Σκεψεις εν ωρα κρισης...

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Να πω και εγω για το μαγικο κοσμο του εαυτου μου?
Περναω κριση ευτυχιας:p
Πρεπει να μαζεψω λιγο τα μυαλα μου και να κοιταξω και τις υποχρεωσεις μου ως προς τον εαυτο μου παλι...γιατι αν δεν τις κοιταξω στο μελλον προβλεπεται να πεφτω,δεν θελω να αποτυχω σε ορισμενα ονειρα που θελω να φερω εις περας.

---

Καλή αυτή η κρίση!Η καλύτερη!κ στα δικά μας!

Όμως keep πέρα απ\'τα ψυχολογικά θέματα που μιλάω,το βασικό μου πρόβλημα(άλυτο ακόμη) που με έχει τεντώσει αυτές τις 2 μέρες είναι το οικονομικό κ αυτό από δικές μου βλακείες κ επειδή δεν ήμουν εντάξει στις υποχρεώσεις μου.Κ ως παθούσα σου λέω ΝΑΙ να κοιτάξεις τις υποχρεώσεις σου γιατί υπάρχουν κ οι γ....ες συνέπειες στις οποίες τόσο έχω αναφερθεί αφού κάηκα....

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by weird
Πάντως θα πρέπει να έχεις μια πολύ εκλεπτυσμένη ευαισθησία.
Αυτή είναι δική μου θεωρία...
όσο πιο έντονα τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, τόσο πιο μεγάλη ευαισθησία έχει κανείς...
Και αυτό το έχω δει σε σένα, όταν μιλάς, μια απέραντη ευαισθησία, κι ένα πλούτο.

---

Αλήθεια?Ξέρεις εκτός των άλλων είδα κ πόσο άσχημη εικόνα έχω για τον εαυτό μου καταβάθος.
Πολύ καταβάθος με θεωρούσα έκτρωμα χωρίς κανένα καλό σημείο..
Στο σημείο αυτό έχω να κάνω παρατηρήσεις. Απο το λίγο που έχω συνδιαλλαγεί μαζί σου, βλέπω οτι μοιάζουμε αρκετά στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας... Αυτό που διακρίνω σε μένα, είναι μια πολύ δυνατή αντίληψη σε σχέση με την ενδοσκόπηση αλλά και ενσυναίσθηση των άλλων. Αυτά είναι τα δύο μου γερά χαρακτηριστικά. Μου πήρε χρόνο να δω ποιά είναι τα αρνητικά των θετικών μου στοιχείων, γιατί πάντα υπάρχουν και οι δύο πλευρές του νομίσματος. Το \"βαθύ κοίταγμα μέσα μου\", με έφερνε αντιμέτωπη και με τα σκοτεινά μου σημεία. Διέκρινα υπόγεια κίνητρα των συμπεριφορών μου, κι έβλεπα αλήθειες που άλλοι, δεν θα άντεχαν να δουν... άντεχα να βλέπω και το ωραίο, και το άσχημο μέσα μου... Μόνο που είχα μια τάση να μένω στο άσκημο... Κακιά. Αν το πω απλοϊκά, ένιωθα κακιά. Ενοχές και τύψεις, για πράγματα που είναι καθόλα ανθρώπινα, όχι απαραίτητα φωτεινά, αλλά που δεν τα \"βλέπει\" ο καθένας... Δεν έχουμε όλοι την τάση να κοιτούμε βαθιά μέσα στο πηγάδι που είναι η ψυχή μας. Τουλάχιστον, τώρα ξέρω, έχω κάνει μια γερή ανατομία της σκοτείνιας μου, και ξέρω, οτι δεν είναι κακία, αν και μπορεί να βλάψει, εμένα, ή κάποιον άλλο..Παράλογο το ξέρω,όλοι έχουμε κ καλά κ κακά στοιχεία.
Πως να έχω αυτοπεποιθεση μετά?πως να στηριχτώ στα πόδια μου?

Είχα σοκαριστεί,μου φαινόταν \'κουφή\' η όλη κατάσταση.Αυτό που με τρέλαινε κ με απασχολεί ακόμα είναι:ποια είμαι τελικά?
Δεν το έχω βρει ακόμα αλλά...όταν ακούω όμορφα λόγια για μένα,νιώθω παράξενα αλλά πλέον τα προσέχω κ δεν τα προσπερνάω σα να μην ειπώθηκε τίποτα.
Χμμμ να σε αγαπήσεις... παραπάνω. Να αντέχεις πρώτα, την ομορφιά που έρχεται απο έξω. Δέξου την αγάπη, απο εκεί που μπορείς να την λάβεις. Πχ απο την θεραπευτική σου σχέση και άλλες σχέσεις, γερές. Αν το επιτύχεις, θα το αφήσεις να μπει μέσα σου. Κι αυτό με τη σειρά του θα σου δώσει την δυνατότητα να σε αγαπάς περισσότερο, και να βλέπεις περισσότερο, την ομορφιά μέσα σου. Έτσι θα αντισταθμίσεις την τάση να κοιτάς τα σκοτάδια σου... μόνο...

Τελευταίες μέρες παρατηρώ θετικά πράγματα για μένα κ ανακαλύπτω ότι πάντα υπήρχαν αλλά δεν τα έβλεπα.Σαν η ματιά μου,η ακοή μου,οι αισθήσεις μου να ρουφούσαν σα ρουφήχτρα οτιδήποτε τόνιζε κάτι αρνητικό πάνω μου κ μου δήλωνε ότι δεν αξίζω κ τα θετικά δεν τα έβλεπα καν!Σα να είχα επιλεκτικές αισθήσεις!!!!!!!

Καθόλου εντώπωση δεν μου κάνει! πριν μάθουμε να ΒΛΕΠΟΥΜΕ και να ΑΚΟΥΜΕ , βλέπουμε και ακούμε επιλεκτικά και συχνά με διαστρεβλώσεις...

Πάντως βλέπω ένα βουνό μπροστά μου(ιμαλάια!!!!!!!!!)που πρέπει να το περπατήσω.Θέλει πολύ κόπο μα είναι ο μοναδικός μου σκοπός.Γιατί θέλω να ζήσω.Το ποθώ.Αγαπάω τη ζωή,τους ανθρώπους,τη φύση,τον κόσμο μας κ θέλω να ζήσω ελεύθερη απ\'όλα αυτά!Να την απολαύσω,να τη γευτώ ως το μεδούλι!Μου\'χει λείψει πολύ.

---

Αυτή σου η ΘΕΛΗΣΗ κορίστι μου. Αυτή , είναι το παν... δεν υπάρχει κάτι άλλο, μόνο θέληση χρειάζεται, και το χάρισμά σου, αν όχι να αγαπάς εσένα, να αγαπάς την πλάση...
Στο ξαναλέω, όλα θα πάνε καλά!

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Δεν το έχω βρει ακόμα αλλά...όταν ακούω όμορφα λόγια για μένα,νιώθω παράξενα αλλά πλέον τα προσέχω κ δεν τα προσπερνάω σα να μην ειπώθηκε τίποτα.

Τελευταίες μέρες παρατηρώ θετικά πράγματα για μένα κ ανακαλύπτω ότι πάντα υπήρχαν αλλά δεν τα έβλεπα.Σαν η ματιά μου,η ακοή μου,οι αισθήσεις μου να ρουφούσαν σα ρουφήχτρα οτιδήποτε τόνιζε κάτι αρνητικό πάνω μου κ μου δήλωνε ότι δεν αξίζω κ τα θετικά δεν τα έβλεπα καν!Σα να είχα επιλεκτικές αισθήσεις!!!!!!!

---

Θα θελα να πώ δύο λογια για τα δικα μου συναισθηματα και σκεψεις οταν αισθανθηκα οπως περιγράφεις εσυ τα οσα ενιωσες.

Σκεφτηκα οτι στο ακουσμα ομορφων εντυπώσεων στο προσωπο μου, αισθανομουν αμηχανα κυριως γιατι τα ακουσματα αυτα ελειπαν στα πρωτα μου χρονια, στο μεγάλωμα μου. Ετσι στην πορεια των χρονων, ολα τα θετικα μου φανταζαν περιεργα, υπερβολικα, ψευτικα. Ειχα αρνηση να τα δεχτω. Ακομα κ σημερα νιωθω τις αντιστασεις μου...εστω λιγοτερες.

Στην αισθηση του θετικου, στο να αναγνωρισω το θετικο μου βλεπω και κατι αλλο. Κατι που συνοδευει την αποδοχη του θετικου. Την ευθυνη που συνεπαγεται αυτο. Μπορει λοιπον η αποφυγη της αποδοχης να σημαινε κ εναν φοβο. Του να προχωρησω.Να παω ενα βημα παρακατω.

Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι σε αφορα. Πηρα ομως αφορμη τα λογια σου....

Sofia....
πόσο μου αρέσει ο τρόπος σου να κοιτάς μέσα σου, αλλά και έξω σου..
Είναι πολύ λεπτό σημείο αυτό που αναφέρεις..
Η δυσκολία αλλά και ο φόβος του να δεις το θετικό.
Το να δω το θετικό, σημαίνει και να με αγαπήσω, και να εξελιχθώ...
Και το να με αγαπήσω, δεν είναι πάντοτε εύκολη υπόθεση.
Η αγάπη, προυποθέτει σεβασμό.
Το να σεβαστώ τις ανάγκες μου,
μπορεί να σημαίνει να τις θέσω σε πρώτο πλάνο και να ανατρέψω πολλές απο τις ισορροπίες, μέσα στις οποίες άντεχα να υπάρχω....
ΔΥΣΚΟΛΟ!
Σ ευχαριστώ για το μοίρασμα του εαυτού σου Σοφία :)

Αρση..
σκεφτόμουν....
οτι έχεις το βλέμμα που ξέρει να κοιτά, την ομορφιά του κόσμου τόυτου...
Να διακρίνει, την ομορφιά, μέσα στην ασχήμια..
Αυτό το ίδιο βλέμμα, χρησιμοποίησέ το και για το μέσα σου..
Γιατί,
πίστεψε,
όλη η ομορφιά του κόσμου,
βρίσκεται και αυτή,
μέσα σου..

ΜΑΜΑ...

Άσπρο κενό
Που να χωρέσω
το ουρλιαχτό;
Τις απορίες
πώς να βάλω σε τάξη.
Έφυγες
Η καρδιά που χτυπά
Δεν είσαι εδώ
Θα χώραγες μέσα μου παντού
αλλά
σε έδιωξα
Μακριά
Εκεί που δεν θα ένιωθα
το καυτερό σου άγγιγμα
Μόνο πάγο θα ένιωθα εκεί
Έφυγες
Με ρήμαξες
Γέμισα σάπιες τρύπες
και φαγωμένους ήλιους
Κι ένα σημείο στο χρόνο κέρδισα
ακίνητο
τρομακτικό
Μια παραμόρφωση
μου χάρισες
και μιαν αλλοίωση
Ψάχνω τα χνάρια σου
Ψάχνω
ακόμα
κάτι απο εσένα...

ΑΡΓΑ

Αργά βυθίστηκα
στων σκέψεων την πλάνη
Αργά τις αλήθειες μου έπνιξα
στη λήθη
Με έκοψα,
σε μικρά μικρά κομματάκια
Με στόλισα με λαχταριστό
γαρνίρισμα
Και μετά με σέρβιρα
στων ανθρώπων τα στόματα.
Συνόδευα με γλυκά
τη νάρκη μου
για να μη νιώθω
τα δαγκώματα.
Με χώνεψαν, με έφτυσαν
Αργά με διέσυρα
σε άπληστα γδυσίματα
Εγινα ζητιάνα
της ανάγκης μου προσκυνήτρα
Αργά ένιωσα τον πόνο της μαχαιριάς
Το έγκλημα έγινε αθόρυβα
με σιωπηλά τεχνάσματα.

Τα είχα γράψει, σε παλιότερες στιγμές τις θεραπείας μου, στιγμές δύσκολες.

Quote:

---

Originally posted by weird
ΜΑΜΑ...

Άσπρο κενό
Που να χωρέσω
το ουρλιαχτό;
Τις απορίες
πώς να βάλω σε τάξη.
Έφυγες
Η καρδιά που χτυπά
Δεν είσαι εδώ
Θα χώραγες μέσα μου παντού
αλλά
σε έδιωξα
Μακριά
Εκεί που δεν θα ένιωθα
το καυτερό σου άγγιγμα
Μόνο πάγο θα ένιωθα εκεί
Έφυγες
Με ρήμαξες
Γέμισα σάπιες τρύπες
και φαγωμένους ήλιους
Κι ένα σημείο στο χρόνο κέρδισα
ακίνητο
τρομακτικό
Μια παραμόρφωση
μου χάρισες
και μιαν αλλοίωση
Ψάχνω τα χνάρια σου
Ψάχνω
ακόμα
κάτι απο εσένα...

---

Τέχνη για μένα είναι να εκφράζονται συναισθήματα μέσω ενός μέσου κ να έχουν τη δύναμη να διαπερνάνε τις ψυχές.Όσο πιο δυνατή αυτή η τέχνη τόσο πιο διαπεραστική.Αφήνει κάτι μέσα στις ψυχές που πολλές φορές είναι κ αδιάβαστο.Μου\'χει τύχει 1 κ μοναδική φορά να βγω από θέατρο,να είμαι βουβή,η σκέψη κενή αλλά ταυτόχρονα να νιώθω ότι γίνονται τόσα πράγματα μέσα μου.Είναι παράξενη η τέχνη,μιλάει τη γλώσσα της ψυχής που εμείς δε γνωρίζουμε.
Μικρό ποσοστό περνάει στο συνειδητό.
weird είναι απ τις λίγες φορές που με διαπερνάει κάτι τόσο έντονα.Δε με συγκινεί,δε με θλίβει μιλάει μια γλώσσα μέσα μου κ αγγίζονται τα μέσα μου.Έχω διαβάσει ποίηση,μ\'αρέσει πολύ η μουσική,ο χορός,το θέατρο αλλά δεν είναι εύκολο να μ\'αγγίξουν.Ειλικρινά,δε στο λέω για φιλοφρόνηση.
Είναι πολύ αυθεντικό,το\'βγαλες ατόφιο από μέσα σου.

Θα το αντιγράψω.

Quote:

---

Originally posted by weird
ΑΡΓΑ

Αργά βυθίστηκα
στων σκέψεων την πλάνη
Αργά τις αλήθειες μου έπνιξα
στη λήθη
Με έκοψα,
σε μικρά μικρά κομματάκια
Με στόλισα με λαχταριστό
γαρνίρισμα
Και μετά με σέρβιρα
στων ανθρώπων τα στόματα.
Συνόδευα με γλυκά
τη νάρκη μου
για να μη νιώθω
τα δαγκώματα.
Με χώνεψαν, με έφτυσαν
Αργά με διέσυρα
σε άπληστα γδυσίματα
Εγινα ζητιάνα
της ανάγκης μου προσκυνήτρα
Αργά ένιωσα τον πόνο της μαχαιριάς
Το έγκλημα έγινε αθόρυβα
με σιωπηλά τεχνάσματα.

---

Θα μπορούσα να το γράψω κ γω για μένα.....Το νόημα βέβαια,γιατί δεν έχω το ταλέντο σου....

Ακριβώς.

Κ πάλι...είμαι σε πιο πίσω στάδιο απ\'την εποχή που το\'γραφες εσύ,γιατί για να τα έγραφες τα είχες συνειδητοποιήσει,εγώ όχι καλά ακόμα....

Ενω ολα μ πανε καλα τελευταια κ ολη μερα ειμουν καλα τωρα παει να με πιασει κρηση πανικου.ελεος.τα μαγουλα μ με καινε τα χερια μ παθενουν συσπασεις οπως κ το εντερο μου.πηρα ζαναξ κ κρατιεμαι με το ζορι μην κανω εμετο κ δεν με πιασει.ουγ :(:(.καιρο ειχε να με πιασει ο διαολος αυτος.γιατι να με πιασει σημερα ειδικα π στολισα πασχαλινο το σπιτι μου.π πηρα δωρακι στον γιο μου και παιξαμε μαζι.ειμουν τοσο ευτηχησμενη.............


αααααααχ δεν αντεχω το στομαχι μου το κεφαλι μ παει να εκραγει

Quote:

---

Originally posted by panikoula
Ενω ολα μ πανε καλα τελευταια κ ολη μερα ειμουν καλα τωρα παει να με πιασει κρηση πανικου.ελεος.τα μαγουλα μ με καινε τα χερια μ παθενουν συσπασεις οπως κ το εντερο μου.πηρα ζαναξ κ κρατιεμαι με το ζορι μην κανω εμετο κ δεν με πιασει.ουγ :(:(.καιρο ειχε να με πιασει ο διαολος αυτος.γιατι να με πιασει σημερα ειδικα π στολισα πασχαλινο το σπιτι μου.π πηρα δωρακι στον γιο μου και παιξαμε μαζι.ειμουν τοσο ευτηχησμενη.............


αααααααχ δεν αντεχω το στομαχι μου το κεφαλι μ παει να εκραγει

---

Ηρέμησε Μαρία,θα σε πιάσει το ζανάξ κ μπορεί να την προλάβει.Κουράγιο.

με επιασε ειδη λολ αλλατο καψιμο στα μαγουλα δεν εφυγε.μ την σπαει δεν θελω να περνω χαναχ.2 μηνες ειχα να παρω απο οσο θυμαμαι/.νιωθω σαν δειλη οταν περνω ζαναξ θεω μονη να τον παλευω τον πανικο

δε λες που τον πρόλαβες....μη σκέφτεσαι ότι είσαι δειλή.Καλύτερα θα ήταν να τον περνούσες....?
Πάρε αγκαλιά ήρεμα το γιο σου κ κοιμήσου.:)

Άρση μου..
σ ευχαριστώ πραγματικά. Ξέρεις, μου λες λόγια τόσο σημαντικά για μένα. Κανείς δεν μου τα έχει πει. Το να αγγίξω μια ή περισσότερες ανθρώπινες ψυχές, τα να βγάλω στο φως αλήθειες, το να τις επικοινωνώ, να δέχομαι και να μεταδίδω, αυτή είναι για μένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση….
Πρέπει να σου επισημάνω ότι διαθέτεις μια εξαιρετική φύση, καθώς η ευαισθησία σου, παρά τα όποια δυσάρεστα σημεία μπορεί να έχει μια ευαισθησία, σου επιτρέπει να διακρίνεις με λεπτότητα τα πράγματα. Για παράδειγμα, όντως, όπως λες, το «μαμά» πήδηξε αυτούσιο από μέσα μου, από τα βάθη του ασυνείδητου πιο πολύ, πάνω στο χαρτί. όταν τελείωσα συνειδητοποίησα τι είχα γράψει. ( Δεν το ξανάπιασα, θέλει επεξεργασία ποιητική, γιατί αποτελεί καθαρή «πρώτη ύλη», αλλά με προσοχή, για να μην χαθεί, πάνω στην επεξεργασία η αυθεντικότητά του..)
Το «αργά» από την άλλη, ακολούθησε μια συνειδητοποίηση που είχε προηγηθεί και προσπάθησε να της δώσει μορφή… ήταν λιγότερο αυθόρμητο ( αυτόματο ), οπότε χρειάζεται και λιγότερη επεξεργασία.
όπως καταλαβαίνεις, πιο μέσα δεν γινόταν να πέσεις.
Ωστόσο, σκέφτηκα στο εξής να είμαι πιο προσεκτική στο τι θα αναρτώ, γιατί δεν θα ήθελα να υποσκάψω με κανέναν τρόπο τους ρυθμούς σου στο να σε «δεις».
Φιλάκια πολλά άρση μου και πάλι, ευχαριστώ.



Μιλάς για ταλέντο. Ωστόσο, θυμήσου τους μηχανισμούς μέσα σου που σε εμποδίζουν να βλέπεις καθαρά τα θετικά σου. Ακούω αυτό που μου λες, αλλά δεν συμφωνώ μαζί του, καθώς με τα δικά μου μάτια, βλέπω μια ιδιαίτερη μορφή έκφρασης στα γραπτά σου.

Weird, καταρχήν μου αρέσει πολύ που γράφεις!Δεν υποσκάπτεις τους ρυθμούς μου,να με βοηθήσεις,να με ερεθίσεις για κάτι μπορεί.Κ έτσι είναι οι ουσιαστικοί ρυθμοί,δεν κλονίζονται με τίποτα,μόνο διαλλείματα ξεγελάσματος περνούν,όταν κάνουμε το λάθος κ δεχτούμε κάτι σα σωστό επειδή μας το είπαν κ όχι επειδή το πιστεύουμε πραγματικά.

Δε μπορώ να πιστέψω,πως δε σου είπαν ότι έχεις αγγίξει ανθρώπινες ψυχές γιατί το\'χεις κ το ξέρεις...Κ αυτό γιατί έχεις μεγάλο βάθος σαν άνθρωπος κ μπορείς κ \'μιλάς\' καλά κ άλλη γλώσσα που δε χρειάζεται το στόμα....

Δε μπορώ π.χ.να δεχτώ ότι βγάζεις τέτοια πράγματα από μέσα σου κ να μη μπορείς να μιλάς άνετα με τα μάτια κ να μπορείς ν\'αγγίζεις έστω μόνο με αυτά βαθιά ,κάποιες στιγμές.

Σίγουρα άγγιξες κ ...κακώς δε στο είπανε:)

Να΄σαι καλά.

Το ευχαριστώ στο χρωστάω εγώ που μου πρόσφερες την \'τέχνη\' σου κ πήρα απ\'αυτή.

Γλυκιά μου,
οι άνθρωποι μου έχουν πει πολλές φορές,
πως αγγίζω την ψυχή τους.
Στην άμεση επαφή, αλλά και στην διαδικτυακή.
Πως μου έχουν ανοίξει κομμάτια τους, που αλλού δεν τα ξεδίπλωσαν πουθενά...
Αυτό μου συμβαίνει απο μικρή ηλικία.
Και συμβαίνει και με ανθρώπους που δεν με ξέρουν καλά.
Εχει και τα κακά του.
Κάποιοι, με έχουν κατηγορήσει οτι τους \"κάνω\" και ανοίγονται ενώ δεν θέλουν!!! Οτι το κάνω ύπουλα... Μία φίλη μου μάλιστα, μου είχε πει να μην είμαι τόσο εκφραστική μαζί της, να μην εκφράζω έτσι το μέσα μου, γιατί την κάνω και αυτή να εξομολογείται πράγματα που δεν θέλει..
Εχω κατα καιρούς προσπαθήσει να είμαι λιγότερο ανοιχτή και λιγότερο βαθιά ή αληθινη όταν βλέπω οτι δεν θέλω να πλησιάσω κάποιον, να με πλησιάσει, ή οτι το κλιμα δεν το σηκώνει.

Το αφεντικό πχ. στη δουλειά μου έχει πει οτι αποπνέω μια οικειότητα και πρέπει να το αποβάλλω!

Με πολλούς ανθρώπους ήρθα κοντά και μετά εξαφανίστηκαν.
Μία καλή μου φίλη μου λεεί ότι ίσως να φοβούνται κάποιοι να δουν πράγματα για τον εαυτό τους...

τι να πω, πάντως ουδέν καλό αμιγές κακού.
Αυτό που κυρίως εννοούσα, είναι οτι κανείς δενμου έχει εκφράσει άμεσα οτι τον έχει αγγίξει τόσο βαθιά κάτι που έγραψα..κι αν θες, αυτό που λες \"τέχνη \" μου..

Το θέμα weird είναι να καταλαβαίνεις τι θέλουν απο σένα όσοι το κάνουν αυτό...γιατι δεν έχουν όλοι τις ίδιες καλές διαθέσεις...

Ναι, υπάρχει μια μορφή μη λεκτικής επικοινωνίας, η οποία μου αρέσει πολύ.
Καμία φορά,
τα ανείπωτα,
είναι πιο σημαντικά απο τα ειπωμένα:)

Quote:

---

Originally posted by vince
Το θέμα weird είναι να καταλαβαίνεις τι θέλουν απο σένα όσοι το κάνουν αυτό...γιατι δεν έχουν όλοι τις ίδιες καλές διαθέσεις...

---

Φυσικά και δεν έχουν όλοι τις ίδιες διαθέσεις!
Εχω συναντήσει αρκετά,και αρκετούς με διάφορες διαθέσεις.
ωστε να ξέρω να με προφυλάσσω...να κλείνω όταν πρέπει και να ανοίγω όταν το θέλω.
Φυσικά το ρίσκο πάντοτε υπάρχει.
Μα κάποια πράγματα, τα αγαπώ τοσο πολύ πάνω μου, που δεν θα τα άλλαζα, ούτε για όλα τα ρίσκα του κόσμου.

Τα ανείπωτα μερικές φορές έρχονται σε αντίθεση από τα ειπωμένα...για μερικούς άλλωστε είναι πιο σημαντικό να αισθάνονται κοινωνικά επιθυμητοί παρά υποκειμενικά επιθυμητοί..σαφώς και τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Quote:

---

Originally posted by vince
Τα ανείπωτα μερικές φορές έρχονται σε αντίθεση από τα ειπωμένα...για μερικούς άλλωστε είναι πιο σημαντικό να αισθάνονται κοινωνικά επιθυμητοί παρά υποκειμενικά επιθυμητοί..σαφώς και τίποτα δεν είναι τυχαίο.

---

Ναι, κάποιες φορές..μπορεί και να συμβαίνει αυτό που λες.
κοινωνικά και άρα, να χαίρουν μιας μέσης κοινωνικής εκτίμησης που έρχεται απο έξω,
παρά να εκτιμούν οι ίδιοι τον ευατό τους?
υγ. σου απαντώ στο u2u:)

Quote:

---

Originally posted by weird
Αυτό μου συμβαίνει απο μικρή ηλικία.
Και συμβαίνει και με ανθρώπους που δεν με ξέρουν καλά.
Εχει και τα κακά του.
Κάποιοι, με έχουν κατηγορήσει οτι τους \"κάνω\" και ανοίγονται ενώ δεν θέλουν!!! Οτι το κάνω ύπουλα... Μία φίλη μου μάλιστα, μου είχε πει να μην είμαι τόσο εκφραστική μαζί της, να μην εκφράζω έτσι το μέσα μου, γιατί την κάνω και αυτή να εξομολογείται πράγματα που δεν θέλει..
Εχω κατα καιρούς προσπαθήσει να είμαι λιγότερο ανοιχτή και λιγότερο βαθιά ή αληθινη όταν βλέπω οτι δεν θέλω να πλησιάσω κάποιον, να με πλησιάσει, ή οτι το κλιμα δεν το σηκώνει.

Το αφεντικό πχ. στη δουλειά μου έχει πει οτι αποπνέω μια οικειότητα και πρέπει να το αποβάλλω!

Με πολλούς ανθρώπους ήρθα κοντά και μετά εξαφανίστηκαν.
Μία καλή μου φίλη μου λεεί ότι ίσως να φοβούνται κάποιοι να δουν πράγματα για τον εαυτό τους...

τι να πω, πάντως ουδέν καλό αμιγές κακού.

---

Αυτό είναι χάρισμα!
Κ γω το έχω εν μέρει.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι ακριβώς αποφεύγουν,φοβούνται να έχουν τέτοιες επαφές επειδή φοβούνται την επαφή με τον εαυτό τους.Συμφωνώ με τη φίλη σου.

Είπα κ γω,αν είναι δυνατόν να μη στο έχουν πει....Κ να μου το ξανάλεγες δε θα μπορούσα να το πιστέψω.:)

Άσχετο weird,ότι γράφεις το κρατάς μόνο για τον εαυτό σου?Ασχολείσαι παραπέρα?Είχα κάποτε μια φίλη που κέρδισε το 1ο πανελλήνιο βραβείο ποίησης κ μέχρι τότε ασχολούνταν μόνο ερασιτεχνικά.Να καταλάβεις κάναμε 2 χρόνια παρέα κ δεν ήξερα ότι έγραφε.Μέχρι πριν 4 περίπου χρόνια που είχαμε ακόμα επαφές είχα μάθει πως ποιήματά της είχαν εκδοθεί σε διάφορες χώρες δωρεάν κ στην Ελλάδα εννοείται.Απ΄τη μια μέρα στην άλλη στέλνοντας απλά ένα ποιήμα.
Αν κάποιος μπορεί να προσφέρει πέρα απ\'το να εκφράζεται γιατί να μην το κάνει?

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by weird
Αυτό μου συμβαίνει απο μικρή ηλικία.
Και συμβαίνει και με ανθρώπους που δεν με ξέρουν καλά.
Εχει και τα κακά του.
Κάποιοι, με έχουν κατηγορήσει οτι τους \"κάνω\" και ανοίγονται ενώ δεν θέλουν!!! Οτι το κάνω ύπουλα... Μία φίλη μου μάλιστα, μου είχε πει να μην είμαι τόσο εκφραστική μαζί της, να μην εκφράζω έτσι το μέσα μου, γιατί την κάνω και αυτή να εξομολογείται πράγματα που δεν θέλει..
Εχω κατα καιρούς προσπαθήσει να είμαι λιγότερο ανοιχτή και λιγότερο βαθιά ή αληθινη όταν βλέπω οτι δεν θέλω να πλησιάσω κάποιον, να με πλησιάσει, ή οτι το κλιμα δεν το σηκώνει.

Το αφεντικό πχ. στη δουλειά μου έχει πει οτι αποπνέω μια οικειότητα και πρέπει να το αποβάλλω!

Με πολλούς ανθρώπους ήρθα κοντά και μετά εξαφανίστηκαν.
Μία καλή μου φίλη μου λεεί ότι ίσως να φοβούνται κάποιοι να δουν πράγματα για τον εαυτό τους...

τι να πω, πάντως ουδέν καλό αμιγές κακού.

---

Αυτό είναι χάρισμα!
Κ γω το έχω εν μέρει.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι ακριβώς αποφεύγουν,φοβούνται να έχουν τέτοιες επαφές επειδή φοβούνται την επαφή με τον εαυτό τους.Συμφωνώ με τη φίλη σου.

Είπα κ γω,αν είναι δυνατόν να μη στο έχουν πει....Κ να μου το ξανάλεγες δε θα μπορούσα να το πιστέψω.:)

Άσχετο weird,ότι γράφεις το κρατάς μόνο για τον εαυτό σου?Ασχολείσαι παραπέρα?Είχα κάποτε μια φίλη που κέρδισε το 1ο πανελλήνιο βραβείο ποίησης κ μέχρι τότε ασχολούνταν μόνο ερασιτεχνικά.Να καταλάβεις κάναμε 2 χρόνια παρέα κ δεν ήξερα ότι έγραφε.Μέχρι πριν 4 περίπου χρόνια που είχαμε ακόμα επαφές είχα μάθει πως ποιήματά της είχαν εκδοθεί σε διάφορες χώρες δωρεάν κ στην Ελλάδα εννοείται.Απ΄τη μια μέρα στην άλλη στέλνοντας απλά ένα ποιήμα.
Αν κάποιος μπορεί να προσφέρει πέρα απ\'το να εκφράζεται γιατί να μην το κάνει?

---

Έτσι είναι Άρση μου, με έχουν πει χαρισματική, διάφοροι κοντινοί μου, όπως κι εσένα πιστεύω :) Ο καθένας μας έχει ένα χάρισμα.
Ανθρωποι που φοβούνται να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους, δεν στέκονται εύκολα δίπλα μου. Υπάρχει ο φόβος.
άλλες φορές, όταν κάατι τους ξεφεύγει, κααατι παραπάνω απο όσο ελέγχουν, απομακρύνονται μερικοί, μη αντέχοντας το βάρος της έκθεσης ( όχι τόσο σε μενα, αλλα σε αυτούς).

Το άγγιγμα των ψυχών, σπουδαίο πράγμα...
Νομίζω, οτι κάθε άνθρωπος, στέλνει σημάδια, διαρκώς, με την ανάσα, το βλέμμα, την κίνηση, τον ήχο της φωνής κτλ.
Το να παρατηρείς, να αφουγκράζεσαι,
αλλά και το βασικότερο, να ΑΚΟΥΣ τον άλλο,
φεύγοντας ακόμα και απο τον εαυτό σου και τις παραστάσεις σου αν χρειαστεί,
νομίζω οτι είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτή την ικανότητα....
Και η ανάγκη για βαθιά επικοινωνία, κυρίως...νομίζω σου είναι γνώριμα αυτά κι εσένα.

Έχω μαζέψει κάμποσα ποιήματα που θεωρώ αξιόλογα...Σκέφτομαι να κάνω κάποια κίνηση,
η να τα εκδώσω, ή να τα πάω σε κάποιον διαγωνισμό...
Το μόνο που με σταματά είναι η τυχόν δημοσιότητα, όχι των ποιημάτων, αλλα του προσώπου μου,
και το ενδεχόμενο του να ενταχθώ σε κάποιον καλλιτεχνικό κύκλο.. τελοσπάντων, θα δέιξει.

Κάνω σχέδια,
κι όταν έρθει η ώρα,
ελπίζω να τα πραγματοποιήσω...
Γιατί έχω να πω πολλά και θέλω να ακουστώ...
Πολλές αλήθειες.
Οχι όμως να ακουστώ τόσο εγώ, όσο τα γραφόμενά μου.

Quote:

---

[i]Originally posted by weird[/]

Έχω μαζέψει κάμποσα ποιήματα που θεωρώ αξιόλογα...Σκέφτομαι να κάνω κάποια κίνηση,
η να τα εκδώσω, ή να τα πάω σε κάποιον διαγωνισμό...
Το μόνο που με σταματά είναι η τυχόν δημοσιότητα, όχι των ποιημάτων, αλλα του προσώπου μου,
και το ενδεχόμενο του να ενταχθώ σε κάποιον καλλιτεχνικό κύκλο.. τελοσπάντων, θα δέιξει.

Κάνω σχέδια,
κι όταν έρθει η ώρα,
ελπίζω να τα πραγματοποιήσω...
Γιατί έχω να πω πολλά και θέλω να ακουστώ...
Πολλές αλήθειες.
Οχι όμως να ακουστώ τόσο εγώ, όσο τα γραφόμενά μου.

---

Έχω ιδιάιτερη αδυναμία στην τέχνη κ θεωρώ ότι όποιος έχει ταλέντο δεν έχει το δικαίωμα να το κρατάει για τον εαυτό του, απ\'τη στιγμή που μπορεί να κάνει τόσο καλό.....

Η τέχνη έχει πολύ δύναμη πάνω στις ανθρώπινες ψυχές.

Πολλοί γράφουν,έχουν μάθει τεχνικές ή έχουν καλλιεργήσει έναν ωραίο λόγο.Παρόμοια κ στη μουσική και αλλού.
Δε μπορούν \'νάγγίξουν΄ ψυχές όμως.Το ταλέντο είναι κάτι άλλο.

Γράφεις πάρα πολύ ωραία αλλά το ταλέντο σου το είδα μέσα απ\'το ποιήμα \'μαμά΄.

Όταν κλείνεις τα μάτια κ το χέρι υπακούει εντολές της ψυχής σαν να γράφει κάποιος άλλος,σαν να παίζει μουσική ή ζωγραφίζει κάποιος άλλος,όταν αποτυπώνονται κομματια χωρίς να περάσουν απ\'το πεδίο της σκέψης καθόλου.

Όσο για τους κύκλους είναι στο χέρι σου.
Αν θες δεν εμφανίζεσαι πουθενά,στον κόσμο μοιράζεις το μέσα σου.....
Καλή επιτυχία στα όνειρα σου....σου ανήκει.....:)

Arsi....
πως να σε ευχαριστήσω?
Εχω συγκινηθεί...
Σ ευχαριστώ,
πραγματικά...
Θα το κάνω, θα παλέψω γι αυτό...
Χαίρομαι που με έπιασες, που κατάλαβες.. το \"μαμά\".
Που σε άγγιξε.Ειδικά αυτό.
Είσαι ξεχωριστός άνθρωπος..
κοίτα να σε προσέχεις.

Συμφωνώ για την Τέχνη.. έχω γράψει γι αυτό παλιότερα στο φόρουμ.. σε μια κουβέντα που είχαμε με την Liberchild...
Η Τέχνη, είναι για μένα, κάτι ιερό.

Quote:

---

Originally posted by weird
Arsi....
πως να σε ευχαριστήσω?
Εχω συγκινηθεί...
Σ ευχαριστώ,
πραγματικά...
Θα το κάνω, θα παλέψω γι αυτό...
Χαίρομαι που με έπιασες, που κατάλαβες.. το \"μαμά\".
Που σε άγγιξε.Ειδικά αυτό.
Είσαι ξεχωριστός άνθρωπος..
κοίτα να σε προσέχεις.

---

weird μου εσύ δεν έχεις λόγο να με ευχαριστήσεις.Είναι αλήθεια όλα αυτά.
Με όλα τα κουσούρια που μπορεί να με φορτώνει μια υπερευαισθησία μου δίνει κ την ικανότητα να νιώθω,να αντιλαμβάνομαι κ είναι το μόνο στο οποίο έχω αυτοπεποίθεση.Γι΄αυτό κ όσα σου είπα τα πιστεύω 100%.

Κ η τέχνη είναι η τροφή της ψυχής μου.Την αγαπάω κ την ψάχνω στο οτιδήποτε.Είναι δύσκολο όμως να τη συναντάς.
Είναι σπάνια.....

Εγώ σ\'ευχαριστώ για το ΄να σε προσέχεις\' γιατί ειδικά αυτή τη στιγμή το έχω πολύ ανάγκη.

Η αληθινή Τέχνη, είναι σπάνια...
αυτή που συλλαμβάνει το Αόρατο και το κάνει Ορατό.
Αυτή η πνοή δημιουργίας που φέρνει στο Φως πράγματα απο το βαθύ σκοτάδι.

Για μενα η εννοια της τέχνης εξηγείται σε πολλά επίπεδα...
Η Τέχνη είναι η ΥΠΕΡΒΑΣΗ
του υλικού κόσμου, η σύλληψη του αόρατου
η υπέρβαση του εγώ, της ατοιμικότητας και η σύνδεση μέσω του μανδύα ΄(της Τέχνης) με τον κάθε Ανθρωπο - Άλλο
η υπερβαση της ατομικότητας λοιπόν και η σύνδεση με την οικουμενικότητα,
η υπέρβαση του΄χώρου και του χρόνου, η συσώρευση του στο παρόν που τα περιλαμβάνει όλα,
Τέχνη,
είναι το η αποκάλυψη, κομματιών του Καλλιτέχνη και συνακόλουθα του Θεατή του, μέσω του αγγίγματος.
Τέχνη είναι η έκφραση του ενός που ακουμπά τη σιωπή του άλλου και τον βοηθά να εκφραστεί κι εκείνος...
Τέχνη είναι η υπερύψωση σε ένα επίπεδο λιγότερο κοσμικό,
η Τέχνη είναι ενας αδιόρατος χιτώνας,
οταν θες να \"μιλάς\" για \"΄σένα \" και για τον καθένα.
Ενα γέννημα,
ταπεινό και λαμπερό συνάμα.
Τέχνη είναι η ασχήμια, όμορφα ειπωμένη,
η αλήθεια γλυκά τραγουδισμένη...
Μα αλήθεια, παρόλαυτα
για τον καθένα κάτι διαφορετικό είναι η Τέχνη
και δεν μπορούμε να δώσουμε ορισμό κανενα:)




Τέχνη είναι οι δονήσεις της Ύπαρξης αποκωδικοποιημένες.
Τέχνη είναι το άπλωμα της στιγμής.
Τέχνη είναι η σύνδεση με το Όλον.
Τέχνη είναι η δυνατότητα της Μαγείας να ανασαίνει πάνω στη γη.....



Υπαρχει η ομορφια που μπορω να δω και η ομορφια που μπορω να φανταστώ.
Μεσω της Τέχνης μπορώ να μεταφερω την φαντασια μου στο πραγματικό - υλικό επίπεδο.
Ετσι, κανω το επίπλαστο αληθινό κατα μία έννοια.
Εσυ, θα συναντηθεις με το αληθινο και η μαγκιά ειναι να μπορέσω να σε ΄φερω στο επίπεδο του επίπλαστού μου.
Το οποίο επίπλαστο μπορεί να προκαλέσει ως αφορμή νέες δονήσεις επίπλαστου μέσα σου και να σου αποκαλύψει βαθη που δεν ήξερες οτι είχες....
Το επιπλαστο με το αληθινό τελουν σε στενη αλληλεπίδραση και το ενα δεν θα μπορουσε να υπαρξει διχως το αλλο:)



Η τέχνη είναι και μια διαδικασία δημιουργίας - γέννησης.
Ανοίγει νεες διαστάσεις- επίπεδα στο ήδη υπάρχον κοινης χρήσης καθημερινό επίπεδο. Όπως το βλέπω, το επίπεδο αυτό, είναι διαμορφωμένο μέσα απο ενα πλήθος συμβιβασμών προκειμένου να αμβλυνθεί η σχετικότητα της υποκειμενικότητας του καθενος, και να χωρεσουμε ολοι σε μια κοινα συμφωνημενη εννοια πραγματικότητας.
η Τεχνη είναι η διαφορετικότητα που ξεπηδά μεσα απο την ομοιογένεια.



Το έργο τέχνης, είναι τέτοιο μόνο επειδη δημιουργήθηκε για να εκφράσει τον δημιουργό του, ή σαν στοιχείο του ορισμού του θα συμπεριλαμβανατε και την αλληλεπίδραση που δημιουργείται αναμεσα στο εργο και σε ενα άλλο άτομο- θεατή- κοινό?



Παραθέτω εδώ τα παλιότερα που είχα πει πάνω στο θέμα, θέλω να ξέρεις τις απόψεις μου, όπως αυθόρμητα και γνήσια εκφράστηκαν:))

Eίναι πραγματικά ότι πιο ωραίο έχω διαβάσει για την ένοια της τέχνης!

Απ\'την πρώτη φορά που σε διάβασα κατάλαβα ότι μπορεί να έχεις σχέση με την τέχνη,ως κ να εκδίδεις.....

Σε θαυμάζω weird.

Αρσι... με νοιάζει να επικοινωνήσω την άποψή μου μαζί σου,( δεν ξέρω αν τα είχες διαβάσει)
όχι να κερδίσω τον θαυμασμό σου...
Σ ευχαριστώ γι άλλη μια φορά..
Παίρνω πολύ σοβαρά υπόψην, τα λόγια μιας ψυχής ευαίσθητης και ικανής να διακρίνει τις λεπτές αποχρώσεις των πραγμάτων..
Καλό σου βράδυ.

Το θαυμασμό μου τον είχες weird μου,απλά στον είπα τώρα.....

Καλό σου βράδυ:)

Το μυαλό μπερδεύεται...κ κοιτάζει απ΄την άκρη.
Τα συναισθήματα με λούζουν κ κινούν το σώμα μου.
Το μυαλό ακολουθεί βουβό.Δε μιλάει.Τρόμαξε.
Όχι μου ανήκει αυτό το φως.Όπως ακριβώς μου άνηκε κ το σκοτάδι.
Αυτή τη στιγμή που τα συναισθήματα μου δίνουν χαρά,δύναμη,δενουν το σώμα μου γερά πάνω τους κ πετάμε.Ο αέρας διαπερνάει το σώμα μου κ νιώθω την ελευθερία του ουρανού.

Ελευθερία.Αέρας.Φως.Χαρά.Αγ άπη.

Πάντα πίστευα πως άξιζε τον κόπο.Πως υπάρχει.
Πως υπάρχω.

ΜΑΣΚΕΣ

Μεγαλώσαμε, φορώντας μάσκες
Σε διάφορα σχήματα και καλούπια
Και χρώματα
Και μεταξύ μας παίζαμε
Το παιχνίδι των σκιών
Υπό των κεριών
Τη λάμψη.


Κι όταν τις βγάζαμε
Κι όταν τις βγάζαμε


Πονούσαμε
Φωνάζαμε
Γιατί δεν μας άρεζαν
Δεν μας άρεζαν
Οι μικρές και μεγάλες αποκαλύψεις
Που έριχναν φως


Στου χρόνου την σπατάλη,
Στα μικρά και τα μεγάλα μας ψέματα
Και τα σημαδεμένα πρόσωπά μας.


Γιατί νιώθαμε άβολα
Δίχως τις μάσκες
Νιώθαμε άβολα
Σαν ξένοι
Που δεν
Συνάντησαν
Ποτέ πριν
Ο ένας τον άλλο.


Και σαν αγγίζαμε
Δίχως τις μάσκες
Την Ομορφιά
Και την Αλήθεια
Και την Ασχήμια
Εκείνες
Μας έκαιγαν κατάματα.
Κατάψυχα.

Ήτανε
Ασήκωτα
Όλα αυτά
Για τους εύθραυστους ώμους μας
Που είχαν συνηθίσει να μένουν
Αθέατοι
Μέσα
Στο σκοτάδι
Του μικρού μας κουκλόσπιτου.


Γι αυτό
Κι εμείς
Μεγαλώσαμε, φορώντας μάσκες
Σε διάφορα σχήματα και καλούπια
Και χρώματα
Και μεταξύ μας παίζαμε
Το παιχνίδι των σκιών
Υπό των κεριών
Τη λάμψη.

Τί όμορφα που νιώθω
σαν κρατάω απλά ένα κλωνάρι πασχαλιάς
και λίγο το μυρίζω λίγο το αφήνω να με χαιδέψει απαλά
το τοποθετώ κάπου να φαίνεται
μέσα στο χώρο που υπάρχω
για να θυμάμαι κάτι φορές
πόσο μακριά είμαι
απο την ίδια τη ζωή που με γέννησε.
Πως γαληνεύει η ψυχή,
κρατώντας ετούτο το άνθος
το μαβί.

Να μπορούσα να στο χαρίσω
εσένα που τα μάτια σου βυθίζονται απαλά στην ανυπαρξία
και στο χειρότερο τέλος όλων:
τη λήθη.
Να μπορούσες να απλώσεις το χέρι να τ αρπάξεις
να φτάσουν τα ίχνη του μέχρι μέσα στα σωθικά σου
και η εικόνα του να σου γνέψει
μέσα απο άπλετο φως.

Μα τώρα είσαι στο σκοτάδι
συρρικνώνεσαι
ερμαιο της ανθρώπινης σάρκας σου
εκπληρώνεις του χρόνου
το μερτικό
Ζεις μέσα στο φόβο και την αγωνία
αυτού που είναι τρομερό να έρθει
ανασαίνεις την ανυπαρξία
τίποτα άλλο ανάμεσα σε σενα και αυτήν δεν χωρά

Δεν αντέχω να σε βλέπω
μακάβρια μέσα στην γυμνή σου αλήθεια
όπως δεν αντέχω να στρέψω αλλού
το βλέμμα μου.
Κοιτώ τα μαραμένα στήθη
τις ξεχειλωμένες φλέβες
τη θολωμένη σου ματιά
και η φωνή σου
με καρφώνει
σαν αθώου σφαγίου κραυγή
έτσι απλώνεται μέσα μου.

Δεν μπορώ να σε φτάσω
μπήκε ο χρόνος ανάμεσά μας
μπήκε η ζωή
και μπήκε ο θάνατος
μπορώ σιωπηλά να κοιτώ τον ξεπεσμό των γηρατείων
να διαγράφει μεγαλειωδώς τον δρόμο του πάνω σου
και να θριαμβέυει με την ωδύνη μου
που ασφυκτιά.

Κι αχ ετούτο το βλέμμα σου
όταν κάτι ώρες ανασύρεται και μου μιλά
τόσο ανελέητα και φλύαρα
χωρίς να βγάζει ούτε λέξη
μόνο με κοιτά
και οι χτύποι της καρδιάς σου
χλωμοί κι ασθενικοί
αντέχουνε ακόμα έντονα να διαμαρτύρονται
και να μου στέλνουν τα σημάδια τους μέσα απο
την ματιά σου.

Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν
πάντα θα υπάρχουν
μα εγώ θα μείνω στα ειπωμένα.
Σαν γύρει το μεσημέρι
με την πρώτη απογευματινή δροσιά
σαν φιλί ορθάνοιχτο θα σου φέρω
το κλονάρι αυτό
της ανοιξιάτικης πασχαλιάς
να σε συντροφεύει.

Σ αγαπώ.

Αρσι,
θέλω να σου πω,\\οτι βρίσκω εκπληκτικά τα όσα καταθέτεις... με μαγνητίζουν αφού φαίνονται να έρχονται απο τα έγκατα του μέσα σου...
καθαρή, γνήσια, πρώτη ύλη.
Με άγγιξαν, με συγκλόνισαν με ταρακούνισαν τα όσα είχες γράψει προηγουμένως.

Μπόρεσα και σε ένιωσα ακόμα πιο βαθιά.

Να είσαι καλά κορίτσι μου, συνεχίζοντας τον δρόμο για την απελευθέρωση.

Η αέναη κίνηση του χρόνου..
τη νιώθεις πάνω σου καθώς
βαδίζεις την περίπλοκη,
ολοένα μικρότερη πορεία σου.
Τη νιώθεις μέσα σου καθώς
το ψυχρό χάδι του ανέμου
ολοένα πλησιάζει..
Άλλοι την αποδέχονται,
χαίρονται μα στο τέλος
κρύβονται πιστεύοντας
ότι το ψυχρό χάδι του ανέμου
θα τους ξεχάσει,
θα τους περάσει..
Άλλοι τη διώχνουν,
διαδηλώνουν,
ατίθασοι,απροσάρμοστοι
επαναστάτες του χρόνου
η ολότητα τους ζεσταίνει
καθώς το ψύχος παραμονεύει
από μακριά σαν κοράκι.
Υπάρχει πάντα η στιγμή
που η ατομικότητα κερδίζει.
Τότε βρίσκει την ευκαιρία
του το κοράκι του χάους.
Είναι ανελέητο
στους θρήνους εκείνων.
Η μετάνοια δεν τους λυτρώνει..
Είναι η στιγμή που
ΟΛΟΙ σκύβουν το κεφάλι
έρμαια του φόβου..
Η πορεία τους γίνεται γκρεμός
που όλοι τσακίζονται.
Διαλύεται κάθε ίχνος
ατομικότητας,συντροφιάς,
ζέστης..
Είναι η ώρα του ψύχους
και ο χρόνος συνεχίζει
την αέναη πορεία του
χωρίς δισταγμό
...για τις απώλειες


15-12-08

Quote:

---

Originally posted by weird
Αρσι,
θέλω να σου πω,\\οτι βρίσκω εκπληκτικά τα όσα καταθέτεις... με μαγνητίζουν αφού φαίνονται να έρχονται απο τα έγκατα του μέσα σου...
καθαρή, γνήσια, πρώτη ύλη.
Με άγγιξαν, με συγκλόνισαν με ταρακούνισαν τα όσα είχες γράψει προηγουμένως.

Μπόρεσα και σε ένιωσα ακόμα πιο βαθιά.

Να είσαι καλά κορίτσι μου, συνεχίζοντας τον δρόμο για την απελευθέρωση.

---

weird μου,σ\'ευχαριστώ ειλικρινά για τα λόγια σου.

Είναι αλήθεια πως όσα είχα γράψει έβγαιναν από μέσα μου ανεξέλεγκτα και με τέρμα μουσική να μη λειτουργεί καθόλου η λογική.

Ένιωσα όμως πολύ άσχημα που τα έγραψα γιατί λόγω του έγκατος ακουγόταν extreme και παράξενα.Γι\'αυτό και τα έσβησα.Η έκθεση τους με έκανε να νιώσω πολύ άβολα και ντροπή την άλλη μέρα γι\'αυτό και το ευχαριστώ είναι τόσο εννοειτικό.

Σε ευχαριστώ πολύ:)

Κάτι φορές που δεν λειτουργεί καθόλου η λογική, θαύματα συμβαίνουν...

Πόνεσα με ότι διάβασα.

Η μάλλον, ένιωσα μουδιασμένο πόνο...

Τελοσπάντων, ας μην επεκταθώ άλλο. Εύχομαι να είσαι καλά.