Quote:
Originally posted by antara
ανώνυμη:
Ο πρώην (;) θεραπευτής είναι ψυχίατρος.
Στην κάρτα του γράφει ψυχοδυναμική , αλλά όπως μου είχε πει και ο ίδιος \"μη βαζεις ταμπέλες ούτε στη θεραπεία, ούτε στο \"πρόβλημά\" σου. εξάλλου δεν ξέρω τι ακριβώς είναι η ψυχοδυναμική !
ΠΙστεύω οτι η ψυχοδυναμική μέθοδος, είναι ενας συνδυασμός, ανάλυσης και συμπεριφορικής - γνωσιακής θεραπείας.
είναι ακριβώς αυτό τελικά , λίγο από όλα!
έχεις ένα ευαισθητοποιημένο σύστημα συναγερμού του νευρικού συστήματος (γενετικά αλλά και επίκτητα) που σου προκαλεί αφόρητες κρίσεις πανικού.
σε αυτό το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα μπορεί να φτάσεις από διάφορες αιτίες
1. το κόκκινο μπορεί να χτυπήσει όταν είσαι σε κατάσταση πίεσης -stress δηλαδή, λόγω φόρτου δουλειάς, ή εξωτερικών παραγόντων. σε αυτές τις περιπτώσεις αντί να βιώσεις το αναμενόμενο φυσιολογικό άγχος έμαθες να λειτουργείς υπερβολικά. αυτό μπορείς να το αλλάξεις εκλογικεύοντας την πηγή του στρεςς, μη δίνοντας σημασία στα συμπτώματα, κάνοντας ένα πρόγραμμα ζωής που θα σε αποφορτίζει κλπ. πχ όταν είναι να κάνεις κάτι πολύ σημαντικό για σένα, \"αντικειμενικά\"στρεσσογόν ο, άλλος θα έχει ίσως μια απλή ταχυπαλμία ή ένα κόμπιασμα , εσύ θα αντιδράσεις με κρίση πανικού.
Ακριβώς τα ίδια έχω επισημάνει και για τον εαυτό μου. Η ψυχική μου ευαισθησία μεταφράζεται σε σωματική ευαισθησία. Πχ. Επειδή έχω έναν τρόπο να νιώθω πολύ έντονο, πράγματα που στους άλλους δεν θα προκαλούσαν μια τόσο έντονη σωματική αντίδραση, σε εμένα προκαλούν. Νιώθω μέσα στην ημέρα δεκάδες διαφορετικών αποχρώσεων συναισθήματα, ορισμένα εξαιρετικής λεπτότητας αλλά και έντασης! ( και είμαι τόσο ευτυχισμένη που τα νιώθω, είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας)
Ετσι, αυτό ΔΕΝ συμβαίνει μόνο με το άγχος αλλά και με τα υπόλοιπα συναισθήματα!
ακριβώς , είναι η \"ευτυχία\" να βιώνεις όλα τα συναισθήματα σε όλες τις δυνατές αποχρώσεις , από τα πιο μουντά , μέχρι το ουράνιο τόξο!
Είχαμε πάει σε μια ταινία που με ενθουσίασε και μετά, λόγω του υποέρμετρου ενθουσιασμού, σχεδόν εκστατικού, ένιωθα σφιγμένο το σώμα μου, τρέμουλο στα χέρια, ένταση και γοργή την ανάσα. Ηταν ο σωματικός αντίκπτυπος του έντουνου συναισθήματός μου. ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ. Ετσι είναι η φύση μου και την αποδέχομαι πλήρως. Το ευαισθητο νευρικό μου σύστημα, την ευαίσθητη ψυχή μου...
Πρέπει να έχεις κάνει πολύ δουλειά με τον εαυτό σου για να φτάσεις να τον αποδεχθείς και σε συγχαίρω γι αυτό! ωστόσο δεν παύουν σε εμένα τουλάχιστο να υπάρχουν κάποιες στιγμές που με κουράζει αφόρητα αυτός ο εαυτός ....και τότε η φαινόμενη ως αποδοχή γίνεται άρνηση και μίσος...μάλλον έχω πολύ δρόμο μπροστά μου!!
Άλλες φορές, όταν είναι να παρουσιάσω εργασία αγχώνομαι σε δεκαπλάσιο βαθμό απο ότι ο μέσος άνθρωπος. Το στόμα παγώνει, ταχυκαρδία, το στομάχι κολλάει προς τα πίσω, η ανάσα κόβει , η φωνή τερμουλιάζει. Σταματώ, πίνω λίγο νερό, ξέρω οτι είναι απο το υπέρμετρο συναίσθημα, οτι σηνύθως κρατά τα πρώτα λεπτά η επιρροή του, ηρεμώ και συνεχίζω την παρουσιάσή μου.
κι εδώ πράγματι οι γνωστικές μέθοδοι κάνουν πολύ καλή δουλειά...μέχρι να πάθουμε το έμφραγμα !( πλάκα κάνω)
Ασχετο αλλά έχετε παρατηρήσει οτι κάθε συναίσθημα συνοδεύεται απο ορισμένη, έστω εξαιρετικά διακριτική, σωματική έφραση? Ουσιαστικά όταν λέμε \"νιώθω\" εννοούμε, \"το σώμα μου νιώθει\"...
μήπως είσαι τελικά ο κύριος Φ. μεταμφιεσμένος weird??
αν απελευθερωθείς από το φόβο της κρίσης και αν μάθεις να χειρίζεσαι το στρεςς και την ίδια την κρίση δε θα καταντά τόσο ενοχλητικό για σένα. είναι απολύτως φυσιολογικό ας πούμε..προς αυτήν την κατεύθυνση έγινε προσπάθεια να αναγνωρίζω της πηγές του στρεςς , να μη φοβάμαι ότι θα πάθω κάτι τραγικό από αυτό, να το εκλαμβάνω σα μι αφυσιολογική αντίδραση του οργανισμού μου ας πούμε.
αχ..γλυκιά μου weird απλά σε λατρέυω! πόσες φορές προσπάθησα να το δω ως κάτι φυσιολογικό , αλλά πως μπορούσα όταν αισθανόμουν τόσο αφύσικα;; πάντως ακριβώς με αυτά τα λόγια προσπάθησε πολλες φορες ο πρωην Ψ. να με βάλει σε σειρά!
2. από την άλλη μια κρίση πανικού ή μια κατάσταση άγχους μπορεί να πυροδοτηθεί από συγκρούσεις που έχεις μέσα σου, στο κεφάλι σου στο υποσυνείδητό σου και είναι οι περιπτώσεις που σου προκύπτει το άγχος και ο πανικός από το πουθενά!
Φτάνουμε στο πιο σημαντικό στοιχείο! Αυτή η υπερευαισθησία του νευρικού συστήματος το κάνει έναν πολύ καλό συναγερμό! ¨Οταν κάτι δεν πάει καλά, εκφράζεται μέσω του πανικού. Το να διαχωρίζεις τον παθολογικό πανικο΄απο το φυιολογικό για τα δικά σου μέτρα και σταθμά άγχος, είναι ουσιώδες.
-επίσης επισήμανση που χρειάστηκαν 5 χρόνια για να συνειδητοποιήσω ..καλά το έχω αντιληφθεί ότι είσαι πιο έξυπνη από μένα αλλά αμάν πια !
επ αυτού όμως έχω μια ερώτηση. φτάνεις στο σημείο να μπορείς επιτέλους να διαχωρίσεις το φυσιολογικό για τα δικά σου δεδομένα άγχος ( δηλ. πανικός) και φαίνεται εξ όφθαλμα η πηγή του στρεςς σου..πάλι στο ίδιο αποτέλεσμα δε φτάνεις;; οπότε είτε τα ξεχωρίσεις είτε όχι ποιά η διαφορά;; θα τον βιώσεις τον πανικό ..πώς μπορείς να διαχειριστείς ένα άγχος όταν φαίνεται ως φυσιολογικό για τα δεδομένα σου;; δεν μπορείς να απαλείψεις τις πηγές στρεςς από τη ζωή σου, ακόμη και αν κάθεσαι όλη μέρα ξαπλωμένος στα λιβάδια! εκλογίκευση-γνωστικά -συμπεριφοριστικά, δεν το αφήνεις να σε επηρεάζει τόσο ;; κι όταν κατακλύζει όλο σου το είναι πώς το αγνοείς;
νομίζεις όμως ότι είναι από το πουθενά, ότι δε φαίνεται να υπάρχει λόγος να είσαι έτσι,
Το δεν υπάρχει ΛΟΓΟΣ είναι κάτι που σου το λέει η λογική σου. Και όντως, λογικά, όλα πανε καλά. Το συναίσθημα όμως, έχει την δική του λογική. Κι έτσι, ενώ όλα πάνε καλά φαινομενικά, οι συναισθηματικές σου ανάγκες μπορεί να μην καλύπτονται. Για μένα άγχος είναι η μη επαφή. Οταν χάνεις το νήμα που σε συνδέει με τον εσωτερικό συναισθηματικό σου κόσμο, τότε δεν μπορείς να κατανοήσεις, τι πάει καλά και τι στραβά. Ερχεται λοιπόν γιγαντωμένο το συναίθημα και σου χτυπά την πόρτα για να του ανοίξεις, Για να σου τραβήξει την προσοχή, να το ακούσεις. Διότι δεν μπορεί να αποκλειεις ένα κομμάτι του εαυτού σου , και άρα ένα υποσύνολο αναγκών σου , απο τη ζωή σου. Κάτι καταπιέζεται. Κι όταν καταπιέζεται, ακολουθούν εκρήξεις.... Η συναισθηματικά νοούμενη αυτογνωσία σε μένα, λειτουργησε ως εξής. Οταν βρήκα ένα νήμα που να με συνδέει με τα ατόφια συναισθήματά μου και να με απομακρύνει απο τις στείρες εκλογικεύσεις τους, ο οργανισμός μου απέκτησε δική του επίγνωση, ( επαφή) και σταμάτησε να έχει ανάγκη παρόμοιους σωματικούς συνεγαρμούς, οι οποίοι, αργά και σταδιακά, εξαφανίστηκαν.
Εχω επίγνωση, σε γενικές γραμμές, του πώς να κατευθύνω τη ζωή μου, την ημέρα μου και τις επιλογές μου, του πως να συνδέομαι με το τι νιώθω και να το εκφράζω, ωστε να μην χρειάεται να φτάνω σε τέτοιο σημείο.
ΠΩΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΡΕ WEIRD?????ΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΗ ΑΝΤΑΡΑ!
ενώ εκέινη την ώρα κάτι θέλει να σου πει ο ευατός σου, όπως ο πυρετός σου λέει ότι έχεις πυώδη αμυγδαλίτιδα. μου επεσήμανε συνεχώς πόσο χρήσιμα είναι τα συμπτώματα για να αναγνωρίσω στο τι θέλει να μου πει ο εαυτός μου.
Αντάρα στο λέω ειλικρινά κι ας ακούγεται παράδοξο, είμαι ευγνώμων για ότι έπαθα. Τα συμπτωματα αποδείχθηκαν οι καλύτεροι φίλοι μου.Γιατί αυτά μου έδειξαν τον δρόμο. Τον ουσιαστικό δρόμο προς τον ίδιο μου τον εαυτό......
Είσαι η προσωποποίηση της επιτυχημένης ψυχοθεραπείας και των θεωριών που έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια για τα \"συμπτώματα\" ! και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι ..ΠΩΣ Τ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΑΥΤΟ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!;;
τί κρύβεται πίσω από μια ξαφνική έκρηξη πανικού. πώς ο εαυτός μου θέλει να αποφύγει να κάνει ή θέλει να είναι κάπως και αντί αυτό να έρθει σαν μια ξεκάθαρη επιφοίτηση,
πρέπει να περάσω από τη διαδικασία του πανικού...(αυτό κατάλαβα εγώ τουλάχιστο...)
Συμφωνώ, κι εγώ αυτό έχω καταλάβει. Επειδή υπο κανονικές συνθήκες το συναισθηματικό κομμάτι περνούσε απαρατήρητο μπροστά μου, αφού δεν είχα σύνδεση με αυτό και δρούσα ως επι το πλέιστον ,παρά την ευαισθησία μου, εκλογικευμένα, επρεπε να γίνονται πυροτεχνήματα κι εκρήξεις, όταν πια είχε συσσωρευτεί πολύ πράγμα, για να μου γίνει το συναίσθημα ορατό και να το καταλάβω. Και να πράξω σύμφωνα με αυτό. Ουσιαστικά ο πανικός είναι ένα επώδυνο υποκατάστατο της ικανότητας να ΝΙΩΘΕΙ κανείς.
ο πανικός ένα επώδυνο υποκατάστατο της ικανότητας να νιώθει κανείς;; ! να ακούει τον εαυτό του! ακούγεται πραγματικά πολύ όμορφο, είναι πραγματι αλήθεια;είναι το μέσο διέλευσης στο συναίσθημά σου , η νησίδα ανάμεσα στα εμπόδια που έχει θέσει ο εαυτός σου μεταξύ λογικής και συναισθήματος;
θα το επεξεργαστώ..
συνήθιζε να λέει αυτές τις κρυμμένες σκέψεις \"ιούς\"που έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου , όπως ένα minimized πρόγραμμα στη γραμμή εργαλείων του υπολογιστή. έπρεπε να το δούμε ν ατο ανοίξουμε και να το επεξαργαστούμε . ( πολύ δύσκολο)
Συχνα΄το τι και το πως νιώθει κανείς ( συναίσθημα) , επηρεάζεται απο τις ακλόνητες πεποιθήσεις του ( αλλά και το αντίστροφο συμβαίνει) , οι οποίες παγιώθηκαν μέσα του απο τότε που ήταν παιδί. Οταν πλέον ενηλικιώνεται και το άτομο γίνεται δυσλειτουργικό, αυτό σημαίνει οτι οι ακλονητες πεποιθήσεις του χρειάζονται αναμόρφωση. Μια δεύτερη ενηλικίωση ουσιαστικά, μέσα στην προστατευτική γυάλα της ψυχοθεραπείας.
νομίζω ότι στη θεραπεία έφτασα σε ένα σημείο που μπορούσα να αναγνωρίζω πότε ήμουν χάλια από στρεςς και πότε από \"ιό\" .
ωστόσο ειδικά για να δω τον \"ιο\" παρατήρησα ότι έπρεπε να περάσει πολύς καιρός για να καταφέρω να δω καθαρά αυτό το προγραμματάκι και να το αναγνωρίσω , για ποιό λόγο δηλ στην πραγματικότητα ένιωθα σκατά μια συγκεκριμένη περίοδο, ενώ εξωτερικά όλα μοιάζαν φυσιολογικά.
Αλλο ο ιός ( η παγιωμένη λανθασμένη σκέψη) και άλλο το να μην μπορείς να νιώσεις τι σου φτάιει σε μια δεδομένη κατάσταση( έλλειψη επαφής) . Υπάρχει εδώ ένας διαχωρισμός. ετερον, εκάτερον.
να διευκρινίσω ότι όταν μιλούσε για \"ιούς\" δεν αναφερόταν στις παγιωμένες λανθασμένες σκέψεις μου, στον \"λανθασμένο¨\" τρόπο αντιμετώπισης της ζωής, (αρνητική αυθυποβολή, σκέψεις μαύρου-άσπρου, αυθαίρετα συμπεράσματα κλπ) αλλά σε ενδόμυχους προβληματισμούς μου σε μια δεδομένη κατάσταση..πχ. λέω ότι αγαπάω και είμαι καλά στη σχέση μου με τον ...χ και δεν καταλαβαίνω γιατί νιώθω άγχος . ιός : ο χ με έχει προδώσει στο παρελθόν , δεν του έχω εμπιστοσύνη και φοβάμαι ότι θα το ξανακάνει.
αυτόματα βάζω στην σχέση μου με τον χ που νομίζω ότι είναι καλή, έναν ιό , της προδοσίας και της ανασφάλειας , που μου προκαλεί άγχος.
επίσης αυτό που του τόνιζα συνέχεια είναι ότι\" αυτές τις συγκρούσεις στο εδώ και στο τώρα , τους ιούς, και ο,τι άλλο στρεσσογόνο, ένας άνθρωπος τις έχει σε όλη του ζωή , σχεδόν σε όλη του την καθημερινότητα.
Με διαφορετική μορφή και ένταση, και σίγουρα, με μια δυνατότητα διαχείρισης που εξελίσσεται ανα τα χρόνια εμπειρίας του. Πρόκειται για άμυνα σου στο σημείο αυτό, πιστεύω.
μμμμμμμμμμμμ....!
Δεν αντεχα να αντιδράω με παθολογικό άγχος σε καταστάσεις της καθημερινής ζωής, να αναγάγω το κάθε μου αθέατο πρόβλημα σε \"ιό\" που μου προκαλέι άγχος! η ζωή μας είναι γεμάτη με ιούς και αλίμονο αν έπρεπε να περνάω ένα Γολγοθά κάθε φορά που το υποσυνείδητό μου αμφιταλαντευόταν!
Το έχω ξαναγράψει αυτό στο θέμα με τον Πετράν. Ωραία και χρήσιμη η γνωστική επεξεργασία, αλλά δεν θα ήθελα να περάσω όλη μου τη ζωή σαν κηνυγός, με ένα πιστόλι στο χέρι, σημαδεύοντας δυσλειτουργικές πεποιθήσεις και αρνητικές σκέψεις! Οταν λοιπόν το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται στην πηγή του, ώστε να επιλυθεί η αιτία της αρχικής διαστρέβλωσης και να χτυπηθεί κάθε συνέχεια και αναπαραγωγή αυτής στην ενήλικη ζωή σου, μια και καλή, το όλο θέμα θα διαιωνίζεται και εσύ θα ψαχουλεύεις διαρκώς μέσα σου για ύποπτες σκέψεις.... πράγμα αδύνατον. Σε διαβεβαιώνω, οτι έχοντας διαχειριστεί το συναισθηματικό κομμάτι του προβλήματος, υπήρξε μια ουσιαστική και σε βάθος αναμόρφωση των μηχανισμών σκέψεών μου, και δεν χρειάζεται να είμαι ανα πάσα στιγμή με το όλπο στο χέρι. Ελπίζω να έγινα κατανοητή.
έγινες απόλυτα κατανοητή και με έπιασες ακριβώς !αισθάνομαι σαν τον κυνηγό που πρέπει να είναι μονίμως με το χέρι στη σκανδάλη για να εντοπίσει την μπεκάτσα!
όσο για το χειρισμό του στρεςς, δεν κατάφερα και πολλά από μόνη μου. δηλ. δεν κατάφερα να μου βρω διεξόδους εκτόνωσης , είμαι τεμπέλα και αφηόμουν στη μιζέρια. θα μπορούσα πχ να πάω γιόγκα ή να κάνω κάποιο άθλημα...πού να σηκωθώ απο τον καναπε όμως!
πιο πολύ στη θεραπεία νομίζω με βοηθούσε το υποστηρικτικό κομμάτι, και η υποβολή, τύπου : θα το κάνεις, μπορείς, θα είσαι μια χαρά, θα περάσεις τέλεια κλπ. (διότι έχω την τάση να αυθυποβάλλομαι αρνητικά πριν από το οτιδήποτε είναι να κάνω)
η αυτοεπιβεβαίωση μετά από το κάθε κατόρθωμα, απάλυνε το φόβο μου για κάποιο διάστημα, αλλά σύντομα το ξεχνούσα (γενικώς έχω την τάση να μειώνω τα επιτεύγματά μου και να κολλάω στις κακές στιγμές.
Δεν νομίζω οτι είναι μόνο αυτό. Κι εγώ, αν και είχα εκτεθεί πολλές φορές στο φοβο μου, αυτό δεν μπορούσε να με πείσει ολοκληρωτικά, κι έτσι μετά απο μια περίοδο ξαναφοβόμουν και έπρεπε να με υποβάλλω ξανά και ξανά σε δοκιμασία! Μόνο όταν χτύπησα την πηγή ηρέμησα.
όσο για τις συγκρούσεις....ακόμη και όταν κατόρθωνα κάποτε να τις δω- αυτό δεν απάλυνε τα συμπτώματα!
Το θέμα καλή μου είναι με ποιά ματιά τις είδες. Με εκείνη της λογικής ή του συναισθήματος?
ΛΟΓΙΚΗ -ΛΟΓΙΚΗ!
Οι συνεδρίες μας με τον ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ όμως δεν αφορούσαν καθόλου στα σωματικά -ψυχικά συμπτώματα, τα οποία είχαν μια λογική επιστημονική εξήγηση! και φτάνουμε στον ΨΥΧΟΛΟΓΟ-ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗ
Κατ αρχήν ακόμη δεν έχω καταλάβει καλά τι πάω να κάνω, ούτε πόσο χρόνο θα χρειαστεί , (πάνω από 10 χρόνια που πέρασα ήδη ;;χαχα). οι γνώσεις μου για την ψυχανάλυση είναι πάνω κάτω αυτές που έχουν όλοι που έχουν ασχοληθεί λιγάκι με την ψυχολογία.
ουσιαστικά έκανα μέχρι τώρα μία συνεδρία, καθώς η πρώτη ήταν μάλλον γνωριμίας.
από αυτή τη μία φορά λοιπόν κατάλαβα ότι πρόκειται για μια τελειώς διαφορετική οπτική, τελείως όμως.
κατά τη γνώμη του δε χρειάζομαι φάρμακα!
κατά τη γνώμη του το πρόβλημα μου είναι πολύ επιφανειακό και απορεί πως τόσα χρόνια δε δόθηκε μια οριστική λύση!
κρατάει σημειώσεις για ό,τι λέω!
ΕΧΕΙ ΝΤΙΒΑΝΙ ! ( στο οποίο ακόμη δεν ξάπλωσα, μόνο κάθησα)
δίνει -ως γνήσιος θιασώτης της φρουδικής ψυχοθεραπειας-ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασια στα όνειρά μου.
ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ειδική διαταραχής, σύμφωνα με έναν οδηγό που δίνουν στους ψυχιάτρους, που μου είπε και δε θυμάμαι.
το παράδειγμα από την πρώτη μας συνεδρία:
του είπα για το αφόρητο σύμπτωμα της αποπροσωποποίησης που ένιωθα όλο το σκ και νιώθω πολύ συχνά.
ο πρωην ψυχιατρος οποτε του το ανέφερα μου έλεγε ότι ο οργανισμός όταν βιώνει μεγάλης έντασης άγχος , έχει την να αποκόπτεται , για να προστατευθεί , δίνοντας΄σου το αίσθημα της αποπροσωποιησης, του ονείρου, όσοι το εχετε ζησει θα ξερετε ποσο απαισιο ειναι.
- δεν το θεώρησε \"σύμπτωμα\" κάποιας διαταραχής
-με ρώτησε αν το είχα εκείνη την ώρα, αν εκείνη την ώρα ήξερα ποια είμαι, αν ένιωθα τον εαυτό μου.
-του λέω , τωρα είμαι μια χαρα΄, νιώθω η ..... , που είμαι 30 χρονών , κάνω αυτό το επάγγελμα ,κλπ.
-αυτή είσαι ; μου λεέι;
- καλά αν έπρεπε να σου πω ποια ακριβώς είμαι έπρεπε να γράψω 4 τόμους βιβλία, απαντώ.
-ναι, άλλα τωρα μου είπες με τρεις σειρές ποια είσαι...αποκλείεται εκείνες τις ώρες που λες οτι δεν νιώθεις ποια εισαι , να είσαι μια που περιλαμβάνεται κάπου σε αυτούς τους 4 τόμους;; να βγαίνει στην επιφάνεια ένα ασυνείδητο τμήμα του εαυτού σου, που δε γνωρίζεις;
η πρώτη λοιπόν βασική διαφορά που εντόπισα είναι ότι αυτό που θεώρησε ο ψυχίατρος ως ένα σύμπτωμα έντονου άγχους το οποίο αντιπαρερχόμασταν χωρίς ερμηνείες, ο ψυχαναλυτής αντιμετώπισε - αν κατάλαβα καλά - ότι είναι μια τρύπα από όπου αναβλύζει ένα αθέατό μου κομμάτι, ένα κομμάτι που αντλείται από το ανεξερεύνητο μέχρι στιγμής ασυνείδητο μου! ότι το σώμα μου μου εκείνη την ώρα μου μιλάει, όπως θα μιλούσε η σκέψη μου, που δεν την ακούω γιατί είναι ασυνείδητη.
ισως και να μην το πιασα σωστά, αλλά ήταν μόλις η πρώτη μας συνάντηση!
υ.γ. υπόσχομαι να μη σας αναλύω τα καθέκαστα κάθε φορά. η εξιστόρηση ήταν ενδεικτική!
ΑΡΣΗ :
ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΤΕ...ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΓΚΟΜΕΝΟ! θέλει πολύ υπομονή και τύχη!
ΦΙΛΑΚΙΑ!
Ισως, να έχει ανοίξει η πύλη ( για πολλούς και διάφορους λόγους) μιας πιο βαθιάς ή ξένης σε εμάς διάστασής μας, που μας προκαλέι να την γνωρίσουμε....
