Πας γυρεύοντας Θεοφανία (με την καλή έννοια καλέ)...θα σκάσω αν δεν το πώ...:+Quote:
Originally posted by Θεοφανία
ΥΓ. Εννοείται πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου τέλειο. Για να μη παρεξηγηθώ....
Τεσπα άσχετο με αυτό..ποιος μίλησε για τελειότητα?
Printable View
Πας γυρεύοντας Θεοφανία (με την καλή έννοια καλέ)...θα σκάσω αν δεν το πώ...:+Quote:
Originally posted by Θεοφανία
ΥΓ. Εννοείται πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου τέλειο. Για να μη παρεξηγηθώ....
Τεσπα άσχετο με αυτό..ποιος μίλησε για τελειότητα?
Μερκοι ειναι μονοι γιατι ειναι αυτο που ειναι,δεν μπορεις ουσιαστικα να αλλαξεις αυτο που εισαι δεν μπορεις να αναβαθμιζεις τον εαυτο σου σαν να εισαι ενας υπολογιστης γιατι εισαι ενας απλος ανθρωπος.
Σαν να λες κανε την αυτοκριτικη σου και \"κοψε\" και το λαιμο σου μιας και εισαι μονος...ας μην ησουν ετσι.
Φυσικα δεν μπορεις να τα ριξεις στους αλλους.
Λένε πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση..δηλαδή δεν είναι δυνατόν να φταίμε μόνο εμείς για τα προβλήματα μας αλλά ούτε και να φταίνε μόνο οι άλλοι...
Φυσικά, γι αυτό χρειάζεται αυτοκριτική και εξυπνάδα για να βρίσκουμε που σταματάμε να φταίμε εμείς και που αρχίζουν οι άλλοι.
Επειδή πιάνεις κάτι ακραίο ως παράδειγμα, δηλαδή για τον άνθρωπο που η κάθε προσέγγιση επικοινωνίας/φιλίας/σχέσης καταλήγει άκαρπη, είναι πολύ λογικό να βγάλουμε το συμπέρασμα πως ο μοναδικός υπεύθυνος είναι ο ίδιος.
Δεν είναι τόσο ακραίο κατά τη γνώμη μου, γιατί το συναντώ συχνά.
Τα πράγματα βέβαια δεν είναι πάντα τόσο απλά, η προσκόλληση στην μοναξιά και στην αυτοδυναμία υποδεικνύει ένα στριμμένο αγγούρι...η μοναξιά ως μαρτύριο είναι κάτι διαφορετικό..νομίζω πάντως πως δεν πληγώνονται συναισθηματικά όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία.
Σόρι, αλλά δεν κατάλαβα τι θες να πεις...
Κάτι ακόμα...η μιζέρια και η καχυποψία δεν μου είναι άγνωστες λέξεις. Η ψύχωση άλλωστε δεν ωθεί το άτομο σε γενικά θετικές συμπεριφορές αλλά με πείσμα το σπρώχνει στον πνευματικό γκρεμό. Καθότι ο περίγυρος ενοχλείται απο τέτοιες συμπεριφορές, είναι πολύ λογικό η υποδοχή του κόσμου να περιορίζει τις δυνατότητες του πάσχοντος για ολική επαναφορά...
Τώρα μιλάς για τη δική σου περίπτωση και χαίρομαι που ξέρεις τι γίνεται, παρόλο που παλεύεις με κάτι τόσο δύσκολο.
Φαντάζομαι όμως πως μέσα απ\' τη θεραπεία παλεύονται αυτού του είδους οι συμπεριφορές, έτσι δεν είναι;
Επιπροσθέτως, όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια τέτοια ασθένεια, δεν θα πρέπει αν μη τι άλλο να απαιτεί από τους ανθρώπους που έχει γύρω του να καταλαβαίνουν πως μπορεί να οδηγηθεί και σε συμπεριφορές που τον υποβάλλει η ασθένεια του;
It takes a great amount of power to become oneself... [/quote]
Quote:
Originally posted by vince
Πας γυρεύοντας Θεοφανία (με την καλή έννοια καλέ)...θα σκάσω αν δεν το πώ...:+Quote:
Originally posted by Θεοφανία
ΥΓ. Εννοείται πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου τέλειο. Για να μη παρεξηγηθώ....
Και αυτό πρέπει να μου το εξηγήσεις.....
εκεί κάπου λοιπόν μπαίνει η ανάγκη σου για τους ανθρώπους ή όχι.Quote:
Originally posted by keep_walking
Μερκοι ειναι μονοι γιατι ειναι αυτο που ειναι,δεν μπορεις ουσιαστικα να αλλαξεις αυτο που εισαι δεν μπορεις να αναβαθμιζεις τον εαυτο σου σαν να εισαι ενας υπολογιστης γιατι εισαι ενας απλος ανθρωπος.
Σαν να λες κανε την αυτοκριτικη σου και \"κοψε\" και το λαιμο σου μιας και εισαι μονος...ας μην ησουν ετσι.
Επιλέγεις να κλειστείς σε σένα και να τα περνάς καλά με τον εαυτό σου, ή να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που απωθούν τους άλλους.
Έχω περάσει και γω από τέτοιες φάσεις και επέλεξα να φτιάξω κάποια πράγματα μέσα μου ώστε να βρω κοινή γραμμή με τους γύρω μου...
Συγγνωμη Θεοφανια αλλα καπου εχεις χασει την μπαλα το οτι εσυ καταφερες να εισαι πιο \"συμβατη\" με το συνολικο πληθυσμο επειδη καταφερες να αναπλασεις και να προσαρμοσεις λιγο τον εαυτο σου σε αυτο που θες και να πετυχεις το σκοπο σου δεν σημαινει κατι.
Υπαρχουν τυποι που ειναι εντελως \"ασυμβατοι\" αλλα ζητανε να μην ειναι μονοι γιατι η μοναξια ειναι ασχημο πραγμα,αν και την χρειαζεσαι μερικες φορες.Διψουν για ανθρωπινη ζεστασια.
Το να θεωρησεις οτι ειναι επιλογη τους να ειναι μονοι ειναι σαν να χρυσωνεις το \"χαπι\" και να κλεινεις τα ματια στο πονο γυρω σου,να φτιαχνεις ενα γυαλινο κλουβι, γιατι ετσι ειναι η ζωη πολλες φορες σκληρη με μερικους.
Δεν το λεω για να σε προσβαλλω ολοι το κανουμε.
[/quote]Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Τα πράγματα βέβαια δεν είναι πάντα τόσο απλά, η προσκόλληση στην μοναξιά και στην αυτοδυναμία υποδεικνύει ένα στριμμένο αγγούρι...η μοναξιά ως μαρτύριο είναι κάτι διαφορετικό..νομίζω πάντως πως δεν πληγώνονται συναισθηματικά όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία.
Σόρι, αλλά δεν κατάλαβα τι θες να πεις...
Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα. Ίσως κάποιος που τα κατάλαβε να μπορεί...
Τώρα μιλάς για τη δική σου περίπτωση και χαίρομαι που ξέρεις τι γίνεται, παρόλο που παλεύεις με κάτι τόσο δύσκολο.
Φαντάζομαι όμως πως μέσα απ\' τη θεραπεία παλεύονται αυτού του είδους οι συμπεριφορές, έτσι δεν είναι;
Κάποτε δοκίμασα ψυχοθεραπεία (ελάχιστες επισκέψεις) χωρίς να κατανοήσω πως θα μπορούσε να με βοηθήσει ο/οι συγκεκριμένοι...ίσως αναφέρω τις εντυπώσεις μου κάποια άλλη στιγμή
Επιπροσθέτως, όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια τέτοια ασθένεια, δεν θα πρέπει αν μη τι άλλο να απαιτεί από τους ανθρώπους που έχει γύρω του να καταλαβαίνουν πως μπορεί να οδηγηθεί και σε συμπεριφορές που τον υποβάλλει η ασθένεια του;
Επειδή προφανώς ελάχιστοι καταλαβαίνουν τι εστί ψύχωση (ακόμα και αρκετοί απο όσοι το παθαίνουν) θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε πως έχεις μανία καταδίωξης. Για το καλό του παραδείγματος δεν θα υποθέσουμε τα αίτια αυτής. Έστω οτι ένα βράδυ κοιμάσαι και ακούς 10 διαφορετικούς θορύβους. Ο κάθε ήχος θα σημαίνει 10 διαφορετικά πράγματα όμως στον συναισθηματικό σου κόσμο το συμπέρασμα θα παραμένει το ίδιο..οτι σε καταδιώκουν.
Για τον εαυτό μου Θεοφανία πάνω σε αυτά που λέμε δεν θα πώ τίποτα περισσότερο παρα μόνο αυτό. Απο γυναίκα το έπαθα, με γυναίκα το ξεπέρασα...
Να\'σαι καλά και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Το ξέρεις πάντως πως δεν έχω κανένα παράπονο απο σένα...είσαι απο τα 10-15 άτομα που μου έχουν απαντήσει σε αυτό εδώ το φορουμ.
Quote:
Originally posted by keep_walking
Συγγνωμη Θεοφανια αλλα καπου εχεις χασει την μπαλα το οτι εσυ καταφερες να εισαι πιο \"συμβατη\" με το συνολικο πληθυσμο επειδη καταφερες να αναπλασεις και να προσαρμοσεις λιγο τον εαυτο σου σε αυτο που θες και να πετυχεις το σκοπο σου δεν σημαινει κατι.
Υπαρχουν τυποι που ειναι εντελως \"ασυμβατοι\" αλλα ζητανε να μην ειναι μονοι γιατι η μοναξια ειναι ασχημο πραγμα,αν και την χρειαζεσαι μερικες φορες.Διψουν για ανθρωπινη ζεστασια.
Το να θεωρησεις οτι ειναι επιλογη τους να ειναι μονοι ειναι σαν να χρυσωνεις το \"χαπι\" και να κλεινεις τα ματια στο πονο γυρω σου,να φτιαχνεις ενα γυαλινο κλουβι, γιατι ετσι ειναι η ζωη πολλες φορες σκληρη με μερικους.
Δεν το λεω για να σε προσβαλλω ολοι το κανουμε.
Κηπ..δε νομίζω να κατάλαβες τι εννοώ. Δεν χρυσώνω κανένα χάπι και δεν γίνομαι συμβατή μόνο και μόνο για να αρέσω στους άλλους.
Πχ...μικρότερη ήμουν πολύ εγωίστρια. ΜΕ τα χρόνια έμαθα να ακούω τους άλλους, να τους συμπαραστέκομαι, να στέκομαι δίπλα τους. Για μένα ήταν το μεγαλύτερο ελλάτωμα μου και σιγά-σιγά το έφτιαξα.
Η ζωή δεν είναι σκληρή με μερικούς, αλλά εμείς με τον εαυτό μας που δεν την κάνουμε μαλακή. Το μόνο που δεν μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο θάνατος και ανίατες ασθένειες.
Αυτή είναι η άποψη μου, και δεν με προσβάλεις, διάλογο κάνουμε...
Ελα να φτιαξεις τοτε ενα συγκεκριμενο φιλο μου ο οποιος κανει παρεα μονο με μενα και με ενα αλλο ατομο γιατι οι αλλοι ολοι τον αποριπτουν,του ετυχε κατι τραγικο και απο τοτε τα κανει ολα λαθος,οι κινησεις του σωματος του ειναι λαθος,ολα ειναι λαθος.
Επειδή προφανώς ελάχιστοι καταλαβαίνουν τι εστί ψύχωση (ακόμα και αρκετοί απο όσοι το παθαίνουν) θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε πως έχεις μανία καταδίωξης. Για το καλό του παραδείγματος δεν θα υποθέσουμε τα αίτια αυτής. Έστω οτι ένα βράδυ κοιμάσαι και ακούς 10 διαφορετικούς θορύβους. Ο κάθε ήχος θα σημαίνει 10 διαφορετικά πράγματα όμως στον συναισθηματικό σου κόσμο το συμπέρασμα θα παραμένει το ίδιο..οτι σε καταδιώκουν.
Έχεις δίκιο και σίγουρα αυτό είναι πολύ δύσκολο, αλλά εγώ δεν μίλησα για τόσο τραβηγμένες καταστάσεις, αλλά πιο \"φυσιολογικά\" επίπεδα.
Για τον εαυτό μου Θεοφανία πάνω σε αυτά που λέμε δεν θα πώ τίποτα περισσότερο παρα μόνο αυτό. Απο γυναίκα το έπαθα, με γυναίκα το ξεπέρασα...
Εύχομαι να είσαι πάντα υγιής και όχι τόσο ευαίσθητος ώστε να μπορεί μια απογοήτευση, όσο μεγάλη και αν είναι, να σε αρρωσταίνει.
Να\'σαι καλά και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Το ξέρεις πάντως πως δεν έχω κανένα παράπονο απο σένα...είσαι απο τα 10-15 άτομα που μου έχουν απαντήσει σε αυτό εδώ το φορουμ. [/quote]
Αν κατάλαβα καλά μου λες για έναν άνθρωπο που υπέστη αναπηρία και οι γύρω του τον απορρίπτουν; Οκ, μιλάμε για ανθρώπους χωρίς συνήδειση.Quote:
Originally posted by keep_walking
Ελα να φτιαξεις τοτε ενα συγκεκριμενο φιλο μου ο οποιος κανει παρεα μονο με μενα και με ενα αλλο ατομο γιατι οι αλλοι ολοι τον αποριπτουν,του ετυχε κατι τραγικο και απο τοτε τα κανει ολα λαθος,οι κινησεις του σωματος του ειναι λαθος,ολα ειναι λαθος.
ΠΑρόλα αυτά, αν έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα εκ των πραγμάτων περιορίζεται. Εγώ όμως δεν μίλησα για τόσο ακραίες περιπτώσεις και φυσικά ξέρω ότι συμβαίνουν....
Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.
Στην πραγματικότητα δεν διαφωνούμε, απλά συζητάμε για διαφορετικές περιπτώσεις και σίγουρα αν βίωνα αυτό που ζεις εσύ με τον φίλο σου πάνω σε αυτό θα μιλούσα και γω.Quote:
Originally posted by keep_walking
Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.
Ελαστικός με τις αδυναμίες των άλλων.....Quote:
Originally posted by keep_walking
Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.
Ξέρεις keep κάποτε ήμουν ένα πολύ καλό παιδί που πίστευε πως θα μεγαλώσει και θα μπορέσει να κάνει ένα δύο σωστά πράγματα στην ζωή του. Όσο μεγαλώνω ανακαλύπτω πως αν δεν αφήσω πίσω μου τις ευαισθησίες ο κόσμος θα με πατήσει.
Δεν μπορώ να κρίνω κανέναν γιατί και εγώ, όπως ο κάθε άνθρωπος, μια στάλα στον ωκεανό είμαι. Ίσως να διακρίνω. Μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι μέχρι ενός σημείου. Δεν μπορώ να σου πω οτι ο κόσμος είναι όμορφος. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ξεχωρίζουν στα μάτια μας, που έχουν τον δικό τους όμορφο κόσμο και αισθανόμαστε την ανάγκη να τους ανακαλύψουμε.
Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.
Όσο περνάει ο καιρός και όσα πιο πολλά μηνύματα γράφω στο φορουμ τόσο πιο μόνος νιώθω. Δεν είναι φοβερό αυτό?
Πολύ σωστά αυτά που γράφεις.Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν αυτοί οι λίγοι για τους οποίους θα εκανες τα πάντα.Quote:
Originally posted by vince
Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.
Όσο περνάει ο καιρός και όσα πιο πολλά μηνύματα γράφω στο φορουμ τόσο πιο μόνος νιώθω. Δεν είναι φοβερό αυτό?
Για εμένα ένιωθα αρκετό καιρό πως δεν υπήρχε κανείς και δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο φρικτό ήταν αυτό το κενό συναίσθημα που ένιωθα.πόσο απελπιστικό να διαπιστώνεις ότι στα δύσκολα είσαι πάντα μόνος..
νομίζω πως όλοι εδώ νιώθουμε μοναξιά γι΄αυτό επιδιώκουμε τη κοινωνικότητα και αλληλουποστήριξη
Πράγματι εσωτερική_σήψη στα δύσκολα είμαστε μόνοι. Απλά όσον αφορά το δόσιμο και τους λίγους όπως λες που θα έκανες τα πάντα...δεν συμφωνώ. Κανένας δεν αξίζει τα πάντα από σένα γιατί κανένας δεν πρόκειται να το εκτιμήσει.
Η αλληλοϋποστήριξη είναι σχετική και τα πάντα μπορούν να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη...όπως και η αντίληψη μας για τον κόσμο...εδώ μέσα και εκεί έξω.
όντως πολύ εύκολα κάποιος που είναι αγαπητός από ολους μπορεί να βρεθεί στον πάτο με τα σκουλήκια.
είχα καταλήξει παλια να μην είμαι αποδεκτή πουθενά.
και ποναει να βέπεις παντού την απορριψη.
είναι τόσο δύσκολο να ανταπεξέλθεις στις καθημερινές σου υποχρεώσεις και να μην έχεις ένα ατομο να σε καταλαβαίνει
Καταλαβαίνω πως νιώθεις. Είναι άσχημο να αισθανόμαστε μόνοι αλλά ξέρεις..νομίζω πως το internet μας έχει κάνει να αισθανόμαστε πιο μόνοι από ότι μας έκανε κάποτε η μητέρα φύση.
Καλό βράδυ!
Ο κόσμος δεν είναι ιδανικός, οι άλλοι δεν είναι ιδανικοί, όπως άλλωστε ούτε κι εμείς, να μην το ξεχνάμε.Quote:
Originally posted by vince
Ελαστικός με τις αδυναμίες των άλλων.....Quote:
Originally posted by keep_walking
Να σου πω Θεοφανια και εγω πιστευω στις δυναμεις του εαυτου μας,ποτε δεν καταθετω τα οπλα και ποτε δεν χανω την ελπιδα αλλα πλεον ειμαι πολυ πιο ελαστικος με τις αδυναμιες των αλλων,εκτος φυσικα αν μιλαμε για σοβαρες αδυναμιες οπως η \"κακια\",να σου πιω το αιμα για να βγαλω κερδος και τα σχετικα.
Ισως και να μη διαφωνουμε ο γραπτος λογος δεν ειναι πολυ ευκαμπτος.
Ξέρεις keep κάποτε ήμουν ένα πολύ καλό παιδί που πίστευε πως θα μεγαλώσει και θα μπορέσει να κάνει ένα δύο σωστά πράγματα στην ζωή του. Όσο μεγαλώνω ανακαλύπτω πως αν δεν αφήσω πίσω μου τις ευαισθησίες ο κόσμος θα με πατήσει.
Δεν μπορώ να κρίνω κανέναν γιατί και εγώ, όπως ο κάθε άνθρωπος, μια στάλα στον ωκεανό είμαι. Ίσως να διακρίνω. Μερικοί άνθρωποι είναι καλύτεροι μέχρι ενός σημείου. Δεν μπορώ να σου πω οτι ο κόσμος είναι όμορφος. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που ξεχωρίζουν στα μάτια μας, που έχουν τον δικό τους όμορφο κόσμο και αισθανόμαστε την ανάγκη να τους ανακαλύψουμε.
Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.
Όσο περνάει ο καιρός και όσα πιο πολλά μηνύματα γράφω στο φορουμ τόσο πιο μόνος νιώθω. Δεν είναι φοβερό αυτό?
\"Η επιλογή του να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με λίγους είναι μια σημαντική επιλογή. Δεν αξίζουν όλοι τέτοιο δόσιμο. \"
Συμφωνώ πολύ με αυτή σου τη φράση.
\"Απλά ευχόμαστε αυτοί οι λίγοι που επιλέγουμε να μην ξεχάσουν στην πορεία την αξία που δώσαμε σε αυτούς.\"
Κι αν ακόμα το \"ξεχάσουν\" αυτό που επιλέξαμε να κάνουμε εμείς τότε, δε χάνει την αξία του, την πολυτιμότητά του. Γιατί εμείς το επιλέξαμε. Κάτι δώσαμε και κάτι πήραμε από αυτό.
Και όπως μπορεί οι άλλοι να \"ξεχάσουν\", έτσι μπορεί να το κάνουμε κι εμείς, δυστυχώς.
Κι αν συμβεί να ξεχάσουμε, είτε εμείς είτε οι άλλοι, η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και αναπάντεχη, που μπορεί και να \"ξαναθυμηθούμε\", είτε εμείς είτε οι άλλοι...
Τα συμπεράσματα σου είναι ιδιαίτερα ώριμα anwnimi.Quote:
Originally posted by anwnimi
Και όπως μπορεί οι άλλοι να \"ξεχάσουν\", έτσι μπορεί να το κάνουμε κι εμείς, δυστυχώς.
Κι αν συμβεί να ξεχάσουμε, είτε εμείς είτε οι άλλοι, η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και αναπάντεχη, που μπορεί και να \"ξαναθυμηθούμε\", είτε εμείς είτε οι άλλοι...
Άλλωστε όπως λένε ο χρόνος είναι σχετικός. Το πριν και το τώρα είναι μέσα μας και εναλλάσσεται κάθε φορά με διαφορετική πλοκή. Ακόμα και το επιφανειακό αλλάζει αλλά με πιο αργούς ρυθμούς. Το θέμα βέβαια είναι... πως θα νιώσουμε σαν ξυπνήσουμε μια μέρα με άσπρα μαλλιά και ανακαλύψουμε πως \"ξεχάσαμε\" κάποιους άλλους χωρίς να έχουμε προλάβει να κάνουμε μαζί τους όλα όσα θέλαμε. Μερικές φορές αναρωτιέμαι?
δεν νομιζω πώς κανουμε κατι αλλο απο αυτο που θελουμε καθε φορα...Quote:
Originally posted by vince
Το θέμα βέβαια είναι... πως θα νιώσουμε σαν ξυπνήσουμε μια μέρα με άσπρα μαλλιά και ανακαλύψουμε πως \"ξεχάσαμε\" κάποιους άλλους χωρίς να έχουμε προλάβει να κάνουμε μαζί τους όλα όσα θέλαμε. Μερικές φορές αναρωτιέμαι?
Θα διαφωνήσω....Quote:
Originally posted by Sofia
δεν νομιζω πώς κανουμε κατι αλλο απο αυτο που θελουμε καθε φορα...Quote:
Originally posted by vince
Το θέμα βέβαια είναι... πως θα νιώσουμε σαν ξυπνήσουμε μια μέρα με άσπρα μαλλιά και ανακαλύψουμε πως \"ξεχάσαμε\" κάποιους άλλους χωρίς να έχουμε προλάβει να κάνουμε μαζί τους όλα όσα θέλαμε. Μερικές φορές αναρωτιέμαι?
Πολλες φορές δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε,του δίνουμε παράταση, το αναβάλλουμε ή φοβόμαστε να το κοιτάξουμε κατάματα και να το διεκδικήσουμε.
Μέχρι που έρχεται για μερικούς μια μέρα, όπου οι παγιδευμένες επιθυμίες, τα αβίωτα όνειρα και τα εν δυνάμει σενάρια που στέρεψαν υπο τον ζυγό του χρόνου, γίνονται σφυροδρέπανο.
την στιγμη που κανουμε αυτο που επιλεγουμε ειναι μαλλον επειδη εμπιστευομαστε περισσοτερο αυτο που (παμε να) κανουμε. ο φοβος για αυτο που δεν κανουμε δειχνει ποσο δεν εμπιστευομαστε αυτο το κομματι του εαυτου μας που το υποστηριζει. κ τελικα κυριαρχει η εμπιστοσυνη στο αλλο κομματι μας. που ομως και αυτο ειναι δικο μας.
με την εννοια αυτη κανουμε αυτο που τελικα θελουμε.
Κάνουμε αυτό που θέλουμε?Quote:
Originally posted by Sofia
την στιγμη που κανουμε αυτο που επιλεγουμε ειναι μαλλον επειδη εμπιστευομαστε περισσοτερο αυτο που (παμε να) κανουμε. ο φοβος για αυτο που δεν κανουμε δειχνει ποσο δεν εμπιστευομαστε αυτο το κομματι του εαυτου μας που το υποστηριζει. κ τελικα κυριαρχει η εμπιστοσυνη στο αλλο κομματι μας. που ομως και αυτο ειναι δικο μας.
με την εννοια αυτη κανουμε αυτο που τελικα θελουμε.
Το θέλω για μένα, προυποθέτει ελευθερία επιλογής.
Και υπο το κράτος του φόβου, τέτοια ελευθερία, δεν υπάρχει.
Κάνουμε αυτό που αντέχουμε, ακόμα κι αν μας πείθουμε οτι θέλουμε μόνο όσο αντέχουμε.
Το αληθινό μας θέλω, μένει μετέωρο για... αργότερα ή έστω για κάποια όνειρα που θα κάνουμε, όσο είμαστε ξύνπιοι.
οτι κι αν κάνουμε είναι δικό μας.Quote:
Originally posted by Sofia
κ τελικα κυριαρχει η εμπιστοσυνη στο αλλο κομματι μας. που ομως και αυτο ειναι δικο μας.
με την εννοια αυτη κανουμε αυτο που τελικα θελουμε.
Κάθε επιλογή μας, υπο αυτή την έννοια, δεν υπαγορεύεται στον ίδιο μέτρο απο θέληση, αλλά και απο φόβο ή δισταγμό.
Στην τελευταία περίπτωση μάλλον περισσότερο αφεθήκαμε σε μια επιλογή, παρά πραγματώσαμε ορισμένη βούληση.
την δεδομενη στιγμη, εστω υπο το κρατος του φοβου, πιστευω πώς κανουμε αυτο που θελουμε. οι επιλογες ειναι υπαρκτες και σε καθεστως φοβου. αλλα ειναι πιο δυσκολο κ να τις δουμε και να καταληξουμε στην διαφορετικη επιλογη.
και το να αφεθω, βουληση ειναι. μπορει να μοιαζει παθητικοτητα, αλλα παρεμενει πραξη.
Quote:
Originally posted by Sofia
την δεδομενη στιγμη, εστω υπο το κρατος του φοβου, πιστευω πώς κανουμε αυτο που θελουμε. οι επιλογες ειναι υπαρκτες και σε καθεστως φοβου. αλλα ειναι πιο δυσκολο κ να τις δουμε και να καταληξουμε στην διαφορετικη επιλογη.
Χμμμ.... αλλη φορά η συνέχεια ;)
Πιστεύω πως κάθε φορά κάνουμε αυτό που θέλουμε κ σύμφωνα μ΄αυτό που είμαστε ή μάλλον καλύτερα μ\'αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε.
Γι΄αυτό θεωρώ την εξέλιξή μας κ την αυτογνωσία το σημαντικότερο κατόρθωμα στη ζωή μας.Είναι η μόνη οδός να διεκδικήσουμε πραγματικά τις επιθυμίες κ τα όνειρά μας.
Συμφωνώ με τη Sofia αλλά κ με τη weird.
Όντος κάνουμε αυτό που θέλουμε κάθε φορά,όντος δεν κάνουμε πολλές φορές αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλουμε αλλά επειδή καταβάθος ή δεν το ξέρουμε ή αγνοούμε τη σπουδαιότητά του κ όταν κάποια μέρα βγει στην επιφάνεια τότε έρχεται η στιγμή του σφυροδρέπανου....
Το να αφήνεσαι, μπορεί να είναι παράδοση, μπορεί να είναι και επιλογή.Quote:
Originally posted by Sofia
και το να αφεθω, βουληση ειναι. μπορει να μοιαζει παθητικοτητα, αλλα παρεμενει πραξη.
Εξαρτάται...
Kάθε μας πράξη, είναι δική μας.
Κάθε μας πράξη γίνεται απο το δικό μας το χέρι, απο τη δική μας στάση,απο τη δική μας αυτοκυβερνούμενη μυική ενέργεια, απο την δική μας παθητικότητα.
Ομως κάθε τι δικό μας, δεν είναι και αυτό που επιλέξαμε εν ελευθερία και συνειδητοποιημένα.
Καμιά φορά, είναι απλά εκείνο που αντέξαμε την δεδομένη στηγμή να κάνουμε , ή να μην κάνουμε.
Οι επιλογές υπάρχουν πάντα,
όμως το αν τις βλέπουμε ή αν μπορούμε να τις ακολουθήσουμε, συνέχεται με τον εσωτερικό μας ήλιο της συνειδητότητας, της ελευθερίας και της δυνατότητας.
Χωρίς την εύρεση του εαυτού μου,θα χαθώ ανάμεσα σε ψεύτικα και αληθινά θέλω.Quote:
Originally posted by Arsi
Πιστεύω πως κάθε φορά κάνουμε αυτό που θέλουμε κ σύμφωνα μ΄αυτό που είμαστε ή μάλλον καλύτερα μ\'αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε.
Γι΄αυτό θεωρώ την εξέλιξή μας κ την αυτογνωσία το σημαντικότερο κατόρθωμα στη ζωή μας.Είναι η μόνη οδός να διεκδικήσουμε πραγματικά τις επιθυμίες κ τα όνειρά μας.
Συμφωνώ με τη Sofia αλλά κ με τη weird.
Όντος κάνουμε αυτό που θέλουμε κάθε φορά,όντος δεν κάνουμε πολλές φορές αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλουμε αλλά επειδή καταβάθος ή δεν το ξέρουμε ή αγνοούμε τη σπουδαιότητά του κ όταν κάποια μέρα βγει στην επιφάνεια τότε έρχεται η στιγμή του σφυροδρέπανου....
Κακά τα ψέματα, πολλές φορές καθόμαστε τυφλοί και κωφοί απέναντι στις γνήσιες ανάγκες μας.
Κάποια μέρα, το χάσμα, ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά θέλουμε και έχουμε ανάγκη και σε εκείνο που έχουμε φτιάξει ως την ζωή μας, μπορεί όντως να πάρει τη μορφή σφυροδρέπανου ή κρίσης.
Ποιος μπορει να πει για τον καθενα ποιες ειναι αυτες?περα απο τον ιδιο του τον εαυτο?Quote:
Originally posted by weird
Κακά τα ψέματα, πολλές φορές καθόμαστε τυφλοί και κωφοί απέναντι στις γνήσιες ανάγκες μας.
Κανένας τρίτος δεν μπορεί να τις υπαγορεύσει.Quote:
Originally posted by Sofia
Ποιος μπορει να πει για τον καθενα ποιες ειναι αυτες?περα απο τον ιδιο του τον εαυτο?Quote:
Originally posted by weird
Κακά τα ψέματα, πολλές φορές καθόμαστε τυφλοί και κωφοί απέναντι στις γνήσιες ανάγκες μας.
Συνήθως μας αποκαλύπτονται εκ των υστέρων, όταν τις αγνοήσαμε εκ των προτέρων.
Συμφωνω, μονο που εκ των υστέρων νομιζω μπορουμε να κρινουμε καπως ακαιρα ή αδικα με δεδομενο οτι κρινουμε με κριτηρια του παροντος αναγκες του παρελθοντος.
Δεν αναφέρομαι τόσο στο να κρίνουμε το παρελθόν και τις επιλογές μας εκ των υστέρων.Quote:
Originally posted by Sofia
Συμφωνω, μονο που εκ των υστέρων νομιζω μπορουμε να κρινουμε καπως ακαιρα ή αδικα με δεδομενο οτι κρινουμε με κριτηρια του παροντος αναγκες του παρελθοντος.
Αναφέρομαι σε αποκαλύψεις που έρχονται εκ των υστέρων.
Είναι κάτι διαφορετικό.
Απο την άλλη, ας κρατήσουμε την διαφορετική οπτική μας στο θέμα αυτο.
Επέτρεψε μου βέβαια να πω οτι αυτό που βλέπω σε εσένα είναι μια προσπάθεια να δεχθείς εκ των προτέρων οτι όλες οι επιλογές που ΄κάνουμε είναι κι αυτές που θέλουμε πραγματικά.
Οπότε το επόμενο βήμα είναι το δεν μετανιώνω για τίποτα?
Οχι βεβαια! αλλα καταννοώ τον εαυτο μου, πώς δρουσε τότε. Οχι κατακρινω (ή κρινω) τον εαυτο μου με την γνωση του σημερα γιατί δεν επραξε οπως επραξε τοτε.
To να με κρίνω με τη γνώση του σήμερα θα ήταν άδικο για εμένα...
Το να κατανοώ γιατί έπραξα όπως έπραξα, ( ακόμα και να βλέπω οτι έδρασα ανελεύθερα) είναι ο δρόμος για την αυτογνωσία :)
βεβαιως κ λιγο πολυ το κανουμε ολοιQuote:
Originally posted by weird
To να με κρίνω με τη γνώση του σήμερα θα ήταν άδικο για εμένα...
Ας μιλήσω για εμένα.Quote:
Originally posted by Sofia
βεβαιως κ λιγο πολυ το κανουμε ολοιQuote:
Originally posted by weird
To να με κρίνω με τη γνώση του σήμερα θα ήταν άδικο για εμένα...
Το να με κρίνω θέλω να γίνεται δίκαια.
Ετσι, παίζονυ ρόλο οι συνθήκες, η δυνατότητα, η ωριμότητα, το ποσοστό ελευθερίας κάθε επιλογής μου.
Το να με κρίνω αλλοιωμένα μεσα απο την παροντική μου επίγνωση, θα είναι περίπου σαν να με συγκρίνω με κάποιον πολύ μεγαλύτερο, και να με βρίσκω ανεπαρκή.
Αδικο.
Για το άλλο θέμα, θεωρώ ουτοπικό το να πιστεψω οτι κάθε μου επιλογή ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα. Πολλές ήταν αυτό που άντεχα.