα συλλυπητήριά μου και εμένα Ελισσάβετ μου!! Είσαι μια εκλεκτή κόρη που έκανε τον πατέρα της περήφανο!!!
Συλλυπητήρια Ελισάβετ.
Να σκέφτεσαι ότι πλέον ο πατέρας σου ξεκουράστηκε.
Επίσης να θυμάσαι όλες αυτές τις πολύ σημαντικές που έζησες μαζί του. Τόσο από την παιδική σου ηλικία, όσο και μέχρι σήμερα. Να ξέρεις πως είσαι πολύ τυχερή που είχες μια τόσο δυνατή σχέση με τον πατέρα σου.
Εύχομαι να ζεις με βάση το παράδειγμα αυτού του πολύ γενναίου ανδρός, καθώς και να το μεταλαμπαδεύεις στους άλλους ανθρώπους γύρω σου.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του.
Το ελπίζω.Το μυαλό μου τριγυρνάει συνεχώς στα ίδια και στα ίδια...μήπως έκανα κάτι που δεν ήθελε; μηπως δεν σεβάστηκα αρκετά αυτά που ήθελε; μήπως είχε κανενα παραπονο και μου το κρυψε; μηπως ηθελε κατι να μου πει κ δεν το ειπε μην με στεναχωρησει;Quote:
Originally Posted by homebod
Είσαστε και οι δύο Υποδειγματικοί!!!
Σε ευχαριστώ.Quote:
Originally Posted by GoldenM
Μακάρι να του μοιάζω στο ελάχιστο. Δεν έχω να θυμάμαι ούτε μια πικρή κουβέντα απ το στόμα του.
Ξεκουράστηκε, το ξέρω. Δεν ήθελε άλλο, μου το χε πει το προηγούμενο βράδυ πριν ξαπλώσει για ύπνο. Του ειπα να τον πάω την επόμενη για μια ακόμα εξέταση αίματος. Οχι άλλο τρύπημα, μου είπε. Και το τήρησε.
Δύναμη κορίτσι μου... Ο πατέρας σου είχε δύναμη...Quote:
Originally Posted by elisabet
Το τέλος της ζωής είναι κάτι δεδομένο. Το να τελειώνεις το πέρασμα σε αυτό το κόσμο με αξιοπρέπεια και με παλικαριά δεν είναι καθόλου δεδομένο.
Ο πατέρας σου, με βάση τις περιγραφές σου, ήταν κύριος στη ζωή και κύριος και στο θάνατο. Έδωσε τη μάχη του με αξιοπρέπεια και με παλικαριά. Και σίγουρα με τη συμπαράσταση σου.
Να διδάσκεσαι και εσύ από την παλικαριά και την αξιοπρέπεια του.
Δυνατός εκείνος... Δυνατή και εσύ...
οπως ξερουμε απο την κοινωνιολογια και την ψυχολογια οικογενειας ,συνηθως οι κοπελες εχουν ως προτυπο μετεπειτα συντροφου-συζηγου-τον πατερα τους. Βεβαια αυτο συμβαινει οταν υπαρχει πατερας! Το κακο σε αυτην την περιπτοση ειναι οτι οι γυναικες παντα θα εχουν ως προτυπο τον πατερα! διοτις στις νεαρες ηλικιες δεν μπορουν και δεν εχουν την εμπειρια για να αναγνωρησουν τον λαθος ανδρα απο τον σωστο, ετσι ειτε ειναι ο τελειος πατερας, τελειος συντροφος και ως αποτελλεσμα τετοιος θα θελησει να ειναι κι ο ανδρας της κορης ,αλλα και ειτε ειναι μπεκρης, αδιαφορος πατερας, η βιαιος και βλακας συζηγος καπως ετσι θα ειναι και ο συζηγος που θα βρει το κοριτσακι σαν μεγαλωσει!
Διοτις συμφωνα με αυτην την θεωρια το προτυπο αυτο του ανδρος περνα στο υποσεινηδιτο του κοριτσιου και οχι στο συνηδειτο της,δεν δουλευει δλδη η λογικη και το κοινωνικο μοντελο τοσο οστε να εμποδησει τον λαθος πατερα να πλασει και το λαθος προφιλ του ανδρα που θα βρει το κοριτσακι
Νομίζω πάντως ότι ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Ξεχνιέμαι. Σήμερα πήγα σουπερμαρκετ πήγα κατευθείαν στα φρούτα να πάρω αυτά που του αρέσουν. Το κατάλαβα αφού είχα γεμίσει την σακούλα. Κοιτάω το ρολόι ακόμα με άγχος ότι είναι η ώρα για το τάδε. Ακόμα και στον ύπνο μου βλέπω νούμερα και εξετάσεις, ότι ανέβηκε το τάδε, γιατί ανέβηκε και πως.. Ανα πάσα στιγμή νομίζω πως θα ανοίξει η πόρτα και θα μπει μέσα. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως γίνεται να συνεχίζεται η ζωή χωρίς αυτόν. Ξέρω ακούγονται βλακείες αυτά που λέω, η ζωή συνεχίζεται πάντα, βρίσκει τον τρόπο....αλλά είναι σαν το δικό μου μυαλό να αρνείται να το καταλάβει. Δηλαδή τι; Θα γελάμε κι αυτός θα λείπει; Θα καθόμαστε όλοι μαζί στο τραπέζι και θα τρώμε κι αυτός θα λείπει; Κι όταν θα χω χαρά σε ποιον θα την λέω; Κι όταν θα είμαι στεναχωρημένη ποιος θα με παρηγορεί; Δεν το χωράει ο νους μου ότι δεν θα τον ξαναδω.
Ελισάβετ μην νοιώθεις άσχημα για όλα αυτά.Quote:
Originally Posted by elisabet
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι έτσι.
Πάρε το χρόνο σου. Πρέπει να ζήσεις όλα τα στάδια της απώλειας και του πένθους. Μην γίνεσαι ενοχική. Κλάψε αν χρειαστεί. Θα ξελαφρώσεις.
Ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο στη ζωή όλων των ανθρώπων. Εσύ έδωσες αξία στις στιγμές σας μαζί του. Δεν μπορούμε να νικήσουμε το χρόνο και τον ίδιο το θάνατο.
Πάρε το χρόνο σου.
Εγώ νόμιζα πως μπορούμε να τον κερδίσουμε. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ο πατέρας μου θα πεθάνει. Ούτε αυτός το σκέφτηκε. Πριν μερικούς μήνες και με δεδομένα και σε έξαρση τα προβλήματα που είχε χρειάστηκε να κάνει μια άσχετη επέμβαση επειγόντως. Ο χειρούργος και ο αναισθησιολόγος με έβαλαν μέσα να υπογράψω και μου είπαν κατά λέξη : να περιμένεις τα χειρότερα. Με αυτο το ιστορικό δεν υπάρχει περίπτωση να βγει ζωντανός και αν βγει θα πεθάνει από λοίμωξη λίγο μετά. Δεν τους πίστεψα. Θύμωσα. Τους είπα κάντε την δουλειά σας και εγώ θα σας τον φέρω ορθιο σε μερικές μέρες να δείτε πού σας γράφουμε. Και το κάναμε. Την επόμενη απτο χειρουργείο ο πατέρας μου με γενικευμένο καρκίνο, ιστορικό με καρδιά κτλ σηκώθηκε και φύγαμε με τα πόδια. Πάθανε πλάκα όλοι τους. Εν μέσω χημειοθεραπειών δεν χρειάστηκε καν αίμα για το χειρουργείο.Quote:
Originally Posted by GoldenM
Το πιστεύαμε, κι εγώ, κι αυτός κι όλη η οικογένεια.
Κι όταν τώρα λίγες μέρες πριν ο ακτινολόγος μου είπε πως βλέπει καθαρή την αξονική, πάλι δεν μας πίστευε κανείς, όμως εγώ ήξερα πως μπορεί να το κάνει! Κι εκείνος πετούσε στα σύννεφα και μου λεγε : μα πώς το κανα αυτό;;;
Οι χημο σκότωσαν τον πατέρα μου. Αυτές δεν μπροούσε να αντέξει αλλο, κι ας λεγανε το αντίθετο οι εξετάσεις και λέγανε όλοι πως τις αντέχει. Επρεπε να το χω ψιλιαστεί και να τον έχω ακούσει προσεκτικότερα ότι δεν θελει αλλο. Δεν το λεγε με λογια, με τα λόγια μου λεγε : οτι πει ο γιατρος, αλλα εγω έπρεπε να το χω καταλάβει πως δεν ήθελε αλλο. Μετά την τελευταία, τον διαλύσαμε εντελώς. Κι ακόμα και τότε όταν του είπα : τελος δεν ξαναπαμε για χήμο! ακόμα και τότε μου είπε "ηρεμήσε, θα το συζητήσουμε και με τον γιατρό" ¨Ομως δεν ήθελε άλλο. Ούτε αίμα να του πάρουν δεν ήθελε. Δεν του χαν αφήσει φλεβα για φλεβα να μην την σπασουν, δεν ηθελε αλλο.
Και το προηγουμενο βραδυ ηταν τοσο χαρούμενος που δεν φαντάζεσαι! ¨Ημασταν όλοι μαζεμένοι, μας έκανε αστεία, ειχαμε σκασει στα γελια. Ομως κάτι στο βλεμα του ειχε αλλαξει. Το έβλεπα!! Κ με ειχε πιασει τετοια ανησυχια που δεν ηθελα να ξαπλωσω για υπνο. Κ το πα στην αδερφη μου, την παρακαλούσα να μην παει για υπνο, να μεινουμε εκει ξυπνιες κ με περνουσε για τρελη, αφου όλα εδειχναν μια χαρα. Τιποτα δεν ηταν μια χαρα ομως. Ο πατερας μου ειχε αποφασισει να φυγει. Δεν αντεχε αλλο αυτο το ξεφτιλικι των χημο, το να γινεσαι χαλια για μια μερα κ να μην μπορεις ουτε το χερι σου να απλώσεις για να πιεις νερο. Δεν το ηθελε. Ηθελε να μας αποδειξει πως μπορει να κερδισει τον καρκινο πρωτα και μετα να φυγει με το κεφαλι ψηλα. Ορθιος.
Αχ βρε Ελισάβετ! Αχ βρε Ελισάβετ τί μου θύμισες τώρα! Κλαίω που τα διαβάζω. Κι εγώ τις ίδιες εμπειρίες είχα με την μητέρα μου. Και όταν πέθανε, όπως λες κι εσύ, με το σούπερ μάρκετ, το ίδιο πράγμα πάθαινα για καιρό... Μέχρι που έπιανα το τηλέφωνο να την πάρω... Αχ βρε Ελισάβετ, μου έσπασες την καρδιά στα δύο! Και να φανταστείς οτι με την μητέρα μου δεν είχαμε και την καλύτερη σχέση.Quote:
Originally Posted by elisabet
Συλλυπητήρια κορίτσι μου! Ήσουν τυχερή που είχες τέτοιον πατέρα. Θα υπάρξει ένα χρονικό διάστημα που ο πόνος σου θα αυξηθεί γιατί θα αρχίσει να σου λείπει πάρα πολύ. Μετά όμως σταδιακά θα μειώνεται καθώς σιγά σιγά θα συνειδητοποιείς οτι η παρουσία του υπάρχει μέσα στην καρδιά σου και θα ναι πάντα εκεί για σένα. Θα υπάρχουν στιγμές που θα νοιώθεις λες και είναι δίπλα σου.
Συλλυπητήρια Ελισάβετ. Να ζήσεις να τον θυμάσαι.
Να σαι περήφανη που αυτός ο άνθρωπος ήταν πατέρας σου. Δε φοβήθηκε τον πόνο, δε φοβήθηκε το θάνατο. Έφυγε πλήρης.
Ξέρεις, υπάρχουν άνθρωποι που ο Θεός ή η φύση τους έχει δώσει την υγεία απλόχερα. Φτάνουν σχεδόν 100 χρονών υγιείς κι όμως δείχνουν να μην έχουν καταλάβει γιατί ζουν. Συμπεριφέρονται λες και όσα χρόνια και να ζούσαν δεν θα τους ήταν αρκετά για να κάνουν αυτά που έχουν στο μυαλό τους.
Ο καθένας παίρνει το χρόνο του σ' αυτόν τον κόσμο. Μακάρι όλοι μας να καταλάβουμε πότε θα είναι η ώρα να φύγουμε. Μακάρι να είμαστε όρθιοι μέχρι την τελευταία στιγμή και να μπορούμε να χαμογελάμε στους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν.
Να 'ναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Ελισαβετ μου , τα θερμα μου συλλυπητηρια στην βαρυτατατη απωλεια σου , και με αυτον τον τροπο ........ ατιμη ασθενεια , ......θα σου παρει καιρο να το ξεπερασεις , αν κι εισαι δυνατο παιδι ......