Originally Posted by
Asiatas
Καλημέρα σας! Θέλω να μοιραστώ κάποια πράγματα μαζί σας, δε θα πω "νεότερα" γιατί δεν διαφέρουν πολύ από την αρχική κατάσταση, όμως ίσως πιο ξεκάθαρα...
Προς το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, βρεθήκαμε. Πήγαμε μια βόλτα, ήμουν αρκετά προβληματισμένος και λίγο ψυχρός. Το "ψυχρός" το έκανα επίτηδες, δεν το ένιωθα πραγματικά. Ούτε που φιλιθήκαμε. Μόνο σε κάποια φάση μετά την αρπάζω και τη φιλάω. Ξαφνιάστηκε, ευχάριστα...
Όταν γυρνούσαμε πριν φύγει από το αμάξι με ρώτησε αν θέλω να της πω κάτι. Κι εγώ της ανοίχτηκα. Είπα ότι με προβληματίζει πολύ η στάση της και ότι νιώθω πάγο ανάμεσά μας και κυρίως από αυτή. Εκείνη το αρνήθηκε. Είπε ότι δεν υπάρχει κάποιος πάγος. Απλά είναι πολύ προβληματισμένη με όλα αυτά που της είχα πει και τα σκέφτεται. Εγώ της είπε ξεκάθαρα ξανά, ότι νιώθω πράγματα, ότι θέλω να τη βλέπω και ότι θέλω να κάνουμε σεξ και απλά δε νιώθω τα ίδια και από εκείνη. Επίσης ότι όλο αυτό το χαλαρά δεν το καταλαβαίνω. Και της είπα ξεκάθαρα ότι αν πριν από 2 μήνες μου έλεγε να είμαστε χαλαρά, να βγαίνουμε, να ρίχνουμε και κανένα που και που, τότε ίσως και να το δεχόμουν. Και είναι αλήθεια. Τώρα όμως αν θέλει κάτι τέτοιο δεν μπορώ να της το δώσω, καλύτερα να κοπεί. Εκείνη μου είπε με κάθετο ύφος πως και πριν από δύο μήνες και τώρα δεν θέλει κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν το ήθελε. Όμως δεν θέλει να πιέζει καταστάσεις. Της είπα πως σκέφτομαι, ότι με καίει όταν δε βλεπόμαστε ότι δεν κάνουμε σεξ, ότι σκέφτομαι πότε θα έχει ρεπό μήπως κάνουμε κάτι και πως με πειράζει που δεν συμβαίνει αυτό. Και προφανώς της είπα ότι την έχω πατήσει μαζί της. Εκεί αρχίσαμε τα έντονα φιλιά κλπ κλπ. Και έφυγε.
Το ΣΚ που πέρασε είχαμε ευκαιρία να βρεθούμε, είχε ρεπό όμως εκείνη είχε κανονίσει άλλα πράγματα και έτσι δε βρεθήκαμε ποτέ. Δεν της το πρότεινα κι εγώ άσχετα αν με έκαιγε. Γενικά πάλι έπεσα σε μία λούπα που δεν ήμουν καλά.
Εχθές μίλησα με τη φίλη μας. Μου έστειλε εκείνη για να μου πει πως μιλήσανε. Όταν τη ρώτησα πως της φάνηκε η κατάσταση και τι της είπε γενικά, μου είπε πως η κατάστασή της είναι ντεμί-ντεμί. Ότι θέλει να είμαστε μαζί όμως δεν είναι σε φάση που θέλει να βγαίνει μόνο μαζί μου. Τα λιγοστά ρεπό που έχει θέλει να βλέπει και της φίλες της, δε θέλει να χαθεί από κανέναν και καμία. Και πως είναι πολύ προβληματισμένη και ψιλοφρίκαρε από τις δύο συζητήσεις και από το ότι της είπα ότι θέλω να τη βλέπω περισσότερο και κυρίως από τον τρόπο που της το είπα. Παρόλα αυτά δεν είναι σε φάση να θέλει να το σταματήσουμε. Και της αρέσω πολύ. Μετά από συζήτηση που είχανε, παραδέχτηκε ότι την επηρεάζει όλη η φάση με τον πρώην της που την είχε εξαφανίσει από όλους και από όλα, που έβγαινε μόνο μαζί του και δεν ήθελε με τίποτα να επιστρέψει σε μια τέτοια κατάσταση.
Όπως είναι κατανοητό, εγώ όταν το έμαθα αυτό πάγωσα, ξενέρωσα, θύμωσα και στενοχωρήθηκα μαζί. Γιατί ξέρω ότι δεν την έχω πιέσει για τίποτα. Απλά ίσως τα ξεσπάσματα που είχα να την τρόμαξαν. Ανησύχησα αν υπάρχει άλλος που την απασχολεί. Η φίλη μας ήταν κάθετη σε αυτό και μου είπε να σταματήσω να είμαι ανασφαλής, δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Γενικά είχα πέσει πολύ ψυχολογικά. Όταν με πήρε τηλ (είχαμε μιλήσει το πρωί και είχαμε πει μήπως βρισκόμασταν αλλά νωρίς γιατί δούλευε χαράματα) δεν της ανέφερα καθόλου να βγούμε, ούτε εκείνη βέβαια. Αλλά φάνηκε σαν να το περίμενε. Όμως δεν είχα καμία όρεξη, δεν ήμουν σε φάση να τη δω. Ξέρω ότι αν την έβλεπα θα τα έκανα χειρότερα τα πράγματα.
Η φίλη μας μου πρότεινε να αδιαφορήσω μήπως και την τσούξει λίγο και την ταρακουνήσει. Οι φίλοι μου στην αρχή μου είπαν να τη γράψω στα @@ μου και να μην της ξαναπώ τίποτα. Γενικά να το λήξω έτσι. Χωρίς λόγια. Μετά από συζήτηση βέβαια και γνωρίζοντας κι εμένα και τις αστοχίες που έχω κάνει μ είπαν απλά να δώσω χώρο και χρόνο και να δούμε πως θα πάει.
Τώρα, να σας πω πως το σκέφτομαι εγώ. Αρχικά τα δεδομένα είναι τα εξής και πρέπει να τα παραδεχτώ: Είμαι τσιμπημένος μαζί της, σχεδόν ερωτευμένος. Έχει ένα μεγάλο μέρος του μυαλού μου και το απασχολεί πολλές ώρες την ημέρα. Θέλω να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί. Αυτό το συναίσθημα νιώθω τώρα.
Με βάση λοιπόν αυτό, το να μπω στο παιχνίδι του γραμματόσημου μου είναι απίστευτα ψυχοφθόρο. Αρχικά δεν μπορώ να το κάνω λόγω χαρακτήρα, δεν τα μπορώ αυτά τα δήθεν, και δεύτερον δεν μου βγαίνει με αυτή. Θα μου κάνει κακό. Θα την αφήσω για κάποιες μέρες. Δεν θα της στείλω, δε θα της προτείνω να κάνουμε πράγματα. Αν με πάρει έχει καλώς. Θα μιλήσουμε, αλλά ως εκεί. Αν αυτή νιώσει την ανάγκη να βρεθούμε τότε θα βρεθούμε. Αν το φέρει η συζήτηση και το κλήμα τότε ίσως να της το πω κι εγώ. Πάντως όχι τώρα. Θα κρατήσω κι εγώ μια απόσταση.
Βέβαια όταν βρεθούμε θα της τα πω όλα χύμα. Αλλά με τρόπο που να της δίνω να καταλάβει ότι ΔΕΝ θέλω να της φάω τη ζωή. Ότι το νιώθω ότι μεταξύ μας υπάρχει χημεία και πως να συνεχίσουμε να πιέζουμε από την άλλη μπάντα την κατάσταση γιατί φοβόμαστε ότι μπορεί και γίνει το ένα ή το άλλο τότε όλο αυτό θα ξεφτίσει άδοξα και είναι κάτι που ούτε εγώ το θέλω και πιστεύω ούτε αυτή.
Γιατί αν ήθελε να το λήξουμε θα το είχαμε λήξει. Είναι πολύ απλό. Γιατί όταν βρεθήκαμε της πέταξα πολλές φορές τη μπάλα για να το λήξουμε. Της είπα ότι άμα δε γουστάρει δεν έχει νόημα και να μου το πει, δεν υπάρχει θέμα, τη ρώτησα να την πιέζω αρνητικά να μου το πει και άλλα τέτοια που δίνουν πάτημα σε έναν που έχει ξενερώσει να πει πράγματα που θα οδηγήσουν στη λήξη. Σε όλα αρνήθηκε. Και μάλιστα με τρόπο που μου έδειχνε σαν να ήθελε να μου πει παραπάνω πράγματα, ωραία πράγματα που ένιωθε αλλά δεν τα έλεγε.
Όπως καταλαβαίνετε, εν βρασμό ψυχής ήθελα να το λήξουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όμως όσο το σκέφτομαι θέλω να το παλέψω γιατί μου αρέσει αυτή. Για κανέναν άλλο λόγο. Δεν ξέρω αν τέτοιες καταστάσεις μπορούν να φτιάξουν γενικά. Ή αν είναι τελειωμένες υποθέσεις. Αλλά πιστεύω πως να υπάρχει μια ελπίδα να φτιάξει το πράγμα θέλω να την παίξω...
Αυτά λοιπόν. Τα είπα και εδώ γιατί πιστεύω πως όλοι εδώ μέσα έχετε βοηθήσει πολύ. Και μπορείτε κ άλλο.