Μπορείς να το αναλύσεις αυτό λίγο περισσότερο;Quote:
Originally posted by Giorgos4
δηλαδη απορω πως ειναι δυνατον οι υπολοιποι να μην τρομοκρατουνται οταν σκεφτονται την υπαρξη τους, τη μοναδικοτητα τους???
Printable View
Μπορείς να το αναλύσεις αυτό λίγο περισσότερο;Quote:
Originally posted by Giorgos4
δηλαδη απορω πως ειναι δυνατον οι υπολοιποι να μην τρομοκρατουνται οταν σκεφτονται την υπαρξη τους, τη μοναδικοτητα τους???
Πάντα στην αρχή της θεραπείας νιώθεις χειρότερα γιατί ξεθάβεις πράγματα αποκλειστικά δικά σου και τα μοιράζεσαι.
Με την πάροδο όμως της θεραπείας νιώθεις καλύτερα.Μην τα αφήσεις να περάσουν γιατί μπορεί να σε κουράσουν τόσο πολύ,μπορεί να αργήσουν πολύ να φύγουν χωρίς βοήθεια.τα υπαρξιακά χρειάζεται θεραπεία για να τα διώξεις!
Πως περναμε παιδια?εγω τελεια!!!ευχομαι το ιδιο κα εσεις!
θελω να πω πως αυτο που μου συμβαινει δεν το βλεπω σαν ασθενεια ή κατι προς ίαση, αλλα πιο πολυ σαν οπτικη των πραγματων. γιαυτο φοβαμαι οτι δεν θα μου κανουν τιποτα τα φαρμακα. δηλαδη φανταζομαι οτι ολοι αν κατσουν να φιλοσοφησουν και να σκεφτουν σε βαθος την υπαρξη τους θα βρεθουν στο ιδιο αδιεξοδο, απλως δεν το κανουν γιατι ξεχνιουνται με τα απλα πραγματα της καθημερινοτητας, δεν εχουν χρονβο για τοσο \"βαθυστοχαστες\" σκεψεις ή αμπελοφιλοσοφιες οπως θελετε πειτε το. γιαυτο φοβαμαι για ψυχωση.Quote:
Originally posted by anwnimi
Μπορείς να το αναλύσεις αυτό λίγο περισσότερο;Quote:
Originally posted by Giorgos4
δηλαδη απορω πως ειναι δυνατον οι υπολοιποι να μην τρομοκρατουνται οταν σκεφτονται την υπαρξη τους, τη μοναδικοτητα τους???
Ο γιατρος απο την αλλη ειπε πως πολλα απο αυτα που λεω ειναι αληθεια, απλα δεν θα επρεπε να με τρομαζουν. οτι θα μπορουσα να εκμεταλλευτω αυτες τις σκεψεις δημιουργικα και οχι με φοβο...
2 χρόνια το θεωρεις αρχη? (δεν ειναι ειρωνικη η ερωτηση)Quote:
Originally posted by εσωτερική_σήψη
Πάντα στην αρχή της θεραπείας νιώθεις χειρότερα γιατί ξεθάβεις πράγματα αποκλειστικά δικά σου και τα μοιράζεσαι.
Με την πάροδο όμως της θεραπείας νιώθεις καλύτερα.Μην τα αφήσεις να περάσουν γιατί μπορεί να σε κουράσουν τόσο πολύ,μπορεί να αργήσουν πολύ να φύγουν χωρίς βοήθεια.τα υπαρξιακά χρειάζεται θεραπεία για να τα διώξεις!
edit: βεβαια ποτε δεν εθιξα τα υπαρξιακα μου στην ψυχοθεραπεια
Γιώργο
κι εγώ σκέφτομαι την ύπαρξη, πολύ κιόλας:)
Από τη σπουδαιότερη συνειδητοποίηση που πρέπει να έχουμε όλοι οι άνθρωποι κατά νου όταν πορευόμαστε στο ταξίδι που λέγεται ζωή, ότι απλά υπάρχουμε σήμερα, τωρα.
Γι\'αυτό σου ζήτησα να μου εξηγήσεις τι εννοείς με αυτό, για να καταλάβω...
Γιατί δεν έθιξες τα υπαρξιακά σου στη θεραπεία;
το ξερω οτι πολλοι τα σκεφτονται τα υπαρξιακα, και ειναι λογικο. ομως εγω το κουρασα πολυ το θεμα, δηλαδη εκει που οι αλλοι λενε \"δεν μπορω να το εξηγησω, το αφηνω στην ακρη\", εγω το παιδευω κι αλλο, κι αλλο... μεχρι που εφτασα σε αυτη την κατασταση. οι αλλοι ισως δεν εχουν χρονο να το παιδεψουν τοσο, εμενα μου εκανε και κακο το οτι καθησα πολυ στο σπιτι, κλειστηκα πολυ στον εαυτο μου οποτε αυτες οι σκεψεις ειχαν το ελευθερο να κοβουν βολτες στο μυαλο μου. Υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι αν περασει ολο αυτο, θα αλλαξω τη ζωη μου ριζικα. Και το εννοω!Quote:
Originally posted by anwnimi
Γιώργο
κι εγώ σκέφτομαι την ύπαρξη, πολύ κιόλας:)
Από τη σπουδαιότερη συνειδητοποίηση που πρέπει να έχουμε όλοι οι άνθρωποι κατά νου όταν πορευόμαστε στο ταξίδι που λέγεται ζωή, ότι απλά υπάρχουμε σήμερα, τωρα.
Γι\'αυτό σου ζήτησα να μου εξηγήσεις τι εννοείς με αυτό, για να καταλάβω...
δεν ήξερα ότι κάνεις 2 χρόνια πάντως καλύτερα μην τη διακόπτεις.έχω βρεθεί στο ίδιο αδιέξοδο που λες και σου λέω πως δεν πρόκειται για ψύχωση.γιατί δεν το εκμεταλλεύεσαι δημιουργικα όπως λέει κ γιατρός σου;οι περισσότεροι που έγραψαν ποίηση είχαν τέτοιου είδους πρόβλημα θα βρεις κατανόηση εκεί.ναι είναι αλήθεια ότι οι βαθειές σκέψεις κουράζουν και απογοητεύουν.όμως νομίζω έχεις τη δύναμη να το παλέψεις!
Μαρία χαιρομαι που είσαι καλά μακάρι να διαρκέσει.εγώ νιώθω πολύ απογοητευμένη αυτή τη στιγμη...
Δεν ξερω, 2 χρονια τωρα κινηθηκα σε πολυ επιφανειακα θεματα, και αν και νομιζα οτι με βοηθησε η ψυχολογος , μαλλον εκανα λαθος. Δεν εμβαθυνα οπως θα ηθελα. Το λεω γιατι εκανα ψυχοθεραπεια με καποιον αλλο πριν απο αυτη, με τον οποιο εμβαθυνα πολυ στα θεματα και με βοηθουσε πολυ, αλλα τον σταματησα λογω οικονομικης στενοτητος, ηταν πολυ ακριβος. Και ηταν και ψυχιατρος. Νομιζω νιωθω μεγαλυτερη ασφαλεια οταν ο ψυχοθεραπευτης μου ειναι και ψυχιατρος, μου φαινεται οτι \"ξερει ακριβως για τι πραγμα μιλαμε\". μπορει να ειναι ιδεα μου, αλλα γιαυτο λεω να ξεκινησω ψυχοθεραπεια με τον τςρινο μου γιατρο, οχι μονο λογω της ειδικοτητας του, αλλα βλεπω οτι με καταλαβαινει, οσο πολυπλοκες σκεψεις κι αν του εκθετω. Συν το οτι ειναι πανεξυπνος. Πειτε με εγωιστη, αλλα η ψυχολογος που παω 2 χρονια τωρα, μου φαινεται οτι ειναι λιγοτερο εξυπνη απο μενα(χωρις να ισχυριζομαι οτι ειμαι διανοια), ενω εχω αναγκη να αισθανομαι το αντιθετο. η εστω ισος προς ισο...Quote:
Originally posted by anwnimi
Γιατί δεν έθιξες τα υπαρξιακά σου στη θεραπεία;
δηλαδη καταντησε λιγακι κουβεντουλα μεταξυ φιλων η συνεδρια και αυτο δεν μου αρεσει
edit: Θα μου πεις εγω κατευθυνω οπως θελω τη συζητηση. Ισως απλα δεν με ενεπνεε για κατι περισσοτερο.
τότε καλά κάνεις και αλλάζεις την ψυχολόγο.δεν είναι εγωιστικό αυτό που λες πρέπει να ταιριάζεις με το θεραπευτή σου και να αναπτυχθεί σωστή σχέση για μια αποτελεσματική θεραπεία το κάναμε στη σχολή
Γιώργο
να κάνεις ψυχοθεραπεία εκεί που σου λέει το ένστικτό σου.
Σκέψου ΘΕΤΙΚΑ και όλα θα πάνε καλά, θα δεις...
Εγώ για την ώρα σας χαιρετώ.
Ειναι πολυ σημαντικο στην πορεια της υγειας μας να μας \"ταιριαζει\"ο ψυχοθεραπευτης μας.Να νιωθουμε οτι μπορουμε να του ανοιξουμε την καρδια μας και οτι θα αμς καταλαβει.Εγω οταν ακανα ψυχοθεραπεια και ειχα καποιο προβλημα οπως μια υποχρεωση εξω (γαμο για παραδειγμα)και σκεφτομουν πως θα παω μεσασ ε τοσο κοσμο,τον επαιρνα τηλεφωνο και με εμψυχωνε.Πηγαινα με αλλον αερα.Ειχε χρειαστει να τον παρω τηλεφωνο μεσα στη νυχτα ενω ειχα κριση πανικου.Πρεπει να τον εμπιστευομαστε πανω απο ολα...
ευχαριστω πολυ ανώνυμη, ευχαριστω Μίνα, ευχαριστω σηψη, ευχαριστω πανικουλα, σας ευχαριστω ολες και ολους, δεν φανταζεστε ποσο καλο μου κανετε την λιγη ωρα που ξεχνιεμαι. και φοβαμαι τη στιγμη που θα παρω το βλέμμα μακρυα απο την οθονη... που θα παει, θα φυγει το αισθημα αυτο και θα νιωσω εναρμονισμενος με την πραγματικοτητα γυρω μου...
θα ξαναμπω αυριο να γκρινιαξω κι αλλο (συνηθιζω να κανω χιουμορ ακομα και στην πιο δυσκολη κατασταση),
ελπιζω να ειστε εδω για να με ακουσετε(διαβασετε)...
Ευχαριστω και πάλι
Γεια σας, ελπιζω σημερα μερα που ειναι να εχετε καλυτερα πραγματα να κανετε απο το να διαβαζετε τα ποστ μου, παρολα αυτα μπαινω να μιλησω λιγο. Ηρθαμε στο χωριο σημερα, λιγο εξω απο την πολη οπου μενουν οι δικοι μου. Εκανα μια βολτα με τον κολλητο μου που ειχα να τον δω καιρο, αλλα μολις εμεινα λιγακι μονος μου αρχισαν παλι οι σκεψεις και οι φοβιες να με ταλαιπωρουν. Σκεφτομαι διαρκως την υπαρξη μου, σα να αναμασω μια λεξη-οπως πολυ ευστοχα ειπε ο στοχαστης. με τρομαζουν οι λειτουργειες και η αντιληψη μου και νομιζω θα τις χασω. αισθανομαι σα να παρακολουθω βιντεοπαιχνιδι ή ταινια οπτικης πρωτου προδωπου, σα να παρατηρω τον εαυτο μου \"απο μεσα\". δεν μπορω να το εξηγησω, αλλα με εχει καταβαλλει. ενα ακομα θετικο βημα αν μπορει κανεις να το πει ετσι, ειναι οτι δεν επικοινωνησα 2 μερες με το γιατρο μου, καθως καθημερινα τον \"ενοχλουσα\" με τηλεφωνα για υποστηριξη.. ερχονται ωρες ομως που ο φοβος με κυριευει, και καθως ειμαι σε επαφη μαζι του συνεχως, δεν μπορω να αφησω το μυαλο μου να ξεχαστει.. αναρωτιεμαι αν καν γραφω αυτες τις γραμμες τωρα...
Αν καποιος με παρατηρουσε, θα ελεγε οτι ειμαι καλυτερα, και οντως ειμαι, λειτουργικα, αν σκεφτει κανεις οτι δεν μπορουσα ουτε απο το δωματιο να βγω, ενω σημερα οδηγησα κιολας το αυτοκινητο μια συντομη βολτα. οι σκεψεις ομως επιμενουν και ολο εμβαθυνω πιο πολυ στο υπαρξιακο.. φοβαμαι για το που θα φτασουν, καθως δεν μπορω να βαλω ενα φρενο..
Οι δικοι μου θα πανε στην εκκλησια, εγω δε νιωθω αρκετα καλα για να παω... Οπως και να εχει, Καλη Ανασταση σας ευχομαι, μακαρι να ειναι ουσιαστικη στις ψυχες όλων..
Μήπως καλύτερα να πας με τους δικούς σου στην εκκλησία;
Θα έχει κόσμο εκεί, θα είναι γενικά ευχάριστη και ανέμελη η ατμόσφαιρα.
Ίσως είναι καλύτερα να είσαι εκεί παρά μόνος με τις σκέψεις σου και κάπου στο βάθος του μυαλού σου να ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι είναι κάπου μαζεμένοι κι εσύ μόνος και τρομαγμένος.
Δεν ξέρω, σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερα...
Mπα, υπο αλλες συνθηκες θα πηγαινα γιατι μου αρεσει αυτη η ατμοσφαιρα, αλλα εδω στο χωριο που ειναι πολυ μικρο, ο ενας κουτσομπολευει τον αλλο και επειδη εχουν να με δουν πολυ καιρο θα μου μιλουσαν ολοι.. δεν ειμαι για τετοια, θα με επιανε πανικο ξεροντας οτι ολα τα βλεμματα θα ειναι πανω μου..
Αφηστε που 21.30 παιρνω τα φαρμακα, μεχρι να βγει η Ανασταση θα ροχαλιζα στο στασιδι!
Γιώργο,
μπράβο
είδες που μπορεί να συμβούν πολύ μικρά βηματάκια εκεί που δεν το περιμένεις;
η βελτίωση έρχεται με μικρά βήματα!:)
Λένε ότι η οδήγηση βοηθάει τώρα δεν ξέρω αν όντως ισχύει
Καλησπερα, Χριστος ανεστη και χρονια πολλα.
Σημερα ξαναπηρα το αυτοκινητο κανοντας μια μικρη επισης βολτα. Δεν ξερω αν βοηθαει, παντως πηγαινα σχετικα αργα, δεν ειχα πληρη εμπιστοσυνη στον εαυτο μου..
Χθες βραδυ με πηρε ο ψυχιατρος μου τηλεφωνο, συμφωνησε οτι υπαρχει βελτιωση απο οσα του ειπα. Ειπε οτι θα συμφωνησει μαζι μου οτι αυτο που εχω δεν χρειαζεται ακριβως θεραπεια, οτι απλα πρεπει να μην το φοβαμαι.
Σαν να ξαναγεννηθηκα και να καταλαβα πρωτη φορα οτι μπορω να δρασω σαν ξεχωριστη και μοναδικη οντοτητα, ωστε να παρω τα ηνια της ζωης μου. Τα λογια του με παρηγορουν.
Θεωρει οτι ειναι ευχη και καταρα, οτι απο αυτο θα βγω πολυ πιο δυνατος, και σε 5 χρονια θα ευχαριστω το Θεο που το περασα...
Μακαρι!
Πολύ θετικά τα όσα σου είπε ο γιατρός σου!Μπράβο!
Μαρεσει κι εμενα οπως μου τα λεει... Το θεμα ειναι να γινει οντως ετσι , γιατι εγω αλλα αισθανομαι!
Mε απασχολει πολυ και το θεμα του υπνου. Δεν φτανει που ολη μερα νιωθω ασχημα, οταν ξυπναω απο πρωινο ή (σπάνια) απο μεσημεριανο ύπνο, όλο αυτό το αίσθημα είναι στο πολλαπλάσιο! Αναρωτιεμαι εντονα αν ολα ειναι πραγματικα γυρω μου, και αν χανω την αντιληψη και τη συνειδητοτητα μου... ειναι παρα πολυ ασχημο και τρομακτικο. Ελπιζω αυτη η αποπροσωποποιηση να μην κρατησει για πολυ...
Γεια σου Γιωργο!διαβασα τα post σου,νομιζω οτι εχεις κανει καποια σημαντικα βηματα!μπραβο!οσο για το θεμα του υπνου και εγω μερικες φορες ξυπναω με παρα πολυ αγχος.Νιωθεις ετσι γιατι κοιμασαι αγχωμενος και παραμενεις αγχωμενος κατα την διαρκεια του υπνου.γενικα ξυπνας κατα την διαρκεια του υπνου,βλεπεις εφιαλτες?
Nαι, ο υπνος εχει καταντησει για μενα αναγκαιο κακο, δεν τον χαιρομαι οπως ολος ο κοσμος. Περιμενω μαλιστα να νυσταξω παρα πολυ, ωστε να πεσω ξερος γιατι αλλιως με πιανει αυπνια απο τις σκεψεις. οποτε κοιμαμαι και πολυ αργα γενικα(εκτος απο τον τελευταιο καιρο που κοιμαμαι νωρις εξαιτιας των φαρμακων). αλλα βλεπω και πολλους εφιαλτες και ξυπναω κατα τη διαρκεια του υπνου. Δηλαδη δεν υπαρχει νυχτα που να μη θυμαμαι μετα το ονειρο που ειδα. τελευταια βλεπω αλλοκοτα ονειρα, οχι απαραιτητα ασχημα. παλαιοτερα για πολλα χρονια εβλεπα νοσηρους εφιαλτες καθε βραδυ. μιλαμε για φρικη, που δεν ειχα βιωσει ουτε βλεποντας το χειροτερο θριλερ!(εφτασα σε σημειο να κλαψω-πραγμα που σπανια κανω, γιατι δεν αντεχα αλλο τους εφιαλτες) αυτο με εκανε να μισισω τον υπνο. εχω να δω ομορφο ονειρο απο τοτε που ημουν πολυ μικρο παιδακι...
επισης αλλος ενας λογος που με κανει να ξυπναω αρκετες φορες κατα τη διαρκεια της νυχτας, ειναι οτι εχω στραβο διαφραγμα και δεν το εχω παρει αποφαση ακομα να κανω επεμβαση, με αποτελεσμα απλα να μην μπορω να αναπνευσω! ειμαι συνεχεια με otrivin, κι ας ξερω οτι δεν κανει να το χρησιμοποιεις για πολλες μερες. αυτα τα ολιγα οσον αφορα στον υπνο μου.
Κατα τα αλλα, το ιδιο αισθημα στη διαρκεια της μερας, οι ιδιες σκεψεις. Νιωθω μετεωρος , παρατηρητης του εαυτου μου που αναλογιζεται καθε δευτερολεπτο που περναει την ιδια του την υπαρξη, και χανει οτιδηποτε αλλο συμβαινει γυρω του...
Αυριο ειναι να γυρισω Αθηνα με λεωφορειο εξπρες, χωρις σταση, που θα κανει σιγουρα 5 ωρες. θα ειναι και η μητερα μου μαζι, παρολα αυτα φοβαμαι μη νιωσω στριμωγμενος και με πιασει καμια κριση...
και εμενα ο υπνος μου μερικες φορες ειναι απαισιος,με μπερδεμενα ονειρα και αγχος.γενικα δεν ενιωσες καπως καλυτερα αυτες τις μερες?
Γιώργο τα όνειρα είναι εξ αιτίας των φαρμάκων.Εγώ τι να λέω που δεν κοιμάμαι είμαι χάλια όλη την ημέρα.Το μεσημέρι μπορώ ανετα να κοιμηθώ αλλά το βράδυ είναι πολύ δύσκολο.Τώρα κλέίνουν τα μάτια μου και κάθομαι στον υπολογιστή να ξεγελάσω την νύστα μου.Παρ\'όλα αυτά πάνω απο 2 ώρες δεν καταφέρνω να κοιμηθώ το βράδυ αν και έχω πιει ολόκληρο τραχεν έστω και αν δεν κοιμηθώ μεσημέρι.Μετά τις 9 το βράδυ κάτι παθαίνω και το μάτι γίνεται γαρίδα.Εχω εξαντληθεί απο την αϋπνία.
εγω και πριν ξεκινησω θεραπεια με χαπια παλι ονειρα εβλεπα.ειναι κ απο το οτι παει για υπνο ενω ειναι αγχωμενος και εχει στο μυαλο του ολα αυτα που τον απασχολουν.
ετσι ειναι. πριν ξεκινησω τη θεραπεια με τα φαρμακα μη σου πω οτι εβλεπα χειροτερα ονειρα.Quote:
Originally posted by Noelia
εγω και πριν ξεκινησω θεραπεια με χαπια παλι ονειρα εβλεπα.ειναι κ απο το οτι παει για υπνο ενω ειναι αγχωμενος και εχει στο μυαλο του ολα αυτα που τον απασχολουν.
τωρα βεβαια ειμαι στη χειροτερη φαση. αφου ξυπναω και δεν ξερω τι ειναι ονειρο και τι πραγματικοτητα που λεει ο λογος. Δεν ξερω τι απο τα δυο μου φαινεται πιο τρομακτικο και ψευτικο..
οσο για το αν ειμαι καλυτερα... δεν ξερω. Σιγουρα εχω κανει αρκετα θετικα βηματα, αλλα οι σκεψεις δεν λενε να φυγουν, αντιθετως μεγαλωνουν. απλως τις συνηθιζω και ισως δεν με πανικοβαλλουν τοσο (χωρις να εχουν παψει να με φοβιζουν). Αυτο υποτιθεται ειναι και το ζητουμενο συμφωνα με το γιατρο. να καταφερω ολη αυτη η \"νεα\" κατασταση και οπτικη, να παψει να με φοβιζει/τρομαζει, και οταν γινει αυτο, θα φυγουν και οι σκεψεις, με τη βοηθεια της ψυχοθεραπειας...
στο επομενο ραντεβου, θα μου αλλαξει και τα φαρμακα μαλλον, γιατι με τα zyprexa μου ανοιξε η ορεξη και παιρνω κιλα. Δεν ξερω βρε παιδια, θελω να περασει ολο αυτο, αλλα ολο και πιο απιθανο μου φαινεται. Όλα τα κανω με το ζορι, και αναρωτιεμαι και αν οντως τα κανω, αφου τα νιωθω ολα ξενα, σαν σε ονειρο. το λεω ξανα και ξανα, συγχωρεστε με, αλλα ειναι εφιαλτης αυτο που ζω(ή που δεν ζω!)!
ειπες την λεξη κλειδι \'\'σαν σε ονειρο\'\'.ετσι ακριβως ενιωθα και εγω,σαν να ζω σε ονειρο.αυτο περναει σταδιακα.πρεπει να ασχοληθεις με κατι για να μην σκεφτεσαι.και οταν το κανεις αυτο μην σκεφτεσαι αν ειναι πραγματικοτητα η οχι.απλα καν\'το.σου εχει γινει εμμονη ολο αυτο.εχεις καθολου υπνηλια?εγω ειχα πολυ εντονη υπνηλια .
ειμαστε και κοντα ηλικιακα,εγω ειμαι 23..ο ψυχιατρος μου με ρωτουσε αν εχω καποιον συντροφο για να με ενεργοποιει λιγο..δεν εχω!εσυ εχεις καποια κοπελα?ειναι σημαντικος παραγοντας και αυτος.σε βοηθαει να ξεχαστεις.
η φαση ειναι xawai :)
τι εννοεις nigga?!
νιωθω εντονη υπνηλια, ναι. και οχι, δεν εχω κοπελα. για την ακριβεια, χωρισα σχετικα προσφατα, μαλλον επαιξε και αυτο το ρολο του..
αποψε ενιωσα πολυ ασχημα, οτι παω να χασω παλι τα λογικα μου και το αγχος με κυριευσε(σε συνδυασμο με ατονια) αλλα μια κουβεντα με την αδερφη μου με βοηθησε καπως να ηρεμησω...
είχες πει ότι παίρνεις ζυπρέξα;αυτό φέρνει έντονη υπνηλία και ατονία
δεν τα χάνεις μην ανησυχείς και να μιλάς με τους οικείους σου συχνά!βοηθάει πολύ!
ναι zyprexa παιρνω* και μαλλον θα μου τα αλλαξει ο doc γιατι ανοιξε επικινδυνα η ορεξη μου και σαβουριαζω ό,τι βρω μπροστα μου. ειδωμεν. παντως αν τον ξεπερασω ολον αυτο τον εφιαλτη θα του κανω αγαλμα του ανθρωπου!
*το κακο ειναι οτι δεν \"ακουω\" το σωμα μου. Δηλαδη την υπνηλια και την ατονια που φερνουν τα φαρμακα την ερμηνευω σαν δικο μου προβλημα, οτι κατι δεν παει καλα με μενα, και αγχωνομαι περισσοτερο. και πριν τα φαρμακα ακομα, μπορει να νυσταζα ή να πεινουσα και να σκεφτομουν οτι κατι αλλο συμβαινει.. θα μου πεις, το γραφεις, αρα το αναγνωριζεις. ε, καποιες φορες, ναι...
οσο για αυριο, εχω πολυ πρωινο ξύπνημα και ταξιδι μπροστα μου με το λεωφορειο. Ελπιζω ολα να πανε καλα, γιατι εχω αγχωθει για τις 5 τουλαχιστον αυτες ωρες... και θα ειμαι και γαλαρια, θα ζαλιστω για τα καλα... ουφ, τελοσπαντων, ευχαριστω και παλι, καληνυχτα και πρωτα ο Θεός, τα λεμε αυριο...
καληνύχτα και καλό ταξίδι!:)
γιωργο απο οσο εχω καταλαβει,οποτε απασχολεις με κατι το μυαλο σου δεν εχεις προβλημα,οποτε εισαι μονος δυσκολευεσαι.αρα καλο για σενα ειναι να εισαι οσο το δυνατον περισσοτερο χρονο με ανθρωπους.μπορεις να κανεις κατι για αυτο;
Ειμαι παλι πισω στην Αθηνα..
Σε ολο το ταξιδι ημουν μεσα στο αγχος, ενιωθα να ζαλιζομαι κλπ. Τα υπαρξιακα μου στο φουλ. Ενιωθα οτι μπορει να χασω την αντιληψη μου, τη συνειδηση μου, ολα εμοιαζαν ξενα, μονοδιαστατα. Ολα γυρω μου ηταν ενα μεγαλο ερωτηματικο. Τωρα φτασαμε σπιτι, σε πιο \"ασφαλες\" εδαφος. Παλι τα αναλογιζομαι ολα αυτα, αλλα οχι σε τοση ενταση.. εκλεισα την πεμπτη ραντεβου με το γιατρο, αντε να δουμε, γιατι κανω τη θεραπεια τοσες μερες και προκοπη δεν ειδα (σε επιπεδο σκεψεων)
οσο για το να ειμαι κοντα σε ανθρωπους, περα απο τους δικους μου(δηλαδη την οικογενεια μου και αυτους με το ζορι) σε αυτη τη φαση, ολοι οι αλλοι με τρομαζουν ρε γμτ... δε νιωθω ασφαλης.
αυτο που περναω εχει μια τρομακτικη μοναξια. νιωθω οτι θ αμου στριψει ρε παιδια, κι ας ,μου φωναζετε διαρκως το αντιθετο, νιωθω οτι θα παθει \"βραχυκυκλωμα\" ο εγκεφαλος και θα μεινω φυτο! αφου καθε εξωτερικο ερεθισμα με τρομαζει..
αληθεια, δεν εχει συμβει ποτε καποιος να φοβαται οτ τρελαινεται και να το παθει? τι να πω..
Μπράβο Γιώργο, χαίρομαι που το ταξίδι ολοκληρώθηκε. Σημασία έχει ότι παρόλα τα άγχη σου το σκοπό σου να φτάσεις εκεί που ήθελες τον πέτυχες, μη το περνας για ασήμαντο αυτό το βήμα που έκανες. Τώρα μένουν και τα υπόλοιπα. Να έχεις σο νου σου ότι όσο προσπαθείς να ελέγξεις τις σκέψεις αυτές και να τις νικήσεις άλλο τόσο πιο έντονες θα γίνονται. Σκοπός είναι να έρχονται και να μη σε φοβίζουν πια... Το βλέπεις ότι σε πείθουν αρκετά αλλά δεν το καταφέρνουν ποτέ να σε πείσουν 100%. Αν είχες τρελαθεί καλέ μου θα ήσουν 100% πεπεισμένος ότι ζεις σε άλλη πραγματικότητα και ούτε αυτή η φάση θα είχε προηγηθεί με το αν αυτό είναι αλήθεια ή ψέμα...
Τα έχω περάσει κι εγώ Γιώργο και σε νιώθω...
Απασχόλησε το μυαλό σου, κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν μέχρι να καταλλαγιάσουν. Αλλά για ΄να τα αφήσεις πίσω σου πρέπει να ασχοληθεις με το μέσα σου, με την ψυχοθεραπεία...