Printable View
Συμφωνω απολυτα με τον καπα..εξαλλου οποιος ειναι εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεει.....Αν δεν το περασεις δεν ξερεις......Δε το καταλαβαινεις και νομιζεις πως ο αλλος απλα δενσε γουσταρει και θελει να σου σπασει τα νευρα,,Καλο ειναι σε μια σχεση να υπαρχει ειλικρινεια.....Μιλα του ανοιχτα και εξηγησε του και αν δεν καταλαβει ε δεν εγινε και τιποτα......
Οτιδήποτε κάνω το βαριέμαι αμέσως, μια ζωή τα ίδια! Έχω την αίσθηση ότι δεν θα καταφέρω να βρω ποτέ δουλειά που να μου ταιριάζει και να την αγαπήσω. Με την κάθε κοπέλα μου τα ίδια. Τι σκατά γίνεται τελικά?
Φαίνεται άσχετο το ερώτημα αλλά μήπως έχει να κάνει με το άγχος τελικά? Μήπως σε όλη μου την ζωή κουβαλάω άγχος και δεν το αντιλήθφηκα ποτέ? Νοιώθει κανένας σας το ίδιο?
Καλε μου καπα και ποιος δεν το εχει σκεφτει αυτο το πραγμα......Μην επιζειτεις την απολυτη τελειοτητα...Εχεις σκεφθει μηπως εισαι τελειομανης γενικοτερα και τα θες ολα αψογα στη ζωη σου...Κανεις δεν εχει το απολυτο αλλα δεν εγινε και τιποτα......
Ναι, είμαι τελειομανής και μάλιστα είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσω, μου το είχε και ο ψυχίατρος που με είχε δει στα πλαίσια της ψυχοθεραπείας! Δεν βαριέσαι, ότι έχουμε καλό είναι!!
Ίσως θα ήταν καλύτερα να ασχοληθούμε με το τι έχουμε ως υγιείς άνθρωποι, παρά ως ασθενείς! Δεν ξέρω αν με πιάνεις, αλλά τελικά παίζει μεγάλο ρόλο το πως βλέπεις τον εαυτό σου.
Ετσι ειναι,μην τον κρινεις με αυστηροτητα τον εαυτο σου..Κανεις δεν ειναι τελειως αλλα δεν τρεχει και τιποτα...Και εγω καποιες φορες σκεφτομαι τι θα κανω...ειναι καλη η σχολη μου?ποτε θα την τελειωσω?και τετοια...Τωρα προσπαθω να νικησω τον φοβο μου στην εξεταστικη..Ξερεις με πιανει αγχος μηπως λιποθυμησω οταν δινω μαθημα και γινω ρομπα...Αλλα σκεφτηκα και ειπα δεν παει στο καλο?το πολυ πολυ να με λυπηθει και κανενας καθηγητης και να με περασει...χιχιχιχιιχιχιχιχ. ...τα βλεπω απο την αστεια τους πλευρα πλεον...χουχουχουχου..;)
Κατά αρχήν να ευχαριστηρω όλους εσάς γιατί μέσα από εσάς έκανα την διάγνωση
Για το τι μου συμβαίνει
Δεν θα γράψω για τα γνωστά των κρίσεων τα ξέρουμε άλλωστε όλοι
Θα κάνω απλά μερικές ερωτήσεις προς όλους σας θα ήθελα να απαντήσετε γιατί η εμπειρία σας έχει αποδειχθεί η καλύτερη από πολλών <<ειδικών>>
1) Έχει ψάξει κανείς σας γιατί ο οργανισμός μας αντιδρά έτσι ( θέλει κάτι να μας πει ότι κάτι κάνουμε λάθος ή απλά δεν δουλεύει σωστά το σύστημα συναγερμού)?
2) Πέρα από το γνωσιακό – συμπεριφοριστικό μοντέλο έχει κάνει κανείς ψυχανάλυση για να βρει βαθύτερα αίτια και αν ναι με τι αποτελέσματα?
3) Εγώ –μετά από δύο χρόνια σχεδόν καθημερινών – δεν έχω συχνά πλέον κρίσεις πανικού , αλλά έχει μείνει ένα διάχυτο συναίσθημα φόβου ( μια μουδιάζει το χέρι, μια το πόδι, μια πονάει το στομάχι, μια πονάει το στήθος κλπ)
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν είναι συμπτώματα του άγχους η έχει εξελιχθεί σε κάτι οργανικό?
4) Με ποιον τρόπο βρίσκουμε ειδικό ψυχολόγο (γιατί εδώ τα βρήκα πολύ σκούρα)
Και κάτι που θα σας φανεί πολύ κουφό
Μέσω των κρίσεων έκανα πράγματα στην ζωή μου που ήθελα παρά πολύ αλλά δεν μπορούσα .Έκοψα το κάπνισμα , αθλούμαι σε καθημερινή βάση ,καθώς επίσης ωρίμασα σαν άνθρωπος ,καλό το συννεφάκι αλλά κάποτε έπρεπε να κατέβω
Και πάλι ευχαριστώ με βοηθήσατε παρά πολύ
Αυτά τα λίγα για να ξεκινήσει η κουβέντα.
Φίλε μου καταρχήν καλωσόρισες στο forum! Σίγουρα εδώ θα συζητήσουμε κάποια πράγματα, περισσότερο εμπειρίες, αλλά βέβαια το καλύτερο θα ήταν να απευθυνθείς σε ειδικό. Ξέρεις, το Internet παρέχει πάρα πολλές πληροφορίες, αλλά συνήθως δεν ξέρουμε πως να τις χρησιμοποιήσουμε. Για να μην μακρυγορώ, επειδή καταλαβαίνω και την αγωνία σου, θα απαντήσω στις ερωτήσεις σου, αλλά σου υπενθυμίζω ξανά ότι (τουλάχιστον εγώ) δεν είμαι είμαι ειδικός στην ψυχολογία!
1) Ο οργανισμός μας αντιδρά έτσι στην κατάσταση πανικού, γιατί πλέον το κεντρικό νευρικό σύστημα στέλνει ψευδή μυνήματα (συναγερμούς) ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό συμβαίνει λόγω της γενικότερης ανυσηχίας που μπορεί να σου έχει προκαλέσει το άγχος σου και χωρίς να ύπάρχουν στα αλήθεια αγχογενείς παράγοντες, το νευρικό σου σύστημα συνεχίζει να \"ανυσηχεί\" και να σου στέλνει μυνήματα ότι κάτι δεν πάει καλά! Προσωπικά συνέδεσα αυτά τα ερεθίσματα με καταστάσεις που με έκαναν να αισθάνομαι άβολα, δεν είμαι όμως σίγουρος ότι πάντα μπορεί να ισχύει αυτό. Εγώ το είδα κάπως σαν να μου μιλάει το σώμα μου και να μου λέει \"ξέρεις\" αυτό που κάνεις τώρα δεν το πολυγουστάρεις και γι\'αυτό σου το θυμίζω με συμπτώματα άγχους ή πανικού!
2) Το καλύτερο μοντέλο ψυχοθεραπείας (και όχι ψυχανάλυσης που είναι άλλο πράγμα) είναι αυτό που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία κάθε ανθρώπου. Η γνωσιακή απλά θα σε κάνει να διαχειριστείς τις σκέψεις σου και να αλλάξεις κάποιες συμπεριφορές σου, χωρίς όμως να αναζητήσει τα πραγματικά αίτια που σου δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση και το πως λειτουργείς εσύ σαν άνθρωπος. Πιστεύω ότι το καλύτερο που μπορεί να σου δώσει μια σωστή ψυχοθεραπεία είναι η αυτογνωσία, δηλαδή το πως θα συμφιλιωθείς με τις σκοτεινές πλευρές του εαυτού σου, και μέσα απο αυτό θα μάθεις να χαλαρώνεις! Απλά προτείνω να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο και να αφεθείς, πάντα όμως με κριτική άποψη και βλέμμα, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος κάποιοι επιτήδιοι να θέλουν να πλουτίσουν εις βάρος σου! Προσωπικά επισκέπτομαι ένα κέντρο ψυχοθεραπείας στην Αθήνα, όπου υπάρχουν πολλοί ψυχολόγοι, ψυχίατροι, συζητούν μεταξύ τους και ανταλλάσουν απόψεις για το θέμα σου και γενικά σε βλέπουν ανθρωπινα.
3) Το λες μόνος σου: Σου έχει μείνει ο φόβος!!! Είναι πολύ σημαντικό στο να εξαλείψεις τους πανικούς σου. Σταμάτα λοιπόν να φοβάσαι και προσπάθησε να αναγνωρίσεις τα πραγματικά ερεθίσματα του σωματός σου (όπως παράδειγμα το λαχάνιασμα όταν ανεβαίνεις μια σκάλα) και όχι τα ψευδή ερεθίσματα που σου προκάλεί το άγχος. Το άγχος σπάνια εξελίσεται σε κάτι οργανικό, συνήθως τα συμπτώματα είναι παρωδικά, όμως το ίδιο το άγχος είναι απο τις πιο δύσκολες καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσεις ένας άνθρωπος, και όσο το διατηρεί παραμένουν και τα αντίστοιχα συμπτώματα. Ελπίζω να με κατάλαβες!!
4) Όποιος ψυχολόγος σου πει ότι είναι ειδικός και θα σου δώσει εγγυημένη θεραπεία με την \"βούλα\" κατα την ταπεινή μου άποψη δεν είναι επαγγελματίας. Νομίζω ότι σου απάντησα ήδη στην ερώτηση 2 για αυτό. Καλός ψυχολόγος είναι απλά αυτός που σου ταιριάζει σας άνθρωπος, τόσο απλά!
Και για να κλείσω, θα σου πω κάτι που ακούγετι οξύμωρο. Προσωπικά ευγνωμονώ που μου συνέβη όλο αυτό το πακέτο \"άγχος-πανικός-φόβος\". Όπως λες με έκανε να οριμάσω σαν άνθρωπος, να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου που είχα αφήσει τόσο πίσω, να μάθω να επικοινωνώ πραγματικά με ανθρώπους. Τελικά με εκανε σίγουρα πιο δυνατό και συνηδητοποιημένο. Θα σε βοηθούσε να σκεφθείς ότι αυτές τις καταστάσεις τις περνάνε οι άνθρωποι που είναι διαθέσιμοι να πάρουν ευθύνες. Όλο αυτό σίγουρα θα σου βγεί σε καλό, χαμογέλα!
Κατά τα άλλα, ότι θέλεις να ρωτήσεις, εδώ είμαστε, όχι όμως υπό το πρίσμα του ειδικου. Μην αφήνεις το μυαλό σου να ταυτίζεται με ότι διαβάζεις εδώ μέσα,οκ? Ο καθένας μας κρύβει έναν διαφορετικόμ υπέροχο άνθρωπο!!
Πολλάκις έχετε αναφέρει τη δύναμη της θέλησης, τη δύναμη της ψυχής μας. Κι εδώ θα θελα να δώσω μια άλλη νότα στη συζήτηση, που όμως έχει σχέση με τη δύναμη της ψυχής μας.
Λέγεται κι από σοβαρούς γιατρούς, πως όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει σε ένα ελεγχόμενο χώρο, όπως ένα νοσοκομείο, πως ζυγίζει 21 γραμμάρια ακριβώς λιγότερο από τότε που βρίσκονταν εν ζωή. Reports ατελείωτα, θεοκρατικές συζητήσεις και φυσικές αναλύσεις-εδώ εμπίπτω εγώ- διαφωνούν στο ότι συμφωνούν στο πως κάτι συμβαίνει και ο άνθρωπος ως δια μαγείας χάνει 21 γραμμάρια απ το σωματικό του βάρος.
Σκεφτείτε το εξής: Ο Einstein είπε πως κάθε μάζα έχει ενέργεια, η θεωρία της σχετικότητας. Άρα, 21 γραμμάρια*300.000.000 μετρα/δευτερόλεπτο(η ταχύτητα του φωτός) και εις το τετράγωνο μας δίνει Ενέργεια=1,89ΤJ ή 18900 GigaJoules. Η ενέργεια αυτή πηγάζει από τα \"χαμένα\" κατά το θάνατο 21 γραμμάρια της μάζας μας. Οπότε, αν ακούμε στη χριστιανική πίστη, η ψυχής μας, που φεύγει μετά θάνατον έχει μια τέτοια τρομακτική ενέργεια. Απλά για να θέσω κριτήριο σύγκρισης, μια μπάλα 1 κιλού που κυλά με ταχύτητα 30 μέτρα το δευτερόλεπτο, για να τη σταματήσει ο τερματοφύλακας, πρώτον θα πονέσει γιατί θα πρόκειται για οβίδα, αλλά θα πρέπει να απορροφήσει 900 J. Ποσό ικανό να σε ρίξει κάτω, να σε ζαλίσει, να σε τραυματίσει άσχημα.
Δείτε τη σύγκριση, δείτε πόση ενέργεια έχει η ψυχή μας, δείτε πόσο ενέργεια έχουμε, και πόσο αφήνουμε \"μπάλες\" να μας βασανίζουν.....
Εύχομαι σε όλους σας τα καλύτερα!!
g_alex πολύ ωραία η παράθεση σου!!
Καλημέρα παιδιά:)
Συμφωνώ με την άποψη του Kapatosg ότι ο άνθρωπος έχει πολύ μεγάλη δύναμη μέσα του και μπορεί να κινήσει και βουνά!!
Εγώ προσωπκά παίρνω χάπια γιατί πολύ απλά δε γίνεται αλλιώς αλλά από μόνα τους τα χάπια δε κάνουν κάτι αν δηλαδή δεν το προσπαθώ και εγώ..
Καταβάλλω καθημερινά προσπάθειες για να είμαι καλά και για να χαμογελώ και να το νιώθω,να χαμογελώ και να έχει νόημα για μένα..Σίγουρα δεν πιάνει κάθε μέρα...αλλά δεν θα πάψω να το προσπαθώ..
Όποτε βλέπω ότι πάω να πέσω ψυχολογικά κάνω πράματα που μου αρέσουν και με χαλαρώνουν, με ταξιδεύουν...
Όπως το να ακούσω το αγαπημένο μου cd κάτι το οποίο το έκανα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και πραγματικά έπιανε:))
Εύχομαι να είστε όλοι καλά
Καλημέρα:)