Παιρνεις φαρμακευτική αγωγή ή την παλεύεις μόνη σου? Επειδή είπες για ψυχίατρο. Και αν παίρνεις φαρμακο δεν είσαι καλά?Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Printable View
Παιρνεις φαρμακευτική αγωγή ή την παλεύεις μόνη σου? Επειδή είπες για ψυχίατρο. Και αν παίρνεις φαρμακο δεν είσαι καλά?Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Οχι δεν παίρνω τίποτα. Γενικά δεν έχω πάρει φάρμακα. Έχω πάει σε ψυχίατρο αλλά επιμένει ότι έχω μόνο κατάθλιψη και ότι αν πάρω φάρμακα το μόνο που θα καταφέρω (και αν) θα είναι να είμαι πιο ήρεμη. Κατά τη γνώμη του, μεγάλο μέρος της αρνητικοτητας και οι λάθος σκέψεις έρχονται από τα πολλά παιδικά τραύματα που έχω. Είναι πάρα πολλά. Πρέπει λέει να τα συζητήσω πολύ ανοιχτά. Εγώ αυτό δεν το κάνω γιατί δεν θέλω, επειδή δεν μου αρέσει να είμαι "κλαψιαρα" (και αυτό είναι λάθος σκεψη)...Quote:
Originally Posted by Hope 2
Πάντως την παλεύω (ακόμα) χωρίς φάρμακα.
Καλημέρα ! Τίποτα κορίτσι μου και πραγματικά χαίρομαι πολύ αν σε βοηθάμε έστω και από εδώ .Quote:
Originally Posted by Hope 2
Ότι χρειαστείς εδώ είμαστε μην διστάζεις να μοιράζεσαι είναι το καλύτερο φάρμακο για όλα!!
Λάθος για ποιον Αλεξία ?Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Για εσένα ή για τους άλλους που δεν δέχονται με τίποτα ότι ένα τραυματικό γεγονός είναι καλύτερα να το αφομοιώσουμε και να μάθουμε να ζούμε με αυτό και όχι να ερχόμαστε συνέχεια αντιμέτωποι και να μας κάνει χειρότερα αντί για καλύτερα ?
Όταν κάνουμε κάτι με το ζόρι διαπίστωσες και εσύ η ίδια ότι σε κάνει χειρότερο όταν φεύγεις από τον ψυχολόγο και όχι καλύτερα ...
Νομίζω ότι σε αυτό εξακολουθείς να είσαι λάθος και μάλιστα είδες ότι αρκετοί συμφωνούμε σε αυτό ,πλην ελαχίστων περιπτώσεων που είδες σε τι κατάσταση είναι ...
Αφομοιώνεις ή αποβάλλεις ..και τα δύο όμως χρειάζονται πολύ δουλειά αυτό είναι το κοινό όλων τους !
Καλημερα. Αυτό με τον ψυχολόγο είναι σχετικό. Σε άλλους δουλεύει και σε άλλους όχι. Δεν ξέρω. Εγώ είμαι μια χαρά, όσο μιλάμε για το παρόν η για λίγο καιρό πριν. Αν πάμε στην παιδική ηλικία θέλω να φύγω τρέχοντας. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση. Και δεν είναι ένας ψυχολόγος. Τόσους έχω αλλάξει και μετά τα παράτησα.Quote:
Originally Posted by Marilou
Είπα δεν θέλω να μιλήσω γιατί δεν θέλω να είμαι κλαψιαρα. Είπα ότι είναι λάθος σκέψη γιατί όποιος συζητάει δεν θα πει ότι είναι κλαψιάρης. Δηλαδή εγώ για τον εαυτό μου το βλέπω λάθος. (Όπως και αυτό με την αγκαλιά, θυμάσαι?)
Φυσικά και θυμάμαι όπως θυμάμαι και την δική σου κατάσταση από την πρώτη μέρα και μιλούσαμε και σου έλεγα τόσα πολλά μη γνωρίζοντας φυσικά την μετεπειτα κατάληξη ....Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Θυμάσαι που σου έλεγα μην πιέζεσαι όσο και αν κάποιο σε πίεζαν για τον ψυχολόγο ..
Ήμουν αυτή που σου είπα άστο να φύγει μην πας ...και έπεσαν να με φάνε κάνοντας με να νοιωθω εγώ μετά τύψεις ...
Τι να κάνουμε η ψυχοθεραπεία σε κάποιος δεν βοηθάει ..ίσα ίσα βλέπεις ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που τους κάνει ακόμα πιο έρμαιο αυτής και εκδηλώνουν άκρως εξαρτημένες συμπεριφορές που μόνο καλό δεν τους κάνουν ...
Κλαψιαρα γίνεσαι σε άλλες περιπτώσεις και τις ξέρεις και αυτές πολύ καλά ....δεν χρειάζεται να επαναλαμβανομαστε και μάλιστα σου είπα εκεί δύναμη και πεισμα ..δεν είναι αυτές συμπεριφορές που αρμόζουν σε ανθρώπους που θέλουν να πάνε παρακάτω..
Μόνο για μίζερους που πατάνε πάνω σε αυτές να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ...
Ναι !να το συζητήσεις μια άντε δύο φορές και δικαιολογενα να βγάζεις παράπονα ,όχι όμως κλαψα έχει μεγάλη διαφορά ...
Η αγκαλιά το λέω είναι φάρμακο και οποίος δεν την ξέρει δεν ξέρει και δεν μπορεί να αγαπήσει δυστηχως ..
Πρέπει όμως να την ζητάμε στο είπα ..ο άλλος δεν είναι μάντης ..
Το να πεις στον άντρα σου αγάπη μου δεν είμαι καλά και απλά να κουρνιασεις εκεί δεν είναι ζητιανιά ούτε αδυναμία ..
Θάρρος χρειάζεται να γίνει και αυτό ...
Δεν ξέρω πραγματικά εγώ σου είπα αυτό το πράγμα τον άλλον τον κανει δυνατόν..
Αυτός που προσφέρει ΕΙΝΑΙ δυνατός !
Είναι γεμάτος και έχει να δώσει ..
Θα στο ξαναπώ ο γεμάτος άνθρωπος έχει να δώσει ο άδειος τι?
Γι αυτό είπα ότι έχετε πολλά κοινά με την Ηοpe και μπορείς να την καταλάβεις σε πολύ περισσότερα από εμένα ..
Γιατί εγώ στα έχω πει κιόλας γιατί έβλεπα τον παραλογισμό σου και φυσικά δικαιολογούσα τον άντρα σου και ξέρεις πολύ καλά κάτω από ποια ψυχολογική πίεση ..
Και δεν το έκανα γιατί ήθελα να σε βλάψω ή το κακό σου,γιατί τότε πολύ απλά δεν γνωριζόμασταν και από την καλή και από την ανάποδη όπως σήμερα ...
Και στο είπα αν ακόμα και σήμερα δω κάτι που δεν μου κολλάει ή δεν μου αρέσει θα στο λέω και θα σε γκαζωνω αδιαφορώντας για το τι θα μου πεις ..
Εγώ έτσι δείχνω το ενδιαφέρων μου και το ξέρεις πλέον ..
Εσύ τα έλεγες, αλλά ποιός σε άκουγε?Quote:
Originally Posted by Marilou
Εγώ είμαι ο παραλογισμός ο ίδιος παιδάκι μου. Τουλάχιστον τώρα το παραδέχομαι γατί μέχρι πριν λίγο καιρό έλεγα ότι έχω δίκιο κιόλας
Τώρα στο έχω πει. Οπου δεις παραλογισμό βάρα!
Αυτό με τον ψυχολόγο ναι, το έχω αποφασίσει, δεν θα το κάνω. Ότι έγινε στο παρελθόν θα μείνει εκεί και θα πατάω από πάνω. Να το συζητήσω με σκοπό να βοηθήσω κάποιον ναι, αλλά το να τα συζητάω σε ψυχολόγο έτσι για να έχουμε να λέμε, όχι.
Κορίτσια μου αρέσει που έχετε αυτή τη σχέση.... Δείχνετε πραγματικό ενδιαφέρον η μία για την αλλη. Έχετε γνωριστεί και από κοντά?Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Καλημερα Hope!Quote:
Originally Posted by Hope 2
Όχι αλλά έχουμε μιλήσει πολλά μερονυχτα συνεχόμενα. Έχουμε "ψηλοαρπαχτει", έχουμε βριστει, έχουμε μιλήσει πολύ ανοιχτά και στο τέλος ηρεμησαμε. Με λίγα λόγια έχουμε περάσει από όλα τα στάδια.
Πρέπει να παραδεχτώ πλέον δημόσια ότι είχε δίκιο στα περισσότερα, και σε όλα αυτά που μου έλεγε ότι φερομαι παράλογα σε σχέση με τον άντρα μου.
Hope την σχέση και τις δοκιμασίες που έχω περάσει με την Αλεξία μέσα σε αυτό τον χρόνο που γνωριζόμαστε άλλοι θα χρειαζόντουσαν πολλές ζωές για να τα ζήσουν..Quote:
Originally Posted by Hope 2
Δεν ξέρω όμως μάλλον έπρεπε να περάσουμε από όλα αυτά για να γνωριστούμε και από την καλή και την ανάποδη που λέω εγώ ώστε σήμερα να ξέρει και να ξέρω πως η μια δεν πρόκειται να πει το οτιδήποτε για την άλλη με δόλο ...
Ότι και να πει εκείνη για εμένα θα την ακούσω και δεν πρόκειται να θυμώσω πλέον.
Και πίστεψέ μας έχουμε πει πάρα πολλά η μια για την άλλη και όχι απλές κουβέντες ..χοντρές αλλά ευτυχώς είχαμε την διαύγεια να καταλάβουμε ότι μόνο λέγοντας αυτές τις κουβέντες θα έβγαινε αυτό που έχουμε σήμερα ..
Δυστηχως όχι δεν έχουμε συναντηθεί από κοντά γιατί η κυρία μου την σκαπουλαρε όταν ήμουν Αθήνα ,την επομενη όμως που θα είμαι δεν θα μου την γλυτώσει αλλά πλέον πιο πολύ θέλω να γνωρίσω τον άντρα της από κοντά για να του πω πόσο ήρωας είναι αυτός ο άνθρωπος (Αλεξία ξέρω με αγαπάς ακόμα ).
Δυστηχως το λέω και το φωνάζω αυτή η κολοκαταθλιψη μας μεταμορφώνει και μόνο όταν έχουμε ανθρώπους δίπλα.μας που βλέπουν καθαρά κάποια πράγματα πρέπει να είμαστε σίγουροι για κάποιες κινήσεις μας !
Έλα τώρα παραδεξου ότι με θέλεις για το κορμί μου :) :DQuote:
Originally Posted by Marilou
Πέρα από την πλάκα, εχεις δικιο. Πρέπει να έχει πολύ υπομονή κάποιος για να με αντέξει. Και ναι η κατάθλιψη χειροτερεύει και "διεστραβλωνει" κατά πολύ την πραγματικότητα. Κάποιος απ έξω, στην περίπτωσή μας εσύ, τα βλέπει πολύ απλά αυτά που εμένα μου φαίνονται βουνό. Αλλά πρέπει και να θέλεις να είσαι εκεί και να ασχοληθείς. Και εσύ ήθελες!
Hope, εσύ πώς είσαι? Πως είναι τα πράγματα μεταξύ σας τώρα?
Ναι ήθελα και πολύ μάλιστα άλλωστε όταν βλέπεις προβλήματα που υπάρχουν μέσα σε ένα γάμο και έχεις περάσει παρόμοια και ξέρεις ότι δεν γίνονται με δόλο ή ότι ο άλλος τα κάνει επειδή τον έσκασες και όχι επειδή δεν σε αγαπάει ,η αλήθεια ήταν ήθελα πολύ να σας δω καλά και ξέρεις ότι πιο πολύ ήμουν εκεί για τα παιδιά και ειδικά για δύο παιδιά που λατρεύουν τον πατέρα τους και όχι άδικα ,λέω πλέον!Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Αν ήσασταν μονοι σας πραγματικά δεν θα με ένοιαζε ,αλλά όταν υπάρχουν παιδιά είναι θέμα ηθικής πλέον να μην βοηθήσεις τον άλλον να κρατήσει την οικογένεια του ....για ένα είναι ανήθικο να την οδηγείς σε πιο γρήγορους ρυθμούς ώστε να διαλυθεί .. ή κάθεσαι και παρατηρείς ανέκφραστος ή βοηθάς μια οικογένεια ...
Μέχρι σε ένα σημείο βέβαια που η όλη κατσταση δεν επηρέαζε εμένα ..
Όταν ανακάλυψα βέβαια ξέρεις πολύ καλά τι, σου είπα ..
Δεν με ενδιαφέρει κάνε ότι θες ,προχωρά όπου θες απλά όλα αυτά μακρυά από εμένα ...
Γιατί καλό είναι να βοηθάμε και να φωνάζουμε ότι εδώ υπάρχει θεματακι ψυχολογικό αλλά όταν βλέπουμε ότι όλο αυτό το ψυχολογικό έρχεται και επηρεάζει τον ευατο μας ,εκεί μεταβολή και φεύγεις αλλιώς τις συνέπειες τι ξέρεις ...
Τέλος καλά όλα καλά αυτό να κρατήσουμε μόνο τίποτε άλλο ..
Ηοpe καλώς ή κακώς θέλησα και εγώ μια δύσκολη περίοδο που πέρασα από μια μίνι καταθλιψουλα να τα κάνω όλα λαμπογιαλο και να διαλύσω ότι είχα χτίσει γιατί πολύ απλά δεν έβλεπα την τύφλα μου πολύ χύμα ..
Θυμάμαι εγώ ήμουν ήδη με δύο παιδιά ..Είχα πει έλα μωρέ μια χαρά θα τα καταφέρω μόνη μου ...Μόνο και μόνο γιατί δεν ήθελα να δεχτώ μια κατάσταση που πιεζομουν για κανέναν άλλον λόγο ...
Γι αυτό μπόρεσα και βοήθησα κατά κάποιον τρόπο ..
Αυτο. Τέλος καλό, όλα καλά. Αν και ήμουν για πολύ ξύλο, δεν ξέρω πώς με άντεξε, ειλικρινά.Quote:
Originally Posted by Marilou
Αναρωτιέμαι και εσύ πώς δεν με βρίζεις με αυτα που ακούς καμιά φορά χαχα.
Τώρα για την Hope, ελπίζω να το σώσει πριν φτάσει στο σημείο που έφτασα εγώ γιατί μετά δεν ξέρουμε πώς αντιδράει ο καθένας. Λέμε να σωθεί όταν κινδυνεύει από μικροπροβληματα για τα οποία δεν αξίζει να διαλύσεις το σπίτι.
Κάποια πράγματα όμως είναι και θέμα χαρακτήρα, πχ το ότι ο άνθρωπος μπορεί να μην είναι πολύ εκφραστικός κτλ. Αυτά τα έχει δεχτεί για να είναι μαζί του τόσα χρόνια. Και για να σκέφτεται δεύτερο παιδί, πάει να πει ότι θέλει να είναι εκεί.
Καλημέρα, ηρεμισαν λίγο τα πράγματα. Είμαστε καλύτερα. Εμένα μου αύξησε η γιατρός τη δόση και έχω παραπάνω άγχος και κακές σκέψεις. Εύχομαι να πιάσει σύντομα γιατί δε τη παλεύω. Η διάθεση μου έχει βελτιωθεί, είμαι πιο ενεργητική, αλλά οι σκέψεις είναι μαρτύριο. Θα κάνω υπομονή υπομονή υπομονή. Βρε Αλεξία να σε ρωτήσω κάτι, εσυ με την καταθλιψη είσαι ενεργητική? Μπορείς να λειτουργήσεις? Τρως? Κοιμάσαι? Γιατί εγώ ήμουν σαν ζόμπι, σερνομουνα, δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, δε μιλούσα, δεν έπαιζα με το παιδί μου κτλ.Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Καλημερα Hope! Χαίρομαι που είσαι καλύτερα.Quote:
Originally Posted by Hope 2
Εγώ δεν είμαι πάντα το ίδιο. Θυμάμαι παλιά, πριν παντρευτώ είχα μείνει για 8 μήνες στο κρεβατι. Μετά ήμουν καλύτερα.
Αλλά μετά την πρώτη γέννα έγινα πάλι χάλια. Φρόντιζα τη μικρή πολύ μηχανικά, δηλαδή μόνο μπάνιο και φαγητό. Ούτε μία βόλτα δεν την πήγαινα ούτε τίποτα.
Όχι δεν μπορούσα να λειτουργησω, δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, δεν έκανα δουλειές στο σπίτι (αυτό θα πει ότι πρέπει να είμαι του θανατα για να μην κάνω), δεν φρόντιζα τον εαυτό μου (επίσης πολύ περίεργο για μένα).
Έχω εναλλαγές διάθεσης γενικά. Όταν πέφτω μου φαίνεται βουνό το να ξανασηκωθω.
Τώρα από το καλοκαίρι(που ήμουν πάλι στα τάρταρα) ΝΟΜΊΖΩ με βοήθησε η δουλειά. Γράφτηκα και σε σχολή, και κατάλαβα πως όταν τρέχω και δεν φτάνω δεν έχω χρόνο να πέσω.
Υ.Γ. Με βοήθησε και το ότι πήγα στο σύμβουλο γάμου, τα είδα τα πράγματα αλλιώς. Χώρισα, το πήραμε από την αρχή (δεν πρόλαβε να και βγει το διαζύγιο), και την παλεύω.
Ξέρω ότι θα ξαναπέσω, αλλά ότι δεν σε σκοτώνει...ξέρεις...