Printable View
Χαίρομαι που σε νιώθω.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ
το δικό σου βλέμμα,
τον τρόπο που έχεις να μιλάς,
να αγγίζεις και να κάνεις πράγματα,
αυθόρμητα.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ τραγούδι,
το δικό σου σωστό και λάθος,
το δικό σου αγαπημένο κρασί,
ρούχο, μαξιλάρι....
Κάνε έναν κόσμο,
και γέμισέ το
με το δικό σου
ΧΡΩΜΑ!!
Στο εύχομαι ολόψυχα κοπέλα μου καλή.
Τελευταία είμαι σχετικά καλά ανώνυμη,(άραγε να τα πνίγω....)κ δε νιώθω έντονα συναισθήματα κ.λ.π. απλά είναι σαν να ταξιδεύω μέσα μου γι\'αυτό κ μαζεμένες απορίες....Quote:
Originally posted by anwnimi
Σκέψεις δικές μου Άρσι...
Με το να εκφράζουμε τον εαυτό μας, οπως σκέψεις θετικές και αρνητικές, συναισθήματα θετικά και αρνητικά. Να μη τα αποσιωπούμε, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν. Είναι σαν να αρνούμαστε εμάς.
Το θέμα είναι που να κατευθύνουμε αυτή την έκφραση. Καταρχήν πρώτα σε μας τους ίδιους. Να έχουμε συνείδηση του τι αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, πράττουμε.
Αγκαλιάζοντας εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας για αυτό που είναι...
Είναι στιγμές όμως που έρχεται ένας τέτοιος ανεμοστρόβιλος συναισθημάτων που με φοβίζουν τόσο πολύ που ξοδεύω πολύ ενέργεια να τα πνίξω.Νομίζω θα με πάρει το ποτάμι κ θα με ρίξει από καταράκτη 1χμ.με ορμή.Είναι οι στιγμές που αγγίζω ευαίσθητες χορδές μέσα μου.Δίκιο έχεις πρέπει να τις αγγίξω...κ δυστυχώς είμαι κ από αρχές Απριλίου χωρίς συνοδοιπόρο(ψυχολόγο) κ μάλλον δε θα βρω σύντομα.Φοβάμαι πολύ.Κ ειδικά μόνη μου.Φοβάμαι την ένταση των κρυμμένων-καταχωνιασμένων συναισθημάτων μου.
Είναι μια ωραία σκέψη....χωρίς καθρέφτες λοιπόν μια περίοδο.Quote:
Originally posted by weird
Χαίρομαι που σε νιώθω.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ
το δικό σου βλέμμα,
τον τρόπο που έχεις να μιλάς,
να αγγίζεις και να κάνεις πράγματα,
αυθόρμητα.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ τραγούδι,
το δικό σου σωστό και λάθος,
το δικό σου αγαπημένο κρασί,
ρούχο, μαξιλάρι....
Κάνε έναν κόσμο,
και γέμισέ το
με το δικό σου
ΧΡΩΜΑ!!
Στο εύχομαι ολόψυχα κοπέλα μου καλή.
Ούτε θετικούς ,ούτε αρνητικούς και με βάση όλα αυτά που είμαι,νιώθω,σκέφτομαι,κάνω, να χτίσω τον δικό μου καθρέφτη με τα δικά μου μάτια.....Σ\'ευχαριστώ που μου έδωσες το ερέθισμα να προχωρήσει η σκέψη μου:)
Ειλικρινά,πήρα πολλά σήμερα απ\'το θέμα.
Αυτά που μου γράφεις πλησιάζουν πολύ σε μια εσωτερική ηρεμία,που για μένα σημαίνει πως είναι πολύ κοντά στην απάντηση που ψάχνω.Quote:
Originally posted by PETRAN
Πιστεύω ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτός είναι ο μόνος δρόμος, ο δρόμος που λες. Του ρίσκου, της δοκιμής. Και πιστεύω ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος γιατί όλοι οι καθρέφτες είναι \"μαγικοί\" άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο.
Αν έχω καταλάβει καλά, μιλάς για καθρέφτες που σου διαστρεβλώνουν την εικόνα έτσι? (μεταφορικά μιλώντας) Σίγουρα μπορούν να σου παραμορφώσουν την εικόνα και να σε κάνουν άσχημο, ίσως όμως και κάποιοι να σε παραμορφώσουν και να σε κάνουν όμορφο. Παραμένουν όμως μαγικοί έτσι?
Το θέμα στην τελική είναι πως βλέπεις εσύ το είδωλο σου και ας είναι παραμορφωμένο από τους μαγικούς καθρέφτες. Μαγικοί καθρέφτες πάντα θα υπάρχουν. Με την εμπειρία μαθαίνεις να αποφεύγεις τους κακούς μαγικούς καθρέφτες αλλά και να συμβιβάζεσαι με ένα αστείο (και όχι τρομαχικό) είδωλο σου, αν αυτό έχει δημιουργηθεί από ένα μαγικό καθρέφτη.
Μου άρεσε η επισήμανση πως όλοι οι καθρέφτες στην ουσία είναι μαγικοί,είτε λίγο,είτε πολύ.
Αν όλο αυτό το συνδυάσω με το ερέθισμα της weird,ότι δλδ να ψάξω να με βρώ μέσα απ\'τον δικό μου καθρέφτη κ όχι απ\'τα μάτια των άλλων,θεωρώ σήμερα πως έκανα σημαντικό βήμα στις αναζητήσεις μου.
Να σαι καλα:)οι απόψεις σου ήταν πολύ βοηθητικές:)
Εχω μιλησει και εγω για καθρεφτες σε διαφορα ποστ μου και πως η επικοινωνια με τους αλλους ειναι ταυτοχρονα και μια εσωτερικη αναζητηση ωστε να κατανοησουμε καλυτερα τον εαυτο μας.
Ο εαυτος μας ενα συστημα το οποιο με την αυτοπαραταρηση και μονο ως κλειστο συστημα δεν μας οδηγει πουθενα.
Και φυσικα ειμαστε και εμεις αντιστοιχα ενας καθρεφτης για τον αλλο,δυο καθρεφτες απεναντι ο ενας στον αλλο να δειχνουν μια απειρια ειδωλων lol.
Τι αλλο εν τελει υπαρχει στη ζωη?
Quote:
Originally posted by Arsi
Αυτά που μου γράφεις πλησιάζουν πολύ σε μια εσωτερική ηρεμία,που για μένα σημαίνει πως είναι πολύ κοντά στην απάντηση που ψάχνω.
Μου άρεσε η επισήμανση πως όλοι οι καθρέφτες στην ουσία είναι μαγικοί,είτε λίγο,είτε πολύ.
Αν όλο αυτό το συνδυάσω με το ερέθισμα της weird,ότι δλδ να ψάξω να με βρώ μέσα απ\'τον δικό μου καθρέφτη κ όχι απ\'τα μάτια των άλλων,θεωρώ σήμερα πως έκανα σημαντικό βήμα στις αναζητήσεις μου.
Να σαι καλα:)οι απόψεις σου ήταν πολύ βοηθητικές:)
Κοίτα Arsi, όπως είπα όλοι οι καθρέφτες έχουν την μαγία, σπάνια θα σου δείξουν το πραγματικό σου είδωλο.
Όλοι οι άνθρωποι δομούν το εγώ τους με βάση τους καθρέφτες. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ποιοι είμαστε σε συνάρτηση με τους άλλους. Ένας ψυχολόγος ο Bem μάλιστα, είχε υποστηρίξει ότι η γνώση για τους εαυτούς μας αποκτάται εν μέρη με τον ίδιο τρόπο που αποκτάμε την γνώση για τους άλλους και πάντα σε σχέση με το περιβάλλον που κινούμαστε. Δεν έχουμε προτέρημα στο σχηματισμό απόψεων για εμάς επειδή και μόνο είμαστε εμείς.
Όλοι \"ακούμε\" τους άλλους και βλέπουμε την συμπεριφορά μας σε συνάρτηση με τους άλλους. Καθρεφτίζουμε και καθρεφτιζόμαστε και πάντα υπάρχει λίγο-η πολύ- μαγία σε αυτή την διαδικασία. Το θέμα είναι όμως πόσο μαγία θα επιτρέψεις και εσύ να υπάρχει. Δηλαδή με απλά λόγια, πόσο θα επιτρέψεις στο καθρέφτισμα σου να παραμορφωθεί. Π.χ. κοίτα πόσο διαφορετικά καθρεφτιστίκαμε όλοι εδώ μέσα στο ποιο απότομο ποστ της Θεοφανίας. Το ποστ όμως ήταν το ίδιο, δηλαδή αυτός ο καθρέφτης είχε την ίδια μαγία πάνω του. Λόγο του ότι ήταν απότομο, όλους τους παραμόρφωσε πρως μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, όμως ο βαθμός της παραμόρφωσης διέφερε από άτομο σε άτομο. Άλλος άκουσε ένα γαύγισμα, άλλος ένα απειλητικό γρύλισμα (όχι δεν λέω ότι η Θεοφανία είναι \"σκυλού\"!). Και το πόσο θα αφήσεις εσύ να παραμορφωθείς, θα αλλάξει και τον καθρεφτη που σε παραμορφώνει μετά. Και ο κανόνας συνήθως είναι, ότι όσο ποιο πολύ βλέπεις εσύ να παραμορφώνεσαι, τόσο ποιο πολύ θα σε παραμορφώνουν και οι καθρέφτες.
Έτσι λοιπόν, μπορεί να έχουμε μαγικούς καθρέφτες, κάποιοι θα είναι περισσότερο κάποιοι άλλοι λιγότερο μαγικοί, κάποιοι θα παραμορφώνουν όμορφα ενώ κάποιοι άσχημα, αλλά μέσα σε αυτή την διαδικασία, είσαι και εσύ καθρέφτης, μαγικός, που αντανακλα τον εαυτό και τους άλλους με διάφορους τρόπους και που μπορεί να επηρεάσει δυναμικά το τι αντανακλάται πάνω του και το τι αντανακλάει.
Το μυαλό μου αυτή τη στιγμή είναι κουβάρι keep αλλά αύριο θα ανατρέξω σε παλιά σου θέματα γιατί τρώω κόλημα αυτές τις μέρες με το θέμα.Quote:
Originally posted by keep_walking
Εχω μιλησει και εγω για καθρεφτες σε διαφορα ποστ μου και πως η επικοινωνια με τους αλλους ειναι ταυτοχρονα και μια εσωτερικη αναζητηση ωστε να κατανοησουμε καλυτερα τον εαυτο μας.
Ο εαυτος μας ενα συστημα το οποιο με την αυτοπαραταρηση και μονο ως κλειστο συστημα δεν μας οδηγει πουθενα.
Και φυσικα ειμαστε και εμεις αντιστοιχα ενας καθρεφτης για τον αλλο,δυο καθρεφτες απεναντι ο ενας στον αλλο να δειχνουν μια απειρια ειδωλων lol.
Τι αλλο εν τελει υπαρχει στη ζωη?
Το πιστεύω ότι μόνο με την αυτοπαρατήρηση δε γίνεται τπτ αλλά δε νομίζεις ότι υπάρχει περίοδο που καλό θα ήταν να μη στρέφουμε το βλέμμα μας σε κανέναν καθρέφτη?Θα μου πεις θες δε θες θα κοιτάξεις,αφού έχεις τον άλλο απέναντί σου.Έχω την ανάγκη να με δω αλλά κανείς δε μπορεί να με δείξει μάλλον εκτός από μένα,αφού μέσα μου είναι κλεισμένα τα περισσότερα.......
Έχω ξεφύγει λίγο τώρα αλλά στην ουσία το είδωλό μας είναι σχετικό.Quote:
Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by Arsi
Αυτά που μου γράφεις πλησιάζουν πολύ σε μια εσωτερική ηρεμία,που για μένα σημαίνει πως είναι πολύ κοντά στην απάντηση που ψάχνω.
Μου άρεσε η επισήμανση πως όλοι οι καθρέφτες στην ουσία είναι μαγικοί,είτε λίγο,είτε πολύ.
Αν όλο αυτό το συνδυάσω με το ερέθισμα της weird,ότι δλδ να ψάξω να με βρώ μέσα απ\'τον δικό μου καθρέφτη κ όχι απ\'τα μάτια των άλλων,θεωρώ σήμερα πως έκανα σημαντικό βήμα στις αναζητήσεις μου.
Να σαι καλα:)οι απόψεις σου ήταν πολύ βοηθητικές:)
Κοίτα Arsi, όπως είπα όλοι οι καθρέφτες έχουν την μαγία, σπάνια θα σου δείξουν το πραγματικό σου είδωλο.
Όλοι οι άνθρωποι δομούν το εγώ τους με βάση τους καθρέφτες. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ποιοι είμαστε σε συνάρτηση με τους άλλους. Ένας ψυχολόγος ο Bem μάλιστα, είχε υποστηρίξει ότι η γνώση για τους εαυτούς μας αποκτάται εν μέρη με τον ίδιο τρόπο που αποκτάμε την γνώση για τους άλλους και πάντα σε σχέση με το περιβάλλον που κινούμαστε. Δεν έχουμε προτέρημα στο σχηματισμό απόψεων για εμάς επειδή και μόνο είμαστε εμείς.
Όλοι \"ακούμε\" τους άλλους και βλέπουμε την συμπεριφορά μας σε συνάρτηση με τους άλλους. Καθρεφτίζουμε και καθρεφτιζόμαστε και πάντα υπάρχει λίγο-η πολύ- μαγία σε αυτή την διαδικασία. Το θέμα είναι όμως πόσο μαγία θα επιτρέψεις και εσύ να υπάρχει. Δηλαδή με απλά λόγια, πόσο θα επιτρέψεις στο καθρέφτισμα σου να παραμορφωθεί. Π.χ. κοίτα πόσο διαφορετικά καθρεφτιστίκαμε όλοι εδώ μέσα στο ποιο απότομο ποστ της Θεοφανίας. Το ποστ όμως ήταν το ίδιο, δηλαδή αυτός ο καθρέφτης είχε την ίδια μαγία πάνω του. Λόγο του ότι ήταν απότομο, όλους τους παραμόρφωσε πρως μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, όμως ο βαθμός της παραμόρφωσης διέφερε από άτομο σε άτομο. Άλλος άκουσε ένα γαύγισμα, άλλος ένα απειλητικό γρύλισμα (όχι δεν λέω ότι η Θεοφανία είναι \"σκυλού\"!). Και το πόσο θα αφήσεις εσύ να παραμορφωθείς, θα αλλάξει και τον καθρεφτη που σε παραμορφώνει μετά. Και ο κανόνας συνήθως είναι, ότι όσο ποιο πολύ βλέπεις εσύ να παραμορφώνεσαι, τόσο ποιο πολύ θα σε παραμορφώνουν και οι καθρέφτες.
Έτσι λοιπόν, μπορεί να έχουμε μαγικούς καθρέφτες, κάποιοι θα είναι περισσότερο κάποιοι άλλοι λιγότερο μαγικοί, κάποιοι θα παραμορφώνουν όμορφα ενώ κάποιοι άσχημα, αλλά μέσα σε αυτή την διαδικασία, είσαι και εσύ καθρέφτης, μαγικός, που αντανακλα τον εαυτό και τους άλλους με διάφορους τρόπους και που μπορεί να επηρεάσει δυναμικά το τι αντανακλάται πάνω του και το τι αντανακλάει.
Επίσης τι γίνεται όταν χάνεσαι στους καθρέφτες κ βλέπεις αντικρουόμενες απόψεις?Για το καλό σου κρατάς τους καθρέφτες που σε ομορφαίνουν ή προσπαθείς να ανακαλύψεις ποιος έχει δίκιο...κ η μάχη αρχίζει.....
Έτσι μου ρχεται να πω ας μην ανακαλύψω ποτέ τον εαυτό μου κ απλά ας ζήσω τις στιγμές όσο πιο καλά μπορώ....αλήθειες κ ψέματα.... το αποτέλεσμα κ η ουσία είναι να ζήσουμε μια ζωή που στο τέλος θα πούμε...άξιζε τον κόπο.
Quote:
Originally posted by Arsi
Έχω ξεφύγει λίγο τώρα αλλά στην ουσία το είδωλό μας είναι σχετικό.
Επίσης τι γίνεται όταν χάνεσαι στους καθρέφτες κ βλέπεις αντικρουόμενες απόψεις?Για το καλό σου κρατάς τους καθρέφτες που σε ομορφαίνουν ή προσπαθείς να ανακαλύψεις ποιος έχει δίκιο...κ η μάχη αρχίζει.....
Έτσι μου ρχεται να πω ας μην ανακαλύψω ποτέ τον εαυτό μου κ απλά ας ζήσω τις στιγμές όσο πιο καλά μπορώ....αλήθειες κ ψέματα.... το αποτέλεσμα κ η ουσία είναι να ζήσουμε μια ζωή που στο τέλος θα πούμε...άξιζε τον κόπο.
Μην δίνεις πολύ βάρος στο παραμορφωμένο σου είδωλο και μην το αφήνεις και εσύ να παραμορώνεται. Με απλά λόγια. Μην δίνεις μεγάλο βάρος σε όλα αυτά που λένε οι άλλοι για σένα και για οτιδήποτε λένε για σένα.
...πολύ ανάλυση=παράλυση οπότε απλά ζήσε όσο ποιο όμορφα μπορείς και ας σπάσεις και μερικούς καθρέφτες δεν πειράζει, αυτά που λένε για την γρουσουζιά δεν ισχύουν ;)
Kαλό αυτό:)μόλις έγραφα πως πρέπει να σπάσω εναν συγκεκριμένο καθρέφτη(να μην πω ποιον κ τι τώρα)αλλά μάλλον είναι σιδερένιος.Θα τον γυρίσω ανάποδα,να τελειώνει η υπόθεση....Quote:
Originally posted by PETRAN
...πολύ ανάλυση=παράλυση οπότε απλά ζήσε όσο ποιο όμορφα μπορείς και ας σπάσεις και μερικούς καθρέφτες δεν πειράζει, αυτά που λένε για την γρουσουζιά δεν ισχύουν ;)
Έχεις πολύ δίκιο για την υπερανάλυση=παράληση κ δυστυχώς ειδικά παλιά μέχρι πριν την κατάθλιψη-ψυχοθεραπεία έδινα ρέστα.Προσωπικά το εξηγώ γιατί πέρασα αναγκαστική απομόνωση κ εκεί μέσα ζούσα πιο πολύ με τις σκέψεις μου.
Εντάξει μ\'αρέσει κ η εξερεύνηση κ με τις πράξεις κ με τις σκέψεις...αλλά παν μέτρο άριστο..το συνειδητοποίησα αυτό ότι χρειάζεται ισορροπία το μέσα με το έξω.
Κ γι\'αυτό το λόγο βάζω ένα μεγάλο στοπ στις σκέψεις μου,τουλάχιστον για σήμερα,θα πιω ένα ζεστό γάλα κ θα πατήσω το κουμπί του ύπνου.Ευχαριστώ για την κουβέντα,καληνύχτα:)
Αρση μου, καλημέρα.Quote:
Originally posted by Arsi
Είναι μια ωραία σκέψη....χωρίς καθρέφτες λοιπόν μια περίοδο.
Ούτε θετικούς ,ούτε αρνητικούς και με βάση όλα αυτά που είμαι,νιώθω,σκέφτομαι,κάνω, να χτίσω τον δικό μου καθρέφτη με τα δικά μου μάτια.....Σ\'ευχαριστώ που μου έδωσες το ερέθισμα να προχωρήσει η σκέψη μου:)
Ειλικρινά,πήρα πολλά σήμερα απ\'το θέμα.
Το \"χωρίς καθρέπτες\" νομίζω οτι θα ήταν κάπως ακραίο και θα απαιτούσε μέγιστες συνθήκες απομόνωσης.
Θα σου έλεγα, άλλαξε καθρέπτες:)
Ασε στην άκρη αυτούς που είχες δίπλα σου τόσα χρόνια και βρες άλλους, διαφορετικούς.
Η εμπειρία, πάντα έχει ρίσκο.
Μα και το ρίσκο, πάντα οδηγεί κάπου.
Σίγουρα, το να μείνεις με εσένα, ανιχνέυοντας το δικό σου,
μακριά απο αλληλεπιδράσεις, μπορεί να είναι ένα στάδιο που σου χρειάζεται.
Γιατί έχεις ανάγκη να βρεις, το φορτίο σου,
το ολοδικό σου χρώμα, την ουσία σου.
Κι αυτή υπάρχει, πέρα απο κάθε αλληλεπίδραση
και πέρα απο κάθε άλλο.
Βρίκσεται βαθιά μέσα σου.
Αργότερα θα βρεθείς με ανθρώπους
που θα μπορούν να βλέπουν,
αυτό που βλέπεις κι εσύ, την ουσία σου,
και να σε βοηθούν να εξελίσσεσαι.
Είμαστε όλοι δίπλα σου.
Για homework δες αν θέλεις, τι είδους καθρέπτης, είναι για εσενα το φορουμ, κι αν σου κάνει καλό, να \"κοιτάζεσαι\" μέσα του αυτήν την περίοδο.
Καθρεπτη καθρεπτακι μου πια ειναι πιο ομορφη?λολολολ.εγω σημερα κοιτακτικα στον καθρεπτη μου και μου φανικα πολυ ομορφη,(ασχετο) ενω αλλες φορες με βρισκω ασχημη.πως γινεται αυτο?παιζει ισως σημασια η ψυχολογια την δεδομενη στιγμη?
αχ ναι!
πως γινεται αυτο?
σου συνβενει και σενα?
ναι!
πολλες φορες!
ανεξηγητο δεν ειναι?
ναι ειναι ανεξηγητο φαινομενο.οταν ειμαι πεσμενη ψυχολογικα μου φαινομαι ασχημη.
αχ!
ο καθρεπτης
και εμεις
βλεπουμε αυτο που μπορουμε να δουμε καθε φορα...σωστα
ακριβως. συμφωνω πολυ μαζι σου. το θεμα νομιζω η Arsi το εντοπιζει στην επιλογη των καθρεφτων. δλδ πώς επιλεγει να καθρεφτιζεται ή να μενει στο καθρεφτισμα που δειχνει κατι αρνητικο μεσα της, κατι ασχημο, κατι σκληρο ή και αγριο. Πως προσπερναει το καθρεφτισμα στην ομορφια, στην ηρεμια...τουλαχιστον εγω αυτο καταλαβαινω ως προβληματισμο. Που μπορει βεβαια κ να ειναι κ λαθος συμπερασμα δικο μου....Quote:
Originally posted by keep_walking
Ο εαυτος μας ενα συστημα το οποιο με την αυτοπαραταρηση και μονο ως κλειστο συστημα δεν μας οδηγει πουθενα.
αχ!Quote:
Originally posted by researcher
αχ!
ο καθρεπτης
και εμεις
βλεπουμε αυτο που μπορουμε να δουμε καθε φορα...σωστα
κι έρχεται μια μέρα που ξέρουμε,
οτι είναι μόνο ένας καθρέπτης.
Κι άρα,
μια αντανάκλαση
του είναι μας
διαμέσου ενός άλλου
υλικού ( προσώπου).
Ερχεται μια μέρα
που μπορούμε να συνταιριάξουμε
το αχαλίνωτα υποκειμενικό
με το δικό μας αντικειμενικό.
Ακουγα αυτό το τραγούδι.
http://www.youtube.com/watch?v=XYX0LwHrLoI&feature=PlayList&p=DAB EAA9272E36357&playnext=1&playnext_from=PL& amp;index=28
και έφερα στο νου μου έναν άνθρωπο.... να....
Τρέχει
Τρέχει
Μέσα σε ένα δάσος σκοτεινό
Γεμάτο καθρέπτες
Άλλοι τον γεμίζουν αγωνία
Όταν μέσα τους κοιτά
Άλλοι τον γεμίζουν με γαλήνη
Μα η εικόνα χάνεται
Σαν απομακρύνεται από δαύτους
Ψάχνει μέσα του το άγριο κενό
Αγωνία αδυσώπητη
Δεν μπορεί να δει
Πέρα από το ολόμαυρο σκότος
Τρέχει
Τρέχει
Μέσα στο δάσος
Καθρέπτες
Είδωλα
Εγώ
Εσύ
Ηρεμία
Για λίγο
Φασαρία
Για λίγο
Μεσοδιάστημα
Κενό
Ερωτηματικό
Που να τον βρει
Που να βρει
Τον πιο ακριβή καθρέπτη
Τρέχει όλο
Τρέχει
Από το λαβύρινθο να βγει..
Θέλει να βγει.
Ένταση
Βήματα που ανασταίνονται
Ουρλιάζει
Κι όλο ψάχνει
Δεξιά
Αριστερά
Όλους όλους
Τους καθρέπτες όλους
Με λαχτάρα, με οργή
Με πραγματική προσήλωση
Θέλει να γλυτώσει
Να βγει
Από το έρημο
Σκοτεινό δάσος
Το μετέωρο.
Όχι δεν είναι λάθος Sofia,έτσι είναι.Quote:
Originally posted by Sofia
ακριβως. συμφωνω πολυ μαζι σου. το θεμα νομιζω η Arsi το εντοπιζει στην επιλογη των καθρεφτων. δλδ πώς επιλεγει να καθρεφτιζεται ή να μενει στο καθρεφτισμα που δειχνει κατι αρνητικο μεσα της, κατι ασχημο, κατι σκληρο ή και αγριο. Πως προσπερναει το καθρεφτισμα στην ομορφια, στην ηρεμια...τουλαχιστον εγω αυτο καταλαβαινω ως προβληματισμο. Που μπορει βεβαια κ να ειναι κ λαθος συμπερασμα δικο μου....Quote:
Originally posted by keep_walking
Ο εαυτος μας ενα συστημα το οποιο με την αυτοπαραταρηση και μονο ως κλειστο συστημα δεν μας οδηγει πουθενα.
Κ μέσα από έναν χθεσινό καθρέφτη σας δείχνω ακόμα ένα κομμάτι μου ίσως σακατεμένο.Σήμερα δεν είμαι καθόλου καλά.Πως μπορεί ένας άσχετος να ρθει κ να σε ταράξει στα καλά του καθουμένου,όπως κ αν φερθεί?πως μπορεί να σε ρίξει μέσα σε σκληρά συναισθήματα που δεν έχουν έλεος?δεν είμαι καθόλου καλά.έχει περικλείσει ο πόνος κάθε κύτταρό μου κ βρίσκομαι στο βάθος του μαύρου πηγαδιού μου.Μιάζει πως ήρθε κάποιος μ΄ακούμπησε με το δάχτυλο κ γω έπεσα στα ΄σκατά΄(συγνώμη για την έκφραση)μου.Τι ήταν το ξαφνικό?Δε μπορώ να το προσδιορίσω.......
(ωραίο το τραγούδι weird,το ακούω συγχρόνως,πολύ ωραίο
......κ ότι έγραψες:))
τρομερή φράση.Quote:
Originally posted by researcher
αχ!
ο καθρεπτης
και εμεις
βλεπουμε αυτο που μπορουμε να δουμε καθε φορα...σωστα
Έτσι είναι..
Ακόμα κι αν η αντανάκλαση είναι η σωστή, εμείς μπορεί να την βλέπουμε ως διαστρεβλωμένη.
Διότι το να μάθει να κοιτάει κανείς, είναι μεγάλη υπόθεση.
και μένα μου συμβαίνει!!!!Quote:
Originally posted by panikoula
Καθρεπτη καθρεπτακι μου πια ειναι πιο ομορφη?λολολολ.εγω σημερα κοιτακτικα στον καθρεπτη μου και μου φανικα πολυ ομορφη,(ασχετο) ενω αλλες φορες με βρισκω ασχημη.πως γινεται αυτο?παιζει ισως σημασια η ψυχολογια την δεδομενη στιγμη?
Quote:
Originally posted by Arsi
Κ μέσα από έναν χθεσινό καθρέφτη σας δείχνω ακόμα ένα κομμάτι μου ίσως σακατεμένο.Σήμερα δεν είμαι καθόλου καλά.Πως μπορεί ένας άσχετος να ρθει κ να σε ταράξει στα καλά του καθουμένου,όπως κ αν φερθεί?πως μπορεί να σε ρίξει μέσα σε σκληρά συναισθήματα που δεν έχουν έλεος?δεν είμαι καθόλου καλά.έχει περικλείσει ο πόνος κάθε κύτταρό μου κ βρίσκομαι στο βάθος του μαύρου πηγαδιού μου.Μιάζει πως ήρθε κάποιος μ΄ακούμπησε με το δάχτυλο κ γω έπεσα στα ΄σκατά΄(συγνώμη για την έκφραση)μου.Τι ήταν το ξαφνικό?Δε μπορώ να το προσδιορίσω.......
(ωραίο το τραγούδι weird,το ακούω συγχρόνως,πολύ ωραίο
......κ ότι έγραψες:))
Καλημέρα κορίτσι μου.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα.
Ξέχασα να σου πω, το τραγούδι βάλτο στη διαπασών για να το ακούσεις χεχε. οδηγίες ακούσματος.
Ενας άσχετος, ήρθε και σε τάραξε έ?
και φυσικά εσύ έμεινες στο αρνητικό καθρέπτισμα,
με όλα τα άλλα θετικά καθρεπτίσματα που έχεις κατά καιρούς δεχτεί να χάνουν την αξία τους.
Χμ... εσύ τι λές γι αυτό?
Για το οτι δίνεις τόσο μεγάλη εξουσία πάνω σου, σε έναν άσχετο.
Eντάξει weird, ΕΠΑΝΗΡΘΑ!Quote:
Originally posted by weird
Quote:
Originally posted by Arsi
Κ μέσα από έναν χθεσινό καθρέφτη σας δείχνω ακόμα ένα κομμάτι μου ίσως σακατεμένο.Σήμερα δεν είμαι καθόλου καλά.Πως μπορεί ένας άσχετος να ρθει κ να σε ταράξει στα καλά του καθουμένου,όπως κ αν φερθεί?πως μπορεί να σε ρίξει μέσα σε σκληρά συναισθήματα που δεν έχουν έλεος?δεν είμαι καθόλου καλά.έχει περικλείσει ο πόνος κάθε κύτταρό μου κ βρίσκομαι στο βάθος του μαύρου πηγαδιού μου.Μιάζει πως ήρθε κάποιος μ΄ακούμπησε με το δάχτυλο κ γω έπεσα στα ΄σκατά΄(συγνώμη για την έκφραση)μου.Τι ήταν το ξαφνικό?Δε μπορώ να το προσδιορίσω.......
(ωραίο το τραγούδι weird,το ακούω συγχρόνως,πολύ ωραίο
......κ ότι έγραψες:))
Καλημέρα κορίτσι μου.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα.
Ξέχασα να σου πω, το τραγούδι βάλτο στη διαπασών για να το ακούσεις χεχε. οδηγίες ακούσματος.
Ενας άσχετος, ήρθε και σε τάραξε έ?
και φυσικά εσύ έμεινες στο αρνητικό καθρέπτισμα,
με όλα τα άλλα θετικά καθρεπτίσματα που έχεις κατά καιρούς δεχτεί να χάνουν την αξία τους.
Χμ... εσύ τι λές γι αυτό?
Για το οτι δίνεις τόσο μεγάλη εξουσία πάνω σου, σε έναν άσχετο.
Όπως τα λες είναι...
Τι να πω....τα γνωστά....
Το θέμα είναι πως εξαλείφονται αυτά τα γνωστά...γι\'αυτό κ το θέμα.
Άποψη μου είναι ότι η λογική δε φτάνει.Καταβάθος όλο αυτό σημαίνει πως πιστεύω ότι δεν αξίζω,έστω κ πολύ καταβάθος.
Εσφαλμένα αλλά πολύ καλά χαραγμένα μέσα μου.Το χάραγμα αυτό θα καλυφθεί από άλλο μόνο όταν δω τελικά ποια είμαι.Είναι χαζό,το ξέρω,όλοι οι άνθρωποι αξίζουμε μια ευτυχισμένη ζωή κ μόνο οι επιλογές ή οι συνθήκες μας αναγκάζουν για μια δυστυχισμένη κ όχι η αναξιότητά μας.Ούτε γινόμαστε ανάξιοι επειδή κάποιοι άλλοι το πίστεψαν για μας.Όλοι μα όλοι αξίζουμε,κάποιες πράξεις μας μπορεί να είναι ανάξιες αλλά όχι εμείς.Μπορώ να γράψω ολόκληρες θεωρίες για την αξία κ.λ.π. αλλά η πράξη μάλλον θέλει αντιμετώπιση με πράξη....Θέλει μάχη μ\'αυτές τις ιδέες,παραμερίζοντας τες,βάζοντας ωτοασπίδες στα εσωτερικά αρνητικά ακούσματα και προχωρόντας ακάθεκτοι έστω κ με δυσκολία...ώσπου μια μέρα μέσα απ\'τη ζωή την ίδια να μην υπάρχει πλέον δυσκολία γιατί αυτές οι ψεύτικες πεποιθήσεις δε θα έχουν να στηριχτούν πουθενά(με έμπρακτες αποδείξεις)!
Σ\'ευχαριστώ για όλα.Το τραγούδι σου το\'χω βάλει πολλές φορές repeat!!!!!Tην οδηγία ακούσματος δεν την τήρησα ακόμα,θα το κάνω το απόγευμα χεχεχε να μην είναι κ ώρα κοινής ησυχίας..φιλιά:)
Αρση μου
κι εγώ το ακούω πολλές φορές έχω πάθει κόλλημα!!
:)))
Ασε που έχω εξελίξει και την εικόνα.
Την έχω πλάσει σε χορευτικό, όπου ο άνθρωπος τρέχει, κυλιέται, σταματάει, κοιτιέται, ξανά και ξανά....
Το να \"ξέρει\" κανείς, δυστυχώς δεν αρκεί.
Στα λόγια, ο καθένας μπορεί να πει, μην ακούς τι σου λένε, μην σε νοιάζει, αξίζεις αγάπησε τον εαυτό σου.
Στα λόγια, είναι εύκολο να τα λες αυτά.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ομως, χρειάζεται πολύ βαθύτερη και μακροχρόνια δουλειά.
Που φαίνεται οτι το ξέρεις καλή μου.
Συγκινούμαι, γιατί βλέπω σε σένα τον εαυτό μου,
παλιές μου στιγμές.
Να ξέρεις, οτι το καθρέπτισμα, όσο συνειδητοποιείς την διαδικασία, δεν θα σε έχει για πολύ υπο την επιρροή του.
Δες το σαν κάτι περαστικό, που ήρθε σε ταρακούνησε και θα΄φύγει πάλι, αφήνοντάς σε στην ησυχία σου.
Αχ!αυτές οι εικόνες!!!!!εγώ...έτσι γράφω...απ\'τις εικόνες!Quote:
Originally posted by weird
Αρση μου
κι εγώ το ακούω πολλές φορές έχω πάθει κόλλημα!!
:)))
Ασε που έχω εξελίξει και την εικόνα.
Την έχω πλάσει σε χορευτικό, όπου ο άνθρωπος τρέχει, κυλιέται, σταματάει, κοιτιέται, ξανά και ξανά....
κ δεν έμεινα κ καθόλου μόνη αυτές τις μέρες να το βάλω τέρμα κ να αφεθώ στις εικόνες...
Δεν είναι παράξενο?Σε κάθε τραγούδι που μου αρέσει βλέπω συγχρόνως ολόκληρα σενάρια...κ όλα έχουν κ χορευτικές κινήσεις μέσα!!!!!!!Εντομεταξύ κάθε φορά που το ακούς μ\'αυτόν τον τρόπο είναι κ καινούρια φορά ε?Δλδ αυτό που λες αλλάζει η εικόνα.Σ\'εμένα μπορεί να αλλάξει κ το σκηνικό ολόκληρο!
Κάντο λοιπόν!Quote:
Originally posted by Arsi
κ δεν έμεινα κ καθόλου μόνη αυτές τις μέρες να το βάλω τέρμα κ να αφεθώ στις εικόνες...
Δεν είναι παράξενο?
Αφέσου στον εαυτό και την έμπνευσή σου...
Μείνε με εσένα. Μόνη με εσένα.
Δεν είναι περίεργο, είναι το χάρισμά σου! Εμπιστεύσου το και άκουσέ το...
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.
Με εμπνέεις και μένα, στο να εικονοποιώ και εγώ παραπάνω τις έννοιες,
ίσως γι αυτό, ακούγοντας το κομμάτι και αναλογιζόμενη αυτό που περνάς,
μου ήρθε στο μυαλό η ζωντανή εικόνα που σου περιέγραψα:))
Δεν ξέρω καν ποιο είναι το χάρισμά μου κ αν έχω(σίγουρα έχω πιστεύω όπως όλοι μας)αλλά αυτό με τις εικόνες....κ ειδικά με τα χορευτικά....Quote:
Originally posted by weird
Κάντο λοιπόν!
Αφέσου στον εαυτό και την έμπνευσή σου...
Μείνε με εσένα. Μόνη με εσένα.
Δεν είναι περίεργο, είναι το χάρισμά σου! Εμπιστεύσου το και άκουσέ το...
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.
Με εμπνέεις και μένα, στο να εικονοποιώ και εγώ παραπάνω τις έννοιες,
ίσως γι αυτό, ακούγοντας το κομμάτι και αναλογιζόμενη αυτό που περνάς,
μου ήρθε στο μυαλό η ζωντανή εικόνα που σου περιέγραψα:))
Το χω πάθει σε συναυλίες,πάνω σε συζητήσεις ως κ στη μέση συνεδρίας όπου κάποιος από διπλανό διαμέρισμα έβαλε τέρμα μουσική.Όλα αυτά εν ...μέσω μουσικής που θα με αγγίξει....
Θυμάμαι την ψυχολόγο να μιλάει κ να την καλύπτει η δύναμη της μουσικής κ συγχρόνως να βλέπω σε ένα άλλο επίπεδο υπέροχα σκηνικά!Μάλιστα εκείνη τη στιγμή ένιωσα πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μέσα της η μουσική.Η ψυχολόγος δε μπορούσε καν να με αγγίξει εκείνη τη στιγμή.
(μη φανταστείς ότι μου συμβαίνει κ συχνά,αλλά μου συμβαίνει)
Γι\'αυτό μ\'αρέσει τόσο οτιδήποτε σχετίζεται με την τέχνη.Μπορεί να σε αγγίξει τόσο βαθιά που μερικές φορές τίποτα άλλο δε μπορεί να το καταφέρει....
Εχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες.
Είχα μεγάλη δυσκολία με το να αφεθώ να κλάψω στις συνεδρίες....
Μέχρι που σε μια ομαδική, η θεραπεύτριά μου, χρησιμοποίησε την Τέχνη.
Μας διάβασε το τελευτεαίο κείμενο του Μάρκεζ, αυτό που έγραψε πριν πεθάνει και έβαλε μια μουσική που με υπέβαλε σε μια βαθιά ψυχική διάσταση....
Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
Βγήκε απο μέσα μου ένα πελώριο αναφiλητό, σαν να άνοιξαν τα φράγματα και να έτρεξαν ελεύεθρα οι καταρράχτες.....
Μόνο η Τέχνη μπορεί να το κάνει αυτό, να αγγίζει έτσι βαθιά τις ψυχές, χωρίς να διαμεσολαβεί απαραίτητα το μυαλό.
Γι αυτό και εμείς οι άνθρωποι με ευαισθησία, που μας αρέσει να αγγίζουμε τους άλλους βαθιά, έχουμε και χρέος, όπως το είπες, να δημιουργήσουμε.
Χρέος διότι, το βαθύ άγγιγμα είναι σαν ένα χάδι ή μια ανάσα λυτρωτική.
Οδηγεί πιο κοντά στο φως και την ελευθερία και σε μιαν ανάταση ψυχική :)
Τα περιγράφεις πολύ ωραία!Quote:
Originally posted by weird
Μέχρι που σε μια ομαδική, η θεραπεύτριά μου, χρησιμοποίησε την Τέχνη.
Μας διάβασε το τελευτεαίο κείμενο του Μάρκεζ, αυτό που έγραψε πριν πεθάνει και έβαλε μια μουσική που με υπέβαλε σε μια βαθιά ψυχική διάσταση....
Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
Βγήκε απο μέσα μου ένα πελώριο αναφiλητό, σαν να άνοιξαν τα φράγματα και να έτρεξαν ελεύεθρα οι καταρράχτες.....
Μόνο η Τέχνη μπορεί να το κάνει αυτό, να αγγίζει έτσι βαθιά τις ψυχές, χωρίς να διαμεσολαβεί απαραίτητα το μυαλό.
Γι αυτό και εμείς οι άνθρωποι με ευαισθησία, που μας αρέσει να αγγίζουμε τους άλλους βαθιά, έχουμε και χρέος, όπως το είπες, να δημιουργήσουμε.
Χρέος διότι, το βαθύ άγγιγμα είναι σαν ένα χάδι ή μια ανάσα λυτρωτική.
Οδηγεί πιο κοντά στο φως και την ελευθερία και σε μιαν ανάταση ψυχική :)
Είμαι ένας ευαίσθητος άνθρωπος,νιώθω την ανάγκη να αγγίζω κ να αγγίζομαι βαθιά κ θα ήταν ευτυχία για μένα να μπορούσα να το κάνω μέσω τέχνης αλλά για να γίνει η ευαισθησία τέχνη χρειάζεται κ το ταλέντο να μπορείς να βγάλεις όσα έχεις μέσα σου μέσω αυτής.Προσπαθώ με άλλους τρόπους.Στην καθημερινότητά μου.
Ότι κ αν κάνουμε έστω κ υποσυνείδητα ο εαυτός μας μας οδηγεί να βγάλουμε αυτά που είναι να βγάλουμε κ να οδηγηθούμε σε έναν στόχο πιο εσωτερικό που πάντα είναι το καλύτερο για μας ακόμα κ αν τα φαινόμενα απατούν....
Είσαι τυχερή που μια απ\'τις εκφράσεις της ευαισθησίας σου είναι το γράψιμο γιατί αν σου αρέσει να αγγίζεις βαθιά,φαντάσου πόσο μαζικά μπορείς να το καταφέρεις κ σε πόσους μπορείς να χαρίσεις ομορφιά απ\'το βάθος σου κ απ\'τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα....κ να μοιραστείς συναισθήματα που κάποιος άλλος χωρίς το ερέθισμα της τέχνης δε θα μπορούσε να αισθανθεί.Όπως έπαθα εγώ με το ποιήμα σου \'μαμά\'.
Αχ αυτό το ποίημα... έχω και ένα άλλο που λέγεται \"χρώμα\", θέλω να σου το γράψω εδώ.
Η δύναμη των εικόνων είναι μυστηριακή κι έρχεται απο απύθμενα βάθη...
Χρησιμοποίησέ την.
Σκέψου οτι σκηνοθετείς μια παράσταση, ή κάνεις ένα χορευτικό.
Βάλε τα χρώματα, την κίνηση, εκφράσου με το σώμα σου.
Αλήθεια, έχεις ασχοληθεί με τον χορό?
Αρσι μου κι εγώ αισθάνομαι πάρα πολλές φορές έτσι καλή μου. Σαν να πηγαίνω από το ένα άκρο στο άλλο. Από το άκρο του άκρατου σναισθήματος που κυριολεκτικά με πνίγει μέχρι το άλλο άκρο που το καταπνίγω και το αρνούμαι για να ανασάνω. Όμως υπάρχουν και οι περίοδοι που το βιώνω, το αντέχω, το παρατηρώ, το επεξεργάζομαι χωρίς να το αρνούμαι. Κι έχω παρατηρήσει πως αυτές οι φάσεις εναλλάσσονται...Quote:
Originally posted by Arsi
Τελευταία είμαι σχετικά καλά ανώνυμη,(άραγε να τα πνίγω....)κ δε νιώθω έντονα συναισθήματα κ.λ.π. απλά είναι σαν να ταξιδεύω μέσα μου γι\'αυτό κ μαζεμένες απορίες....Quote:
Originally posted by anwnimi
Σκέψεις δικές μου Άρσι...
Με το να εκφράζουμε τον εαυτό μας, οπως σκέψεις θετικές και αρνητικές, συναισθήματα θετικά και αρνητικά. Να μη τα αποσιωπούμε, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν. Είναι σαν να αρνούμαστε εμάς.
Το θέμα είναι που να κατευθύνουμε αυτή την έκφραση. Καταρχήν πρώτα σε μας τους ίδιους. Να έχουμε συνείδηση του τι αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, πράττουμε.
Αγκαλιάζοντας εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας για αυτό που είναι...
Είναι στιγμές όμως που έρχεται ένας τέτοιος ανεμοστρόβιλος συναισθημάτων που με φοβίζουν τόσο πολύ που ξοδεύω πολύ ενέργεια να τα πνίξω.Νομίζω θα με πάρει το ποτάμι κ θα με ρίξει από καταράκτη 1χμ.με ορμή.Είναι οι στιγμές που αγγίζω ευαίσθητες χορδές μέσα μου.Δίκιο έχεις πρέπει να τις αγγίξω...κ δυστυχώς είμαι κ από αρχές Απριλίου χωρίς συνοδοιπόρο(ψυχολόγο) κ μάλλον δε θα βρω σύντομα.Φοβάμαι πολύ.Κ ειδικά μόνη μου.Φοβάμαι την ένταση των κρυμμένων-καταχωνιασμένων συναισθημάτων μου.
Αλλά με την εναλλαγή αυτή κατορθώνω σιγά σιγά να παραμένω κάθε φορά και λιιιιγο περισσότερο στην ενδιάμεση ισορροπημένη φάση που νιώθω πιο δυνατή:)
Γιατί είσαι χωρίς συνοδοιπόρο; Έχεις ψάξει για κάποιον άλλο/η; Πάντως κι εγώ βλέπω ότι κάνεις πολλή δουλειά μόνη σου. Οπότε με τον κατάλληλο ειδικό θα αιστανθείς ένα στήριγμα στην πορεία σου...
Δεν ξέρω ανώνυμη αν τα πνίγω ή απλά δεν υπάρχουν οι αφορμές....Είναι μεγάλα διαστήματα που νιώθω πως όλα ρέουν \'φυσιολογικά\' κ πάλι ζω με συναισθήματα γιατί ούτος ή άλλος είμαι ευαίσθητη.Quote:
Originally posted by anwnimi
Αρσι μου κι εγώ αισθάνομαι πάρα πολλές φορές έτσι καλή μου. Σαν να πηγαίνω από το ένα άκρο στο άλλο. Από το άκρο του άκρατου σναισθήματος που κυριολεκτικά με πνίγει μέχρι το άλλο άκρο που το καταπνίγω και το αρνούμαι για να ανασάνω. Όμως υπάρχουν και οι περίοδοι που το βιώνω, το αντέχω, το παρατηρώ, το επεξεργάζομαι χωρίς να το αρνούμαι. Κι έχω παρατηρήσει πως αυτές οι φάσεις εναλλάσσονται...
Αλλά με την εναλλαγή αυτή κατορθώνω σιγά σιγά να παραμένω κάθε φορά και λιιιιγο περισσότερο στην ενδιάμεση ισορροπημένη φάση που νιώθω πιο δυνατή:)
Γιατί είσαι χωρίς συνοδοιπόρο; Έχεις ψάξει για κάποιον άλλο/η; Πάντως κι εγώ βλέπω ότι κάνεις πολλή δουλειά μόνη σου. Οπότε με τον κατάλληλο ειδικό θα αιστανθείς ένα στήριγμα στην πορεία σου...
Όμως χρειάζονται κάποιες αφορμές να βγουν τα \'άρρωστα\' κομμάτια του εαυτού μου στην επιφάνεια.Υποθέτω πως είναι ένα βαθύ πληγωμένο κομμάτι του εαυτού μου που μόλις βρει αφορμή βγαίνει στην επιφάνεια κ ξεχύνονται τότε απωθημένα συναισθήματα...Αν δεν υπήρχαν αφορμές(πράγμα αδύνατο)δε θα μου δημιουργούνταν τέτοια προβλήματα.Το μόνο που έχω καταφέρει ως τώρα είναι να διαχειρίζομαι τις αφορμές(έχουν περιοριστεί αρκετά),να αναγνωρίζω τι μου συμβαίνει κ να περιμένω να εκτονωθούν.
Η ψυχολόγος που είχα μέχρι πριν 1 μήνα(για 2 μήνες)μου είπε ότι στο παρελθόν έκανα μισή δουλειά κ πρέπει να την ολοκληρώσω να ξεμπερδεύω,για να μην έρχονται γεγονότα στη ζωή μου κ με αναστατώνουν.Κ ότι η ευαισθησία για τους δικούς μου ήταν κάτι κακό(την τιμωρούσαν)(κ συγχρόνως περάστηκε κ σε μένα)κ αν τότε έβγαζα όλα τα συναισθήματα που είχα μέσα μου δε θα περνούσα αυτά που περνάω τώρα...
Δλδ αυτά τα συναισθήματα που λέμε ότι μπορεί να πνίγονται δεν αφορούν το τώρα αλλά είναι καταχωνιασμένα που απλά θέλουν να βγουν έστω κάποτε....
Η διαδικασία θέλει ειδικό πιστεύω....εκτός κ αν καθιερώσω μόνη μου ώρες που να ανατρέχω στο παρελθόν χεχεχε...κ ανάλυσης του παρελθόντος...αλλά δύσκολο γιατί στις πιο πολλές περιπτώσεις υπάρχει κάτι που μας σκαλώνει να δούμε κ θέλουμε βοήθεια...
Εδώ που μένω δεν υπάρχει άλλη ειδικός,στο μέλλον είναι σίγουρο όπως κ αν νιώθω ότι θα το κάνω γιατί θέλω να ξεκαθαρίσω τι συνέβη στη ζωή μου.
Είναι αλήθεια ότι αναγκάστηκα-ομαι να κάνω δουλειά μόνη μου,τώρα πως αυτό λειτουργεί κ αν όντος έκανα δουλειά δεν ξέρω....Μερικές φορές αυτό είναι κ επικύνδυνο γιατί μπορεί να πατήσεις πάνω σε μια λανθασμένη ιδέα κ ή να σε πισωγυρίσει ή περιστασιακά να σου κάνει κ κακό.Ψάχνομαι πάντως γενικώς κ ειδικά επειδή μου έτυχε πολλές φορές στη ζωή μου που εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατο να έχω ψυχολόγο.Ευτυχώς που είμαι σε φάση που μπορώ σε ένα μεγάλο ποσοστό να στηρίζομαι στα πόδια μου,πέρασα κ τη φάση που να μη μπορώ να στηριχτώ καθόλου.
Ο χορός είναι μια απ\'τις αγάπες μου weird!Quote:
Originally posted by weird
Αχ αυτό το ποίημα... έχω και ένα άλλο που λέγεται \"χρώμα\", θέλω να σου το γράψω εδώ.
Η δύναμη των εικόνων είναι μυστηριακή κι έρχεται απο απύθμενα βάθη...
Χρησιμοποίησέ την.
Σκέψου οτι σκηνοθετείς μια παράσταση, ή κάνεις ένα χορευτικό.
Βάλε τα χρώματα, την κίνηση, εκφράσου με το σώμα σου.
Αλήθεια, έχεις ασχοληθεί με τον χορό?
Μερικές φορές χορεύω κ μόνη μου,νιώθω την \'έκστασή΄ του....
Δυστυχώς έχω ασχοληθεί στο παρελθόν κ μετά εκ των συνθηκών τα παράτησα...κ η ειρωνεία είναι πως είχα ορκιστεί ότι μέχρι που θα με βαστάν τα πόδια μου δε θα σταματήσω....
Όταν βλέπω τις εικόνες,ποτέ δε βλέπω τον εαυτό μου...αλλά βλέπω ολόκληρα χορευτικά με όλες τις λεπτομέρειες από ρούχα,σκηνικά κ.λ.π.Ωρες ώρες σκέφτομαι αν μου τάιριαζε χορογράφος!!!!!!!αστείο....
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά μου έρχονται χωρίς να τα επιδιώξω καθόλου απλά ξεπηδούν από μέσα μου....κάτι σημαίνει σίγουρα πιστεύω.κ πάντα το είχα,κ πριν ασχοληθώ με το χορό.
Ξέρεις, όταν σε σκέφτομαι, έχω μπροστά μου σαν αίσθηση, την εικόνα μιας κοπέλας που αγαπά να λικνίζεται και να κινείται. Που χορεύει.Quote:
Originally posted by Arsi
Ο χορός είναι μια απ\'τις αγάπες μου weird!Quote:
Originally posted by weird
Αχ αυτό το ποίημα... έχω και ένα άλλο που λέγεται \"χρώμα\", θέλω να σου το γράψω εδώ.
Η δύναμη των εικόνων είναι μυστηριακή κι έρχεται απο απύθμενα βάθη...
Χρησιμοποίησέ την.
Σκέψου οτι σκηνοθετείς μια παράσταση, ή κάνεις ένα χορευτικό.
Βάλε τα χρώματα, την κίνηση, εκφράσου με το σώμα σου.
Αλήθεια, έχεις ασχοληθεί με τον χορό?
Μερικές φορές χορεύω κ μόνη μου,νιώθω την \'έκστασή΄ του....
Δυστυχώς έχω ασχοληθεί στο παρελθόν κ μετά εκ των συνθηκών τα παράτησα...κ η ειρωνεία είναι πως είχα ορκιστεί ότι μέχρι που θα με βαστάν τα πόδια μου δε θα σταματήσω....
Όταν βλέπω τις εικόνες,ποτέ δε βλέπω τον εαυτό μου...αλλά βλέπω ολόκληρα χορευτικά με όλες τις λεπτομέρειες από ρούχα,σκηνικά κ.λ.π.Ωρες ώρες σκέφτομαι αν μου τάιριαζε χορογράφος!!!!!!!αστείο....
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά μου έρχονται χωρίς να τα επιδιώξω καθόλου απλά ξεπηδούν από μέσα μου....κάτι σημαίνει σίγουρα πιστεύω.κ πάντα το είχα,κ πριν ασχοληθώ με το χορό.
Ετσι με ενέπνευσες και μενα σχετικά με το κομμάτι.
Σπάνια μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Δώσε κίνηση στα λόγια σου
εκφράσου ακολουθώντας τις δονήσεις
κάθε πτυχής του σώματός σου,
έτσι όπως αποτυπώνει
το τραγούδι της ψυχής σου...
Και κάτι ακόμα άρσι μου...
Πάντα εμπιστευόμουν το ακατέργαστο.
Αυτό που ξεπηδά απότομα, αυτούσιο απο μέσα μας, χωρίς καν να το \"καταλάβουμε\".
Το πηγαίο.
Σου εύχομαι να ασχοληθείς πάλι με τον χορό.
Αυτή τη φορά, για πάντα.
:)
weird,όταν διάβασα το μνμ σου με έπιασε ένα εσωτερικό τρέμουλο κ όντος τα λόγια σου,στρέψαν το βλέμμα μου στο να το ξανακάνω.Έστω να ξεκινήσω πάλι να το κάνω μόνη μου.Πολλές φορές όταν χορεύω νιώθω να ανατριχιάζω κ να βγαίνει μια μεγάλη ενέργεια από μέσα μου.Quote:
Originally posted by weird
Δώσε κίνηση στα λόγια σου
εκφράσου ακολουθώντας τις δονήσεις
κάθε πτυχής του σώματός σου,
έτσι όπως αποτυπώνει
το τραγούδι της ψυχής σου...
Και κάτι ακόμα άρσι μου...
Πάντα εμπιστευόμουν το ακατέργαστο.
Αυτό που ξεπηδά απότομα, αυτούσιο απο μέσα μας, χωρίς καν να το \"καταλάβουμε\".
Το πηγαίο.
Σου εύχομαι να ασχοληθείς πάλι με τον χορό.
Αυτή τη φορά, για πάντα.
:)
Προσωποποιούνται εσώτερα συναισθήματα.
Θετικά κ αρνητικά.Κ τα βλέπω μπροστά στα μάτια μου να λαμβάνουν χώρο πάνω σε κάθε εκατοστό του σώματός μου.
Σ\'ευχαριστώ.
:)))
Κι εγώ σε ευχαριστώ, για τη μοιρασια!
Καθρέπτες.
επιστρέφω στο πολύ ενδιαφέρον θέμα σου,\\για να προσθέσω την πινελιά μου....
Παρατηρώ οτι οι καθρέπτες, δεν είναι απλά ένα είδωλο αλλά και μια έμπνευση.
Σαν ο κάθεένας άνθρωπος με τον οποίο αλληλεπιδρώ να με βλέπει με ένα συγκεκριμένο βλέμμα, αλλά όχι μόνο, να μου εμπνεεί και ένα συγκεκριμένο εαυτό..
Μου έγραψες αλλού \"Εκεί πρέπει να επιλέξουμε με ποιον τελικά θα συναναστραφούμε ανάλογα με το ποσοστό επικοινωνίας που υπάρχει.Κ ανάλογα με το αν τελικά νιώθουμε περισσότερο καλά με έναν άνθρωπο ή κακά.\"
Oντως, μερικοί άνθρωποι, μου βγάζουν το θηρίο απο μέσα μου... και τότε δεν μου αρέσει αυτό που γίνομαι, μαζί τους...
ενώ άλλοι, μου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό μου.