Επιμονή, πάθος, εμμονή, ένταση.

Quote:

---

Originally posted by weird
Φοβαμαι οτι στο τελος,
θα τα χασω όλα....
και την αυτοπεποίθηση μου,
και αυτον,
που δεν τον έχω βέβαια, αλλα ίσως,
χαχαχα
ίσως μου επιτρεψει να τον αποκτησω ( αυτοσαρκάζομαι)

---

Αν αφεθείς να πέσεις στα πόδια του, κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα. Την αυτοπεποίθησή σου, την περηφάνια σου...την ίδια σου την ύπαρξη. Και επιπλέον, κανείς δεν σου εγγυάται οτι θυσιάζοντας εσένα θα κάνεις δικό σου αυτόν τον τόσο αστραφτερό και γοητευτικό άντρα.
Με έναν τέτοιο κίνδυνο να ελοχεύει(εσένα χωρίς εσένα και χωρίς αυτόν, μόνη και τσαλαπατημένη) φυσικά και δεν τολμάς να τον πλησιάσεις, φυσικά και προσπαθείς να κρατηθείς μακριά του! Εδώ μιλάμε για την επιβίωσή σου.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη

Quote:

---

Originally posted by weird
Φοβαμαι οτι στο τελος,
θα τα χασω όλα....
και την αυτοπεποίθηση μου,
και αυτον,
που δεν τον έχω βέβαια, αλλα ίσως,
χαχαχα
ίσως μου επιτρεψει να τον αποκτησω ( αυτοσαρκάζομαι)

---

Αν αφεθείς να πέσεις στα πόδια του, κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα. Την αυτοπεποίθησή σου, την περηφάνια σου...την ίδια σου την ύπαρξη. Και επιπλέον, κανείς δεν σου εγγυάται οτι θυσιάζοντας εσένα θα κάνεις δικό σου αυτόν τον τόσο αστραφτερό και γοητευτικό άντρα.
Με έναν τέτοιο κίνδυνο να ελοχεύει(εσένα χωρίς εσένα και χωρίς αυτόν, μόνη και τσαλαπατημένη) φυσικά και δεν τολμάς να τον πλησιάσεις, φυσικά και προσπαθείς να κρατηθείς μακριά του! Εδώ μιλάμε για την επιβίωσή σου.

---

Φοίβη μου,
σ ευχαριστώ πολυ που μπηκες στον κόπο να με νιώσεις έτσι...
Συνήθως, το κανω εγω στους αλλους κι οχι εκεινοι σε μενα...
Ειναι πραγματικά υπέροχο, να σαι καλά.

Μπηκα χτες στο φόρουμ, αλαφιασμένη, σε μια κατάσταση πυρετώδους έντασης.
Σήμερα, είμαι καλύτερα.
Ενα μυστήριο πράγμα, όταν περνούν οι μέρες απο τότε που τον είδα, συνέρχομαι, ξεφεύγω απο την επιρροή του....
Γινομαι ξανα συγκροτημένη.
Λοιπόν, η ουσία δεν είναι πιστεύω να μου δώσετε οδηγίες για το πως να παιξω ενα παιχνίδι!
Πανω στον παρορμητισμό μου και την πλάκα που έκανα, μίλησα για οδηγίες, αλλα δεν είναι αυτή η κατάλληλη υποστήριξη.
Το τι είναι καλό να κάνω το ξέρω μόνο εγώ.
Το θέμα είναι όμως, να δω πιο καθαρά τις πτυχές της όλης υπόθεσης.
Γράφοντας εδω, ήδη απο χτες άρχισα να σκέφτομαι διάφορα και να βλέπω την ιστορία μου κάτω απο μια άλλη οπτική.
Δεν ξέρω πως έγινε αυτό.
Η φορουμίστικη αλληλεπίδραση με ώθησε σε ενα γόνιμο εσωτερικό διάλογο.
\"Τελικά είσαι όντως το θύμα ή σου αρέσει να αυτοθυματοποιείσαι? Ποσο πας στα άκρα και πόσο βλέπεις τη μέση οδό?\"
Αυτό στο οποιο με βοηθά το φορουμ, ειναι να δω πιο σφαιρικά τι εχει συμβεί, κι οχι να το παραμορφώνω μεσα απο το συναίσθημά μου και τα δικά μου αδούλευτα κομμάτια.
Αποφάσισα λοιπόν να γραψω κάποιες πτυχές της ιστορίας, για να ξεδιαλύνω αυτά τα σημεία.
Να μου πείτε κι εσεις, τι βλεπετε, αν θελετε.

Θα προσπαθήσω να μην μπω σε λεπτομέρειες....
Ξερετε ποσες φορες την εχω διηγηθεί την ιστορία? ΠΟΛΛΕΣ.
Λοιπόν, απο την πρώτη στιγμή που τον έιδα, κατάλαβα οτι κάτι παίζει εδώ. Και ειδικότερα, οτι ο τύπος είναι παιχνιδιάρης.
Αυτό, σε συνδυασμό με το οτι είναι αυτός που είναι κι εχει την ηλικία που έχει και μου αρέσει τόσο πολύ, με εκανε να φερομαι, αμυντικα.
Πως κατάλαβα οτι παιζει?
Απο κατι μηνυματα στο κινητό που μου έστελνε \"HEllo!\". Το βλεπα, κι ελεγα, τι να απαντήσω τώρα \"hi!\"?εριχνε ενα ψηγμα, κατι ψιλο και περίμενε....
Ειδα οτι αργουσε να μ απαντησει κι αρχισα να κανω κι εγω το ίδιο. Αργουσα κι εγω.
Τις πρωτες φορες που βγήκαμε, μου ειπε να τον περιμενω , εχει καποια δουλεια και θα φευγαμε μαζι ( ειμασταν στο μαγαζι).
Περίμενα, με σύστησε σε κατι φίλους του. ( μεσα μου δεν εβλεπα την ωρα, την αλλη μερα δουλευα αλλα δε μου καιγοταν καρφι). Περασαν δεκα, δεκαπεντε λεπτα.
Παω, του λεω, οτι δουλευω αυριο και καλυτερα να πηγαινω. Οχι μου λεει, περίμενε, σε πεντε τελειώνω.
Περασε άλλο ενα τεταρτο οπου περίμενα, ωσπου.... νευρίασα. ( ηταν η πρωτη φορά που θα βγαίναμε) Πληρωσα το ποτό και εκείνο της φίλης μου που ήταν πιο πριν μαζί μας και κατευθύνθηκα στην έξοδο.
Ηρθε τρέχοντας πίσω μου, μου πέταξε στα χέρια το μπουφάν του, χαιρετισε βιαστικά και φύγαμε.
( Μετρουσε ο τυπος, ποση ωρα θα αντεξω στην αναμονη που με εβαλε)
Πηγαμε σε ενα μαγαζι, οπου όλοι ηταν γνωστοί του.
Τα πρώτα δεκαπεντε λεπτά, μιλούσε με ενα φίλο του κι εμενα δε μου δινε σημασία.
Εγω με ηρεμούσα και επινα το κρασάκι μου.
Καποια στιγμή του ζητώ ενα τσιγάρο και με αφορμή αυτό, αρχίσαμε να μιλάμε.
Τελοσπάντων, περασε η βραδιά, αγκαλιες φιλιά, και όταν με πηγε σπίτι, εν τω μέσω γλωσσόφιλου ανοιξα βιαστικά την πόρτα του αυτοκινήτου κι εφυγα, χωρις να πω καν καληνύχτα..( τον αφησα λιγο στα κρυα του λουτρου αλλα κι αυτος με ειχε ζορίσει).

Καπως ετσι, στραβά ξεκινήσαμε.
Οταν μετα απο δυο μερες μου ειπε να βγούμε αρνήθηκα, και μαλιστα, πριν αρνηθώ, του εβγαλα λίγο την πίστη.

Εχουν γίνει διάφορα σκηνικά.
Αυτός να φευγει ταξίδια και να μην μου στέλνει τίποτα, αλλα να μου δινει δωράκια όταν γυρνά,
εγω να μην τον αφηνω να μου φορέσει το παλτό ( σε ενδειξη ευγένειας),
σπασιμο εκείνος, σπασιμο εγω, ετσι το πηγαίναμε.

........

Συνεχισα ομως μετα απο κάποιο καιρό να πηγαίνω στο μαγαζί. Ενιωθα ακόμα κολλημένη αλλα νικήτρια...
Με εβγαζε φωτογραφίες, κτλ. Γενικά εκεινο το διάστημα ειχα το πάνω χερι.

Μεχρι που μια μέρα αρχισα να νιωθω τύψεις!! Οτι το επαιξα πολυ σκληρή, οτι δεν φερθηκα σωστά, κακως τον χωρισα έτσι, οτι αυτός ειναι ανθρωπος της νυχτας κι ετσι προσεγγιζει τις γυναικες, εγω ειμαι μιγιαγγιχτη...
Η ουσία είναι οτι δεν άντεχα τη \"νίκη \" μου.
Ηθελα, τωρα, να σταματησουμε τα παιχνίδια, να το πάρουμε απο την αρχή και να σταματησω να πουλάω μαγκιά.
Θα του εδειχνα το πιο αληθινό ευάλωτο πρόσωπο.

Τον πήρα, βγήκαμε, μιλήσαμε όπως ποτέ. Ριξαμε λίγο τους τοίχους του παιχνιδιού κι ειχαμε πιο αμεση επαφή, πιασαμε απόψεις, σταση ζωής , αντιλήψεις...
Μιλήσαμε λίγο για τις μεταξύ μας παρερμηνείες, καπως ξεκεθάρισε το τοπιο.
Μου εστειλε μηνυμα \"σ ευχαριστώ για το ενδιαφερον!\"
Μεγαλη κουβεντα απο εναν ανθρωπο που το μοτο του ειναι να μεινουμε για παντα παιδιά.....

Οταν όμως πηγε να με φιλήσει που με άφησε σπίτι κοντοστάθηκα..... σκεφτόμουν οτι είναι νωρίς ακόμη, οτι δεν τα εχω ξεκαθαρίσει με τον πρώην μου κτλ...

Ξαναμιλήσαμε, στελναμε μηνύματα ..............., γλυκα κι ωραία.

Καποιο βραδυ, αργα ενω διαβαζα για την εξεταστική μου, μου εστειλε ενα \"γεια, ελα απο εδω\".
Ε και δεν πηγα! Δεν μπορουσα να τα παρατησω ολα και να τρεξω...
Μετα απο αυτό - τόσο εγωίσταρος είναι- αρχισε να μην απαντά στα μηνυματα μου!!!
Εκανα μηνες να ξαναπαω στο μαγαζι,
κι οταν πηγα και μιλουσα με καποιον που με φλερταρε, ηρθε και χωθηκε αναμεσα μας,
οπου εγω αρχισα να του χαμογελώ και να του απαντω σε οτι με ρωτά, κ εφυγε ξαφνικά.
Φουρκισμένη βγήκα εξω, λεω μεσα μου, ΤΩΡΑ θα κανουμε επιτελους ανοιχτό διαλογο.
Τον ρωτησα, γιατι με ενοχλεί, αφου σταματησε να ανταποκρίνεται, τι θελει τώρα, μου είπε οτι εγω τον απέρριψα δυο φορές, του είπα οτι δεν μου αρεζε ο τρόπος του διότι... μαλλον εχω ερωτευτεί ( αυτό πιο εμμεσα του το φερα), κι εκει πανω μου μίλησε για τεστ drive - οτι ολα ξεκινούν με βαση το κρεβατι), τελοσπαντων, εγινε λιγο της ποππης και εφυγα τσατισμένη.....

Πηγα πρόσφατα, μετα απο αρκετό καιρό, ημασταν πολύ ωραία στο μαγαζί, αλλα μετα μου ακυρωσε το ραντεβού..... τα πηρα κι εγω κι ειπα ΤΕΛΟΣ...

Ποιο είναι το θέμα.
Του εχω ανοιξει τα χαρτιά μου.
Ξερει,΄πόσο τον θελω.
Επισης του εχω δειξει με χιλιαδες τρόπους, οτι με κουρασαν τα παιχνιδακια, δεν βλεπω ανταπόκριση, εκει αυτός.
Τι αλλο να κανω πια?
Να σερνομαι όλη την ωρα στο μαγαζί του?
Αυτος αν δεν παω, δεν νομίζω να επικοινωνήσει.ν

Ετσι εχει η κατάσταση,
γι αυτό και βλεπω δύο επιλογές.
Να τον κυνηγησω ριχνοντας καθε εννοια περηφάνειας ή να φύγω...
Ολη αυτη η ιστορία κρατά ενα χρόνο.
Το θεμα είναι, τα αντιλαμβάνομαι σωστά?
Ειμαι όντως το θύμα του μπαρόβιου?
Ετσι νιωθω, αφου παω στο μαγαζί του, ξερει οτι παω επειδή τον θελω ακόμα.
Κι αυτος εκει μεσα, μου δειχνει το ίδιο.
Εξω όμως απο το ασφαλές του πλαίσιο,
δεν κανει και πολλές κινήσεις.
Εγω πάλι,
κατα και΄ρούς φουντώνω και ξεφουντώνω.
Αν κανω καιρό να παω, ισα ισα που θα τον θυμάμαι....
Αν παω να κανω καποιο φλερτ, εκει πανω τον θυμαμαι.
Αν παω να τον δω κιολας, θα κολλήσω... τουλάχιστον για κάποιον καιρό.

weird...διάβασα όσα έγραψες...να σε ρωτήσω κάτι; αυτός θεωρεί το σεξ test-drive, εσύ τι γνώμη έχεις; επίσης...τι εχεις καταλαβει; ειναι συναισθηματικά διαθέσιμος να κάνει σχέση ή είναι μόνο των φάσεων; εσύ αλήθεια τι θα θελες; σε ρωτάω όλα αυτα...γιατί αν προσεγγίζετε το θέμα τελείως διαφορετικά, τότε υπάρχει ένα επιπλέον ζήτημα.

Ξεχασα να γραψω, τις προάλλες που πηγα στο μαγαζί, με το που με είδε ήρθε, πήρε την τσάντα μου, την κρέμασε και μου λεεί, σε σκεφτόμουν αυτές τις μέρες, ελεγα να σε παω μια βόλτα με τη μηχανή αλλα είπα, θα με βρίσει αυτή..... Κι εγω σε σκεφτόμουν, του λεω, γι αυτο ήρθα, για να σε δω, ναι θα ταν καλη ιδέα η βόλτα με τη μηχανή.
Και πριν καν ολοκληρώσω, εχει εξαφανιστεί!!!
Περνα κανα δεκάλεπτο, λεω θα τον γδάρω.Το να ριχνει κατι και να φευγει, ειναι κλασσική τακτική του.
Βγαίνω έξω και περπατάω αγέρωση. Ηταν πιο κάτω και μιλούσε με κατι άλλους.
Ερχεται προς το μέρος μου, διακόπτοντας \"που πας? Φευγεις?\" Οχι.
\" Πας για τσιγάρα?\" Ναι.
Του εριξα το βλεμμα τσακισου και πανε μεσα γιατι θα φυγω... το πιασε. με το που γύρισα τον βρήκα να καθεται δίπλα μου.
Δεν εφυγε όλο το βράδυ απο δίπλα μου....
Μου εκανε εντυπωση που μου μιλησε για πολυ προσωπικά του ζητηματα, πχ τα οικογενειακα του.
Μετα μου ειπε πως πρεπει να τον αγαπαω, αλλα δυστυχως εχω κι εναν κακο εαυτό (μιλά για τις αμυνες που κι ο ιδιος μου προκαλει με τη σταση του!!) Λεω ο κακος μου εαυτός κοιμαται τώρα.... κι εγω κατι πιο ουσιαστικό δεν βρηκα να πω.... σαν βλακας αισθανομαι, λες και συμφωνω με οτι μου λεει.
Τελικα , το παιχνίδι συνεχίζεται...

Στελα μου......
νιωθω και λιγο ντροπη που συναναστρεφομαι με εναν τετοιο αντρα....
Ειναι αρκετα εξυπνος, ξερει να χειριζεται τους ανθρώπους, να του ς κοβει με το βλέμμα του, ξερει να χαιδευει πολυ καλά..... γενικά οταν είμαι δίπλα του, οτι πιο διονυσιακό έχω μέσα μου στοιχείο, βγαίνει στην επιφάνεια...
Ειναι σαν να ξεφαντώνω, σαν να μην με νοιαζει τίποτα... μια ενταση μυστήρια, σαν ενα αφέσου, τεράτιο...
Αυτά με γοητεύουν και το οτι ειναι σαν να μιλάμε με τα μάτια.
Απο την άλλη, ειναι ενας ανθρωπος με πολλες αμυνες, πληγωμενος και οχυρωμενος, συναισθηματικά ανώριμος, που δεν μπορεί ακόμα σε αυτή την ηλικία να ξεκολλήσει απο τη μαμα του, δεν εχει κάνει γάμο, και πως να κάνει δηλ. αφού το μαγαζί ειναι το α και το ωμέγα του?
Δεν θελει να δοθεί, θελει να είναι αυτάρκης.
Επίσης εχει τη στάση να ειναι υπερβολικά επιφυλακτικός με τις \"γκόμενες\".
Υπάρχει κι αυτή η διαφορά επιπέδου ανάμεσά μας.... χωρις να με λεω ανωτερη του, απλα , διαφορετική...
Οι επικοινωνιακοί μας κώδικες είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά η μέρα με τη νύχτα....

Δεν ξερω γιατί με ελκύει.....
Υπάρχουν αλλα παιδιά που ενδιαφέρονται, με τις σπουδές τους, ετοιμα να δοθούν, να δεθούν, να αγαπήσουν....
κι εμενα εκεί....
με τραβαει ο τύπος κι η σκοτείνια του...
γι αυτον τρελαινομαι.
τι να πω, δεν ξερω.

Quote:

---

Originally posted by stella78
weird...διάβασα όσα έγραψες...να σε ρωτήσω κάτι; αυτός θεωρεί το σεξ test-drive, εσύ τι γνώμη έχεις; επίσης...τι εχεις καταλαβει; ειναι συναισθηματικά διαθέσιμος να κάνει σχέση ή είναι μόνο των φάσεων; εσύ αλήθεια τι θα θελες; σε ρωτάω όλα αυτα...γιατί αν προσεγγίζετε το θέμα τελείως διαφορετικά, τότε υπάρχει ένα επιπλέον ζήτημα.

---

Νομιζω οτι θελει απλα να περάσει καλά,
αλλα και πάλι,
δεν το διεκδικεί.....
πο την αρχή μου τόνιζε το οτι είμαι ωραία, με εναν τρόπο επίμονο, σαν να ... με κατηγορούσε γι αυτο...
Τον ένιωθα να λεει, καλα , μη νομιζει τώρα η γκόμενα οτι θα πέσουμε και στα πόδια της.....
Δεν κανει για σχεση αυτος.
Στην αρχη, ηθελα σχεση μαζι του.
Τωρα πια,
κατι πιο επιφανειακό,
αρκει να το ζήσω για να γλυτώσω ... απο αυτό το πάθος.

βρε συ...ειναι έξυπνος λες..γιατί αυτό σε μπλοκάρει, εσυ δεν εισαι δηλ;
το θεμα της διαφορετικότητας το καταλαβαίνω, ναι, φαίνεται να είστε πολύ διαφορετικοί. εμενα απο αυτά που λες μου δινει την εντυπωση ενός άντρα που όντως δεν ειναι σε φαση να κανει σχεση, κλειστός συναισθηματικά, με άμυνά του το στυλ που περιγράφεις, και με εναν τροπο ζωης που του δίνει αυτό που επιθυμεί ( αλλά προφανώς κάνω εικασίες, ε; δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο ). ίσως σε κατηγορούσε ( ασυνείδητα ) για την διαφορετικότητά σου, τον ξένιζε και του άρεσε, πλην όμως του στεκόταν εμπόδιο στο να φερθεί όπως συνηθίζει..και συ τον εχεις μπερδέψει΄άλλωστε. και γω προσωπικά δύσκολο θα ξεκινούσα μια σχεση μαζι του, όχι γιατί το βλέπω εγωιστικά, αλλά δεν θα χαμε κοινούς στόχους. τωρα για το διονυσιακό συναίσθημα...αν δεν φοβάσαι, ακολούθησέ το...αν παλι απλά φοβάσαι και δεν ειναι κάτι άλλο...πάλι ακολούθησε το..! αλλά ρε συ weird...δεν ξερω γιατί, αλλά μεσα απο τα γραφόμενά σου διακρίνω πως υπάρχει κάτι πέρα απο το πάθος σου για κεινον.κατι που εχει να κανει με σενα...μπορείς φυσικά με αφορμή το πάθος να ανακαλύψεις αυτό που εγω λέω...:)

Η δίκή του η΄βάση είναι το κρεβάτι, το test drive όπως το είπες... Η δική μου βάση δεν είναι αυτή, είναι η καλή επικοινωνία....
Ναι, υπάρχει κάτι....
Καταρχήν εχω ενα γενικότερο πάθος με τους \"ραγισμένους ανθρώπους\"... τους βρισκω πιο... πραγματικούς.
Οι άλλοι δε με συγκινούν το ίδιο.... ενα πραγμα που δεν αντεχα στον πρωην μου είναι το πόσο καλομεγαλωμένος ήταν....
Ενα πραγμα που δεν μου αρεσει ειναι τα παιδιά που μου αραδιάζουν ενα καρο πτυχία και κοκορευονται για το διδακτορικό!!!
Σιγα τα αυγα. Και δεν εχουν δουλεψει ποτε, δεν εχουν ζοριστει, η μαμα κι ο μπαμπας φροντισαν για όλα....
Αυτός εδώ ρισκάρει, ζει, εκανε κατι μόνος, απο το πουθενά....
Δεν ακολουθησε τη συμβατική οδό.
Αυτό με γοητεύει.
Απο την άλλη, εχω σκεφτεί,
οτι ίσως καταφεύγω στο πάθος μου και στην ζωντάνια και ενεργεια που αντλώ απο αυτό, οταν είμαι σε περίοδο που κάτι άλλο μου παει στραβά ή μου φτάει και χρειάζομαι μια διέξοδο...
Αλλα,δεν θελω να το αναλυσω πολύ
γιατι μετα δεν θα το ζήσω.

Quote:

---

Originally posted by stella78
βρε συ...ειναι έξυπνος λες..γιατί αυτό σε μπλοκάρει, εσυ δεν εισαι δηλ;
το θεμα της διαφορετικότητας το καταλαβαίνω, ναι, φαίνεται να είστε πολύ διαφορετικοί. εμενα απο αυτά που λες μου δινει την εντυπωση ενός άντρα που όντως δεν ειναι σε φαση να κανει σχεση, κλειστός συναισθηματικά, με άμυνά του το στυλ που περιγράφεις, και με εναν τροπο ζωης που του δίνει αυτό που επιθυμεί ( αλλά προφανώς κάνω εικασίες, ε; δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο ). ίσως σε κατηγορούσε ( ασυνείδητα ) για την διαφορετικότητά σου, τον ξένιζε και του άρεσε, πλην όμως του στεκόταν εμπόδιο στο να φερθεί όπως συνηθίζει..και συ τον εχεις μπερδέψει΄άλλωστε. και γω προσωπικά δύσκολο θα ξεκινούσα μια σχεση μαζι του, όχι γιατί το βλέπω εγωιστικά, αλλά δεν θα χαμε κοινούς στόχους. τωρα για το διονυσιακό συναίσθημα...αν δεν φοβάσαι, ακολούθησέ το...αν παλι απλά φοβάσαι και δεν ειναι κάτι άλλο...πάλι ακολούθησε το..! αλλά ρε συ weird...δεν ξερω γιατί, αλλά μεσα απο τα γραφόμενά σου διακρίνω πως υπάρχει κάτι πέρα απο το πάθος σου για κεινον.κατι που εχει να κανει με σενα...μπορείς φυσικά με αφορμή το πάθος να ανακαλύψεις αυτό που εγω λέω...:)

---

Νομιζω οτι ειδε τη διαφορετικότητα,
τον ζορισε, γιατί αλλιως εχει συνηθίσει να φέρεται... και δεν θελησε να κάνει καμια υποχώρηση.
Προτιμησε αντι να παραδεχτεί οτι εχει μπερδευτεί να μου φερθεί έτσι όπως φέρθηκε....
Στελα μου,
δεν φοβαμαι,
απο τοτε που αποφασισα, ΄
να συλλέγω εμπειρίες....

και γω εχω ένα κάτι με τους ραγισμένους ανθρωπους, σε καταλαβαινω σε αυτό...αλλα μπορεί καποιος να ειναι ραγισμένος και παρόλα αυτα να εχει καταφερει να ειναι συναισθηματικά ανοιχτός, να εχει ξεμπλοκάρει, αν εχει ρισκάρει όχι μονο στην δουλειά αλλά και στις σχεσεις τις ανθρωπινες και να ειναι διαθεσιμος να το ξανακάνει...για τα παιδια που λες παλι...ε, ξερω πολυ καλα τι εννοεις...αν θυμαμαι καλα, ειμαστε στο ίδιο συνάφι, ε; οπότε ξέρω πολύ καλά τι στυλ ανθρωπου περιγραφεις και με απωθει και μενα απίστευτα. βεβαια δεν υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο άκρα, πολλώ δε μάλλον αυτές οι εκφράσεις των άκρων. το αν το χρησιμοποιείς σαν διέξοδο, το ξέρεις εσύ...αλλά αφου θες τόσο πολύ να το ζησεις...απλά ζήστο και μην το πολυσκέφτεσαι. το βρίσκω λάθος να καταπνίγουμε τον εαυτό μας...βεβαια, από την άλλη...μου γενναται το εξης ερωτημα...ενα χρονο τωρα δεν μπορεσες να κανεις το αποφασιστικό βήμα...ο λόγος; το ότι φοβάσαι ή το χρησιμοποιείς σαν πηγη ενέργειας όπως ειπες;;;εσύ ξέρεις...

α...σορυ, τωρα το ειδα ότι δεν φοβασαι...ωραία...τότε;θα ναι σιγουρα μια εμπειρία που θες πολύ...:)

Απο όλα αυτά που διάβασα, δεν θα σταθώ στην ιστορία και στο παιχνίδι που παίζεται ανάμεσά σας και ανάμεσα στις ευαισθησίες και τους φόβους και τις άμυνες και των δυο σας. Νομίζω οτι αυτά τα βλέπεις και τα ξέρεις καλύτερα απο μας.
Θέλω μόνο να σου πω κάτι : ακούγεσαι άνθρωπος διαβασμένος, φιλοσοφημένος, αναλυτικός και με διάθεση για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία. Άνθρωπος του μυαλού και της επικοινωνίας. Για μένα αυτό είναι μια πλευρά σου πολύ δυνατή και κυρίαρχη και φαίνεται σε όσα γράφεις. Αυτός ο άνθρωπος, όπως το βλέπω εγώ, σε βγάζει απο το μυαλό σου και σε ρίχνει μέσα σε συναίσθημα, πολύ και έντονο, σχεδόν \"ωμό\" συναίσθημα. Με κάποιον τρόπο έχει καταφέρει να σου φωτίσει μια πλευρά σου, που αν δεν κάνω λάθος, κρύβεις στο σκοτάδι. Αυτό που συμβαίνει είναι απειλητικό και τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία να δεις ... ένα σκιώδες κομμάτι σου. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγάλο δώρο, κατά τη γνώμη μου πάντα.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Απο όλα αυτά που διάβασα, δεν θα σταθώ στην ιστορία και στο παιχνίδι που παίζεται ανάμεσά σας και ανάμεσα στις ευαισθησίες και τους φόβους και τις άμυνες και των δυο σας. Νομίζω οτι αυτά τα βλέπεις και τα ξέρεις καλύτερα απο μας.
Θέλω μόνο να σου πω κάτι : ακούγεσαι άνθρωπος διαβασμένος, φιλοσοφημένος, αναλυτικός και με διάθεση για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία. Άνθρωπος του μυαλού και της επικοινωνίας. Για μένα αυτό είναι μια πλευρά σου πολύ δυνατή και κυρίαρχη και φαίνεται σε όσα γράφεις. Αυτός ο άνθρωπος, όπως το βλέπω εγώ, σε βγάζει απο το μυαλό σου και σε ρίχνει μέσα σε συναίσθημα, πολύ και έντονο, σχεδόν \"ωμό\" συναίσθημα. Με κάποιον τρόπο έχει καταφέρει να σου φωτίσει μια πλευρά σου, που αν δεν κάνω λάθος, κρύβεις στο σκοτάδι. Αυτό που συμβαίνει είναι απειλητικό και τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία να δεις ... ένα σκιώδες κομμάτι σου. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγάλο δώρο, κατά τη γνώμη μου πάντα.

---

συμφωνω απόλυτα!...αυτό ακριβως εννοούσα όταν είπα ότι πέρα από το παθος για τον συγκεκριμένο ανθρωπο ακουμπά και πάνω σε μια πτυχή της weird, το σκιώδες αυτό κομμάτι που είπε η Φοίβη...:)

Αυτό που λέτε, με κανει να χαίρομαι αλλα και με πονά....
Σε αυτό το φόρουμ, εχω βγάλει, τόσο μα τόσο συναίσθημα....
Παλιότερα ήμουν ενα σκληρό καρυδάκι. Ενας τσαμουκάς. Το χα θαψει το συναίσθημά μου, ετσι, για να μπορώ να επιβιώνω.
Οταν οι φοβίες μου χτύπησαν την πόρτα, λύγισα κάτω απο το βάρος ατόφιων συναισθημάτων... ο Χείμαρρος είχε ξεχειλίσει και με απειλούσε, η αγερωχη εικόνα μου τσαλακωνόταν.
Με την θεραπεύτρια μου μαζέυαμε σιγα σιγά τα κομμάτια, προσπάθησα να τα βρω με το συναίσθημα, ειδα φως μέσα μου που δεν ήξερα πως υπήρχε, μαλάκωσα, εκλαψα, ΕΝΙΩΣΑ τόσο πολλά!
Αρχισε να αλλαζει η φωνή μου, να γίνεται γλυκιά, πιο γλυκιά, να μπορώ να βγαζω το συναισθημα στις εξω σχεσεις μου....
Εδικά μέσα σε αυτό το φόρουμ, εναποθέτω διακώς ότι πιο πλουμιστό, οτι πιο καθαρό, οτι πιο συναισθηματικό υπάρχει μέσα μου,
και με θλίβει,
να μου λέτε οτι βλέπετε ενα μυαλό, αναλυτικό......
Πιστευω οτι δεν ειμαι μόνο αυτό,
οχι πια.
Η πρόκληση μαζί του, \'
ισως να εχει να κανει με το άφημα στο να νιωθω,
στο να μην σκεφτομαι!
Ειναι τόση η ενταση, που τα χερια μου τον αγγιζουν, και χιλιαδες σκεψεις αιωρούνται στον αέρα και μαραίνονται, μπροστα σε τετοιο νιωσιμο.....
Ειναι κατι,
που δεν εχω ξαναζησει.

weird...όχι, δεν είπα ( πιστευω ουτε και η Φοιβη χωρις να την ερμηνευω την κοπέλα ) ότι εισαι μονο ενα αναλυτικό μυαλό...΄καμία σχεση, μίλησα για αυτό το άφημα που λες και συ...που αν θες, ειναι κι η φυσική συνεχεια του γενικότερου \"αφηματος\" ( καλα...δεν υπαρχει τετοια λεξη, αλλά καταλαβαινεις τί λεω) που κανεις στην πορεία που περιγραφεις...δεν το χεις ξαναζήσει και ακουμπά σε μια πλευρα σου μη οικεία σε σενα...οτιδήποτε πρωτόγνωρο μας το γεννα αυτό...γι αυτο και δυσκολευόμαστε. και..γι αυτό και πρέπει να αφεθουμε, να γνωρισουμε το κατι παραπανω για μας, και φυσικά να ικανοποιήσουμε και μια τόσο εντονη επιθυμία...σε βγαζει παντως σε πολλά έξω απο τα νερα σου, εγω αυτό καταλαβαινω κι αυτό εμενα μου αρεσει πολύ γιατί σιγουρα θα σε παει ένα βημα παραπανω στο ταξιδι σου...:)

Weird μου, αρχικά να σου πω οτι έγραψα όσα έγραψα στηριζόμενη αποκλειστικά στο συγκεκριμένο ποστ. Κατόπιν, δεν είπα οτι είσαι ΜΟΝΟ ένα αναλυτικό μυαλό. Μίλησα όμως για το μυαλό αυτό σαν το κυρίαρχο κομμάτι σου κι ίσως αυτό είναι που σε πόνεσε. Σου ζητώ συγνώμη γι\' αυτό, δεν είχα τέτοια πρόθεση.
Αυτό που ήθελα να σου πω, και ίσως να μην το εξέφρασα αρκετά κάθαρα, είναι οτι στο συγκεκριμένο θέμα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο βλέπω το αναλυτικό μυαλό σου να προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στο πλούσιο και έντονο συναίσθημα σου. Σαν να βαδίζεις με το μυαλό μπροστά και το συναίσθημα ακολουθεί σαν σκιά. Τα βλέπω και τα δυο, και το μυαλό και το συναίσθημά σου, αλλά να πορεύονται με αυτόν τον τρόπο στη συγκεκριμένη κατάσταση.
Αν όμως πιστεύεις οτι δεν είναι έτσι για σένα, πες μου το, γιατί πραγματικά θέλω να καταλάβω πώς εσύ το βλέπεις κι όχι να σε ερμηνεύσω, με οποιονδήποτε τρόπο.
Χαίρομαι πραγματικά για τη δουλειά που έχεις κάνει με τη θεραπεύτριά σου. Θέλω να σου πω οτι αυτή η δουλειά είναι πολύ εμφανής, τουλάχιστόν στα δικά μου μάτια, κι εκεί αναφερόμουν όταν έλεγα για τη διάθεσή σου για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία.

Quote:

---

Originally posted by stella78
weird...όχι, δεν είπα ( πιστευω ουτε και η Φοιβη χωρις να την ερμηνευω την κοπέλα ) ότι εισαι μονο ενα αναλυτικό μυαλό...΄καμία σχεση, μίλησα για αυτό το άφημα που λες και συ...που αν θες, ειναι κι η φυσική συνεχεια του γενικότερου \"αφηματος\" ( καλα...δεν υπαρχει τετοια λεξη, αλλά καταλαβαινεις τί λεω) που κανεις στην πορεία που περιγραφεις...δεν το χεις ξαναζήσει και ακουμπά σε μια πλευρα σου μη οικεία σε σενα...οτιδήποτε πρωτόγνωρο μας το γεννα αυτό...γι αυτο και δυσκολευόμαστε. και..γι αυτό και πρέπει να αφεθουμε, να γνωρισουμε το κατι παραπανω για μας, και φυσικά να ικανοποιήσουμε και μια τόσο εντονη επιθυμία...σε βγαζει παντως σε πολλά έξω απο τα νερα σου, εγω αυτό καταλαβαινω κι αυτό εμενα μου αρεσει πολύ γιατί σιγουρα θα σε παει ένα βημα παραπανω στο ταξιδι σου...:)

---

Μου αρέσει η λέξη που χρησιμοποιείς...
το ταξίδι.
Σ ευχαριστω πολυ για την ενθάρρυνση, είναι ακριβώς ότι χρειαζόμουν :)
Με βγάζει όντως σε πολλά έξω απο τα νερά μου.
Εδω που τα λέμε,
μπορεί να δουλεύω με το συναίσθημα γενικότερα,
αλλα στις σχέσεις με το άλλο φύλλο,
εκει πια είναι ενα άλλο επίπεδο λίγο πιο δύσκολο....
Τα καταφερνω μια χαρά να εκφράζομαι όχι μόνο εγκεφαλικά μα και συναισθηματικά στις φιλικές μου σχέσεις, αλλα στις ερωτικές, το άφημα, είναι πιο δύσκολο.
Μαλλον επειδή εκεί εμπλέκεται περισσότερο το σώμα.
Και η βάση του συναισθήματος, είναι το σώμα.....

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Weird μου, αρχικά να σου πω οτι έγραψα όσα έγραψα στηριζόμενη αποκλειστικά στο συγκεκριμένο ποστ. Κατόπιν, δεν είπα οτι είσαι ΜΟΝΟ ένα αναλυτικό μυαλό. Μίλησα όμως για το μυαλό αυτό σαν το κυρίαρχο κομμάτι σου κι ίσως αυτό είναι που σε πόνεσε. Σου ζητώ συγνώμη γι\' αυτό, δεν είχα τέτοια πρόθεση.

Με πόνεσε, γιατί ακουμπά σε πολλά δικά μου ζητήματα, σχετικά με το μυαλό και το συναίσθημα. Απο ότι βλέπω, μαλλον ερμήνευσα τα λόγια σου όπως με βόλευε για να πονέσω :)
Αυτό που ήθελα να σου πω, και ίσως να μην το εξέφρασα αρκετά κάθαρα, είναι οτι στο συγκεκριμένο θέμα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο βλέπω το αναλυτικό μυαλό σου να προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στο πλούσιο και έντονο συναίσθημα σου.
Εχεις πολύ δίκιο σε αυτό Φοίβη μου.... Η αλληλεπίδρασή μου με αυτόν, με φέρνει αντιμέτωπη με εσωτερικές συγκρούσεις, με το μυαλό μου να προσπαθεί να αναλύσει, καταλάβει, βιώσει αυτό το συναίσθημα. Επίσης, εχω προσέξει οτι μαζί του, πηρα πολλές φορές διάφορα ρολάκια, δυναμισμού κτλ. Κι ετσι, χαρη σε αυτό, μπορεσα να διακρίνω τη διαφορά αναμεσα στο να είμαι εγώ ή να παριστάνω κάτι άλλο. Πράγμα που το καταλαβα στην πράξη. Κατα κάποιον τρόπο νιωθω κι ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω ανακαλύψει μέχρι τώρα.

Σαν να βαδίζεις με το μυαλό μπροστά και το συναίσθημα ακολουθεί σαν σκιά. Τα βλέπω και τα δυο, και το μυαλό και το συναίσθημά σου, αλλά να πορεύονται με αυτόν τον τρόπο στη συγκεκριμένη κατάσταση.
Αν όμως πιστεύεις οτι δεν είναι έτσι για σένα, πες μου το, γιατί πραγματικά θέλω να καταλάβω πώς εσύ το βλέπεις κι όχι να σε ερμηνεύσω, με οποιονδήποτε τρόπο.
Εχω καταλάβει, την αγωνία σου Φοίβη, να μην ερμηνεύεις υποκειμενικά αλλα να αφουγκράζεσαι τον άλλο, κυρίως μέσω των ερωτήσεων που κάνεις.
Χαίρομαι πραγματικά για τη δουλειά που έχεις κάνει με τη θεραπεύτριά σου. Θέλω να σου πω οτι αυτή η δουλειά είναι πολύ εμφανής, τουλάχιστόν στα δικά μου μάτια, κι εκεί αναφερόμουν όταν έλεγα για τη διάθεσή σου για αυτοανακάλυψη και αυτογνωσία.

---

Σ ευχαριστω.

Αχ,
η μερα τελειωνει... κι εγω παλι δεν είμαι καλά.....
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον τρόπο να τον ξαναδώ...
Το να παω παλι στο μαγαζί είναι δύσκολο, εως αδύνατο, μετα το τελευταίο μήνυμα που του έστειλα.....

Τι να κάνω? Αδιεξοδο....
Να τον παρω τηλ και να του πω να βγουμε???
Κι αν δεν το σηκώσει?
Κι αν με γειώσει?
Κι αν βγούμε και δεν κάνει καμία κίνηση????

Πολλά αν.....

Ποσο πιο χαμηλά να πέσω, ποσο πιο πολύ να με ρίξω?
Τα γράφω μπας και νιωσω καλύτερα.

Να του γραψω γράμμα και να παω να του το δώσω???
Θα πεσω πολυ στα μάτια του,
θα χασει καθε ενδιαφέρον πάνω μου...
Εξάλλου είναι παιδιάστικο, το να γράφει κανεις γράμμα.... γι αυτον τουλάχιστον.
Κι εμενα τώρα, με νοιαζει τι είναι χαζό/ σημαντικό/ παιδιάστικο γι αυτόν ( οχι για εμένα) γιατί θελω να τον κεντρίσω, να τον κερδίσω.

Οταν θες να κερδίσεις τον άλλο, δεν μπαίνεις μέσα στη δική του λιογική?

weird...σιγουρα ειναι πιο δύσκολο στις ερωτικές σχέσεις, εκεί μπλέκονται πολλά επίπεδα, το σώμα, ο πόθος, αυτό το απόλυτο που νιώθουμε σαν συναίσθημα...και πολλά άλλα δηλ. εγω χαιρομαι που ήδη καταλαβαίνεις πολλα για σένα μεσα από αυτό...αυτό ειναι ένα επιπλέον κίνητρο για να μην σκέφτεσαι και να τολμήσεις...μην το βλέπεις σαν κάτι με προκαθορισμένο αποτέλεσμα ή γιατί θες αυτόν και όχι κάποιον άλλο...κάποιος λόγος υπάρχει. και μένα μου αρεσει απίστευτα το απόλυτο συναίσθημα, άλλο αν με βγαζει απο τα νερα μου και το περνάω και γω από επεξεργασία..δινει όμως αυτό το κάτι παραπάνω στο τάξίδι που λεμε...και για μένα ότι σε δυσκολεύει σημαίνει πως το θες πολύ, για να μην παραιτείσαι, αλλά από την άλλη πατάει πάνω στο άγνωστο, αυτό που σε ξενίζει για τον εαυτό σου...αλλά πες μου...θα ήθελες να νιώθεις κάτι απόλυτα γνωριμο;;;εγώ όχι..:)εν ολίγοις...κάνε αυτό που θες :)

Να μην σκέφτομαι και να τολμήσω....
Να μην το βλέπω σαν κάτι με προκαθορισμένο αποτέλεσμα.....
Να κάνω αυτό που θέλω....

Καλή μου, σε ευχαριστώ! Νιωθω σαν ..... να με στηρίζουν άνθρωποι που εχουν βρεθεί σε παρόμοια μονοπάτια, κι αυτό είναι τόσο όμορφο και σημαντικό.

Με τους άντρες.... πάντα είχα τον έλεγχο. Λίγες φορές αφέθηκα.
Κι αυτός μου λεεί οτι όχι, εδώ δεν θα έχεις κανέναν έλεγχο.

Η ματαίωση που ένιωσα όταν ακυρώθηκε το ραντεβού....
Ειχα κάνει ολόκληρο πλάνο για τη βραδιά μας...
Που θα πηγαίναμε, τι θα του έλεγα, που ενδεχομένως θα καταλήγαμε... κι όλα στράφει....

Με ρώτησες γιατί ένα χρόνο δεν έκανα κάτι.
Στην αρχή φοβόμουν .....
Μετά, αρχισα να θελω να σταματήσω τα παιχνίδια και να κάνω κάτι μαζί του.
Αλλα έκεί, ηρθε η δική του ανάγκη για έλεγχο.
Περίμενα οτι με το που θα ανέμιζα τη λευκή μου σημαία, το ίδιο θα έκανε κι εκείνος. Αλλα με καλεσε πίσω, στα άρματα.....

Εγώ τωρα επιμένω στο άμεσο, κι εκείνος στο μη άμεσο.
Δεν εχει γίνει κάτι τόσο καιρό, γιατι συγκρουόμαστε τόσο πολύ!
Ειμαστε ανθρωποι διαφορετικοί αλλα με κοινά στοιχεία που λειτουργούν σαν ομώνυμο φορτίο και απωθούνται.

το βρηκες:)..ψιλογνωριμα τα μονοπάτια, στο εσωτερικό μέρος του πράγματος έστω...ναι, και γω το είχα αυτό με τον έλεγχο και τους άντρες...αλλά μου δινε νομίζω μια εικονική υπεροχή..όταν εχασα την καθεδρία μου...θα σου φανει παραξενο, αλλα ένιωσα πιο κυρίαρχη τελικά, ίσως γιατι καταλαβα ότι μπορω να διαχειριστω και αυτη την πλευρα μου...γι΄αυτό και επιμένω στο να το ζησεις, άσχετα απο το αποτέλεσμα..χωρίς να θέλω φυσικά να γίνω κατευθυντική. αλλά εγω βλέπω εναν άνθρωπο που θέλει τοοοοσο πολύ να το ζήσει, οπότε...δεν μπορώ να βρω λόγο να μην το κάνει...:)

Καταλαβαίνω τη δύναμη που περιγράφεις.....
Γιασ μένα....

Κάποιος, είναι αληθινά σοφός, οταν έχει επίγνωση της άγνοιάς του.

Κάποιος, είναι \"δυνατός\", οταν έχει καταφέρει να χάσει τον έλεγχο.

Μπράβο σου,
που το καταφερες.....

Και στα δικά μου,
αν και, πρεπει να κουνήσει κι εκεινος το νήμα,
κι αυτό με φοβίζει.

καλα...μην βιαζεσαι να με συγχαρεις:)
καταφερα τα βασικα βηματα...ακομα όμως εχω δρόμο.
συμφωνω απολυτα μαζι σου στο θεμα δυνατός...τι να το κανω να μαι δυνατη μεσα στα τείχη που χω βάλει για να μην αυτοαναιρεθεί η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας μου;εγω αυτο το κανα χρονια ολοκληρα...
παντα εξαρταται και απο τον άλλο...εσυ όμως εχεις να επικεντρωθείς σε σενα, αμα ελευθερωσεις εσενα weird θα ρθει...στις πρακτικες συμβουλες δεν ειμαι καλη..στο ξαναπα..η μονη πρακτικη συμβουλή που μπορώ εγω να δωσω ειναι...μην σκεφτεσαι ότι θα γελασει μαζι σου, θα σε πει παιδί ή καψούρα κτλ....αν μπορεις να το κανεις αυτό...θα ναι πολυ καλο για σενα.

\" Αυτο που ΔΕΝ καταλαβαίνω,
είναι πως ένας άντρας 40 τόσο χρονών,
που αντικειμενικά δεν είναι ωραίος,
που φαίνεται οτι σε γουστάρει,
που είναι ψιλοκατεστραμμένος απο τη νύχτα,
που ΞΕΡΕΙ οτι μπορεί να σε έχει,
κάνει πίσω.\"
Λόγια φίλης.....
αναρωτιέμαι τώρα εγω.
Η μόνη λογική απάντηση που βρίσκω,
ειναι οτι με τη συμπεριφορά μου του εχω θίξει πολυ άσχημα τον εύθρασυτο εγωισμό του,
εχει πει μέσα του τερμα,
αλλα συνεχίζει οποτε του δίνω την ευκαιρία να με προκαλέι,
απλα και μόνο για να διασκεδάζει......
Εκεί καταλήγω.
Μαλλον, για αλλη μια φορά,
η ευκαιρία χάθηκε.
Αραγε, θα ξαναβρώ καποιον σαν αυτόν?

Quote:

---

Originally posted by stella78
καλα...μην βιαζεσαι να με συγχαρεις:)
καταφερα τα βασικα βηματα...ακομα όμως εχω δρόμο.
συμφωνω απολυτα μαζι σου στο θεμα δυνατός...τι να το κανω να μαι δυνατη μεσα στα τείχη που χω βάλει για να μην αυτοαναιρεθεί η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας μου;εγω αυτο το κανα χρονια ολοκληρα...
παντα εξαρταται και απο τον άλλο...εσυ όμως εχεις να επικεντρωθείς σε σενα, αμα ελευθερωσεις εσενα weird θα ρθει...στις πρακτικες συμβουλες δεν ειμαι καλη..στο ξαναπα..η μονη πρακτικη συμβουλή που μπορώ εγω να δωσω ειναι...μην σκεφτεσαι ότι θα γελασει μαζι σου, θα σε πει παιδί ή καψούρα κτλ....αν μπορεις να το κανεις αυτό...θα ναι πολυ καλο για σενα.

---

να μην σκέφτομαι, πως θα φανεί μεσα απο τα δικά του μάτια
( κατι που εχω μαθει να κανω πολύ καλά στο παρελθόν στις σχέσεις μου με τους άλλους κι εχω χασει τη δική μου ματιά).
Καλή η συμβουλή σου,
με βοηθά να δω πιο συγκεκριμένα αυτό που φοβάμαι αυτή τη στιγμή.
Φοβάμαι οτι το μόνο που θα καταφέρω θα είναι να γελοιοποιηθώ στα μάτια του.
.......

Στελα μου,
τα πρώτα βήματα είναι τα πιο σημαντικα!!!
:)))))

Quote:

---

Originally posted by stella78
καλα...μην βιαζεσαι να με συγχαρεις:)
καταφερα τα βασικα βηματα...ακομα όμως εχω δρόμο.
συμφωνω απολυτα μαζι σου στο θεμα δυνατός...τι να το κανω να μαι δυνατη μεσα στα τείχη που χω βάλει για να μην αυτοαναιρεθεί η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας μου;εγω αυτο το κανα χρονια ολοκληρα...
παντα εξαρταται και απο τον άλλο...εσυ όμως εχεις να επικεντρωθείς σε σενα, αμα ελευθερωσεις εσενα weird θα ρθει...στις πρακτικες συμβουλες δεν ειμαι καλη..στο ξαναπα..η μονη πρακτικη συμβουλή που μπορώ εγω να δωσω ειναι...μην σκεφτεσαι ότι θα γελασει μαζι σου, θα σε πει παιδί ή καψούρα κτλ....αν μπορεις να το κανεις αυτό...θα ναι πολυ καλο για σενα.

---

Βασική προυπόθεση για να καταφέρω να επικεντρωθώ σε μένα,
και να με αφήσω να κάνω ότι μου βγαίνει θα είναι
1. να μην εστιάσω τόσο στον στόχο - αποτέλεσμα, όσο στην διαδρομή, στο τι θα κερδίσω απο εμένα, για εμένα με αυτή την ιστορία.
Δεν εχω καμια δυσκολία στο να τον κυνηγάω με γράμματα και μηνύματα.
νομίζω όμως οτι είναι απρόσφορο.....
το χω κανει, εχω κηνυγήσει σε βαθμό υστερίας με γράμματα και μηνύματα την πρώτη μου μεγάλη σχέση, οταν χωρίζαμε.
Απο τότε, εχω αλλάξει τόσο μα τόσο πολύ.
Εδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου ποτε να μην ξαναγίνω τόσο κουρέλι....
Φαίνεται όμως πως και οι πιο μεγάλες υποσχέσεις λυγίζουν, μπροστα στα έντονα συναισθήματα.....
Ισως η άλλη διέξοδος για να ξεκολλήσω - τωρα μου ηρθε αυτό- να είναι να συρθώ μεχρι αηδίας, να πονεσω και να φτασω στα όριά μου, οπου θα τα καταφέρω να πω, δεν παει άλλο.

εγω θα σου λεγα...πολυ καλος ο στόχος που θεσες, να επικεντρωθείς σε σενα...
τωρα για τα μηνυματα κτλ., ξερεις και συ πως ευτυχώς κάποίες από τις υποσχέσεις που δινουμε όταν κλειδωνόμαστε - πληγωνόμαστε συναισθηματικά είναι για να αναιρούνται...θεωρητικά θα σου λεγα να κανεις αυτό που εσενα σε κανει να νιωθεις πιο οικεία...πρακτικα όμως θα ηταν καλο να το αποφυγεις όλο αυτό με μηνυματα και γραμματα...τετοιους τύπους νομιζω τους τρομάζει η τόση έκθεση για να το ζήσουν, και ταυτόχρονα τους ανυψωνει το εγω...κακη συνταγη δηλ.:) δεν μπορείς να εκφράσεις μεν αυτό που νιώθεις αλλά όχι από αποσταση; Τωρα για τα άλλα…εσυ γνωρίζεις τον εαυτό σου…αλλά διαβάζοντάς σε βλέπω ότι χρησιμοποιείς βαριές εκφράσεις για να πεις κάτι απόλυτο μεν, φυσικό δε…( πχ να συρθείς μέχρι αηδίας ) κι ίσως όλο αυτό δημιουργεί μια ένταση που σε κάνει να σκέφτεσαι αξιολογικα ενω δεν αρμόζει στο υπό κρίση θέμα:)…

Ποτε δεν καταλαβα γιατι παντα πρεπει να βαζουμε \"τοιχια\" και αμυνες

Το κανουμε στην δουλεια μας, το κανουμε στις φιλιες μας, το κανουμε και σε συγγενεις, να το κανουμε και στις σχεσεις?Γιατι?

Ασε τον ευατο σου εντελως ελευθερο και μην τον καταπιεζεις

Καλημερες;)

weird εγώ στέκομαι στο θέλω σου, τι κ αν.. αν.. αν.. αν..
ποιος είπε πως αν ειχαμε τα πάντα θα είμασταν χαρούμενοι;
να είσαι ο εαυτός σου για να αισθάνεσαι καλά με ότι κάνεις, πρώτα απ\'ολα για σένα!

Παιδιά σας ευχαριστω, πάρα μα πάρα πολύ όλους.....
Με βοήθησε τόσο που έκατσα και τα εξεθεσα στο φόρουμ....
Σκεφτηκα, ανέλυσα, ενιωσα, αισθάνθηκα, ξεκαθάρισα....
πολλά πράγματα.
Εχω βρει δυο εναλλακτικά σχέδια δράσης....
Το ένα δεν είναι ακριβώς σχέδιο δράσδης αλλά πλάνο και περιέχει γνησιότητα και ελάχιστη στρατηγική.
Το άλλο είναι σχέδιο δράσης κανονικότατα.
Θα αποφασίσω πιιο απο τα δύο θα ακολουθήσω.
Ειναι πολύ όμορφο να μην καταπιεζόμαστε και να είμαστε ο εαυτός μας.
Αυτό δεν είναι το κυριότερο για το οποίο παλεύουμε πολλοί άνθρωποι εδώ μέσα?
Ωστόσο,
δεν αντέχουν όλοι την αληθινότητα, δεν αντέχουν όλοι τη γνησιότητα, κι αυτό είναι ενα εμπόδιο που συναντώ πολύ συχνά στις σχέσεις μου.
Οποτε, το ζήτημα που τίθεται απο εκεί και στο εξής είναι,
δεδομένου οτι με το να είσαι ο εαυτός σου, ο άλλος θα απομακρυνθεί απο εσένα,
ποσες υποχωρησεις και χειρισμούς δεχεσαι να κανεις, συνειδητά, προκειμένου να αποκτήσεις την αλληλεπίδραση μαζί του?
Αυτα κυρίως για το ερωτικό επίπεδο σχέσεων, με στόχο όχι την ίδρυση μιας σχέσης, αλλά το βίωμα ενός ερωτικού πάθους.

Quote:

---

Originally posted by stella78
εγω θα σου λεγα...πολυ καλος ο στόχος που θεσες, να επικεντρωθείς σε σενα...
τωρα για τα μηνυματα κτλ., ξερεις και συ πως ευτυχώς κάποίες από τις υποσχέσεις που δινουμε όταν κλειδωνόμαστε - πληγωνόμαστε συναισθηματικά είναι για να αναιρούνται...θεωρητικά θα σου λεγα να κανεις αυτό που εσενα σε κανει να νιωθεις πιο οικεία...πρακτικα όμως θα ηταν καλο να το αποφυγεις όλο αυτό με μηνυματα και γραμματα...τετοιους τύπους νομιζω τους τρομάζει η τόση έκθεση για να το ζήσουν, και ταυτόχρονα τους ανυψωνει το εγω...κακη συνταγη δηλ.:) δεν μπορείς να εκφράσεις μεν αυτό που νιώθεις αλλά όχι από αποσταση; Τωρα για τα άλλα…εσυ γνωρίζεις τον εαυτό σου…αλλά διαβάζοντάς σε βλέπω ότι χρησιμοποιείς βαριές εκφράσεις για να πεις κάτι απόλυτο μεν, φυσικό δε…( πχ να συρθείς μέχρι αηδίας ) κι ίσως όλο αυτό δημιουργεί μια ένταση που σε κάνει να σκέφτεσαι αξιολογικα ενω δεν αρμόζει στο υπό κρίση θέμα:)…

---

Θελω να σε ευχαριστήσω ιδιαίτερα,
για το πόσο μου στάθηκες, για τον κόπο, την σκέψη και τον χρόνο που μου αφιέρωσες.
Αυτό που είπες ,
\"τους τρομάζει η τόση έκθεση και ταυτόχρονα τους ανυψώνει το εγω\"
μου φάνηκε εκπληκτικό.
Καταφερες να συμπυκνώσεις σε μία φράση, ολόκληρη την πτυχή εκείνης της εσωτερικής διεργασίας του εν λόγω ( και πολλών άλλων ) εγωιστή - ανασφαλή τύπου.
Είναι σαν η τόνωση του εγώ, να τον εμποδίζει να ερθει σε επαφή με τον φόβο του μπροστά σε μια τετοια ανοιχτή έκθεση και επικοινωνία.
Εχει φυλακιστέι μέσα στο ego του, στο άνετο και χλευαστικό προσωπείο.
Μου θύμησες στιγμές, που άγγιζα εγω τα δικά του σκοτάδια, όταν του έλεγα οτι \" βρήκες πάλι τον πιο έμμεσο και υπαινικτικο τρόπο να εκφραστείς, τόσο πολύ δεν αντέχεις την αμεσότητα\", κατι που σίγουρα θα πρ΄΄επει να τον είχε ταρακουνήσει αρκετά.
Εδω όμως κρύβεται και μια παγίδα για μένα.
Αν το να τον κάνω να δει, να ερθει αντιμετωπος, να καταλάβει, γίνει ο στόχος μου ( κι οχι απλα να το ζήσω μαζι του και να περάσουμε καλά)
εχω καεί απο χέρι.
Δεν θελω να φορτωθω ενα τετοιο βαρος και θα προσεξω πολύ στο να θέσω τα όριά μου, δεδομένης και της δυσκολίας μου με τα όρια :)

Ειλικρινα γενικα δεν σε καταλαβαινω αλλα οτι και αν κανεις καλη επιτυχια

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by stella78
εγω θα σου λεγα...πολυ καλος ο στόχος που θεσες, να επικεντρωθείς σε σενα...
τωρα για τα μηνυματα κτλ., ξερεις και συ πως ευτυχώς κάποίες από τις υποσχέσεις που δινουμε όταν κλειδωνόμαστε - πληγωνόμαστε συναισθηματικά είναι για να αναιρούνται...θεωρητικά θα σου λεγα να κανεις αυτό που εσενα σε κανει να νιωθεις πιο οικεία...πρακτικα όμως θα ηταν καλο να το αποφυγεις όλο αυτό με μηνυματα και γραμματα...τετοιους τύπους νομιζω τους τρομάζει η τόση έκθεση για να το ζήσουν, και ταυτόχρονα τους ανυψωνει το εγω...κακη συνταγη δηλ.:) δεν μπορείς να εκφράσεις μεν αυτό που νιώθεις αλλά όχι από αποσταση; Τωρα για τα άλλα…εσυ γνωρίζεις τον εαυτό σου…αλλά διαβάζοντάς σε βλέπω ότι χρησιμοποιείς βαριές εκφράσεις για να πεις κάτι απόλυτο μεν, φυσικό δε…( πχ να συρθείς μέχρι αηδίας ) κι ίσως όλο αυτό δημιουργεί μια ένταση που σε κάνει να σκέφτεσαι αξιολογικα ενω δεν αρμόζει στο υπό κρίση θέμα:)…

---

Θελω να σε ευχαριστήσω ιδιαίτερα,
για το πόσο μου στάθηκες, για τον κόπο, την σκέψη και τον χρόνο που μου αφιέρωσες.
Αυτό που είπες ,
\"τους τρομάζει η τόση έκθεση και ταυτόχρονα τους ανυψώνει το εγω\"
μου φάνηκε εκπληκτικό.
Καταφερες να συμπυκνώσεις σε μία φράση, ολόκληρη την πτυχή εκείνης της εσωτερικής διεργασίας του εν λόγω ( και πολλών άλλων ) εγωιστή - ανασφαλή τύπου.
Είναι σαν η τόνωση του εγώ, να τον εμποδίζει να ερθει σε επαφή με τον φόβο του μπροστά σε μια τετοια ανοιχτή έκθεση και επικοινωνία.
Εχει φυλακιστέι μέσα στο ego του, στο άνετο και χλευαστικό προσωπείο.
Μου θύμησες στιγμές, που άγγιζα εγω τα δικά του σκοτάδια, όταν του έλεγα οτι \" βρήκες πάλι τον πιο έμμεσο και υπαινικτικο τρόπο να εκφραστείς, τόσο πολύ δεν αντέχεις την αμεσότητα\", κατι που σίγουρα θα πρ΄΄επει να τον είχε ταρακουνήσει αρκετά.
Εδω όμως κρύβεται και μια παγίδα για μένα.
Αν το να τον κάνω να δει, να ερθει αντιμετωπος, να καταλάβει, γίνει ο στόχος μου ( κι οχι απλα να το ζήσω μαζι του και να περάσουμε καλά)
εχω καεί απο χέρι.
Δεν θελω να φορτωθω ενα τετοιο βαρος και θα προσεξω πολύ στο να θέσω τα όριά μου, δεδομένης και της δυσκολίας μου με τα όρια :)

---

εγω σε ευχαριστω...μου αρεσει πολυ να διαβαζω ανθρωπους με τοσο παραστατικο λογο και με τοση επαφη με το συναίσθημά τους..κι όπως σου πα βρηκα σε σενα μια μαχη που ειχα δωσει και γω..και που δεν εχει τελειωσει ακομα..κι ισως βγει όταν ερωτευτω παλι, απλα όχι απο την αρχη της προσπαθειας μου εχοντας κανει τα βασικα αλλά όχι όλα τα βηματα μου...
όσο για την παγιδα που ειπες...ναι, συμφωνω μαζι σου, υπαρχει αυτός ο κίνδυνος...εσυ ξερεις και τις δυνάμεις σου και τις παγιδες, κι αυτη ειναι όντως μία υπολογίσιμη παγιδα..αλλα από την άλλη, σε κάθε σχεση δεν υπάρχουν παγιδες; ακομα και σε αυτες που θεωρουμε ως πιο ασφαλεις..
τωρα για τον προβληματισμό που αναφερεις...αν πρεπει να εισαι αληθινη ή καλή παικτρια εν ολίγοις...εξαρταται και απο το τι θες..αν ας πούμε θες μια σχεση, εκει νομιζω ότι πρέπει να εισαι όσο περισσότερο αληθινη μπορείς, για να υπάρχει η βαση να χτιστει κατι ουσιαστικό, αν πάλι θες όπως εσυ τωρα να ζησεις αυτό το πάθος...ισως και να πρέπει να στοχευσεις όχι στο πως προσεγγιζεις εσυ, αλλα στο πώς προσεγγιζεται ο άλλος...δεν ξερω...προσωπικά δεν ειμαι παίκτρια, οπότε δεν μπορω να συνεισφερω εδω...:)
μίλησες και για την γνησιότητα, το πόσο φοβίζει καποιους η έκθεση η συναισθηματική...αυτό που ειπαμε για τον φοβο της έκθεσης και την ταυτόχρονη τόνωση του εγω, για μενα αυτα τα δύο ειναι όψεις του ιδίου νομίσματος, απλα ο φόβος ειναι η επιφανειακά αδύναμη και το ισχυρό εγω η δυνατη πτυχή...στην ουσία όμως ισχύει το αντίστροφο...το ισχυρό εγω ειναι πιο αδυναμο, γιατι αυτό ειναι η άμυνα...όπως και να χει...απο την στιγμη που το θέλεις να το τολμήσεις...να εισαι εσυ αληθινη απέναντι σε σενα, αυτό εχει σημασία ....οτι θελεις εδω ειμαστε να το συζητησουμε...φιλακια:)

Quote:

---

Originally posted by weird
Παιδιά σας ευχαριστω, πάρα μα πάρα πολύ όλους.....
Με βοήθησε τόσο που έκατσα και τα εξεθεσα στο φόρουμ....
Σκεφτηκα, ανέλυσα, ενιωσα, αισθάνθηκα, ξεκαθάρισα....
πολλά πράγματα.
Εχω βρει δυο εναλλακτικά σχέδια δράσης....
Το ένα δεν είναι ακριβώς σχέδιο δράσδης αλλά πλάνο και περιέχει γνησιότητα και ελάχιστη στρατηγική.
Το άλλο είναι σχέδιο δράσης κανονικότατα.
Θα αποφασίσω πιιο απο τα δύο θα ακολουθήσω.
Ειναι πολύ όμορφο να μην καταπιεζόμαστε και να είμαστε ο εαυτός μας.
Αυτό δεν είναι το κυριότερο για το οποίο παλεύουμε πολλοί άνθρωποι εδώ μέσα?
Ωστόσο,
δεν αντέχουν όλοι την αληθινότητα, δεν αντέχουν όλοι τη γνησιότητα, κι αυτό είναι ενα εμπόδιο που συναντώ πολύ συχνά στις σχέσεις μου.
Οποτε, το ζήτημα που τίθεται απο εκεί και στο εξής είναι,
δεδομένου οτι με το να είσαι ο εαυτός σου, ο άλλος θα απομακρυνθεί απο εσένα,
ποσες υποχωρησεις και χειρισμούς δεχεσαι να κανεις, συνειδητά, προκειμένου να αποκτήσεις την αλληλεπίδραση μαζί του?
Αυτα κυρίως για το ερωτικό επίπεδο σχέσεων, με στόχο όχι την ίδρυση μιας σχέσης, αλλά το βίωμα ενός ερωτικού πάθους.

---

Νομίζω πως αναζητάς πώς να συν-υπάρχεις. Να είσαι ο εαυτός σου ολόκληρος και γνήσιος μέσα σε μια σχέση με έναν άλλο άνθρωπο.
Ξέρεις οτι , ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν γίνεται να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, αλλά σε ακούω αποφασισμένη να κλαδέψεις τόσο απο τη γνησιότητά σου όσο και απο το ερωτικό πάθος μόνο όσα είναι απαραίτητα για να ανθίσουν και τα δυο.
Χαίρομαι που σε βοήθησε το άνοιγμά σου στο φόρουμ και σε ευχαριστώ κι εγώ που με εμπιστεύτηκες σε αυτό το άνοιγμα.