Κόλλημα με τον αδερφό μου

Flame92 καλησπέρα. Δεν μπόρεσα λόγω χρόνου να δω όλο το θέμα σου, αλλά δεν ξέρω ρε παιδάκι μου, αυτό που κάνετε μπάνιο μαζί είναι λίγο τραβηγμένο. Πχ αν έκανες μπάνιο με τον πατέρα σου θα το θεωρούσα φυσιολογικό? Δεν ξέρω, αποστασιοποίησου λίγο και δες κάποια πράγματα ψυχρά. Αν κάποια κοπέλα πχ σου έλεγε ότι κάνει μπάνιο με την αδελφή της μόνο και μόνο επειδή τους αρέσει, χωρίς άλλο ιδιαίτερο λόγο,θα το θεωρούσα φυσιολογικό? Δεν ξέρω τι να σου πω. Απ' ότι καταλαβαινω σε έχει πιάσει μια αρνηση για όλα αυτά που σου λένε. Εγώ πχ δεν το θεωρώ φυσιολογικό να κάνετε μπάνιο μαζί. Αυτό νομίζω είναι ζωτικό να το σταματήσετε. Και αν μπορείτε να κοιμάται κ καθένας στο δωμάτιο του η έστω σε χωριστά κρεβάτια. Τέλος επειδή για να γράφεις εδώ φαίνεται ότι μάλλον κάτι σε απασχολεί, κάλο θα ήταν να δεις και κάποια άλλη ψυχολόγο ώστε αρχικά να εντοπίσετε τι δεν σου αρέσει και τι σε ξενίζει στη σχέση σου με τον αδελφό σου και στη συνέχεια να το δουλεψετε

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Flame92 καλησπέρα. Δεν μπόρεσα λόγω χρόνου να δω όλο το θέμα σου, αλλά δεν ξέρω ρε παιδάκι μου, αυτό που κάνετε μπάνιο μαζί είναι λίγο τραβηγμένο. Πχ αν έκανες μπάνιο με τον πατέρα σου θα το θεωρούσα φυσιολογικό? Δεν ξέρω, αποστασιοποίησου λίγο και δες κάποια πράγματα ψυχρά. Αν κάποια κοπέλα πχ σου έλεγε ότι κάνει μπάνιο με την αδελφή της μόνο και μόνο επειδή τους αρέσει, χωρίς άλλο ιδιαίτερο λόγο,θα το θεωρούσα φυσιολογικό? Δεν ξέρω τι να σου πω. Απ' ότι καταλαβαινω σε έχει πιάσει μια αρνηση για όλα αυτά που σου λένε. Εγώ πχ δεν το θεωρώ φυσιολογικό να κάνετε μπάνιο μαζί. Αυτό νομίζω είναι ζωτικό να το σταματήσετε. Και αν μπορείτε να κοιμάται κ καθένας στο δωμάτιο του η έστω σε χωριστά κρεβάτια. Τέλος επειδή για να γράφεις εδώ φαίνεται ότι μάλλον κάτι σε απασχολεί, κάλο θα ήταν να δεις και κάποια άλλη ψυχολόγο ώστε αρχικά να εντοπίσετε τι δεν σου αρέσει και τι σε ξενίζει στη σχέση σου με τον αδελφό σου και στη συνέχεια να το δουλεψετε

---

Με ανατριχιάζει η σκέψη μπάνιο με τον πατέρα μου (όσο ζούσε δλδ). Τώρα το γιατί κάνω μπάνιο μαζί του κάποιες οφρές δεν το χω ψάξει. Δεν κάνω μπάνιο μαζί του επειδή είναι "ο αδερφός μου" περισσότερο επειδή είναι αυτός. Μαρέσει η ιδέα ότι μπορούμε κάποιες στιγμές να ξεκόβουμε από τα πάντα και να μαστε οι δυο μας. Επίσης δεν κοιμόμαστε πάντα μαζί. Ειδικά το καλοκαίρι πολλή ζέστη για τέτοια :P Με απασχολεί όλο αυτό αλλά όχι μετην έννοια ότι νιώθω ενοχές ή τύψεις. Θα προσπαθήσω να ξαναδώ ψυχολόγο μετά το lock down (θα φύγει ποτέ άραγε;). Και κάτι άλλο του είχα πει ότι σκεφτόμουν (προ κοβιντ) να πάω στην Αμερική σε ένα κέντρο για να κάνω 2 χρόνια μια εξειδίκευση (είχα κάνει αίτηση αλλά τελικά δεν δέτηκαν ξένους λόγω κοβιντ). Και μου είχε πει ότι θα ερχόταν μαζί μου.

Πολύ ιδιαίτερη η σχέση σας... Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω από αυτό που λεω εδώ, κι κάτι λιγότερο.
Όσο αφορα αυτό με τις μετανσαρκωσεις και τα σχετικά ας μην μπούμε σε αυτό το τρύπακι γιατί ο κάθε ένας επιλέγει ότι τον συμφέρει κ ότι του απαλύνει τον φόβο η αλήθεια μερικές φορές είναι πολύ ωμή οπότε βρίσκουμε δικαιολογίες..
Αυτο πιστεύω κανεις κ εσύ τώρα... Δεν ξέρω αν έγραψες για να δεις αν έχεις οντως κάποιο πρόβλημα ή έγραψες για να σου πούμε ότι ο αδερφός σου θα μείνει μαζί σου για πάντα εδώ πέρα όπως έχω ξανά πει δενν γνωριζόμαστε και είμαστε όλοι διαφορετικοί μα σε κάποια θέματα όλες οι γνώμες είναι ίδιες... Κ για να λέμε όλοι τα ίδια εδώ σημαίνει πως κάτι βλέπουμε ότι δεν πάει καλά... Βέβαια αυτό έχει να κάνει με εσενα με το αν θελεις να δεις κ καθαρά εμάς είτε κόψεις είτε όχι δεν μας πέφτει κ λόγος δεν σε ξέρουμε απλά όπως σου είπα η δικαιολογίες πολλές φορές δεν μας αφήνουν να δούμε... Για εμένα μου θυμίζεις όπως. Είπα. Μια μάνα που που έχει κολλήσει στο παιδί της και δεν θέλει να παντρευτεί πχ κ κάνει πως είναι άρρωστη για να μην φύγει από το σπίτι ο. Γιος της αλλά στο δικό σου ενδεχόμενο είστε και οι 2 εξαρτημένοι δεν ξέρω είναι λίγο ψωχωτικο όλο αυτό, γεννηθήκαμε μαζί θα φύγουμε μαζί γιατί οι ψυχές συνδέονται... Δεν μπορούμε να χωρίσουμε νιώθουμε ενα σώμα...δεν ξέρω ακόμη κ αν έχουν συνδεθεί λέω εγώ τώρα οι ψυχές σας.. Μπάνιο μαζί κ ούτο κάθε εξής δεν κάνετε ακόμη κ αν τον αγαπάς έχεις τα όρια σου είτε είναι κοντά σου είτε όχι.

Quote:

---

Originally Posted by Roto el

Πολύ ιδιαίτερη η σχέση σας... Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω από αυτό που λεω εδώ, κι κάτι λιγότερο.
Όσο αφορα αυτό με τις μετανσαρκωσεις και τα σχετικά ας μην μπούμε σε αυτό το τρύπακι γιατί ο κάθε ένας επιλέγει ότι τον συμφέρει κ ότι του απαλύνει τον φόβο η αλήθεια μερικές φορές είναι πολύ ωμή οπότε βρίσκουμε δικαιολογίες..
Αυτο πιστεύω κανεις κ εσύ τώρα... Δεν ξέρω αν έγραψες για να δεις αν έχεις οντως κάποιο πρόβλημα ή έγραψες για να σου πούμε ότι ο αδερφός σου θα μείνει μαζί σου για πάντα εδώ πέρα όπως έχω ξανά πει δενν γνωριζόμαστε και είμαστε όλοι διαφορετικοί μα σε κάποια θέματα όλες οι γνώμες είναι ίδιες... Κ για να λέμε όλοι τα ίδια εδώ σημαίνει πως κάτι βλέπουμε ότι δεν πάει καλά... Βέβαια αυτό έχει να κάνει με εσενα με το αν θελεις να δεις κ καθαρά εμάς είτε κόψεις είτε όχι δεν μας πέφτει κ λόγος δεν σε ξέρουμε απλά όπως σου είπα η δικαιολογίες πολλές φορές δεν μας αφήνουν να δούμε... Για εμένα μου θυμίζεις όπως. Είπα. Μια μάνα που που έχει κολλήσει στο παιδί της και δεν θέλει να παντρευτεί πχ κ κάνει πως είναι άρρωστη για να μην φύγει από το σπίτι ο. Γιος της αλλά στο δικό σου ενδεχόμενο είστε και οι 2 εξαρτημένοι δεν ξέρω είναι λίγο ψωχωτικο όλο αυτό, γεννηθήκαμε μαζί θα φύγουμε μαζί γιατί οι ψυχές συνδέονται... Δεν μπορούμε να χωρίσουμε νιώθουμε ενα σώμα...δεν ξέρω ακόμη κ αν έχουν συνδεθεί λέω εγώ τώρα οι ψυχές σας.. Μπάνιο μαζί κ ούτο κάθε εξής δεν κάνετε ακόμη κ αν τον αγαπάς έχεις τα όρια σου είτε είναι κοντά σου είτε όχι.

---

Αυτό με τις μετενσαρκώσεις δεν έχει κάποια σχέση με το θέμα που άνοιξα, απλά τοποθετήθηκα. Γενικά το πως φεύγουμε και πως Έρχομαστε δεν μεαπασχολεί ιδιαίτερα. Δεν ξεκινησα το θεμα για να μου πει καποιος αν θα μείνω για πάντα μαζί με τον αδερφό μου. Γιατί ξέρω ότι και οι 2 θα το επιδιωξουμε. Απλά προσπαθώ να καταλάβω αυτή την έλξη που έχουμε. Και δεν θεωρώ ότι το παράδειγμα με τη μάνα έχει ιδιαίτερη σχέση το θεωρωά αρκετά διαφορετικό παράδειγμα. Το ότι νιώυουμε τα ίδια πράγματα ότι είμαστε ενωμένοι κτλ δεν είναι εύκολο να το αντιλφηθεί κάποιος. Μόνο αν διάβαζε το θέμα κάποιος άλλος δίδυμος θα μπορούσε να τοποθετηθεί.. Αλλά αυτός ο άνθρωπος με κάνει ευτυχισμένο χωρίς να υπάρχει ερωτική χροιά.

Γεία σου!

Αρχικά να πω ότι εαν το εγραφε γυναίκα πιθανόν να λέγαμε "οκ σιγα γυναίκες είναι", θεωρω ξεκαθαρα οτι επειδη είσαι αντρας 30 χρονων ολοι ξινανε τα μουτρα τους.
Προσωπικά ουτε οτι κανεις μπάνιο με τον αδερφο σου με ενοχλεί, ουτε οτι κοιμάστε μαζί, ουτε τίποτα. ΑΝΕΤΑ θα τα εκανα με την αδερφη μου και είμαστε στην ίδια ηλικία, εαν μεναμε μαζί. ΑΝΕΤΑ θα το εκανα με μια φίλη μου εαν μεναμε μαζί. Για μενα δεν υπαρχει τιποτα κακό σε αυτο. Στα πρακτικα. Συζητωντας με φίλους αντρες κανενας τους δεν εχει δεί τους φίλους του γυμνό, σε αντίθεση με όλες μου τις φιλες που εχουμε βρεθει γυμνες απειρες φορες, όσο ετοιμαζομασταν ή βγαιναμε απο το μπανιο. αλλα αυτο ειναι αλλου παπα ευαγγελιο.


Το ζητημα για μενα είναι ότι εχεις συνδιασεί την ζωή σου παρα πολυ σε σχεση με τον αδερφο σου. Όλοι μας αγαπαμε τα αδερφια μας ή σχεδόν όλοι. Αλλα δεν νιωθουμε τετοια εξαρτηση απο αυτους. Ο τίτλος σου δεν ειναι τυχαίος "Κόλλημα με τον αδερφό μου". Γιατί κολλάς μαζί του; Γιατι περνας ωραία ή γιατί βλεποντας τον βλεπεις τον εαυτο σου και θεωρείς πως εαν δεν αποδεχεσαι αυτον δεν αποδεχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτο ; Που οσο να πεις ποναει να μην δεχεσαι την ίδια σου την υπαρξη.

Γνωρίζεστε απο την πρωτη μερα που ηρθατε στο κόσμο, ζείτε μαζί πολλά χρόνια ΟΜΩΣ δεν είστε ενα. Είστε δυο ανθρωποι. δυο ξεχωριστοι ανθρωποι που αγαπανε ο ενας τον αλλον. Δεν τον προδίδεις εαν δεν γουσταρεις να αραξετε μαζί να δείτε ταινια. Εαν αυριο με ρωτουσαν θα εδινες το νεφρό σου για την αδερφη σου, το χέρι σου, το πόδι σου θα ελεγα ΝΑΙ! αλλα δεν θα ρίσκαρα να πεθανω για εκείνη, εσυ θεωρω και διορθωσε με οτι θα ρισκαρες και την ζωη σου που δεν ειναι ενταξει.

Έχει όρια η αγαπη; Ναι, έχει όπως όλα τα συναισθηματα. Και όταν τα ξεπερνας οδηγουν μονο στην καταστροφη. Η δικη σου μπορει να μην φαίνεται ακόμα γιατι το περιβαλλον είναι ιδανικο. Αλλα εαν χωριστείς από τον αδερφο σου, η θλιψη θα ειναι μεγαλυτερη από σο θα πρεπε για να ζεις λειτουργικα.

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

Γεία σου!

Αρχικά να πω ότι εαν το εγραφε γυναίκα πιθανόν να λέγαμε "οκ σιγα γυναίκες είναι", θεωρω ξεκαθαρα οτι επειδη είσαι αντρας 30 χρονων ολοι ξινανε τα μουτρα τους.
Προσωπικά ουτε οτι κανεις μπάνιο με τον αδερφο σου με ενοχλεί, ουτε οτι κοιμάστε μαζί, ουτε τίποτα. ΑΝΕΤΑ θα τα εκανα με την αδερφη μου και είμαστε στην ίδια ηλικία, εαν μεναμε μαζί. ΑΝΕΤΑ θα το εκανα με μια φίλη μου εαν μεναμε μαζί. Για μενα δεν υπαρχει τιποτα κακό σε αυτο. Στα πρακτικα. Συζητωντας με φίλους αντρες κανενας τους δεν εχει δεί τους φίλους του γυμνό, σε αντίθεση με όλες μου τις φιλες που εχουμε βρεθει γυμνες απειρες φορες, όσο ετοιμαζομασταν ή βγαιναμε απο το μπανιο. αλλα αυτο ειναι αλλου παπα ευαγγελιο.


Το ζητημα για μενα είναι ότι εχεις συνδιασεί την ζωή σου παρα πολυ σε σχεση με τον αδερφο σου. Όλοι μας αγαπαμε τα αδερφια μας ή σχεδόν όλοι. Αλλα δεν νιωθουμε τετοια εξαρτηση απο αυτους. Ο τίτλος σου δεν ειναι τυχαίος "Κόλλημα με τον αδερφό μου". Γιατί κολλάς μαζί του; Γιατι περνας ωραία ή γιατί βλεποντας τον βλεπεις τον εαυτο σου και θεωρείς πως εαν δεν αποδεχεσαι αυτον δεν αποδεχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτο ; Που οσο να πεις ποναει να μην δεχεσαι την ίδια σου την υπαρξη.

Γνωρίζεστε απο την πρωτη μερα που ηρθατε στο κόσμο, ζείτε μαζί πολλά χρόνια ΟΜΩΣ δεν είστε ενα. Είστε δυο ανθρωποι. δυο ξεχωριστοι ανθρωποι που αγαπανε ο ενας τον αλλον. Δεν τον προδίδεις εαν δεν γουσταρεις να αραξετε μαζί να δείτε ταινια. Εαν αυριο με ρωτουσαν θα εδινες το νεφρό σου για την αδερφη σου, το χέρι σου, το πόδι σου θα ελεγα ΝΑΙ! αλλα δεν θα ρίσκαρα να πεθανω για εκείνη, εσυ θεωρω και διορθωσε με οτι θα ρισκαρες και την ζωη σου που δεν ειναι ενταξει.

Έχει όρια η αγαπη; Ναι, έχει όπως όλα τα συναισθηματα. Και όταν τα ξεπερνας οδηγουν μονο στην καταστροφη. Η δικη σου μπορει να μην φαίνεται ακόμα γιατι το περιβαλλον είναι ιδανικο. Αλλα εαν χωριστείς από τον αδερφο σου, η θλιψη θα ειναι μεγαλυτερη από σο θα πρεπε για να ζεις λειτουργικα.

---

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες. Για κάποιο λόγο έχει επικρατήσει οι άντρες να μην είναι αποδεκτίο να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Που δείχνει μια βλακεία και για τα δύο φύλα δυστυχώς. Τώρα γιατί κολλάω μαζί του ε; Περνάμε πολύ όμορφα μαζί. Βλέπουμε σειρές, ταινίες. Κάναμε τις άπειρες ώρες μαζί προπόνηση μποξ. Με κάνει και νιώθω ολόκληρος. Φοβάμαι τη στιγμή (αν έρθει) που θα χωρίσουν οι δρόμοι μας. Επίσης θα ήθελα πολύ αν πάμε φαντάροι να μασταν μαζί. Ναι προφανώς θα ρίσκαρα τη ζωή μου για τον αδερφό μου. Αλλά γενικά θεωρώ ότι θα ρίσκαρα τη ζωή μου σχετικά εύκολα. Όχι ότι έχω κάποια τάση αυτοκαταστροφής αλλά πολλές φορές που έχει κινδυνεύσει κάποιος δεν σκέφτηκα εμένα. Τώρα για τη θλίψη που λες μου εχει πει ο αδερφός μου (με μια άσχετη αφορμή που του είχα πει αν πέθαινα από κάτι που έγινε) ότι δεν πίστευε θα ζούσε πολλές μέρες μετά από αυτό και αν ζούσε θα ζούσε μόνο για να με θυμάται. Δεν είναι όμως ότι δεν είμαστε λειτουργικοί. Και για σχέσεις άλλες έχουμε γίνει χάλια και γενικά δεν περνάνεμ όλη μας τη ζωή σκεπτόμενοι ο ένας τον άλλον. Πάντως όταν ήμασταν μακριά για ένα διάστημα η ζωή μου απλά περνούσε. Είχα μπει σε έναν αυτόματο πιλότο διάβασμα-γυμναστήριο και απλά μου είχε κοπεί κάπως η όρεξη. Ορισμένες φορές ένιωθα σαν λουλούδι που μαραίνεται (έχω ένα κολλημα με τα φυτά) και άλλες ένιωθα καλά.

Με κάνει και νιώθω ολόκληρος.

Eίσαι ολοκληρωμενος και χωρίς εκείνον.

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

Με κάνει και νιώθω ολόκληρος.

Eίσαι ολοκληρωμενος και χωρίς εκείνον.

---

Είμαι άραγε; Πάντα σκεφτόμουν τον εαυτό μου συναρτήσει αυτού. Δεν είναι ότι φοβάμαι να αντιμετωπίσω καταστάσεις και την καθημερινότητα γενικά.Ούτε ζηλεύω αν έχει κοπέλα. Αλλά τον λατρεύω.

Επιμενεις εσυ ο ίδιος στο ερωτικό κομμάτι. Δεν μιλησα εγω για κατι ερωτικό, μου αναφερεις συνεχεια εαν εχει κοπελα, ότι δεν ζηλευεις.

Λατρευεις τον αδερφο σου, το πρόβλημα που ειναι; Λες πως μπορεις να αντιμετωπισεις την καθημερινοτητα χωρίς εκείνον, ότι δεν ζηλευεις, οτι κανεις μια ζωη που σου αρεσει. Αλλά νομιζω δεν είσαι απολυτα ειλικρινης, πες μου ακριβως τι σε ανησυχει;

Οτι δεν εισαι ολοκληρωμενος χωρίς εκείνον; Γιατί να ΜΗΝ εισαι; Επειδη τον λατρευεις;
Και εγω λατρευω τον γατο μου και τον σκεφτομαι συνεχεια και ανυπομονω να γυρισω σπιτι να τον δω και θελω να κοιμαμαι καθε βραδυ μαζί του και σκεφτομαι εαν πεθανει ποση θλιψη θα νιωσω. Οκ.

Γιατι δεν λες ακριβως τι σε προβληματιζει;

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

Επιμενεις εσυ ο ίδιος στο ερωτικό κομμάτι. Δεν μιλησα εγω για κατι ερωτικό, μου αναφερεις συνεχεια εαν εχει κοπελα, ότι δεν ζηλευεις.

Λατρευεις τον αδερφο σου, το πρόβλημα που ειναι; Λες πως μπορεις να αντιμετωπισεις την καθημερινοτητα χωρίς εκείνον, ότι δεν ζηλευεις, οτι κανεις μια ζωη που σου αρεσει. Αλλά νομιζω δεν είσαι απολυτα ειλικρινης, πες μου ακριβως τι σε ανησυχει;

Οτι δεν εισαι ολοκληρωμενος χωρίς εκείνον; Γιατί να ΜΗΝ εισαι; Επειδη τον λατρευεις;
Και εγω λατρευω τον γατο μου και τον σκεφτομαι συνεχεια και ανυπομονω να γυρισω σπιτι να τον δω και θελω να κοιμαμαι καθε βραδυ μαζί του και σκεφτομαι εαν πεθανει ποση θλιψη θα νιωσω. Οκ.

Γιατι δεν λες ακριβως τι σε προβληματιζει;

---

το αναφέρω επεδή κάθε 3 και λίγο κάποιος το ψιλο υποννοεί για αυτό. Τώρα στο τι με ανησυχεί..ίσως δεν ξέρω και εγώ οίδιος συγκεκριμένα τι με ανησυχεί.. έχω έναν διαρκή φόβο μην τον χάσω πάντως. Επίσης και εμείς έχουμε γάτο :P

τοτε πρίν ψαξεις να βρεις απαντηση, μηπως πρεπει να βρεις την ερώτηση; :D

ολοι μας ανησυχουμε για τους ανθρωπους μας, ειδικα για τους συγγενεις.

να σου ζησει ο γατουλης. <3

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Αυτό με τις μετενσαρκώσεις δεν έχει κάποια σχέση με το θέμα που άνοιξα, απλά τοποθετήθηκα. Γενικά το πως φεύγουμε και πως Έρχομαστε δεν μεαπασχολεί ιδιαίτερα. Δεν ξεκινησα το θεμα για να μου πει καποιος αν θα μείνω για πάντα μαζί με τον αδερφό μου. Γιατί ξέρω ότι και οι 2 θα το επιδιωξουμε. Απλά προσπαθώ να καταλάβω αυτή την έλξη που έχουμε. Και δεν θεωρώ ότι το παράδειγμα με τη μάνα έχει ιδιαίτερη σχέση το θεωρωά αρκετά διαφορετικό παράδειγμα. Το ότι νιώυουμε τα ίδια πράγματα ότι είμαστε ενωμένοι κτλ δεν είναι εύκολο να το αντιλφηθεί κάποιος. Μόνο αν διάβαζε το θέμα κάποιος άλλος δίδυμος θα μπορούσε να τοποθετηθεί.. Αλλά αυτός ο άνθρωπος με κάνει ευτυχισμένο χωρίς να υπάρχει ερωτική χροιά.

---

Κοίτα και εγώ για την μεταθανάτο ζωή το είπα για να καταλάβεις πώς ουτοσι άλλος ότι επιδιώκεις εδώ θα είναι για λιγο μιας και δεν θα τον έχεις για "πάντα " μα για όσο ζεις(σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε) και δνε Θέλω ν ανοίξω το θέμα απλα ήθελα να το πω, πως για όσο ζεις αξίζει αυτή η εξάρτηση? Όπως σου είπα οκ κάνε ότι θέλεις μαζί του όσο κ αν μας φαίνεται περίεργο αλλα η εξάρτηση που νιώθεις ότι σε ολοκληρώνει κάπως μου ακουγετε γιατί πολύ απλά είσαι μοναδικός και ολοκληρώνεσαι μόνος σου...
Αυτό με την μάνα δεν είναι άστοχο μιας κ η μάνα έχει την ίδια ανάγκη να έχει το παιδί της πάντα δίπλα της να είναι χαρούμενη όταν είναι μαζί και να στεναχωριέται κ να ανησυχεί όταν λείπει.. Ας μην ξεχνάμε μια μάνα έχει 9 μήνες το μωρό της κ άλλα τόσα χρόνια για να το μεγαλώσει οπότε άστοχο? Δεν θα το έλεγα... Ακόμη όμως κ αυτό είναι μια εξάρτηση πρέπει να σκεφτόμαστε την ζωή μας κ χωρίς αυτούς που αγαπάμε γιατί η ζωή κάποιες φορές φέρνει τα πάνω κάτω..
Δεν ξέρω πως ακριβώς να πω αυτό που σκέφτομαι αλλά νιώθω πως είναι κάτι σαν ψύχωση σαν κάτι μαγικό αυτό που έχετε ενώ είναι απλά μέσα στο μυαλό σου είναι λες και δεν μπορείς να δεχτείς μια πραγματικότητα κ έχεις κλειστεί στον αδερφό σου? Δεν ξέρω ίσως κάνω λάθος δεν σε ξέρω στην καθημερινή σου ζωή για να δω πως λειτουργείς..
Αν πχ ήμασταν μαζί κ έβλεπα πως κάθε μισή ώρα μιλάς με τον αδερφό σου ή είσαι κάθε μέρα μαζί του θα έλεγα πως υπάρχει θέμα... Δεν ξέρω θεωρώ πως απλά έχεις ξεπεράσει τα όρια αλλά οκ οντως έχεις κόλλημα με τον αδερφό σου αν αυτό θέλεις να ακούσεις από που πηγάζει το ξέρεις μόνο εσύ ο ίδιος αν απλά Ήθελες να ακούσεις αυτό κ να μην το διορθώσεις όλα καλά συνέχισε έτσι, κάνε αυτό που σε κάνει χαρούμενο!

Quote:

---

Originally Posted by LiloCook

τοτε πρίν ψαξεις να βρεις απαντηση, μηπως πρεπει να βρεις την ερώτηση; :D

ολοι μας ανησυχουμε για τους ανθρωπους μας, ειδικα για τους συγγενεις.

να σου ζησει ο γατουλης. <3

---

Σε ευχαριστώ και το δικό σου γατί :D
Ισχύει ότι δεν έχω συγκεκριμένοε ρώτημα.. ίσως προβληματισμό.

Quote:

---

Originally Posted by Roto el

Κοίτα και εγώ για την μεταθανάτο ζωή το είπα για να καταλάβεις πώς ουτοσι άλλος ότι επιδιώκεις εδώ θα είναι για λιγο μιας και δεν θα τον έχεις για "πάντα " μα για όσο ζεις(σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε) και δνε Θέλω ν ανοίξω το θέμα απλα ήθελα να το πω, πως για όσο ζεις αξίζει αυτή η εξάρτηση? Όπως σου είπα οκ κάνε ότι θέλεις μαζί του όσο κ αν μας φαίνεται περίεργο αλλα η εξάρτηση που νιώθεις ότι σε ολοκληρώνει κάπως μου ακουγετε γιατί πολύ απλά είσαι μοναδικός και ολοκληρώνεσαι μόνος σου...
Αυτό με την μάνα δεν είναι άστοχο μιας κ η μάνα έχει την ίδια ανάγκη να έχει το παιδί της πάντα δίπλα της να είναι χαρούμενη όταν είναι μαζί και να στεναχωριέται κ να ανησυχεί όταν λείπει.. Ας μην ξεχνάμε μια μάνα έχει 9 μήνες το μωρό της κ άλλα τόσα χρόνια για να το μεγαλώσει οπότε άστοχο? Δεν θα το έλεγα... Ακόμη όμως κ αυτό είναι μια εξάρτηση πρέπει να σκεφτόμαστε την ζωή μας κ χωρίς αυτούς που αγαπάμε γιατί η ζωή κάποιες φορές φέρνει τα πάνω κάτω..
Δεν ξέρω πως ακριβώς να πω αυτό που σκέφτομαι αλλά νιώθω πως είναι κάτι σαν ψύχωση σαν κάτι μαγικό αυτό που έχετε ενώ είναι απλά μέσα στο μυαλό σου είναι λες και δεν μπορείς να δεχτείς μια πραγματικότητα κ έχεις κλειστεί στον αδερφό σου? Δεν ξέρω ίσως κάνω λάθος δεν σε ξέρω στην καθημερινή σου ζωή για να δω πως λειτουργείς..
Αν πχ ήμασταν μαζί κ έβλεπα πως κάθε μισή ώρα μιλάς με τον αδερφό σου ή είσαι κάθε μέρα μαζί του θα έλεγα πως υπάρχει θέμα... Δεν ξέρω θεωρώ πως απλά έχεις ξεπεράσει τα όρια αλλά οκ οντως έχεις κόλλημα με τον αδερφό σου αν αυτό θέλεις να ακούσεις από που πηγάζει το ξέρεις μόνο εσύ ο ίδιος αν απλά Ήθελες να ακούσεις αυτό κ να μην το διορθώσεις όλα καλά συνέχισε έτσι, κάνε αυτό που σε κάνει χαρούμενο!

---

Kοίτα για το μεταφυσικό έχουμε διαφορετικές απόψεις αλλά δεν επηρεάζουν τη σχέση με τον αδερφό μου και τη ζωή μου γενικότερα. Και μηδενιστής να ήμουν πάλι νομίζω δεν θα έκανα κάτι άλλο. Για τη μάνα εξακολουθώ να έχω διαφορετική άποψη. Επίσης γενετικά το παιδί είναι κατά το ήμισυ δικό της (και κάτι παραπάνω) αλλά ο μονοζυγωτικός δίδυμος είναι το ίδιο ζυγωτό που σε κάποια φάση όντως ακόμα παντοδύναμο κύτταρο διαχωρίστηκε και προέκυψαν δύο διαφορετικοί οργανισμοί. Δεν θεωρώ πως τίποτα άλλο στη φύση είναι τόσο δεμένο όσο οι δίδυμοι, ούτε η μάνα με το παιδί. Τώρα για την καθημερινή ζωή που λες.. αρκετά φλατ θα την έλεγα.. Γυμνάσιο-λύκειο κάναμε ακριβώς τα ίδια πράγματα θα έλεγα.. μετά στη σχολή πολλές φορές πηγαίναμε με τη μηχανή αυτός στη σχολή του εγώ στη δικιά μου (οδοντιατρική-ιατρική όμως είναι στο ίδιο μέρος) και μετά γυρνάγαμε μαζί ή χώρια.. τρώγαμε.. πηγαίναμε μαζί προπόνηση σχεδόν πάντα.. μετά κανά καφέ με τους φίλους μας (χωριστά) ή διαβάζαμε. Όταν είχαμε κοπέλες Έροντουσαν σπιτι μας η εμείς στα δικά τους.. βγαίναμε και τετράδες... απλά πάντα (εκτός αν κοιμόμασταν σπίτια τους) καταλήγαμε μαζί. Δλδ στο μυαλό μου όλες τις μέρες καταλήγω το βράδυ μαζί του εκτός αν γ΄γινει κάτι.
Τώρα που λες αν ήσοσυν μαζί μου και πως θα ταν με τον αδερφό μου.. κάθε μέρα θα μουν μαζί του επειδή μένουμε στο ίδιο σπίτι (αλλά θα αλλάξει σύντομα). Με απασχολεί πολύ το θέμα γυναίκα-γάμος ανεξαρτήτως αδερφού. Νιώθω ότι πολλοί άνθρωποι (άνβτρες-γυναίκες) καταλήγουν δυστυχισμένοι και εγκλωβισμένοι. Κάθε μισή ώρα δεν θα του μίλαγα αλλά το βράδυ θα τον έπαιρνα τηλ να δω τι κάνει.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Kοίτα για το μεταφυσικό έχουμε διαφορετικές απόψεις αλλά δεν επηρεάζουν τη σχέση με τον αδερφό μου και τη ζωή μου γενικότερα. Και μηδενιστής να ήμουν πάλι νομίζω δεν θα έκανα κάτι άλλο. Για τη μάνα εξακολουθώ να έχω διαφορετική άποψη. Επίσης γενετικά το παιδί είναι κατά το ήμισυ δικό της (και κάτι παραπάνω) αλλά ο μονοζυγωτικός δίδυμος είναι το ίδιο ζυγωτό που σε κάποια φάση όντως ακόμα παντοδύναμο κύτταρο διαχωρίστηκε και προέκυψαν δύο διαφορετικοί οργανισμοί. Δεν θεωρώ πως τίποτα άλλο στη φύση είναι τόσο δεμένο όσο οι δίδυμοι, ούτε η μάνα με το παιδί. Τώρα για την καθημερινή ζωή που λες.. αρκετά φλατ θα την έλεγα.. Γυμνάσιο-λύκειο κάναμε ακριβώς τα ίδια πράγματα θα έλεγα.. μετά στη σχολή πολλές φορές πηγαίναμε με τη μηχανή αυτός στη σχολή του εγώ στη δικιά μου (οδοντιατρική-ιατρική όμως είναι στο ίδιο μέρος) και μετά γυρνάγαμε μαζί ή χώρια.. τρώγαμε.. πηγαίναμε μαζί προπόνηση σχεδόν πάντα.. μετά κανά καφέ με τους φίλους μας (χωριστά) ή διαβάζαμε. Όταν είχαμε κοπέλες Έροντουσαν σπιτι μας η εμείς στα δικά τους.. βγαίναμε και τετράδες... απλά πάντα (εκτός αν κοιμόμασταν σπίτια τους) καταλήγαμε μαζί. Δλδ στο μυαλό μου όλες τις μέρες καταλήγω το βράδυ μαζί του εκτός αν γ΄γινει κάτι.
Τώρα που λες αν ήσοσυν μαζί μου και πως θα ταν με τον αδερφό μου.. κάθε μέρα θα μουν μαζί του επειδή μένουμε στο ίδιο σπίτι (αλλά θα αλλάξει σύντομα). Με απασχολεί πολύ το θέμα γυναίκα-γάμος ανεξαρτήτως αδερφού. Νιώθω ότι πολλοί άνθρωποι (άνβτρες-γυναίκες) καταλήγουν δυστυχισμένοι και εγκλωβισμένοι. Κάθε μισή ώρα δεν θα του μίλαγα αλλά το βράδυ θα τον έπαιρνα τηλ να δω τι κάνει.

---

Έχω διαχαστει
Δεν μπορώ να καταλάβω αν όλο αυτό που περιγράφεις με κάνει να συμφωνώ η να διαφωνώ δεν θα σού κρύψω ότι περιγράφεις κάτι σε αξίας ανεκτίμητης... Αλλά δεν μπορώ να διαχωρίσω τον τρόπο που τα λες.. Είναι όντως μια ανιδιοτελής αγάπη? Η είναι μια εξάρτηση? Ένα κόλλημα όπως λες που απλά το φοβάσαι? Σας δένει όντως κάτι επειδή γεννηθήκατε δίδυμα? Η είναι κάτι στο μυαλά σας που σας επηρεάζει? Μήπως κάποια διαταραχή ξέρω γω? Δεν προσπαθώ τωρα Να πω πως κ; τι έχετε έτσι ούτε είμαι καμία ειδικός... Απλά βάζω το μυαλό κ το συναίσθημα κ γίνετε σύγκρουση αλλά δεν γίνετε να συμφωνούν μεταξύ τους... Είτε ειχυν πχ δεθεί οι ψυχές σας είτε υπάρχει κάποια διαταραχή μόνο έτσι μπορώ να το εξηγήσω (χωρίς να λέω κ πάλι πως προσπαθώ να σου προσαψω κάτι ) κάνε ότι σε κάνει χαρούμενο κ όπου βγει στο τέλος θα καταλάβεις.

Quote:

---

Originally Posted by Roto el

Έχω διαχαστει
Δεν μπορώ να καταλάβω αν όλο αυτό που περιγράφεις με κάνει να συμφωνώ η να διαφωνώ δεν θα σού κρύψω ότι περιγράφεις κάτι σε αξίας ανεκτίμητης... Αλλά δεν μπορώ να διαχωρίσω τον τρόπο που τα λες.. Είναι όντως μια ανιδιοτελής αγάπη? Η είναι μια εξάρτηση? Ένα κόλλημα όπως λες που απλά το φοβάσαι? Σας δένει όντως κάτι επειδή γεννηθήκατε δίδυμα? Η είναι κάτι στο μυαλά σας που σας επηρεάζει? Μήπως κάποια διαταραχή ξέρω γω? Δεν προσπαθώ τωρα Να πω πως κ; τι έχετε έτσι ούτε είμαι καμία ειδικός... Απλά βάζω το μυαλό κ το συναίσθημα κ γίνετε σύγκρουση αλλά δεν γίνετε να συμφωνούν μεταξύ τους... Είτε ειχυν πχ δεθεί οι ψυχές σας είτε υπάρχει κάποια διαταραχή μόνο έτσι μπορώ να το εξηγήσω (χωρίς να λέω κ πάλι πως προσπαθώ να σου προσαψω κάτι ) κάνε ότι σε κάνει χαρούμενο κ όπου βγει στο τέλος θα καταλάβεις.

---

Βασικά με βοηθάει πολύ να το συζητάω. Δεν έχω κάποιο κόλλημα να κάνω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου (βασικά δεν έχω ακριβώς θέσει κάτι για διαφωνία ή συμφωνία). Αν το δεις πιο "πειραματικά" δεν έχω μη δίδυμο αδερφό για να συγκρίνω ούτε γνωρίζω καλά άλλους μονοζυγωτικούς διδύμους. Οπότε όλη η εικόνα είναι από τον διδυμακο μου δεν εχωκάποιο μέτρο σύγκρισης. Είναι μια περίεργη εξάρτηση. Τον βλέπω σαν ένα κομμάτι μου που λειτουργεί με wifi χαχα. Καταλαβαίνω γενικά το μπλέξιμο.. πχ αν σκεφτείς έναν άντρα "άρρωστο" με τη γυναίκα του.. ή μια μάνα κολλημένη με το παιδί της... γενικά μαζί του έχω μάθει να μοιράζομαι. Επίσης στεναχωριέμαι όταν βλέπω αδέρφια που δεν είναι αγαπημένα. Εκεί που δουλεύω το αφεντικό έχει τον αδερφό του του κλώτσου και του μπάτσου και με τον βασικό μισθό και τρελαίνομαι. Και λεω να χα εγω κλινική τα μισά θα του δινα όχι τον βασικό. Τέλος πάντων άσχετο αυτό απλά ήθελα να το θίξω. Όταν κατέβαινα σε πρωταθλήματα μποξ σκεφτόμουν ότι με κάθε μετάλλιο ή κύπελλο που έπαιρνα θα έκανα χαρούμενο τον αδερφό μου (θα μπορούα να σκέφτομαι και τους γονείς μου απλά σιχαίνονται το μποξ) και προσπαθούσα πάντα να μαι ο καλύτερος να μη με βλέπει να τις τρωω.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Αυτοό ήθελα να πω ότι μήπως δίνουμε εξαρχής αρνητικήη χροιά ενώ δεν είναι όλες οι εξαρτήσεις ίδιες; Αν και δεν θα μαρεσει η ιδεα οτι απο ενα σημειο και μτα δεν θα εχω την επιλογή να κοιμάμαι μαζι του οσο συχνα θα ηθελα πιο πολυ με τρομαζει η ιδεα να απομακρυνθουμε που νομιζω δν το θελει κανεις απο τους 2 μας. απλα θελω μια γυναικα που να μην εχει προβλημα ο αντρας της να χει σχεσεις με τον αδερφο του (και με τους ιφλους του).

---

ΦΥΣΙΚΑ και δεν ειναι ολες οι εξαρτησεις ιδιες.
αυτο δεν σημαινει οτι το να εισαι κολλημενος με εναν ανθρωπο που δεν ειναι συντροφος σου, σε βαθμο που να κοιμασαι μαζι του, ενω δεν εισαι παιδι, ειναι μια "καλη" εξαρτηση...
ειναι ενας βαθμος εξαρτησης που δεν δινει χωρο σε αλλες ενηλικες σχεσεις σου να αναπτυχθουν.
δειχνει να ειστε αυταρκεις οι δυο σας στο κουκουλι σας. οποτε, τι τις θελετε τις αλλες σχεσεις;; οι γυναικες δεν ειναι μηχανες που κανουν παιδια. μια γυναικα θελει να σε παντρευτει για να εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σου, οχι για να κανει τα παιδια σου... παιδια κανει και μονη της (η με καποιον αλλον, τελοσπαντων)..
αν αυτος ειναι ο σκοπος σας, να προχωρησετε δλδ μονοι σας οι δυο σας στην ζωη, με γεια σας με χαρα σας. αλλα να το κανετε συνειδητα.
αν θελετε κι αλλες ενηλικες σχεσεις, ερωτικες σχεσεις με γυναικες, ουσιαστικες εννοω, οχι απλα σεξουαλικες, κοβετε αυτον τον δρομο με τον τροπο που ενθαρυνετε στον εαυτο σας την νηπιακη αυτην προσκολληση με τον υπνο και το μπανιο...

και παλι πας στο ασπρο#μαυρο.
δεν ειπε κανεις να απομακρυνθειτε, χανοντας στην καλησ ας σχεση.
αυτο που λεμε οι περισσοτεροι, ειναι να διαχειριστειτε αυτες τις παιδικες συμπεριφορες προσκολλησης του κοινου υπνου, κοινου μπανιου κλπ.
ΦΥΣΙΚΑ καιεπιλεγουμε συντροφους που αγαπανε τα αδερφια μας και χαιρονται για την καλη μας σχεση μαζι τους. αυτο δεν περιλαμβανει ομως το να χαιρονται που θελουμε να κοιμομαστε στο ιδιο κρεβατι με την αδερφη μας , αντι με τον συντροφο μας.
υπαρχει διαχειριση στα πραγματα, δεν υπαρχει μονο ασπρο και μαυρο...

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Βασικά με βοηθάει πολύ να το συζητάω. Δεν έχω κάποιο κόλλημα να κάνω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου (βασικά δεν έχω ακριβώς θέσει κάτι για διαφωνία ή συμφωνία). Αν το δεις πιο "πειραματικά" δεν έχω μη δίδυμο αδερφό για να συγκρίνω ούτε γνωρίζω καλά άλλους μονοζυγωτικούς διδύμους. Οπότε όλη η εικόνα είναι από τον διδυμακο μου δεν εχωκάποιο μέτρο σύγκρισης. Είναι μια περίεργη εξάρτηση. Τον βλέπω σαν ένα κομμάτι μου που λειτουργεί με wifi χαχα. Καταλαβαίνω γενικά το μπλέξιμο.. πχ αν σκεφτείς έναν άντρα "άρρωστο" με τη γυναίκα του.. ή μια μάνα κολλημένη με το παιδί της... γενικά μαζί του έχω μάθει να μοιράζομαι. Επίσης στεναχωριέμαι όταν βλέπω αδέρφια που δεν είναι αγαπημένα. Εκεί που δουλεύω το αφεντικό έχει τον αδερφό του του κλώτσου και του μπάτσου και με τον βασικό μισθό και τρελαίνομαι. Και λεω να χα εγω κλινική τα μισά θα του δινα όχι τον βασικό. Τέλος πάντων άσχετο αυτό απλά ήθελα να το θίξω. Όταν κατέβαινα σε πρωταθλήματα μποξ σκεφτόμουν ότι με κάθε μετάλλιο ή κύπελλο που έπαιρνα θα έκανα χαρούμενο τον αδερφό μου (θα μπορούα να σκέφτομαι και τους γονείς μου απλά σιχαίνονται το μποξ) και προσπαθούσα πάντα να μαι ο καλύτερος να μη με βλέπει να τις τρωω.

---

η αναλογια, δεν ειναι τοσο η μανα που ειναι κολλημενη στο παιδι της και οπωσδηποτε οχι ενας ανδρας κολλημενος στην γυναικα του, αλλα ενα παιδι, κολλημενο στην μανα του στην πατρικη του οικογενεια δηλαδη...
αυτο ειναι που πολλοι αντιμετωπιζουν, ισως γιατι οι διδυμοι ειναι πιο λιγοι απο τους μαμακηδες.
δλδ, δεν μπορω να φανταστω μια σχεση να λειτουργει, εναν ανδρα να μου ειναι επιθυμητος, ανε χει ενα νηπιακο κολλημα με την μανα του, που δεν ειναι ερωτικο, να συζουμε/ παντρευτουμε και να ξερω οτι ανυπομονει να κοιμηθει μαζι της για να νιωσει ευτυχισμενος, θελει να τον κανει μπανιο εκεινη για να νοιωθει χαρουμενος κλπ.
καταλαβαινεις τωρα την αναλογια;
θα αισθανεται κανεις οτι βρηκε ενα παιδακι, οχι εναν συντροφο.

οσο για το οτι σου αρεσει να το συζητας, με τυχαιους αγνωστους (οπως εμεις) θα δεις πως το βλεπουν εκεινοι, πως για παραδειγμα θα το εβλεπαν αν τους τυχαινε μια τετοια γνωριμια.
μπορεις ομως να επιδιωξεις να δικτυωθεις με αλλους διδυμους, με το ιντερνετ σιγουρα ειναι ευκολο, και να δεις πως το ζουν κι εκεινοι..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ΦΥΣΙΚΑ και δεν ειναι ολες οι εξαρτησεις ιδιες.
αυτο δεν σημαινει οτι το να εισαι κολλημενος με εναν ανθρωπο που δεν ειναι συντροφος σου, σε βαθμο που να κοιμασαι μαζι του, ενω δεν εισαι παιδι, ειναι μια "καλη" εξαρτηση...
ειναι ενας βαθμος εξαρτησης που δεν δινει χωρο σε αλλες ενηλικες σχεσεις σου να αναπτυχθουν.
δειχνει να ειστε αυταρκεις οι δυο σας στο κουκουλι σας. οποτε, τι τις θελετε τις αλλες σχεσεις;; οι γυναικες δεν ειναι μηχανες που κανουν παιδια. μια γυναικα θελει να σε παντρευτει για να εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σου, οχι για να κανει τα παιδια σου... παιδια κανει και μονη της (η με καποιον αλλον, τελοσπαντων)..
αν αυτος ειναι ο σκοπος σας, να προχωρησετε δλδ μονοι σας οι δυο σας στην ζωη, με γεια σας με χαρα σας. αλλα να το κανετε συνειδητα.
αν θελετε κι αλλες ενηλικες σχεσεις, ερωτικες σχεσεις με γυναικες, ουσιαστικες εννοω, οχι απλα σεξουαλικες, κοβετε αυτον τον δρομο με τον τροπο που ενθαρυνετε στον εαυτο σας την νηπιακη αυτην προσκολληση με τον υπνο και το μπανιο...

και παλι πας στο ασπρο#μαυρο.
δεν ειπε κανεις να απομακρυνθειτε, χανοντας στην καλησ ας σχεση.
αυτο που λεμε οι περισσοτεροι, ειναι να διαχειριστειτε αυτες τις παιδικες συμπεριφορες προσκολλησης του κοινου υπνου, κοινου μπανιου κλπ.
ΦΥΣΙΚΑ καιεπιλεγουμε συντροφους που αγαπανε τα αδερφια μας και χαιρονται για την καλη μας σχεση μαζι τους. αυτο δεν περιλαμβανει ομως το να χαιρονται που θελουμε να κοιμομαστε στο ιδιο κρεβατι με την αδερφη μας , αντι με τον συντροφο μας.
υπαρχει διαχειριση στα πραγματα, δεν υπαρχει μονο ασπρο και μαυρο...

---

Μα δεν είπα ποτέ ότι η γυναίκα είναι μια μηχανή που κάνει παιδιά. Και με απασχολεί πολύ η σχέση με την γυναίκα μου με την έννοια ότι θέλω να ναι μια όμορφη και ουσιαστική σχέση και όχι να με πάρει εμένα επειδή είμαι γιατρός και να την πάρω εγώ επειδή θα "μου κάνει παιδιά". Να αγαπηθούμε και να ζήσουμε παιδί επειδή θα κολλήσουμε όχι επειδή θα εκπληρλωνει ο ένας τους εγωισμούς του άλλου. Τώρα το τι τις θέλουμε τις άλλες σχέσεις είναι μια ερώτηση που την έχω κάνει στον εαυτό μου. Δεν μπορεί να μου καλύψει τις συντροφικές ανάγκες που θα μου κάλυπτε η σύντορφος μου όπως και εγώ εκείνου. Μαζί του δεν νιώθω ολόκληρος. Αν θεωρήσουμε ότι είμαστε μισοί και το ταίρι μαςείναι το σπασμένο μας άλλο μισό.. μάλλον ένα τέταρτο νιώθω και το άλλο τέταρτο είναι ο αδερφός μου (δεν λέω να χουμε την ίδια γυναίκα προς θεού). Θα θελα πολυ να ψαξω τη βιολογία του θέματος. Στο μυαλό μου έχω ερμηνεύσει αυτή την έλξη σαν ένα τραύμα που να προσπαθεί να φέρει κοντά τα χείλη του για να επουλωθεί. Σαν να αφαιρέσαν από εμένα ένα τέραστιο κομμάτι μου. Και δεν είναι ανάλογο με τη μάνα και το παιδί γιατί το παιδί είναι διαφορετικό γενετικά από τη μάνα (ούτε το μισό είναι "δικό" της γιατί όπως παράγονται τα ωάρια (και τα σπερματοζωάρια αντίτοιχα) μπλέκονται τα γονίδια και κάθε ωάριο κ σπερματοζωάριο είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα του ίδιου οργανισμού. Τέλος πάντων το έκαψα λίγο με τη γενετικκή απλά ήθελα να το μοιραστώ.

Έχω γνωρισει 2 γυναίκες που με ταρακούνησαν σαν άνθρωπο δυστυχώς οι συνθήκες δεν επέτρεψαν με καμία από τις 2 να προχωρήσει. Και η σχέση που είχα δυστυχώς τη θεωρώ ένα λάθος. Δεν μπορώ να πω ότι με πλήγσωσε ή μου φέρθηκε άσχημα. Απλά ήταν ένα λάθος δικό μου.

Αν ήμουν παντρεμένος δεν θα άφηνα τη γυναίκα μου για να κοιμάμαι με τον αδερφό μου προφανώς. Αλλά ο αδερφός μου θα ήταν ένα πρόσωπο της καθημερινότητας μου όχι κάθε κυριακή ένα τραπέζι τον πρώτο καιρό και γεια σας.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

η αναλογια, δεν ειναι τοσο η μανα που ειναι κολλημενη στο παιδι της και οπωσδηποτε οχι ενας ανδρας κολλημενος στην γυναικα του, αλλα ενα παιδι, κολλημενο στην μανα του στην πατρικη του οικογενεια δηλαδη...
αυτο ειναι που πολλοι αντιμετωπιζουν, ισως γιατι οι διδυμοι ειναι πιο λιγοι απο τους μαμακηδες.
δλδ, δεν μπορω να φανταστω μια σχεση να λειτουργει, εναν ανδρα να μου ειναι επιθυμητος, ανε χει ενα νηπιακο κολλημα με την μανα του, που δεν ειναι ερωτικο, να συζουμε/ παντρευτουμε και να ξερω οτι ανυπομονει να κοιμηθει μαζι της για να νιωσει ευτυχισμενος, θελει να τον κανει μπανιο εκεινη για να νοιωθει χαρουμενος κλπ.
καταλαβαινεις τωρα την αναλογια;
θα αισθανεται κανεις οτι βρηκε ενα παιδακι, οχι εναν συντροφο.

οσο για το οτι σου αρεσει να το συζητας, με τυχαιους αγνωστους (οπως εμεις) θα δεις πως το βλεπουν εκεινοι, πως για παραδειγμα θα το εβλεπαν αν τους τυχαινε μια τετοια γνωριμια.
μπορεις ομως να επιδιωξεις να δικτυωθεις με αλλους διδυμους, με το ιντερνετ σιγουρα ειναι ευκολο, και να δεις πως το ζουν κι εκεινοι..

---

Ίσως έχεις δίκιο ότι δεν είναι τόσο κοινοί οι δίδυμοι από τους μαμάκηδες. Γενικά η μεταξύ μας σχέση μας έκανε ανεξάρτητους πολύ γρήγορα από τους γονείς μας (συναισθηματικά) παρότι είμαστε πολύ δεμένοι σαν οικογένεια και αγαπημένοι. Με τρομάζει γενικά στην ιδέα του γάμου ότι δεν θα χωμια ιδιωτικότητα να πω ναι απόψε θέλω να κάνω αυτό θέλω να βγω ως το πρωι να κοιμηθς με τον αδερφό μου να πάω σπίτι του κολλητού μου γενικά να κάνω οτι θέλω. Οι γονείς μου ήταν όλη την ώρα μαζί δεν ξέρω αν το θέλω αυτό. άλλους διδυμους δεν έχω καταφέρει να βρω η αληθεια ειναι. Επίσης κάτι που θέλω πολύ είναι η σύντροφος μου να μπορεί να με ξεχωρήσει από τον αδερφό μου (τουλάχιστον από κοντά στις φωτογραφίες ούτε εγώ δεν είμαι σίγουρος). Ο κολλητός μο και η κολλητή μας πχ δεν μας μπερδεύουν ποτέ, όλοι οι άλλοι όμως μας μπερδεύουν. Επίσης πολλοί μαςέχουν πει ότι νιώθουν τα ίδια πράγματα για μας. Πχ μια φίλη μου που με ήξερε 2-3 χρόνια χωρίς να γνωρίσει τον αδερφό μου αλλά έχοντας ακούσει πολλά για αυτόν μου λέει δεν τον ξέρω καν αλλα σας αγαπάω το ίδιο. Και φοβάμαι λίγο ότι η γυναίκα μου/του θα μπορούσε να γουστάρει και εκείνον/εμένα και με γειώνει αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Ίσως έχεις δίκιο ότι δεν είναι τόσο κοινοί οι δίδυμοι από τους μαμάκηδες. Γενικά η μεταξύ μας σχέση μας έκανε ανεξάρτητους πολύ γρήγορα από τους γονείς μας (συναισθηματικά) παρότι είμαστε πολύ δεμένοι σαν οικογένεια και αγαπημένοι. Με τρομάζει γενικά στην ιδέα του γάμου ότι δεν θα χωμια ιδιωτικότητα να πω ναι απόψε θέλω να κάνω αυτό θέλω να βγω ως το πρωι να κοιμηθς με τον αδερφό μου να πάω σπίτι του κολλητού μου γενικά να κάνω οτι θέλω. Οι γονείς μου ήταν όλη την ώρα μαζί δεν ξέρω αν το θέλω αυτό. άλλους διδυμους δεν έχω καταφέρει να βρω η αληθεια ειναι. Επίσης κάτι που θέλω πολύ είναι η σύντροφος μου να μπορεί να με ξεχωρήσει από τον αδερφό μου (τουλάχιστον από κοντά στις φωτογραφίες ούτε εγώ δεν είμαι σίγουρος). Ο κολλητός μο και η κολλητή μας πχ δεν μας μπερδεύουν ποτέ, όλοι οι άλλοι όμως μας μπερδεύουν. Επίσης πολλοί μαςέχουν πει ότι νιώθουν τα ίδια πράγματα για μας. Πχ μια φίλη μου που με ήξερε 2-3 χρόνια χωρίς να γνωρίσει τον αδερφό μου αλλά έχοντας ακούσει πολλά για αυτόν μου λέει δεν τον ξέρω καν αλλα σας αγαπάω το ίδιο. Και φοβάμαι λίγο ότι η γυναίκα μου/του θα μπορούσε να γουστάρει και εκείνον/εμένα και με γειώνει αυτό.

---

ενταξει, αυτοι οι φοβοι, πριν καν γινει μια γνωριμια, ειναι απλες ανησυχιες, ισως και χωρις βαση, πιστευω.
οπως σας ξεχωριζουν οι κολλητοι σας, ειναι πιθανον να σας ξεχωριζει οποιοσδηποτε εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σας, οπως μιας συντροφος ζωης.

στο θεμα των 'ελευθεριων" ομως, για καποιον λογο που εσυ ξερεις, πετας την μπαλα στην εξεδρα για πολλοστη φορα...
κι εξηγουμαι.
ειναι αλλο να εχεις και δικες σου ασχολιες ενω εισαι σε σχεση/γαμο, ασχολιες οπως να δεις φιλους χωρις την γυναικα σου παρουσα, να εχεις καποια δικη σου δραστηριοτητα και τελειως ΑΛΛΟ, το να κοιμασαι με τονα δερφο σου... το να κοιμασαι εμ τον αδερφο, δεν ειναι μια αυτονομια που θελεις να εχεις, ειναι μια νηπιακη προσκολληση. αυτο, μπορει να μην το θελει στην σχεση της μια γυναικα, οπως δεν θα θελει κι εναν ανδρα να θελει να κοιμαται με την μανα του..
κατα τα αλλα, το ποσες ανεξαρτητες δραστηριοτητες εχει το καθε ζευγαρι, το οριζουν οι 2 μεταξυ τους. εσυ βρες μια κοπελα που αν θελει ιδια αυτονομια με σενα. αλλο η αυτονομια κι αλλο τα κολληματα.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Μα δεν είπα ποτέ ότι η γυναίκα είναι μια μηχανή που κάνει παιδιά. Και με απασχολεί πολύ η σχέση με την γυναίκα μου με την έννοια ότι θέλω να ναι μια όμορφη και ουσιαστική σχέση και όχι να με πάρει εμένα επειδή είμαι γιατρός και να την πάρω εγώ επειδή θα "μου κάνει παιδιά". Να αγαπηθούμε και να ζήσουμε παιδί επειδή θα κολλήσουμε όχι επειδή θα εκπληρλωνει ο ένας τους εγωισμούς του άλλου. Τώρα το τι τις θέλουμε τις άλλες σχέσεις είναι μια ερώτηση που την έχω κάνει στον εαυτό μου. Δεν μπορεί να μου καλύψει τις συντροφικές ανάγκες που θα μου κάλυπτε η σύντορφος μου όπως και εγώ εκείνου. Μαζί του δεν νιώθω ολόκληρος. Αν θεωρήσουμε ότι είμαστε μισοί και το ταίρι μαςείναι το σπασμένο μας άλλο μισό.. μάλλον ένα τέταρτο νιώθω και το άλλο τέταρτο είναι ο αδερφός μου (δεν λέω να χουμε την ίδια γυναίκα προς θεού). Θα θελα πολυ να ψαξω τη βιολογία του θέματος. Στο μυαλό μου έχω ερμηνεύσει αυτή την έλξη σαν ένα τραύμα που να προσπαθεί να φέρει κοντά τα χείλη του για να επουλωθεί. Σαν να αφαιρέσαν από εμένα ένα τέραστιο κομμάτι μου. Και δεν είναι ανάλογο με τη μάνα και το παιδί γιατί το παιδί είναι διαφορετικό γενετικά από τη μάνα (ούτε το μισό είναι "δικό" της γιατί όπως παράγονται τα ωάρια (και τα σπερματοζωάρια αντίτοιχα) μπλέκονται τα γονίδια και κάθε ωάριο κ σπερματοζωάριο είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα του ίδιου οργανισμού. Τέλος πάντων το έκαψα λίγο με τη γενετικκή απλά ήθελα να το μοιραστώ.

Έχω γνωρισει 2 γυναίκες που με ταρακούνησαν σαν άνθρωπο δυστυχώς οι συνθήκες δεν επέτρεψαν με καμία από τις 2 να προχωρήσει. Και η σχέση που είχα δυστυχώς τη θεωρώ ένα λάθος. Δεν μπορώ να πω ότι με πλήγσωσε ή μου φέρθηκε άσχημα. Απλά ήταν ένα λάθος δικό μου.

Αν ήμουν παντρεμένος δεν θα άφηνα τη γυναίκα μου για να κοιμάμαι με τον αδερφό μου προφανώς. Αλλά ο αδερφός μου θα ήταν ένα πρόσωπο της καθημερινότητας μου όχι κάθε κυριακή ένα τραπέζι τον πρώτο καιρό και γεια σας.

---

σορι, και μου κανει εντυπωση που δεν το ξερεις, εφοσον και ειδικος εισαι και σε απασχολει πολυ το θεμα, λογω αυτων των προβληματισμων, αλλα υπαρχουν ομοζυγωτικοι διδυμοι χωρις μεγαλη προσκολληση, και με πολυ μεγαλυτερη αυτονομια απο αυτο που περιγραφεις. και οχι μονο αυτονομια, αλλα και βιολογικη διαφοροποιηση (πχ ασθενειες)...
απο αυτα που εχουν προκυψει απο τις μελετες, φαινεται οτι δεν ειναι νομοτελεια η τοση προσκολληση 2 διδυμων (οπως αυτη που μας περιγραφεις), αλλα , παρολο που ειναι κατι παρα πολυ διαφορετικο απο 2 απλα αδερφια, εξακολουθει να παιζει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρολο το περιβαλλον, ο τροπος που μεγαλωσαν, ο τροπος που το διαχειριστηκαν.
αν εσυ στα 30 επιτρεπεις στον εαυτο σου να κοιμαται με τον αδερφο του σε αυτην την ηλικια, δεν σημαινει οτι σε υποχρεωσε η βιολογια σε αυτο. ψαξου περισσοτερο αν σε ενδιαφερει η βιολογια του πραγματος..

υ.γ. απο οσα εχεις πει, δεν προκυπτει καθολου οτι δεν θα κοιμοσουν με τον αδερφο σου, αν ειχες γυναικα... το να το επιθυμεις ειναι σημαντικοτερο απο το ποσο συχνα θα το εκανες (αν το εκανες). τοσο καιρο μας λες οτι ο υπνος με τον αδερφο δεν εχει καμια σχεση με αυτα που σου καλυπτει μια συντροφος... φασκεις κι αντιφασκεις...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ενταξει, αυτοι οι φοβοι, πριν καν γινει μια γνωριμια, ειναι απλες ανησυχιες, ισως και χωρις βαση, πιστευω.
οπως σας ξεχωριζουν οι κολλητοι σας, ειναι πιθανον να σας ξεχωριζει οποιοσδηποτε εχει μια ουσιαστικη σχεση μαζι σας, οπως μιας συντροφος ζωης.

στο θεμα των 'ελευθεριων" ομως, για καποιον λογο που εσυ ξερεις, πετας την μπαλα στην εξεδρα για πολλοστη φορα...
κι εξηγουμαι.
ειναι αλλο να εχεις και δικες σου ασχολιες ενω εισαι σε σχεση/γαμο, ασχολιες οπως να δεις φιλους χωρις την γυναικα σου παρουσα, να εχεις καποια δικη σου δραστηριοτητα και τελειως ΑΛΛΟ, το να κοιμασαι με τονα δερφο σου... το να κοιμασαι εμ τον αδερφο, δεν ειναι μια αυτονομια που θελεις να εχεις, ειναι μια νηπιακη προσκολληση. αυτο, μπορει να μην το θελει στην σχεση της μια γυναικα, οπως δεν θα θελει κι εναν ανδρα να θελει να κοιμαται με την μανα του..
κατα τα αλλα, το ποσες ανεξαρτητες δραστηριοτητες εχει το καθε ζευγαρι, το οριζουν οι 2 μεταξυ τους. εσυ βρες μια κοπελα που αν θελει ιδια αυτονομια με σενα. αλλο η αυτονομια κι αλλο τα κολληματα.

---

Προφανώς,δεν έχουν βάση αλλά με προβληματίζουν. Απλά το θέμα γάμου και αδερφός είναι κάτι που με προβληματίζει. Ο γάμος είναι μια δέσμευση και ο αδερφός μου μια ελευθερία. Τι εννοώ.. του λέω ότι θέλω χωρίς να το σκέφτομαι. Ξέρω απο πριν ότι δεν θέλει το κακό μου, οικονονικά δεν είχαμε και δεν θα έχουμε ποτέ οικονομικές διαφορές. Γενικά σαν να είμαι απόλυτα ο εαυτός μου μαζί του. Με μια σχέση μην πεις αυτό θα ζηλέψει μην πεις το άλλο θα στραβώσει. Ένας συγγενής μου έχει 2 παιδιά έχει παντρευτεί μια που δνε θέλω να τη χαρακτηρίσω και φοβάται ότι αν την χωρίσει όπως θέλει θα μείνει χωρίς παιδιά και θα πληρώνει και διατροφή ενώ δεν του περισσσεύουν. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος να αφήσω την ελευθερία μου μου για έναν γάμο. Το θέμα δεν είναι ο γάμος (το θέμα που άνοιξα) αλλά κατάμια έννοια συνδέεται. Ο αδερφός μου για μενα είναι η απόλυτη ελευθερία. Ίσως είμαι και στα "απόνερα" της προηγούμενης σχέσης μου και μου φαίνονται όλα δύσκολα. Καταπιέστηκα πολύ στην προηγούμενη σχέση μου ανεξαρτήτως αδερφού πολλές φορές. Ακόμα και στο τι θα φοράω.

Επίσης να πω ότι κάποιες φορές οι σχέσεις μας δεν τα πάνε τελείως καλά με εμένα ή με εκείνον. Και έχω ένα άγχος τι θα πει για την κοπέλα μου όταν έχω.

Στο προηγούμενο μου post σε ρώτησα εάν αυτή η σχέση είναι λειτουργική για εσένα και μου είπες ναι.
Όμως εγώ βλέπω κάποια προβλήματα.
Το πρώτο είναι το εξής.
Γενικά θεωρώ πως οι άνθρωποι αναπτύσσουμε στενές σχέσεις και έχουμε την τάση αυτή γιατί νιώθουμε έλλειψη.
Η έλλειψη είναι αυτή που μας οδηγεί στην συντροφικότητα, στον έρωτα, στην φιλία.
Όταν νιώθουμε μοναξιά έχουμε ανάγκη για συντροφικότητα.
Και έτσι ψάχνουμε τη σχέση που θα καλύψει αυτές τις ανάγκες μας και θα είμαστε χαρούμενοι.
Ακούγεται πολύ απλοιστικό αλλά σκεψου έναν άνθρωπο που δεν έχει καθόλου ανάγκη την συντροφιά, τι είναι πιο πιθανό;
Να μην αναζητήσει και να μην ενδιαφέρεται να αναπτύξει δεσμούς.
Η δική σου περίπτωση μπορεί να φέρνει πρόβλημα γιατί ο αδερφός σου καλύπτει πολλές ανάγκες θέλοντας ή μη.
Και ένας από τους λόγους που η σχέση αυτή είναι τόσο σημαντική είναι γιατί έχεις μάθει να καλύπτεις μία σειρά αναγκών σου μέσα από τον αδερφό σου.
Δεν βρίσκεις κάποιο λόγο να απομακρυνθείς εφόσον είσαι καλά.
Το πρόβλημα ξεκινάει όμως ότι έχοντας καλλυμένες τις μισές σου ανάγκες δύσκολα θα αναπτύξεις γερούς δεσμούς και με άλλους άνθρώπους.
Και αυτό το καταλαβαίνω, στο πως βλέπεις τις γυναίκες, απο τη μία θες πολύ να βρεις κοπέλα, από την άλλη φοβάσαι και πνίγεσαι ότι θα σου στερήσει τον αδερφό σου.
Η γυναίκα όμως που θα έρθει σε σένα μπορεί να μην έχει μια αδερφή που να καλύπτει κάποιες ανάγκες της. Και να έχει πολύ περισσότερο ανάγκη εσένα , απο ότι εσύ εκείνη εφόσον τις μισές σου ανάγκες τις καλύπτεις με τον αδερφό σου.
Αυτό θα σε δυσκολέψει με λίγα λόγια στον έρωτα. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να ερωτευτείς έντονα όταν έχεις ήδη τον πλατωνικό έρωτα με τον αδερφό σου κάθε μέρα.
Και γιατί όλα αυτά είναι πρόβλημα;
Γιατί αυτό που θα σε εξελίξει σαν άνθρωπο είναι να κάνεις πράγματα και με άλλους άνθρωπους, να αναπτύξεις ισχυρούς δεσμούς και με άλλους ανθρώπους, να νιώσεις και εσύ κάποια στιγμή μόνος, θλιμμένος, για να πάρεις δύναμη, και να βρεις ποιος είσαι.
Δεν εξελίσσεσαι και δεν μαθαίνεις εάν δεν εκτεθείς.
Ως προς το εάν όλο αυτό είναι φυσιολογικό, εγώ θα έλεγα πως με προβλματίζει που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μισό και όχι ολόκληρο.
Εάν αντιλαμβανόσουν τον εαυτό σου ολόκληρο θα απολάμβανες την παρέα του αδερφού σου χωρίς να παίζει κάτι σε εξάρτηση.
Τώρα εσφαλμένα πιστεύεις ότι είσαι μια μισή προσωπικότητα κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.
Εάν μιλούσαμε για διάγνωση αυθάιρετα θα έλεγα το άγχος του αποχωρισμού. αυτό μου έρχεται στο μυαλό. Αλλά αυτά είναι απλές ταμπέλες, για μένα η σχέση με τον αδερφό σου έχει κάποια κόστη.

Quote:

---

Originally Posted by Art_Phil

Στο προηγούμενο μου post σε ρώτησα εάν αυτή η σχέση είναι λειτουργική για εσένα και μου είπες ναι.
Όμως εγώ βλέπω κάποια προβλήματα.
Το πρώτο είναι το εξής.
Γενικά θεωρώ πως οι άνθρωποι αναπτύσσουμε στενές σχέσεις και έχουμε την τάση αυτή γιατί νιώθουμε έλλειψη.
Η έλλειψη είναι αυτή που μας οδηγεί στην συντροφικότητα, στον έρωτα, στην φιλία.
Όταν νιώθουμε μοναξιά έχουμε ανάγκη για συντροφικότητα.
Και έτσι ψάχνουμε τη σχέση που θα καλύψει αυτές τις ανάγκες μας και θα είμαστε χαρούμενοι.
Ακούγεται πολύ απλοιστικό αλλά σκεψου έναν άνθρωπο που δεν έχει καθόλου ανάγκη την συντροφιά, τι είναι πιο πιθανό;
Να μην αναζητήσει και να μην ενδιαφέρεται να αναπτύξει δεσμούς.
Η δική σου περίπτωση μπορεί να φέρνει πρόβλημα γιατί ο αδερφός σου καλύπτει πολλές ανάγκες θέλοντας ή μη.
Και ένας από τους λόγους που η σχέση αυτή είναι τόσο σημαντική είναι γιατί έχεις μάθει να καλύπτεις μία σειρά αναγκών σου μέσα από τον αδερφό σου.
Δεν βρίσκεις κάποιο λόγο να απομακρυνθείς εφόσον είσαι καλά.
Το πρόβλημα ξεκινάει όμως ότι έχοντας καλλυμένες τις μισές σου ανάγκες δύσκολα θα αναπτύξεις γερούς δεσμούς και με άλλους άνθρώπους.
Και αυτό το καταλαβαίνω, στο πως βλέπεις τις γυναίκες, απο τη μία θες πολύ να βρεις κοπέλα, από την άλλη φοβάσαι και πνίγεσαι ότι θα σου στερήσει τον αδερφό σου.
Η γυναίκα όμως που θα έρθει σε σένα μπορεί να μην έχει μια αδερφή που να καλύπτει κάποιες ανάγκες της. Και να έχει πολύ περισσότερο ανάγκη εσένα , απο ότι εσύ εκείνη εφόσον τις μισές σου ανάγκες τις καλύπτεις με τον αδερφό σου.
Αυτό θα σε δυσκολέψει με λίγα λόγια στον έρωτα. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να ερωτευτείς έντονα όταν έχεις ήδη τον πλατωνικό έρωτα με τον αδερφό σου κάθε μέρα.
Και γιατί όλα αυτά είναι πρόβλημα;
Γιατί αυτό που θα σε εξελίξει σαν άνθρωπο είναι να κάνεις πράγματα και με άλλους άνθρωπους, να αναπτύξεις ισχυρούς δεσμούς και με άλλους ανθρώπους, να νιώσεις και εσύ κάποια στιγμή μόνος, θλιμμένος, για να πάρεις δύναμη, και να βρεις ποιος είσαι.
Δεν εξελίσσεσαι και δεν μαθαίνεις εάν δεν εκτεθείς.
Ως προς το εάν όλο αυτό είναι φυσιολογικό, εγώ θα έλεγα πως με προβλματίζει που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μισό και όχι ολόκληρο.
Εάν αντιλαμβανόσουν τον εαυτό σου ολόκληρο θα απολάμβανες την παρέα του αδερφού σου χωρίς να παίζει κάτι σε εξάρτηση.
Τώρα εσφαλμένα πιστεύεις ότι είσαι μια μισή προσωπικότητα κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.
Εάν μιλούσαμε για διάγνωση αυθάιρετα θα έλεγα το άγχος του αποχωρισμού. αυτό μου έρχεται στο μυαλό. Αλλά αυτά είναι απλές ταμπέλες, για μένα η σχέση με τον αδερφό σου έχει κάποια κόστη.

---

Θεωρώ ότι έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες. Νιώθω σαν να ναι μια πλατωνική σχέση μαζί του από αυτή την άποψη.. ή σαν να χουν περάσει 40 χρόνια γάμου και να χουμε ξεχάσει ότι κάποτε γουστάραμε ο ένας τον άλλον. Η σχέση με μια γυναίκα μου φαίνεται ενδεχομένως δύσκολη επειδή ήδη έχω αυτόν που μου καλύπτει σχεδόν τα πάντα και χωρίς ρίσκο. Είμαι και κάπως δύσκολος στο να ανοιχτώ σαν άνθρωπος. Το αν εσφαλμένα ή όχι πιστεύω ότι είμαι μισή προσωπικότητα δεν το ξέρω.. αλλά έχουμε φτάσει σε σημείο να μιλάει τα μισά ο ένας τα μισά ο άλλος πολλές φορές. Ξέρω τι θα πει πριν το πει. Ακόμα και αν με πάρει τηλέφωνο ξέρω σε τι στάση βρίσκεται. Ξέρω πότε πληγώνεται. Επίσης δεν ξέρω γιατί η μανα μου πάντα προσπαθούσε να μας χωρίσει. Δλδ οκ τα περισσότερα αδέρφια σαν παιδιά στην καλύτερη παίζουν ξύλο.. εμείς όλη την ώρα παίζαμε επιτραπέζια, ζωγραίζαμε και στο δημοτικο ps2 και μποξ.. Τώρα πχ οταν τον έχω αγκγαλια η με εχει στα κρυφα.. λες και κανουμε εγκλημα. Και δεν ξερω τι φοβάται ότι είμαστε γκει; οτι θα πηδηχτουμε; (συγγνωμη για τη λεξη). Ορισμένες φορές κάπως φοβάμαι τι θα πει και αλλες θυμωνω γτ θεωρω δεν της πεφτει λογος.

Είστε ενήλικοι άνθρωποι, που σημαίνει πως η μητέρα σας μπορεί πλέον να σας συμβουλεύει μόνο.
Εσείς είστε υπέυθυνοι για τις ζωές σας και βλέπετε τι θα κάνετε.
Τώρα γιατί θέλει να σας χωρίσει, εάν θέλει κάτι τέτοιο, φαντάζομαι επειδή θέλει να φτιάξετε τις ζωές σας και να μην κολλάτε τόσο ο ένας στον άλλον.
Άμα δεν θες να αλλάξει η τωρινή κατάσταση, δεν θα αλλάξει.
Εάν δεν βρεις λόγους ικανούς για να θες να αλλάξεις, δεν θα αλλάξεις.
Εσύ αποφασίζεις εάν το θες ή εάν σου κάνει καλό.
Εγώ θα πρότεινα, αντί να κόψετε και αντί να είστε διαρκώς κολλημένοι ο ένας στον άλλο, να διαλέξεις μια οδό στη μέση.
Δηλαδή να συνεχίσει να είναι ο κολλητός σου φίλος αλλά και εσύ να βγεις λίγο από τη γυάλα και να δοκιμάσεις και νέους προορισμούς.
Ουτως η αλλως ο αδερφός σου ποτέ δεν θα μπορεί να σου καλύψει κάποιες άλλες ανάγκες, όπως τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα κλπ.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Προφανώς,δεν έχουν βάση αλλά με προβληματίζουν. Απλά το θέμα γάμου και αδερφός είναι κάτι που με προβληματίζει. Ο γάμος είναι μια δέσμευση και ο αδερφός μου μια ελευθερία. Τι εννοώ.. του λέω ότι θέλω χωρίς να το σκέφτομαι. Ξέρω απο πριν ότι δεν θέλει το κακό μου, οικονονικά δεν είχαμε και δεν θα έχουμε ποτέ οικονομικές διαφορές. Γενικά σαν να είμαι απόλυτα ο εαυτός μου μαζί του. Με μια σχέση μην πεις αυτό θα ζηλέψει μην πεις το άλλο θα στραβώσει. Ένας συγγενής μου έχει 2 παιδιά έχει παντρευτεί μια που δνε θέλω να τη χαρακτηρίσω και φοβάται ότι αν την χωρίσει όπως θέλει θα μείνει χωρίς παιδιά και θα πληρώνει και διατροφή ενώ δεν του περισσσεύουν. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος να αφήσω την ελευθερία μου μου για έναν γάμο. Το θέμα δεν είναι ο γάμος (το θέμα που άνοιξα) αλλά κατάμια έννοια συνδέεται. Ο αδερφός μου για μενα είναι η απόλυτη ελευθερία. Ίσως είμαι και στα "απόνερα" της προηγούμενης σχέσης μου και μου φαίνονται όλα δύσκολα. Καταπιέστηκα πολύ στην προηγούμενη σχέση μου ανεξαρτήτως αδερφού πολλές φορές. Ακόμα και στο τι θα φοράω.

Επίσης να πω ότι κάποιες φορές οι σχέσεις μας δεν τα πάνε τελείως καλά με εμένα ή με εκείνον. Και έχω ένα άγχος τι θα πει για την κοπέλα μου όταν έχω.

---

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Θεωρώ ότι έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες. Νιώθω σαν να ναι μια πλατωνική σχέση μαζί του από αυτή την άποψη.. ή σαν να χουν περάσει 40 χρόνια γάμου και να χουμε ξεχάσει ότι κάποτε γουστάραμε ο ένας τον άλλον. Η σχέση με μια γυναίκα μου φαίνεται ενδεχομένως δύσκολη επειδή ήδη έχω αυτόν που μου καλύπτει σχεδόν τα πάντα και χωρίς ρίσκο. Είμαι και κάπως δύσκολος στο να ανοιχτώ σαν άνθρωπος. Το αν εσφαλμένα ή όχι πιστεύω ότι είμαι μισή προσωπικότητα δεν το ξέρω.. αλλά έχουμε φτάσει σε σημείο να μιλάει τα μισά ο ένας τα μισά ο άλλος πολλές φορές. Ξέρω τι θα πει πριν το πει. Ακόμα και αν με πάρει τηλέφωνο ξέρω σε τι στάση βρίσκεται. Ξέρω πότε πληγώνεται. Επίσης δεν ξέρω γιατί η μανα μου πάντα προσπαθούσε να μας χωρίσει. Δλδ οκ τα περισσότερα αδέρφια σαν παιδιά στην καλύτερη παίζουν ξύλο.. εμείς όλη την ώρα παίζαμε επιτραπέζια, ζωγραίζαμε και στο δημοτικο ps2 και μποξ.. Τώρα πχ οταν τον έχω αγκγαλια η με εχει στα κρυφα.. λες και κανουμε εγκλημα. Και δεν ξερω τι φοβάται ότι είμαστε γκει; οτι θα πηδηχτουμε; (συγγνωμη για τη λεξη). Ορισμένες φορές κάπως φοβάμαι τι θα πει και αλλες θυμωνω γτ θεωρω δεν της πεφτει λογος.

---

απο εναν ξαδερφο που σκεφτεται οτι ΑΝ χωρισει θα πληρωνει διατροφη (για να μεγαλωνουν τα παιδια του θα την πληρωνει, ε; μην ξεχνιομαστε. αν δεν ηθελε να πληρωνει για τα παιδια του, να μην εκανε παιδια. δεν φταιει το διαζυγιο για το οτι πληρωνει τα εξοδα, αλλα το οτι τα εκανε), δεν βγαζεις συμπερασμα για το πως ειναι ολες οι γυναικες κι ολοι οι γαμοι του πλανητη.
για εμενα, ψαχνεις δικαιολογιες για να φτασεις στο προφανες συμπερασμα οτι με τον αδερφο σουειστε μια χαρα οι δυο σας, ευχαριστημενοι και αυταρκεις.
στο ειπα και πριν και δεν το προσεξες.
αν νομιζετε ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, οτι θελετε να ζησετε οι δυο σας κολλημενοι, χωρις αλλες σχεσεις, δικαιωμα σας. κλειστειτε σε ενα σπιτι και ζηστε μαζι για παντα.
σκεφτεται τα ιδια και ο αδερφος σου, ή θελει να κανει σχεσεις με γυναικες; εννοω, βαθιες σχεσεις, οχι πηδηματα.

δεν σου ειπε κανεις να παντρευτεις. ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ. ενα σωρο ανθρωποι δεν θελουν να παντρευτουν, χωρις να ειναι διδυμοι. τα εχεις κανει ολα ενα κουβαρι, και μια μας μιλας για διδυμους, μια για τους κινδυνους των σχεσεων και των γαμων.
μαλλον θα σου κανει καλο να πας σε εναν καλο ψυχοθεραπευτη να ξεμπερδεψεις το κουβαρι...

και οκ, μας εχεις ξαναπει για τις επιπτωσεις μιας σχεσης σου. ΜΙΑ σχεση ηταν, δεν ηταν δεκα. αν σε ενδιαφερει μια ωραια σχεση με γυναικα, επεδιωξε την. αν θες να ζησεις μπακουρι, δικαιωμα σου. μην βαζεις τον δερφο σου μπροστα ομως, ειναι δικη σου η αποφαση..

πολλοι βρισκονται μπροστα στην αποφαση να μην ζησουν για να μην παρουν ρισκα, μην το μεταθετεις στο θεμα των "διδυμων". αυτο κανεις στην ουσια. εσυ, εχεις σαν αποκουμπι τον αδερφο, καποιος αλλος εχει την μανα του. το ιδιο πραγμα ειναι σαν σταση. φοβασαι να ζησεις.

και ΟΧΙ, δεν πλακωνονται τα αλλα αδερφια, επειδη δεν ειναι διδυμα.... λαθος κανεις. εχει πααααρα πολλα αδερφια με υπεροχες σχεσεις, αλλα που ζουνε και κανονικες ζωες και αλλα σαν εσενα που φοβουνται να ζησουν..

η μανα σας προσπαθουσε να σας χωρισει γι αυτο ακριβως. για να μπορεσετε καποτε να ζησετε ανεξαρτητες ζωες, αγαπημενοι αλλα οχι κολλημενοι... να μπορεσετε να κανετε σχεσεις ΕΝΗΛΙΚΕΣ και με αλλους ανθρωπους. οχι να κοιμαστε μαζι σαν νεογεννητα.. απορω πως δεν το καταλαβες.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

απο εναν ξαδερφο που σκεφτεται οτι ΑΝ χωρισει θα πληρωνει διατροφη (για να μεγαλωνουν τα παιδια του θα την πληρωνει, ε; μην ξεχνιομαστε. αν δεν ηθελε να πληρωνει για τα παιδια του, να μην εκανε παιδια. δεν φταιει το διαζυγιο για το οτι πληρωνει τα εξοδα, αλλα το οτι τα εκανε), δεν βγαζεις συμπερασμα για το πως ειναι ολες οι γυναικες κι ολοι οι γαμοι του πλανητη.
για εμενα, ψαχνεις δικαιολογιες για να φτασεις στο προφανες συμπερασμα οτι με τον αδερφο σουειστε μια χαρα οι δυο σας, ευχαριστημενοι και αυταρκεις.
στο ειπα και πριν και δεν το προσεξες.
αν νομιζετε ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, οτι θελετε να ζησετε οι δυο σας κολλημενοι, χωρις αλλες σχεσεις, δικαιωμα σας. κλειστειτε σε ενα σπιτι και ζηστε μαζι για παντα.
σκεφτεται τα ιδια και ο αδερφος σου, ή θελει να κανει σχεσεις με γυναικες; εννοω, βαθιες σχεσεις, οχι πηδηματα.

δεν σου ειπε κανεις να παντρευτεις. ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ. ενα σωρο ανθρωποι δεν θελουν να παντρευτουν, χωρις να ειναι διδυμοι. τα εχεις κανει ολα ενα κουβαρι, και μια μας μιλας για διδυμους, μια για τους κινδυνους των σχεσεων και των γαμων.
μαλλον θα σου κανει καλο να πας σε εναν καλο ψυχοθεραπευτη να ξεμπερδεψεις το κουβαρι...

και οκ, μας εχεις ξαναπει για τις επιπτωσεις μιας σχεσης σου. ΜΙΑ σχεση ηταν, δεν ηταν δεκα. αν σε ενδιαφερει μια ωραια σχεση με γυναικα, επεδιωξε την. αν θες να ζησεις μπακουρι, δικαιωμα σου. μην βαζεις τον δερφο σου μπροστα ομως, ειναι δικη σου η αποφαση..

πολλοι βρισκονται μπροστα στην αποφαση να μην ζησουν για να μην παρουν ρισκα, μην το μεταθετεις στο θεμα των "διδυμων". αυτο κανεις στην ουσια. εσυ, εχεις σαν αποκουμπι τον αδερφο, καποιος αλλος εχει την μανα του. το ιδιο πραγμα ειναι σαν σταση. φοβασαι να ζησεις.

και ΟΧΙ, δεν πλακωνονται τα αλλα αδερφια, επειδη δεν ειναι διδυμα.... λαθος κανεις. εχει πααααρα πολλα αδερφια με υπεροχες σχεσεις, αλλα που ζουνε και κανονικες ζωες και αλλα σαν εσενα που φοβουνται να ζησουν..

η μανα σας προσπαθουσε να σας χωρισει γι αυτο ακριβως. για να μπορεσετε καποτε να ζησετε ανεξαρτητες ζωες, αγαπημενοι αλλα οχι κολλημενοι... να μπορεσετε να κανετε σχεσεις ΕΝΗΛΙΚΕΣ και με αλλους ανθρωπους. οχι να κοιμαστε μαζι σαν νεογεννητα.. απορω πως δεν το καταλαβες.

---

Θεωρώ απλά ότι στο θέμα του διαζυγίου τα πράγματα είναι πιο άσχημα για τον άντρα γιατί επιμέλεια παιδιών σχεδόν ποτέ δεν θα πάρει ασχέτως αν πολλές φορές η μάνα δεν είναι κατάλληλη και παράλληλα πληρώνει και διατροφή η οποία πολλές φορές δεν καταλήγει εκεί που θα έπρεπε. αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας ούτε είπα δεν θα παντρευτώ για αυτό το λόγο.

Επίσης και εγώ έχω κάνει μακροχρόνια και σοβαρή σχέση δεν σκέφτομαι μόνο το πήδημα. Η σχέση ήταν 5-6 χρόνια και εγώ είμαι 28 πιο πριν δεν είχα κάνει κάτι πιο σοβαρό.

Πλακώνονται σαν παιδιά εννοοούσα όχι πλακώνονται σαν ενήλικες. Συνήθως αυτά που δεν τα πάνε καλά απλά κόβουν επαφές. ούτε φοβάμαι να ζήσω και δεν είσαι σε θέση να ξέρεις τι φοβάμαι και τι όχι οπότε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς κράτα τες για τον εαυτό σου.Εγώ αυτό που λέω είναι ότι έχω ένα κόλλημα με τον αδερφό μου, από τη μια δεν υπάρχει κάποιος λόγος του στυλ δεν μου φέρεται καλά,με εκμεταλλεύεται ή είναι τοξική αυτή η σχέση και από την άλλη θέλω να ερωτευτώ και να κάνω οικογένεια.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Θεωρώ απλά ότι στο θέμα του διαζυγίου τα πράγματα είναι πιο άσχημα για τον άντρα γιατί επιμέλεια παιδιών σχεδόν ποτέ δεν θα πάρει ασχέτως αν πολλές φορές η μάνα δεν είναι κατάλληλη και παράλληλα πληρώνει και διατροφή η οποία πολλές φορές δεν καταλήγει εκεί που θα έπρεπε. αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας ούτε είπα δεν θα παντρευτώ για αυτό το λόγο.

Επίσης και εγώ έχω κάνει μακροχρόνια και σοβαρή σχέση δεν σκέφτομαι μόνο το πήδημα. Η σχέση ήταν 5-6 χρόνια και εγώ είμαι 28 πιο πριν δεν είχα κάνει κάτι πιο σοβαρό.

Πλακώνονται σαν παιδιά εννοοούσα όχι πλακώνονται σαν ενήλικες. Συνήθως αυτά που δεν τα πάνε καλά απλά κόβουν επαφές. ούτε φοβάμαι να ζήσω και δεν είσαι σε θέση να ξέρεις τι φοβάμαι και τι όχι οπότε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς κράτα τες για τον εαυτό σου.Εγώ αυτό που λέω είναι ότι έχω ένα κόλλημα με τον αδερφό μου, από τη μια δεν υπάρχει κάποιος λόγος του στυλ δεν μου φέρεται καλά,με εκμεταλλεύεται ή είναι τοξική αυτή η σχέση και από την άλλη θέλω να ερωτευτώ και να κάνω οικογένεια.

---

αυτο ακριβως ειπα. οτι αν δεν σκεφτεσαι μονο το πηδημα, χρειαζεται να εισαι αυτονομη προσωπικοτητα και οχι κολλημενος με εναν ανθρωπο, για να κανεις μια σχεση που θα κρατησει, πιθανον να κανεις οικογενεια κλπ.

το θεμα του διαζυγιου εσυ το ανεφερες, οχι εγω. δεν μπορεις να βγαζεις συμπερασματα απο εναν κακο γαμο που ξερεις.
μακαρι να δινουν και στους μπαμπαδες τα παιδια, κρινοντας αντικειμενικα ποις ειναι πιο καταλληλος, δεν διαφωνω σε αυτο. αυτο που λεω ειναι οτι και τωρα πληρωνει για τα παιδια, κι αν χωρισει θα πληρωνει. υποχρεωση του ειναι. το που πανε τα λεφτα, ειναι αλλο θεμα. αυτο δεν διασφαλιζεται οταν υπαρχει διαζυγιο. υποτιθεται οτι και η μανα τους ενδιαφερεται γι αυτα, οποτε δεν θα τα αφησει να πεινανε για να παρει τα λεφτα. για περισσοτερο ελεγχο, πρεπει να το σκεφτονται πριν κανουν παιδια με ακαταλληλο συντροφο, οχι μετα.

το ξερω οτι ειπες για τα παιδια αδελφια. κι εγω για παιδια ειπα. δεν μαλωνουν καθολου ΟΛΑ τα αδερφια. καποια ειναι πολυ αγαπημενα και παιζουν μαζι, εχουν στηριξη μεταξυ τους κλπ. απορω πως δεν το ξερεις... ναι , ΚΑΠΟΙΑ μαλωνουν. επειδη καποια μαλωνουν, δεν σημαινει το να κοιμομαστε με τα αδερφια μας μεχρι την συνταξη, χρειαζεται για να ειμαστε αγαπημενοι. μπορουμε να εχουμε τελειες σχεσεις και σαν αυτονομα ατομα.

δεν ειναι κατηγοριες, συμπερασματα ειναι απο αυτα που μονος σου, λες. εσυ ειπες οτι δεν θελεις να ρισκαρεις το αποτελεσμα μιας σχεσης ενω με τον αδερφο νοιωθεις οτι δεν ρισκαρεις κατι. δεν το ειπα εγω.
πιο καταλληλα συμπερασματα και πιο καταλληλο τροπο να στα επικοινωνησουν θα βρεις σε καλους ψυχοθεραπευτες, οχι σε αγνωστους απο το ιντερνετ.

Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα μηνύματα, όμως αυτό που θέλω να σου πω για αρχή είναι ότι είναι αξία ανεκτίμητη να είσαι δεμένος με τον αδερφό σου. Αυτό δυστυχώς δεν είναι τόσο δεδομένο πλέον και πολλές φορές ακόμα και αδέρφια που φαινομενικά έχουν καλές, πίσω από τις κλειστές πόρτες δεν τα βρίσκουν. Έχεις έναν σύμμαχο για όλη σου τη ζωή! Περιέργως δεν εκπλήσσομαι τόσο από το πρόβλημα που θέτεις, γιατί έχω διαβάσει για τη στενή σχέση που αναπτύσσουν τα δίδυμα αδέρφια. Φυσικά, η δική σας σχέση φαίνεται πιο στενή από ό,τι πρέπει, σε ύποπτο βαθμό ίσως για τους τρίτους, αλλά εάν ο καθένας έχει την ερωτική του ζωή και είστε στρέιτ, όλα είναι καλά πιστεύω. Είναι δύσκολο να αλλάξεις μια συνήθεια χρόνων. Πιστεύω όμως ότι η ιδανικότερη λύση, για το δικό σας καλό, είναι να ψάξετε και να μείνετε σε διαφορετικά σπίτια. Αυτό θα γίνει και αργά ή γρήγορα λόγω οικογένειας. Φυσικά θα είστε κοντά, θα μιλάτε στο τηλ, θα συναντιέστε συχνά, αλλά χρειάζονται και όρια, γιατί όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται να έχεις γυναίκα και παιδιά και τον αδερφό σου μέσα στο σπίτι. Πρέπει να είστε χωριστά αλλά πάντα θα είστε αγαπημένοι!

Quote:

---

Originally Posted by Be_brave

Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα μηνύματα, όμως αυτό που θέλω να σου πω για αρχή είναι ότι είναι αξία ανεκτίμητη να είσαι δεμένος με τον αδερφό σου. Αυτό δυστυχώς δεν είναι τόσο δεδομένο πλέον και πολλές φορές ακόμα και αδέρφια που φαινομενικά έχουν καλές, πίσω από τις κλειστές πόρτες δεν τα βρίσκουν. Έχεις έναν σύμμαχο για όλη σου τη ζωή! Περιέργως δεν εκπλήσσομαι τόσο από το πρόβλημα που θέτεις, γιατί έχω διαβάσει για τη στενή σχέση που αναπτύσσουν τα δίδυμα αδέρφια. Φυσικά, η δική σας σχέση φαίνεται πιο στενή από ό,τι πρέπει, σε ύποπτο βαθμό ίσως για τους τρίτους, αλλά εάν ο καθένας έχει την ερωτική του ζωή και είστε στρέιτ, όλα είναι καλά πιστεύω. Είναι δύσκολο να αλλάξεις μια συνήθεια χρόνων. Πιστεύω όμως ότι η ιδανικότερη λύση, για το δικό σας καλό, είναι να ψάξετε και να μείνετε σε διαφορετικά σπίτια. Αυτό θα γίνει και αργά ή γρήγορα λόγω οικογένειας. Φυσικά θα είστε κοντά, θα μιλάτε στο τηλ, θα συναντιέστε συχνά, αλλά χρειάζονται και όρια, γιατί όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται να έχεις γυναίκα και παιδιά και τον αδερφό σου μέσα στο σπίτι. Πρέπει να είστε χωριστά αλλά πάντα θα είστε αγαπημένοι!

---

Η αλήθεια είναι ότι με στεναχωρεί δύο αδέρφια να μην έχουν καλές σχέσεις. Και το βλέπω από τα αδέρφια του πατέρα μου που είναι το χειρότερο είδος διπόδων που έχω γνωρίσει. Από την άλλη ο αδερφός της μητέρας μου ενώ μεταξύ τους δεν έχω δει κάτι (είναι φουλ αγαπημένοι μιλάνε στο τηλ κτλ αλλά δεν επισκέπτεται και συχνά) σε οποιαδήποτε δυσκολία είναι άνθρωπος που χωρίς να πει τίποτα απλά είναι εκεί,σε στηρίζει και το ξέρεις.

Τώρα αν είχα γυναίκα και παιδιά προφανώς θα έμενα μαζί τους. Θα θελα απλα να ήταν κάπου κοντά ο αδερφός μου όχι στην άλλη άκρη της πόλης. Αν και λογικά δεν θα φύγουμε από την περιοχή μας πιστεύω γιατί την αγαπάμε πολύ. Εκτός αν παντρευτώ καμία πάμπλουτη και με πάει στο Ντουμπάι αλλά δεν είναι στα σχέδια μου :P

Aυτός ο ύποπτος βαθμός από τρίτους με τρελαίνει.. δλδ πραγματικά επειδή κανείς δεν το λέει αλλά πάντα το υπανίσσσονται.., δλδ οτι τι οτι τον εχω πιάσει γκόμενο; Str8 είμαστε και οι 2.. αν δεν υπηρχε και η καραντινα ενδεχομενως να ειχαμε και σεξουαλική ζωή.. αλλά τώρα τιποτα :P

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Η αλήθεια είναι ότι με στεναχωρεί δύο αδέρφια να μην έχουν καλές σχέσεις. Και το βλέπω από τα αδέρφια του πατέρα μου που είναι το χειρότερο είδος διπόδων που έχω γνωρίσει. Από την άλλη ο αδερφός της μητέρας μου ενώ μεταξύ τους δεν έχω δει κάτι (είναι φουλ αγαπημένοι μιλάνε στο τηλ κτλ αλλά δεν επισκέπτεται και συχνά) σε οποιαδήποτε δυσκολία είναι άνθρωπος που χωρίς να πει τίποτα απλά είναι εκεί,σε στηρίζει και το ξέρεις.

Τώρα αν είχα γυναίκα και παιδιά προφανώς θα έμενα μαζί τους. Θα θελα απλα να ήταν κάπου κοντά ο αδερφός μου όχι στην άλλη άκρη της πόλης. Αν και λογικά δεν θα φύγουμε από την περιοχή μας πιστεύω γιατί την αγαπάμε πολύ. Εκτός αν παντρευτώ καμία πάμπλουτη και με πάει στο Ντουμπάι αλλά δεν είναι στα σχέδια μου :P

Aυτός ο ύποπτος βαθμός από τρίτους με τρελαίνει.. δλδ πραγματικά επειδή κανείς δεν το λέει αλλά πάντα το υπανίσσσονται.., δλδ οτι τι οτι τον εχω πιάσει γκόμενο; Str8 είμαστε και οι 2.. αν δεν υπηρχε και η καραντινα ενδεχομενως να ειχαμε και σεξουαλική ζωή.. αλλά τώρα τιποτα :P

---

Το θέμα είναι οι τρίτοι δηλαδή; Μη σκας φίλε μου. Η κοινωνία δυστυχώς έτσι είναι, προσπαθεί να σε χτυπήσει εκεί που βλέπει κάτι που δεν θεωρεί νορμαλ και θέλει να πληγώσει. Για τις χαρές μας όμως πόσοι άραγε θα ασχοληθούν; Μόνο η ανθρωποφαγία έχει ενδιαφέρον στις μέρες.

Αλλά οι τρίτοι πώς σας παρατηρούν; Εντάξει, είναι εύκολο να δείξεις ότι κρατάς αποστάσεις σε τρίτους.

Quote:

---

Originally Posted by Be_brave

Το θέμα είναι οι τρίτοι δηλαδή; Μη σκας φίλε μου. Η κοινωνία δυστυχώς έτσι είναι, προσπαθεί να σε χτυπήσει εκεί που βλέπει κάτι που δεν θεωρεί νορμαλ και θέλει να πληγώσει. Για τις χαρές μας όμως πόσοι άραγε θα ασχοληθούν; Μόνο η ανθρωποφαγία έχει ενδιαφέρον στις μέρες.

Αλλά οι τρίτοι πώς σας παρατηρούν; Εντάξει, είναι εύκολο να δείξεις ότι κρατάς αποστάσεις σε τρίτους.

---

Τρίτους θεωρώ οποιονδήποτε άλλο εκτός από εμάς τους 2. Γονείς, συγγενείς κτλ. Ότι τα παιδιά δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν, ότι είναι κολλημενα με τη μάνα τους (ούτε καν), ότι άντρες είναι πρέπει να παντρευτούν και διάφορες μαλακίες. Δουλέματα από θείους που ρωτάνε κακοπροαίρετα αν πιάσαμε κοριούς, αν κοιμόμαστε ακόμα μαζί (γιατί παιδιά στο χωριό έτσι ήμασταν) και βλακείες.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Τρίτους θεωρώ οποιονδήποτε άλλο εκτός από εμάς τους 2. Γονείς, συγγενείς κτλ. Ότι τα παιδιά δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν, ότι είναι κολλημενα με τη μάνα τους (ούτε καν), ότι άντρες είναι πρέπει να παντρευτούν και διάφορες μαλακίες. Δουλέματα από θείους που ρωτάνε κακοπροαίρετα αν πιάσαμε κοριούς, αν κοιμόμαστε ακόμα μαζί (γιατί παιδιά στο χωριό έτσι ήμασταν) και βλακείες.

---

Καλημερα!
Σε διαβάζω τόσες μέρες και σκεφτόμουν να μιλήσω ή όχι.
Αυτή τη σχέση που έχετε την καταλαβαίνω, αλλά μέχρι ένα σημείο.
Είχα (και το συνεχίζουμε) την ίδια σχέση με την ξαδέρφη μου. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη από μένα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εγώ πήγαινα πακέτο μαζί της. Ήταν πολύ λίγες οι ώρες που περνούσαμε χώρια. Και ναι, κάναμε μπάνιο μαζί και κοιμομασταν μαζί, τρώγαμε στο ίδιο πιάτο, ειχαμε τα ίδια ρούχα. Το μπάνιο μαζί το σταματήσαμε κάπου στα 16-17. Τα άλλα τα συνεχίζουμε όποτε μας δίνεται η ευκαιρία.

Απλά εσύ το απογειωσες με αυτό που λες για γυναίκες, σχέση, γάμο κτλ.
Δεν ξέρω αν σε βοηθάω ή σε μπερδεύω χειρότερα, αλλά αυτό που έχεις ναι είναι εξάρτηση. Το θέμα είναι αν θα μπορούσες να το διαχειριστεις σε περίπτωση που παντρευτείς ή κάνεις σοβαρή σχέση.
Και αυτό που λες για σχόλια τρίτων, το έχουμε ζήσει και το ζούμε ακόμα. Και είμαστε και οι δύο πλέον παντρεμενες με παιδια. Αλλά όταν είναι να γίνει κάτι, πχ ένας γάμος και έρθει πρόσκληση, θα είναι αυτονόητο ότι ή θα "πάμε" ή δεν πάμε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πάει κάπου μόνο μια από μας. Και δεν λέω ότι είναι το άλλο μου μισό, λεω ότι είναι ο άλλος μου εαυτός. Και όταν παντρεύτηκε, γιατί παντρεύτηκε πρώτη, είπε στον άντρα της ότι αν προσπαθήσει να την αναγκάσει να ξεκοψει από μένα, θα είναι χαμένος. Το ίδιο έκανα και εγώ όταν ήρθε η σειρά μου.
Ακούγεται άρρωστο, το ξέρω, αλλά δεν είναι. Δεν θα αφήσει τον άντρα της να έρθει να κοιμηθεί μαζί μου, αλλά όταν μαζευόμαστε στο πατρικό της (το οποίο το ονομάζουμε πατρικό "μας") ναι, θα κοιμηθούμε μαζί. Οι γονείς μας το έχουν δεχτεί, και οι άντρες επίσης αν και στην αρχή νευριαζαν. Για τους άλλους απλά δεν μας απασχολεί.
Αλλά θέλει μέτρο. Όχι να αφήσεις κάθε βράδυ την γυναίκα σου για να κοιμηθείς με τον αδερφό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Καλημερα!
Σε διαβάζω τόσες μέρες και σκεφτόμουν να μιλήσω ή όχι.
Αυτή τη σχέση που έχετε την καταλαβαίνω, αλλά μέχρι ένα σημείο.
Είχα (και το συνεχίζουμε) την ίδια σχέση με την ξαδέρφη μου. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη από μένα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εγώ πήγαινα πακέτο μαζί της. Ήταν πολύ λίγες οι ώρες που περνούσαμε χώρια. Και ναι, κάναμε μπάνιο μαζί και κοιμομασταν μαζί, τρώγαμε στο ίδιο πιάτο, ειχαμε τα ίδια ρούχα. Το μπάνιο μαζί το σταματήσαμε κάπου στα 16-17. Τα άλλα τα συνεχίζουμε όποτε μας δίνεται η ευκαιρία.

Απλά εσύ το απογειωσες με αυτό που λες για γυναίκες, σχέση, γάμο κτλ.
Δεν ξέρω αν σε βοηθάω ή σε μπερδεύω χειρότερα, αλλά αυτό που έχεις ναι είναι εξάρτηση. Το θέμα είναι αν θα μπορούσες να το διαχειριστεις σε περίπτωση που παντρευτείς ή κάνεις σοβαρή σχέση.
Και αυτό που λες για σχόλια τρίτων, το έχουμε ζήσει και το ζούμε ακόμα. Και είμαστε και οι δύο πλέον παντρεμενες με παιδια. Αλλά όταν είναι να γίνει κάτι, πχ ένας γάμος και έρθει πρόσκληση, θα είναι αυτονόητο ότι ή θα "πάμε" ή δεν πάμε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πάει κάπου μόνο μια από μας. Και δεν λέω ότι είναι το άλλο μου μισό, λεω ότι είναι ο άλλος μου εαυτός. Και όταν παντρεύτηκε, γιατί παντρεύτηκε πρώτη, είπε στον άντρα της ότι αν προσπαθήσει να την αναγκάσει να ξεκοψει από μένα, θα είναι χαμένος. Το ίδιο έκανα και εγώ όταν ήρθε η σειρά μου.
Ακούγεται άρρωστο, το ξέρω, αλλά δεν είναι. Δεν θα αφήσει τον άντρα της να έρθει να κοιμηθεί μαζί μου, αλλά όταν μαζευόμαστε στο πατρικό της (το οποίο το ονομάζουμε πατρικό "μας") ναι, θα κοιμηθούμε μαζί. Οι γονείς μας το έχουν δεχτεί, και οι άντρες επίσης αν και στην αρχή νευριαζαν. Για τους άλλους απλά δεν μας απασχολεί.
Αλλά θέλει μέτρο. Όχι να αφήσεις κάθε βράδυ την γυναίκα σου για να κοιμηθείς με τον αδερφό σου.

---

Χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος αρχικά. Με τις σχέσεις των γυναικών είμαι λίγο μπερδεμένος. Από τη μια υποτίθεται λένε τα πάντ μεταξύ τους είναι άνετες να είναι και γυμνές ξερω γω η μια με την αλλη και να λενε διαφορα προσωπικά από την άλλη υπάρχει και η κατηγορία "άσπονδες φίλες". Εμείς έχουμε καιρό να πάμε σε γάμους από τότε που η μάνα μας έσερνε εμάς και τον μπαμπά με το ζόρυ χαχα. Ούτε εγώθα άφηνα τη γυναίκα για να κοιμηθώ μαζί του. Βέβαια για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θα ήμουν λίγο "ζηλιάρης" με την έννοια ότι θα ήθελα πιο πολύ από οτιδήποτε να αγαπάει εμένα και μετα όλους τους άλλους.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος αρχικά. Με τις σχέσεις των γυναικών είμαι λίγο μπερδεμένος. Από τη μια υποτίθεται λένε τα πάντ μεταξύ τους είναι άνετες να είναι και γυμνές ξερω γω η μια με την αλλη και να λενε διαφορα προσωπικά από την άλλη υπάρχει και η κατηγορία "άσπονδες φίλες". Εμείς έχουμε καιρό να πάμε σε γάμους από τότε που η μάνα μας έσερνε εμάς και τον μπαμπά με το ζόρυ χαχα. Ούτε εγώθα άφηνα τη γυναίκα για να κοιμηθώ μαζί του. Βέβαια για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θα ήμουν λίγο "ζηλιάρης" με την έννοια ότι θα ήθελα πιο πολύ από οτιδήποτε να αγαπάει εμένα και μετα όλους τους άλλους.

---

Φιλε μου μην συγκρινεις την περιπτοση σου με της Αλεξιας, αλλο πραμα γυναικα με γυναικα κι αλλο ανδρας με ανδρα.Ακομα και σε φαση απολυτου ομοφυλου ζευγαριου να το δεις,απο κοινωνικης πλευρας δλδ το ανδρικο ζευγαρι φαινεται πιο ασχημο απο το γυναικιο για τον παναρχαιο λογο του οτι η γυναικες μπορουν να κρατησουν εαν το θελησουν βεβαια την θυληκοτητα τους και σαν λεσβιες σε αντιθεση με εμας που δεν μπορουμε να κρατησουμε τον ανδρισμο μας και την ελξη μας προς το γυναικιο φιλο οσο ειμαστε ομοφυλοφυλοι.
Βεβαια εσυ εν εισαι κι το παραδηγμα ηταν ασχετο με εσενα απλα ηθελα να σου αναφερω την κοινωνικη οπτικη. Νομιζω οτι το θεμα το δικο σου πρεπει να το κουβεντιασεις με τον αδελφο σου σε ολες τις πτυχες του και χωρις κανενα νταμπου.Πρεπει δλδ να του πεις επακριβως τα αισθηματα σου , οτι δλδ ζηλευεις , η οτι σου αρεσει να ειτε μαζι συνεχως.Ειναι σημαντικο να μαθεις λεπτομερος το πως νιωθει αυτος για τα ιδια θεματα με εσενα και πως το βλεπει το θεμα και στο μλον.
Μην ξεχνας κι κατι αλλο, την δυναμη της συνηθειας , μπορει να μην την βλεπεις σοβαρη αλλα ειναι παρα πολυ, εαν για ποιοδηπωτε λογο συνβει να απομακρινθητε για κανα 2 χρονια θα δεις οτι μετα θα ειναι πολυ αλλιως τα πραγματα κι για εσενα κι για αυτον.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος αρχικά. Με τις σχέσεις των γυναικών είμαι λίγο μπερδεμένος. Από τη μια υποτίθεται λένε τα πάντ μεταξύ τους είναι άνετες να είναι και γυμνές ξερω γω η μια με την αλλη και να λενε διαφορα προσωπικά από την άλλη υπάρχει και η κατηγορία "άσπονδες φίλες". Εμείς έχουμε καιρό να πάμε σε γάμους από τότε που η μάνα μας έσερνε εμάς και τον μπαμπά με το ζόρυ χαχα. Ούτε εγώθα άφηνα τη γυναίκα για να κοιμηθώ μαζί του. Βέβαια για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θα ήμουν λίγο "ζηλιάρης" με την έννοια ότι θα ήθελα πιο πολύ από οτιδήποτε να αγαπάει εμένα και μετα όλους τους άλλους.

---

Κοίτα δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με το "ασπονδες φίλες"... Βασικά εγώ έτσι έμαθα την ζωή μου. Δηλαδή δεν ξέρω την ζωή μου χωρίς εκείνην.
Αυτό με την "ζηλια" που λες το είχα και εγώ σαν φόβο μέσα μου. Αλλά σε όλες τις σχέσεις της, ακόμα και στο γάμο της πάντα το ένιωθα ότι αγαπάει εμένα πιο πολύ. Ακούγεται εγωιστικό. Με το πέρασμα των χρόνων και μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι είναι άλλη αγάπη για μένα και εντελώς άλλη για τον άντρα της.
Καλά, για τα παιδιά μας δεν το συζητώ. Όταν μαζευόμαστε είτε φροντίζω δικό μου παιδί είτε δικό της είναι το ίδιο και το αυτό... Το ίδιο και εκείνη.
Και εμείς μικρές ή θα κοιμομασταν σπίτι μου ή σπίτι της. Αλλά ποτέ χώρια.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Φιλε μου μην συγκρινεις την περιπτοση σου με της Αλεξιας, αλλο πραμα γυναικα με γυναικα κι αλλο ανδρας με ανδρα.Ακομα και σε φαση απολυτου ομοφυλου ζευγαριου να το δεις,απο κοινωνικης πλευρας δλδ το ανδρικο ζευγαρι φαινεται πιο ασχημο απο το γυναικιο για τον παναρχαιο λογο του οτι η γυναικες μπορουν να κρατησουν εαν το θελησουν βεβαια την θυληκοτητα τους και σαν λεσβιες σε αντιθεση με εμας που δεν μπορουμε να κρατησουμε τον ανδρισμο μας και την ελξη μας προς το γυναικιο φιλο οσο ειμαστε ομοφυλοφυλοι.
Βεβαια εσυ εν εισαι κι το παραδηγμα ηταν ασχετο με εσενα απλα ηθελα να σου αναφερω την κοινωνικη οπτικη. Νομιζω οτι το θεμα το δικο σου πρεπει να το κουβεντιασεις με τον αδελφο σου σε ολες τις πτυχες του και χωρις κανενα νταμπου.Πρεπει δλδ να του πεις επακριβως τα αισθηματα σου , οτι δλδ ζηλευεις , η οτι σου αρεσει να ειτε μαζι συνεχως.Ειναι σημαντικο να μαθεις λεπτομερος το πως νιωθει αυτος για τα ιδια θεματα με εσενα και πως το βλεπει το θεμα και στο μλον.
Μην ξεχνας κι κατι αλλο, την δυναμη της συνηθειας , μπορει να μην την βλεπεις σοβαρη αλλα ειναι παρα πολυ, εαν για ποιοδηπωτε λογο συνβει να απομακρινθητε για κανα 2 χρονια θα δεις οτι μετα θα ειναι πολυ αλλιως τα πραγματα κι για εσενα κι για αυτον.

---

Αρχικά δεν τον έχω πιάσει γκόμενο..Φίλους γκει δεν έχω πάντως μια χαρα αρρενωπούς γκει εχω δει και μια χαρά ανδροπρεπείς γυναίκες. Βασικά δεν νομιζω να απομακρυνθουμε γιατι οι ζωές μας είναι ψιλοσταθερές.. αλλά και να μην ήταν θα το επεδιώκαμε. Απλά με κάνει χαρούμενο το να μαι μαζι του και επειδή ξερω τον κανω και εγω χαρουμενο, μαρεσει πολυ να τον βλέπω ευτυχισμσένο. Κάπως έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by flame92

Αρχικά δεν τον έχω πιάσει γκόμενο..Φίλους γκει δεν έχω πάντως μια χαρα αρρενωπούς γκει εχω δει και μια χαρά ανδροπρεπείς γυναίκες. Βασικά δεν νομιζω να απομακρυνθουμε γιατι οι ζωές μας είναι ψιλοσταθερές.. αλλά και να μην ήταν θα το επεδιώκαμε. Απλά με κάνει χαρούμενο το να μαι μαζι του και επειδή ξερω τον κανω και εγω χαρουμενο, μαρεσει πολυ να τον βλέπω ευτυχισμσένο. Κάπως έτσι.

---

δειχνεις να εχεις ενα εντονο αγχος για να μην απομακρυνθειτε.
δεν υπαρχει λογος να απομακρυνθειτε αν δεν το θελετε. γιατι αγχωνεσαι τοσο;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δειχνεις να εχεις ενα εντονο αγχος για να μην απομακρυνθειτε.
δεν υπαρχει λογος να απομακρυνθειτε αν δεν το θελετε. γιατι αγχωνεσαι τοσο;

---

Περισσότερο έχω άγχος αν θα είναι καλά. Το έχω γενικά για τους ανθρώπους μου γιατί μου έχουν συμβεί διάφορα. Με αγχώνει λίγο ότι αλλάζουμε πάλι φάση στη ζωή μας. Γενικά από παιδί χώριζα τη ζωή μου σε φάσεις. Περάσαμε τη φάση δημοτικού, περάσαμε τη φάση σχολείου,περάσαμε τη φάση φοιτητές. Αλλά αυτές οι φάσεις ήταν σταθερές και κάπως προδιαγεγραμμένες. Ούτε θα αλλάζαμε σπίτι,ούτε έπαιζε να παντρευόμασταν ούτε θα δουλεύαμε. Προσπαθώ να συνηθίσω και ότι δεν είμαι φοιτητής και είναι περίεργο.