Δυσπνοια Δύσπνοια Δυσπνοια!!

Quote:

---

Originally Posted by Layla123

Όταν μιλάς με πελάτες ή συναδέλφους ; Δεν σε πιάνει ; Εμένα τυχαίνει πολλές φορές να με πιάσει να προσπαθήσω να κάνω την ανάσα ή να χασμουρηθω και αν δεν μου βγει χειροτερεύω άμεσα και απότομα. Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω και όλα τα σχετικά.
Έχεις ψάξει ποτέ αν κάτι τέτοιο μπορεί να προκληθεί από το στόμαχι; Εμένα κάποιες φορές με πιέζει το στομάχι μου στις κρίσεις αυτές αλλά σκέφτομαι ότι ίσως είναι και από τον αέρα που καταπίνω κάθε φορά προσπαθώ και νιώθω να μην βγαίνει ...
Τώρα τελευταία νιώθω ότι ο αέρας μπλοκάρει στη βάση του λαιμού μου ,και ότι κάτι έχω εκεί. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια επειδή έχω θυροειδή έχω πάει σε διάφορους ενδοκρινολόγους ,έχω κάνει αρκετους υπερήχους και δεν μου έχει πει κανείς κάτι άλλο. Στον τελευταίο ενδοκρινολόγο που πήγα προσπαθούσα να του εξηγήσω τι έχω ,και μου λέει το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι άγχος αφού με είδε. Και όμως δεν φευγει.
Σου τυχαίνει καμιά μέρα να μην το έχεις καθόλου ;; Η έχει τύχει να μην το έχεις αρκετή ώρα συνεχόμενα και να το παρατηρήσεις κατόπιν ; Με λίγα λόγια έχεις βρει κάτι που σε κάνει να ξεχνιέσαι; Κατά την διάρκεια του ύπνου σου σε πιανει ποτέ;

---

Αν με πιάνει λέει??πολλές φορές και νομίζω κι εγώ ότι θα λιποθυμίσω έλα όμως που δεν συμβαίνει ποτέ.Το χειρότερο είναι ότι πρέπει να υποκρινεσαι συνέχεια και να δείχνεις καλά ενώ στην ουσία θέλεις απλά να μείνεις μόνη σου και να κλαίς.
Έχω σκεφτεί κι εγώ ότι μπορεί να φτάιει και το στομάχι.Βασικα εγώ έχω πάλινδρομηση και γαστρίτιδα.Το κονομησα και αυτό από το άγχος φυσικά.Μπορει και να παίζει ρόλο κι αυτό δεν ξέρω.
Επίσης αυτή την αίσθηση ότι κάτι έχω στο λαιμό την έχω κι εγω πάρα πολλές φορές και συνέχεια βήχω για να καθαρίσει(πόσο κοινά πια?)
Όταν κοιμάμαι δεν με πιάνει αλλά χτες πέρασα μια από τις πιο εφιαλτικές νύχτες.Με είχε πάρει ο ύπνος στο καναπέ και μετά με ξύπνησε ο άντρα μου να πάω στο κρεβάτι. Ε από εκείνη την ώρα με έπιασε τόσο άσχημα και πάλευα στην κυριολεξία 3 ώρες μέχρι τις έξι το πρωί να ανασανω.Νομιζα ότι πέθαινα στην κυριολεξία...
Και σήμερα είμαι σκατα.

Quote:

---

Originally Posted by Joker86

Αν με πιάνει λέει??πολλές φορές και νομίζω κι εγώ ότι θα λιποθυμίσω έλα όμως που δεν συμβαίνει ποτέ.Το χειρότερο είναι ότι πρέπει να υποκρινεσαι συνέχεια και να δείχνεις καλά ενώ στην ουσία θέλεις απλά να μείνεις μόνη σου και να κλαίς.
Έχω σκεφτεί κι εγώ ότι μπορεί να φτάιει και το στομάχι.Βασικα εγώ έχω πάλινδρομηση και γαστρίτιδα.Το κονομησα και αυτό από το άγχος φυσικά.Μπορει και να παίζει ρόλο κι αυτό δεν ξέρω.
Επίσης αυτή την αίσθηση ότι κάτι έχω στο λαιμό την έχω κι εγω πάρα πολλές φορές και συνέχεια βήχω για να καθαρίσει(πόσο κοινά πια?)
Όταν κοιμάμαι δεν με πιάνει αλλά χτες πέρασα μια από τις πιο εφιαλτικές νύχτες.Με είχε πάρει ο ύπνος στο καναπέ και μετά με ξύπνησε ο άντρα μου να πάω στο κρεβάτι. Ε από εκείνη την ώρα με έπιασε τόσο άσχημα και πάλευα στην κυριολεξία 3 ώρες μέχρι τις έξι το πρωί να ανασανω.Νομιζα ότι πέθαινα στην κυριολεξία...
Και σήμερα είμαι σκατα.

---

Σου έστειλα μήνυμα στο ινμποξ !! Τσεκ αν το βλέπεις

Το είδα ναι!!σου έχω απαντήσει!τσεκαρε αν βλέπεις και το δικό μου

καλησπερα Layla 123. σου στελνω εδω γιατι δεν ξερω πως αλλιως να στειλω. Πως πας με τις σουβλιες στο κεφαλι?
συνεχίζονται ?

Quote:

---

Originally Posted by ARTEMIS

καλησπερα Layla 123. σου στελνω εδω γιατι δεν ξερω πως αλλιως να στειλω. Πως πας με τις σουβλιες στο κεφαλι?
συνεχίζονται ?

---

Καλησπέρα ,κατά καιρούς έχω αλλά πολύ πιο αραιά από παλιότερα !

Καλησπερα εχω δυσπνοια σαν να μην μπορω να παρω αερα 12 χρονια πηγα σε ψυχιατρο πριν 10 χρονια μου διεγνωσε ΓΑΔ και αγοραφοβια επαιρνα πολλα χαπια την μερα ζαναξ και σεροξατ ειχα φτασει σε σημειο να νοιωθω σαν μαστουρομενος αλλα ειχε μειωθει η δυσπνοια αυτη και δεν ειχα κρισεις πανικου τελος παντων τα σταματησα τα χαπια τοτε σε 2 χρονια ξαναεπανηλθαν απο τοτε ζοριζομαι πολυ μια ερωτηση να ξαναπαω σε ψυχολογο ;και τι μπορω να κανω αν δεν παω; δεν φευγει ποτε αυτο ;εχω χασει πολλα στην ζωη μου δεν οδηγω γιαυτο το λογο με χωρισαν γιαυτο τον λογο μια καλη συμβουλη και βοηθεια παρακαλω !!

καλησπέρα, έχω και εγώ μία σχετική δύσπνοια. ίσως φταίνε κάποια παραπάνω κιλά που έχω και το ότι κάνω iqos. αύριο ξεκινάω ψυχοθεραπεία και ελπίζω να με βοηθήσει κάπως!

Ακριβώς το ίδιο είχα πάθει και εγώ πριν από 7 χρόνια περίπου και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος για το άγχος και την άρρωστο φοβία που έχω μέχρι σήμερα.
Θυμάμαι ότι είχα δυσπνοια και για να πάρω ανάσα βαθιά έπρεπε να χασμουρήθω και αν πετύχαινε κιολας αλλιώς συνέχιζα.
Πήγα τότε στον γιατρό μου ειχε δώσει ένα βρόχο διασταλτικό με βοήθησε λίγο αλλά έκανε να μου περάσει πανω από χρόνο.

Quote:

---

Originally Posted by Joker86

Γεια σου κορίτσι μου!Κοίτα γενικά είμαι το ίδιο.Δεν με έχει αφήσει.Ειναι βέβαια κάποιες στιγμές που είναι ευκολότερο.Οπως το περιέγραψες κι εσύ πάω να πάρω την βαθιά ανάσα και μου βγαίνει.Οταν βγαίνω έξω δεν υπάρχει διαφορά, όπου και είμαι είναι το ίδιο.Δηλαδη ή δυσπνοια υποφερτή δηλαδή με μικρά διαλείμματα ή συνεχόμενη πάλη να αναπνεύσω και αίσθημα ότι θα σκάσω.Πριν με πάρει ο ύπνος πάντα γίνεται χειρότερο,παλεύω στην κυριολεξία να πάρω μερικές κανονικές ανάσες για να με πάρει ο ύπνος.Αυτο βέβαια που έχω παρατηρήσει με μένα η μόνη στιγμή που δεν το νιώθω είναι στη φάση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου,δηλαδή ας πούμε αν ξυπνήσω μες την νύχτα για λίγο πχ να παω τουαλέτα η να πιω νερό,αλλά νυστάζω ακόμα πολυ.Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις.

---

παιδιά ακριβώς τα ίδια ελπίζω να το δείτε δεν μπορώ να πάρω καλά ανάσα 14 χρόνια είχα πάει σε ψυχίατρο αλλά μου έδινε πολλά χάπια και ήμουν σαν ναρκομενος και τα σταμάτησα παθαίνω και κρίσεις πανικου όταν με πιάνει έντονα και τρέχω σε νοσοκομεία βοήθεια τι να κάνω ξεπερνιέται ποτε; δεν κάνω βήμα και δεν κάνω σχέσεις πολλες γιαυτό το λόγο βοηθειστε με τι να κάνω;

Quote:

---

Originally Posted by billakos1980

παιδιά ακριβώς τα ίδια ελπίζω να το δείτε δεν μπορώ να πάρω καλά ανάσα 14 χρόνια είχα πάει σε ψυχίατρο αλλά μου έδινε πολλά χάπια και ήμουν σαν ναρκομενος και τα σταμάτησα παθαίνω και κρίσεις πανικου όταν με πιάνει έντονα και τρέχω σε νοσοκομεία βοήθεια τι να κάνω ξεπερνιέται ποτε; δεν κάνω βήμα και δεν κάνω σχέσεις πολλες γιαυτό το λόγο βοηθειστε με τι να κάνω;

---

Να πας σε καλο πνευμονολόγο. Τα ιδια πέρασα και γω. Βρήκα την λύση σε ενα τρομερό πνευμονολόγο στους Αμπελοκήπους αττικης. Μου έδωσε εισπνεομενο που σε 5 μέρες τελιωσε η δισπνοια!. Αν σου πει οκ αυτός τότε δες το ψυχολογικό κομμάτι.

Ειχα πάει και εγώ σε πνευμονολογο μου είπε να το πάρω το εισπνεόμενο για ένα μήνα αλλά μου είπε να κάνω αξονική και να ξαναπαω δεν έδειχνε κάτι ή ακτινογραφία αλλά φοβήθηκα να κάνω αξονική και το πήρα ένα μήνα και
το σταμάτησα πως λέγεται το εισπνεόμενο που σε έδωσε αν επιτρεπεται; μάλλον θα ξαναπάω σε έναν καλό πνευμονολογο !

Quote:

---

Originally Posted by Joker86

Ρε παιδιά Help!!Το περνάει κανένας άλλος?Ταλαιπωρούμαι εδώ και πολύ καιρο με αυτη την κωλοδυσπνοια.Καθε μέρα όλη μέρα δεν μπορώ να ανασανω κανονικά.Ωρες ώρες νιώθω ότι θα σκάσω πραγματικά.Το είχα περάσει και στο παρελθόν, κράτησε 8 μήνες είχα ξεκινήσει αγωγή τότε και πέρασε.Και τώρα πάλι εδώ κι ένα μήνα άρχισε το μαρτύριο.Πραγματικα είναι τόσο ψυχοφθόρο και φυσικά πολύ τρομακτικό.Συνεχεια νομίζω ότι τώρα θα μου κοπεί τελείως η ανάσα και θα μείνω στο τόπο.Τοτε είχα πάει σε πνευμονολογο έκανα σπειρομετρηση ακτινογραφία όλα καλά.Κανενας που το έχει και πως το αντιμετωπίζει?

---

"κράτησε 8 μήνες είχα ξεκινήσει αγωγή τότε και πέρασε." Αν ηταν πνευμονολογικο προβλημα πολυ πιθανον να περνουσε διοτι οι περισσοτερες παθησεις εχουν τροπο ιασης. Εκει ομως θα επαιρνες αγωγη που λυνει σωματικο προβλημα, οχι ψυχικο. Το κλασικο σφαλμα που εκανες ειναι αυτο που λες, οτι περασε... Δεν περασε, απλα εγινε καταστολη του αιτίου λογω φαρμακευτικης αγωγης. Μετα σταματησες την αγωγη και επανηλθε το αιτιο προκλησης της δυσπνοιας.

Οι ψυχικες παθησεις, σχεδον παντα θυμιζουν ορισμενους ρετροιους. Ειναι ανιατες καταστασεις αλλά μπορουν να κατασταλλουν, οσο υπαρχει συνεχομενη ληψη φαρμακευτικης αγωγης. Μολις σταματησεις την αγωγη, αρχιζει σαν ιικο φορτιο, να επανερχεται η παθηση και να επιστρεφουν τα συμπτωματα. Φυσικα ενας ιος δεν εχει καμια σχεση με μια εγκεφαλικη χημικη ανισορροπία που προκαλει ψυχικες παθησεις, ουτε στον τροπο λειτουργιας του, ουτε στην εξελιξη και αναπτυξη, ομως σε πρακτικο επιπεδο δειχνουν παρομοια πορεια. Ενας οροθετικος, μολις σταματησει την αντιρετροικη αγωγη, το ιικο φορτιο μεγαλωνει και η ιικη ζημιογονος δραση εξαπλωνεται και παλι στο σωμα. Ετσι και τα ψυχοφαρμακα, αν διακοπουν, το προβλημα επανερχεται διοτι δεν υπαρχει κατι που να το συγκρατησει.

Καλησπέρα Layla και joker . Τυχαίνει μήπως μα είστε ακόμα στο φόρουμ;;; έχω κάποιες ερωτήσεις με τις δυσπνοιες να σας κάνω. Ίσως θα μπορούσατε να με βοηθήσετε.

Καλησπέρα σε όλους,

Ταλαιπωρούμαι εδώ και πέντε μήνες περίπου με δύσπνοια. Όλα ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια των 2 τελευταίων χειρουργείων της γυναίκας μου. Έκανε το πέντε χειρουργεία και μάλιστα τα 2 πρώτα επειδή δεν πέτυχαν έκανε άλλα τρία πολύ δύσκολα. Τώρα αυτή είναι σχετικά καλά αλλά εγώ χάλια. Όλη μέρα στα νοσοκομεία πρωί βράδυ βογκητά, πόνοι κλάματα απελπισία και έρχεται λίγο πριν τα 2 τελευταία μία δύσπνοια απίστευτη, η οποία είχε ξεκινήσει από τα προηγούμενα με λαχάνιασμα όταν ανέβαινα τις σκάλες του νοσοκομείου.

Τελικά πήγα σε πνευμονολόγο πιστεύοντας ότι έχω ΧΑΠ, πνευμονική υπέρταση κλπ. Με εξέτασε έκανα αιματολογικές σπιρομέτρηση, μέχρι και αξονική θώρακος στο οποίο βρήκε ότι είχα ένα οζίδιο αλλά όχι άξιο λόγου. Πήγα σε καρδιολόγο καρδιογράφημα οκ και μου έδωσε χάπι για την πίεση γιατί είχα πολυ καιρό αλλά το καθυστερούσα να πάρω. Τελικά η πίεση ρυθμίστηκε. Πέρασε όλο το καλοκαίρι με δύσπνοια, ναυτία μερικές φορές αλλά όταν ημουν στη θάλασσα ήταν σαν να μην υπήρχε και μερικές φορές όταν έβγαινα έξω ή όταν τρώγαμε χαλαρά. Και άλλες φορές δεν μπορούσα να καθίσω ούτε στον καναπέ. Φτάνουμε αισίως τον Σεπτέμβριο όπου αρχίζω νέο κύκλο εξετάσεων πιο σοβαρών. Αφού λοιπόν μου έφυγε το θέμα ότι δεν έχω κάτι πνευμονολογικό πάμε στα καρδιολογικά, και κάνω νέο καρδιογράφημα, τριπλεξ καρωτίδων και stress echo. Κι εγώ δεν ξέρω πως επέζησα το stress echo. Νόμιζα ότι θα πέθαινα από το άγχος μου μην μου βρουν κάτι. Μέχρι στιγμής οκ. Μου φεύγει το θέμα με την καρδιά αλλά η αλήθεια είναι ότι για μήνες πριν την δύσπνοια που η γυναίκα μου ήταν χάλια είχα πόνους στο στήθος και στην πλάτη, οι οποίοι πια σταμάτησαν. Δεν έχω πια πόνο στο στήθος. Παλιότερα βέβαια είχα έλκος από άγχος πάλι το οποίο με ταλαιπώρησε για μήνες και μου άφησε ευαισθησία και τελικά πέρασε με την μαστίχα και όχι με χάπια.
Μετά καταλήγω σε ενδοκρινολογο. Κάνω υπερηχο άνω κοιλίας όλα καλά. Υπέρηχο θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών και τελικά είχα κάτι όζους αλλά οι ορμόνες στο αίμα οκ. Μόνο υπερασβεστιουρία απο κληρονομικότητα λιθίασης. Τώρα πια μου έχει καρφωθεί ότι έχω κάτι στα νεφρά γιατί μία μέρα είχα αρκετό αίμα και κάνω υπέρηχο νεφρών και προστατη και βρίσκεται διογκωμένος προστάτης και ψαμμίαση στα νεφρά. Από την στιγμή εκείνη που μου καρφώθηκε η ιδέα ότι μπορεί να έχουν κάτι τα νεφρά μου, ή το αίμα μου επειδή πρέπει να παίρνω Β12 και ματώνουν τα ούλα μου γιατί μαζεύουν πολύ πέτρα αλλά εγώ πιστεύω ότι έχω κάτι κακό διαλύθηκε το στομάχι μου.

Ζητώ συγνώμη για το κατεβατό αλλά κουραστηκα να κάνω εξετάσεις και να μην κοιμάμαι γιατί πονάει το στομάχι μου από τις κακές και αρνητικές σκέψεις και μετά η παλινδρόμηση το έλκος η ναυτία. Είναι φορές που λέω θα πάω στο νοσοκομείο αλλά φοβάμαι μην μου βρουν κάτι και αν μου πούνε ολα οκ τότε θα ηρεμήσω για λίγο και η δύσπνοια όμως δεν θα φύγει και πάλι οι κακές σκέψεις ότι έχω δύσπνοια γιατί δεν λειτουργούν τα νεφρά μου ή γιατί έχω κάτι στο αίμα.

Απίστευτο αυτό που ζω και νομίζω ότι σχεδόν όλοι με καταλαβαίνετε. Το άσχημο είναι ότι αυτές οι αρνητικές σκέψεις με ξυπνάνε το βράδυ και μετά δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Και μετά ξεσπάω στα παιδιά και ο μεγάλος μου που δίνει φέτος πανελλήνιες έχει άγχος και έχει ήδη κουραστεί και εκεί που έγραφε 17 και 18 και 19 τώρα γράφει 11 και 12. Οπότε ένα παιδί που ήταν πάντα δυνατό και είχε εμπιστοσύνη στο εαυτό του την έχει χάσει και βλέποντας εμένα επηρεάζεται. Κι εγώ είμαι χάλια που δεν μπορώ να τον βοηθήσω και αυτός φαίνεται να έχει παραιτηθεί πια.

Συγνώμη για όλο αυτό. Απλά ίσως είναι καλύτερο να μιλάς σε κάποιους ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν γιατί έχουν βιώσει παρόμοια πράγματα.

Ευχαριστώ που με ακούσατε. Υπάρχει ίσως κάτι φυτικό ηρεμιστικό που να είχε κάποιος κάποια θετική εμπειρία; Να είστε καλά και να γίνετε όλοι καλά όσοι δεν είστε, Μέσα από την καρδιά μου.

Επίσης ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμα. Η κατάθλιψη ή το άγχος μπορεί να προκαλέσει πόνους σε άσχετα σημεία του σώματος μεταξύ τους; Πόδια, πέλματα, γάμπες, πλάτη χέρια, αγκώνες, Ξέρει κάνεις πως είναι δυνατόν να έχεις υψηλούς παλμούς και φυσιολογική πίεση; Είναι λογικό ή σημαίνει κάτι;

Μήπως μπορεί κάποιος να βοηθήσει;

Το stress , η λήψη η διακοπή ψυχοφαρμακων, είναι δυνατόν να προκαλέσει πόνους σε κάθε μυϊκό/αρθρικο σύστημα του οργανισμού..

Είναι πολλές χιλιάδες οι αναφορές πασχόντων, σε κάθε σχετικό forum που ασχολείται με τα ανωτέρω θέματα..

Δες πρώτα με τους σχετικούς γιατρούς αν έχεις κάτι οργανικό, και εάν όχι τότε θα πρέπει να το αντιμετωπισεις μόνος με κάποια βοήθεια από ειδικό στα ψυχοσωματικα..

Δύσκολες αυτές οι περιπτώσεις αλλά
...τι να κάνουμε?

Σε πόσους γιατρους να παω ακόμα;

Quote:

---

Originally Posted by Ionas21

Σε πόσους γιατρους να παω ακόμα;

---

Έχεις παει σε κάποιον ψυχολόγο; Ψυχίατρο;

Όχι αλλά τωρα έχει προκυψει κάτι άλλο. Όταν βουρτσίζω τα δόντια μου δεν ματώνουν τα ούλα τόσο πολύ. Αλλά μερικές φορές μέσα στην ημερα βλέπω αίμα από άσχετα σημεία στο στόμα και ανάμεσα σε δόντια και δεν ξέρω αν είναι από ούλα ή από χαλασμένα δόντια αν και δεν με πονάει κάποιο ή από το στόμα κάπου που δεν μπορώ να εντοπίσω. Τελικά ίσως να έχω κάτι πολύ σοβαρό να πεθαίνω και να μην το ξέρω. Κουράστηκα. Πρέπει να πάω ακόμα σε νεφρολόγο, ουρολόγο, στοματολόγο και αιματολόγο. Διάβασα ότι το χρόνιο stress μπορεί να προκαλέσει προβλήματα με τα ούλα. Βέβαια εγώ είχα παρατημένα τα δόντια μου για μεγάλο διάστημα και πριν ένα μήνα έκανα καθαρισμό και θεραπεία. Γενικά τώρα δεν ματώνουν αλλά έχουν πάλι πέτρα και έχω κάποιες φορές αίμα χωρίς βούρτσισμα και δεν ξέρω από πού. Ξέρει κανείς τίποτα για το στόμα;

Το καθημερινό άγχος μου προκαλεί μερικές φορές και ανορεξία η οποία όμως είναι σύμπτωμα και για σοβαρές ασθένειες όπως νεφρική ανεπάρκεια και καρκίνο στο αίμα. Η ανορεξία όμως δεν είναι πάντα. Πολλές φορές δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεββάτι. Φοβάμαι να πλύνω τα δόντια μου να βγάλω την μπλούζα μου μπροστά στον καθρέφτη και όλα αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα. Είμαι 52 και νιώθω 102 ετών. Κι έχω κι ένα παιδί που είναι μέσα στο θυμό και το άγχος λόγω πανελληνίων και δεν ξέρω τι να κάνω. Νομίζω ότι όλοι στην οικογένεια κι εγώ και τα παιδιά μου έχουμε πάθει κατάθλιψη εξαιτίας των προβλημάτων υγείας της γυναίκας μου τα τελευταία δυο χρόνια και βγαίνουν όλα τώρα. Κυρίως εγώ και ο μεγάλος μου. Η μικρή έχει και αυτή θυμό. Αλλά όχι συνέχεια. Η γυναίκα μου φαίνεται καλύτερα αλλά μετά από 5 χειρουργεία στο έντερο είναι ταλαιπωρημένη. Δεν έχει κάτι ψυχικό ακόμα. Εύχομαι σε όλους υγεία σωματική και ψυχική. Ευχαριστώ που με ακούσατε.

Έχεις απορρύθμιση που συμβαίνει σε αυτή την ηλικία δηλαδή εμφανίζεσαι σαν άρρωστος αλλά στην πραγματικότητα είναι η ψυχολογία που πέφτει κ τα παρασέρνει όλα από εδώ κ πέρα θέλει να ξαναγινεισ φιτ με γυμναστική θέλει προσπάθεια να διατηρησε υγιείς εγώ είμαι 48

Τι ακριβώς εννοείς;

Μέχρι τα 45 δε χρειάζεται προσπάθεια για την υγεία σου μετά πρέπει να γίνει συνήθεια να φροντίζεις τον εαυτό σου γυμναστική γιατροί διατροφή κλπ

Στα 46 πέφτουν οι άντρες λόγω ηλικίας γίνεσαι γεροσ μετά

Ποτέ δεν περίμενα να γεράσω τόσο νωρίς. Είναι όμως και οι τόσες σκέψεις, αρνητικές κυρίως, τα παιδιά που δεν βοηθάνε με την συμπεριφορά τους και τόσα άλλα. Κυρίως όμως η τελειομανία, η αναβλητικότητα, η έλλειψη εμπιστοσύνης στη ζωή, τα νοσοκομεία της γυναίκας μου. Δεν ξέρω πια τι να πιστέψω πραγματικά. Πάντα αγχωνόμουν αλλά ποτέ τόσο πολύ. Και αυτή η δύσπνοια δεν φεύγει δεν μειώνεται μένει εκεί είτε τρέχω είτε περπατάω εκεί. Και όταν μιλάω στους άλλους κανείς δεν καταλαβαίνει ότι έχω δύσπνοια και όλοι νομίζουν ότι είμαι τρελός.

Quote:

---

Originally Posted by Ionas21

Ποτέ δεν περίμενα να γεράσω τόσο νωρίς. Είναι όμως και οι τόσες σκέψεις, αρνητικές κυρίως, τα παιδιά που δεν βοηθάνε με την συμπεριφορά τους και τόσα άλλα. Κυρίως όμως η τελειομανία, η αναβλητικότητα, η έλλειψη εμπιστοσύνης στη ζωή, τα νοσοκομεία της γυναίκας μου. Δεν ξέρω πια τι να πιστέψω πραγματικά. Πάντα αγχωνόμουν αλλά ποτέ τόσο πολύ. Και αυτή η δύσπνοια δεν φεύγει δεν μειώνεται μένει εκεί είτε τρέχω είτε περπατάω εκεί. Και όταν μιλάω στους άλλους κανείς δεν καταλαβαίνει ότι έχω δύσπνοια και όλοι νομίζουν ότι είμαι τρελός.

---

Δεν μπορούν όλοι να καταλάβουν. Μόνο όσοι πέρασαν τα ίδια. Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σε χαλαρώνουν, να μη σκέφτεσαι πολύ.

Ξέρει κανείς αν η ψυχογενής δύσπνοια προκαλεί και λαχάνιασμα και ίσως ταχυκαρδία για δευτερόλεπτα; Επειδή ανησυχώ μηπως έχω πρόβλημα στο αίμα αν έχει αναιμία κάποιος το οξυγόνο μπορεί να είναι φυσιολογικό;

Aν έχεις αναιμία, θα πρέπει να την φτιάξεις....!

Μπορεί το οξυγόνο σου να δείχνει φυσιολογικό, αλλά για να συμβεί αυτό
σε έναν αναιμικο, η καρδιά και οι πνεύμονες θα πρέπει να εργαστούν σκληρά για να το επιτύχουν..

Ευχαριστώ.

Καλησπέρα και πάλι,

Οι τελευταίες ε ξετάσεις που έκανα έδειξαν ευτυχώς φυσιολογική κρεατινίνη 0,92 ενώ πριν μερικούς μήνες ήταν υψηλή 1.3και είχα αιματουρία. Ο τελευταίος υπέρηχος έδειξε πάλι άμμο και μικρές πέτρες μικρούλες. Συνεχίζω όμως να έχω μερικές φορές αφρό στα ούρα. Υπάρχει περίπτωση να έχω πρόβλημα στα νεφρά και να έχω φυσιολογική κρεατινίνη και ουρία; Επίσης πριν λίγο καιρό είχα πόνο στην άρθρωση του αριστερού αγκώνα. Τώρα υποχώρησε αρκετά χωρίς να φύγει τελείως και παρουσιάστηκε στο δεξί. Ξέρει κανείς κάτι για ρευματικά νοσήματα; Και φυσικά η δύσπνοια παραμένει από τον Ιούνιο τώρα και ο Αιματοκρίτης αν και είναι 42 δεν ανεβαίνει όπως και η αιμοσφαιρίνη. Γενικά δεν με βλέπω καλά. Ξέρει κανείς τίποτα για τις ασθένειες αίματος; Ότι κι αν κάνω νιώθω σαν να λαχανιάζω αλλά δεν κουράζομαι πάρα πολύ. Όταν λαχανιάζω όμως οι παλμοί ανεβαίνουν. Δεν έχει πει όμως κάτι κανείς για αναιμία. Θα τρελαθώ. Τι να κάνω; Κι αν μείνω εκεί που κάθομαι ή ανεβαίνω τις σκάλες;

Και μέσα σε όλα αυτά μου προστέθηκε η στενοχώρια και το άγχος του γιου μου που έπαθε διπλή ρήξη μηνίσκου στα καλά καθούμενα από μία απλή κίνηση, ένα απλό κάθισμα. Είναι και Γ λυκείου φέτος και κάνει φυσικοθεραπείες τρεις φορές την εβδομάδα.

Και να να τον βλέπω και να στενοχωριέμαι που κουράζεται κι εγώ να γίνομαι χίλια κομμάτια. 17 ετών παιδί. Και να βλέπεις το διάβασμα και η κούραση και οι μετακινήσεις να τον διαλύουν. Κι εγώ με τα προβλήματά μου που προσπαθώ να κρύψω για να μην τον πάρει πιο πολύ από κάτω. Δεν ξέρω τι να κάνω νοιώθω τόσο ανήμπορος και ανίκανος και συγχρόνως φοβάμαι μήπως πάθω κάτι και ποιος θα τον πηγαίνει σχολείο και φροντιστήριο και στις θεραπείες μέχρι να γίνει καλά.