Originally Posted by
VictoriaSkG
Κοιτα Μαριλου μου , σε γενικες γραμμες εχεις δικιο , ιδιαιτερα στο οτι σαν χωρα νοσουμε στο θεμα αποδοχης και στηριξης ατομων με ψυχολογικα προβληματα και οχι μονο βεβαια , οτιδηποτε ειναι διαφορετικο το χλευαζουν , το απομονωνουν και το κακοποιουν λεκτικα . Και σιγουρα ολους εμας που πηγαινουμε σε ψυχολογους , ψυχοθεραπευτες , ψυχιατρους μας αντιμετωπιζουν πολλακις σαν λεπρους ή αποκληρους , ισως καποιοι και να φοβουνται . Βεβαια αυτα ειναι δικα τους θεματα και μονο . Αν και εχω φαει πολυ χλευασμο και απο φιλους (ασχετα αμα το εκαναν αθελα τους ) και απο καποια μελη της οικογενειας μου (σχετικα με τα σωματικα συμπτωματα , οταν ειχα τις ταχυπαλμιες μου , οταν παθαινα τις εκτακτες συστολες και ετρεχα σε γιατρους , με χλευαζαν οτι χαχαχαχαχα δειτε ρε παιδια η Βικυ παλι τρεχει σε γιατρους ενω δεν εχει τιποτα ) , απο τη μαμα μου ( καλα γνωστα τα προβληματα μας , αλλα ενα ακομα ειναι οταν φανερα δεν ημουνα καλα , αν και ηρεμη απο θεμα οριακης , αλλα με καταθλιψη να με συμβουλευει να μην ενημερωσω τον αντρα μου διοτι , οπως ελεγε , κανεις δεν θελει μια "τρελη" γυναικα στο πλαι του , βεβαια ο Παναγιωτης γνωριζε τα παντα απο το δευτερο ραντεβου , ημουνα απολυτα ξεκαθαρη ), παραυτα κατα το περασμα των χρονων , ειλικρινα επαψαν να με ενοχλουν καθως κατανοω οτι ειναι δυσκολο για εναν ανθρωπο να κατανοησει πληρως το μεγεθος αυτων των προβληματων . Η πεθερα μου (που κατα αλλα τη λατρευω και με λατρευει ) , οταν εγινε η διαγνωση του μεγαλου μου γιου οτι ανηκει στο φασμα του αυτισμου , εκανε πανω απο 5 χρονια να το δεχτει , δεν μπορουσες να της αλλαξεις γνωμη , τι να κανουμε , ουτε την πιεσαμε , ουτε της επιβαλλαμε να δει κατι που εκεινη την στιγμη δεν εβλεπε .
Προσωπικα , οι "ταμπελες" εμενα με ξεκλειδωσαν , απο τη στιγμη που εμαθα πως λεγεται ολο αυτο που περνουσα και δεν μπορουσα με τιποτα να το εξηγησω , κατανοησα περισσοτερο τον εαυτο μου και ηρθα πιο κοντα στην αυτογνωσια . Καταλαβα οτι απο μικρη επασχα απο διπολικη , απο μικρο κοριτσι που ημουνα , αρα αθωωσα τον εαυτο μου που δεν διαβαζα οσο επρεπε, που δεν ημουνα ευτυχισμενη , που δεν ειχα παρεες , που εκανα επαναλαμβανομενες πραξεις , Και με τη βοηθεια του ψυχοθεραπευτη μου , μπορεσα και συνειδητοποιησα απο ποια ηλικια και μετα αρχησα να εκδηλωνω τετοιες συμπεριφορες και με βαση ποιο γεγονος και αυτο ηταν κατι που συνεβει οταν ημουν 7 ετων , α δημοτικου και κακοποιηθηκα σωματικα , με παρα πολυ ξυλο απο τη μητερα μου λογω οτι δεν διαβαζα και εγινε ρεζιλι στη δασκαλα μου . Για μενα να μαθω πως λεγεται ολο αυτο το συμπλεγμα ηταν λυτρωτικο , να επισημανω οτι ουτε ο δικος μου ψυχοθεραπευτης ειναι υπερ των "τιτλων" , σε καποιους ανθρωπους δεν λειτουργει , ειναι ανασταλτικος παραγοντας και ειναι απολυτα κατανοητο .
